ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – တြင္က်ယ္ ေနဦးမည့္ ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း ဓေလ့

ခုရက္ပိုင္း မဟာသႏၱိသုခ ေက်ာင္း သတင္းေတြ ျပန္ေပၚလာတယ္။  ဒီျပႆနာကို တိုတိုနဲ႔ အရင္းခံေျပာရရင္ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အခ်င္း မ်ား ခံရျခင္းပါ။  ပီနန္ ဆရာေတာ္က ျပည္ပ သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ႀကီးဆိုေတာ့ အျမင္က်ယ္တယ္၊ ေက်ာင္းစေထာင္၊ ေဆာက္ကတည္းက သမာရိုးက် အလွဴ တခုတည္းနဲ႔ မရပ္တည္ဘဲ သီးသန္႔ အမွီအခိုကင္းႏိုင္ဖို႔ရာ ေနရာ၊ အျပင္အဆင္ စီစဥ္ခဲ့ဟန္ရွိတယ္။  ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္း ခန္းမေတြ ငွားျခင္းက စီးပြားေရအရ ေအာင္ျမင္လာခဲ့တယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေန အလယ္အလတ္တန္းစား လူတန္းစားမ်ားအတြက္လည္း၊ အထူးသျဖင့္ စတင္ အိမ္ေထာင္မႈဘဝ ထူေထာင္ လိုသူ မရွိမရွား လူမႈ-စီးပြား ေနာက္ခံ က လူငယ္ စံုတြဲမ်ား အတြက္ ဣေႁႏၵရရ မဂၤလာပြဲ အခမ္းအနားက်င္းပဖို႔ရာ မဟာသႏၱိသုခ ေက်ာင္းခန္းမလို ေနရာ မ်ိဳးေတြက အဆင္ေျပတယ္။  ျမန္မာ့ရိုးရာ လက္ထပ္ျခင္း ဓေလ့ပါ ဘာသာေရးနဲ႔ လံုးဝ မႏွီးႏြယ္၊ မစပ္ယွက္တဲ့ ရိုးရာဓေလ့ ထိပြန္းျခင္း ကိစၥကေတာ့ တပိုင္းေပါ့။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခမ္းအနား ပြဲလုပ္မွတင့္တယ္တယ္လို႔ ယူဆေနတဲ့ ေခတ္သစ္ ဗမာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈထံုးနဲ႔က ဒီလို စရိတ္က်ဥ္း လူအျမင္လွတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြ လိုတယ္။  မဟာသႏၱိသုခေက်ာင္းခန္းမ ကေနေတာင္ ဒီလို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တြဲလ်က္ခန္းမမွာ တပါတည္း မဂၤလာ ဧည့္ခံ ပြဲ က်င္းပျခင္း ဓေလ့ ျဖစ္ထြန္းခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလားပဲ။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဘက္က ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း ဒီဝင္ေငြနဲ႔ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြ၊ ဗုဒၶစာေပ သင္တန္းေတြ၊ အျခား အေထြေထြ သာသာ ေရး၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ႏိုင္တယ္။  ဆိုေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးရွိတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက အက်ိဳးစီးပြား ဖက္လာရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ နာမည္ရလာရင္ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္၊ အက်ိဳးအျမတ္ မပါ ဆိုေစဦး အုပ္စုတခု ခုက လက္ဝါးႀကီးအုပ္ သိမ္းခ်င္တဲ့ ဓေလ့က ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အတူ တြင္က်ယ္ခဲ့၊ တြင္က်ယ္ေနတယ္။  အခု နာမည္ ေကာင္းရ၊ တကယ္လည္း အလုပ္ေကာင္းေတြ လုပ္ေနတဲ့ လူမႈေရး အသင္းႀကီး ဆိုရင္ ဟိုးအရင္က အုပ္စုတြင္း တိုက္ပြဲေတြ ဟိုေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့တာ အားလံုး မွတ္မိမွာပါ။

အခု အစိုးရတက္လုပ္ေနတဲ့ ၾကံ့ဖြတ္ အသင္းဆိုရင္လည္း စတည္ေထာင္တုန္းက လူမႈေရးလိုလို၊ ဘာလိုလို နဲ႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ရပ္ကြက္၊ ၿမိဳ႕နယ္ရံုးေတြမွာ ေျမွာင္ကပ္ ဖြင့္ခဲ့ၿပီး ေနာက္မွ ေညာင္ျမစ္လို သူတပါး ေနရာကို တျဖည္းျဖည္း ဝါးမ်ိဳလာကာ ျပည္သူပိုင္ အေဆာက္အဦးမ်ား အခု ပါတီပိုင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။  မဆလ ပါတီလည္း ဒီလိုပဲ လုပ္ခဲ့တယ္၊ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းျခင္း ေခါင္းစဥ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ရလဒ္ က ျပည္သူေတာ့ တကယ္ မပိုင္၊ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္း ပါတီလူႀကီး ေဆြေတာ္၊ မ်ိဳးေတာ္ တသိုက္သာ ပိုင္ကုန္၊ ဆိုင္ကုန္၊ လွ်ံကုန္၊ ဟန္ ကုန္ၾကတယ္။

အခု မဟာသႏၱိသုခ ေက်ာင္း လည္း ဒီ သေဘာပဲ၊ ဆိုခဲ့သလို စီးပြားေရး အရ ေအာင္ျမင္လာတယ္၊ တလ တလ ေငြသိန္း သံုးေလးငါးဆယ္ ဝင္ေနတယ္၊ ေနာက္ပိုင္ ေငြေရးေၾကးေရ အရႈပ္အရွင္းေတြ ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ ေက်ာင္း ေဂါပက အဖြဲ႕ရယ္၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ရယ္၊ မဟန ရယ္ ေပါင္းၿပီး ေက်ာင္းကို သိမ္းလိုက္ၾကတယ္။

ဒီကိစၥ မွာ သာသနာ့ ဝန္ထမ္း ဘက္က သင္ခန္းစာ ယူစရာ တခု ရွိတယ္။  ဒီေက်ာင္း စ ေထာင္ကတည္းက စစ္အစိုးရရဲ႕ ခ်ီးေျမွာက့္ျခင္း Blessing နဲ႔ စခဲ့တယ္၊ ေနာက္ဆံုး သိမ္းေတာ့လည္း စစ္အစိုးရပဲ။  ဘာသာ၊ သာသနာ အက်ိဳးေမွ်ာ္ ဆိုဦး စစ္အုပ္စု နဲ႔ စပ္စပ္ယွက္ ဘယ္လိုမွ မျပဳသင့္ဘူး ဆိုတာကို သင္ခန္းစား ယူႏိုင္တယ္။  စစ္အုပ္စု နဲ႔ သြားပတ္သက္မိရင္ ေနာက္ဆံုး စစ္အုပ္စု ထံုးစံ အက်ိဳးစီးပြား စားခြက္လုမႈ၊ အာဏာ လုမႈ ေတြ ၾကံဳရမွာ ဓမၼတာပဲ။

ပီနန္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေက်ာင္းေတြ ေထာင္လာတာ ကမၻာ အႏွံ႔ အမ်ားႀကီး၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဘာအသံၾကားခဲ့ရလို႔လဲ။  ကံအေၾကာင္းမလွ စစ္အစိုးရ ရဲ႕ ဘြဲ႕တံဆိပ္ အပ္ခံ ျပန္လာ ၿပီး သာသာနာ့ အက်ိဳး အတြက္ ဒီ ေက်ာင္းေထာင္၊ ေနာက္ ျပည္ပ ျပန္ၾကြခိုက္မွာ က်န္ခဲ့သူေတြ ေငြေၾကး အရႈပ္ေတာ္ပံုေတြ ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာတာပဲ မဟုတ္လား။

စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ နဲ႔ အုပ္စု မွာ သာသနာ ေရး ဆိုတာ သူတို႔ အာဏာ၊ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အသံုးခ်ခံ လံုးလံုး ပဲ၊ သူတို႔ တိုင္းျပည္မွာ အာဏာ နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ တည္ျမဲႏိုင္ဖို႔ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး နာမည္ခံ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေအာ္ျခင္း၊ ဘုန္းႀကီး ကို ျခင္းကပ္ရံု (ခ်ည္းကပ္ႏိုင္၊ စည္းရံုးႏုိင္ဖို႔ အလွဴ ျခင္းေတာင္း ကပ္ျခင္း) သက္သက္ ပဲ။  ဒီသေဘာကို သိၾကေပမယ့္လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ သာသနာေရး ဝန္ထမ္းမ်ား တေကြ႕မဟုတ္ တေကြ႕ အသံုးခ်ခံ အနည္း၊ အမ်ား ျဖစ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။  အခုလည္း ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ ဆိုၿပီး အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အသံေကာင္းဟစ္ေတာ့ ရဟန္း တခ်ိဳ႕ စစ္အုပ္စု အာဏာႏိုင္ငံေရး အသံုးခ်ခံ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ျဖစ္ေနလ်က္ပဲ မဟုတ္လား။  သတိခ်ပ္သင့္လွတယ္။

ဒီ မဟာသႏၱိသုခ ကိစၥ မွာ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ တို႔နဲ႔ အတူ ပူးတြဲ တရားခံ စာရင္းဝင္သူ က ေဂါပက အဖြဲ႕ဝင္ တျမန္မႏွစ္ကေလာက္ကပဲ ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းႀကီး တဦးပါ။  စာေပ၊ စာနယ္ဇင္းေလာက မွာလည္း ထင္ရွားခဲ့သူ တဦးေပါ့။  သူ႔ရဲ႕ ကုလားဖန္ထိုးမႈ လို႔ လူအမ်ား ဆိုေလ့ရွိၾကတယ္။  သူ႔ သမိုင္းေၾကာင္းကလည္း ေကာင္းတာကိုး။  ဗိုလ္ေနဝင္း ရဲ႕ ျဖဳတ္ထုတ္ရွင္းပြဲ တခုမွာ သူ႔ကို ျဖဳတ္ဖို႔ အေၾကာင္းျပေတာ့ ရာတန္ ကိစၥေပါ့။  သူ႔ရဲ႕ ဝန္ႀကီး ရာထူး အေနအထားအရ ရာတန္သိမ္းမွာကို ႀကိဳသိေနေတာ့ သူပိုင္ ပိုက္ဆံေတြ ႀကိဳလဲထားတယ္ ဆိုတယ္။  လူဆိုတာ အတၱ အရင္းခံမို႔ အျပစ္ မဆိုသာပါဘူး။

စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဇာတ္တူသား စား စား၊ ျဖဳတ္ထုတ္ရွင္း လုပ္လုပ္၊ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကို အျမဲ ေစာင့္ေရွာက္ေလ့ ရွိတယ္။  ျပဳတ္သူ မွန္သမွ် ထိုက္သင့္တဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ၊ ေနရာေတြ ရၾကတာခ်ည္းပါပဲ။  ဆိုခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ႀကီး အပါအဝင္ ေခတ္ဦး ဝန္ႀကီးေဟာင္း ဗိုလ္ျပဳတ္ တခ်ိဳ႕ ဒီလိိုနဲ႔ ဗမာ့စာနယ္ဇင္း ေလာကထဲ ေရာက္၊ စီးပြား အေျခက်၊ ၾသဇာ ရွိလာၾကတယ္။

ယေန႔  စစ္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရး အထိ ဗမာျပည္မွာ စစ္အုပ္စု လုပ္သမွ် တင့္တယ္၊ လုပ္တိုင္း ျဖစ္ေနျခင္း အေၾကာင္းတခု က စစ္တပ္ ဟာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ျခင္း ဓေလ့ ထံုး ကို ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။  စစ္အုပ္စု ဟာ သူတို႔ လူေတြ၊ သူတို႔ ဝါဒ ေထာက္ခံသူ ၾသဇာခံ Proxy ေတြကို တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေနရာ၊ က႑ အသီးသီးမွာ စနစ္တက် ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိ နဲ႔ ထည့္သြင္း ၾသဇာ၊ အာဏာ နဲ႔ လူေနရာ ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပ်ိဳးခ်ႏိုင္ခဲ့တယ္။  ဒီလိုသေဘာမွာ  အထိေရာက္ဆံုးကေတာ့ စာေပ၊ စာနယ္ဇင္း ေလာက ကို စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းႀကီးမ်ား ထိုးေဖာက္ေနရာယူႏိုင္ခဲ့ျခင္း ပါ။

နာမည္ေတြ တပ္ ဥပမာ ျပဳဆိုရရင္ ျမလိႈင္၊ ျမတ္ထန္၊ မိုးမိုးတာေရာစန္၊ မွဴးသမိန္ အစရွိတဲ့ စာေပနယ္မွာ တြင္က်ယ္သူ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အစ ေနာက္ပိုင္းေခတ္ အတၳဳပၸတၱိ ေတြ ထုတ္ေရးတဲ့ ဗိုလ္ခ်စ္ေဆြ၊ ဗိုလ္ထြန္းၾကည္ အလယ္၊ ေနာက္ဆံုး ေသာင္းေဝဦး အဆံုးေပါ့။  စာေပ၊ စာနယ္ဇင္း ေလာက ဟာ မဆလ ေခတ္ကတည္းက ဗိုလ္ျပဳတ္မ်ား နယ္ခ်ဲ႕ ႀကီးစိုးရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ တရားဝင္ စစ္တပ္ပိုင္ မဂၢဇင္းေတြ ရွိတယ္၊ လူေတြကို ေခၚေမြးတယ္၊ တနည္း ေခၚ ဖ်က္တယ္။  ေနာက္ပိုင္း သတင္း ဂ်ာနယ္ ဆိုရင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အဆက္၊ ခ်ိတ္ မပါရင္ လုပ္ လို႔ မရ၊ သူတို႔ လူ၊ သူတို႔ အက်ိဳးစီးပြား မပါရင္ ထုတ္လို႔ မရတဲ့ အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။  အခု အထိ လည္း ဒီသေဘာ၊ ဒီအတိုင္းပဲ။  ဗမာ့ စာနယ္ဇင္း ဟာ စစ္အုပ္စု (သို႔မဟုတ္) စစ္အုပ္စု အေပါင္းအပါ ခရိုနီ ၾသဇာခံ အမ်ားစုပဲ။

ဆိုခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္း စာေရးဆရာႀကီးမ်ား ေယဘုယ် သူတို႔ အားလံုး ဘာကို တူညီ ေဇာင္းေပး ပံုေဖာ္ခဲ့၊ ပံုေဖာ္ ေနသလဲ။  တပ္မေတာ္ သာလွ်င္ တိုင္းျပည္ ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ အစစ္အမွန္၊ လြတ္လပ္ေရး ရယူေပးခဲ့သူ၊ တိုင္းျပည္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ခိုင္ျမဲ တည္တံ့ေအာင္ ကာကြယ္သူေပးေနသူ၊ ဒီသေဘာပဲ မဟုတ္လား။  ဒါ့အျပင္ ဒီလို Proxy ေတြကေနတဆင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ျမဲေရး လမ္းေၾကာင္းမႈ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္ စစ္ဘုရင္ သူရဲေကာင္း ကိုးကြယ္မႈ ဝါဒ၊ လက္ယာစြန္း အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ၊ ဒါေတြကိုပဲ ပံုေဖာ္ မိႈင္းတိုက္ခဲ့ၾကတာပဲ။

ဒီအက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ စစ္ဝါဒ နဲ႔ စနစ္ က မ်က္ေမွာက္မွာ တိုင္းျပည္ ကို အက်ိဳးယုတ္ေစ၊ တိုင္းျပည္ ခြက္ဆြဲေနရတာကို သိေန၊ ျပည္သူ ကို သတ္ျဖတ္၊ ဖိႏွိပ္ေနတာ မ်က္ျမင္ ခံစား ေနသည့္တိုင္ လူထု ဟာ မသိစိတ္မွာ စာေပ၊ စာနယ္ဇင္းလို ၾသဇာရွိတဲ့ Soft Power ကေန လာတဲ့ စစ္ဝါဒမႈိင္းက က်ပ္ခိုးလို စြဲေနတယ္။  ဒီလိုနဲ႔ စစ္ဝါဒီ၊ အာဏာရွင္ အလိုက် ပံုေဖာ္မႈ ေတြဟာ လူထု စိတ္ထဲမွာ စြဲမွန္းမသိ စြဲ၊ ဝင္မွန္းမသိ ဝင္ေနတယ္။  ဒါေၾကာင့္ စစ္ဝါဒ အလိုက် ပံုေဖာ္ တည္ေဆာက္ယူ၊ ႀကိဳးရွည္ရွည္ လွန္းထားတဲ့ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာ၊ လူနည္းစု ျပႆနာ၊ ျပည္တြင္းစစ္၊ လူမ်ိဳးေရး/ဘာသာေရး ပဋိပကၡေတြ၊ အမုန္းေတြ ေရရွည္ေနတာေပါ့။  တိုင္းျပည္မွာလည္း စစ္အုပ္စု နဲ႔ အေပါင္းအပါ တသိုက္ ထင္တိုင္းၾကဲ စစ္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရး ကို အခု အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ဆိုသူေတြကပါ အားတက္သေရာ ေထာက္ခံပါဝင္တဲ့ အထိ လုပ္သမွ် ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။

Monopoly ဆိုတဲ့ လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈ သေဘာ အဂၤလိပ္စကားကို ျမန္မာ လို ခ်က္က်လက္က် အဓိပၸာယ္ ေပါက္ေအာင္ ဆိုရင္ ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း လို႔ ဆိုႏိုင္မယ္ ထင္တယ္။  စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဟာ ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း ကို ဓေလ့ တခု ျဖစ္တဲ့ အထိ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ေစတဲ့ အထိ တိုင္းျပည္မွာ စနစ္တက် သြတ္သြင္းခဲ့တယ္။

စစ္အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြား ျဖန္႔က်က္မႈ ဟာ စီးပြားေရးမွာ ဆိုရင္ ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း တင္မက ဦးပိုင္စီးျခင္း ျဖစ္ေနတာ မ်က္ျမင္ပါပဲ။  တိုင္းျပည္ ရဲ႕ အေရးပါတဲ့ ေနရာ၊ က႑ အသီးသီးမွာလည္း ဆိုခဲ့သလို စစ္အုပ္စု နဲ႔ သူ႔ ၾသဇာခံ Proxy မ်ားဟာ ေမာင္ပိုင္စီးခဲ့ၾကတယ္။  အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စာေပ၊ စာနယ္ဇင္၊ အႏုသုခုမ အားလံုး အစံုစံု ေပါ့။  ဒါ့အျပင္ အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒ၊ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ ပံုေဖာ္ရင္ေတာင္ မွ လူအမ်ားစု တိုင္းျပည္ မွာ ဗိုလ္က် ျခယ္လွယ္ စိုးမိုးႏိုင္တဲ့ တမ်ိဳး၊ တဘာသာ ေဇာင္းျပဳ ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း ဓေလ့ ကိုပဲ လမ္းေၾကာင္းခဲ့တာ မဟုတ္လား၊ ဒီလို သေဘာနဲ႔ပဲ လူအမ်ားစု ကို လွည့္ျဖား ေသြးေဆာင္ ျဖားေယာင္း၊ အာဏာကို ဆြဲဆန္႔ခဲ့၊ ဆြဲဆန္႔ေနတာ မဟုတ္လား။

အခု ေဆာင္းပါး မွာ အစျပဳ ဆိုခဲ့တဲ့ မဟာသႏၱိသုခ ေက်ာင္းကိစၥ က လည္း တိုင္းျပည္ ရဲ႕ အျခား ႀကီးႀကီးမားမား ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္လိုပဲ ဓမၼ နဲ႔ အဓမၼ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ၊ မတရားမႈ နဲ႔ တရားမႈ ထိပ္တိိုက္ေတြ႕မႈ ျပယုဂ္ တခုျဖစ္သလို စစ္အာဏာရွင္ စနစ္၊ စစ္အုပ္စု ရဲ႕ ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း ဓေလ့ ကို ပံုေပၚေစတဲ့ ဥပမာ တခုလည္း ျဖစ္ေနတယ္။  စစ္အုပ္စု၊ စစ္ဝါဒ နဲ႔ အေပါင္းအပါ တသိုက္ သူတို႔ အာဏာ အက်ိဳးစီးပြား အလို႔ငွာ တိုင္းျပည္မွာ ေရွ႕ေဆာင္၊ လမ္းေၾကာင္း ဦးေဆာင္မႈ မေပ်ာက္သေရြ႕ ဒီမိုကေရစီ လည္း မထြန္းကား၊ ဟို.. မိုကေရစီ လည္း မျဖစ္၊ စစ္မိုကေရစီသာ တြင္က်ယ္ကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း လုခံရျခင္း က အစ လယ္သိမ္းခံရျခင္း အလယ္၊ တိုင္းျပည္ စစ္အာဏာ တိုက္ရိုက္ (သို႔မဟုတ္) သြယ္ဝိုက္ သိမ္းခံရျခင္း အဆံုး ေမာင္ပိုင္စီးျခင္း ဓေလ့ ေနရာတိုင္းမွာ တည္တံ့ သက္ဆိုးရွည္ေနဦးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ဧၿပီ ၀၂၊ ၂၀၁၄

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ