မႈိင္းအိပ္မက္

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိပ္မက္ေတြဟာ က်ေနာ့္မ်က္စိေရွ႔ကို  ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။

 

မိႈင္း အမွတ္တရေန႔တဲ့။

 

ဆရာၾကီးရဲ႕ ၁၃၇ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔။ တရား၀င္က်င္းပမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဘ၀ေတြေပးဆပ္ျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းဆိုခဲ့ရတာေတြ၊ အခုေတာ့ ရပါျပီ။ အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့ျပီ။

 

မွတ္မိပါေသးတယ္။

 

ဒါေပမယ့္ ၀ိုးတ၀ါးပါ။

 

စမ္းေခ်ာင္း ပုဒုမၼာ ကြင္းမွာ မွန္အေခါင္းနဲ႔ သခင္ကိုယ္ေတာ္မူိင္း ရုပ္ကလႅာပ္ ။

 

လူပ္လူပ္ရွားရွားျဖစ္ေနတဲ့ လူအုပ္ေတြ။

 

အုပ္စုလိုက္ လာျပီးအေလးျပဳေနတဲ့အဖြဲ႔ အစည္းေတြ၊

 

ေက်ာင္းသားေတြ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ အထက္တန္း၊ အလယ္တန္း၊ မူလတန္းေက်ာင္းသားေတြ။ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတြလႊင့္လို႔၊ ေက်ာင္စိမ္းလံုျခည္ေတြ၀တ္လို႔။

 

အန္တီေဒၚခင္တင့္ (ဗိုလ္ေဇယ်ဇနီး) ေပးလုိက္တဲ့ စာရြက္ေခါက္ကေလးေတြ၊ ဆရာၾကီးပံုကေလးေတြကို က်ေနာ္က ဧည္သည္ေတြကို လိုက္ေ၀။  က်ေနာ္က ၁၀ ႏွစ္သား ၃ တန္းေက်ာင္းသား။ လူေတြအမ်ားၾကီးကိုေတြ႔လို႔ ေပ်ာ္ရတာကတမ်ိဳး၊ ေက်ာင္းမတက္ရလို႔ ေပ်ာ္ရတာ ကတမ်ိဳး။ ေပ်ာ္စရာ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။

 

ညဖက္ေရာက္ေတာ့ ေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ၾက၊ ဆရာၾကီးကဗ်ာေတြရြတ္ၾက။

 

ပဲခူးဘူတာက သူခိုးလူညာေတြ အေၾကာင္းလဲပါရဲ႔။ ေဒါင္းအိုေ၀အေၾကာင္းလဲပါရဲ႕၊ ေမာင္ဘေဖ ငါးေထာင္စားအေၾကာင္းလဲပါရဲ။ ေအာင္ဆန္း တို႔အေၾကာင္းလဲပါရဲ႕။ မင္းတို႔ဆရာကို စာရင္းတို႔ထားဖို႔အေၾကာင္းလဲပါရဲ႕။

 

ဘာေတြေဟာလို႔ ဘာေတြရြတ္ၾကသလဲ က်ေနာ္မသိေပမယ့္ ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေဟာၾက ရြတ္ၾကတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္ လက္ခုပ္ အက်ယ္ၾကီးတီးျပီး အားေပးရတာေပါ့။

 

ေဖေဖသူငယ္ခ်င္းေတြ ထဲမွာ ေရွ႕ေန ဦးထြန္္းတင္ ၊ ဦးအံ့ေမာင္ ၊ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးသာေဗး ဆိုတဲ့ လူေတြကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါ႕။

 

ေနာက္တခုက ဆရာၾကီး အုပ္ဂူမွာရွိတဲ့ ဆရာၾကီးအမွတ္တံဆိပ္က က်ေနာ္ကို ဖမ္းစားျပန္တယ္။

 

ေနာက္ ဆရာေမာင္ေငြထြန္းရဲ႕ ဆရာၾကီးပံုတူ ခဲျခစ္ပန္းခ်ီ။ က်ေနာ္အၾကိမ္ၾကိမ္ကူးဆြဲမိတယ္။ တူသလိုလိုေတာ့ ထင္မိတယ္။ အဲဒီတုန္း ကေပါ့။ ၾကီးလာလို႔ ပန္းခ်ီပညာကိုစံနစ္တက်သင္ ယူခြင့္ရတဲ့အခါ က်ေနာ္႔ ကူးေရးတဲ့ ဆရာၾကီးပံု နဲ႔ ဆရာေမာင္ေငြထြန္းေရးတဲ့ ပံုကို ႏိူင္းယ်ဥ္ၾကည့္မိျပီး က်ေနာ္ကိုယ္ က်ေနာ္ရယ္မိတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပန္းခ်ီ၀ါသနာကို မ်ိဳးေစ့ခ်မိသလိုေတာ့ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာၾကီး နဲ႔လဲ ပန္းခ်ီကားေပၚကဆင့္ ႏုလံုးသားျခင္းခ်ိတ္ဆက္ခြင့္ရလိုက္ပါတယ္။

 

က်ေနာ္၀ိုးတ၀ါးမွတ္မိပါေသးတယ္။ ဆရာၾကီးမကြယ္လြန္ခင္ကေပါ့။ က်ေနာ္ သတင္းစာေခါင္းၾကီးေတြကိုစာလံုးေပါင္းဖတ္တတ္တဲ့ အရြယ္မွာပါ။

 

ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ အသံေတြဆက္တိုက္ၾကားလာရျပီး ဆရာၾကီးရဲ႕ေတာထဲေရာက္ တျပည့္ေတြ ကဆရာၾကီးကိုလာ ကန္ေတာ့ ေနတဲ့ပံုေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ခ်ီတက္လာၾကတဲ့ လယ္သမားေတြ၊ လူိက္လိူက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆိုတဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ ခြပ္ေဒါင္းအလံ တလူလူလႊင့္ျပီးဧည္ခံေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ သတင္းစာမွာ ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။

 

လူေတြကလည္း တိုင္းျပည္ၾကီးရဲ႔ အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အျပည့္နဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနပံုရပါတယ္။

 

မၾကာပါဘူး။

 

ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္သြားျပီ ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႔ အတူ ေဖေဖသူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္အဖမ္းခံလိုက္ရျပီ ဆိုတဲ့အသံေတြကိုေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၾကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေဖေဖကေတာ့ ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ပါ။

 

က်ေနာ္ကေတာ့ ေဖေဖ့ကိုစိတ္မ၀င္စား ၊ ေဘာလံုးကန္ဖို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပဲ လိုက္ရွာေနပါတယ္။

 

က်ေနာ္ အထက္တန္းေရာက္ေတာ့ အဖိုးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသို႔ ဆိုတဲ့ကဗ်ာကိုေက်ာင္းမွာသင္ခြင့္ရတဲ့ အခါ က်ေနာ္အတြက္ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ ရင္းႏွီးျပီးသား။

 

ေဖေဖ႔ စာအုပ္စင္မွာလည္းသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းေရးတဲ့စာအုပ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနေတာ့ က်ေနာ္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ စာမဖတ္ရ မေနႏိုင္လုို႔ နီးရာစာအုပ္ကိုဖတ္မိတာျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ္ ့ဆရာၾကီးရဲ႕ ေဒြးခ်ဳိး ေလးခ်ိဳး ကာရန္ေတြဟာ က်ေနာ္ကိုဖမ္စားပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ဆရာၾကီးစာအုပ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔သမိုင္းစာအုပ္ထဲက ဇာတ္ ေကာင္ေတြျဖစ္ေနတာ ကလည္း က်ေနာ့္ကိုစိတ္၀င္စားဖို႔ျဖစ္ေစခဲ့တာေပါ့။

 

ဆရာၾကီး ၉၆ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ကို ဦး၀ိစာရလမ္းက က်ားေက်ာင္းမွာ က်င္းပေတာ့ က်ေနာ္ေရာက္ပါေသးတယ္။ အဲဒီမွာ သခင္၊ သခင္မေဟာင္းေတြက ဒိုဗမာသီခ်င္းကိုသံျပိဳင္ဆိုၾကတဲ့အခါ က်ေနာ္ ၾကက္သီးေမုႊးညွင္းထမိပါတယ္။ ဒီ႔ မတိုင္ခင္က သခင္ဗေသာင္း က်ေနာ္တို႔အိမ္လာလည္တုန္း ဒို႔ဗမာသီခ်င္း ဆိုျပ ကတည္းက ဒီသီခ်င္းဟာ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကို လူပ္ကိုင္ခဲ့တာပါ။

 

အဲဒီတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီသီခ်င္းကို ေနာက္ထပ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ရင္ပြင့္မတတ္ သီဆိုရလိမ့္မယ္လို႔ မထင္မိခဲ့ဘူး။

 

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဦးသန္႔အေရးအခင္း အဓိပတိလမ္းမေပၚ ယမ္းခုိးေတြၾကားထဲမွာ၊ အင္းစိန္ေထာင္ တိုက္ခန္းေတြထဲမွာ၊ အစာငတ္ခံ တိုက္ပြဲေတြထဲမွာ ၊ စစ္ဖိနပ္ေတြေအာက္မွာ အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္ခံရစဥ္မွာ၊ ၈၈ လမ္းေပၚတိုက္ပြဲ က်ဥ္ဆံေတြၾကားမွာ ၊ ကခ်င္ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းေလွ်ာက္ပြဲမွာ ၊ အခုေနာက္ဆံုး ေၾကးနီေတာင္ လယ္သမားေတြအထိ ရင္ထဲမခ်ိေအာင္ခံစားရင္း ဒီသီခ်င္းကို က်ေနာ္တို႔ ဆိုေနၾကရစဲပါ။

 

ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ၾကားရတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းအသံနဲ႔ေတာ့ ဘယ္တူပါ့မလဲဗ်ာ။

 

သီခ်င္းထဲမွာ   မ်ားလူခတ္သိမ္းျငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔ ဆိုတဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ က်ေနာ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ၾကီး ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကိုသတိရေနမိပါတယ္။

 

က်ေနာ္တို႔ အိမ္မက္ေတြ က်ေနာ္တို႔ ေရွ႔ကိုေရာက္လာခဲ့ပါျပီ။ ဒါေပမယ္႔ အခ်ဳိ႕အပိုင္းအစကေလးေတြေတာ့ ျပဳတ္က် ေပ်ာက္ရွ ေနပါေသး တယ္။

 

မ်ားလူခတ္သိမ္းျငိမ္းခ်မ္း ပါေစ။

 

သားၾကီးေမာင္ေဇယ် (၁၆-၀၃-၂၀၁၃)