ဦး၀င္းတင္နဲ႕မစၦရိယတရား (သတင္းစာဆရာတစ္ဦး)
(ဦး၀င္းတင္နဲ႕ေနထိုင္ျခင္း)
ကိုရာဇာ၊ ေမ ၂၈၊ ၂၀၁၄
(ဟား…ဟား….)
(ဟီး….ဟီး…)
(ထြီး…ထြီး….ထြမ္း…ထြမ္း)
စကားအစရွာမရ တဟားဟား တဟီးဟီး တထြီးထြီး တထြမ္းထြမ္း နဲ႕ ဗမျပည္ရာသီအကူးအႀကမ္းမွာ ေမာင္ရာဇာ ရူးရမ္းေနျပီမထင္လိုက္ပါနဲ႕ အယ္ဒီတာမင္းခင္ဗ်ား။ ဒီလိုဗ် တဟားဟားျဖစ္ရတာက ၀မ္းသာလံုး ဆို႕ေနတာ ေနရာကဗိုလ္စိန္မွန္ကြင္း…အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေဟာေျပာပြဲႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႕လူထု ေခါင္းေဆာင္နဲ႕ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေတြ ေရႊလက္တြဲလူထုတရားပြဲႏႊဲေနလိုက္ႀကတာမ်ား အဘ ဦး၀င္းတင္ရွိဘယ့္ကေလာက္မ်ား ၀မ္းေျမာက္မလည္းစဥ္းစားမိတာပါ။ လူထုပရိတ္သတ္အေပါင္း ရဲ႕စိတ္ေဇာကို ႀကည့္ျပီး အဘရွိဘယ္ေလာက္ပီတိျဖစ္ေလမလည္းေပါ့….ေနာက္ဒီလိုလုပ္ေစ့ခ်င္တဲ့အဘေစတနာကိုသတိရျပီး အဘကိုယ္စားအဘကုိယ္ပြား၀မ္းသာ အားရျဖစ္ေနမိတာေပါ့။ အဲ့ဒါေႀကာင့္ဟား..ဟား…။
ဒီျမင္ကြင္းဒီသတင္းေတြကို အဘဆီေျပးေျပာခ်င္စိတ္ေတြပြားလာတယ္ဗ်ာ…ဘယ့္ႏွယ္ေျပာေတာ့မ လည္း ေသခ်ာတာတစ္ခုက အဘေရးတဲ့စာ အဘေျပာစကား အဘနုိင္ငံေရးတရားမွာဒီလိုျဖစ္ေစ့ခ်င္တယ္ဆို တာျငင္းမရဘူးဗ်။ အဘသတိရစိတ္ တလိပ္လိပ္တက္လာေတာ့ကာ ရင္ထဲနာတယ္ဗ် အဲ့ဒါေႀကာင့္ခ်ံဳးမဲခ်ငိုသြား မိတာ…အဲ့ဒါေႀကာင့္ တဟီးဟီးနဲ႕ငိုႀကီးခ်က္မေပါ့…။
ဒီလူထုပရိတ္သတ္နဲ႕ စင္ေပၚေခါင္းေဆာင္မ်ား တြဲလက္ညီ ဒီမိုကေရစီခရီးခ်ီပါေတာ့မလား မုဒိတာစိတ္ ကေလးပြားျပီးအထြက္ က်ေနာ္တုိ႕မိုးမခအေထာက္တစ္ေယာက္နဲ႕တုိးပါေရာ့လား။ သတင္းဆိုးတစ္ခုတိုးျပီး လာေျပာတယ္။
“အကို႕ကုိ လူတစ္ေယာက္ လာကန္႕ကြက္ေနတယ္…”
“ဘာ….ဘာကုိေျပာသလဲ ငါ့ေကာင္ရ။”
သူကလည္း ေဒါသတႀကီးဆိုေတာ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႕တစ္ခြန္းအေတာ္ ေျပာယူေနရတယ္။
“အကိုေရးတဲ့စာေတြကုိ အဘက သေဘာက်တာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႕မိုးမခမွာ မထည့္ပါေတာ့နဲ႕ လို႕လာေျပာတယ္။”
“ကဲ … ငါ့ေကာင္ ေတာ္တန္တိတ္၊ ငါ့တစ္ေယာက္ခ်င္း နား၀င္မခါး၊ စကားမခ်ိဳ မလိုတမာ ေအာက္တန္းစားစကား … ဘယ္အေကာင္ ေျပာလဲ၊ ဘယ္အေကာင္မေျပာလဲ … ငါမသိဘူး၊ မသိခ်င္ဘူး။ ငါ့တစ္ေယာက္ခ်င္းအတြက္ေတာ့ ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒို႕အသိုက္အ၀န္းအတြက္ ပ်င္းစရာမေကာင္းတဲ့ သတင္းစာအေဟာင္းတိုက္ကြက္ေတြကြ။”
သူကလည္းသေဘာေပါက္ပါတယ္။
“ ဒီအသံ ဒီအႀကံေတြဟာ ေထာက္(ေထာက္လွမ္းေရး)ျပဳတ္ တြင္းေဟာင္းမွာ ေအာင္းေနတဲ့အသံကြ….။ ဒီအႀကံဒီဉာဏ္ေတြဆိုတာ စစ္တပိုင္းအစိုးရ အသံုးခ်ေနႀက အလံရွဴးေတြ၊ ငါတို႕ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ား သတိသာထားေပေတာ့။ ေထာက္ျပဳတ္အႀကံ စစ္အသံ ငါတုိ႕အတြင္းလာလွ်ံေနျပီ သတိသာထားေပေတာ ့ငါ့ေကာင္ေရ။ ေဒါသမထြက္ေလနဲ႕…”
အေထာက္ေတာ္ကိုသာ သတိေပးလိုက္ရတာ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္တဆတ္ဆတ္တုန္တယ္။ ဘယ္ေကာင္ ဘယ္ေကာင္မ အာေခ်ာင္ႀကသလဲ ေပါ့ေလ….။ စံုစမ္းရမယ္၊ ဒီအလွမ္းဟာ စစ္အလွမ္း ေထာက္အကမ္းေတြပဲ ဒီစကား ဒီလိုနားသြင္းလာတာအေႀကာင္းရွိတယ္။ သတိထားရမယ္ဆုိျပီးေဒါသႀကီး ေနတုန္း အဘအျပံဳးစကားက ႏွလံုးသားကုိလာရုိက္ခတ္ပါတယ္။
ကဲ…. ကဲေတာ္ျပီ။ ဒီနား၀င္၊ ဟိုဖက္ကထြက္ေပေတာ့။ ဒီလိုကေလက၀ အေျခအျမစ္မပါစကားဆိုတာ စစ္အစုိးရ၀ါဒျဖန္႕ သတင္းစာေတြမွာ ဟုိးအယင္ကတည္းက ယဥ္ပါးျပီးသားပဲ။ တဆိတ္တအိတ္လုပ္ေျပာ မလိုတမာသေဘာေတြဆိုတာ စစ္အစိုးရအာေဘာ္ေတြမွာ ထင္းျပီးသား၊ လင္းျပီးသား၊ရွင္းျပီး ျပတ္ျပီးသား မဟုတ္လား။ ဒီတစ္ခါ စိတ္နည္းနည္းဆုိးတာက အဘနာမည္ လာအသံုးခ်ေနလို႔သာ။ ဒီလို မလိုတမာ ေအာက္တန္းစားစကားလံုးေတြဆုိတာ စစ္အစိုးရ၀ါဒျဖန္႕တိုင္းသိျပည္သိ အရွက္မရွိလုပ္ခဲ့တာကလား….။ အခုလည္းဇာမ္းလမ္းဆင္ လမ္းထြင္လာျပန္ေပါ့လား။ ဒီလိုစဥ္းစားမိပါတယ္။
အဘေႀကာင့္ က်ေနာ္ ဒီအတိုင္းေနလိုက္တယ္ဆိုတာ ေျပာမယ္ဗ်….။ အဘက ရန္ျဖစ္ျခင္းကိုမုန္းတယ္ မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြေျပာရတာလည္း ေမာလွပါတယ္။ ဘူးလက္တုိ႕…၊ နယ္လွည့္ပါးရုိက္မယ္တုိ႕ဆိုတုန္း က အဘေျပာတာေလးသတိရေသး။
“ ငါ့ေကာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲကြာ။ ဒီေကာင္ေတြ ဒီလိုေအာက္တန္းက် ျပည္သူကိုဆဲျပေနတာ … ငါ့အေနနဲ႕ မတုံ႕ျပန္လဲ မေကာင္းဘူး၊ တုန္႔ျပန္လဲ သူတုိ႕အေရးပါ အရာသြင္းသလုိ ျဖစ္ေနမွာကြ။ ခုေတာ့ ငါစဥ္းစားမိတာ ဒီေကာင္ေတြ တမင္ေျပာေနတာကြ။ ျပန္မေျပာလို႕မျဖစ္ဘူး။ ငါက ရန္ျဖစ္ တာ ဘာညာ ၀ါသနာမပါဘူးကြ …” ဆိုျပီး အတိတ္က အဘအေနအထုိင္ေတြကို က်ေနာ္ ႀကားခ်င္သမွ် နားဆင္ရ ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
“ငါက ဒီလိုကြ။ ငါ ငယ္ကတည္းက ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္တယ္။ ဟုိအုပ္စု၊ ဒီအုပ္စုဆုိတာ ရွိေနတာပဲ။ ငါကေတာ့ အခ်င္းမမ်ားေအာင္ေနတယ္။ ညွိႏႈိင္းေပးတယ္ေပါ့ကြာ။ သူက ဥကၠဌဆို ဟုိအုပ္စုအတြင္း ေရးမွဴးေလာက္နဲ႕ ညွိေပါ့။ တကယ္တမ္း ညွိႏႈိင္းရင္ အဆင္မေျပစရာမရွိပါဘူး… ။ ေနာက္ တကၠသိုလ္တက္တယ္။ ေနာက္ စာေပဗိမၸာန္၀င္လုပ္တယ္။ သတင္းစာေလာက ေရာက္တယ္ကြာ။ အခုလိုပဲ လူေတြ ဟုိေျပာ ဒီေျပာ ။ ေနာက္ … ငါ့တိုက္ပိုင္ရွင္ကအလံနီ။ ငါကေတာ့ (ဗ.က.ပ) နဲ႕လည္းေပါင္းတာပဲ။ သူတို႕ စာမူလည္းသံုးတာပဲ။ တခ်ိဳ႕သေဘာမက်ဘူးေပါကြာ။ သေဘာမက်တာ ငါ့ကို … ဆိုတာထက္ကို ငါစာမူထည့္လိုက္တဲ့လူေတြကို သေဘာမက်တာ ပိုမ်ားတယ္။ ငါကေတာ့ကိစၥမရွိပါဘူး ေကာင္းတယ္ဆုိသံုးတာပဲ။ ငါကနုိင္ငံေရးလည္း ကင္းေအာင္ေနတယ္ကြ။ ဆိုလိုတာကငါ့ အေနအထုိင္အေျပာဆို အလုပ္အကုိင္ သေဘာမက်တာ ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ငါ့စာေတြကုိ ဆန္႕က်င္တာ ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ငါနဲ႕ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့လူဆိုတာ မရွိဘူးကြ။ ေအး … ငါနဲ႕မတည့္ဘူးလုိ႔ ေျပာလို႕ရတာ ကို(…………..) ပဲ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါလည္း ငါ့ဖက္က ဘာမွျဖစ္တာမဟုတ္ဘူးကြ။ သူ႕ဖက္ကသာ တစ္ဖက္သတ္လိုက္ျဖစ္ေနတာ…။”
အဲဒီစကားေျပာျပီးေတာ့ အဘ ေလသံျပတ္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ကိုအေႀကာင္းရာတစ္ခု ေျပာသင့္မသင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ေနဟန္တူပါတယ္။ (ဒီလူကြာ) …. ဆိုလိုက္… အသံခနျပတ္သြားလိုက္ေပါ့။ က်ေနာ္လည္း အလိုက္တသိ နား စြင့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္ေတာ့ “မင္းႀကားဖူးသလား …” တဲ့ … အဆက္စပ္မရွိစကားတစ္ခြန္းေမးတယ္။ “ဘာကိုလဲ အဘ …” ဆိုေတာ့ …
“ပထမဆံုးအမ်ိဳးသားစာေပဆုေပးေတာ့ ငါ့စာအုပ္ကိုေပးဖုိ႕လုပ္ႀကေသးတယ္။ ဆရာႀကီးဇ၀နတို႕ ဘာတုိ႕ေပါ့ကြာ….” တဲ့။
“က်ေနာ္ အဲ့ဒါေတာ ့မႀကားဖူးဘူး၊ အဘ” ဆိုေတာ့ … ကမၻာနီတြင္တဒဂၤ စာအုပ္ေရးျဖစ္သြားပံု အေသးစိတ္ကုိ ျပန္ေျပာျပေသးတယ္။ (အဲ့ဒါသီးျခားေရးအံုးမယ္စိတ္ကူးထားတယ္)
“အဲ့ဒီႏွစ္ ပထမဆံုးအမ်ိဳးသားစာေပဆုေပးမယ္ … လုပ္ႀကေတာ့၊ ငါ့စာအုပ္ကိုေပးမယ္ေပါ့ကြာ။ ဒါေပမယ့္ ကန္႔ကြက္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ေပၚလာတယ္။ ငါကေတာ့ မသိဘူးေပါ့ ။ ငါ့အေပါင္းသင္းေတြ ျပန္ေျပာလို႕သိတာ။ တစ္ေယာက္က နုိင္ငံေရးေကာ သတင္းစာေလာကေကာ ထင္ရွားတဲ့တစ္ေယာက္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ခုန ငါေျပာတဲ့ (ကို……………..)။ ဒီေတာ့ နိုင္ငံေရးသမားသတင္းစာဆရာ ကန္႔ကြက္တာက က်ိဳးေႀကာင္းညီညြတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕က ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ႀကီးကို ခ်ီတက္ေနခ်ိန္မွာ ဒီလိုဆိုရွယ္လစ္စနစ္အေပၚ ေ၀ဖန္ထိုးႏွက္မႈေတြပါတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးကို နုိင္ငံ့အဆင့္ ဆုေပးလိုက္မယ္ဆုိရင္ အျခားဆိုရွယ္လစ္နုိင္ငံမ်ားနဲ႕ ခ်စ္ႀကည္ေရး ထိခိုက္မယ္ေပါ့။ က်ိဳးေႀကာင္းသင့္ေျပာေနခ်ိန္မွာ ခုနလူက အေတာ္ေလးေသာင္းက်န္း ေနတာဆိုပဲကြ။ အသားလြတ္ကုိ ဒီစာအုပ္ကုိမေပးသင့္ဘူး … ဘာညာေပါ့။ သူကန္႕ကြက္တာက်ေတာ့ – လူျဖစ္တဲ့ငါ့ကို ကန္႕ကြက္ေနတာ။ အဲ့ဒါေႀကာင့္ ငါေျပာတာ … ငါနဲ႕မတည့္ဘူးလို႔ေျပာ … ဒီလူတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ဖက္ကမျဖစ္ဘူးေနာ္။ သူ႕ဖာသာ တစ္ဖက္သတ္ျဖစ္ေနတာ …”
အင္း … ဒီအေႀကာင္းအျခင္းရာေတြသာ ေခါင္းထဲျပန္မေပၚလာရင္ က်ေနာ္ ရန္ပြားမိေတာ့မလားပဲ။ အဘလုိ သူေတာ္စင္စိတ္ထား သူေတာ္ေကာင္းတရား လက္ကုိင္ထားသူ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ဒီလိုတစ္ဖက္သတ္ လိုက္ရန္ျဖစ္ မစၦရိယစိတ္ထားေနမွေတာ့ … ငါလိုအေကာင္စား ဒီလိုမ်ားေနအံုးမွာပဲလို႕ တရားနဲ႕ေျဖလိုက္ရတာေပါ့ ငါ့လူရာ။ က်ေနာ္နားလည္ထားတာကေတာ့ မစၦရိယစိတ္ထားဟာ နိဗၺာန္တားတယ္ ဆိုလားပဲ….။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
