ေမာင္လူေပ – တံတာတာ ေတးတုိ႔ အေၾကာင္း

စိနေသြးေႏွာေသာ ဗမာေပါက္ေတြအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း စိတ္ထဲေပၚလာတာက သီခ်င္းတပိုင္းတစပါ။

“တံတာတာ ေတးဖြဲ႕လို႔ တီဆိုမွာပါ။ ေမာင္မယ္ေတြ ျပံဳးပန္းနဲ႔ ႀကိဳင္လႈိင္ေစရာ”

ေတာင္ငူၿမိဳ႕ရဲ႕ နွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားပြဲမွာ နယ္ခံျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားအဖြဲ႕ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖေနသံပါ။ ရန္ကုန္မွ နာမည္ေက်ာ္တီးဝိုင္းေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ တီးခတ္တီဆိုေနတာေလ။

ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန။ တ႐ုတ္တီးဝိုင္းကလည္းသူ႔ပရိတ္သတ္နဲ႔သူပါ။
ရန္ကုန္ဝိုင္းေတြပါလို႔ အားေပးသူမရွိဘူး မထင္နဲ႔။
အဓိက အမာခံအင္အားေတြက လူႀကီးပိုင္းေတြနဲ႔ ကေလးအုပ္စုေပါ့။

လူႀကီးနဲ႔ကေလးေတြက ရန္ကုန္တီးဝိုင္းေတြကို တိုးမၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ အခမဲ့ပြဲေတြဆိုေတာ့ တနယ္လံုးဆင္းလာတာ လူပင္လယ္ႀကီးအလား။
မတိုးေဝွ႕ႏိုင္ေတာ့ လူမတိုးပဲၾကည့္ရတဲ့ တ႐ုတ္အသင္းကားက အိုေကတာေပါ့။ ေမာင္လူေပတို႔ ကေလးတသိုက္က ေရွ႕ဆံုးမွာ ေနရာယူၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖမဲ့ မွတ္တိုင္တိုင္းကိုလိုက္တာပဲ။ ကေလးေတြကို သၾကားလံုးလည္းေဝတယ္။ ကားကိုကာထားတဲ့ ႀကိဳးကိုလိုက္ဆြဲရင္ ဒန္ေပါက္ေတာင္ေကၽြးေသး။ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။ ပြဲလည္းၾကည့္ရ ဗိုက္လည္းဝ။

တီဝိုင္းကလည္း ပစၥည္းစံုပါတယ္။ ဂီတာသံုးလက္၊ ဒရမ္တို ့အျပင္ ထရမ္းပက္၊ဆက္ဆိုဖုန္း၊ကလဲနက္ စသည့္ ေလမႈတ္တူရိယာမ်ားပါ ပါေသး၊ ငယ္တုန္းကေတာ့ အဲ့တာေတြကို မေခၚတတ္လို႔ ေဂၚဂီးေဂၚေတြလို႔ပဲ ေခၚတာ။ သူတို႔ေတြ ေဂၚဂီးေဂၚေတြမႈတ္တာ ေကာင္းမွ ေကာင္း။

ဒရမ္မာ ကိုေရႊသြားကလည္း သူ ့ေရႊသြားေတြေပၚေအာင္ျပံဳးရင္း အသကုန္တီးတာပဲ။ ဒရမ္ေတြက သားရည္သားေတြမေကာင္းေတာ့ ဘတ္ ဘတ္ဘတ္၊ ဘုတ္ဘုတ္ဘုတ္နဲ႔ပဲ အသံထြက္ပါတယ္။

တီးဝိုင္းဆရာေတြကလည္း ေပါ့ေသးေသးေတြမဟုတ္ဘူး။ ဝါသနာအရ မိုက္ခဲေတြမို႔ မေနနိုင္လို႔ တီးဆိုၾကတာ။ သူေဌးေတြ။ ဝိုင္းဆရာ ဦးခ်င္းပိုးဆိုရင္ ဘုရားပဲြနီးတာနဲ ့ သူ ့ဆီစက္ႀကီးပစ္ထားျပီး သီခ်င္းပဲ က်င့္ေတာ့တာ။ ကိုေရႊသြားလည္း အတူတူပဲ။ ေဆးဆိုင္မေရာင္းေတာ့ပဲ ဒရမ္ပဲလွိမ့္တီးေနတာ။ ကိုၾကယ္နီကလည္း သူပိုးေနတဲ့ မမေလးဆိုမွာမို ့ ကားပစၥည္းဆိုင္ႀကီးပစ္ထားျပီး တီးဝိုင္းေလ့က်င့္ေနတဲ့ေနရာမွာပဲ ေအာက္ေျခသိမ္း ကူေနတာ။

အျခားအဆိုအတီးပညာရွင္ေတြထဲမွာ မွတ္မိသေရြ႕ဆိုရင္ အေမရိကန္ေရာက္ မိစံရဲ႕အကို အမေတြ၊ ေရႊသြားညီမ မလွၾကည္၊ အလွပေဂး ခင္စန္းဝင္း စတဲ့ ၿမိဳ႕ေပၚက ပိုက္ဆံရွိ ဝါသနာအိုးေတြ။ (ေနာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ မိစံတို႔ေတာင္ ဝင္ဆိုေသးတယ္။)

တရုတ္မျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးေတြဆိုတာမို႔ ကိုကိုကာလသားတခ်ဳိ႕ကလည္း ငန္းရင္း အားေပးၾကေသးတယ္။ ေရာက္ရာမွတ္တိုင္မွာ အစီ အစဥ္မွဴး ဦးခ်င္းပိုးၾကီးက “ယခုအခ်ိန္မွ စၿပီး တရုတ္အမ်ိဳးတားမ်ားအဖြဲ႕က ေတးတံတာမ်ားနဲ႔ တီဆိုေဖ်ာ္ေျဖပါေတာ့မယ္” လို ့ အသံဝါႀကီးနဲ႔ ေၾကညာၿပီးတာနဲ ့ အဖြင့္သီခ်င္း “ တံတာတာ ေတးဖြဲ႕လို ့ တီဆိုမွာပါ” နဲ ့ စတာပဲ။ လက္ခုတ္သံရွင္ေတြကေတာ့ ေရွ႕ဆံုးက ေမာင္လူေပတို႔ ကေလးအုပ္နဲ ့ လူႀကီးမ်ားေပါ့။

တညလံုးကိုဆိုၾကတာပဲ။ မိုးလင္းခါနီး လူေလးငါးေယာက္ပဲအားေပးတဲ ့ အခ်ိန္ထိကို ဆိုေကာင္းေနၾကတုန္း။ ရန္ကုန္တီးဝိုင္းေလာက္ေတာ့ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသး။

“တံတာတာ ေတးတံတာ” ေတြကို တတ္သလိုဆိုၾကတာပဲ။

“ပုလဲမ်ားလိုဥတဲ့ ေမာင့္ရွစ္တူ ေလးကိုကြယ္၊ တင္းတင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ေမႊးေမႊးေလး နာမည္ေလး တခုေပးခ်င္တယ္။ “

“အရွစ္ရယ္၊ မင္းကိုငါ တိတ္ရွစ္တယ္၊ ေဝတံတရာလို အရွစ္မ်ိဳးေလးနဲ႔ပါ”

“ရွစ္တူလာေတာညက ေငြလတာပါတယ္”

“ဒါေပမဲ့ တားတေယာက္မွာေလ၊ အေမတခု တားတခုမို ့ တာပဲေလ။”

“ရရွိမွမဟုတ္ဘူး အရွစ္ဆိုတာ ေအးမိစံနားလည္ေစတားကြယ္”

စသည္စသည္ သီခ်င္းစံုကို ဆိုၾကတီးၾကတာ။ ေတာင္ငူသားက ရွစ္နဲ႔ ခ်စ္ကို ပီေအာင္ မေျပာနိုင္ၾကဘူး။ အခ်စ္ဆို အရွစ္လို ့အသံထြက္ၾက တာပဲ။ ဆိုတဲ့သီခ်င္းအမ်ားစုကေတာ့ ဂ်င္မီဂ်က္တို ့ ကန္႔ေကာ္ေတာမ်ိဳးေအာင္တို႔သီခ်င္းေတြ ေခတ္စားခ်ိန္မို ့ သူတို႔သီခ်င္းေတြေပါ့။

တရုတ္အဖြဲ ့မို ့ တရုတ္သီခ်င္းမဆိုဘူးလားေမးရင္ တပုဒ္၊နွစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာ့ဆိုပါတယ္။ နင္ဘယ္မွာလဲလို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ “ႀကိဳက္နာ့လီ” ေလာက္ပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ဗမာသီခ်င္းေတြပဲ ဟဲတာပါ။ ဗမာေပါက္ေတြပဲ မဟုတ္လား။

“တံတာတာေတးတံတာ” ေတြေၾကာင့္ ကိုၾကယ္နီလည္း သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ အဆိုေတာ္မေလးနဲ႔အေၾကာင္းပါလို႔ ခုဆို သူ႔ကေလးေတြေတာင္ ႀကီး ကုန္ျပီ။ ဦးခ်င္းပိုးတို႔ ကိုေရႊသြားတို႔လည္း အသက္ေတြရလာလို႔ မဆိုၾက မတီးၾကေတာ့ဘူး။ ေဂၚဂီးေဂၚ ဆရာေတြလည္း ေလကုန္ၿပီး မမႈတ္ နိုင္ၾကေတာ့။ ဒါေပမဲ ့ ေမာင္လူေပ့နားထဲမွာေတာ့ သူတို႔တေတြ ဆိုတီးေနၾကဆဲ။ နွစ္က်ိတ္ရွစ္ဆူ ဘုရားပဲြေတာ္မွာ ႏႊဲေပ်ာ္ေနဆဲ။ တံတာတာ ေတးတံတာမ်ား လြင့္ပ်ံေနဆဲ။

ဒီလို တရုတ္၊ ဗမာ၊ ကုလား အတူတူေန။ တစ္ေျမထဲေန တစ္ေရထဲေသာက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြအခ်င္းခ်င္း စိတ္ဝမ္းကဲြေအာင္ ေရးသားေျပာဆို ေနတာ ေတြေတြ႕လို႔ စိတ္မခ်မ္းသာလို႔ ဒီစာေလးေရးတာပါ။ ေမာင္လူေပကေတာ့ အေဝးကေန ဗမာျပည္သားအေပါင္း က်န္းမာၾကေစ ေၾကာင္း ေတာင္းဆုျပဳပါတယ္။ “တံတာတာ ေတးတံတာ” မ်ားနဲ ့ ေဝဆာၾကပါေစ။