အာဏာ႐ူးစနစ္ကို က်င့္သံုးေသာအာဏာရွင္မ်ားနွင့္ ဒီမိုကေရစီဆိုသူမ်ား

အာဏာ ရရွိေရး၊အာဏာတည္ျမဲေရး အတြက္ တိုင္းျပည္၊ လူမ်ဳိးႏွင့္ သာသနာကို မေထာက္ထား၊ဘာမဆို လုပ္ရဲသူတုုိ႔ကိုအာဏာရူးစနစ္ က်င့္သံုးသူမ်ားဟု ဆိုလိုပါသည္။ သူတုုိ႔သည္ အာဏာတည္ျမဲေရး အတြက္သာဆိုလွ်င္ ျပည္ပနိုင္ငံၾကီးတစ္ခုခု ေျခဖဝါးေအာက္သုုိ႔ တိုးဝင္ အညံ့ခံျပီးလွ်င္ အရွက္မရွိ ရပ္တည္ရဲၾကသည္။ သုုိ႔ေသာ္ ဆန္႔က်င္ဖက္တုုိ႔က အျခားေသာနိုင္ငံမ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ၾကပါမူ၊ ဆန္႔က်င္ဖက္တုုိ႔ကို ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္ရိုးဟုေအာ္ဟစ္ေလ့ ရွိခဲ့ၾကသည္။ အမွန္အားျဖင့္ကား အာဏာရူးတုုိ႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ ပုဆိန္ရုိး အျဖစ္ျဖင့္ တိုင္းျပည္၊လူမ်ဳိး ႏွင့္သာသနာေတာ္၏ အက်ဳိးစီးပြားကို အျမစ္မွ လွဲျဖဳိဖ်က္ဆီးခဲ့ေၾကာင္း၊ သမိုင္းသက္ေသ အထင္အရွားရိွခဲ့ေပ၏။

သူတုုိ႔သည္ အာဏာသည္သာ အမိ၊ အာဏာသည္သာ အဖဟု ခံယူျပီးလွ်င္ အာဏာ သရဏံ ဂစ္ဆာမိဟု အခါမလပ္ ရြတ္ဖတ္ သရစ်ယ္ေလ့ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ေခြးတုုိ႔သည္ မစင္ကို အာသာငမ္းငမ္း တမ္းတသကဲ့သုုိ႔ ၊ အာဏာရူးတုုိ႔သည္ အာဏာကိုသာ အာသာငမ္းငမ္း မက္ေမာ တမ္းတေလ့ရိွခဲ့ၾကေပသည္။

အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္သာဆိုလွ်င္ နွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ တည္တံ့လာခဲ့ေသာ ၊ျမတ္ဗုဒ္ဓသာသနာကိုပင္မငဲ့ညွာခဲ့။ ရတနာသံုးပါးကိုလည္းေစာ္ကားခဲ့ၾကသည္ဟု ရဟန္းပညာရွိတုုိ႔က မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။မွတ္သားဖြယ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အာဏာရူးတုုိ႔၏ ျခစားမႈ၊ ဘက္လိုက္မႈ၊တရားလက္လြတ္ျဖစ္မႈေၾကာင့္အလြန္အမင္း ဆင္းရဲလာေသာ ျပည္သူလူထုသည္ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္လာၾကသည္။ ျပည့္တန္ဆာ (ဖါသယ္မ) မ်ား အဆမတန္ တိုးပြားလာျပီးလွ်င္ HIV, AIDS ေဝဒနာရွင္မ်ားကို မရပ္မနား ေမြးထုတ္ ေပးသည္။ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံမ်ားသုုိ႔ပင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ား တင္ပိုု႔မစဲတသဲသဲ ျဖစ္ၾကရ၏။ ကေလးေမြးေပးရန္ လိုအပ္ေသာ တိုင္းျပည္ၾကီးသုုိ႔လည္း၊လူူမ်ဳိး၏ ဂုဏ္က်က္သေရကို အေမွးမွိန္ခံျပီး ေရာက္ေနၾကရ၏။

မိဘ ဖိုးဖါြး အစဥ္အဆက္က ရတနာသံုးပါးကုုိကိုးကြယ္လာခဲ့ၾကေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္ပါလွ်က္ ဆင္းရဲလြန္းျခင္းကို သည္းမခံနိုင္သျဖင့္ ဘာသာ ျခား အခ်ဳိ႕က ေပးကမ္းေကြၽးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို၊ ခံယူၾကရွာေသာသူအခ်ဳိ႕မွာ ဘာသာျခားျဖစ္သြားၾကရွာ၏။ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား ဘာသာျခားျဖစ္သည္မွာ မထူးဆန္းေပ။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အခ်ဳိ႕ဘာသာျခား ျဖစ္သည္မွာ မ်က္နွာသုတ္ပုဝါက မစင္ေပျခင္း

ျဖစ္၏။ နွေျမာဖြယ္ပါေပ။ (ေျခသုတ္ဝတ္က မစင္ေပလွ်င္ ႏွေျမာဖြယ္ မရွိ။) အာဏာရူးတုုိ႔က ျပည္သူတရပ္လံုးကို ဆင္းရဲတြင္းနက္ေစျခင္း၏ ဆိုးက်ဳိးရလဒ္တစ္ခု ျဖစ္၏။

က်န္မာေရး၊ပညာေရးတုုိ႔မွာ အဆိုးဆံုးအေျခအေန ျဖစ္၏။ျပည္ပသုုိ႔ ပုံစံမ်ဳိးစုံျဖင့္ထြက္ခြာကာ စားဝတ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနၾကရ၏။ ျပည္ပ အေျခခ် မိမိနိုင္ငံသားမ်ားမွာလည္း ဒုတိယမ်ဳိးဆက္တြင္ လူမ်ဳိးေပ်ာက္၊ စကားေပ်ာက္၊ စာေပေပ်ာက္၊ သာသနာေပ်ာက္ ထိုအႏၱရာယ္မ်ား က အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနေလသည္။

အာဏာရူးစနစ္ကို မ်ားေသာအားျဖင့္ အာဏာရွင္တုုိ႔က ကိုင္တြယ္က်င့္သံုးၾကသျဖင့္

အာဏာရူးစနစ္ႏွင့္ အာဏာရွင္စနစ္တုုိ႔ကို အတူတူဟုပင္ ထင္ျမင္ယူဆေလ့ ရွိၾကေပသည္။ မတူပါေပ။

အာဏာရွင္တိုင္းသည္ အာဏာရူး မဟုတ္သကဲ့သုုိ႔၊ အာဏာရူးတိုင္းသည္လည္း အာဏာရွင္မဟုတ္ေပ။

နုုိင္ငံတကာသမိုင္း ျဖစ္ရပ္ကိုၾကည္.လွ်င္ အခ်ဳိ႕ေသာ (အနည္းငယ္မွ်သာ အေရအတြက္ရွိေသာ) အာဏာရွင္တုုိ႔သည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိး၏ေကာင္းက်ဳိးကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေဆာင္က်ဥ္းေပးနိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတုုိ႔ကို အာဏာရူးဟု မဆိုထိုက္ေပ။ (ထိုအေၾကာင္းကို သီးသန္႔ေရးသားရမည္ ျဖစ္၏)

ဥပမာ တစ္ခုမွာ၊ယခုအခါ ေတာင္ကိုးရီးယားနိုင္ငံတြင္ ပထမဦးဆုံး အမ်ဳိးသမီးသမတအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္လွ်က္ရွိေသာ၊ ပတ္ဂြင္ေဟး၏ ဖခင္ ပတ္ခ်ဳံဟီး ျဖစ္သည္။ သူသည္ အာဏာရွင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အေျမာ္အျမင္ႀကီး၏။ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးကို ေစတနာထား၏။ အေမရိကန္နိုင္ငံမွ ေငြေၾကးအကူအညီႏွင့္ နည္းပညာအကူအညီမ်ားကို ရယူျပီး တစ္နိုင္ငံလံုးအနွံ႔ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ရရိွရန္ႏွင့္ တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္ေရးရရွိရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့၏။ သူ အလုပ္ၾကံခံရျပီးေနာက္ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ ဖုန္း အဆင္ေျပသျဖင့္ စက္မႈစီးပြားမွာ တဟုန္ထိုး တိုးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳး၏။ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရး အထူးေကာင္းမြန္လာ၏။

ဖခင္သည္ အာဏာရွင္အျဖစ္ ရက္စက္နွိပ္ကြပ္မႈမ်ားရွိသျဖင့္ ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း၊ သုုိ႔ေသာ္ ဖခင္၏ အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ ကိုလည္း အသိအမွတ္ ျပုၾကေစလိုေၾကာင္း ေဟာေျပာကာ ပတ္ဂြင္ေဟးက မဲဆြယ္ခဲ့ရသည္။

အာဏာရူးတုုိ႔မွာမူ တိုင္းျပည္၏အရင္းအျမစ္မွန္သမွ် ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကေၾကာင္း သိသူတုုိ႔က ေဖာ္ထုတ္ေနၾက၏။ မ တန္တဆ ေစ်းနွိမ္ခံကာ ျပည္ပနိုင္ငံၾကီးထံ ေရာင္းခဲ့ၾကသည္ဟုဆိုသည္။ စီမံကိန္းၾကီးမ်ားမွာလည္း၊ ေငြေၾကးေျမာက္ျမားစြာ က်ခံတည္ ေဆာက္ခဲ့ပါေသာ္လည္း၊ ေနရာဖယ္ေပးရေသာျပည္သူတုုိ႔သာ ဒုကၡေရာက္၏။ ရမည္ဟူေသာ အက်ဳိးေက်းဇူး (ဥပမာ ဓာတ္အား) မွာ ေျပာ ခဲ့တာ၏ ထက္ဝက္မွ်ပင္ မထြက္ေပ။

အာဏာရူးတုုိ႔ ရစရာမရွိေအာင္ ည့ံဖ်င္းခဲ့ၾက၊ မွားယြင္းခဲ့ၾကေသာ္လည္း သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားပီပီ အမွားကိုဝန္ခံဖို႔ လားလားမွ် စိတ္ ကူးၾကဟန္မတူဟု ေလ့လာသူတစ္ဦးကဆို၏။

အာဏာရွင္တုုိ႔က်င့္သံုးေသာ  အာဏာရူးစနစ္ကို အမ်ားျပည္သူတုုိ႔ကိုယ္တိုင္ ခါးသီးစြာ ေတြ.ၾကဳံခဲ့ၾကျပီးျဖစ္ရာ ၊ဆက္ကာ မေရးလိုေတာ့ေပ။

ဒီမိုကေရစီဆိုသူမ်ား က်င့္သံုးေသာ အာဏာရူးစနစ္ အေၾကာင္းကို ေရးလိုပါေသး၏။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အမ်ားဆႏၵအရ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းဟုဆိုၾက၏။ အမ်ား၏ဆႏၵဟူသည္မွာလည္း အမ်ား၏ အေျမာ္အျမင္ေပၚတြင္သာ မူတည္ ေနပါသည္။ အမ်ား၏ဆႏၵရယူရာတြင္ မဲရလွ်င္ျပီးေရာ၊ အာဏာရလွ်င္ ျပီးေရာဟု ခံယူၿပီး ကလိန္ကက်စ္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုကို က်င့္သံုးျခင္း သည္ အာဏာရူးစနစ္ကို က်င့္သံုးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

(၁) မဲခိုး ၊မဲလိမ္ျပီးလွ်င္အမ်ားစုက ေထာက္ခံတင္ေျမွာက္သည္ဟု ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားလုပ္ေသာ အာဏာရူးမ်ား ရွိခဲ့သည္။ (ေထာက္ခံမဲ မေပးလွ်င္ ဒုကၡေရာက္သြားမည္ဟု ျခိမ္းေျခာက္ျခင္းမ်ဳိးလည္း ပါဝင္သည္။) ျပည္သူအမ်ား ၾကဳံခဲ့ဖူးျပီျဖစ္လို႔ အက်ယ္မေရးေတာ့ပါ။

(၂) မဲ မခိုးေစကာမူ၊ မဲဆႏၵတုုိ႔၏ လတ္တေလာ မက္ေမာမႈ၊ ခက္ခဲမႈကိုအခြင့္ေကာင္းယူျပီးလွ်င္ မဲဝယ္ေသာအာဏာရူးမ်ား ရိွခဲ့သည္။

၁၉၉၉ တြင္ စာေရးသူသည္ ျမိဳ.နယ္တစ္ခု၏ စာေပအဖြဲ႔ဝင္ ျဖစ္ခဲ့၏။ေရြးေကာက္ပြဲ၌ A  ႏွင့္ B တုုိ႔ ဥကၠဌလုပ္လိုၾက၏။ A သည္ သက္ၾကီးဝါၾကီး ၊အေတြ႕အၾကံဳရင့္ စာေပသက္ရင့္သူ ျဖစ္၏။ သုုိ႔ေသာ္ သူလည္း ေျခာက္ပစ္ကင္းသူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ တပည့္ေမြးကာ၊ ကိုယ့္လူမွ ေကာင္း သူဟု ေျပာတတ္၏။ B ကေတာ့ အသက္ငယ္၊ စာေပအေတြ႕အၾကံဳလည္း ႏုု၏။ (ယခုေတာ့ ရင့္က်က္လာပါျပီ။)

စာေရးသူ ဥာဏ္မီသမွ် စဥ္းစားၾကည့္ရာ၊ A သာ ဥကၠဌ ျဖစ္ထိုက္သူဟုထင္၏။ သုုိ႔ေသာ္ B က မဲအနည္းငယ္အသာျဖင့္ ဥကၠဌ ျဖစ္သြား သည္။ ျဖစ္ေပမေပါ့ဗ်ာ။ B က ဆင္းရဲသူကို ေစ်ဖိုးသြားေပးသည္။

မိန္းမလိုက္စားသူကို ျပည့္တန္ဆာေခၚေပးသည္ဟု ဆိုၾက၏။ အရက္စြဲေနသူကို အရက္ေကာင္းေကာင္း တိုက္၏။ မဲဆႏၵရွင္တုုိ႔၏ လတ္တ ေလာ မက္ေမာမႈ၊ ခက္ခဲမႈကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး မဲဝယ္လိုက္ျခင္းမွာ အာဏာရူးတုုိ႔၏ က်င့္ထံုးတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။

(၃) မဲဆန္ဒရွင္တုုိ႔ကို အေျမာ္အျမင္ ရိွလာေအာင္၊ မ်က္စိဖြင့္ နားဖြင့္ ေပးရမည့္အစား၊ မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္လုပ္ကာ ဘာသာေရးမႈိင္း၊ လူမ်ဳိး ေရးမိႈင္းတုုိ႔တိုက္လွ်က္ အမ်ားက စိတ္လႈပ္ရွားေသြးၾကြစြာ မဲေပးေအာင္လုပ္ေသာ အာဏာရူးမ်ား ရိွခဲ့သည္။

ဥပမာ ဂ်ာမနီမွ ဟစ္တလာသည္ ေရြးေကာက္ပြဲမွတဆင့္ မဲအျပတ္အသတ္ျဖင့္ အနိုင္ရေအာင္ ထိုနည္းကို သံုးခဲ့ဖူး၏။

(၄) အမ်ားက အားကိုးေလာက္ေသာအရည္အခ်င္း အစြမ္းအစ မရိွပါပဲလွ်က္၊ ရိွသေယာင္ သရုပ္ေဆာင္ ဇာတ္တိုက္ကာ အမ်ားက မဲေပး ေအာင္ လုပ္ေသာအာဏာရူးမ်ား ရိွခဲ့သည္။

စာေရးဆရာမန္းတင္က ၿမိဳ႕ပိုင္ ေမာင္ျပဳံးခ်ိဳဇာတ္လမ္းမ်ားကို ေရးခဲ့၏။ ကိုလိုနီေခတ္က ေရြးေကာက္ပြဲတစ္ခုအေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕တြင္ အမတ္ေရြးၾကရာ ေက်င္းဆရာၾကီးေဟာင္းတစ္ဦးႏွင့္ေငြရွိေသာ ကုန္သည္တစ္ဦးတုုိ႔ ၿပိဳင္ၾကသည္။ ဆရာၾကီးက ပညာတတ္ သည္။ လူမႈေရးသိသည္။ အက်င့္စာရိတ္တ ေကာင္းသည္။ တပည့္တပန္းႏွင့္ မိတ္ေဆြေပါမ်ားသည္။ ၿမိဳ႕ခံမ်ားကလည္း ဆရာၾကီးကို သာမဲေပးဖို႔ စိတ္ကူးထားၾကသည္။ ဆရာၾကီးပဲ နိုင္မည္ဟုယူဆၾကသည္။ ၾကည့္ေလ…..။ ဆရာၾကီး၏ၿပိဳင္ဖက္ ကုန္သည္မွာ ေငြရိွတာကလြဲ လွ်င္အျခားေသာ (ဆရာၾကီးမွာရွိသည့္ အားသာခ်က္မ်ား) ဘာတစ္ခုမွ် မရိွေပ။ သုုိ႔ေသာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ထိုကုန္သည္ ကိုသာ မဲေပး ၾကသျဖင့္ မဲနိုင္သြားသည္။

အၾကာင္းရင္းကား ဒီလိုပါ။ လူစည္ကားေသာ စားေသာက္ဆိုင္တန္း၌ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕ခံ လူမိုက္တစ္ဦး ရမ္းကားေနသည္။ လက္ရဲ ဇက္ရဲ ရိွသျဖင္.မည္သူကမွ် မေျပာရဲ။ ပုလိပ္ေတြကလည္း ထိုလူမိုက္ႏွင့္ ေပါင္းစားေနက်မိုု႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရ၏။ ထိုအခိုက္ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မည့္ ကုန္သည္မွာ၊ ထိုဆိုင္တန္းသုုိ႔ ရုတ္တရက္ ေရာက္လာ၏။ လူမိုက္ကို ဇက္ပိုးအုပ္လိုက္သည္။

“ၿမိဳ႕လူထုကုုိ ဒီလိုအနိုင္က်င့္ရင္ ငါသည္းခံမယ္ မွတ္သလား”… ဟုလည္း ၾကိမ္းလိုက္သည္။ လူမိုက္မွာ လဲက်ရာမွ ေၾကာက္ရြံ႕စြာေနာက္ဆုတ္ ေျပးသြားေလေတာ့၏။ ျမဳိ႕ခံလူထုက ထိုလူမိုက္ကို လြန္စြာစက္ဆုတ္ရြံရွာသျဖင့္ ထိုလူမိုက္ကို နွိမ္နင္းေပးနိုင္ေသာကုန္သည္အား စုျပံဳမဲ ထည့္လိုက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

တကယ့္အျဖစ္မွန္မွာ ကုန္သည္သည္လူမိုက္ထံသြားျပီး ေျခသလံုးဖက္ ေတာင္းပန္ခဲ့၏။ ထိုသိုု႔သရုပ္ေဆာင္ေပးရန္ ေငြေပးစည္းရုံးခဲ့၏။ ကုန္သည္က သူအမတ္ျဖစ္လွ်င္ လူမိုက္ကို ဘယ္လိုလုပ္ပိုင္ခြင္.ေတြ ေပးမည္ဟုလည္း ကတိေပး၏။ လူမိုက္ကလည္း ဦးေနွက္ေျပးသူ ျဖစ္ ၏။ ဆရာၾကီးသာ အမတ္ျဖစ္လွ်င္ အစြမ္းထက္သျဖင့္ သူ႕ကိုဖမ္းကာ၊ ေထာင္ထဲပို႔နိုင္သည္။ အေပးအယူ အၾကံအဖန္ လုပ္မည္.သူမဟုတ္။ ကုန္သည္ကေတာ့ ကလိန္ကက်စ္သမားျဖစ္သျဖင့္ မိမိႏွင့္ ပုလင္းတူ ဗူးဆို႔လုပ္လို႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက ဝင္ျပီး သရုပ္ေဆာင္ေပးျခင္း ျဖစ္၏။ ကုန္သည္မွာ အမတ္ေတာ့ ျဖစ္သြားသည္။

“ငါ သရုပ္ေဆာင္ေပးလို. အမတ္ျဖစ္သြားတာပါ”ဟု လူမိုက္က အရက္ဆိုင္၊ ထန္းေရဆိုင္မ်ား၌ မၾကာခဏ ေျပာဆိုတာ ခံေနရ၏။ နံပါတ္(၄) အမ်ဳိးအစား အာဏာရူး ျဖစ္ပါသည္။

(၅) အျခားေသာ ကလိန္ကက်စ္နည္းမ်ားျဖင့္မဲရေအာင္လုပ္ေသာ အာဏာရူးမ်ား ရိွေနသည္။ အမ်ဳိးသားေရးကို လံုးလံုးပစ္ပယ္ကာ၊ လူ႔ အခြင့္အေရးကိုသာ အသံေကာင္းဟစ္သူမ်ားလည္း  ပါဝင္၏။