ကာတြန္းေဘာက္စ္၏ ေနာက္ဆုံးေန႔မ်ား
ေမာင္ရစ္၊ ဇူလိုင္၊ ၁၀၊ ၂၀၁၄
တေလာက မိုးမခစာအုပ္စင္မွာ အာရ္အိုင္တီကာတြန္းမ်ားဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ညႊန္းထားတာေတြ႔တယ္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းမွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္စင္၀င္ေအာက္က တယ္လီဖုန္းရုံအေဟာင္းေလးဟာ အေပ်ာ္တန္းကာတြန္းဆရာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ နံရံကပ္စာေစာင္ေလးျဖစ္လာခဲ့ျပီး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ့ ဂုဏ္ေဆာင္ အႏုပညာမွတ္တိုင္ေမာ္ကြန္းေလး ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ အဲသည္တုန္းက ကာတြန္းလက္ရာေတြ စုစည္း တင္ျပထားတာပါ။ အဲသည္မွာ ေခတ္အဆက္ဆက္က ကာတြန္းဆရာ ေက်ာင္းသားေတြ လက္ဆင့္ကမ္း ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကပုံေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ မေပ်ာက္မပ်က္သိမ္းဆည္းထားသင့္တဲ့ မွတ္တမ္းေလးပါပဲ။ ကာတြန္းေဘာက္စ္မွတ္တိုင္ကို စာေပေမာ္ကြန္းထိုးလိုက္တာပဲလို႔ ဆိုရပါမယ္။
ကာတြန္းေဘာက္စ္မွာ ၁၉၈၅ – ၁၉၈၈ ကာလအတြင္း ကာတြန္းဆြဲခဲ့ဖူးသူတဦးအေနနဲ႔လည္း သည္စာအုပ္ေလးဟာ အမွတ္တရျဖစ္ရပါတယ္။ ၂၀၁၃ ႏို၀င္ဘာမွာ ဆရာကိုသီဟလတ္နဲ႔ ဆုံေတာ့ ကိုသီဟလတ္က လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ အဲသည္ထဲစာအုပ္ထဲက ကိုသီဟလတ္အမွာစာထဲမွာ ကာတြန္းေဘာက္စ္ေနာက္ဆုံးမ်ဳိးဆက္ေတြထဲမွာ ရန္ႏိုင္၊ ဗလနဲ႔အတူ ေမာင္ရစ္ကိုလည္း ထည့္ေရးထားေတာ့ ၀မ္းသာမိတယ္ ဆိုရမွာေပါ့။
ကာတြန္းေဘာက္စ္က မိတ္ေဆြေတြနဲ႔လည္း ၂၀၁၃ ႏို၀င္ဘာလထဲမွာ ဆုံေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ပါေသးတယ္။ ကိုသီလဟတ္၊ အဘညြန္႔၀င္း၊ ရန္ႏိုင္နဲ႔ ဗလတို႔တေတြနဲ႔ စကားလက္ဆုံေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက ကာတြန္းဆရာေတြ ပန္းခ်ီဆရာေတြဟာ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ေတြရျပီးေတာ့ ကာတြန္းေတြ မဆြဲၾကေတာ့ဘူး။ အေပ်ာ္တမ္းေတာ့ ဆြဲမွာေပါ့ေလ။ အတည္မဆြဲၾကေတာ့တာ ေျပာတာပါ။ ကိုသီလလတ္န႔ဲ ရန္ႏိုင္က စာေပနဲ႔ စာအုပ္လုပ္ငန္းရွင္၊ ဗလနဲ႔ အဘညြန္႔၀င္းတို႔ကေတာ့ အာခီတက္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကျပီ။ ေတာက္တိုမယ္ရ (TTMY) ဆုိလို႔ ေမာင္ရစ္တေကာင္ပဲ ပါတယ္။ အားငယ္လိုက္တာ။ (ဟဲဟဲ)။
၈၈အေရးေတာ္ပုံ ေနာက္ ၁၉၉၁ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့ ကာတြန္းေဘာက္စ္ ျပန္ဖြင့္ႏိုင္ဖို႔ ေနာက္ဆုံးမ်ဴိးဆက္ေတြ ျပန္ၾကိဳးစားခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပညာေရးပိတ္ဆုိ႔ထားတဲ့ကာလမွာမို႔လို႔ ေက်ာင္းအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာေတြက ေမာင္ရစ္တို႔ ေက်ာင္းသားဆိုးေတြကို အခ်ဳိသတ္ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ကာတြန္းေဘာက္စ္၊ ေက်ာင္းႏွစ္လည္မဂၢဇင္းနဲ႔ စြယ္ေတာ္ရိပ္နံရံကပ္စာေစာင္ေတြကို ျပန္မေပးခဲ့ၾကပါဘူး။ ကာတြန္းေဘာက္စ္ၾကီးက building one ေအာက္ထပ္က အမ်ဳိးသမီးအိမ္သာ ေလွကားေအာက္မွာပါ။ အစတုန္းကေတာ့ Building two ကေန building three အသြားက လမ္းေျမွာင္ေလးမွာ ပစ္ထားတာ မွတ္မိတယ္။ ကာတြန္းေဘာက္စ္ျပန္ရဖို႔ ပါခ်ဳပ္နဲ႔ ေတြ႔ရ၊ သူလႊဲထားတဲ့ ဆရာေတြနဲ႔ ေတြ႔ရ၊ လုိအပ္ခ်က္မ်ားေတြ ျပင္ဆင္ျဖည့္ဆည္းရနဲ႔ မျပီးဆုံးေသာ အခ်ိန္ဆြဲဇာတ္ၾကီးထဲ ကခဲ့ရပါေသးတယ္။ စာသင္ႏွစ္ ၁ႏွစ္စာကို ၃၊၄ လနဲ႔ အျပတ္သင္ျပီး အတန္းသာ အေအာင္ေပးလိုက္မယ္၊ ကာတြန္းေဘာက္စ္ေတာ့ ျပန္မေပးဘူးနဲ႔ တူပါရဲ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာမွာ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းခဲ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုဘယ္ဆုရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက တကၠသိုလ္ေတြအားလုံးမွာ ဆႏၵျပျပီး ဒီမိုကေရစီအေရး ေတာင္းဆိုျပီး စစ္အစုိးရကို ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းေတြလည္းပိတ္၊ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ဖမ္းဆီးခံရတာေပါ့။ အဲသည္ကတည္းက ကာတြန္းေဘာက္ၾကီး လက္စေပ်ာက္သြားတာ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့လည္း ျပန္မေတြ႔ေတာ့ဘူး။ သူ႔ကိုလည္း ဘယ္လိုမ်ဳိး လက္စတုံးလိုက္ၾကတယ္ မသိေတာ့ပါဘူး။
ဒါကေတာ့ ကာတြန္းေဘာက္စ္ရဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔ကို ေမာင္ရစ္က ျဖည့္စြက္ေရးသားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္တုန္းက (ရန္ႏိုင္လား ဗလလား မသိေတာ့ဘူး)ဆြဲေပးတဲ့ ကာတြန္းေလးကို သတိရမိတယ္။ ခရုေလးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ ျခံစည္းရုိးေျခရင္းကေန တိုင္ထိပ္ကို တေရြ႔ေရြ႔တက္လာလိုက္တာ ထိပ္ကိုလည္း ေရာက္လို႔ ခရုေလးက ၀မ္းသာမယ္ရွိေသး၊ အဲသည္က ဥယ်ာဥ္မွဴးၾကီးက ‘တယ္ရႈပ္တဲ့ ခရု’ ဆိုျပီး ထိပ္ေခါက္ခ်လိုက္လို႔ ဒလိန္႔ေကာက္ေကြး က်သြားရွာပါေလေရာ။ အဲဒီကာတြန္းကို ေက်ာင္းဆရာေတြက ဆင္ဆာလုပ္ပါတယ္။ အင္း … ဟုတ္ေနေတာ့လည္း နာၾကတာေပါေလ။ ဒါနဲ႔လည္း ကာတြန္းေဘာက္စ္ၾကီးလည္း ဒလိမ့္ေကာက္ေကြးေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြက စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းေတြ ထုတ္ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေမာင္ရစ္တို႔ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ဂုဏ္ယူမိပါေၾကာင္း ခင္ဗ်ား။ ကိုေအာ္ပီက်ယ္၊ ဂ်ဴးနဲ႔ တင္ေမာင္သန္းတို႔ရဲ့ ေဟာေျပာပြဲဟာ ခုခ်ိန္ထိ တသသ ေျပာေနၾကတုန္းေပါ့။ ဂ်ဳးရဲ့ က်မညံ့ခဲ့သမွ်ဟာ အဲသည္မွာ ေျပာခဲ့တာ။
သည္လိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကခဲ့တာ ကာတြန္းေဘာက္စ္ဆိုတာ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ မေပ်ာက္မပ်က္ ရွိေနဆဲပါ။ ၁၉၈၈ ကေန ၁၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ၾကာတဲ့အခါ တခုေသာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကာတြန္းေဘာက္စ္ကို က႑တခုအေနနဲ႔ မိုးမခအြန္လိုင္းမွာ အလြမ္းေျပအမွတ္တရ ျပန္လည္အသက္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ကာတြန္းက႑ကို ကာတြန္းေဘာက္စ္လို႔ အမည္ေပး၊ ကာတြန္းေတြ အဲသည္မွာ ျပန္စုစည္းျပီး တင္ဆက္လို႔ အြန္လိုင္းကာတြန္းေဘာက္စ္တခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ အာရ္အိုင္တီေက်ာင္းပရ၀ုဏ္ကေန အျပင္ေလာကဓာတ္ထဲ ေရႊ႔ေျပာင္းထူေထာင္ခဲ့ရတာမို႔ ကာတြန္းဆရာေတြ၊ အေပ်ာ္တမ္းကာတြန္းဆရာေတြကလည္း နယ္စုံလူစုံရခဲ့တာေပါ့ေလ။ မိုးမခဆီက ကာတြန္းေဘာက္စ္အတုကေတာ့ ၁၀ႏွစ္ၾကာ ျပန္လည္ ရွင္သန္ေနခဲ့ပါျပီလို႔ ဆိုရပါမယ္။
အခုဆိုရင္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ၾကီးမွာ မူလလက္ေဟာင္းကာတြန္းေဘာက္စ္ ျပန္လည္ အသက္သြင္း ထူေထာင္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါျပီ။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ၾကီးကလည္း မႏၱေလး၊ ျပည္၊ သံလ်င္ စသည္ျဖင့္ ျမိဳ့ရြာအသီးသီးအႏွံ႔ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းခြဲေတြ အမ်ားအျပား ရွိလို႔ေနပါျပီ။ အဲသည္ ေက်ာင္းေတြအားလုံးမွာလည္း ကာတြန္းေဘာက္စ္ေတြ အမ်ားၾကီး အသက္သြင္းဖို႔ လိုအပ္ေနျပီလို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ ကာတြန္းေဘာက္စ္သာမက စြယ္ေတာ္ရိပ္နံရံကပ္စာေစာင္ေတြ၊ ႏွစ္လည္ေက်ာင္းမဂၢဇင္းေတြ အသီးသီး ဖူးပြင့္ၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က စခဲ့တဲ့ ‘ပန္းခ်ီခန္း’၊ ယုဒႆန္နဲ႔ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွာ လုပ္ေနၾက ပန္းခ်ီကာတြန္းျပပြဲေတြလည္း ျမန္မာတျပည္လုံးက ေကာလိပ္ တကၠသိုလ္အသီးသီးမွာ ၀တ္မႈံေတြ ထုံကူးလို႔ မ်ဴိးဆက္တို႔ ျဖန္႔က်က္ၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကျပီလို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။
ေက်ာင္းသားသမဂၢ အလံေတာ္ကို အျမင့္မားဆုံး လႊင့္ထူၾကလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကခ်ိန္မွာ ကာတြန္းေဘာက္စ္ၾကီးကိုလည္း ေက်ာင္းပရ၀ုဏ္တိုင္းမွာလည္း ၀ိုင္း၀န္းထူမတ္ ၾကပါဦးခင္ဗ်ား။ ကာတြန္းေဘာက္စ္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေလးတယ္ဗ်ာ။ ေပါ့ေသးေသးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ (ဟဲဟဲ)။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
