တကၠသိုလ္စစ္စစ္
တကၠသုိလ္ေ႐ႊရီ၀င္း (အမွတ္ ၁၉၂ ။၂၀၀၈ မတ္လ အေတြးအျမင္)
ဧျပီ ၄၊ ၂၀၁၄
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ကုန္ဆံုးဖုိ႕အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ စာေရးသူတုိ႕ မိသားစုမွာ ၂၀၀၈ ကို ႀကိဳဆိုရင္း သခ်ၤာဆရာႀကီးရဲ႕ မိခင္ ကြယ္လြန္တဲ့ ဇန္န၀ါရီလ(၂)ရက္ကို ႏွစ္စဥ္ သတိတရျဖစ္ခဲ့တာ ၉ ႏွစ္ေျမာက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါေတာ့မည္။ ေမ့ေမ့အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္နဲ႕ အိမ္နားက ကၠိ ုစၧာရာမေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ကို အိမ္ပင့္ၿပီး ဆြမ္းကပ္ ပရိတ္တရားေတာ္နာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ယေန႕ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ ဆြမ္းကပ္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေမေမ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္နဲက အိမ္နားက ကၠ ုိစာၧရာမေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ကို အိမ္ပင့္ၿပီးဆြမ္းကပ္ပရိတ္တရား ေတာ္နာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေမေမဆုံးျပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ ဆြမ္းကပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေမေမ့ အမွတ္တရအျဖစ္ အေတြးအျမင္ကိုပို႕ဖို႕ ေယာကၡမဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးေရးေနမိပါတယ္။ ေဆာင္းပါး မၿပီးခင္မွာပဲ သခၤ်ာဆရာႀကီးက သူဖတ္ေနတဲ့ စာအုပ္ထဲကအေၾကာင္းအရာေတြကို ဖတ္ျပေနလို႕ ကိုယ့္ စိတ္ထဲမွာ ကေလးေတြစာဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေမတၱာေလးေတြ က်ဆင္းစျပဳေနတုန္း အားအင္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ အခုေဆာင္းပါေလးကို ဒါေၾကာင့္ ေရးျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
“ဒီစာအုပ္ထဲက စာေၾကာင္းက မင္းသိပ္သေဘာက်မွာပဲ”
“ေျပာပါဦး ဘာတဲ့လဲ။ ဘယ္စာအုပ္ထဲမွာလဲ”
“စာအုပ္နာမည္က The Art of Book Reading တဲ့” ေရးတဲ့ စာေရးဆရာမက Reading Clinic က ဒါ႐ိုက္တာ Stella S. Center ေရးတာ“
“ေၾသာ္… ႐ွင္ ဟိုတစ္ခါဘာသာျပန္တဲ့ Some Tasks for Education ရဲ႕ အဆက္ျဖစ္ေနတာေပါ့”
“ဟုတ္တယ္။ စာဖတ္တာနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ေရးထားတာ။ ဒီမွာေရးထားတာက တကယ့္တကၠသိုလ္ စစ္စစ္ဟာ စာအုပ္ေတြစုထားတာျဖစ္တယ္”တဲ့။
“ဒါဆိုမိမိတို႕အိမ္က တကယ့္တကၠသိုလ္ပဲေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ စာအုပ္ေတြစုထားတာပဲ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္။ ေနာက္ဒီမွာ ေရးထားေသးတယ္။ ‘စာဖတ္တဲ့သင္တန္းမွာ နမူနာေတြ ဖတ္ျပရင္ ႐ွင္းျပရင္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်နပ္ေနတယ္။ စိတ္၀င္တစားနဲ႕ နားေထာင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ ဖတ္ဆုိရင္ မဖတ္ဘူး’ တဲ့။ ဒါ သူ႕အေတြ႕အႀကံဳကို ေျပာျပတာ”
“ဒါဆို အခုမိမိလည္း ဒီလုိပဲ ျဖစ္ေနတာပဲ။ အိမ္မွာ စာလာဖတ္တဲ့ ကေလးေတြကို မိမိကဖတ္ျပရင္ သတုိ႕က ၀မ္းသားအားရနဲ႕ ပါးစပ္ကလုိက္ဆုိ၊ ေမးတာေျဖနဲ႕ ေပ်ာ္စရာေလးပဲ။ ပံုျပင္ေတြဖတ္ျပလည္း ဒီလုိပဲ။ မိမိစာဖတ္ျပၿပီးလို႕ သူတုိ႕ဘာသာဖတ္ဖုိ႕ ေျပာခဲ့ရင္ စိတ္မပါေတာ့ဘူး။ ဒါကလည္း အေလ့အက်င့္ လုိတယ္ ထင္ပါတယ္။ သူတုိ႕စာဖတ္ပါမ်ားရင္ သူတုိ႕လည္း ေပ်ာ္သြားတာပါပဲ။”
“ေနာက္တစ္ခ်က္ ေဒါက္တာ Center ေျပာတာက စာဖတ္သင္တန္းတတ္ဖုိ႕လာတဲ့သူေတြ လုိခ်င္ တာက အစီရင္ခံစာ၊ ေငြစာရင္း႐ွင္းတမ္း၊ အခ်က္အလက္ေတြ၊ ဇယားေတြ၊ နည္းပညာဆုိင္ရာ က်မ္းေတြ၊ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ၿပီး ျမန္ျမန္နားလည္သြားႏုိင္တဲ့ ပံုေသနည္းေတြ လုိခ်င္တယ္။ သူရဲ႕ စာဖတ္ သင္တန္းက သူတုိ႕လုိအပ္ခ်က္ကို မေပးႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့စိတ္ပ်က္သြားတယ္။”
“မိမိဆီမွာ စာလာဖတ္တဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ အဲဒီေလာက္ အသက္မႀကီးေသးေတာ့ သူတုိ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္က ဒီေလာက္ေတာ့မမ်ားပါဘူး။ သူတုိ႕ထဲက အတန္းႀကီးတဲ့ ကေလးေတြက အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္ခ်င္တယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြ ဖတ္ရင္ အဂၤလိပ္လုိေျပာတတ္ၿပီလားလုိ႕ ေမးတယ္။ ႐ွင္သာဆုိ ေမေမ့ လုိပဲ ဒီေမးခြန္းအတြက္ စိတ္ဆိုးမွာပဲ။ မိမိကေတာ့ မ်ားမ်ားဖတ္၊ အသံထြက္ၿပီးဖတ္ရင္ ေျပာတတ္မွာေပါ့လုိ႕ ဘဘလုိေျဖလုိက္တယ္။ တကယ္သာ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရင္ မေျပာတတ္စရာ မ႐ွိဘူးလို႕ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကံဳနဲ႕ သူတုိ႕ကို အားေပးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာလည္း မိမိ႐ႈံးတာပါပဲ။ သူတုိ႕က တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ စာဖတ္လုိက္႐ံုနဲ႕ စကားေျပာတတ္ခ်င္ၾကတာကိုး။”
“ဒါနဲ႕ပဲ မင္းစာအုပ္ေတြ လာဖတ္တဲ့ လူနည္းသြားတာေပါ့”
“မိမိကေတာ့ လက္မေလ်ာ့ပါဘူး။ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းေတြမွာ ေလ့လာရင္ စာၾကည့္တုိက္ ေပၚေပါက္လာတာ မိဘဆရာအသင္းေပၚေပါက္လာတာေတြဟာ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္က စတယ္လုိ႕ ဆုိထားတယ္မဟုတ္လား။”
“မင္းစိတ္ဓါတ္ကိုေတာ့ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ေနာက္ ေဒါက္တာ Center ကေရးထားတယ္။ စာဖတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ကို အသက္ (၂၀) ေအာက္မွာပဲ စသင့္တယ္တဲ့။ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္သြားရင္မရေတာ့ဘူးတဲ့”
“ဒါဆို မိမိအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္႐ွိပါတယ္။ ဒီမွာ စာလာဖတ္တာက ကေလးေတြပဲေလ။ လူႀကီး ေတြက ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ဂ်ပန္စာ၊ ျပင္သစ္စာ သင္တန္းေတြနဲ႕ အားမွမအားၾကပဲ။”
“မင္း စာဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေလး ေအာင္ျမင္ပါေစကြာ၊ အင္း စိတ္ဓါတ္က်မွစိုးလုိ႕ ဒီေဆာင္းပါး ေလး ဖတ္ျပတာပါ”
“ေက်းဇူးပါပဲ ဆရာႀကီးရယ္”
တကၠသိုလ္ေ႐ႊရီဲ၀င္း
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
