ရသေဆာင္းပါးစုံ သန္း၀င္းလႈိင္

ကတိသစၥာ တည္ေသာအခါဝယ္

သန္းဝင္းလိႈိင္
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄၊ ၂၀၁၄

 

“ကတိကဝတ္” ဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းသည္ ပါဠိဘာသာစကား “ကတိကဝတၱ” ကို ျမန္မာမႈျပဳ သုံးစြဲထားေသာ ေဝါဟာရျဖစ္သည္။ ကတိကသည္- သေဘာတူညီခ်က္၊ ဝတၱသည္- ေဆာင္႐ြက္ေသာ က်င့္ဝတ္ဟူ၍ အနက္႐ွိရာ ၊ ကတိကဝတ္ ကတိစကား ဟူသည္ ေျပာဆိုထားသည့္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္မည္ ဟုအာမခံခ်က္ျပဳျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

 

ကတိစကားသည္ ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္မည္ဟု အာမခံခ်က္ျပဳျခင္း ဟူေသာ ဝိေသသကို ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ သစၥာစကား ဟူေသာ မွန္ကန္ေသာ စကား၏ အႏွစ္သာရႏွင့္လည္း တူညီသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ကတိသစၥာ တည္ၾကည္သည္” ဟူ၍ မွတ္ေက်ာက္တင္ခဲ့ၾကသည္။ ဤေနရာ၌ “သစၥာ” သည္ မွန္ေသာစကား၊ မွန္ကန္စြာ ဆိုေသာ ကတိကဝတ္ျဖစ္ရာ မေဖာက္မျပန္ အမွန္ဆုံးတရားပင္ ျဖစ္ေပသည္။

 

ကတိစကား၊ ကတိသစၥာစကားတည္မႈ၏ အႏွစ္သာရကို အင္းဝေခတ္ စာဆိုေက်ာ္ ႐ွင္မဟာသီလဝံသ၏ “ပါရမီေတာ္ခန္းပ်ိဳ႕” တြင္ –

 

“ကတိသစၥာ မွန္ေသာခါကား ၾသဇာေလးနက္၊ ေတာင္ထိပ္ၾကာေပါက္၊ အေနာက္ေနထြက္၊ ကြဲအက္ျမင့္မိုရ္ ေပၚဆီတက္၍၊ ႏြယ္ျမက္သစ္ ပင္ ေဆးဖက္၀င္၏” ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ေႏွာင္း စာဆို႐ွင္ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက”

 

မဟာသုတကာရီ မဃေဒဝလကၤာသစ္က်မ္း” တြင္-

 

“မင္းမွာ သစၥာ၊ လူမွာကတိ၊ ဆို႐ိုး႐ွိတိုင္း ၿမဲဘိဘယ္ခါ၊ မခၽြတ္ရာဘူး” ဟူ၍ “မင္းသည္ သစၥာေစာင့္သိရ သကဲ့သို႔၊ လူသည္ ကတိတည္ရသည္” ဟူ၍လည္းေကာင္း လမ္းညႊန္ဆုံးမ ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

 

ကတိသစၥာတည္ျခင္းသည္ ေကာင္းျမတ္၍ ကတိကဝတ္၊ ကတိသစၥာတည္ၾကည္သူကို လူတိုင္းယုံၾကည္ၾကသည္။ ကိုးစားၾက သည္။ ကတိသစၥာမဲ့သူကိုကား လူတိုင္းက ေအာ့ႏွလုံးနာၾကသည္။

 

ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံလုံး သူ႔ကၽြန္ဘဝ သက္ဆင္းေနရသည့္အခ်ိန္၌ပင္ မင္း၏ သစၥာေတာ္ကို ေစာင့္သိေသာအားျဖင့္ သုံးႏွစ္တိုင္တိုင္ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔အား  ခုခံတိုက္ခိုက္ကာ ၊ အသက္ကို စြန္႔လႊတ္သြား႐ွာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အဖိုး ေ႐ႊလေရာင္ဘြ႔ဲခံ ဗိုလ္မင္း ေရာင္၏ စိတ္ဓါတ္ကား အထူးျမတ္ႏိုးထိုက္ေသာ စိတ္ဓါတ္ဟု ဆိုရေခ်မည္။

 

သီေပါမင္း ပါေတာ္မူၿပီးေနာက္ ဦးမင္းေရာင္သည္ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကိုျဖင့္ ငါဘုရား မထူးႏိုင္ၿပီ၊ ငါသည္ သစၥာမေဖာက္၊ ဗမာ့သစၥာကိုသာ အသက္ေပး၍ ထိန္းသိမ္းေတာ့အ့ံ ဟု သစၥာအဓိဌာန္ ျပဳခဲ့ၿပီးေနာက္ ၊ နယ္ခ်ဲ႕စစ္တပ္ကို ခုခံတိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ ၁၈၈၆ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလ၌ ဗမာ့လက္ေ႐ြးစင္တပ္သား ၃ဝဝဝ ခန္႔ ပါဝင္ေသာ တပ္တစ္တပ္ကို ဖြဲ႔စည္း၍ ၊ ေတာင္းတြင္းႀကီးအပိုင္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕နယ္႐ွိ ၿမိဳ႕လုလင္၏ အေ႐ွ႕ဘက္ ပဲခူး႐ိုးမအနီး ကိုဒူေခၚ ေတာင္ကုန္းႀကိဳးဝိုင္းႀကီး၌ စခန္းခ်ၿပီးလွ်င္ ေ႐ႊလေရာင္ ဘြဲ႔အမည္ကို္ ခံယူခဲ့သည္။

 

ညီျဖစ္သူ ဦးမင္းေမာင္မွာ မေနသာေတာ့ဘဲ အစ္ကိုျဖစ္သူ ဦးမင္းေရာင္သည္ အဂၤလိပ္တို႔၏ ကၽြန္မခံဘဲ ပုန္စားပုန္ကန္ သေဘာႏွင့္ ေနထိုင္သြားပါက ၊ လက္နက္အင္အား ေကာင္းေသာ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕စစ္တပ္တို႔ လာေရာက္ေခ်မႈန္းေတာ့မည့္ အေရးကို ေတြးမိခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစ္ကိုျဖစ္သူထံ သြား၍ –

 

“ယခု ဗမာတစ္ျပည္လုံးအဂၤလိပ္ သူ႔ကၽြန္ဘဝကို က်ေရာက္သြားၿပီ ေနာင္ေတာ္၊ ဒို႔ဟာ စင္စစ္ ဗမာဘုရင္ကို သစၥာမေဖာက္လိုၾကပါဘူးကြယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ အင္အားခ်င္း မညီမွ်ေလေတာ့ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း ဆိုသလိုအည့ံခံရမွာပဲကြဲ႕၊ ယခု အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ေရာက္တယ္ဆိုေပမယ့္ တို႔ရဲ႕အမ်ိဳးအေဆြေတြကိုေတာ့အဂၤလိပ္ကဆက္လက္ေျမွာက္စားထားပါတယ္။မင္းတကယ္လို႔ျပန္ဝင္လာ မယ္ ဆိုရင္လဲ ၿမိဳ႕လုလင္ၿမိဳ႕အုပ္အျဖစ္ အပိုင္စားေပးမယ္လို႔ အေရးပိုင္က ကတိေပးၿပီးပါၿပီ။ ဒီေတာ့ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္မႈေတြ ရပ္စဲၿပီး၊ လက္ခ်ဝင္ရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္တယ္” ဟူ၍ အစ္ကိုျဖစ္သူအား ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ “ဘူးဆိုလွ်င္ ဖ႐ုံမသီး” သူမို႔ မည္သို႔မွ် နားခ်၍ မရေပ။ ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ မိမိစခန္းခ်ရာ နယ္ေျမမွ နယ္ခ်ဲ႕တို႔အား သုံးႏွစ္သုံးမိုး ခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ့ေလသည္။

 

ေနာက္ဆုံးတြင္ အသားထဲက ေလာက္ထြက္ေသာ အမ်ိဳးသားသစၥာေဖာက္မ်ားေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ စစ္တပ္သည္ ဗိုလ္မင္းေရာင္စခန္းခ်ရာ ေနရာကိုသိ႐ွိသြားၿပီးေနာက္ တပ္ႀကီးေလးတပ္ျဖင့္ ၀ိုင္းညွပ္တိုက္ခိုက္ရာ ၊ အင္အားခ်င္းမမွ်သျဖင့္ ဦးမင္းေရာင္၏ တပ္ႀကီးမွာ ကစဥ့္ကရဲ ၿပိဳကြဲသြားရေတာ့၏။ သို႔ၿပိဳကြဲသြားေသာ္လည္း ဦးမင္းေရာင္သည္ အႀကံကို မေလွ်ာ့ေပ။ ႐ွမ္းျပည္နယ္မွတဆင့္ ခုခံမည္ဆိုေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ လက္ေ႐ြးစင္ ငယ္သား ၃ဝ ေက်ာ္တို႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးလွ်င္ လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္၍ သစၥာေရတိုက္ကာ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ သို႔ရာတြင္ မေကြးႏွင့္ နတ္ေမာက္လမ္းအၾကား ေလးတိုင္စင္႐ြာ႐ွိ ဇနီးမထားႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးတို႔အား ႏႈတ္ဆက္လိုေသးသျဖင့္ ထို႐ြာသို႔ ျမင္းျဖင့္ သြားေရာက္စဥ္ သစၥာေဖာက္ သူလွ်ိဳတစ္ဦး၏ သတင္းေပးခ်က္အရ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ဂန္းေဒါႏွင့္အဖြဲ႔သည္ ဗိုလ္မင္းေရာင္ကို ဖိုေလးလုံး႐ြာအနီး၌ ေတြ႔႐ွိ၍ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ကာ ဖမ္းမိသြားသည္။ ဗိုလ္မင္းေရာင္အား အဂၤလိပ္၏ သစၥာေတာ္ခံရန္ႏွင့္ သစၥာခံက အသက္ခ်မ္းသာေပးမည္ ဟု ျဖားေယာင္းခဲ့ေသး၏။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္္မင္းေရာင္က သစၥာမခံသျဖင့္ ၁၈၈၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ ညေန ၄ နာရီခန္ ့တြင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္လိုက္ေလသည္။ ဗိုလ္မင္းေရာင္၏ ဦးေခါင္းကို နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕သို႔ ယူေဆာင္ကာ အုတ္႐ွစ္ပင္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲျပသထားေလသတည္း။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ လူေသေသာ္လည္း အ႐ွင့္အေပၚ ထား႐ွိခဲ့ေသာ သူ႔သစၥာေၾကာင့္ သူ႔ဂုဏ္ျဒပ္သည္ ထာဝစဥ္ ႐ွင္သန္လ်က္ ႐ွိေနေလသည္။

 

အ႐ွင့္သစၥာကို အသက္စြန္႔ ေစာင့္သိသြားေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားကို သီေပါမင္းပါေတာ္မူသည့္ ေခတ္၌သာ ျမင္ေတြ႔ရသည္မဟုတ္။ ပုဂံျမင္စိုင္း၊ စစ္ကိုင္း၊ ပင္းယ၊ အင္းဝေခတ္ အဆက္ဆက္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ၌ ေတြ႔ျမင္ရေပသည္။

 

အဝ (အင္းဝ) ေနျပည္ေတာ္သည္ ဟံသာဝတီ ဦးေအာင္လွ၏ ညီ ဥပရာဇာ၏ လက္တြင္းသို႔  ၁၇၅၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ က်ေရာက္သြားၿပီးေနာက္ ၊ ၁၇၅၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ဦးေအာင္ေဇယ် (ေနာင္ အေလာင္းမင္းတရား)၏ မုဆိုးဘို႐ြာသို႔ ဟံသာဝတီမင္း၏ သံအမတ္၊ စစ္သည္မ်ားႏွင့္ ေကြ႔ကုဏၰအိန္၏ သံအမတ္မ်ား တၿပိဳင္နက္တည္း သစၥာေပးရန္ ေရာက္႐ွိလာၾကသည္။

 

ဦးေအာင္ေဇယ်သည္ ဟံသာဝတီ မြန္သံႏွင့္ ေကြ႔ကုဏၰအိန္ သံတို႔အား တဲကနားေဆာက္လုပ္၍ ေကာင္းစြာေကၽြးေမြး ဧည့္ခံေလသည္။ ဧည့္ခံေနစဥ္အတြင္း ဦးေအာင္ေဇယ်သည္ သံႏွစ္ဦးႏွင့္ မည္သို႔ဆက္ဆံ ေျပာဆိုရမည္ကို အဖျဖစ္သူ မင္းညိဳစံႏွင့္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ရာ အဖျဖစ္သူက “အထက္ေအာက္ႏိုင္ငံအားလုံး မြန္မင္းသစၥာေတာ္ကို ခံကုန္ၾကရၿပီ။ မြန္တို႔ကလည္း လက္နက္အင္အားႀကီးမားသည္။ တို႔မွာ႐ွိတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ ေ႐ႊေငြတို႔ကို မြန္မင္းအား ခြဲေဝေပးကာ သစၥာေတာ္ခံရေသာ္ သင့္မည္ထင္သည္။ ထိုကိစၥ ငါ့သား ဘယ္လိုသေဘာရသနည္း” ဟု ေမးျမန္းရာ ဦးေအာင္ေဇယ်က မြန္တို႔ထံ သစၥာခံရန္ အႀကံျပဳခ်က္ကို လက္မခံခဲ့ေခ်။ တစ္ဖန္ညီေတာ္၊ သားေတာ္တို႔ႏွင့္ တိုင္ပင္ရာ ညီေတာ္ သားေတာ္တို႔က –

 

“ယခုအခိုက္အတန္႔မွာ ေကြ႔သစၥာကိုခံၿပီး ေကြ႔တို႔ႏွင့္ေပါင္းကာ မြန္တို႔ကိုခုခံတိုက္ခိုက္မည္။ မြန္တို႔ျပန္လွ်င္ ေျမာက္ဖက္တခြင္ ၿမိဳ႕ေက်း႐ြာမ်ားကို သိမ္း႐ုံး၍ သင့္သလို ႀကံသင့္သည္” ဟူ၍ ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။

 

ထိုအႀကံကိုလည္း ဦးေအာင္ေဇယ်က လက္မခံခဲ့ေပ။ “ေကြ႔သစၥာကိုခံၿပီးမွ မြန္တို႔ကို တိုက္ခိုက္၍ မြန္တို႔ဆုတ္ခြာမွ တဖန္ ေကြ႔တို႔အာဏာကို ျပန္၍ ဖီဆန္ရဦးမည္ဆိုလွ်င္ ‘သစၥာမဲ့သူ’ ဟု ကမၻာပတ္လုံး ေျပာလုံးျဖစ္ရစ္ေတာ့မည္၊ ဘယ္သူ၏ သစၥာကိုမွ ခံယူေနဖြယ္ အေၾကာင္းမ႐ွိ”ဟု

ဆိုကာ သံႏွစ္ဦးစလုံးကို –

 

“ယခု မင္းမတ္တို႔ႏွစ္ဦး သစၥာေပး လာေရာက္ၾကသည့္ အေရးမွာ ႏွစ္ဦးကပင္ ေစလာၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေတာ့သည္။ သို႔ရာတြင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ပ်ပ္ဝပ္မည့္အေရးအရာကို မထင္မျမင္ ႏိုင္ေအာင္ ႐ွိလာသည္။ ေ႐ွ႕သို႔ တစ္ဦးဦးက ပ်ပ္ဝပ္ရသည့္ကာလ ငါတို႔မွာ အေထြအရာမ႐ွိၿပီ ဟု မိန္႔ၿပီးေနာက္ သံအမတ္တို႔ကို ဆုလပ္ေပး၍ ျပန္လႊတ္ခဲ့သည္။ အျပန္တြင္ ေကြ႔ကုဏၰအိန္ သံအမတ္တို႔ကို အသာအယာ ေကၽြးေမြးပို႔လႊတ္ေသာ္လည္း၊ ဦးေအာင္လွ၏ မြန္သံတို႔ကိုမူ ဟန္လင္းၿမိဳ႕ေတာင္ေတာမွ ဖမ္းဆီး၍ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေလသည္။

 

‘သစၥာမဲ့သူ’ ဟု ေျပာထုံးျဖစ္မည့္အေရးကို အလြန္စိုးရိမ္ခဲ့သည့္ ဦးေအာင္ေဇယ် အေလာင္းမင္းတရား တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ မထြန္းကားမီ၊ ေတာင္ငူ မင္းဆက္ေခတ္တြင္လည္း  ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္မိရာမွ ယစ္ထုပ္ႀကီးဘဝ ေရာက္႐ွိသြားေသာ တပင္ေ႐ႊထီးမင္းအား ျဖဳတ္ခ်၍ နန္းတက္ရန္ ဘုရင့္ေနာင္အား မွဴးမတ္တို႔က တိုက္တြန္းရာ ၊ သစၥာတရားကို

 

တန္ဖိုးထားခဲ့ေသာ ဘုရင့္ေနာင္မင္းက –

 

“သည္စကားကို ငါသာၾကားေစ၊ အျခားသူတို႔ မၾကားေစႏွင့္။ ငါတို႔တြင္ ဘဝ႐ွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ သစၥာေတာ္ ႏွစ္ပါး ႐ွိေခ်သည္။ မေတာ္မမွန္ သစၥာမဲ့ကာ အႏွစ္ ၁ဝဝ ေနရသည္ထက္ ေတာ္မွန္ေျဖာင့္မတ္ သစၥာ႐ွိစြာ တစ္ေန႔တစ္ရက္ ေနရသည္က ျမတ္၏။ ဘဝ႐ွင္ မင္းတရားေ႐ႊထီး၏ စိတ္ေတာ္ကို မွ်င္းေၾကာင္း၍ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ငါေလွ်ာက္ပါဦးမည္။ သို႔ေလွ်ာက္တင္သည္ကို ယူေတာ္မမူေစကာမူ ဘဝ႐ွင္ မင္းတရားအား ေစာင့္ေ႐ွာက္ရမည့္ တာဝန္ကား အစ္ကိုတို႔ငါတို႔မွာ ႐ွိေနေပသည္။ အစ္ကိုတို႔ ကိုယ္ေရးကိစၥမွာလည္း ငါ႐ွိေနၿပီျဖစ္၍ မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္။ အစ္ကိုတို႔ စားၿမဲေသာ ေက်းစည္းစိမ္ႏွင့္ ၿငိမ္သက္စြာ ေနၾက” ဟူ၍ ဆုံးမေတာ္မူၿပီးလွ်င္ အ႐ွင္ေက်းဇူးသစၥာကို ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားသည္ ေစာင့္သိခဲ့ေလသည္။

 

ယင္းသို႔ သစၥာေစာင့္သိမႈ၏ အက်ိဳးဆက္ကို ဘုရင့္ေနာင္သည္ သူ၏ မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာပင္ လက္ငင္းခံစားခဲ့ရသည္။ ဘုရင့္ေနာင္၏ ကၽြန္ရင္းမ်ားသာ ဘုရင့္ေနာင္အေပၚတြင္ သစၥာေစာင့္သိခဲ့သည္ မဟုတ္၊ သု႔ံပန္းအျဖစ္ ဘုရင့္ေနာင္လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္ခဲ့သည့္ အင္းဝဘုရင္ေဟာင္း နရပတိစည္သူသည္ပင္ ဘုရင့္ေနာင္၏အေပၚတြင္ သစၥာေစာင့္သိခဲ့ေလသည္။

 

ထိုနည္းတူစြာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ကတိသစၥာတည္သူျဖစ္သည္။ လူထုအားေပးထားခဲ့ေသာ“တစ္ႏွစ္အတြင္းလုံးဝလြတ္လပ္ေရးရမည္”ဟူေသာကတိကို သူက်ဆုံးသြားသည့္ တိုင္ေအာင္ အရယူေပးကာ ကတိသစၥာ တည္သြားခဲ့ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ေလာက၌ အလင္းႏွင့္အေမွာင္၊ အျဖဴႏွင့္အမဲ ဟူ၍ ႐ွိရာ သစၥာမဲ့သူမ်ား ၊ ကတိမတည္သူမ်ားသည္ ေပါမ်ားလွေပသည္။

ပုဂံေခတ္လယ္ပိုင္းတြင္ အုပ္စိုးခဲ့ေသာ နရသူမင္းသည္ ခမည္းေတာ္ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာသတင္းသည္ေနာင္ေတာ္မင္း႐ွင္ေစာထံေပါက္ၾကားရိွသိၿပီးေနာက္ တပ္ေတာ္အလုံး ႏွင့္နန္းေတာ္သို ့ခ်ီလာခဲ့သည္။ ထိုအခါ နရသူမင္းသည္ ပံ့သကူမေထရ္ျမတ္ထံတြင္ ေနာင္ေတာ္မင္း႐ွင္ေစာအား ထီးနန္းအပ္ႏွင္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိကဝတ္ေပးၿပီး ေနာင္ေတာ္အား ေျပာၾကားေစသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာင္ေတာ္ ၾကြေရာက္လာခ်ိန္တြင္အစာ၌ အဆိပ္ခတ္လုပ္ႀကံကာ ေပးထားေသာ ကတိကဝတ္ကို လြယ္လြယ္ ေဖာက္ဖ်က္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပံ့သကူမေထရ္ျမတ္က –

“သင္ကား သံသရာယယ္ ခံရအံ့ေသာ မေကာင္းမႈကို မေၾကာက္၊ ဤစည္းစိမ္ကိုရလွ်င္ သင္၏ ကိုယ္ခႏၶာသည္ မအိုမေသၿပီ ဟူ၍ မွတ္သေလာ၊ ေလာကတြင္ သင့္ထက္ပ်က္ေသာ မင္း မည္သည္ကား မ႐ွိ၊ သင့္ထက္ဆိုးသြမ္းညစ္ညမ္းေသာသူမ႐ွိၿပီ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူလ်က္ သီဟိုဠ္ကၽြန္း (သီရိလကၤာႏိုင္ငံ) သို႔ ၾကြေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

 

ကတိကဝတ္ ကတိသစၥာတည္ၾကည္သူ ကတိကဝတ္အတိုင္း အလုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္သူတို႔၏ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ အမ်ား၏ ၾကည္ညိဳေလးစားယုံၾကည္မႈ ခံရမႈကို စာေရးဆရာႀကီး နတ္ေမာက္ဘုန္းေက်ာ္၏ ေတာင္ထိပ္ၾကာေပါက္၊ အေနာက္ေနထြက္ အမည္ေပးထားေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၌ –

 

“လူႀကီးလူေကာင္းတို႔သည္ ကတိတည္၏။ စကားမွန္ကန္၏။ တကယ့္လူႀကီးလူေကာင္း အစစ္အမွန္ဟူသည္ ေသးသိမ္ည့ံဖ်င္းေသာ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူတို႔ကို မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ဂ႐ုတစိုက္ ေ႐ွာင္႐ွား၍၊ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ သိကၡာ႐ွိေအာင္ ျပဳမူေျပာဆိုေနထိုင္သူ ျဖစ္သည္။ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္စြာ ေျပာဆို ျပဳမူသူျဖစ္သည္။ ခုတစ္မ်ိဳး ၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာဆိုျပဳမူတတ္ျခင္း မ႐ွိ။ ႐ိုးသားျခင္း (Honest)၊  ေျဖာင့္မတ္ျခင္း (upright)၊ စိုက္လိုက္မတ္ တစ္ေျဖာင့္တည္း (Straight forward) ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္တတ္သည္။ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေသာ အေျပာအဆို အျပဳအမူသည္ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱ၏ ေက်ာ႐ိုးပင္ ျဖစ္သည္။ ကတိတည္ေသာ စကားတစ္ခြန္းကို သူ၏ အသက္ထက္ပို၍ တန္ဖိုးထားေလ့ ႐ွိသည္” ဟူ၍ ေရးသားထားေလသည္။ ကတိကဝတ္၊ ကတိသစၥာ တည္ၾကည္သူကို လူတိုင္း ယုံၾကည္ကိုးစားၾကသည္။ ယုံၾကည္ကိုးစားသျဖင့္လည္း သူဘာခိုင္းခိုင္း လုပ္ေပးတတ္ၾကသည္။

 

ကမၻာေက်ာ္ စစ္သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ထင္႐ွားခဲ့ေသာ မြန္ဂိုဘုရင္ ဂ်င္ဂ်စ္ခန္ (တိမူး) က –

 

“ဦးစီးအုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္ဦးအဖို႔ ကတိစကား ပ်က္ကြက္ျခင္းသည္ စက္ဆုပ္႐ြံ႐ွာဖြယ္ အေကာင္းဆုံး အျပဳအမူ တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္” ဟူ၍ ဆိုခဲ့ပါသည္။

 

ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္လည္း လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီးျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကတိက၀တ္ တည္ၾကည္သူ၊ ျပဳလုပ္ေဆာင္႐ြက္ေပးႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ားကိုသာ ကတိကဝတ္ ေပးခဲ့ၿပီး ၊ ျပဳလုပ္မေပးႏိုင္ေသာ ကိစၥအခ်ိဳ႕ကို ျပဳလုပ္ေပးမည္ ဟူ၍ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာၾကားခဲ့ေပ။

 

သို႔ေသာ္ လက္႐ွိ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ အစိုးရအဖြဲ႔ တာဝန္ယူခဲ့သည့္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃ဝ ရက္ေန႔မွ ယခုအခ်ိန္ထိဆိုလွ်င္ သုံးႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အစိုးရသက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ အားတက္၀မ္းေျမာက္စရာ ေကာင္းသည့္ မိန္႔ခြန္းေပါင္း ၇ဝ ေက်ာ္ ေျပာၾကား၍ လူထုအား ကတိအႀကိမ္ႀကိမ္ ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ဘာတစ္ခုမွကတိ မတည္ခဲ့ေပ။

 

ဥပမာအားျဖင့္ သူသည္ သန္႔႐ွင္းေသာ အစိုးရႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဆိုသည့္ စကားႏွင့္ အစိုးရ၏ အဂတိလိုက္စားမႈအေပၚ ကိုင္တြယ္မည္ဟု ကတိေပးခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္းမွ အဂတိလိုက္စားသူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘာတစ္ခုမွ် အေရးယူေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ျခင္း မ႐ွိေပ။ ကမၻာ့အဂတိလိုက္စားမႈ အမ်ားဆုံး ႏိုင္ငံမ်ားစာရင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ စတုတၳေျမာက္ အဆိုးဆုံးႏိုင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္ေနသည္။ ႏိုင္ငံသည္ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္ဝေသာ္လည္း အစိုးရ၏ အက်င့္ပ်က္၊ ျခစားမႈႏွင့္ အမ်ိဳးသား သစၥာေဖာက္ ခ႐ိုနီတို႔၏ ေလာဘေဇာတိုက္မႈေၾကာင့္ ေျပာင္သလင္းခါကာ ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူမွာ အက်ိဳးမခံစားရဘဲ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံးႏွင့္ ကၽြန္ႏိုင္ငံစာရင္း ဝင္လ်က္ ႐ွိသည္။ ထို႔ျပင္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ကုန္လွ်င္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လုံးဝမ႐ွိေစရ ဟူေသာ ကတိစကားကိုလည္း တည္ခဲ့သူ မဟုတ္ပါ။

 

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္အပါအဝင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးနီးပါး႐ွိတရားသူႀကီးမ်ား လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈမွာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပင္ ျဖစ္သည္။ ဤမွ် တရားေရးမ႑ိဳင္ ယိမ္းယိုင္ၿပိဳက်လုမတတ္ အေျခအေနကို သမၼတဦးသိန္းစိန္သည္ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ၾကည့္ေနေပသည္။ထို ့ျပင္သူသည္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ရေစရတည္ဟုကတိစကားမ်ားမၾကာခဏေခၽြခဲ့ေသာ္လည္းဘာတစ္မွမတည္ခဲ့ေပ။

 

၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ႏိုယင္ဘာလတြင္ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီး ဌာန၏ ဓါတ္အားခ သုံးစြဲခႏႈန္း တိုးျမွင့္ေကာက္ခံမည္ ဟု ေၾကညာခ်က္ေၾကာင့္ လူထုတစ္ရပ္လုံးက ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဆႏၵျပခဲ့ရာ ၊ လွ်ပ္စစ္ဝန္ႀကီးဌာန၏ တာဝန္႐ွိသူမ်ားက ျပည္သူ႔ဆႏၵႏွင့္အညီ လႊတ္ေတာ္၏ အဆုံးအျဖတ္အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္႐ြက္သြားမည္ဟု ကတိစကားေတြ ေပးခဲ့ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အ႒မပုံမွန္ အစည္းအေဝး (၁၃) ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား တိုးျမွင့္ေကာက္ခံေရး ကိစၥကို ၂ဝ၁၄ – ၂ဝ၁၅ ႏွစ္အစ၌ ျပန္လည္တိုးျမွင့္ ေကာက္ခံေရး စတင္ေဆာင္႐ြက္သြားမည့္သ၀ဏ္လႊာ ေပးပို႔ခဲ့မႈေၾကာင့္ ေ႐ွ႕ေနာက္ ကတိစကား မတည္သည့္အတြက္ လက္႐ွိ သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ အစိုးရအေပၚ လူထုတစ္ရပ္လုံးက လုံးဝယုံၾကည္မႈ မ႐ွိေတာ့သလို၊ စိတ္ပ်က္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

 

ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ ယေန႔တိုင္ အုပ္စိုးေနေသာ အစိုးရအဆက္ဆက္၏ ကတိစကား မတည္မႈမ်ား၊ ထင္ရာစိုင္း လုပ္ရပ္မ်ား၊ အာဏာအလြဲသုံးစားမွဳႏွင့္ ကိုယ္က်ိဳး႐ွာမႈမ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ဘဝသည္ ဖြတ္ေက်ာ္ျပစု၊ ခ႐ုစံကၽြတ္ပမာ စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့၊ ေနရမဲ့ ျဖစ္ကာ ဒုကၡပင္လယ္ေဝ၍ ဒူးႏွင့္ မ်က္ရည္သုတ္ ေနေလသည္။

 

ႏိုင္ငံေတာ္ကို စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရသည္ ကတိစကားတည္ေသာ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ ျဖစ္ပါက ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝ၍ ၊ ကတိစကားမတည္ေသာ မင္းက်င့္တရား ေဖာက္ဖ်က္ေသာ မင္းဆိုး မင္းညစ္မ်ား လႊမ္းမိုးအုပ္စိုးေနပါက ျပည္႐ြာမေအးခ်မ္းႏိုင္သလို၊ လူထုတရပ္လုံးသည္ ဖြတ္မိေက်ာင္းျဖစ္ျမစ္မင္းမခ်မ္းသာဆိုသလို ဆင္းရဲမြဲေတေနမည္မွာ မလြဲပင္။

ကတိသစၥာတည္ေသာ သူတစ္ေယာက္၏ ကတိစကားသည္ ျမက္ပင္မ်ားကိုပင္ ေဆးဖက္ဝင္ေစႏိုင္သည့္ အစြမ္း႐ွိသည္။ ထို႔အတူပင္ ေျပာသည့္စကားႏွင့္ အလုပ္သည္ မညီလွ်င္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏အစိုးရအဖြဲ႔ကို ျပည္သူလူထု၏ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈမ်ား မ႐ွိေတာ့သလို ႏိုင္ငံႏွင့္ လူထုတရပ္လုံးသည္လည္း ကမၻာ့အလယ္တြင္ ေအာက္တန္းေနာက္တန္း ဘဝျဖင့္ ဂုဏ္သိကၡာ ညိဳးႏြမ္းကာ ၊ ဆင္းရဲတြင္း ႏြံထဲတြင္နစ္ၿပီးရင္းနစ္ကာ ဒုကၡပင္လယ္ေဝေနမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

 

ဘဝဆက္တိုင္းဆက္တိုင္းကတိသစၥာမရိွေသာမင္းဆိုးမင္းညစ္မ်ားျဖင့္ဘုရားတပည့္ေတာ္မဆံုေတြ  ့လိုရပါ၏။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts

One thought on “ကတိသစၥာ တည္ေသာအခါဝယ္
  1. အဂတိလိုက္စားမႈအေပၚ ကိုင္တြယ္မည္ဟု ကတိေပးခဲ့ျပီး အေရးယူမည္ဟု မေျပာခဲ့သျဖင့္၊ အဂတိလိုက္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးဥပေဒ ၉-ၾသဂုတ္-၂၀၁၃ ကိုပင္လက္မွတ္ေရးမထိုးေသာ္လည္း၊ လႊတ္ေတာ္တြင္အတည္ျပဳခဲ့ပါသည္။
    သမၼတၾကီး မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ ေနာက္ကြယ္၊ေရွ႕ေျပာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ စာရင္းေကာက္ျပီး ျပန္သိမ္းဖို႕ေတာ့မလြယ္ပါ။ အခြန္ေကာက္ႏိုင္ဖို႕ https://www.opensecrets.org လိုအဖြဲ႕ေတြေပၚေပါက္လာဖို႕လိုပါတယ္။ အစိုးရကေတာ့ ဝါးစားေနဦးမွာပါ.. အဲဒီအဖြဲ႕ေတြ အားေကာင္းလာရင္ အစိုးရလည္း ဂတိတည္လာမယ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

Comments are closed.