ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄၊ ၂၀၁၃
ေဆာင္းဟာ
ႏွင္း႐ုပ္ေတာင္ မေပၚႏုိင္ရွာေတာ့ …
ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ ျမဴ အစအန …
အက္ကြဲ ၿပဳိက်ေနတဲ့ ေဟမႏၱ သ႐ုပ္မွန္ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္း
ႏွင္းခါးခါး ညေတြကုိမွ လြမ္းလွပါသတဲ့ …။
အိပ္မက္က အေသျဖစ္ေနရင္
ဘ၀နဲ႔ ကင္းကြာေနတဲ့ လူျဖစ္႐ႈံးမႈမ်ား
ကေလးရယ္ …
မင္းဟာ ဆာရီရယ္လစ္ဇင္ ပန္းခ်ီကားထဲက
သက္ေပ်ာက္ မႏၱာန္ တခုသာပ …
မင့္ႏွလံုးသားနဲ႔ မင္းအခ်စ္
နီးရက္နဲ႔ ေ၀းခဲ့မယ္ …။
ပ်က္က်မယ့္ ေလယာဥ္တစင္းေပၚ
မင္းရဲ႕ တခါက ကတိေတြ စီးနင္းလိုက္ပါသြားၿပီလား …
ဒီဘ၀ကုိ အေသအခ်ာ ဒီမွ်နဲ႔ ေက်နပ္လိုက္ၿပီလား …
မင့္မုသားက မင့္လွ်ာကုိ မင့္က်င့္၀တ္ ဓါးတံုးတံုးနဲ႔ ရိတ္ခဲ့ၿပီ …
ႏွင္းေတြ အစိမ္းေၾကြေနတဲ့ ည …။
ခ်စ္သူ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ မ်က္ေစာင္းကေလးမွာ
ခပ္ခ်ာခ်ာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ မင့္ကဗ်ာ …
အႏုပညာ မေျမာက္ဘူးကြာ
ခံစားရမႈကလည္း ေပါ့ပ်က္ပ်က္ …။
မင္းအသက္ သက္ျပင္းခ် ႐ႈိက္ဖိုလိုက္တဲ့အတိုင္း
သူ႔လည္ပင္း လိုက္လိုက္လိုက္ရွည္ေနရတဲ့
အျပစ္မဲ့ ဘူတာ႐ံုကေလး …
မင္းမမီလိုက္တဲ့ ရထားတစင္းမွာ
အထူးတန္းလက္မွတ္တေစာင္ရဲ႕
အဓိပၸါယ္မဲ့ျခင္းေတြ စီးနင္းလိုက္ပါသြားခဲ့တယ္ …။
ခါတိုင္းထက္ ခ်ဳိတဲ့ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးသံ
ျမပုရစ္ဖူးေတြနဲ႔ ေတာအုပ္စိမ္းစိမ္းမ်ား
ေနမင္းလည္း မခ်မ္းေတာ့ဘူး
လမင္းလည္း ေအးစက္မေနေတာ့ဘူး
မပ်က္ယြင္းတဲ့ ႏွလံုးအိမ္ တစံုထဲမွာ
ေႏြဦးေျခသံ … ငါၾကားတယ္။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
