အိပ္မက္ထဲက အာအိုုင္တီ – ex-RIT student

15 thoughts on “အိပ္မက္ထဲက အာအိုုင္တီ – ex-RIT student”

1. I am glad to hear RIT/YTU is reborn again. And this is a good idea to support our Institute and please let us know plan and how can we participate.

2. very good idea. I am not a RIT student. But RIT students can upgrade our physical enviroments. I appriciate all of you.

3. This is good idea. As we have heard from U Nyi Hla Nge on December 29, it is essential to keep the teaching staff happy at work and enough at their kitchen tables. If we can collect the idea of interested old students in order to get the number of contributors in order to let every one knows what can be the amount for the monthly contribution; what can be the idea for sustainable solution. Old RIT students are of ages – over 45 to over 70 such that the solution can be for short term?? However, as we have heard from U Nyi Nge at the same ceremony, there can be other program for future solutions such as consultancy services etc.
   I am not sure whether or not this essay has been appeared on the RIT alumni facebook, if not it should be so as to make every old RIT student can be informed in one way or another. At the same time we have seen the said grand ceremony was organized to happen successfully by the active old RIT alumni. So this issue can be achieved also.
   I am eager to know the amount so as to judge – long term or short term contribution.

4. ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီးေတာ့က်ေနာ္မွာ ေဆြးေႏြးလိုစိတ္ရွိပါတယ္။ ေဆာင္းပါးရွင္အေနၿဖင့္လည္း အာအိုင္တီ(သို႔) ဝိုင္အိုင္တီ (သို႔) ဝိုင္တီယူ ေက်ာင္းႀကီးၿပန္လည္ဖြင့္ႏုိင္တာကို ဝမ္းေၿမာက္မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ခြ်င္းခ်က္မရွိလက္ခံပါတယ္။
   ဘာေႀကာင့္လည္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လို ေမြးစားသားအၿဖစ္နဲ႔ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ သူေတာင္မွ အေတာ္ဝမ္းသာေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ဝမ္းသာမႈဟာ အတၱကင္းပါတယ္။ ကိုယ္တတ္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းမို႔လုိ႔ ၿပန္ဖြင့္တာကို ႏွစ္သက္ဝမ္းေၿမာက္တာ
   မဟုတ္ပါဘူး။ ေလလြင့္မယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အေၿခခံအေဆာက္အဦေတြ ၿပန္လည္ရွင္သန္လာတာကို ႀကိဳဆိုတာပါ။ ေပ်ာက္
   ကြယ္သြားႏုိင္တဲ့ သမိုင္းတစ္ခု ၿပန္လည္ေမြးဖြားေပးေသာ တာဝန္ရွိသူေတြ၊ ၿပန္လည္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သူေတြ
   အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခုေဆာင္းပါရွင္ကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေၿပာခ်င္ေသာအေႀကာင္းက
   ေတာ့ ပထမႏွစ္ကေလးေတြ စာမလိုက္ႏုိင္တာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္ကို ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါရွင္က ကေလးမ်ား
   စာမရၿခင္ကို သူ႕အၿမင္ ၂ ခ်က္ကိုတင္ၿပထားပါတယ္။ ဒိႏွစ္ခ်က္ကလည္း မွားတယ္လို႔ေၿပာလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၿဖစ္ႏုိင္
   ေခ်မမ်ားပါဘူး။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ဆရာေတြရဲ႕ကိုယ္က်င့္သိကၡာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္း
   သားေတြရဲ႕တာဝန္ေက်ပြန္မႈနဲ႔ပတ္သက္ေနတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာေပါက္စပါ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္မွာ ဆရာလုိအပ္ခ်က္
   ေႀကာင့္ ေမြးေမြးခ်င္း နတ္ေရကန္ထဲပစ္ခ်ခံရသလုိ အလုပ္ခန္႔တဲ့ေန႔ကေနစၿပီး စာသင္ရေတာ့တာပါ။ ေဆာင္းပါးရွင္ေၿပာသ
   လို စာေတြကို ခက္ေအာင္သင္တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ဟာ နည္းနည္းေတာ့ ေဒါသသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ
   မထိန္းတဲ့ဆရာရိွေကာင္းရွိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ဆရာတိုင္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။က်ေနာ္တို႔ိကုိ သင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာေတြထဲမွာ က်ဴရွင္မေပးပဲစာကိုစတနာနဲ႔သင္တဲ့ဆရာေတြ အခုထိ ထိုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ ဆက္လက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္။
   က်ဴရွင္ေမွ်ာ္ၿပီးသင္တဲ့ဆရာေတြလည္းရွိေကာင္းရွိမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးၿဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ကိုယ္
   ပိုင္သင္ယူပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ က်ဴရွင္ယူၿခင္းဆိုတဲ့ဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ေပၚမွာမူတည္ေနတယ္။က်ေနာ္အၿမင္ကိုေၿပာရလွ်င္
   ေက်ာင္းသားေတြဟာ မိမိဘာသာသင္ယူႏိုင္တဲ့ အက်င့္ကို ေမြးၿမဴသင့္ပါၿပီ။ ကိုယ္တုိင္စာႀကည့္တိုက္သြားၿပီးေလ့လာ
   ရပါေတာ့မည္။ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးတဲ့အက်င့္ကိုေမြးၿမဴႀကပါ။ တပည့္ေတြမတက္လွ်င္ က်ဴရွင္သင္ခ်င္တဲ့ ဆရာလည္း
   သင္လို႔မရပါဘူး။ တပည့္ေတြအေနနဲ႔ ဆရာက က်ဴရွင္မသင္လို႔ဆိုၿပီး ေနာက္ဆရာဆီမွာ သြားတတ္တာမ်ိဳးေတြ မလုပ္
   ေစခ်င္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဆရာေတြကို ေငြနဲ႔ဖ်က္ဆီးသလုိၿဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မိမိကိုယ္ကိုသိေအာင္ႀကိဳးစားပါ။
   ဘာေႀကာင့္ က်ဴရွင္ကိုေက်ာင္းသားေတြ အားကိုးႀကသလဲဆိုတာ အဲဒီေက်ာင္းသား၏ အေၿခခံပညာကိုၿဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့
   ပံုစံကိုလည္း သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။ ယခုမွ တကၠသိုလ္အဆင့္ၿမင့္ပညာ၊ သက္ေမြးပညာေတြ ကိုသင္ရတဲ့အခါမွာ
   အေၿပာင္းအလဲကို သူတို႔သတိမထားမိေတာ့ မိမိကိုယ္မိမိ လိုအပ္ခ်က္မၿပင္ပဲ အက်င့္ေဟာင္းေတြနဲ႔ပဲ ေၿဖရွင္ဖို႔ႀကိဳးစား
   ႀကၿခင္လုိ႔ပဲထင္ပါတယ္။ ဒီလိုၿဖစ္ရတာဟာ အခုမွၿဖစ္တဲ့အကိ်ဳးဆက္မဟုတ္ပါဘူး။ သူၿဖတ္သန္းခဲ့လာတဲ့ စာသင္သား
   ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔သက္ဆိုင္ပါတယ္။ အေၿခခံပညာကို မည္သို႔သင္ယူခဲ့သနည္း။ က်ဴရွင္ဆိုတဲ့အကူအညီ။ စာက်က္ဝိုင္းအကူ
   အညိ။ ညစာက်က္ဖုိ႔အကူအညီေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဟာ အခက္အခဲေသးေသးေလးေတြကို
   ႀကီးႀကီးမားမားခံစားကာ မိမိကုိမိမိအားမကိုးပဲ သူတစ္ပါးကိုမွီခိုခ်င္လာပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ၿပီးသူတို႔ဘဝေတြဟာသနား
   စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာလူငယ္ေတြဟာ မိဘမ်ားရဲ႕ပညာေရးကိုၿဖည့္စီးေပးေနရတဲ့ သူေတြၿဖစ္ေနတတ္
   ပါတယ္။ မိဘမ်ားကမိမိ၏သားသမီးမ်ားကို ဆရာဝန္္ၿဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာၿဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ လတ္တေလာသ
   တင္းႀကီးေသာေက်ာင္းမ်ားကို တက္ေရာက္ခြင့္ရေစခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သားသမီးမ်ား၏ပညာေရးကို ေငြေႀကးအရင္း
   အႏွီးမ်ားမ်ားၿဖင့္ ရင္းႏွီးၿမွပ္ႏွံၿပီး သားသမီးမ်ား၏ဘဝမ်ားကို ပံုေဖာ္ႀကပါေတာ့တယ္။ သာသမီးမ်ား၏ဝါသနာကို ေမးခ်င္
   မွေမးမည္။ ေက်ာင္းသားေတြၿဖစ္ေစခ်င္ေသာဆႏၵကိုလ်စ္လ်ဴရႈေနတတ္တယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကလည္းမိမိ၏
   ဝါသနာကိုိပင္ မသိတတ္ႀကေသးတာလည္း အခက္အခဲတစ္ခုပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘြဲ႔အမ်ိဳးအစားမ်ားကို အလုပ္ရႏီုင္
   တဲ့အေၿခအေနေပၚမူတည္ၿပီး ႀကိဳက္တယ္၊မႀကိဳက္ဘူးဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေတြေႀကာင့္လည္းပါသည္။ ေနာက္တစ္ခုက ဂုဏ္
   သိကၡာဆိုၿပီးေတာ့ေၿပာႀကပါတယ္။ မိဘမ်ားနဲ႔ေက်ာင္းသားမ်ားက ပညာကို မည္သို႔တန္ဖိုးၿဖတ္သည္မသိ။ က်ေနာ္အၿမင္
   ကေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ နာမည္ႀကီးလွ်င္ေကာင္းသည္။ အသစ္အဆန္းဆိုလွ်င္ေကာင္းသည္ဟုထင္ၿပီး တကၠသိုလ္
   ကိုေရြးခ်ယ္တတ္ႀကပါသည္။ မိမိ၏ဝါသနာေတြကို ေသခ်ာဆန္းစစ္ၿခင္းမရွိဘဲ မိဘေႀကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ မိမိ၏
   မသိမႈေႀကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ၿမဳပ္ႏွံပစ္လိုက္ႀကပါတယ္။ အေၿခခံပညာကိုသင္ယူရာမွာလည္း မွတ္သားမႈကို သာ
   အဓိကထားေလ့လာခဲ့ႀကသူမ်ားသည္။ အမွတ္ေကာင္းဖို႔၊ ဂုဏ္ထူးမ်ားမ်ားရဖို႔ ၊ နာမည္ႀကီးတကၠသိုလ္ေတြတက္ဖို႔ ဆို
   ၿပီးပဲသင္ယူခဲ့တဲ့သူမ်ားပါတယ္။ စဥ္းစားတတ္ေအာင္ ၊ ေတြးေတာတတ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာသူမ်ားအတြက္ေတာ့
   အဆင့္ၿမင့္ပညာကိုသင္ယူရာတြင္ အလိုက္သင့္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းေတြရွိမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး အေၿခခံသင္ရိုးေတြကို နားလည္
   နိုင္မႈေပၚမွွာလည္းမူတည္ပါတယ္။
   က်ေနာ္အေနနဲ႔ကေလးမ်ားကို ႀကိဳးစာႀကပါလုိ႔အားေပးခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ေငြေႀကးခ်ိဳ႔တဲ့မိဘကေနေမြးဖြား
   ၿ႔ပီး ဘြဲ႕ဒီဂရီရေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့သူၿဖစ္လို႔ က်ေနာ္ကေလးမ်ား၏ အခက္အခဲကိုနားလည္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အက်င့္
   ဆိုးကို မိမိကလည္းမေမြးပါနဲ႕ ။ သူတစ္ပါးကိုလည္းအားမေပးပါနဲလို႕ ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ ဆရာမ်ားလစာတိုးဖို႔ဆုိတာ
   ကိုေတာ့ က်ေနာ္မေမွ်ာ္မွန္းပါဘူး။ ႏဳိင္ငံဝန္ထမ္းအားလံုးဟာ အားလံုးအေရးႀကိးတဲ့သူေတြပဲလို႔နားလည္ပါတယ္။
   ဆရာေတြမို႔ ၊ စစ္သားမုိ႔ ပိုအေရးႀကီးတယ္။ လစာပိုေပးသင့္တယ္လုိ႔မေတာင္းဆိုပါဘူး။ အားလံုးေသာဝန္ထမ္းေတြ
   ဟာတုိင္းၿပည္အတြက္ အုတ္တစ္ခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင့္လုပ္ေနရတဲ့သူေတြပါပဲ။ အားလံုးတန္းတူခံစားရမွပဲခံစားခ်င္ပါတယ္။
   အႏွစ္ခ်ဳပ္ေၿပာရလွ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္းမိမိကိုယ္ကို အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ႏိုင္ရပါမယ္။ ဆရာမ်ားကလည္းမိမိကိုယ္
   မိမိအဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ႏီုင္ရပါမယ္။ မိမိ၏ေနရာကိုသိရမယ္။ စာသင္သားေတြဟာေလ့လာတတ္ရမယ္။ ဆရာေတြက
   လည္း ေက်ာင္သားမ်ား၏အရည္အေသြးကို ပိုမိုေတာက္ေၿပာင္ေအာင္အကူအညီေပးနုိင္ရမယ္။ မေကာင္းတဲ့အက်င့္မ်ား
   ေပ်ာက္ပ်က္္ေအာင္အားလံုးမွာတာဝန္ေတြရွိပါတယ္။ အားလံုးမိမိကိုယ္ကိုအားကိုးႀကပါလုိ႔…

   1. your comment is reality,
      thanks

5. COE ကို စိတ္၀င္တစားရွိတာကိုေတာ့ ၾကိဳဆိုလ်ွက္ပါ… သို႕ေပမယ့္ ေဆာင္းပါးတြင္ပါ၀င္ေသာအခ်က္မ်ားသည္.. ျဖစ္နိုင္ေျခ အလြန္နည္းေသာ အခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္ ဆရာမ်ားသည္ စာမ်ားကို ခက္ေအာင္သင္သည္ ဆိုေသာ အခ်က္ကို COE ရွိ ဆရာ/မ မ်ားကိုယ္စား (အထူး) ကန္႕ကြက္ပါသည္ ……….

6. အာအိုင္တီ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္ဦး ကိုေမးပါရေစ… စာကို မည္သုိ႕ခက္ေအာင္ သင္ပါသလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕လက္ရွိ ေက်ာင္းဆရာမ်ားကေတာ့ ခက္ေအာင္ မသင္တတ္ပါ အကိုေျပာတဲ႕ေကာက္ခ်က္က (((.. အာတိုင္တီ ေက်ာင္းဆရာမ်ား အရည္အခ်င္းမရွိလို႔ပဲ လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ….))) ထုိဆရာ/မမ်ား အရည္အခ်င္းမရွိ ဘူး ဆိုပါက အကိုတို႕ ေက်ာင္းသား ေဟာင္းမ်ား လာသင္ၾကပါ …….ဖိတ္ေခၚပါတယ္ ……..

7. My humble contribution with due respect to all.
   Though I’m basically agreed with writers’ good intention, I feel a bit uncomfortable to read discussion about teachers’ salary here, whom we (Myanmar) regard as noble beings, I think it’s a bit too direct.
   For students, education is not all about teaching, it should be a good blend of teaching and learning,
   thus, be more independent in learning.

8. လြန္ခဲ့တဲ့ဇႏၷ၀ါရီလက ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဟာင္းတစ္ဦးနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္မွာတြ႔ပါတယ္။ အတိက္က သူ႔ရဲ့ ပထမဆံုး အာအိုင္တီစာေမးပြဲမွာ ပံုဆြဲဘာသာကို ခြက္ခြက္လန္က်ရံႈးခဲ့ပံုကို ျပန္လည္ေျပာျပပါတယ္။ 1980 ခုႏွစ္ကအျဖစ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ၁၀ဘာသာေျဖတာ ၉ဘာသာ ဘယ္လိုတြက္တြက္ အမွတ္၄၀မရခဲ့ပါဘူး။ သင္ၾကားမႈနဲ႔၊ စာေမးပြဲေျဖႏိုင္မႈမွာ Civil Engineering ဌာနကလြဲရင္ က်န္ဌာနေတြ အရမ္းခက္ပါတယ္။ ေအာင္ခ်က္ ၇၅% ပါပဲ။ … ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုက မၾကိဳးစားခဲ့လို႔ပါ။

   စာခက္ေအာင္ သင္တယ္ဆိုတာေတာ့ .. ရုတ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ စာခက္ခဲ့တာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

   ေက်ာင္းသားေတြမလိုက္ႏိုင္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဆရာမ်ား အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ အာအိုင္တီေက်ာင္းသားေဟာင္း ILBC ဦးတင္ေမာင္၀င္း တို႔ေလ့က်င့္နည္းကေတာ့ ..ဘြဲ႔ရသူမ်ားကို ၆လသင္တန္းေပးျပီး၊ စိတ္ပါ၊ၾကိဳးစားသူမ်ားပဲ စာေမးပြဲေအာင္ပါတယ္။ ေအာင္သူနဲလွျပီး လစာကို ၇သိန္းခြဲ စတင္ေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးဆိုရင္ ေဒၚလာ၅၀၀၀ အထိေပးတယ္ သိရပါတယ္။ တကၠသိုလ္ဆရာဆိုတာ ILBC ကေလးတန္းျပ ဆရာမ်ားလို မလြယ္ပါဘူး။

   ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ ဆရာမ်ားလစာမ်ားသလို၊ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း Tuition Fee (minimum US$5000 per year) မနည္းေပးရပါတယ္။ အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ့ အာအိုင္တီ ေက်ာင္းသား ၂၄၀ မၾကာခင္ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္မ်ားကို ေက်ာင္းမျပီးခင္ ေျပာင္းေရႊ႔မသြားဖို႔ကေတာ့၊ သူတို႔ကို ျမန္မာျပည္လာရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံတဲ့ ကုမဏီၾကီးမ်ားက စပြန္စာေပးဖို႔ပါ။

9. ဘာသာရပ္ေတြကေတာ့ ခက္ပါတယ္။ နားလည္ဖို႔ေကာ ။ တတ္ကြ်မ္းဖို႔ေကာေလ။ ဒါေႀကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြကို
   က်ေနာ္ၿဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို ေၿပာတာပါ။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္တုိးတက္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ဆိုတာ
   အားလံုးမွာတာဝန္ရွိပါတယ္။ ဆရာေတြရဲ႕တတ္ကြ်မ္းမႈကလည္း အေရးပါသလို၊ စာသင္ႀကားၿခင္းအတတ္ပညာကလည္း
   လိုအင္ပါတယ္။ စာကို စာလုိပဲသင္တယ္( ဆိုလိုတာက စာဖတ္ၿပၿခင္းမ်ိဳးေတြ၊ ဘာသာၿပန္ၿပရံုနဲ႔ စာသင္တယ္မမည္ပါဘူး)။
   ဆရာေတြဟာ အေထြေတြဗဟုသုတေတြေၿပာနုိင္ဖို႔လိုအပ္သလို၊ ကေလးေတြရဲ႕စိတ္အေၿခအေနကိုလည္း အကဲခတ္တတ္ဖို႔လုိပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ဝင္စားမႈအေၿခအေနကို သံုးသပ္တတ္ရမယ္။ ဒါကသေဘာတရားတစ္ခု
   ပါ။ အဲဒီလို လုပ္နုိင္ဖို႔ဆုိတာ အေႀကာင္းအခ်က္မ်ားစြာလုိပါတယ္။ ကေလးမ်ားရဲ႕စာသင္ခန္းအရြယ္အစားပါ။တစ္ခန္း
   မွာရွိသင့္တဲ့ေက်ာင္းသားေပါ့။ အနည္းအမ်ားေပါ့။ က်ေနာ္ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳရေၿပာရင္ တခါတေလ တစ္ခန္းကုိ
   ေက်ာင္းသား ၇၀ မွ ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့အခန္းေတြမွာ စာသင္လို႔မေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။ စကားေၿပာေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ
   ေႀကာင့္ သင္တဲ့ဆရာေကာ၊သင္ခံတဲ့ေက်ာင္းသားေကာ စိတ္ဝင္စားမႈေလ်ာ့နည္းလာပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ကေလးေတြဟာ
   ခံုေပၚေမွာက္အိပ္တဲ့သူအိပ္၊ ဂိမ္းေဆာ့သူကေဆာ့၊ ဂ်ာနယ္ ဝတၳဳဖတ္သူကဖတ္နဲ႔ စာသင္ခန္းက ဘယ္အေၿခအေနမွန္းကို
   မသိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါထက္ဆိုးတာေတြရွိပါေသးတယ္။ ထမင္းကိုဖြင့္စားတာမ်ိဳးပါ။ ခ်စ္သူေတြ အႀကည္စိုက္ေနတာလဲ
   ရွိပါတယ္။ ေနာက္တန္းကေက်ာင္းသားေတြဆုိရင္ ပိုဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ။ ဆရာေတြနဲ႔ေဝးေတာ့ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ေန
   တယ္။ ဆရာေတြလည္းအစပိုင္းမွာေတာ့ ေၿပာပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းေၿပာရတာသာပင္ပန္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ အားလံုးကိုလ်စ္
   လ်ဴရႈတဲ့သေဘာေတြၿဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီ စာသင္ခန္းယဥ္ေက်းမႈဟာ ပိုမိုဖြံ႔ၿဖိဳးခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးေက်ာင္းေတြမွာဆိုးပါ
   တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကလညး္ ေက်ာင္းကိုတက္တယ္ဆိုတာသာလာတာ စာလုိခ်င္လို႔လာတဲ႕သူနည္းလာတယ္။
   ညေနပိုင္း( ၁၂ နာရီ)ေနာက္ပိုင္းဆို ေက်ာင္းသားေတြဟာမရွိသေလာက္ၿဖစ္လာတယ္။ အဲဒါေတြမၿဖစ္ေအာင္စီစဥ္ရမယ္။
   ၿပီးေတာ့ အခန္းတစ္ခနး္မွာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရွိသင့္တဲ့အခ်ိန္ပါ။ အခုက်င့္သံုးေနတဲ့အေၿခအေနကိုေၿပာရရင္
   (အၿခားနည္းပညာတကၠသိုလ္ေတြကိုအေၿခခံၿပီးေၿပာၿခင္းပါ) နံနက္ ၈ နာရီကေန နံနက္ ၁၁ နာရီထိေက်ာင္းသားက
   အခန္းထဲမွာေန သင္မယ့္ဆရာက လာရတဲ့စနစ္ပါ။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ စိတ္ေတြက ထိုင္းမိႈင္းလာတတ္တယ္။
   အဲဒီေတာ့ အတန္းကိုအေသမထားပဲ တတ္နုိ္ငသေလာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို အခန္းေၿပာင္းေရြ႕သင္တဲ့စနစ္ကို က်င့္
   သံုးသင့္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ေက်ာင္းသားေတြဟာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္လုိက္ရလုိ႔ ေနာက္သင္မယ့္ဘာသာရပ္မွာ စိတ္လန္း
   ဆန္းၿပီး သင္ယူခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရွိလာပါမယ္။ တစ္ဘာသာကို တစ္နာရီခြဲအမ်ားဆံုးရွိရပါမယ္။ ဒါကစာသင္ခ်ိန္သီးသန္႕
   ပါ။ ေနာက္လက္ေတြ႔ခန္းေတြကို ရွိေအာင္လုပ္ရပါမယ္။ လက္ေတြ႔မရွိတဲ့ဘာသာရပ္ေတြဆိုရင္ class ဆရာကေဆြးေႏြး
   ရပါမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ lecture မဟုတ္ပဲ သီအိုရီေတြကို ၿပန္လည္ေဆြးေႏြးတဲ့ပံုစံေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ားကို motivate
   and initiate လုပ္ရပါမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း brainstorming လုပ္ရပါမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေဆြးေႏြး
   ရမွာကိုေႀကာက္သလို၊ ဆရာေတြကလည္း ေက်ာင္းသားမ်ား၏ေမးခြန္းေတြကိုေႀကာက္တတ္ပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့
   ဆရာေကာ၊ေက်ာင္းသားေကာမလုပ္သင့္ပါဘူး။ အေကာငး္ဆံုးေဆြးေႏြးႀကရပါမယ္။ ဒါေႀကာင့္ lecture ဆရာက တစ္ပတ္စာသင္ခ်ိန္ ၁ နာရီခြဲအတြင္းမွာ သင္ရိုးေတြကို က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္နဲ႔သင္ရပါတယ္။ နည္းနည္းနဲ႔ထိထိေရာက္
   ေရာက္သင္ရပါမယ္။ အဲဒါကို အေၿခခံၿပီးေက်ာငး္သားက မိမိ၏ေလ့လာမႈနဲ႔ ပြားယူရပါမယ္။ အဓီက က ေတာ့ေက်ာငး္
   သားေတြဟာ စာဖတ္ရည္ကိုၿမင့္တင္ပါ။ေလ့လာအားကိုၿမင့္တင္ပါ။ brainstormingလုပ္တယ္ဆုိတာ ဦးေဏွာက္ကို
   ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္လုပ္တာၿဖစ္လုိ႔ ပင္ပန္းသေလာက္ အကို်ဳးမ်ားပါတယ္။ ဦးေဏွာက္ဆိုတာ သံုးရင္တံုးသြားတဲ့ဓားမ်ိဳးမဟုတ္
   ပဲ သံုးေလသံုးေလ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာတဲ့ ႀကြက္သားတစ္ခုလို႔လဲ မွတ္သားမိပါတယ္။
   ေနာက္ၿပီးေက်ာင္းတစ္ခုဖြံ႕ၿဖိဳးရန္မွာ နုိင္ငံေတာ္၊ ေက်ာင္း၏စီမံအဖြဲ႔အစည္း၊ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ေက်ာင္းသားေတြအၿပင္
   ၿပင္ပအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏အေထာက္အပံံ့ေတြလညး္လုိအပ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔နုိ္င္ငံေတာ္အေနန႔ဲေက်ာင္းတေက်ာင္းကိုသီးသန္႔ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ရာခက္ပါလိမ့္မယ္။ အဘယ္
   ေႀကာင့္ဆုိေသာ္ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား အလြန္မ်ားၿပားေနေသာေႀကာင့္ၿဖစ္ၿပီး ၊ဤေက်ာင္းအားလံုးမွာလည္းလုိ
   အပ္ခ်က္ေတြဟာ ဒုနံဲေဒးပါ။က်ေနာ္ ေလ့လာမိသေလာက္ educational firm ၊ foundation ေတြလုိအပ္လာပါတယ္။
   ၿပီးေတာ့ၿပင္ပကုမၸဏီေတြကေန ေက်ာင္းကိုေလးစားစြာ အားကိုးၿပီး သုေတသနဆုိင္ရာၿပႆနာေတြကို အေထာက္အပံ့
   ေတြေပးၿပီး ၿပဳလုပ္ဖို႔လုိအပ္လာပါတယ္။အဲဒါေႀကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေတြကလည္း ၿပင္ပအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကေလးစား
   လာေအာင္အားထုတ္ရပါေတာ့မယ္။အဲဒီလုိအပ္ခ်က္ေတြၿဖည့္ဆည္္းဖို႔ရန္ ေကာင္းမြန္တဲ့စီမံေတြကို ေရးဆြဲရပါေတာ့မယ္။
   ဆရာေတြရဲ႕အရည္အေသြးေတြကိုၿမင့္တင္ေပးရပါမယ္။အေၿခခံအေဆာက္အဦေတြကို ၿဖည့္စီးႀကရပါမယ္။ ဤသို႔ေသာ
   အေၿခအေနေတြၿဖစ္လာဖို႔ဆုိတာေတာ့က်ေနာ္မသိပါ။ က်ေနာ္သည္ သာမန္စာသင္တဲ့ေက်ာင္းဆရာေလးတစ္ဦးပါ။
   ဒါေႀကာင့္က်ေနာ္ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကိုသာေရးသားလုိက္ပါတယ္။ ပြင့္လင္းစြာကုိေဝဖန္လို႔ရပါတယ္ ။ က်ေနာ္လည္းအၿမဲသင္
   ယူေနသူတစ္ေယာက္ပါ။

10. ေရးသူက အာရ္အုိင္တီ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္ဦးဆုိေတာ့ က်ေနာ့္ထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး စီနီယာ က်မွာပါ။
    ခုလုိ ဒီေက်ာင္းႀကီးျပန္ဖြင့္တာကို စာေရးသူထက္မနည္း က်ေနာ္လည္း ဝမ္းသာေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။
    က်ေနာ္တုိ႕ မ်ဳိးဆက္မွာ ဖြင့္မထားတဲ့ ေက်ာင္းႀကီး ခုျပန္ဖြင့္လုိ႕ အတုိင္းမသိကို ဝမ္းသာပါတယ္။

    ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာ ဒီေဆာင္းပါးကိုဖတ္ၿပီး ေမးခြန္းေတြေပၚလာပါတယ္။ ပထမေမးခြန္းက စာေရးသူအေနနဲ႕
    ျမန္မာျပည္မွာ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းေပၚလာေစခ်င္တာလား၊ အာအုိင္တီႀကီးျပန္ဖြင့္ ရာဇူးႀကီးျပန္ဖြင့္ၿပီး အရင္တုန္းကလုိ တကၠသိုလ္ပတ္ဝန္းက်င္ ျပန္ေပၚေစခ်င္တာလား။
    ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက ဆရာေတြက စာကိုခက္ေအာင္သင္လုိ႕ က်ဴရွင္တက္ရပါတယ္ ဆုိတဲ့ေကာက္ခ်က္ကုိ
    ဘယ္လုိဘယ္လုိအခ်က္ေတြကို ကိုင္ၿပီးခ်လုိက္တာပါလဲ။

    က်ေနာ္ဥာဏ္လုံးဝမမီေတာ့လုိ႕ပါ။ ပါစပက္တစ္မၾကည့္ဘဲ ကြက္ကြက္ေလးၾကည့္ၿပီး ေျပာဖုိ႕ သိပ္လြယ္ပါတယ္။
    ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားနဲ႕ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေဝးသြားလိမ့္မယ္ခင္ဗ်။

    ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

    မွ
    အာရ္အုိင္တီမတက္ဖူးသည့္ ခပ္ခ်ာခ်ာအင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦး

11. ေဆာင္းပါးပိုင္ရွင္ႏွင့္Witmone ကို ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္း ၀င္ေဆြးေႏြးၾကည့္မယ္ေနာ္ ……
    (၁) စာခက္တာ = အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွ တကၠသုိုလ္ ပထမႏွစ္သုိ႕ အကူးအေျပာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားတိုင္းေတြ႕ၾကံဳရသည္ အေတြ႕အၾကံဳေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္ ….
    (၂) က်ဴရွင္ေပၚေပါက္လာျခင္း = လက္ခုပ္ဆိုတာ ၂ ဖက္မွ တီးလို႕ရတာပါ၊ တက္မယ့္ ေက်ာင္းသားရွိလို႕/သင္တဲ႕ ဆရာရွိလို႕ေပါ႕ ၊ ေက်ာင္းကဆရာသင္တဲ႕ က်ဴရွင္မွာသင္ရင္ေတာ့ ဆရာေတြစား၀တ္ေနေရးကူညီ ရာေရာက္ ပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ အျပင္က အျခားသူဆီမွ တက္ေနတာ ဆိုရင္ေတာ့ ဆရာကိုလဲ ကူညီရာမေရာက္ ပိုက္ဆံႏွင့္ အခ်ိန္ပို ကုန္ပါလိမ္႕မယ္
    (၃) က်ဴရွင္ ပေပ်ာက္ဖို႕ = ၀န္ၾကီးဌာန၏ သင္ၾကားေရးစနစ္ႏွင့္စာေမးပြဲက်င္းပသည့္ ပံုစံကို အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲ လိုက္ပါက ျဖစ္သြားနိုင္ပါ သည္ ..ဥပမာ – သင္ၾကားေရးဆရာ/မ လက္ထဲတြင္ ေက်ာင္းသားကို အကဲျဖတ္ျပီး ေအာင္/ရွဴံးသတ္ မွတ္သည့္ စနစ္(ဆရာ/မ တိုင္းရုိးသားျပီး ဘက္မလိုက္ရပါ) ၊ အပတ္စဥ္ Assignment တင္ခုိင္းရမည္ ၊
    ၇၅ % ေက်ာင္းတက္ရာခိုင္ႏွဳန္းကုိ အတိအက် ကိုင္တြယ္ရပါမည္၊ စာေမးပြဲတြင္လဲ Challenge
    Questions မ်ားကိုသာ ဘာသာတိုင္းေမးရပါမည္၊ Oral Test ကိုလဲ ဘာသာတိုင္းမွာ ထားရွိရမည္၊
    Practical လုပ္ရမည္ျဖစ္ျပီး အမွတ္လဲ ထည့္ေပးရပါမည္၊
    (၄) ဆရာ/မ မ်ား အရည္အေသြး = ဆရာ/မ မ်ားအရည္အေသြး ျမွင့္တင့္သည့္ သင္တန္းဌာန တစ္ခု ေပၚေပါက္ သင့္ေနပါျပီ ….
    (၅) ဆရာ/မ မ်ား၏ လစာကိစၥ = ၄င္းကိစၥ သည္ တစ္နိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖစ္ေနပါသည္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းထဲကို ကြက္၍ လည္း ကူညီလို႕ျဖစ္မည္ မဟုတ္ ပါ
    (၆) အကူအညီမ်ား = ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ အကိုတို႕ အားလံုး/အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား/လူမွဳေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား သည္ အမွန္တကယ္ ကူညီခ်င္ပါတယ္ ဆိုပါက …….
    (က) နည္းပညာတကၠသိုလ္ အားလံုးတြင္ စာၾကည့္တိုက္ မ်ားဖြံ႕ျဖိဳးလာေစရန္
    (ခ) ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းသား/မ်ား အင္တာနက္ သံုးလို႕ရရန္
    (ဂ) ေက်ာင္းမ်ားရွိ လက္ေတြ႕ခန္းတြင္ လိုအပ္ေနေသာ ပစၥည္းမ်ား/သရုပ္ျပ ပစၥည္းမ်ား ဖန္တီးရန္
    (ဃ) ေက်ာင္းမ်ားတြင္ နည္းပညာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား/Workshop/Conference မ်ား ဖန္တီးေပးရန္
    (င) အင္ဂ်င္နီယာ ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားအား ခ်ျပေပးရန္
    နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ား နိုင္ငံတကာအဆင့္သို႕ ျမန္ျမန္ေရာက္ရွိေရးသုိ႕ ဆႏၵ တစ္ခု ျဖင့္သာပါ၊ မည္သူ႕ကိုမ်ွ ပုတ္ခတ္လိုေသာ စိတ္မရွိပါ …….
    မွတ္ခ်က္။ ။ ကြ်န္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္အျမင္မ်ားျဖစ္ပါသည္၊
    ေသာ္ဇင္မ်ိဳး
    thawzinmyo@gmail.com
    Thawzin Myo (facebook)

12. ေဆြးေႏြးသူအားလံုး RIT တိုးတက္ေစလိုတာ ထင္ရွာပါတယ္။ ဦးေသာ္ဇင္မ်ိဳးရဲ့ အမွတ္၆၊ က-ခ အၾကံေပးခ်က္ေတြ က၊ ခ၊ ဂ၊ ယ ေတြကိုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ နံပါတ္၅ လစာကိစၥကေတာ့ ျပသနာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြဆီက ေက်ာင္းလခ Tuition Fee ေတာင္းသင့္ပါသလား..။
    ဒီေက်ာင္းသား ၂၄၃ဦး ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္ေတြ စေကာလားရွစ္အခြင့္ေရးေပၚတာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္ကိုပဲ တက္မွာေပါ့..။ စင္ကာပူ၊တရုပ္ျပည္ ထိပ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား ကမၻာ့ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ေတြဆီ State Scholar လႊတ္ရင္ ၁၀% ျပန္လာမယ္ဆိုေတာင္ တိုင္းျပည္အျမက္ထြက္တယ္..တဲ့။ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္မ်ား ဒီလို ခံယူခ်က္ရွိပါသလား..

    Ph.D , Master သင္ဖို႔လႊတ္လိုက္တာ ျပန္မလာရင္ ဘလက္လစ္စ္ထဲ ထည့္ထားတာ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနအေနနဲ႔ ဘလက္လစ္စ္ေတြ ဖ်က္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒီ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ျပည္ပတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ မၾကာခင္ထြက္သြားရင္လည္း ဆရာမ်ား မုဒိတာ ထားႏိုင္ၾကပါေစ..လို႔…။

    စာေတြ႔ေတာ့ မွန္ေပမဲ့ လက္ေတြ႔ေတာ့ အခ်ိန္ေပးရပါတယ္။ ဟိုတုန္းက ၁၀တန္းေအာင္ ထိပ္တန္းေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသာမ်ား ေဆးတကၠသိုလ္ အာအိုင္တီေရာက္ျပီး၊တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္မ်ားရဲ့ စေကာလားရွစ္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ပဲ ျဖစ္ေစ ေက်ာင္းထြက္သြားၾကပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ ဒီပလိုမာ Poly ၃ႏွစ္ရျပီး၊ အလုပ္လုပ္၊ ဒီကရီဆက္တက္၊ မာစတာဘြဲ႔ဆက္ယူ… အိမ္ေထာင္က်၊ ႏိုင္ငံျခားသို႔ Brain Drain ျဖစ္ေနတာ ….အမ်ိဳးသားစိတ္ရွိသူမ်ား ေခါင္းေဆာင္ဖို႔ အလြန္အေရးၾကီးေနပါတယ္။ .. အိပ္မက္ထဲက အာအိုင္တီ .. ။ ..

13. Witmone သို႕ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးပါရေစ ………..
    (၁) (( ေက်ာင္းသားေတြဆီက ေက်ာင္းလခ Tuition Fee ေတာင္းသင့္ပါသလား )) ဆိုတဲ႕ အကိုရဲ႕ေမးခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေမးပါရေစ… YTU(COE) မွ ဆရာ/မ မ်ားသည္ က်ဴရွင္ မသင္ေပးပဲ က်ဴရွင္လခေတာင္းတာလား/ က်ဴရွင္သင္ျပီး က်ဴရွင္လခ ေတာင္းတာလား ေသခ်ာ ေျပာျပပါ …. အကိုေမးခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျဖခ်င္ပါသည္ …
    (၂) နိဳင္ငံျခားတကၠသိုလ္မ်ားမွ စေကာလားရွစ္အခြင့္အေရးမ်ား ေပၚလာပါက ၀န္ၾကီးဌာန မွ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ျပင္ဆင္ေပးရပါမည္/ေက်ာင္းသားမ်ား ကိုယ္တိုင္ ေလ်ွာက္ထား၍ ရလာပါကလဲ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ ျပဳနိဳင္ရပါမည္..
    ျပန္လာသည္/မလာသည္က သြားသည့္ေက်ာင္းသား၏ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္/နိဳင္ငံကို အလုပ္အေကြ်းျပဳခ်င္သည့္စိတ္ဓါတ္/ ကိုယ္႕အတၱကို မၾကည့္ပဲ အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးလုိသည့္ စိတ္ေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္ (စာေရးဆရာ- ဘိုးလိွဳင္ ၏ “ပိုးခ်ည္မ်ွင္ မိုးနဂါး” စာအုပ္ကို ရွာဖတ္ေစခ်င္ပါသည္ – ရန္ေဆြရွင္း လိုစိတ္မ်ိဳး ျမန္မာျပည္မွ နိုင္ငံျခားသြားသူအားလံုး တြင္ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိပါသလဲ )
    (၃) ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာန ႏွင့္ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ၀န္ၾကီး ဌာန မွ ၀န္ထမ္းမ်ားကို Ph.D,Master ပညာေတာ္သင္မ်ား ႏိုင္ငံတကာသုိ႕ ေစလႊတ္ေနပါသည္ သြားရသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ မသြားခင္ကတည္းက နိုင္ငံတာ၀န္ ျပန္လည္ ထမ္းေဆာင္ရန္ စာခ်ဳပ္မ်ားကို လက္မွတ္ ေရးထိုးျပီးမွ သြားရတာပါ ျပန္မလာတဲ႕ ၀န္ထမ္းသည္ ထိုစာခ်ဳပ္ ကို ေဖာက္ဖ်က္ရာ က်ပါသည္ ထုိ႕ေၾကာင့္ Black List ထဲသုိ႕ ပါသြားရျခင္းျဖစ္ပါမည္…. အကို ရုိးရုိးေလးပဲ ေတြးၾကည့္ပါ
    ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ပညာေတာ္သင္သြားရတာေလ နိုင္ငံကို ထိုက္သင့္ေအာင္ေတာ့ အလုပ္အေကြ်း ျပဳသင့္ပါသည္… ကိုယ့္အတၱနဲ႕ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား အတြက္ နိုင္ငံျခားမွာ သြားေနျပီး လုပ္ကိုင္စားေနၾကတာေလ နိုင္ငံျခားကျပန္လာတဲ႕ ဘယ္သူ႕ေတြက နိုင္ငံအက်ိဳး ဘယ္ေလာက္ထိ လုပ္ေပးၾကျပီလဲ ပညာေတာ္သင္ျပီး ျပန္လာတဲ႕ဘယ္သူ႕ကေကာ နိုင္ငံအတြက္ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေပးေနျပီလဲ (ေနရာမေပးလို႕ေတာ့ ဆင္ေျခမေပးပါနဲ႕) လုပ္ခ်င္ရင္ လူအား/ေငြအား ၾကိဳက္တဲ႕ေနရာမွာလုပ္လို႕ရတယ္ လူမွဳေရးလုပ္ငန္း/ပညာေရးလုပ္ငန္း ေတြ လက္ညိွဳးထိုး မလႊဲပါဘူး အကို …….
    (၄) Brain Drain ျဖစ္ေနတာ ၾကာခဲ႕ပါျပီ အကို …. နိုင္ငံမွာ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြကို အခုထက္ပိုျပီး ပြင္႕လင္းလာရင္ေတာ့၊ ဘြဲ႕နဲ႕ လိုက္ဖက္ေသာ/တတ္ထားေသာ ပညာနဲ႕လိုက္ဖက္ေသာ အလုပ္မ်ားေပၚေပါက္ လာရင္ေတာ့ ပညာတတ္ၾကီးမ်ား နိုင္ငံျခားသြားစရာ မလိုေတာ့ပါ…သူတို႕ ေမ်ွာ္လင့္ထားေသာ လခနဲ႕ လိုက္ဖက္ေသာ လခမ်ားရရွိလာလို႕/လူေနမွဳအဆင့္အတန္းေတြ ျမင့္မားလာလို႕ နိုင္ငံျခားသြားစရာမလိုေတာ့ပါ/နိုင္ငံျခားမွ ပညာတတ္ၾကီးမ်ား၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိေသာ သူမ်ားလဲ ျပန္လာပါလိမ္႔မည္ (ဤသည္ကို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္/နိုင္ငံခ်စ္စိတ္/နိုင္ငံကိုအလုပ္ အေကြ်းျပဳခ်င္ေသာ စိတ္ဟု ေခၚပါသလား ???) အမ်ိဳးသားစိတ္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္လိုအပ္ေနသည္မွာ အေရးၾကီးေနသလို နိုင္ငံသားတိုင္း အမ်ိဳးသားစိတ္ရွိဖို႕လဲ အေရးၾကီးေနပါတယ္ အကို ….
    (၅) အကိုက ကြ်န္ေတာ္ထက္ အသက္ၾကီးပါတယ္၊ အကို ဘ၀ ေတြ႕ခဲ႕ဘူးသမ်ွ ဆရာေတြထဲမွာ တပည့္ ေကာင္းစားတာ ကို မုဒိတာ မပြားနိုင္တဲ႕ ဆရာ ေတြ႕ခဲ႕ဘူးလား အကို (ကြ်န္ေတာ္ဘ၀ မွာေတာ့ မုဒိတာ မပြားနိင္ေသာ ဆရာ တစ္ေယာက္ မွ မေတြ႕ခဲ႕ဘူးဘူး အကို … တပည့္ ေကာင္းစားရင္ ၀မ္းသာေသာ/ၾကည္နဴးေသာ/ပီတိ ျဖစ္ေသာ ဆရာမ်ားကို ေတြ႕ခဲ႕ရပါသည္…)
    YTU (COE) မွ ေက်ာင္းသားမ်ား ပညာေတာ္သင္ သြားခြင့္ရခဲ႕ ပါက ဆရာ/မ အားလံုးက မုဒိတာ ပြားနိုင္ေလာက္ပါသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္၏ မျဖစ္စေလာက္ အေတြ႕အၾကံဳေလး ႏွင့္ ေဆြးေႏြးလိုက္ရပါသည္ ……
    ေသာ္ဇင္မ်ိဳး

14. မဇၥ်ိမ ဂ်ာနယ္ တြင္ ေဆာင္းပါးကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ၊ မိမိ ဆရာ ၏ နာမည္ကို ေတာင္ မွန္ေအာင္ မေပါင္းထားသည္ မွ အလြန္ွရွက္ဖို႕ ေကာင္းသည္ဟု ထင္မိပါသည္။ အမွန္တရား – လက္ေတြ႕ႏွင့္ ကြာေ၀းလွသည့္ အခ်က္မ်ားစြာ ပါ၀င္သည့္ ေဆာင္းပါးကို ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ရဲသည့္ သတၱိကိုလဲ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါသည္ ။ ၄င္း ေဆာင္းပါမ်ိဳးကို ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀လိုက္သည့္ ဂ်ာနယ္တိုက္ႏွင့္ အယ္ဒီတာ အားလဲ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါသည္။ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ေက်ာငး္သားမ်ားဘ၀ နွင့္ ဆရာမ်ား ဘ၀ ကို ေသခ်ာေလ႕လာျပီး ေဆာင္းပါးမ်ား ထပ္မံေရးသင့္ေၾကာင္း အၾကံေကာင္းေပးပါရေစ …..

Comments are closed.