ရွည္ၾကာျခင္းႏွင့္ ရွင္သန္ျခင္း
အရွင္ဥာဏိကာဘိ၀ံသ (မုဒိတာေရႊေက်ာင္း)
မတ္လ ၂၈၊ ၂၀၁၄
Photo @ Aung Htet
၀ိနေယ ဌိေတ သာသနံ ဌိတံ
ရဟန္းေတာ္ေတြမွာ ရဟန္းက်င့္၀တ္၊ လူသားေတြသႏၲာန္မွာ လူသားက်င့္၀တ္ေတြရွိေနေသးလ်င္ျဖင့္ အဆုံးအမသာသနာဟာ တည္ေနဆဲ ပါပဲ။ တစ္နည္းေျပာရလ်င္ေတာ့ သာသနာဟာ အသက္ရွင္သန္ေနဆဲပါပဲ။ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ က်င့္၀တ္တရားေတြ ကင္းမဲ့သြားလ်င္ျဖင့္ အဆုံး အမတရားေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုျဖစ္ေလေအာင္ လမ္းညႊန္ထားတဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီ။ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း ေတာတြင္းသတၱ၀ါဗီဇေတြ အားေကာင္းလာၿပီလုိ႔ဆုိရမွာပါ။ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတဲ့ လူသားတစ္ဦးရဲ့ အသက္၀ိဥာဥ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီမုိ႔ ဘ၀ဟာ ေသဆုံးသြားၿပီလုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ ရွင္သန္ေနဆဲသစ္တစ္ပင္၊ ရွင္သန္ေနဆဲ ဘ၀တစ္ခု။ ရွင္သန္ျခင္းဆုိတာ ေကာင္းမြန္တဲ့အရာပဲ မဟုတ္လား။
အေမရိကကုိ ထြက္မလာမီေလးအခ်ိန္။ ၁၉၉၉ ခု အစေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ငါးက်မ္းျပန္ ထား၀ယ္ရိပ္သာကုိ ပထမအႀကိမ္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တာဓမၼပီယက အေမရိကကေန ျမန္မာျပည္ကုိ ခဏၾကြလာခုိက္။ ျမန္မာျပည္မွာ အားသန္ရာ သာသနာေရးနဲ႔ လူမႈအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ေက်ာင္းေျမေနရာကုိ ရွာေနခ်ိန္။ သူနဲ႔အတူ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုိက္ပါရင္း ငါးက်မ္းျပန္ေက်ာင္းတည္ရွိရာ သဃၤန္းကြ်န္းၿမိဳ့နယ္ထဲကုိ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ငါးက်မ္း ျပန္ထား၀ယ္ေက်ာင္းဆုိတဲ့နာမည္ကုိလည္း အဲဒီအခါမွသာ စၾကားဖူးခဲ့တာ။
ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းေရာက္သြားခ်ိန္က ေနေရာင္အေတာက္ပဆုံးအခ်ိန္။ ေန႔လယ္ ၂ နာရီ ၃ နာရီခန္႔။ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ေနေရာင္ ေတာက္ေတာက္ေအာက္မွာ မြဲမြဲေျခာက္ေျခာက္။ အေရာင္ကင္းမဲ့၊ လႈပ္ရွားျခင္း ကင္းမဲ့။ အသက္၀ိဥာဥ္မဲ့ေနတဲ့ တစ္ေနရာမွ်။ ေက်ာင္းအုိေက်ာင္းေဟာင္း၊ ဇရပ္ပ်က္ ဇရပ္ေဟာင္း။ ကားေဟာင္းမ်ားနဲ႔။ တကယ့္ကုိမွ ေျခာက္သေယာင္းေနတဲ့ျမင္ကြင္း။ ပရိယတၱိဆုိတဲ့ စာက်က္စာအံသံကုိလည္း မၾကားရသလုိ ပဋိပတၱိဆုိတဲ့ တရားက်င့္ႀကံပြားမ်ားေနၾကတဲ့ သြင္ဟန္ကုိလည္းမေတြ႔ျမင္ရ။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းစံညႊန္းနဲ႔ေျပာရရင္ျဖင့္ တကယ့္ကုိမွ အသက္ဝိဥာဥ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ေက်ာင္းအုိ ေက်ာင္းေဟာင္းတစ္ေက်ာင္းမွ်သာ။
ငါးက်မ္းျပန္ဆရာေတာ္ႀကီးအပါအ၀င္ ေတာထြက္သံဃာေတာ္ႀကီးေလးငါးပါးမွ် သီတင္းသုံးေနၾကတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ မိသားစုဟန္ထင္ရတဲ့ လူအခ်ိဳ႔ကုိလည္း ေက်ာင္းထဲမွာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ သန္႔ရွင္းေရးလည္း မရွိ။ ျပဳျပင္ေရးက နတၱိ။ ၿခံက်ယ္က်ယ္ သစ္ပင္အုိ အုပ္အုပ္ကလြဲၿပီး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ့အသြင္အျပင္ကုိ ဘယ္ေနရာမွာမွ ထင္ထင္ရွားရွား မေတြ႔ရ။ ေက်ာင္း၀ုိင္းရဲ့ ေတာင္ဖက္ျခမ္းမွာေတာ့မုံညင္း ခ်ဥ္ေပါင္စတဲ့ ရာသီပင္ေလးေတြ စုိက္ပ်ိဳးထားတဲ့ စုိက္ကြင္းတစ္ခုကုိ အမွတ္ရေနမိတယ္။တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ငါးက်မ္းျပန္ထား၀ယ္ေက်ာင္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းအသြင္ထက္ လယ္ေတာတစ္ခုပမာ။ အိမ္ေထာင္စုအနည္းငယ္သာရွိတဲ့ ရြာေဟာင္းတစ္ခုပမာ။၂၀၁၂ အမိျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ေရာက္စဥ္ ဒုတိယအႀကိမ္ ငါးက်မ္းျပန္ကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒီတႀကိမ္မွာေတာ့ ေက်ာင္း၀င္မုခ္ဦးကစလုိ႔ ျမင္ရတဲ့အသြင္အျပင္က ဟုိ အရင္တခါကနဲ႔ ေျပာင္းျပန္။ သစ္ပင္ပန္းမာလ္က စိမ္းစိမ္းစုိစုိ။ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦမ်ားက သစ္သစ္လြင္လြင္။ သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းျခင္း၊ခန္႔ညားထယ္၀ါျခင္း၊ သက္၀င္လႈပ္ရွားျခင္းေတြက ေက်ာင္း၀န္းတစ္ခုလုံးမွာ ေနရာအႏွ႔ံ။ ဟုိတစ္ ခ်ိန္ကေက်ာင္းအုိေဟာင္းေတြေနရာမွာ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ေတြ။ ဟုိစဥ္က ဖုံအလိမ္းလိမ္းထေနတဲ့ ေက်ာင္းတလင္းျပင္က ကြန္ကရစ္ရင္ျပင္။ ဟုိတစ္ခ်ိန္က ဟုိနားတစ္ပင္ ဒီနားတစ္စု သစ္ေစ့က်ရာ ႀကဳံသလုိအေလ့က် ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ သစ္ပင္အုိေတြေနရာမွာ ပ်ိဳျမစ္သန္မာတဲ့ သစ္ပင္ပန္းေတြက ေနရာတက်၊ စနစ္တက် စီကာစဥ္ကာ စုိက္ပ်ိဳးထားတဲ့ စားပင္၊ ပန္းပင္မ်ားနဲ႔ အစီအရီ။ ညီညီညာညာ။သန္႔ွရွင္းသပ္ရပ္ျခင္း၊ စိမ္းလန္းစုိျပည္ျခင္းနဲ႔ သက္၀င္လႈပ္ရွားျခင္းေတြ ယွက္ငင္ေရာေထြးေနတဲ့ေနရာ။ဘ၀ဆုိတာ အဓိပၺါယ္ရွိစြာ ထာ၀စဥ္ရွင္သန္ေနဖုိ႔လုိတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ အသက္ရွဴေနရုံမွ်နဲ႔ ရွင္သန္ေနတာလုိ႔ ေျပာလုိ႔မွ မရႏုိင္တာ။
ကုိယ္ျပန္ေရာက္သြားခ်ိန္က ေႏြရာသီ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း က်င္းပေနခ်ိန္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာသင္တန္းတက္ေရာက္ေနၾကတဲ့ သင္တန္းသား သာမေဏေတြ၊ သိကၡာရွင္(သီလရွင္)ေတြ၊ အၿမဲေနရဟန္းသာမေဏေတြ၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္အားဒါနျပဳၾကသူေတြ။ သင္တန္းကုိလာေရာက္ၿပီး ကုသုိလ္ဒါနျပဳၾကသူေတြနဲ႔ စည္စည္ကားကား၊ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္။ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနဟန္က စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြ
စရာ။ ၀မ္းေျမာက္အားက်စရာ။
ဟုိယခင္က ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေက်ာင္း၀င္းက ခုေတာ့ တက္ၾကြလႈပ္ရွားစြာ။ ဟုိယခင္က အုိေဟာင္းေဆြးေျမ့ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ားက ခုေတာ့ သစ္လြင္ေတာက္ပစြာ။ ဟုိယခင္က ညစ္ေပရွဳပ္ပြေနတဲ့ ၀န္းက်င္ကခုေတာ့ သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းစြာ။ ဟုိယခင္က အသက္၀ိဥာဥ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးက ခုေတာ့ ရွင္သန္အသက္၀င္စြာ။ သူ႔အခန္း သူ႔အကန္႔ သူ႔ေနရာ သူ႔အပုိင္းနဲ႔ အခ်ိဳးတက်။အဓိပၺါယ္မဲ့စြာ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ ေနရျခင္းထက္ အဓိပၺါယ္ျပည့္၀စြာ ခဏတာမွ် အသက္ရွင္ရျခင္းကပုိမုိၿပီး တန္ဖုိးရွိတယ္၊ ျမင့္ျမတ္ေကာင္းမြန္တယ္လုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ေျပာရရင္ျဖင့္ တန္ဖုိးမဲ့စြာ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာျခင္းထက္ ရက္လႏွစ္ မၾကာေသာ္ျငား တန္ဖုိးရွိစြာ ခဏတာမွ် အခ်ိန္ကာလ
က ပုိၿပီးေကာင္းမြန္တာ အမွန္ပါပဲ။ အဲ တန္ဖုိးလည္းရွိမယ္၊ ရွင္သန္စြာနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာစြာလည္းတည္တန္႔ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အတုိင္းထက္အလြန္ ပုိမုိေကာင္းမြန္တာေပါ့။
ငါးက်မ္းျပန္ထား၀ယ္ေက်ာင္းတည္ေထာင္ခဲ့တာ ခုဆုိ အႏွစ္တစ္ရာျပည့္ၿပီမုိ႔ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ပြဲေတာ္ကုိက်င္းပေတာ့မယ္တဲ့။ ျပန္ေျပာင္း စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ေဒါက္တာဓမၼပီယ ဒီငါးက်မ္းျပန္ကုိစတင္တာ၀န္ယူခဲ့တာက ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ကဆုိေတာ့ ခုဆုိ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔မွ်။ ဒီ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔အတြင္းေလာက္မွာပဲ ေဒါက္တာဓမၼပီယဦးေဆာင္တဲ့ တပည့္သံဃာေတာ္ေတြ၊ ေထာက္ပ႔ံအားေပးၾကတဲ့ ဒကာဒကာမေတြရဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲတုိးတက္လာတဲ့ ငါးက်မ္းျပန္ရဲ့ ပုံရိပ္က မယုံႏုိင္ေလာက္စရာ။လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၈၅ ႏွစ္ၾကာကာလနဲ႔ ေနာက္ပုိင္း ၁၅ ႏွစ္ေသာကာလ၊ ဒီကာလႏွစ္ခုကုိ အခ်ိန္အရတုိင္းတာၾကည့္ရင္ မႏႈိင္းသာေအာင္ ကြာျခားပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း ၁၅ ႏွစ္ဆုိတဲ့ တုိေတာင္းတဲ့ကာလအတြင္းက ရွင္သန္စြာျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ပုိင္း။ အဓိပၺါယ္အျပည့္အ၀၊ အႏွစ္သာရရွိစြာ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ပုိင္း။ အခ်ိန္ေတြရဲ့ ကုန္ဆုံးခ်ိန္တန္ဖုိးလည္း ကြာျခားပါတယ္။ ငါးက်မ္းျပန္ထား၀ယ္ေက်ာင္းဆုိတဲ့အမည္ေနရာမွာ ငါးက်မ္းျပန္ထား၀ယ္ သာသနာ့ရိပ္သာဆုိၿပီး အမည္ကင္ပြန္း ေျပာင္းလဲထုိးလာတယ္။ ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့အမည္နဲ႔အတူ အႏွစ္ သာရပါေျပာင္းလာတာက ေကာင္းမြန္တဲ့လကၡဏာ။
ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာဆုိတာကေတာ့ လူ႔သက္တမ္းနဲ႔ ႏႈိင္းစာရင္ ၾကာတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရႏုိင္ၿပီ။ သုိ႔ေပမယ့္၁၅ ႏွစ္ဆုိတဲ့ ဒီကာလကေတာ့ ၾကာတယ္ဆုိ ၾကာတယ္ေျပာလုိ႔ ရသလုိ မၾကာေသးဘူးလုိ႔ ဆုိမယ္ဆုိလည္း ဆုိႏုိင္ေသးတဲ့အေနအထား။ စာေရးသူကေတာ့ ၁၅ ႏွစ္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္ကာလကုိ အားေကာင္းေမာင္းသန္ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖုိ႔ ျပဳစုေနရတဲ့အခ်ိန္အပုိင္းအျခားလုိ႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေရွ႔ပုိင္း ၈၅ ႏွစ္ၾကာ ကာလကုိ ခဏေမ့ထားၿပီး တကယ္ ရွင္သန္းေနတဲ့အခ်ိန္ကာလမွ်ကုိသာ ယူၿပီး ငါးက်မ္းျပန္ထား၀ယ္သာသနာ့ရိပ္သာရဲ့ ေနာက္ပုိင္း ၁၅ ႏွစ္တာ ကာလကုိလည္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ တကယ္ေအာင္ျမင္တဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းျဖစ္လာေစဖုိ႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနရေသးတဲ့ အခ်ိန္လုိ႔ပဲယူဆပါတယ္။ေနာင္တခ်ိန္မွာေတာ့ အားေကာင္းေမာင္းသန္တဲ့ ငါးက်မ္းျပန္သာသနာ့ရိပ္သာ ဒီေနရာဌာနကေနသာသနာအတြက္၊ ဘာသာလူမ်ိဳးအတြက္၊ တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံအတြက္၊ လူသားအားလုံး၊ ကမၻာသူကမၻာသားအားလုံးအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ႏုိင္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးေတြ ေပၚေပါက္လာေပလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ခုလုိ (Centennial Celebration) ႏွစ္တစ္ရာပြဲေတာ္က်င္းပႏုိင္ျခင္းကေန (Millennium Celebrations) ႏွစ္အေထာင္ပြဲေတာ္မ်ားက်င္းပခြင့္ရသည့္တုိင္ ရွင္သန္စြာနဲ႔ ရွည္ရွည္ၾကာၾကာ
တည္တန္႔ပါေစေၾကာင္းကုိလည္း ဆုေတာင္းဆႏၵျပဳပါတယ္။ ။
(ငါးက်မ္းျပန္ထား၀ယ္ သာသနာ့ရိပ္သာ ႏွစ္တရာျပည့္ စာေစာင္အတြက္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
