U Win Tin ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ ဦး၀င္းတင္ ျငိမ္းခ်မ္းေအး

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ကၽြန္ေခတ္မွာ လူရာမဝင္ခ်င္ခဲ့သူ

ကၽြန္ေခတ္မွာ လူရာမဝင္ခ်င္ခဲ့သူ

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး။ မိုးမခ။ ဧၿပီ ၂၇၊ ၂၀၁၄

Photo by James Mackay (Note: Edited)

Copyright © James Mackay / enigmaimages.net

 

ဆရာ ဦးဝင္းတင္ အေၾကာင္း ကို ခင္မင္၊ ရင္းႏွီး ေပါင္းသင္းခဲ့သူ၊ သိမီ ခဲ့သူ လူႀကီး စာေရးဆရာႀကီးမ်ား ေရးၾက၊ ေျပာၾကတာ တန္ဖိုးရွိလွတယ္။  က်ေနာ္ ကေတာ့ သူ႔ကို သူ႔ စာေတြ နဲ႔ ပဲ သိရတယ္၊ သူ႔ ဘဝ ဇာတ္ေၾကာင္း သူ ျပန္ေျပာတာေတြ၊ သူတပါးေရးတာေတြကို နားေထာင္ရင္း၊ ဖတ္ရင္း နဲ႔ပဲ ေလ့လာ မွတ္သားရတယ္။  သူ႔ အလုပ္၊ သူ႔ သမိုင္းကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ အေၾကာင္း သံုးသပ္ ရတယ္။  သူ႔ အေၾကာင္း အရင္လည္း စာေတြ ေရးဖူးခဲ့တယ္။  အခု ဦးဝင္းတင္ ဆံုးခ်ိန္မွာ သူ႔ ဘဝတခုလံုးကို ပီပီျပင္ျပင္ ျခံဳငံု ျမင္ၾကည့္ သံုးသပ္ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္တယ္။

 

ဆိုေလ့ ရွိၾကတယ္၊ လူတေယာက္ကို ေသမွ ခ်ီးက်ဴးပါ တဲ့။  မေသခင္ မွာ တခ်ိန္က ဘာေတြပဲ ေကာင္းတာ၊ ဆိုးတာ လုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့ လူ႔ သေဘာ ဆိုတာ အသက္အရြယ္ အလိုက္၊ ေခတ္ အေျခအေန အလိုက္ ေျပာင္းလဲ တတ္တာေၾကာင့္ မေသခင္မွာ ခ်ီးမြမ္း၊ ကဲ့ရဲ႕ ေကာက္ခ်က္မဆြဲသာ၊ အလံုးစံု သေဘာ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ဆိုလိုဟန္ ရွိတယ္။  ဒါေပမယ့္ ဦးဝင္းတင္ လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး အတြက္ေတာ့ မေသခင္လည္း ခ်ီးက်ဴး ႏိုင္တယ္၊ ေသ အၿပီး မွာလည္း ပိုလို႔ ခ်ီးမြမ္းႏိုင္တယ္။

 

ဦးဝင္းတင္ ဟာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ဖြဲ႕ ထိုက္သူေပမယ့္ သူ႔ အတြက္ တကယ္ေတာ့ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ေတြ မလိုဘူး။  အေၾကာင္းက သူ႔ သမိုင္းကို သူ ကိုယ္တိုင္ ေရးခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္၊ သူ႔ ဘုန္းေတာ္ ကို သူ ကိုယ္တိုင္ အလုပ္နဲ႔ ဖြဲ႔ခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္။  သူ႔ အေၾကာင္းကို သူတပါး အေနနဲ႔ အလုပ္ထိုက္ဆံုးတခုေတာ့ ရွိတယ္၊ ဒါက စနစ္တက် ေသခ်ာ သုေတသနျပဳ အတၳဳပၸတၱိ ျပဳစုျခင္းပါ။  စာ တေစာင္၊ ေပ တဖြဲ႕ မက က်မ္းတေစာင္ ျပဳထိုက္သူ ျဖစ္လို႔ပါ။  ဒီအလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္သူမ်ား လုပ္ေစခ်င္တယ္။

 

ဒီ စာစု မွာေတာ့ က်ေနာ္ ျမင္ရတဲ့ ဦးဝင္းတင္ ရုပ္ပံုလႊာ၊ ပံုရိပ္ကို စာစီ ေရးျခစ္ခ်င္တယ္။  အထူးသျဖင့္ လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသိ၊ အျမင္မွာ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လြဲေနသလို ျဖစ္ေနတာေလးေတြကို ေခ်ဖ်က္ခ်င္တယ္။

 

၁) ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ လူေလးစားခံ ဘဝ နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈ ဟာ ႏိုင္ငံေရး ေလာကထဲ လံုးလံုးေရာက္တဲ့ ၁၉၈၈ က်မွ စတာ မဟုတ္ဘူး။

 

ဦးဝင္းတင္ ကို ႏိုင္ငံတကာ မွာ လူသိမ်ား၊ အေလး ထားလာမႈဟာ ႏွစ္ရွည္ (၁၉) ႏွစ္ၾကာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ျဖစ္ျခင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ ေလးစား အားထားျခင္း ခံရသူ ဒီခ်ဳပ္ တည္ေထာင္သူ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ တဦး ျဖစ္ျခင္း ဆိုတာေတြေၾကာင့္ ဆိုတာမွန္ေပမယ့္ သူ႔ ရဲ႕ လူေလးစာခံ ဘဝ၊ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမႈ နဲ႔ ဘဝ ေအာင္ျမင္မႈေတြဟာ ၈၈ မတိုင္မီ ကတည္းက ျဖစ္တယ္။  ေၾကးမံု အေစာပိုင္း ကာလ လူငယ္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ ဘဝ မွာကတည္းက စာေပ၊ စာနယ္ဇင္း အသိုင္းအဝန္းမွာ ဦးဝင္းတင္ ဟာ သူ႔ နာမည္ နဲ႔ ပံုရိပ္ ကို အလုပ္ေကာင္းေတြ နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္။

 

၂) ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ သတင္းစာဆရာ ဘဝ ေအာင္ျမင္မႈ၊ လူေလးစား အသိအမွတ္ျပဳခံရမႈ ဟာ မႏၱေလး ဟံသာဝတီ ေခတ္က်မွ ရခဲ့တာလည္း မဟုတ္ဘူး။

 

သူ႔ရဲ႕ သတင္းစာေလာက ေအာင္ျမင္မႈ အထြတ္အထိပ္ ဟာ မႏၱေလး ဟံသာဝတီ သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဘဝ (၁၉၆၉-၇၈) မွာ ရခဲ့တာ မွန္တယ္။  ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ လုပ္ငန္း အရည္အေသြး နဲ႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ကို ဦးဝင္းတင္ ဟာ သူ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာ အေနနဲ႔ တာဝန္ယူ လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာ တိုင္းမွာ ျပႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ လူေလးစားခံရမႈ ဟာ မႏၱေလး ဟံသာဝတီ ေခတ္ မတိုင္ခင္ကတည္းက ရၿပီး ျဖစ္တယ္။

 

ဥပမာ – ဆရာႀကီး ဇဝန အမွဴး ျပဳၿပီး ေၾကးမံု ဦးေသာင္း (ေအာင္ဗလ)၊ ဦးဝင္းတင္၊ (ဦး) စိန္ခင္ေမာင္ရီ တို႔ အတူ တည္ေထာင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ မူလ ပုဂၢလိက ေၾကးမံု မွာ ကတည္းက ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ အယ္ဒီတာ အရည္အခ်င္း ဟာ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံၿပီး ျဖစ္တယ္။

 

ဒါ့အျပင္ ေၾကးမံု ပထမ အႀကိမ္ အပိတ္ခံရစဥ္ စစ္တပ္ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရေခတ္ (၁၉၅၈-၆၀) မွာ ဗမာျပည္ ရဲ႕ သတင္းစာဘုရား တဦးျဖစ္သူ အိုးေဝဦးညိဳျမ က သူ႔ရဲ႕ အိုးေဝ ကို ဦးဝင္းတင္ (အသက္ သံုးဆယ္ မေက်ာ္ေသးဘူး) လက္ထဲ ဝကြက္အပ္ တာဝန္ယူခိုင္းခဲ့တာကို ၾကည့္ရင္ ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ လူငယ္ဘဝမွာပဲ တည္ေဆာက္ ယူႏိုင္ခဲ့တဲ့ နာမည္ နဲ႔ အရည္အခ်င္း ကို ျမင္ႏိုင္မွာပါ။

 

၃) ႏိုင္ငံေရး အရ ဆိုရင္လည္း ဦးဝင္းတင္ ဟာ ၁၉၈၈ ေရာက္မွ လူထု အေရးေတာ္ပံု နဲ႔ အတူ ခါေတာ္မီ ဒီမိုကေရစီ အသံေကာင္းဟစ္ခဲ့သူ တဦး မဟုတ္ဘူး။

 

၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး မွာ လူထု လူတန္းစား အလႊာ အသီးသီး ပါခဲ့တယ္၊ အဲ့ဒီထဲမွာ ခါေတာ္မီေတြလည္း အမ်ားႀကီး ပါတယ္။  ခါေတာ္မီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူတို႔ေတြရဲ႕ မဆလ အာဏာရွင္ ေစာ္နံတဲ့ အတိတ္ သမိုင္း က ေဖာ္ျပသလို ၁၉၈၈ အၿပီးမွာ စစ္အာဏာရွင္ နဝတ၊ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ရဲ႕ ေပးတာယူ၊ ေကၽြးတာစား၊ ခုိင္းတာ ျပန္လုပ္ၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ က သက္ေသျပဳတယ္။

 

ဦးဝင္းတင္ က ေတာ့ မဆလ ရဲ႕ ျပန္ၾကားေရး ဌာန လက္ေအာက္ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာ တေစာင္ ရဲ႕ အႀကီးဆံုး ရာထူး ယူခဲ့သူ ျဖစ္ေပမယ့္ မဆလ တပါတီ အာဏာရွင္ေစာ္ တခါမွ မနံခဲ့ဖူးဘူး။  အာဏာရွင္ အစိုးရ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ ဘဝမွာ သူ အစြမ္းရွိသေလာက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေဘာင္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသား ေျပာဆိုခြင့္ ေဘာင္ကို ခ်ဲ႕ယူ၊ တိုက္ယူခဲ့တယ္။  သူတေလွ်ာက္လံုး ကိုင္ဆြဲ ေရးသား၊ ေျပာဆို လာခဲ့တာဟာ ပါတီစံု စနစ္၊ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္း သာ ျဖစ္တယ္။  (ဒီ့အတြက္ ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ ေခတ္အဆက္ ဆက္ မေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္၊ ခိုင္မာ မွန္ကန္ခဲ့တဲံ အာေဘာ္ အေရးအသားမ်ား ကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။)

 

၄) ဦးဝင္းတင္ ဟာ မာန္မာန၊ ေမာက္ၾကြား ေထာင္လႊားမႈ လံုးဝ ကင္းသူ တဦး ျဖစ္တယ္။

 

“သူလိုလူ” ေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ ရဲ႕ စံနမူနာျပဳဖြယ္ သတင္းစာသမား ဘဝ ကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ စတင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ဦးဝင္းတင္ ဟာ ဦးခ်စ္ေမာင္လိုပဲ ရိုးဂုဏ္ကိုသာ တန္ဖိုးထားတတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႔ ရဲ႕ ရိုးရွင္းလွတဲ့ ေနထိုင္မႈ ဘဝ ပံုစံ၊ အေနအထိုင္၊ သူ႔ ဘဝ၊ သူ႔ အလုပ္ ေတြက သက္ေသျပဳတယ္။  ဦးဝင္းတင္ ဟာ သူ နဲ႔ တေခတ္တည္း ေခတ္ၿပိဳင္ စာေပ သမား သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ား၊ စာေပေလာက က ပုဂၢိဳလ္မ်ား အေၾကာင္းကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ ေျပာဆိုရာမွာ မိမိ ကိုယ္ မိမိ အင္မတန္ ႏွိမ့္ခ် အရိုးခံ အတိုင္း ဆိုခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။

 

ဥပမာ – ဦးဝင္းတင္ ဟာ သူ႔ ရဲ႕ ကဗ်ာ ဝါသနာ၊ ကဗ်ာ ဆရာဘဝ ကို သံုးသပ္ရာမွာ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း မင္းယုေဝ ကို ၾကည့္ၿပီး ကဗ်ာဆရာ ဆိုတာ ဒီလိုပါ့လား၊ ဒီလို ဖြဲ႕ရတာပါ့လား ဆိုကာ အမႊမ္းတင္တယ္၊ သူ႔ဘာသာက် ႏွိမ့္ခ်ၿပီး မင္းယုေဝ လို ကဗ်ာ အေပၚ မရူးသြပ္၊ မစူးနစ္ ႏိုင္ရင္ ငါ ကဗ်ာဆရာ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘဝ မွာကတည္းက သံုးသပ္ခဲ့တယ္။

 

သူ႔ ရဲ႕ စာေပဗိမာန္ ဘာသာျပန္ အလုပ္ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ရာမွာလည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္း တဦး ျဖစ္သူ ျမသန္းတင့္ ရဲ႕ ဘာသာျပန္လက္ရာမ်ိဳး ေတြလို မျဖစ္ႏိုင္၊ သူ႔ ဟာ က ေခြးကူးကူးတဲ့ အဆင့္ ပဲ ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ႏွိမ့္ခ် သံုးသပ္ခဲ့တယ္။

 

တကယ္ေတာ့ ဦးဝင္းတင္ ဟာ ကဗ်ာ ဆရာ အျဖစ္ မဂၢဇင္းႀကီးမ်ားမွာ စတင္ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရတာက မင္းယုေဝ ထက္ ေစာ ခဲ့သလို၊ သူ ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ဘာသာျပန္္ စာအုပ္ ေတြလည္း ျမန္မာ့စာေပေလာက မွာ ထင္က်န္ခဲ့တယ္။

 

ဒါေတြ အျပင္ သူ႔ ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး သမား ဘဝ ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ ရာမွာလည္း ငါ လုပ္ခဲ့၊ ငါ အနစ္နာခံ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ိဳး၊ အေျပာမ်ိဳးေတြ လံုးဝ ကင္းခဲ့တယ္။

 

၅) ရွစ္ေလးလံုး ကာလ၊ ႏိုင္ငံေရး သမား ဘဝ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျဖစ္စဥ္ က ဦးဝင္းတင္ ကို ‘က်ားရဲ’ အျဖစ္ ေျပာင္းသြားေစတယ္ ဆိုတာ လံုးဝ မဟုတ္ဘူး။

 

ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ က်ားရဲ စိတ္ က်ားရဲ မာန္ အမွန္တရား အတြက္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ မေၾကာက္တရား ဆိုရဲမႈ ဟာ သူ႔ ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စရိုက္ နဲ႔ သတင္းစာဆရာ ဉာဥ္ ျဖစ္တယ္။  သူ႔ ရဲ႕ မွန္တာကို ဆိုဝံ့တဲ့ သတင္းစာသမား စိတ္ဓာတ္ ကို ဖဆပလ၊ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ၊ ပထစ၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ မဆလ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ျပခဲ့တယ္။

 

ဥပမာ အခ်ိန္မေရြး ေထာင္ထဲေရာက္ တကၽြန္း ပို႔ ခံထိႏိုင္တဲ့ စစ္တပ္ႀကီးစိုးရာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ေခတ္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္း နားကို တမ္းေပါက္ႏိုင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္ ဝန္ႀကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နဲ႔  စစ္ဗိုလ္ငယ္ အေပါင္းကို ေရွ႕ထားၿပီး သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္ ကို ရဲရဲေတာက္ေတာက္ ဆိုဝံ့တာဟာ ဦးဝင္းတင္ရဲ႕ မူလ ပင္ကိုယ္ သတၱိ နဲ႔ သတင္းစာဆရာ အလုပ္ သတၱိပဲျဖစ္တယ္။  (စာနာနားလည္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးပိုင္ရွင္ (သို႔မဟုတ္) ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ ေဆာင္းပါးေဟာင္း ကို ရႈပါ။)

 

 

၆) စစ္အစိုးရ ရဲ႕ (၁၉) ႏွစ္ၾကာ မတရား ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ် ဖိႏွိပ္ ညွဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္မႈေတြက ဦးဝင္းတင္ ကို ‘က်ားရဲ’ ကေန ‘က်ားနာႀကီး’ အျဖစ္ ေျပာင္းသြားေစတယ္ ဆိုတာလည္း လံုးဝ (လံုးဝ) မဟုတ္ဘူး။

 

ဒီအခ်က္ ကို လူအမ်ားစု (ဒါမွမဟုတ္) တခ်ိဳ႕ တကယ့္ ကို ယူဆေနၾကတယ္လို႔ ထင္တယ္။  လံုးဝ မွားတယ္။

 

ဦးဝင္းတင္ ဟာ ေထာင္ က ထြက္လာခ်ိန္မွာ “ဘာလဲေဟ့ လူ႔ငရဲ” လို ေထာင္ စာအုပ္ မွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ၊ အျခား ရာဇဝတ္ အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ လူလို မေနရတဲ့ ဘဝကို လူအမ်ား စာနာ ကရုဏာ ထားႏိုင္ေအာင္ အႏုပညာ ရသ ကေလာင္စြမ္းနဲ႔ မာမာထန္ထန္ ဟန္ ျပဳ ေရးဖြဲ႕ခဲ့တာေတြ ရွိတယ္။  ေနာက္ပိုင္း တေလွ်ာက္လည္း ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္၊ မူဝါဒ ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ အတြက္ ခပ္မာမာ ေျပာဆို၊ ေရးသားမႈ ေတြ ေတြ႕ရတယ္။

 

ဒါေပမယ့္ ဒါေတြ အားလံုးဟာ အာဃာတ တရား ဗဟိုျပဳ က်ားနာ နာ က်ားနာခဲ ခဲ ေနျခင္းမ်ိဳး လံုးဝ (လံုးဝ) မဟုတ္ဘူး။

 

တကယ္ေတာ့ သူဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ အရာခ်ျခင္းခံရခ်ိန္၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ တသိုက္ ရဲ႕ အျပင္းထန္ဆံုး ဖိႏွိပ္ ရက္စက္မႈေတြ ၾကံဳေတြ ခ်ိန္ေတြကို နာၾကည္း ခ်က္ မပါ သမိုင္း ကို အာဃာတ တရားမရွိ အမုန္းတရား မပါ သမာသမတ္က်က် ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပန္လည္ သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိသူ ျဖစ္တယ္။

 

ဒီသေဘာကို သူ႔ ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေျပာ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း RFA ေရဒီယို အစီအစဥ္ “ေခတ္ဝန္ကို ထမ္း၍ ေခတ္လမ္းကို ေလွ်ာက္ျခင္း” ကို အစအဆံုး ေသခ်ာ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ခဲ့ဖူးရင္ သိႏိုင္မယ္။

 

သူ ဟာ သူ႔ ဘဝ ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ သမိုင္း ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ သူၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ လူ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ သူ႔ကို အရာခ်ခဲ့၊ ဖိႏွိပ္ခဲ့၊ ႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ စနစ္ အဖြဲ႕အစည္း လူ ေတြ အားလံုးကို သတင္းစာဆရာ ပီပီ အက်ိဳး၊ အေၾကာင္း၊ အဆိုး၊ အေကာင္း ဘက္ေပါင္းစံု ကေန မွ်မွ်တတ ျပန္လည္ သံုးသပ္ ႏိုင္စြမ္းေအာင္ ရင္ဘတ္ႏွလံုးသားႀကီး၊ ဦးေႏွာက္ အျမင္က်ယ္သူ တဦး ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သူ႔ ရဲ႕ ေျပာစကားေတြက ေန အထင္အရွား ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။

 

၇) ဆရာဦးဝင္းတင္ ဟာ ေျမွာက္တိုင္းလည္း မေျမာက္သူ၊ ေျခာက္တိုင္းလည္း မေၾကာက္သူ တဦး ျဖစ္တယ္။

 

ဦးဝင္းတင္ ဟာ မဆလ ေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း ရဲ႕ ပစားေပး ခ်ီးေျမွာက္မႈ Blessing ကို အမ်ားႀကီး ရခဲ့၊ ခင္မင္ေလးစားမႈကို ခံခဲ့ရတယ္။  ဒါေၾကာင့္ မဆလ ပါတီ၊ ေကာင္စီလူႀကီး နဲ႔ တိုင္းမွဴး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ရိုေသ ေလးစားျခင္းကို အလိုအေလ်ာက္ခံခဲ့ရတယ္။  ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာႀကီး တေစာင္ရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆိုတဲ့ အထိုက္အေလ်ာက္ ၾသဇာႀကီးတဲ့ ရာထူးႀကီး တခုကလည္း လက္ကိုင္ ရွိခဲ့တယ္။  (စာနာနားလည္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးပိုင္ရွင္ (သို႔မဟုတ္) ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ ေဆာင္းပါးေဟာင္း ကို ရႈပါ။)

 

ဒါေပမယ့္ ဆရာဦးဝင္းတင္ ဟာ ဒါေတြကို အသံုးခ် ကိုယ္က်ိဳးမရွာခဲ့ဘူး၊ အာဏာ မျပခဲ့ဖူးဘူး၊ ဒီလို လူေတြနဲ႔ ပတ္သက္တယ္ ဆိုခံရတာကိုေတာင္ သူ႔မွာ နာ တယ္ ထင္တတ္ခဲ့တယ္။  အာဏာရွင္ ေျမွာက္ေပးတိုင္း ေဂြးတက္ေအာင္ မကခဲ့ဘူး၊ သူ႔ မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕ ဗုိလ္ေနဝင္း ရဲ႕ ေျမွာက္စားျခင္းခံရေတာ့ တမ္း အေရာင္ ေျပာင္းသြားသလိုမ်ိဳး ဦးဝင္းတင္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။

 

ဥပမာ ျဖစ္စဥ္ တခု ျပရရင္ တရက္ ဦးဝင္းတင္ အစည္းအေဝး တခု တက္စရာ ရွိလို႔ မိတ္ေဆြ တေယာက္ နဲ႔ အတူ ကားေမာင္းရင္း မႏၱေလး က ေန ရန္ကုန္ ဆင္းတယ္။  လမ္းမွာ အဆိုပါ မိတ္ေဆြ နဲ႔ အတူ မဆလ ရဲ႕ မတရားမႈ၊ မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးလာတယ္၊ ေနာက္ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အစည္းအေဝး မွာ မိတ္ေဆြ က မဆလ အတိုင္ပင္ခံ ေကာင္စီ လူႀကီး အျဖစ္ အေရြးခံရတယ္။  အဲ့ဒီ ေနာက္ပိုင္း မိတ္ေဆြ ဆီက မဆလ မေကာင္းေၾကာင္း တခြန္းမွ မၾကားရေတာ့ဘူး၊ ဝင္ဒါမီယာ မွာ တိုက္ႀကီးေဆာက္တာပဲ သိ ျမင္ရေတာ့တယ္။

 

ဒါ့အျပင္ ေထာင္က ျပန္ထြက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းလည္း ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ ၾသဇာ ဟာ ဗမာ့ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝန္း မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၿပီးရင္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး၊ အက်ယ္ျပန္႔ ဆံုး ျဖစ္တယ္။  ဒါေပမယ့္ ဒီ ၾသဇာ အေပၚ အေျချပဳၿပီး အာဏာ မတည္ေဆာက္ခဲ့ဘူး၊ အလြဲသံုးစား ကိုယ္က်ိဳး မျပဳခဲ့ဖူးဘူး။

 

အာဏာရွင္ ေျခာက္တိုင္း မေၾကာက္ခဲ့ျခင္းကိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဗိုလ္ေနဝင္း အၿငိဳအျငင္ခံ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ျပဳတ္ ဘဝက အစ ေနာက္ပိုင္း (၁၉) ႏွစ္ ၾကာ ႏွစ္ရွည္ ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသား ဘဝ နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ေသသည့္တိုင္ ရပ္တည္ခဲ့မႈ၊ ျဖစ္တည္မႈ သမိုင္းက သက္ေသျပဳၿပီး ျဖစ္တယ္။

 

သူ ေသတဲ့ အခ်ိန္ မွာ ေနစရာ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္မရွိ၊ အက်ၤ ီကေလး သံုးေလးငါးထည္၊ စာအုပ္ကေလး လက္တဆုပ္ နဲ႔ မိတ္ေဆြ ျခံထဲက အခန္းငယ္ကေလး ပံုရိပ္ကို ၾကည့္ရင္ ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ ဘဝ ေနထိုုင္ ျဖတ္သန္း၊ ရပ္တည္ခဲ့မႈ ဘယ္ေလာက္ ခိုင္မာ၊ မွန္ကန္ခဲ့ေၾကာင္း ကို ျမင္ၾကည့္ႏိုင္တယ္။

 

လူေတြ ေမြးလာတယ္၊ ေနထိုင္တယ္၊ ေနာက္ ေသသြားတယ္။  ေမြးျခင္း ေသျခင္း ၾကားက ဘယ္လို ေနထိုင္ ရပ္တည္ ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ လူသား ျဖစ္တည္မႈ က လူတဦး ရဲ႕ သမိုင္း ျဖစ္တယ္။  ဦးဝင္းတင္ အေနနဲ႔ ဒီ သမိုင္းကို လူသာမန္ လူသားတဦး ျပဳႏိုင္ခဲတဲ့ အျမင့္ဆံုး စြမ္းေဆာင္မႈေတြ၊ အနစ္နာခံမႈေတြ၊ ၿခိဳးျခံ မႈေတြ နဲ႔ တည္ေဆာက္ကာ စံနမူနာ ျပ ေနထိုင္သြားခဲ့ႏိုင္တယ္။  ဦးဝင္းတင္ ဟာ လူသားတဦး သာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အားနည္းခ်က္၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အမွား ေတြ ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ သူ႔ ရဲ႕ အလုပ္ေကာင္း၊ သမိုင္းေကာင္းနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မႏိႈင္းယွဥ္သာပါ။

 

နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ဆိုခဲ့တဲ့ အခ်က္ (၇) ခ်က္ မွာ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ ဦးဝင္းတင္ အေပၚ ေလးစားမႈ အျဖစ္ေစဆံုး အခ်က္ကေတာ့ နံပါတ္ (၇) အခ်က္ပါ။  လူတိုင္းလိုလို၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ဒီမိုကေရစီ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူတိုင္းလိုလို ဖိႏွိပ္မႈ ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။  ေျခာက္တာကို ခံႏိုင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ေျမွာက္ေပးတာကို လူတိုင္း မခံႏိုင္ၾကပါဘူး။  ေရဆန္၊ ေလဆန္ ကို လူတိုင္းလိုလို ေလွာ္တက္ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး ေရစုန္မွာ ေမ်ာၾကသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတတ္တယ္။

 

ဦးဝင္းတင္ က ေတာ့ ဒီလို သေဘာမဟုတ္ဘဲ ဟိုးအရင္ မဆလ ေခတ္ ဗိုလ္ေနဝင္း ေျမွာက္စားခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကလည္း မေတာက္ၾကြားခဲ့၊ မေျမာက္ ‘စား’ ခဲ့၊ ဗိုလ္ေနဝင္း ရဲ႕ မ်က္မုန္းက်ဳိး၊ အမ်က္ေဒါသ ထိ ခ်ိန္မွာလည္း မဝပ္တြား တသမတ္တည္း ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။  ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရး ၾသဇာ အထြပ္အထိပ္ ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း အာဏာျပ ကိုယ္က်ိဳး မရွာခဲ့ဘူး။

 

ဒီအခ်က္ဟာ ဆရာဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ အသိအမွတ္ အျပဳထိုက္ဆံုး အရည္အခ်င္းလို႔ ထင္တယ္၊  ျပည္သူလူထု နဲ႔ တသားတည္း ရွိလိုတဲ့ လူထဲက လူ သေဘာကိုလည္း ေဖာ္ညႊန္းေရာက္တယ္။  ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ သတင္းသမား သီလ၊ ႏိုင္ငံေရးသမား သီလ ကို ျပရာလည္း ေရာက္တယ္။  ျပည္သူလူထု အဖိႏွိပ္ခံေနရခ်ိန္၊ ငတ္ျပတ္ ဆင္းရဲ အတိဒုကၡ ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ျပည္သူနဲ႔ အတူပဲ တေလွတည္းစီး၊ တခရီးတည္းသြားခဲ့တယ္။  တကိုယ္ေတာ္ အခြင့္အေရး ရခဲ့ေပမယ့္ ေျမွာက္စား ေတာက္ၾကြ လိုမႈ ကင္းခဲ့တဲ့ ဒီ စိတ္ဓာတ္ကို သူ အင္မတန္ ရိုေသ ေလးစားရတဲ့ ဗမာ့ သတင္းစာတို႔ရဲ႕ ဘိုးေအႀကီး ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ရဲ႕ စကား နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳဆိုရရင္ ဦးဝင္းတင္ ဟာ “ကၽြန္ေခတ္မွာ လူရာမဝင္ခ်င္ခဲ့သူ” ျဖစ္တယ္။

 

အခုေတာ့ ဒီ “ကၽြန္ေခတ္မွာ လူရာမဝင္ခ်င္ခဲ့သူ”တေယာက္ ေသခဲ့ပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ သမိုင္း မေသ၊ သူ႔ နာမည္ မေသ ပါ။  မေသရံုမက သူ႔ရဲ႕ ရိုးသားမႈ၊ ႏွိမ့္ခ်မႈ၊ ရဲရင့္မႈ၊ သတၱိ၊ ဗ်တၱိ အက်င့္ သီလ ဂုဏ္ ေတြကို အနာဂတ္ သမိုင္းမွာ သမိုင္းဆရာ အေျမာက္အျမား က ျပန္လည္ တူးဆြ မွတ္တမ္းျပဳၾကဦးမွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ “ကၽြန္ေခတ္မွာ လူရာမဝင္ခ်င္ခဲ့သူ”ဦးဝင္းတင္ ရဲ႕ သမိုင္းက အခု မွ စတယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း ဆရာ့ ကို ဒီ စာစုေလးနဲ႔ မိုးမခ ကေနတဆင့္ ေနာက္ဆံုး ရွိခိုး ကန္ေတာ့ ဂါရဝ ျပဳ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

 

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

ဧၿပီ ၂၇၊ ၂၀၁၄

(ဆရာ ဦးဝင္းတင္ (၁၂ မတ္၊ ၁၉၃၀ ဖြား – ၂၁ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၄ ဆံုး) ရက္လည္ အမွတ္တရ)

 

စာေရးသူ ၏ ဆရာ ဦးဝင္းတင္ အေၾကာင္း မိုးမခ ေဆာင္းပါးေဟာင္းမ်ား တဆက္တည္း ျပန္လည္ ဖတ္ရႈရန္:

 

၁) မာဒီဗာ ဦးဝင္းတင္

Read @ http://moemaka.com/archives/37032

http://moemaka.blogspot.com.au/2014/04/blog-post_243.html

 

၂) က်န္စစ္သားႀကီး ဆက္က်န္ ဦးမည္

Read @ http://moemaka.com/archives/37009

http://moemaka.blogspot.com.au/2014/04/blog-post_9986.html

 

၃) ထိပ္ထား၊ ေသနာ နဲ႔ က်ားရဲ

Read @ http://moemaka.com/archives/36651

http://moemaka.blogspot.com.au/2014/03/nyein-chan-aye_29.html

 

၄) ဦးဝင္းတင္ (သို႔မဟုတ္) ကဏန္း ကိုယ္ထည္

Read @ http://moemaka.com/archives/36328

http://moemaka.blogspot.com.au/2014/03/blog-post_12.html

 

၅) စာနာနားလည္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးပိုင္ရွင္ (သို႔မဟုတ္) ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ (အပိုင္း – ၁)

Read @ http://moemaka.com/?p=21380

 

၆) စာနာနားလည္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးပိုင္ရွင္ (သို႔မဟုတ္) ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္ (အပိုင္း – ၂)

Read @ http://moemaka.com/?p=21402


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts