ကယ္ပါတုုိင္းသား – ေသာက္သုုံးသူ အခြင့္အေရး

စားသံုးသူအခြင့္အေရးလုပ္ကိုင္ၾကသည္မ်ားကို မၾကာခနၾကားရ၊ ဖတ္ရ၏။ ေလာေလာဆယ္ ငပိ၊ ငံျပာရည္ျပႆနာကိုပင္ နမူနာျပရမည္။ တရုတ္ကဝင္လာသည့္ကေလးစားမုန္႔ေတြ၊ ေငြတစ္ရာႏွင့္ သေရပင္ ၁၀ကြင္းမရႏိုင္ေသာ္ျငား တရုတ္ကလာသည့္ ဝင္းဝင္းလက္လက္ေခ်ာကလက္ ၃ခုေလာက္ရႏိုင္သည္။ က်ဳပ္တို႔ကေလးမ်ားက်န္းမာေရးအဖုိ႔မေတာ့ ကုရာနတၱိေဆးမရွိလို႔သာဆုိရေပေတာ့မည္။ မဟာ့မဟာ ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ားလည္းေရာဂါရွာႏုိင္ဖုိ႔၊ ေရာဂါအမည္တပ္ႏုိင္ဖုိ႔ လြယ္အံ့မထင္ေခ်။ ဘာနဲ႔လုပ္ၿပီးဘာနဲ႔ထုတ္လို႔ ျမန္မာေငြ၂၀၊ ၃၀၊ ၄၀၊ ၅၀က်ပ္နဲ႔ ဒီဝင္းဝင္းလက္လက္ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ မ်ဳိးမ်ဳိးမ်က္မ်က္မုန္႔ထုတ္ေတြေရာင္းေနႏုိင္သည္မသိေပ။

ျမန္မာ့ကေလးငယ္မ်ားအနာဂတ္သည္ေခ်ာက္ျခားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္၊တေနကုန္တညလံုး လင္း ဝင္း ခ်င္းေနသည့္ ေနျပည္ေတာ္မွသည္ ရြာငယ္ဇနပုဒ္
မီးကေလးမွိတ္တုတ္အထိ တရုတ္မုန္႔မ်ား တန္ခုိးထြားမင္းမူထားလုိက္သည္မွာနဝတေခတ္ႀကံ႕ခုိင္ေရးအဖြဲ႕ဝင္ စြမ္းအားရွင္မ်ားအတုိင္းပင္။ ဘယ္ေခြးမွ
လူမထင္၊ ဘယ္ဆင္မွ ေခြးမမွတ္ တရားဝင္ေသာင္းက်န္းခြင့္လက္မွတ္ရထားသည့္သေဘာေဆာင္ေနေပသည္။

ေနာက္တခုက ေသာက္သံုးသူအခြင့္အေရး။သိပ္အေရးႀကီးသည္။ အလြန္အေရးႀကီးသည္။အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေလာက္အေရးႀကီးသည္။ ခရုိနီေတြ၊ လျပည့္ေတြ၊လကြယ္ေတြရုံးတင္ရမဲ့ကိစၥေလာက္အေရးႀကီးသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းေတြရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို
စစ္ေဆးေရးကိစၥေလာက္္အေရးႀကီးသည္။ တရုတ္နဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အသျပာအရွဳပ္ဗမာျပဳတ္ စာခ်ဳပ္ေတြေလာက္အေရးႀကီးသည္။တတိုင္းျပည္လံုးမွာ အရက္လိုင္စင္မ်ားေလးေသာင္းေက်ာ္ခ်ထားေပးၿပီးဟုႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကဆုိေလသည္။

ယခုအခါ ထုိအရက္၊ ဤအရက္၊ အႏွီအရက္မ်ားသည္ ျပည္ဖ်က္ေရးစီမံကိန္းႀကီးျဖစ္ေနေပၿပီ။
ဘက္အရက္ခ်က္စက္ရုံမဆို ေျမဆီေတြနဲ႔ခ်က္လုပ္ေနၾကၿပီ။ ေျမဆီအသံုးမွာေတာင္သူေတြပင္ အရက္ကုမၼဏီေတြကို မမွီေတာ့ေခ်။ကေန႔အခါ ႏိုင္ငံတြင္ လူငယ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံရပ္ျခား၌
တတ္အားသမွ်သြားေရာက္လုပ္စား ေနၾကရေပၿပီ။ထုိမွၾကြင္းက်န္္ရစ္ေသာလူငယ္မ်ားသည္ ႏုိင္ငံေတာ္အစီအမံအတုိင္းပင္ အရက္နဲ႔အသက္လဲ၍ ေခတ္ႀကီးကိုထုဆစ္ေနၾကသည္။

အသက္ ၃၀၊ ၄၀ ၾကားအရက္သမားမ်ားကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေလ်ာ့ရဲေပ်ာ့တြဲေနၾကၿပီ။ ဘာဆို ဘာမွ မဘာႏိုင္ၾကေတာ့။ ေခတ္ကို၊ စနစ္ကို၊ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို၊ တုိးတက္မႈကို၊ အိပ္မက္ကို၊ မိသားစုကို၊ ႏုိင္ငံကို၊
ပညာေရးကို၊ က်န္းမာေရးကို၊ စီးပြားေရးကိုဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈဆိုတာကေတာ့ေဝးလာေဝး။ အရက္သက္တမ္းႏုႏုအတြင္းမွာမရွဳမလွအဆင္းနဲ႔ အပင္းသတ္ခံထားရသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနၿပီ။

ေက်းလက္ေတြရဲ႕သာမႈနာမႈေတြမွာေတာင္ အရက္မပါရင္ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးသူမရွိေလာက္ေအာင္ပင္
ယဥ္ေက်းမႈႀကီးတခုလံုးေသာက္သံုးခံလိုုက္ရပါၿပီ။ကေလးနဲ႔လူအိုမ်ားက ရရာအလုပ္လုပ္စားဖုိ႔ အိမ္ျပင္ထြက္လာေနၾကရသည္ကိုလူတုိင္းျမင္ႏုိင္ပါသည္။ အမ်ဳိးသမီးႀကီးမ်ားေစ်းေတာင္းေခါင္းရြက္ၿပီး
အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ား အထည္ခ်ဳပ္၊ စတုိး၊ ကုန္တိုက္၊ ကုမၸဏီေနၾကရပါၿပီ။ယခုအခါ အမ်ဳိးသမီးေလးမ်ားပင္ ဘီယာနဲ႔ ၾကည္သာေနၾကေပၿပီ။ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္အရက္သမားေလးေတြ လက္သုတ္ဖတ္ေလးေတြလုိ။
တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ေလးေတြ ေျမဆီေကြ်းသတ္ခံေနရၿပီ။အရက္လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ေသခ်ာမစိစစ္ဘူးဆိုလွ်င္—-
အရက္ခ်က္စက္ရုံေတြကို ေသခ်ာမစစ္ေဆးဘူးဆုိလွ်င္—-
နဝတတက္ကထဲက အခ်ာေတြ ၾကာၾကာအုပ္ခ်ဳပ္ရေရးအတြက္လူေတြညံ့သြားေအာင္လုပ္ထားတဲ့ ဒီလိုစီမံကိန္းမ်ားကိုမရပ္တန္႔ေတာ့ဘူးဆိုလွ်င္——
အရက္မ်ဳိလုိ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕အရည္အေရာင္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ေနပါၿပီ။

ဘယ္သူမွလဲ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို ကာကြယ္ဖုိ႔ ဘာဖုိ႔ ညာဖုိ႔ သိပ္စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ပါ။

ဘာမွမဟုတ္တဲ့ေကာင္ေတြကလဲ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာလို႔ခ်မ္းသာမွန္္းကိုမသိႏုိင္ေအာင္ခ်မ္းသာေနၾကတာ၊ အေကာင္းစားေတြေသာက္စားေနၾကတာေတြၾကည့္ၿပီးစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္သြားၾကတာေတြလဲ ပါမွာေပါ့ေလ။
အဖတ္ကေလး တစ္ဖတ္ႏွစ္ဖတ္ရရ ဆယ္ေတာ္မူၾကပါအံုးခင္ဗ်ား။