အခုေတာ့ ပါးစပ္ရာဇဝင္ေလးျဖစ္ခဲ့ၿပီ

၂၀၀၇  ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ ျမန္မာ႔ဒီမိုကေရစီသမိုင္းမွာဘယ္လိုမွမေမ႔နိုင္တဲ႔ ေရႊဝါေရာင္အေရးအခင္းရဲ႕ အလယ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ဟာ မလႊဲမေရွာင္သာရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီးမွာ တာဝန္က်ေနခဲ႔ပါတယ္။ 

၂၆ ရက္ေန႔မွာေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ dead body တစ္ေယာက္ေရာက္ပါတယ္။ ၂ရ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္အပါအဝင္ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္ပါတယ္။ မေမ႔နိုင္ေသာျမင္ကြင္းတစ္ခုလို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလို စာစီစာကုန္းေရးခိုင္းရင္ အဲဒီေန႔ညက ဟိုင္းလက္ကား အစုတ္တစီးေပၚမွာ dead body ေတြစုပံုတင္ၿပီး လံုထိန္းေတြေပၚက လူမျမင္ေအာင္ကြယ္ထိုင္ၿပီး ေဆးရုံထဲဝင္လာတဲ့ျမင္ကြင္းကို ေရးရပါ လိမ္႔မယ္္။ ျမင္သာေအာင္ေၿပာရရင္ သူ႔ကြၽန္မခံံၿပီရုပ္ရွင္ကားထဲမွာ မင္းညီမင္းသားေတြကိုသုတ္သင္ၿပီး ႏြားလွည္းနဲ႔သယ္လာတဲ့ ျမင္ကြင္းအတိုင္းပါပဲ။ 

ဒဏ္ရာရတဲ႔လူနာေတြထဲမွာေတာ႔ NLD က ကိုျမသန္းထိုက္အပါအဝင္ လမ္းေဘးေစ်းဝယ္ေနတဲ႔သူလဲပါတယ္။ ကိုယ္႔အိမ္ထဲကိုယ္ထိုင္ေနတဲ႔သူလည္းပါတယ္။ တကယ္႔ကို ရမ္းသမ္းပစ္တာပါ။ အဲဒီအထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရကေတာ႔ ရွင္ဝဏိတဆုိတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေလးပါ။ ဘယ္ဘက္ လက္ေမာင္းမွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ေရာက္လာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခြဲစိတ္ၿပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ညသန္းေကာင္ေတာင္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ၾကံဳလို႔ေျပာ ရရင္ အေရးအခင္းစကတည္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဆးရံုဝန္းထမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေဆးရံုမွာအိပ္၊ေဆးရံုမွာစားလို႔ သံုးေလးရက္ေန႔ေရာ ညပါ ခြဲခန္းဝင္ခဲ႔ၾကရတာပါ။ ဟုတ္ကဲ႔ ဗိုက္မွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာမရွိလို႔ မယံုရင္လည္း မတတ္နိုင္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ က်ရာတာဝန္က သံုးေလးရက္ ေန႔ေရာညပါ မနားပဲ တာဝန္ထမ္းခဲ႔ဖူးပါတယ္။

ဒီလို႔နဲ႔တာဝန္က်ေနတဲ့အေဆာင္က ဆရာမေလးက ညသန္းေကာင္ေလာက္မွာ အေရးေပၚမွာရွိေနတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ပါ တယ္။ ရွင္ဝဏိတကို ေထာက္လွမ္းေရးက သကၤန္းလာခြၽတ္တယ္ဆိုတဲ႔သတင္းပါ။ 

ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစုလံုးလည္း ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားပါတယ္။ နဂိုမွ အလုပ္သာ လုပ္ေနရတယ္။ ေဒါသကထြက္တာေရာ စိတ္မေကာင္းတာေရာ ေပါင္းၿပီး အားလံုးက ေပါက္ကြဲခ်င္ေနၾကတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ အေဆာင္ထဲလိုက္သြားေတာ႔ အရပ္ဝတ္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးသံုးေလးေရာက္ အခန္းဝမွာရပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေဒါသမထိမ္းနိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတေယက္မ်က္နွာ သြားေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ေဟ့ေကာင္ မင္းဘာသာကိုးကြယ္လဲဆိုၿပီး စခ်ဲပါေတာ႔တယ္။ 

သူတုိ႔မ်က္နွာၾကည္႔ရတာလည္း အေၾကာက္တရားေၾကာင္႔သာ ခိုင္းတာလုပ္ေနရတယ္။ သိပ္ေတာ႔ေပ်ာ္ဟန္မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔အေျဖဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေၾကာက္လို႔မဟုတ္ေပမယ့္ တုန္ေနပါတယ္။ အဲဒီမွာအသက္ႀကီးတဲ့ ဆရာတေယာက္ က ဝင္ထိန္းလိုက္ၿပီး ေလာေလာဆယ္ သကၤန္းမခြၽတ္ဖို႔နဲ႔ ေဆးရုံအုပ္ၾကီးနဲ႔ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့အခ်ိန္အထိေစာင္႔ဖို႔ အရာရွိတေယာက္နဲ႔ သေဘာ တူၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အုပ္စု ေဆးရုံအုပ္ၾကီးရံုးခန္းကို ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီရက္က ေဆးရုံအုပ္ၾကီးတင္မဟုတ္ပါဘူး ဝန္ၾကီးပါေဆးရုံမွာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ ရုံးထိုင္ပါတယ္။

ထံုးစံအတိုင္းေဆးရုံအုပ္ၾကီးက ေရႊျပည္ေအးတရားေဟာၿပီး ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္တာဝန္ေက်ေအာင္လုပ္ဖို႔ သူတို႔အလုပ္သူတို႔လုပ္တာသာ ျဖစ္ေၾကာင္း တရားခ်ပါတယ္။ ၾကံဳလို႔ေျပာရရင္ သံဃာကိုသကၤန္းခြၽတ္တာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ပါဆိုတဲ့ေဆးရုံအုပ္ႀကီးက ဗုဒၶဘာသာျမန္မာမစစ္စစ္ၾကီးျဖစ္ၿပီး မေက်နပ္လို႔သြားေျပာတဲ့ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔ထဲမွာ အခုခင္ဗ်ားတို႔သိပ္မုန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ဘာသာျခားတစ္ ေယာက္ေတာင္ပါေသး။

ဒါေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္မေလ်ာ့ပါဘူး။ အဲဒီအေဆာင္မွာ တာဝန္က်တဲ႔ဆရာမကို အဲဒီေကာင္ေတြ သကၤန္းခြၽတ္တာနဲ႔ ငါတုိ႔အေၾကာင္း ၾကားလို႔မွာထားၿပီး လုပ္စရာရွိတဲ့အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ေနပါတယ္။ 

ဒါေပမယ္႔သိတယ္မလား ကလိန္ကက်စ္ေတြေလ မနက္အေစာႀကီး ေလးနာရီေလာက္ ဆရာမတေမွးအိပ္တုန္း ေဆးရုံကေန ခိုးၿပီး ေခၚသြားပါတယ္။ ဘယ္ကိုေခၚသြားၿပီး ဘာေတြဆက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မသိလိုက္ရေတာ႔ပါဘူး။ တကယ္ဆို အဲဒီ ကိုယ္ေတာ္ေလးဟာလက္ေမာင္းမွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ အခုမွခြဲစိတ္ခန္းက ပူပူေႏြးေႏြးထြက္လာတာပါ။ ေလးစာဖို႔ေကာင္းတာတခုက အဲဒီကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕မ်က္နွာမွာ ေၾကာက္ရြံစိုးရမ္စိတ္ တစက္မွမေတြ႔ရတာပါပဲ။ 

ကြၽန္ေတာ္ဒါေတြဘာေၾကာင္႔ၿပန္ေရးေနတာလဲဆိုေတာ႔ ဘုန္းၾကီးကိုေသနတ္နဲ႔ပစ္တာ အခုပုဆိုးဝတ္ထားတဲ႔စစ္အစိုးရပါ။ ဘုန္းႀကီးကို သကၤန္းဆြဲခြၽတ္တာ အခုပုဆိုးဝတ္ထားတဲ႔စစ္အစိုးရပါ။ ဘုန္းႀကီးကုိလိုအပ္တဲ့ က်န္းမာေရေစာင္႔ေရွာက္မွူမေပးပဲ ေဆးရုံကေန ခိုးသြားတာ အခု ပုဆိုးဝတ္ထားတဲ႔စစ္အစိုးရပါ။ အတုိက္အခံအဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ၂၀၀၇ မွာပါ။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးပါဘူး။ အခုပုဆိုးဝတ္ထားတဲ့စစ္အစိုးရဟာ သူတို႔အာဏာတည္ၿမဲဖို႔ဆိုရင္ သံဃာကိုလည္းသတ္ရဲတယ္။ သာသနာကိုလည္းဖ်က္ရဲတယ္ဆိုတာ သက္ေသေတြ အျပည့္ပါ။ အဲဒါကို အတိုက္အခံနဲ႔သံဃာကိုလွည့္တိုက္ေနတာကို လိုက္ယံုေနၾကမယ္ဆိုရင္ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ တကယ္ရူးေနၾကလို႔ပဲျဖစ္လိမ္႔မယ္။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ