ၾကံ့ဖြံ႔လႊတ္ေတာ္၏ ၂၀၁၂ တကၠသုုိလ္ပညာေရး ဥပေဒ ေ၀ဖန္စာတမ္း (၂)
ဦးမ်ဳိး (ဥပေဒ)၊ ဇန္န၀ါရီ ၃၊ ၂၀၁၃
အပုိင္း (၂)
ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရးလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းတြင္ ၁၉၅၄-၅၅ ခုႏွစ္က စၿပီး လက္ရွိ ပညာေေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၅၆ – ၅၇ ခုႏွစ္ တြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕က တကၠသိုလ္ပညာေရးကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖို႕တင္ျပခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၅၇ ခုနွစ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု က သဘာ ပတိ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ၿပီး ပညာေရး စုံစမ္းမႈေကာ္မတီကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၈ – ၂၉ ရက္ေန႕တြင္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ့သည့္ တကၠသုိလ္၊ ေကာ လိပ္ေပါင္းစုံ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပညာေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီး တရပ္ က်င္းပဖို႕ ဆုံးျဖတ္ ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသမုိင္းမွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ပညာေရး ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲႀကီးကို ၁၉၅၈ ခုနွစ္ ၾသဂုတ္လ ၉ – ရက္မွ ၁၃ – ရက္ေန႕နံနက္ပိုင္းအထိ ၅ ရက္တိုင္တိုင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမ၌ က်င္းပခဲ့သည့္ သမိုင္းအစဥ္ အလာ ႀကီးမားမႈကို သင္ခန္းစာယူသင့္ပါသည္။ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးတြင္-
၁။ ပညာေရး ၀ါဒ တင္ျပခ်က္စာတမ္း
၂။ သင္ၾကားမႈ မ႑ိဳင္ဘာသာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာထား တင္ျပခ်က္
၃။ မူလတန္း၊ မူလတန္းလြန္ ပညာေရးႏွင့္ အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္း စာတမ္း
၄။ အတန္းလြန္ ပညာေရး စာတမ္း
၅။ စက္မႈ လက္မႈ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းပညာေရး စာတမ္း
၆။ လူမ်ိဳးစု ပညာေရး စာတမ္း
၇။ ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ သမဂၢ ဖြဲ႕စည္းခြင့္ စာတမ္း
၈။ လူထု ပညာေရးႏွင့္ သက္ႀကီးပညာေရး စာတမ္း
-ဟူ၍ စာတမ္းေပါင္း (၁၃) ခုေရးသား တင္ျပခဲ့သည္။ ေကာ္မရွင္ ၈ စုခြဲကာ ေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ စာတမ္းတြင္ ဒီမိုကေရစီက်ေသာ ပညာေရး၌ ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္သည္ ဤသို႕ရွိရမည္။
(က) ေက်ာင္း၏ လုပ္ငန္းတြင္ လြတ္လပ္ခြင့္၊ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခြင့္ သေဘာရွိရ မည္။ ဤကဲ့သုိ႕ လုပ္ကိုင္ရာ၌ ေက်ာင္းသား၊ မိဘ၊ ဆရာ သုံးပြင့္ဆုိင္ ခ်ိန္ခြင္သဖြယ္ (Balanced Participation) ပူးတြဲ ေဆာင္ရြက္ရမည္။
(ခ) ေက်ာင္းတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း လုပ္ငန္းမွန္သမွ် လုပ္ရာတြင္ မေႏွာင့္ ယွက္သည့္ျပင္ မိမိတို႕၏ မူမမွန္ေသာ သေဘာတရပ္ကုိ ေက်ာင္းထဲတြင္ မသြတ္သြင္း ေစရန္ ေဆာင္ရြက္ရမည္။
(ဂ) စီးပြားေရးႏွင့္ ဥပေဒ လြတ္လပ္ခြင့္ အာမခံခ်က္ ရွိရမည္္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ ေလာကဓာတ္သိပၸံႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈပညာ တိုးတက္ရာ တိုးတက္္ေၾကာင္း ေလ့လာလုိက္ စားခြင့္ ရွိေစရမည္။
(ဃ) ပညာသင္ၾကားစနစ္ ေခတ္မီရမည္္။ ဆုိလိုသည္မွာ ပညာသင္ၾကားေရးႏွင့္ လူ႕ ေလာက အဆက္္အစပ္ရွိရမည္။ အမ်ိဳးဘာသာ အသြင္ေဆာင္၍ ၀ိဇၨာနည္းက်ေသာ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္မ်ား ျပ႒ာန္းရမည္္။
ေက်ာင္းသားမ်ားအား တကၠသုိလ္ႏွင့္ အထက္္တန္းေက်ာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ပါ၀င္ခြင့္ ရွိရမည္။ တကၠသိုလ္သို႕ ေပးအပ္ထားသည့္ အခြင့္အေရးကို ရုိေသၾကရမည္။
(င) ပညာေရး၏ ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္ေသာ စစ္သားစုေဆာင္းျခင္းကို မရွိေစရ။
(စ) အမ်ိဳးသမီးတုိင္း အမ်ိဳးသားႏွင့္ တန္းတူ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရွိရမည္။
(ဆ) ဆရာမ်ားခန္႕ထားရာ၌ ပညာအရည္အခ်င္းအရ ျဖစ္ရမည္။ ႏုိင္ငံေရး ခြဲျခားမႈ မပါ ၀င္ရ။ ၎ျပင္ ဆရာမ်ားသည္ မိမိတို႕ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ႏိုင္္ငံေရး၀ါဒကုိ ေလ့လာ ပိုင္ခြင့္ ရွိရမည္။
(ဇ) ေအာင္ျမင္ၿပီးေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား မိမိတို႕ အရည္အခ်င္းအရ အလုပ္လုပ္ ပုိင္ခြင့္ ရွိရမည္။
ဟူ၍ ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့သည္မ်ားကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ ဤႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးမွ ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ႏိုင္ေသာ ေအာက္ပါလုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ထိုက္ ေၾကာင္း ရည္ညြန္းလိုသည္။
(က) ဒီမိုကေရစီ က်ေသာ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ျခင္း၊
(ခ) တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပညာေရးလုပ္ငန္းမ်ား၌ သီးျခားကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္္ခြင့္ ရွိျခင္း၊
(ဂ) တကၠသုိလ္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားေသာ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ စည္းကမ္း (Unilateral Discipline) မ်ားကို ရုပ္သိမ္းျခင္း၊
(ဃ) ေက်ာင္းဆရာမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအရမဟုတ္ဘဲ အရည္အခ်င္းအလုိက္ ခန္႕ထား ျခင္း၊
(င) ဆရာ၊ ေက်ာင္းသား ပူးတြဲကာကြယ္သင့္ျခင္း၊
(စ) ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ား ဖြဲ႕စည္းခြင့္ ေပးလ်က္ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္္ ပူးတြဲ တာ၀န္ ယူႏုိင္ျခင္းျဖင့္ ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိန္းသိမ္းႏုိင္ျခင္း၊
– စသည္တို႕ကို အဓိကသေဘာအရ ေဆာင္ရြင္သင့္ေၾကာင္း ဤႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးမွ တင္ျပအပ္္ပါသည္၊ဟု အထင္အရွား ေဖာ္ျပထားသည္မ်ားကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။
ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္က ေက်ာင္းသားသပိတ္ အေရးေတာ္ပုံသည္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမား၏ ကိုလိုနီကၽြန္ပညာေရးစနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ေပါက္ဖြားလာဖို႕လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသားပညာေရး ေၾကြးေၾကာ္သံသည္ ပညာေရး ကိုျပဳျပင္ဖို႕ အမ်ိဳးသားပညာေရးကို အစားထုိးဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရကိုယ္တိုင္က ပညာေရး စုံစမ္းမႈ ေကာ္မတီကို ဖြဲ႕ကာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ပညာေရး ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲမ်ိဳး က်င္းပေပးျခင္းျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ႀကဳိးပမ္းခ်က္အျဖစ္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ အရ ေတြ႕ရွိရပါသည္။
ထိုစဥ္က ရွိခဲ့သည့္ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္၊ မႏၱေလး တကၠသုိလ္ အက္ဥပေဒ ႏွင့္ The University of Rangoon Act. (Burma Act IX , 1920.) (1st July,1924) တို႕ကုိလည္း အေလးအနက္ထား ေလ့လာရန္ လုိပါသည္။ ၎ဥပေဒမ်ားမွ အဓိက ေထာက္ျပလုိသည္မွာ ပညာေရးတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းက ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ ပါ၀င္မႈ နည္းခဲ့သည္ကုိ ေဖာ္ညြန္းလိုပါသည္။
ကိုလိုနီေခတ္ကေလာက္မွ ယခုအခါ ပညာေရးေလာကသားမ်ား ပညာေရးတြင္ ပါ၀င္ခြင့္မရွိေအာင္ ျပ႒ာန္းလာသည့္ ဥပေဒ မ်ားမွာ ေအာခ်စရာႀကီး ျဖစ္ေနပါသည္။ ပညာေရးေလာကတြင္ ထင္ရွားသည့္ အဂၤ လိပ္ပညာရွင္ႀကီး ဘာထရန္ ရပ္ဆယ္ က “ပညာေရး ေလာကတြင္ ေက်ာင္းသားေရာ ဆရာပါ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚခြင့္၊ ေဆာင္ရြက္ခြင့္၊ သင္ၾကားခြင့္ ေပးရမည္။” ဟု ဆုိထားခဲ့သည္။
ေက်ာင္းဆရာမ်ား အသင္းအဖြဲ႕၊ သမဂၢမ်ားကုိ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢမ်ားကို ပိတ္ပင္တားျမစ္သည့္၊ ပညာေရးနယ္ပယ္တြင္ ပါ၀င္ခြင့္မျပဳသည့္ မည္ သည့္ ဥပေဒမ်ားကိုမဆို ပယ္ဖ်က္ပစ္သင့္ပါသည္။ ပညာေရးေလာကတြင္ အတား အဆီး ျဖစ္ေစမည့္ အေႏွာင့္အယွက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္သည့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း၊ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚခြင့္ ပိတ္ပင္ျခင္း၊ ဆရာမ်ား လုပ္ငန္းတြင္ ၀င္ ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္ျခင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ပညာေရးေလာကတြင္ ၀င္ေရာက္ ျခယ္ လွယ္ျခင္း၊ ပညာေရး မ်က္ႏွာလုိက္္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ပညာေရးေလာကတြင္ စစ္စုံေထာက္ ပါ၀င္စုံေထာက္ခြင့္ စသည့္ အာဏာပိုင္အစိုးရတို႕၏ ျခိမ္းေျခာက္သည့္ အသြင္ေဆာင္ သည့္ အမႈထမ္းမ်ား သြတ္သြင္းျခင္းတို႕ကို ျပဳလုပ္ေနျခင္းတို႕သည္ ပညာေရးလြတ္ လပ္ခြင့္(၀ါ) ပညာေရးေလာက၏ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လုံး၀ ဖ်က္ဆီး ပိတ္ပင္ ျခင္းျဖစ္ေပ သည္။ ဒီမိုကေရစီ ပညာေရးစနစ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေတာင္းဆို တည္ေထာင္သင့္ ပါသည္။
၁၉၅၇ ခုႏွစ္၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၇ တြင္“ေအာက္ပါတို႕သည္ တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္မ်ား ျဖစ္ရမည္၊
(က) ေကာင္စီ၊
(ခ) ပါေမာကၡ အဖြဲ႕၊
ဤဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၁ ၌ (၁) ေကာင္စီတြင္ ေအာက္ပါပုဂၢိဳလ္မ်ား ပါ၀င္ရမည္။
(ဋ) မႏၱေလး တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ၏ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕က အမည္တင္သြင္းေသာ တကၠသိုလ္ရာထမ္းမႈထမ္းလည္းမဟုတ္၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သား လည္းမဟုတ္ေသာ တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ရသူတဦး။ ထိုသူသည္ ရာထူး၌ တႏွစ္ကာလ အပိုင္းအျခားအတြက္ ထမ္းရြက္ရမည့္အျပင္ ထပ္မံခန္႕ထားျခင္း ခံႏိုင္္ခြင့္ ရရွိေစရမည္။
(ဌ) ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းဆရာမ်ား အသင္းက ေရြးေကာက္တင္ ေျမွာက္ေသာ တကၠသုိလ္ ရာထမ္းမႈထမ္းလည္းမဟုတ္ ၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား လည္း မဟုတ္ေသာ အသင္း၀င္တဦး၊
(၂) ေကာင္စီလူႀကီးမ်ားကုိ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးမ်ားဟု ေခၚတြင္ေစရမည္။
-ဟုျပ႒ာန္းထားပါသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕က အမည္တင္သြင္ သူတဦးႏွင့္ ျမန္မာႏုိ္င္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းဆရာမ်ား အသင္းက ေရြးေကာက္တင္ ေျမွာက္ေသာ အသင္း၀င္ တဦးတို႕ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ ပါ၀င္ခြင့္ ရရွိခဲ့သည့္ ဥပေဒ အေထာက္အထားမ်ားကုိ အထင္အရွား ေတြ႕ရွိရပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ မလြတ္လပ္မီ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ ကိုျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒ ၌လည္း ပုဒ္မ ၇ – တကၠသိုလ္ အာဏာပုိင္မ်ားတြင္ (က) ေကာင္စီ ပါရွိပါသည္။ တကၠသုိလ္ ေကာင္စီ ဖြ႕ဲစည္းရာ၌ ပုဒ္မ ၁၁ (၁) (ည) တြင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ မွ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္သူတဦး ႏွင့္ ပုဒ္မ ၁၁(၁) (ဎ) တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းဆရာမ်ား အသင္းက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သူတဦး တို႕ကို ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ ဆရာႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ပါ၀င္ခြင့္ ရရွိခဲ့သည့္ မွတ္တမ္းကို အထင္အရွားေတြ႕ရွိရပါ သည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား တရာေက်ာ္ကုိ ဇူလုိင္ ၇ ရက္တြင္ သတ္ျဖတ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္း ျပ႒ာန္းလာသည့္ တကၠသိုလ္ ပညာေရး ဥပေဒမ်ားအား လုံးတြင္ (အခန္း(၅) တကၠသိုလ္မ်ား ႀကီးၾကပ္ေရး အခန္းပါ တကၠသုိလ္မ်ား ဗဟုိ ေကာင္စီတြင္) ပညာေရး၀န္ႀကီး၊ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားမွ ၀န္ႀကီးမ်ား၊ ဒု၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အစုိးရက တာ၀န္ေပးသည့္ပုဂၢိဳလ္ မ်ားကို သာ ထည့္သြင္းထားၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆရာမ်ား မပါရွိသည္ကုိ ၀မ္းနည္းစြာ ေတြ႕ရွိရပါသည္။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကုိသြားရာလမ္းတြင္ ဒီမိုကေရစီပညာ ေရးႏွင့္ အံ၀င္ခြင္္က် ကိုက္ညီမည့္ ဖြဲ႕စည္းပုံမ်ားသာ ျဖစ္ရပါမည္။ ေလးေဒါင့္ႏွင့္ အ၀ုိင္းလုိ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီပညာေရးစနစ္တို႕မကိုက္ညီသကဲ့သို႕ ျဖစ္တည္ေနသည္ကုိ လႊတ္ေတာ္တြင္း ရပ္ဆုိင္းထားရသည့္ တကၠသိုလ္ ပညာေရး ဥပေဒ (၂၀၁၂)မူၾကမ္းကုိ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလုိ ျမင္ေတြ႕ၾကရပါသည္။
ဦးမ်ိဳး (ဥပေဒ)
၇ – ၇ – ၂၀၁၂
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
