ၿငိမ္းခ်မ္းဘံုနန္းမွာ ျပန္ဆံုၾကတဲ့ မဟာလူသားႏွစ္ဦး
ဇာဝါရီ၊ ေမ ၁၃၊ ၂၀၁၄
သင္းပ်ံ႕ေမႊးႀကိဳင္ ပန္းေပါင္းစံုရနံ႔မ်ားကို ရႈရိႈက္ခံစားရင္း အၿပိဳင္အဆိုင္ ပြင့္ဖူးေဝဆာေနတဲ့ ေရာင္စံုပန္းဥယ်ာဥ္ႀကီးအလယ္ ၿငိမ့္ေညာင္းညင္သာစြာ ျဖတ္စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းကမ္းနံေဘး ျမကမၺလာ သစ္ဝါးပင္ရိပ္ေအာက္မွာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မထား။ ေဆးေရးပန္းခ်ီ ျခယ္မႈန္းမမွီ၊ အလြန္သာယာေအးၿငိမ္းလွတဲ့ ဒီေနရာမ်ဳိးမွာ ရုတ္တရက္ သူတုိ႔ကို ေတြ႔လိုက္ေတာ့ အသက္ရႈရပ္၊ ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ တသက္လံုး ဘဝတေကြ႔မွာ သူတုိ႔နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ရင္ ေမးမယ္ေျပာဆိုမယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ၊ အေတြးစိတ္ကူးေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ ဝမ္းသာလံုးဆို႔တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးကိုေျပာတာျဖစ္မယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တသက္လံုး ဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ဆႏၵတခု ျပည့္ဝလို႔ ဝမ္းသာေက်နပ္ၾကည္ႏူးမိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ သိသိသာသာ စိတ္လႈပ္ရွား ဝမ္းသာေနတဲ့ မိမိကို ၾကည္လင္ရႊင္ပ် ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အၿပံဳးကိုယ္စီနဲ႔ ေဖာေဖာေရြေရြ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။
သူတုိ႔ကို ၾကည့္ရတာ အပူအပင္ကင္းမဲ့၊ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း ႏုပ်ဳိတက္ႂကြေနၾကၿပီး၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခြဲခြါေနခဲ့ၾကတဲ့ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဆံုေတြ႔ၾကသလို ဝိုင္ခ်ဳိခ်ဳိေသာက္လိုက္၊ စကားေတြေျပာေနၾကတာ ျမင္ေတြ႔ရသူအဖို႔ တကယ္ကို စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လို။ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုလည္း ေျပာစရာ။ သူတုိ႔အဖို႔ ေျပာစရာမကုန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက မ်ားျပားလွတယ္ မဟုတ္လား။
တခ်က္နားစြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔ အေလးေပး ေျပာဆိုေနတဲ့အေၾကာင္းေတြက ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးေတြ မဟုတ္။ ရႈပ္ေထြးညစ္ေပလွတဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ဒီအခ်ိန္ဒီကာလ၊ ဒီေနရာမ်ဳိးမွာ ေျပာဖို႔မလို၊ ဆႏၵရွိပံုမရ။ သူတို႔ ေျပာဆိုေနၾကတဲ့အေၾကာင္းက ႏွစ္ဦးစလံုး ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာတဲ့ စာေပအႏုပညာ – ကမာၻ႔အေရွ ႔တိုင္းအေနာက္တိုင္းစာေပေတြ – ဂရိေရာမ-ပုဂံေခတ္ကစလို ယေန႔ကာလအထိ သူတုိ႔ႏွစ္ၿခိဳက္ေလ့လာ ဖတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာလကၤာ၊ ပံုျပင္ျပဇာတ္၊ ဝထၱဳအက္ေဆးေဆာင္းပါးမ်ား၊ သူတုိ႔ ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့ ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြအေၾကာင္း၊ အညတရ စာေရးဆရာေလးမ်ားအေၾကာင္း စံုလို႔ (သူတို႔ေျပာသြားတဲ့ ကမာၻ႔စာေပေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာၾကားဆရာ၊ ေလးစားအားက်သူေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ စာေပေရာင္းရင္းပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ ႔ အမည္ေတြကို ဒီေနရာမွာ ခ်ေရးလိုက္ရင္ စာအုပ္တအုပ္အျဖစ္ ထုတ္လို႔ရတယ္)။
စာဖြဲ႔လုိ႔မမွီ စိမ္းလန္းစိုေျပ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ႀကီးတေနရာမွာ ေရပက္မဝင္ ကမာၻ႔စာေပအႏုအလွေတြ ဖြဲ႔ႏႊဲ႔ေျပာဆိုေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးႏွစ္ဦးကေတာ့ (၂၀) ရာစုရဲ ႔ အထင္ကရ စာေပကဝိ အေက်ာ္အေမာ္ ေတာင္အေမရိကတိုက္၊ ကိုလံဘီယာႏိုင္ငံသား စာေရးဆရာႀကီး ဂါဘရီယယ္ ဂါဆီယာ မားကြက္ဇ္ (Gabriel Garcia Marquez)၊ (ေခၚ) ဂါဘို (Gabo) နဲ႔ မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ်ကို ရဲရဲေတာက္ ဖီဆန္ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာႀကီး ဟံသာဝတီဦးဝင္းတို႔ ျဖစ္ၾကတယ္။
ဒီထူးျမတ္တဲ့ လူသားႏွစ္ဦး ႏွစ္ေပါင္း (၈၀) ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ရႈပ္ေထြးေပြလီ လူေလာကဇာတ္ခံုကေန ဒီၿငိမ္းခ်မ္းနယ္ေျမဆီ ေရာက္ရွိေနခဲ့တာ အခုဆို (၁) လ နီးပါး ရွိလာခဲ့ၿပီ။ ဆရာႀကီးဂါဘို က ၂၀၁၄ ဧၿပီလ (၁၇) ရက္ေန႔မွာ သူ႔ေမြးစားေျမ မက္စီကိုႏိုင္ငံကေန ႀကိဳတင္ထြက္ခြါသြားၿပီး၊ ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္ က ဧၿပီလ (၂၀) ရက္ေန႔မွာ သူခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ကေန လိုက္ပါသြားခဲ့တယ္။ သူတို႔ေနထိုင္သြားခဲ့တဲ့ ကမာၻ႔ရြာႀကီးမွာေတာ့ ခ်စ္သူမုန္းသူေတြ ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဦးဝင္းတင္ရဲ ႔ စာေပရဲေဘာ္မိတ္ေဆြႀကီးဦးဝင္းေဖ က
“လူေလာကမွာ တကယ္ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္၊ တန္းဖိုးရွိစြာ သက္ရွင္ေနထိုင္သြားတဲ့၊ ဂုဏ္ယူစရာ လူသားတဦး” လို႔ တေလးတစား မွတ္တမ္းေရးထိုး ဂုဏ္ျပဳစကားဆိုတယ္။
ဆရာႀကီးဂါဘိုရဲ ႔ စာေတြကို စြဲစြဲလန္းလန္း၊ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ဖတ္ခဲ့တဲ့ သမၼတကလင္တန္ က
“ႀကီးမားတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ ထက္ျမက္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပိုင္ရွင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးနဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ရတာကို အၿမဲဂုဏ္ယူေနပါတယ္” လို႔ ေျပာဆိုတယ္။ သမၼတကလင္တန္၊ အိုဘားမား၊ ဖီဒယ္ ကတ္စ္ထရို တို႔နဲ႔အတူ အထင္ကရ ႏုိင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ဆရာႀကီးေတြရဲ ႔ စာေပအႏုပညာ စြမ္းေဆာင္ဖန္တီးမႈမ်ား၊ ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ အမ်ားျပည္သူအက်ဳိးအတြက္ စြန္႔လြတ္စြန္႔စား ရပ္တည္လႈပ္ရွားခဲ့မႈေတြကို ဂုဏ္ျပဳႏႈတ္ဆက္ ေအာက္ေမ့သတိရေနၾကတယ္။
ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္၊ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ စကားဆက္ေနတဲ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးႏွစ္ဦးရဲ ႔ တူညီတဲ့ ထူးျခားခ်က္ေတြကို သတိထားၾကည့္မိတာက ဧၿပီလအတြင္းမွာ ေရွ ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ လူျပည္လူရြာကေန သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ထြက္ခြါသြားခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူေလာကကို ေရာက္လာခ်ိန္ ကာလအပိုင္းအျခားလည္း တူတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။
ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္ ကို ၁၉၃၀ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၁၂) ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ေတာရြာၿမိဳ ႔ကေလးတၿမိဳ ႔ျဖစ္တဲ့ ပဲခူးတုိင္း၊ ႀကိဳပင္ေကာက္နယ္မွာ ေမြးဖြားၿပီး၊ ဂါဘိုႀကီးကိုေတာ့ ေတာင္အေမရိကတိုက္ ကိုလံဘီယာႏိုင္ငံ ေက်းရြာဇနပုဒ္ေလးတရြာမွာ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၆) ရက္ေန႔မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ (၃) ႏွစ္ကြာျခားေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးက ၿပိႆရာသီ မတ္လဖြားေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
သာမန္ ဆင္းရဲသားမိသားစုက ေပါက္ဖြားလာၾကသူေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ ဂါဘိုႀကီးက အဖုိးအဖြားနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့သူျဖစ္ၿပီး။ အဖိုးျဖစ္သူ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းႀကီးရဲ ႔ သြန္သင္ဆံုးမမႈနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ လစ္ဘရယ္ လက္ဝဲႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚေတြက သူ႔အေပၚ ငယ္ငယ္ကတည္းက လႊမ္းမိုးခဲ့ေၾကာင္း ရင္းႏီွးတဲ့မိတ္ေဆြေတြကို မၾကာခဏ ေျပာဆိုတယ္။ ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္လည္း အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ ကၽြန္စနစ္ေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ၿပီး တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓါတ္ကို သိတတ္အရြယ္ကတည္းက ရွိခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္ဝဲစာေပနဲ႔ အဖိႏိွပ္ခံသူမ်ားဖက္ ရပ္တည္ခဲ့သူအျဖစ္ သူ႔ဘဝပံုကားခ်ပ္ႀကီးက သက္ေသျပခဲ့တယ္။
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး လူလတ္ပိုင္း ေကာလိပ္ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ကာလမွာ သတင္းစာေလာကထဲေရာက္၊ သတင္းသမားမ်ား၊ သတင္းစာအယ္ဒီတာမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကၿပီး၊ ေနာက္ပိုင္းကာလ တျခားစာေပေတြေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ေထြရွင္သန္ေနခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္သူတုိ႔ သတင္းစာသမားမ်ားအျဖစ္ အၿမဲတမ္း ဂုဏ္ယူစြာ ေျပာဆိုၾကသူေတြျဖစ္တယ္။
“က်ေနာ္က ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္း တေယာက္မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းစာသမားေကာင္း တေယာက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္” လို႔ မၾကာခဏ ေျပာဆုိခဲ့တဲ့ ဦးဝင္းတင္ဟာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံရဲ ႔ အထင္ရွားဆံုး သတင္းစာတေစာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဟံသာဝတီသတင္းစာႀကီးရဲ ႔ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ အေစာပိုင္း ေၾကးမံုသတင္းစာ နဲ႔ တျခားထင္ရွားတဲ့ သတင္းဂ်ာနယ္မဂၢဇင္းေတြမွာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ေပမယ့္၊ ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ လူသိမ်ားခဲ့တယ္။ သတင္းစာေလာကမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာပိုင္ေတြရဲ ႔ အတားအဆီး၊ အဟန္႔အတား၊ ဖိႏိွပ္မႈမ်ားကို အန္႔တုၿပီး၊ ျပည္သူမ်ားဖက္က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာသမားေကာင္းတဦးအျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္းကာလ ဆင္းရဲတြင္းနက္ထဲက အဖိႏိွပ္ခံျပည္သူေတြ လိုလားေတာင့္တခဲ့တဲ့ ဒီမုိကေရစီအေရး၊ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို ပံ့ပိုးဝန္းရံဖို႔ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ သတင္းစာသမားဘဝ၊ စာေပသမားဘဝ (ဘဝတခုလံုး) ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး၊ ျပည္သူေတြကို တရားမဲ့ ဖိႏိွပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္ဘီလူး အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးကို ေရွ ႔တန္းက ရဲရဲေတာက္ ဦးေဆာင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္။ အာဏာရွင္မိစာၦေတြရဲ ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ႏိွပ္စက္ညဥ္းပမ္းမႈေတြကို (၁၉) ႏွစ္ၾကာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ဒူးမေထာက္လက္မေျမွာက္၊ အညံ့မခံဘဲ ျပည္သူနဲ႔ ႏိုင္ငံေကာင္းက်ဳိးအတြက္ သံမဏိယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ရပ္တည္သြားတာေၾကာင့္ ရွားမွရွား ပုဂၢိဳလ္ႀကီးအျဖစ္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ ႔ ရင္ထဲႏွလံုးသားထဲမွာ စြဲက်န္ရစ္ခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
“ကမာၻႀကီးရဲ ႔ အရႈပ္အထုပ္ေတြကို သတင္းစာသမားေကာင္းေတြပဲ ေျဖရွင္းႏိုင္တယ္ဗ်။” လုိ႔ ဆရာႀကီးဂါဘို က ေျပာၿပီး၊ သူကိုယ္သူလည္း ဘဝအေျခအေန အေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ က်ဳပ္က ဘယ္လိုစာေတြေရးေရး၊ ဂ်ာနယ္လစ္ သတင္းသမားဘဝကိုပဲ ႏွစ္ၿခိဳက္တယ္လို႔ ေျပာဆုိေလ့ရွိတယ္။ သတင္းစာအလုပ္ကို ကိုလံဘီယာ အမ်ဳိးသားတကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ စတင္စိတ္ဝင္စားခဲ့ၿပီး၊ တက္ေရာက္ခြင့္ရရွိထားတဲ့ ဥပေဒပညာရပ္ကို ေဘးခ်ိတ္စြန္႔လႊတ္ၿပီး၊ ျပည္နယ္သတင္းစာတုိက္ေတြမွာ အလုပ္သင္အျဖစ္ သတင္းစာပညာကို သင္ယူခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ထိပ္တန္းသတင္းစာတိုက္ႀကီးမွာ လက္ေထာက္အယ္ဒီျဖစ္လာၿပီး၊ အဲဒီတုန္းက ကိုလံဘီယာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရရဲ ႔ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္မႈမ်ား၊ မတရားဖိႏိွပ္မႈေတြ၊ ေဖာက္ျပန္မႈေတြကို သတင္းေဆာင္းပါး၊ ေခါင္းႀကီးမ်ားေရး ေဖာ္ထုတ္ေရးသားခဲ့တယ္။
တႀကိမ္ အာဏာပိုင္မ်ား တရားမဝင္လုပ္ေဆာင္ထားမႈကို ဖံုးကြယ္ၿပီး လုပ္ႀကံဝါဒျဖန္႔ ျပည္သူမ်ားကိုလွည့္ျဖား၊ ဇာတ္လမ္းဆင္ ထုတ္လႊင့္ေနတဲ့ စစ္သေဘၤာနစ္ျမဳပ္မႈအေၾကာင္းကို စံုစမ္းေထာက္လွမ္းၿပီး အျဖစ္မွန္ေဖာ္ထုတ္ေရးသားမႈေၾကာင့္ အာဏာပိုင္ေတြက သူကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖို႔လုပ္ေနတုန္း ကိုလံဘီယာႏိုင္ငံမွ တိုင္းတပါးကို တိမ္းေရွာင္ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။
(ေနာက္ပိုင္း အဲဒီသတင္းေဆာင္းပါးကို အေျခခံၿပီး “သေဘၤာပ်က္ သေဘၤာသားတဦးရဲ ႔ ဇာတ္ေၾကာင္း – The Story of a Shipwrecked Sailor” အမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ သေဘၤာပ်က္ေပၚမွာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ သေဘၤာသားတဦးရဲ ႔ ဒုကၡအေတြ႔အႀကံဳ၊ သေဘၤာနစ္ျမဳပ္ရျခင္း အျဖစ္မွန္ကို ထိထိမိမိ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ဖတ္ေကာင္းတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ျဖစ္တယ္)။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဥေရာပနဲ႔ လက္တင္ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ခိုလံႈေနထိုင္ကာ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားကို ဆက္လက္ေရးသားခဲ့တယ္။
၁၉၅၈ မွာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး၊ ၁၉၆၁ မိသားစုနဲ႔ မက္စီကိုႏိုင္ငံကို ေျပာင္းေရႊ ႔ခိုလႈံ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ မိန္းမ၊ ခေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဘဝသစ္ကို ရုန္းကန္တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္မွာ သတင္းေဆာင္းပါးအေျခခံ ဝထၱဳတုိ၊ ဝထၱဳရွည္ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို စတင္ႀကိဳးစားေရးခဲ့တယ္။
ေရာင္စံုပန္းေပါင္းစံုနဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွပ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေအးျမတဲ့ ဒီေနရာေလးမွာ အပူအပင္ေသာက၊ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ေျပာခ်င္တာ၊ ဆုိခ်င္တာေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အားရပါးရ ေျပာဆိုေနၾကေပမယ့္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁) လနီးပါးအခ်ိန္အထိ သူတုိ႔ရဲ ႔ သက္တမ္း ႏွစ္ (၈၀) ေက်ာ္တေလ်ွာက္လံုး ဗိုလ္က်စိုးမိုး လူစု၊ အသိုင္းအဝိုင္းေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ဆက္ဆံခဲ့ရတယ္။
အထူးသျဖင့္ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးမရွိ၊ စာေပပညာတန္းဖိုး နကန္းတလံုးမွ် တန္းဖိုးမထားေသာ လူရမ္းကားတစုက ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္ရဲ ႔ ရပ္တည္လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အျပင္းအထန္၊ အေၾကာက္အကန္ ကန္႔သတ္တားျမစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဆရာႀကီးဂါဘို က တုိင္းျပည္ကိုစြန္႔ခြါၿပီး တိုင္းတပါးမွာ အေႂကြးေတြ ပတ္လည္ဝိုင္း၊ သားႏွစ္ေယာက္ဖခင္ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ သတင္းစာသမားဘဝကို အေျခအေနေၾကာင့္စြန္႔ၿပီး၊ ဝထၱဳဇာတ္လမ္းမ်ားကို ႀကိဳးစားေရးခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ ႔ ပထမဦးဆံုးဝထၱဳ သစ္ရြက္မုန္တိုင္း (Leaf Storm) ကို (၇) ႏွစ္ (၇)မိုး ထုတ္ေဝေပးမယ့္သူကို ရွာေဖြေစာင့္စားၿပီး ထုတ္ခဲ့ရေၾကာင္းေျပာေတာ့ … တကိုယ္ရည္လူပ်ဳိႀကီးဘဝ က သိပ္မထူးျခားနား။ တိုင္းျပည္က တိုးတက္မဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့အျပင္ အသိဥာဏ္မဲ့ ပညာရွင္မုန္းတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္အာဏာရူးေတြရဲ ႔ ႏိုင္ထက္စီးနင္း၊ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး ေႏွာင့္ယွက္မႈေတြေၾကာင့္ သူလုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာတိုက္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ တခုၿပီးတခု ေတာက္ေလွ်ာက္ ပိတ္ပင္ခံရၿပီး ဒုကၡအခက္အခဲမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္၊ ႏွစ္ရွည္ေထာင္နန္းစံ ရွင္သန္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ သူ႔ဘဝမွာ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ သူျမတ္ႏိုးတဲ့ အႏုပညာစာေပမ်ားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မလုပ္ခဲ့ရတာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေၾကာင္း ဝမ္းနည္းစကားဆုိတယ္။
ဂါဘုိႀကီးရဲ ႔ ပထမဦးဆံုး လံုခ်င္းဝထၱဳ သစ္ရြက္မုန္တုိင္း ေတာင္အေမရိကတိုက္မွာ အေရာင္းရဆံုး စာအုပ္တအုပ္ ျဖစ္လာခ့ဲၿပီး၊ သူကို ဝထၱဳစာေရးဆရာအျဖစ္ လက္ခံအသိအမွတ္ ျပဳလာၾကတယ္။ ကမာၻ႔သိ ထိပ္တန္းစာေရးဆရာႀကီးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ၊ ထင္ရွားေက်ာ္ေဇာေစမယ့္ ဂႏၶဝင္ဝထၲဳရွည္ႀကီး “အထီးက်န္ဘဝ အႏွစ္တရာ (One Hundred Years of Solitude)” ကိုေတာ့ (၁၈) လၾကာ ေန႔စဥ္မျပတ္ အခ်ိန္ယူ ေရးခဲ့ၿပီး၊ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေဝႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီစာအုပ္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆုိရင္ ထုတ္ေဝခ်ိန္ကေန ယေန႔အထိ စာအုပ္ေရ သန္းေပါင္း (၃၀) ေက်ာ္ ေရာင္းရၿပီး၊ မူရင္း စပိန္ဘာသာကေန ႏိုင္ငံတကာဘာသာစကား (၄၀) နီးပါး ဘာသာျပန္ဆို ထုတ္ေဝခဲ့တယ္။ ယေန႔အထိ ျမန္မာဘာသာျပန္ မရွိေသးပါ။ အကယ္၍ ႏိုင္ငံေရးအမႈေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္မေနဘူးဆုိရင္ “ကိြ (Queed)” လို ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ စာအုပ္ေကာင္းတအုပ္ကို ထိထိမိမိ၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဘာသာျပန္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္အေနနဲ႔ စာေပေနာင္ေတာ္ႀကီးဂါဘိုရဲ ႔ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြကို ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဖတ္ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ သို႔မဟုတ္ သူ႔မိတ္ေဆြ၊ သားတပည္မ်ားကို ဘာသာျပန္ဖုိ႔ အႀကံျပဳတုိက္တြန္း လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဝန္ေလးမည္မဟုတ္ေပ။ စာေပအႏုပညာ ထက္ျမက္တဲ့ သူကိုယ္တိုင္လည္း ကမာၻ႔တန္းဝင္ စာေပေကာင္းမ်ား မလႊဲဧကန္ ေရးစြမ္းႏိုင္မယ္လို႔ အခုိင္အမာ ယံုၾကည္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေရးတဲ့စာေတြကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ရဲ ႔ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ ႏိုင္ငံလူမ်ဳိးအေပၚ ထားရွိတဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာ၊ သစၥာတရားကို ခံစားေတြ႔ျမင္ႏိုင္တယ္။
ဆရာမႀကီးဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး ေျပာသလို “ဦးဝင္းတင္ရဲ ႔ ေက်းဇူးကား ႀကီးမားေပစြ”။ ျပည္သူနဲ႔ ႏိုင္ငံအက်ဳိးအတြက္ ဘဝတခုလံုး ေပးအပ္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံခဲ့တဲ့ သူေတာ္ေကာင္း (Saint) စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ျပည့္ဝသူ၊ သားေကာင္းဇာနည္တဦးအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏုိင္ငံသားမ်ား ထာဝရ ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻ႔ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ေတြအပါအဝင္ ႏိုင္ငံတကာစာဖတ္ပရိသတ္ အသဲႏွလံုးကို ဆြဲကိုင္လႈပ္ႏိုင္ေသာ တန္းဖိုးရွိဖတ္ေကာင္းတဲ့ စာေတြကို ဖန္တီးထားခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး ဂါဆီယာ မားကြက္ဇ္ ကို လက္ရွိ ကိုလံဘီယာသမၼတႀကီးကိုယ္တုိင္က “က်ေနာ္တို႔ တိုင္းႏိုင္ငံေဒသကို ကမာၻ႔ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြ သိကၽြမ္းခ်စ္ခင္လာဖုိ႔ ဆရာႀကီးရဲ အ့ံၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ပဥၥလက္နဲ႔ ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ စာေပေတြအတြက္ အၿမဲထာဝရ ေက်းဇူးတင္ေနပါေၾကာင္း” ေျပာရေလာက္ေအာင္ ေက်းဇူးထိုက္တင္၊ ဂုဏ္ျပဳထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတဦး ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ (၈၀) ေက်ာ္ ဘဝခရီးၾကမ္းမွာ အဖိႏိွပ္ခံေတြဖက္ကရပ္တည္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာ၊ သံမဏိစိတ္ဓါတ္နဲ႔ တရားမဲ့ဖိႏိွပ္သူမ်ားကို ဒူးမေထာက္၊ အရႈံးမေပးခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီးတို႔ အခုအခ်ိန္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းဘံုနန္းမွာ သက္ထက္ဆံုး လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ နားဆက္ေနႏိုင္ၾကၿပီ။ ျပန္ခ်ိန္တန္လို႔ ဆရာႀကီးႏွစ္ဦးကို ရိုေသဂါရဝျပဳ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြါလာခဲ့ရင္ ႏွလံုးသားထဲ တုိးဝင္လာတဲ့အေတြးတစက လူေလာကရြာမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသူေတြ နဲ႔ ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ဖုိ႔ သိနားလည္းၾကသူေတြအေနနဲ႔ လူသားမ်ားအတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ားစြာနဲ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္သြားခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာႀကီးတို႔ကို အၿမဲထာဝရ အမွတ္ရဂုဏ္ျပဳေနၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ေနမိပါတယ္။
They are indeed winning with compassion and respect from oppressors and oppressed.
စကားခ်ပ္ ။ ။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးစလံုး သူတို႔ႏိုင္ငံေတြမွာ လူငယ္မ်ား သတင္းစာပညာ၊ စာေပအႏုပညာမ်ား အခမဲ့ ေလ့လာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ ေဖာင္ေဒးရွင္း၊ သင္တန္းေက်ာင္းမ်ားကို ဖြင့္လွစ္တည္ေထာင္ေပးသြားခဲ့တယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
