တကၠသုိလ္
မာမာေအး
မတ္ ၉ ၊ ၂၀၁၃
ဘီဘီစီ အသံလႊင့္ဌာန http://www.bbc.co.uk/burmese/ ၏ ဒီဇင္ဘာလ အသံလႊင့္ခ်က္ကုိ ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္။
ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္ …
မာေအးခ်စ္တဲ့ေသာတရွင္ေတြ ဂီတ၀ါသနာရွင္ေတြအားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ေသာတရွင္တုိ႔ေရ … တကၠသုိလ္ႀကီးကုိ ဟုိးတုန္းကလုိ က်က္သေရျပည့္၀ အပ်ံစားမြမ္းမံၾကမယ္လုိ႔ ၾကားရတ့ဲအခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္သမတ ႏႈတ္ခြန္းေတာ္သဖုိ႔ ျပင္ျပင္၊ အထင္ကရ သမုိင္းလွလွေတြ ျပန္ႏုိးထေစဖုိ႔ျပင္ျပင္၊ အဲဒီေရႊဥာဏ္ရွင္ေတြကုိ ေက်းဇူး ကုေဋကုဋာ တင္မိပါတယ္၊
သည္အဓိကရေနရာ ျမကြ်န္းသာမွာ ပညာေရႊအုိး သုိက္မ်ဳိးတစ္ရာ မတူးလာ မယူငင္ ေကါလိပ္ဂ်င္မဟုတ္တ့ဲ မာေအးပင္လ်င္ သံေယာဇဥ္ကဲ သြားလဲၾကည့္ ျပန္လဲၾကည့္ လြမ္းမိတ့ဲေနရာ သူလဲပါခ့ဲပါတယ္ရွင္။
ခုလုိ ဒီဇင္ဘာဆုိ ပုိေတာင္ သတိရပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ အေမ့အိမ္ ခဏ မျပန္ၾကခင္ – ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလ လုိ႔ ေျပာစရာ မလုိေအာင္ သဟာယနဲ႔ စာဖတ္အသင္းေတြက ဦးေဆာင္ၿပီး ညစာစားပဲြ လက္ဆုံစားပဲြေတြ စီစဥ္ၾကတယ္။ အမတ္ယိမ္း၊ ဖုိးသူေတာ္ယိမ္းေတြနဲ႔ ေလာင္ၾက၊ ခ်င္းတြင္းဒုိးပတ္နဲ႔ကၾက၊ ေပ်ာ္စရာ့ ေပ်ာ္စရာ ဒီဇင္ဘာေတြနဲ႔ ႀကဳံခ့ဲတာပါရွင္။
မာေအးကေတာ့ တကၠသုိလ္မွာ ဒဂုံေဆာင္ကစျပီး “လူမေႏွာပတ္ပ်ဳိး” ဆုိျပခ့ဲတာေပါ့ရွင္။ အရိပ္ျပဇါတ္ ဆုိတာလဲ တီထြင္ကခ့ဲၾကတာကုိး။ စာေရးဆရာ မင္းရွင္ရဲ႕ ၀တၳဳကုိ ‘ကံမဲြစာဆုိ’ လုိ႔ နာမည္ေပးျပ၊ိး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား ကုိယ္တုိင္ တင္ဆက္ခ့ဲပါတယ္။ မင္းသမီးေလး ေျပာတာနဲ႔ ဆုိတာကုိေတာ့ မာေအးက လုပ္ေပးခ့ဲရပါတယ္။
‘ပန္းတသင္းသင္းပတ္ပ်ဳိး’ နဲ႔ ‘ယမုန္နာပတ္ပ်ဳိး’ က ဇါတ္ဝင္သီခ်င္းေတြေပါ့။ တကၠသုိလ္က ပါေမာကၡေတြ ဆရာေတြလဲ ဖိတ္ၾကားတတ္ေလေတာ့ ဒီလုိ မဟာဂီတေတြလဲ ေခါင္းေမာ္တ့ဲေခတ္ လုိ႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ပညာတတ္ပရိသဒ္ေတြမုိ႔ ေအာ္တာဟစ္တာေတြ ဘယ္ရိွမလဲရွင္။ ဒီဇင္ဘာ အေအးဒဏ္ကုိ သန္းေကါင္ေက်ာ္သည့္တုိင္ မ်က္ခင္းျပင္မွာ ထုိင္ရင္း သီခ်င္းနားေထာင္၊ ဟုိသီခ်င္းေလး၊ ဒီသီခ်င္းေလးေတာင္းဆုိနဲ႔ ဂီတရဲ႕ အရသာကုိ ခံစားၾကတာပါ။
ဒီေတာ့ ဆုိၾကတီးၾကတ့ဲသူေတြကလဲ ေစတနာပါတာေပါ့။
စေရာက္သြားရတာက မာေအးရဲ႕ ဆရာ အလကၤါေက်ာ္စြာ ေစါင္းဦးဘသန္းက ေခၚလုိ႔ပါ။ ဒဂုန္ေဆာင္ကုိ ဆရာႀကီး ဦးလွေရႊ အေဆာင္မွဴးလုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေပးေနတ့ဲ ကါလျဖစ္ပါတယ္။
လက္ေထာက္အေဆာင္မွဴးက ေနာင္မွာ ျမန္မာ့အသံ ေက်ာ္ဦး အျဖစ္ ျပန္ဆုံတယ္။ ျမန္မာ့အသံ ဦးေအာင္ျမင့္ ျဖစ္လာတ့ဲ သီရိေဂဟာက႑မွာ ကုိျမသီး လုပ္ခ့ဲရသူဟာ အဲဒီတုန္းက အမတ္ယိမ္းကတုန္း ေက်ာင္းမျပီးေသးပါဘူး။
တကၠသုိလ္မွာဆုိပါမ်ားလာေတာ့ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက အကုိေတြလုိ ျဖစ္လာတာေပါ့။ ေနာက္ပုိင္း စႏၵရားခ်စ္ေဆြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကဗ်ာဆရာ၊ သီခ်င္းေရးဆရာ တကၠသုိလ္ျမတ္ေလးနဲ႔ ေတြ႔ပါတယ္။
သူနဲ႔ စပ္မိတ့ဲအခါ တကသရဲေဘာ္ ေက်ာင္းသားခြတ္ေဒါင္းမ်ားနဲ႔ပါ ေပါင္းမိတာကုိး။ ေက်ာင္းသားအေရး တုိ႔အေရးလုိ ခံစားတတ္လာတယ္။ ကုိယ္က အလယ္တန္းေက်ာင္းသူေလ။ သူတုိ႔နဲ႔အတူ ေက်ာင္းတုိက္ပဲြ မကူနုိင္ေသာ္လဲ ေက်ာင္းသားေတြကုိ နုိးထဘုိ႔ စည္းရုံးရာမွာေတာ့ အကုိမုိးျမတ္ကေရး၊ အကုိခ်စ္ေဆြက ဒုိင္ခံ အသံထည့္ေပး၊ အဲဒီေက်ာင္းသားတပ္ဦး သီခ်င္းေတြကုိ ဆုိေပးလုိက္၊ အသံသြင္းေပးလုိက္နဲ႔ေတာ့ မာေအး ကူလုပ္ေပးတာေပါ့။ ေက်ာင္းသားအကုိေတြ နဲ႔ ဂီတအကုိေတြၾကားက ေဒါင္းေပါက္မေလးဘ၀ တကၠသုိလ္မွာ စခ့ဲတာ ဘယ္လာ မခ်စ္ပဲ ေနပါ့မလဲ။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူႀကီးလုပ္မယ္ လုိ႔ က်ဳိးစားခ့ဲပါတယ္။ အကုိေတာ္ေတြဆီက စာအုပ္ေတြ ငွားဖတ္တာေပါ့။ အႏုစာေပ ေကါက္ႏႈတ္ခ်က္ ဆုိတ့ဲ စာအုပ္ထဲက – ကဗ်ာေတြ အလြတ္ကုိ ရလုိ႔ဘဲ၊ အဲဒီထဲက ‘ေကသီပန္’ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကုိ ႀကိဳက္လုိ႔ မာေအးတုိ႔ ဂီတတစုအဖဲြ႔ တည္ေထာင္တ့ဲအခါ ‘ေကသီပန္’ တူရိယာအဖဲြ႔လုိ႔ နာမည္မွည့္လုိက္တာ။
တကၠသုိလ္ထဲမွာ အၿမဲလုိလုိ သီခ်င္းဆုိဖုိ႔ေရာက္ေရာက္ေနေတာ့ အဆုိေတာ္ကုိသန္းလိႈင္တုိ႔၊ လုိက္ခ့ဲေတာ့ျမနႏၵာဆုိတ့ဲ ကုိတင္လွတုိ႔ စတ့ဲ တကၠသုိလ္ထြက္ အဆုိေတာ္ေတြနဲ႔လဲ ဆုံၾက ခင္ၾကနဲ႔ ျဖစ္လာတာပါဘဲ၊ အဲဒီ လူေဟာင္း အကုိေတာ္ေတြလဲ ျဖစ္ၿမဲအနိစၥ ေၾကြကုန္ၾကျပီေကါ၊ တေလာေလးကဘဲ အေတာ္ေနာက္က်မွ ျမန္မာ့အသံဝန္ထမ္းဘဝမွာ သိကြ်မ္းခ့ဲတ့ဲ ‘ေတးသံရွင္ကုိျမသိန္း’ေတာင္ လူ႔ေဘာင္ကခြာ မရိွရွာေတာ့ဘူးလုိ႔ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ တက္ဖတ္ရင္း ေတြ႔ရပါတယ္။ မေတြ႔ျဖစ္ အၾကာႀကီး ဆုိေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဆရာျပန္လုပ္တယ္၊ ျပည္ပကုိ ထြက္ျပီးေတာ့လဲ ဆရာလုပ္တယ္၊ မိသားစုေတြဲ က်န္ခ့ဲတယ္၊ အသက္ကေတာ့ ၇၁ ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထက္ေတာင္ ႀကီးေနသလုိလုိဘဲ၊ သူ႔မ်က္ႏွာ ၿပဳံးလ့ဲလ့ဲက ရွက္တ့ဲပုံနဲ႔ ‘မမ’ လုိ႔ ေခၚခ့ဲတာေလး ေျပးသတိရမိျပီး ၿပဳံးျဖီးျဖီးျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဆုိေတာ္ ၀ါအရ မမ ျဖစ္ခ့ဲတာေပါ့ေလ၊ ၀ါရွင္တန္က ျမန္မာအုပ္စုက တကၠသုိလ္ ၈၈ ႏွစ္ေျမာက္ အခန္းအနားပဲြလုပ္ေတာ့ မာေအး သြားကူေသးတာကုိး၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ဖူးတ့ဲ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ စုျပီး ‘ျမကြ်န္းညိဳညိဳ တကၠသုိလ္’ သီခ်င္းကုိ ဆုိၾကေတာ့ – ဟုိတုန္းက ဒီေနရာ ေျခဆင္းပုိဒ္ေလးမွာ ကုိျမသိန္း အသံ လုိ႔ သတိရခ့ဲေသးတာေပါ့ရွင္။
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ သံေယာဇဥ္က အလွ်င္မျပတ္ ရိွတုန္းပါဘဲ။ Seven July အျပီး – ယူနီယံ လုိ႔ ေခၚတ့ဲ သမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီးဟာ ၿဖိဳခ်ပ်က္စီးသြားမွသာ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့တာပါ။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့လဲ ဟုိေနရာပိတ္ ဒီေနရာကါ နဲ႔ မလြတ္လပ္ေတာ့ဘူးဘဲ။ ေက်ာင္းထဲ ဝင္တ့ဲကဒ္လဲ မရိွနုိင္ေတာ့ ကါးနဲ႔ျဖတ္ရင္း ဘုိင့္ဘုိင္လုပ္ရတာ ၾကာျပီ။ သမီးနဲ႔သား ေရာက္သြားတ့ဲအခါ သမီးနဲ႔သား ေရာက္သြားတ့ဲအခါ ေက်ာင္း၀မွာ အသာရပ္ေပး၊ တကသႀကီးကုိေငး၊ ေပ်ာက္သြားခ့ဲရွာတ့ဲ အကုိေတြကုိေတြးေဆြးေသးတာဘဲ။
မေလးလုံ ေရးခ့ဲတ့ဲ ဘသက္ရွည္ ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္ အေၾကာင္း စာအုပ္ကုိ ဖတ္မိေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ အားသြန္ႏဲႊခ့ဲရတာေတြ ျမန္မာစာျပန္နားေဖါက္ခ့ဲရတာေတြ ဖတ္ရင္း ဟုိတုန္းကလုိ ျပန္လည္ ဖံြ႔ၿဖိဳးပါေစ လုိ႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္၊
နာဂစ္ ဆုိတ့ဲေလက ေမႊလုိ႔ ကန္႔ေကၚေတြလဲျပဳန္း၊ အဓိကရသစ္ပုတ္ပင္ႀကီးလဲ ဂတုံး ျဖစ္သြား ဆုိလား ၾကားထါးလုိ႔ စိတ္မေကါင္းေနတာ ဒီသတင္းက အကုိက္က်သြားတာေပါ့ရွင္။ ကုိသန္းလိႈင္ရဲ႕ ကန္႔ေကၚျမိဳင္တန္းကုိ အားက်ျပီး ျပန္စုိက္ပ်ဳိးေထာင္ၾကစုိ႔လားရွင္။
(ကန္႔ေကၚျမိဳင္တန္း – ကုိသန္းလိႈင္)
စာစီစာရုိက္ လုပ္အားေပး- မ်ဳိးေဇာ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
