ႏုိ၀င္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၂
“အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ စတင္ဖြဲ႕စည္းျခင္း”
“၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ေသြးေခ်ာင္းစီးေသာအာဏာသိမ္းပြဲႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား လက္နက္ကိုင္ၾကျခင္း”
က်ေနာ္တ႔ိုေပါင္းတည္ၿမိဳ႕နယ္မွာ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုအတြင္းမွာေရာ၊ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာေရာ၊ အေသအ ေပ်ာက္မရွိခဲ့ေပမယ့္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ျပည္ စတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းခ်ိန္မွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးခဲ့ၾကပါတယ္။ လူထုက စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈကို ဆန္႔က်င္ခုခံမႈေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ (၁၈) ရက္ညေနမွာ ရန္ကုန္စစ္႐ုံးခ်ဳပ္ေရွ႕က တိရိ စာၦန္႐ံုနဲ႔ ဖဆပလကြက္သစ္အၾကား ေက်ာက္တိုင္ကြပ္လပ္မွာ လူအုပ္ဟာ အႀကီးက်ယ္ဆံုးပါပဲ။
စစ္႐ုံးခ်ဳပ္ကလည္း ခုလိုအုတ္တံတိုင္းေတြ မကာရေသးပါဘူး။ ေက်ာက္တိုင္နားမွာ စစ္႐ုံး၀င္းထဲကို၀င္တဲ့ မလြယ္ေပါက္ရွိပါတယ္။ ဒီအနား က အကာအရံေတြဟာ အလြယ္တကူ ဖ်က္ဆီးႏုိင္တဲ့အေနအထားပါ။
စစ္႐ုံးကလည္း စမျပစ္ရဲပါဘူး။ စစ္႐ုံးတခုလံုးကို ဆႏၵျပလူထုက အေသခံ၀င္စီးမယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာမွာ အေတာ္ႀကီးမားတဲ့ လူသတ္ကြင္းႀကီး ျဖစ္နိုင္သလို..စစ္႐ုံးခ်ဳပ္ျပာက်သြားနိုင္ပါတယ္။ ဒီလူအုပ္ႀကီးဆီကို ဦးတင္ဦးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ေရာက္လာတယ္လုိ႔ၾကားရပါ တယ္။ ညေန (၇) နာရီေလာက္မွာ ျပန္သြားတယ္လို႔သိရပါတယ္။
တျခားတေနရာက အေမရိကန္သံ႐ုံးေရွ႕မွာလည္း လူအုပ္ႀကီးရွိေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ သံတမန္႐ုံးေတြေရွ႕မွာေတာ့ ပစ္ခတ္မႈေတြ အ လြယ္တကူ မလုပ္ေလာက္ဘူးလုိ႔ထင္ရေပမယ့္ အဲဒီေနရာမွာ ပစ္ခတ္မႈေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ စစ္တပ္အာဏာ သိမ္းမႈမွာ ဒီပစ္ခတ္မႈ အပါအ၀င္ လူတေသာင္းေက်ာ္ ထိခိုက္ေသေၾကတယ္လုိ႔ နိုင္ငံတကာသတင္းေတြက ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ တျခား ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာလည္း ပစ္ခတ္မႈေတြရွိခဲ့ပါတယ္။က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔နီးတဲ့ ျပည္ျမိဳ႕မွာေတာင္ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္၀င္လာတာေၾကာင့္ ကိုယ့္အိမ္ အ ေပၚထပ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနတဲ့ ေက်ာင္းသူငယ္ကေလးတဦး ေသဆံုးသြားေၾကာင္းသိရပါတယ္။ ဒီလို ေသဆံုးမႈေတြကို တိတ္ တဆိတ္သၿဂႋဳလ္ခိုင္းတယ္ဆိုတဲ့သတင္းေတြလည္း ၾကားရေတာ့ လူေတြ စိတ္ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
၁၉၈၈..ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆရာ၀န္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ စတဲ့သူအမ်ားအျပားဟာ လည္း သူပုန္ဌာနေတြဆီ ထြက္ေျပးခိုလႈံၾကပါတယ္။ ဒီတခါခို၀င္ၾကတဲ့ေနရာဟာ ကြန္ျမဴနစ္ဗကပေနရာေတြကိုမဟုတ္ပဲ ေကအင္ယူ က ရင္ သူပုန္မ်ားနဲ႔ ေကအင္စီ ကခ်င္သူပုန္မ်ားဆီကို ခို၀င္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ေကအင္ယူ ကရင္သူပုန္မ်ားက ထိုင္းနယ္စပ္မွာလက္ခံၿပီး စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈေတြလုပ္ေပးၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ နယ္စပ္ရဲ႕ငွက္ဖ်ားဒဏ္ကိုခံၾကရၿပီး ျပန္၀င္လာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေအ ဘီအက္ (ဖ္) အက္စ္ယူ (ဗကသမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္) ကေတာ့ အဲဒီမွာပဲအေျခခ်ၿပီး အဲဒီမွာရွိတဲ့ မူလေက်ာင္းသားသူပုန္အဖြဲ႕မ်ားနဲ႔ ေအဘီအက္စ္ ဒီအက္ဖ္ (All Burma Student’s Democratic Front) ကို ဖြဲ ့စည္္းလိုက္ၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ နိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈတည္ေဆာက္မႈေကာ္မတီလုိ႔ေခၚတဲ့ (ျပည္သူအမ်ားကေတာ့ ၿငိမ္ပိလုိ႔ အတိုေခၚၾကပါတယ္) န၀တ က ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပဖို ့အႀကိဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္လာပါတယ္။ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ (၂၇) ရက္ေန႔မွာေတာ့ န၀တက ဖြဲ႕ထားတဲ႔ ေရြး ေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က နိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္အက္ဥပေဒ ကို ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။ နိုင္ငံေရးပါတီမ်ားဖြဲ႕စည္းၿပီး မွတ္ပံုတင္နိုင္ေပ မယ့္ န၀တလုိ႔ေခၚတဲ့ စစ္အစိုးရက စစ္တပ္အာဏာသိမ္းကတည္းက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ကာဖ်ဴးလုိ႔ေခၚတဲ့ ညမထြက္ရအမိန္ ့နဲ႔ လူငါးဦးထက္ ပိုၿပီးစုစည္းခြင့္မရွိဆိုတဲ့ (၂/၈၈) ကိုေတာ့ မ႐ုပ္သိမ္းပါ။
ရန္ကုန္မွာ ေအာင္စုတင္လုိ႔ေခၚတဲ့ ဦးေအာင္ႀကီးရယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရယ္ ဦးတင္ဦးရယ္စုၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ စက္တင္ဘာ (၂၇) ရက္ေန႔မွာပဲ ေကာ္မရွင္မွာ မွတ္ပံုတင္လိုက္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြပါတယ္ရယ္လုိ႔ တိတိက်က် သတင္းမရေသး ပါ။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီကလည္း တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီလုိ႔အမည္ေျပာင္းၿပီး မွတ္ပံုတင္တယ္လုိ႔ သတင္းေတြ မွာ ပါလာပါတယ္။တျခားပါတီေတြလည္း မွတ္ပံုတင္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း ၿမိဳ႕ကလူငယ္မ်ားနဲ႔ တိိုင္ပင္ၿပီး ရန္ကုန္က ဘယ္ပါတီ နဲ႔ဆက္သြယ္ရရင္ေကာင္းမလဲလုိ႔ စံုစမ္းရေအာင္ ရန္ကုန္ဆင္းပါတယ္။ မီးရထားေတြမထြက္ေသးလုိ႔မွ်စ္တင္တဲ့ကုန္ကားႀကီးကိုစီးၿပီး လိုက္ ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ရန္ကုန္ကိုစားေသာက္ကုန္ပို႔ရင္ ရန္ကုန္က်ေတာ့ ဓါတ္ဆီဒီဇယ္၀ယ္ခြင့္ရလုိ႔ ရန္ကုန္ကို စားေသာက္ကုန္ပို႔တဲ့ကားေတြပဲ ထြက္နိုင္တာပါ။ က်ေနာ္ရယ္ ျပန္/သံက ကိုျမင့္စိုးရယ္..က်ေနာ့္တူ ကိုေအာင္မိုးျမင့္ရယ္ သံုးေယာက္ေပါ့။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က အေရးအခင္း ကာလမွာၿမိဳ႕ကလူငယ္ေတြနဲ႔စုၿပီး ရန္ကုန္ကိုဆင္းဖူးတယ္။ ဒီေတာ့အေရးအခင္းကာလအတြင္း လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အဆက္ရွိ မယ္ ေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့အေျခအေနအရ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတံုးက တြဲခဲ့တဲ့သူေတြကို ရွာၾကည့္မယ္ေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္း ရန္ကုန္မွာ တည္း ခိုတဲ့ေနရာနဲ႔လည္းနီး၊ မၾကာခဏ အဆက္အသြယ္လည္းရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ကိုဘေကာင္းရွိတဲ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္ကို အရင္ သြားလိုက္တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔လူေဟာင္းေတြ အခု ဘယ္အဖြဲ ့ေတြမွာ၀င္လုပ္ေနၾကလဲလုိ႔ ေမးၾကည့္ပါတယ္။ “က်ေနာ္တုိ႔လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပီသံုးလံုးလုိ႔ေခၚတဲ့ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီပဲဗ်။ ကုိခင္ေမာင္ျမင့္က ဥကၠဌ၊ ကိုလွေရႊက အတြင္းေရးမွဴး၊ ကိုညိဳ၀င္း တုိ႔ ဘိုကေလးကိုလွၾကည္ တုိ႔လည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ပါတီကေတာ့ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါတီပဲ။ အဲဒီမွာ ျမင့္ျမင့္ခင္တုိ႔ ကိုတင္ေရႊတုိ႔ ကိုတင္ ထြတ္တုိ႔ ကိုယုတုိ႔ ေတြရွိတယ္။သူတုိ႔ဌာနခ်ဳပ္က တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းက ေဒၚခင္ၾကည္အိမ္ေဘးမွာကပ္ေနတဲ့ တိုက္ကေလးပဲ။ ဒီျပင္ ဟာေတြေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူး။ ကိုတင္ထြတ္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အနားမွာ အျမဲတမ္းရွိတယ္။ ႐ုံးေရာက္ရင္ သူ႔ေမးၿပီး၀င္ေပါ့” လုိ႔ညႊန္ပါတယ္။
++++++
“တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ျမင္ကြင္း”
အဲဒီညက ညမထြက္ရမို ႔ ေစာေစာအိပ္ၿပီး ေနာက္တေန ့မနက္မွာ က်ေနာ္က တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းကို သြားမယ္။သူတုိ႔လူငယ္ႏွစ္ေယာက္က အေရးအခင္းကာလအတြင္းက ဆက္သြယ္မိခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဆီကို သြားေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး လူခြဲထြက္ခဲ့တယ္။
တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းအတိုင္း ေျပးဆြဲတဲ့ နံပါတ္ (၁၂) ဘတ္စ္ကားက ကုကၠိဳင္းလမ္းဆံုမွတ္တိုင္မွာရပ္လုိ႔ဆင္းလိုက္ေတာ့ အဲဒီအနားမွာ လူအေတာ္စည္ကားေနပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ဆိုင္းဘုတ္တင္ထားတဲ့ ႏွစ္ထပ္တိုက္ကေလးမွာေတာ့ လူေတြအံုခဲေန႐ံုမက အနားက လမ္းေဘးသစ္ပင္ရိပ္ေတြမွာထိုင္ေနတဲ့ လူအုပ္စုအခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ ပ်ားပန္းခပ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ လူအုပ္ကိုေတြ႕ေတာ့ န၀တကထုတ္ထားတဲ့ လူငါးေယာက္ထက္ ပိုမစုရဆိုတဲ့အမိန္႔ဟာ ဒီေနရာမွာ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါလားလုိ႔ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ပြဲေတာ္ ကေလးတခုလို စည္ကားေနပါတယ္။
လူအုပ္ကို တိုးေ၀ွ႔ၿပီး အထဲကို၀င္ဖို ့ မနဲႀကိဳးစားရပါတယ္။ အထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲတလံုးက လူတေယာက္က ဦးတင္ထြတ္ မလာေသးဘူး လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ျပန္အထြက္မွာ..”ေဟး..အကိုႏုိင္” လုိ႔ လွမ္းေခၚသံၾကားလုိ႔လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ပဲခူးက ကိုစိုးသိမ္းကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ သူ က က်ေနာ့္ထက္ အေတာ္ငယ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ဘီအီးဒီျပန္တက္မွ တေကာင္းေက်ာင္းေဆာင္မွာ အခန္းခ်င္းကပ္ရက္ေနၿပီး ခင္မင္လာသူပါ။ အခုေတာ့ စာေရးဆရာ သတင္းစာ ဆရာေမာင္၀ံသဆိုၿပီး နာမယ္ႀကီးေနပါၿပီ။ သူကဆြဲေခၚၿပီး ႐ုံးေဘးလက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ၾကၿပီး တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္ ေျပာၾကရင္း သူကရွင္းျပလုိ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို လူေတြက ေအာင္စုတင္လုိ႔ေခၚေပမယ့္ တကယ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕အျမဳေတအမာခံက တတ္သိပညာရွင္မ်ားအုပ္စုျဖစ္တယ္။ တတ္သိပညာရွင္အုပ္စုမွာ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ႐ုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာ၊သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ၊ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ ဆရာ၀န္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ အမ်ားစုျဖစ္ၿပီး ဦးေအာင္ႀကီးအုပ္စုမွာေတာ့ ပုဂိဳလ္တဦးခ်င္းအလိုက္ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းတခ်ိဳ ႔၊ ပါေမာကၡေဟာင္းတခ်ိဳ ႔၊ ရဲမင္းႀကီးေဟာင္းေတြ စတာေတြပါတယ္။ အုပ္စု မဆန္ဘူး။ တဦး ခ်င္းသေဘာေဆာင္တယ္။ ဦးတင္ဦးအုပ္စုကေတာ့ အေရးအခင္းအတြင္းမွာပါတဲ့ တပ္မွဴးေဟာင္းမ်ားအလႊာေတြခ်ည္းပါတယ္ဆိုတာ သိခဲ့ ရပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး စီအီးစီလုိ႔ေခၚတဲ့ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ (၁၂) ဦးမွာ တတ္သိပညာရွင္အုပ္စုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦး၀င္းတင္၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ ခင္နဲ႔ ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးေအာင္လြင္တုိ႔ပါတာရယ္၊ ဗဟိုေကာ္မတီ (၃၀) မွာ တတ္သိပညာရွင္မ်ားအုပ္စုက စာေရးဆရာေမာင္ေသာ္က၊စာေရးဆရာဥပေဒပညာရွင္ ဦးကိုယု(စာေရးဆရာေမာင္သစ္)၊ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာ ဦးမိုးသူ၊ စာေရးဆရာ စီးပြြါးေရးပညာရွင္ ဦခ်မ္းေအး (ေမာင္စူးစမ္း)၊ ေဒါက္တာတင္မ်ိဳး၀င္း၊ ေဒါက္တာသက္၀င္း၊ ဥပေဒပညာရွင္ ဦးတင္ေရႊ (မံုရြာ) နဲ႔ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ ျပည္ တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ ့မွာ အတြင္းေရးမွဴးလုပ္ခဲ့တဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးဦးထြန္းတင္တုိ႔ပါေၾကာင္းေတြကို သိခဲ့ရတယ္။ သူ (ေမာင္၀ံသ) ကိုယ္ တိုင္လည္း တိုင္းအဖြဲ ့မွာပါမယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္။ စီအီးစီ မွာ တစ္ဖြဲ ့(၄) ေယာက္စီ၊ စီစီလုိ႔ေခၚတဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီမွာ တစ္ဖြဲ ႔ (၁၀) ေယာက္စီ ရွိတယ္ဆိုတာေတြ သိလာရတယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာေနတံုး ဦး၀င္းတင္၀င္လာလုိ႔ ေမာင္၀ံသက “အကိုနိုင္ ဦး၀င္းတင္ကိုသိလား” လုိ႔ဆိုေတာ့ သူေရးတဲ့စာေတြ ဖတ္ဖူးတယ္။ လူေတာ့မသိဘူးဆိုလုိ႔ ေမာင္၀ံသက ဦး၀င္းတင္စားပြဲကိုေခၚသြားၿပီး မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္္မွာ ဦး၀င္းတင္က အရမ္းအလုပ္႐ႈပ္ေနခ်ိန္မို ့ဦး၀င္းတင္နဲ႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္႐ုံလုပ္ၿပီး အျပင္ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။
အျပင္မွာ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနတံုး.. “ေဟး …ကိုအုန္းနိုင္ႀကီး…လာဒီကိုလာ” လုိ႔ အနားကလွမ္းေခၚသံၾကားျပန္ ပါတယ္။ ယိုးဒယားသံမွဴးရဲ ႔ အိမ္ေရွ႕ကသစ္ပင္ရိပ္မွာ ထိုင္ေနၾကသူေတြထဲကပါ။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္မွန္၀င္း၀င္းပါးခြက္ခြက္နဲ႔ လူ တေယာက္က လက္ယပ္ေခၚေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ သူ႔ကိုသိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ နာမည္ကို ရုတ္တရက္စဥ္းစားမရပါ။ သူက တရင္းတႏွီးေခၚေနတာမို ့ သူ႔ဆီကိုသြားေနတုန္းလမ္းတဖက္က ကူးလာတဲ့ ကိုလွေရႊ ကို သြားေတြ ့ပါတယ္။ သူက” ကိုအုန္းႏုိင္ႀကီးနဲ႔ ကိုတင္ေမာင္၀င္းတုိ႔က ဒီေရာက္ေနတာကိုးဗ်” လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ေမးေလးေမးလိုက္ေတာ့မွ ခရမ္းကိုတင္ေမာင္၀င္းကို နာမည္မွတ္မိသြားပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘီအီးဒီျပန္တက္တဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ သူတုိ႔က ယူနီယံမွာ လုပ္ေနၾက ပါၿပီ။ ဘီအီးဒီ မတက္ခင္ကလည္း ရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း ယူနီယံေရာက္တာမို ့သူတုိ႔နဲ႔က မ်က္မွန္းတန္းမိေနတာပါ။
ကိုတင္ေမာင္၀င္းက “ဒီလိုပဲ ေလ့့လာေနတာေပါ့ဗ်ာ” လုိ႔ ကိုလွေရႊကို ျပန္ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဒီသေဘာပါပဲ။ တကယ္က ကိုလွေရႊ နဲ႔လည္း လူခ်င္းက လူရင္းေတြမဟုတ္လား။ ဒီအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္မွာေတြ ့ရမယ့္ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္တုိ႔ ဦးကိုယုတုိ႔ ကိုတင္ေရႊႀကီး တုိ႔ဆိုတာလည္း ေက်ာင္းတုန္းက လူရင္းေတြပဲေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းကာလအေၾကာင္း၊ ကိုယ္ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့က႑ ကိုယ္ေျပာ ျပၾကနဲ႔ ၀ိုင္းေကာင္းေနတံုး ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္က ကိုအုန္းေက်ာ္ဆိုတဲ့သူတေယာက္ ၀ိုင္းထဲ၀င္လာပါတယ္။ သူက က်ေနာ့္ကိုသိပါတယ္။ ကို လွေရႊကလည္း ကိုအုန္းေက်ာ္ကို မွတ္မိတယ္။ ဗကသတုန္းကသိတာပါ။ အခုေတာ့ တိုက္ပံုအနက္ ဂုတ္စေထာင္ကေလးနဲ႔မို ့ ေရွ႕ေနျဖစ္ေန ပံုရပါတယ္။ ကိုလွေရႊက သူတုိ႔လည္း ပီသံုးလံုးဖြဲ ႔ထားတဲ့အေၾကာင္းေျပာလုိ႔ လိပ္စာေမးထားၿပီး လာခဲ့ဦးမယ္လုိ႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ကိုတင္ထြတ္ကို ျမင္လုိ႔သြားႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ သူကလည္းေရးႀကီးသုတ္ပ်ာပါ။ ရပ္စကားမေျပာနိုင္ပါ။ လာလိုက္ခဲ့ ဦးဗ်ာဆိုၿပီး ဂ်စ္ကားတစီးဆီကို ေခၚသြားပါတယ္။
ဂ်စ္ကားေပၚမွာေတာ့ ဦးကိုယုေရာ၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ကားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျခံထဲကိုေမာင္း၀င္ၿပီး အ ေဆာက္အဦတခုေရွ႕မွာ ရပ္တယ္။ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး၀င္ထိုင္ၾကေတာ့ က်ေနာ္လိုက္လုိ႔ ျဖစ္ပါ့မလားလုိ႔ ေမးရေသးတယ္။ လာပါ ျဖစ္ပါ တယ္ဗ်ာလုိ႔ ကိုယုကေျပာၿပီး ဆရာႀကီးေကာ ဘယ္လိုလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ကိုယုက ဆရာႀကီးလုိ႔ေခၚတာက က်ေနာ္ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး မွန္းသိလုိ႔ ေခၚတာမဟုတ္ပါ။ မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းခ်င္း ရမ္းေခၚလိုက္တဲ့သေဘာပါ။ က်ေနာ္လည္း သူတုိ႔နဲ႔ေတြ႕တုန္း က်ေနာ္ တုိ႔နယ္အဖြဲ႕ေတြ ဘယ္လိုဖြဲ ့ရမလဲ။
ၿပီးေတာ့လဲ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ လာတံုးက ဘယ္အဖြဲ ့နဲ႔ ဆက္သြယ္ရမလဲေပါ့ဗ်ာလုိ႔ေျပာေတာ့ ကိုတင္ထြတ္က နယ္ေတြကို ပံုစံေတြ ျဖန္႔ ရမယ္။ ပံုစံက အလကားေတာ့ မျဖန္႔နိုင္ဘူး။ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ၀ယ္သြားရမယ္။ အခုျဖစ္ေနတာက ပံုစံက႐ိုက္မေလာက္ ျဖစ္ေနတယ္။ အခု ေလာေလာဆည္လဲ ေပးစရာမရွိေသးဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ကလည္း နာမည္တခုကိုေျပာၿပီး သူပံုစံေတြၾကားက ျဖတ္ေရာင္း ေနတာ ရွင္တုိ႔သိလားလုိ႔ေမးတယ္။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲေပၚက တယ္လီဖုန္းခြက္ႀကီးကိုကိုင္ၿပီး ဒါႀကီးကေကာ အသံမထြက္ေသးဘူးလား..ဆို ၿပီး ေလာေလာဆည္ က်ေနာ္နားမလည္နိုင္ေသးတဲ့ လူေတြရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ေဆြးေႏြးေျပာဆိုေနၾကတယ္။ က်ေနာ့္ၿမိဳ႕အေျခအေနကို လည္း ေမးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔တကၠသိုလ္တံုးက အတူတူတြဲလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြ အမ်ားဆံုးပါတဲ့ ဒီအဖြဲ႕နဲ႔ပဲ ဆက္ဖို ့ ယာယီဆံုးျဖတ္မိပါတယ္။ သူ တုိ႔မွာလည္း ပံုစံေတြ အဆင္သင့္မရွိေသးလုိ႔ မနက္ဖန္မွာ ပံုစံရနိုင္မလားဆိုတာေမးၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တေန ့မွာေတာ့ ကိုျမင့္စိုး၊ ကိုေအာင္မိုးျမင့္တုိ႔ကိုေခၚၿပီး မေန႔က လိပ္စာရခဲ့တဲ့ ပီသံုးလံုးအဖြဲ ့ရွိရာ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္း ဗိုလ္တေထာင္ ၿမိဳ ႔နယ္ကို ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္း (၄၀) ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာပါ။ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီ (People’s Prograssive Party) ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကတိုက္ခန္းတခုရဲ ႔ ပထမထပ္မွာခ်ိတ္ထားလုိ႔ ေလွကားအတိုင္းတက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္ေတာ႔အသက္ ၅၀ ေလာက္ ကရင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးလိုလို အမ်ိဳးသမီးႀကီးတေယာက္က တံခါးလာဖြင့္ေပးပါတယ္။ ဒီအိမ္က ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီအဖြဲ႔႐ုံးခန္း လားလုိ႔ေမး ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္တဲ့။ ကိုလွေရႊတုိ႔ ကိုလွၾကည္တုိ႔ ကိုညိဳ၀င္းတုိ႔ မရွိဘူးလားလုိ႔ေမးေတာ့ မရွိဘူးလုိ႔ျပန္ေျဖပါတယ္။ ကိုလွၾကည္က ဘိုက ေလးျပန္သြားတယ္တဲ့။ ဘာကိစၥရွိလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ပါတီဖြဲ႔စည္းေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးခ်င္လိုပါဆိုေတာ့ ညေနပိုင္းက်ရင္ ဦးခင္ေမာင္ ျမင့္ ရွိမယ္တဲ့။ ဒါျဖင့္ ညေနမွပဲ ျပန္လာေတာ့မယ္လုိ႔ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ မေန႔က အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ေရွ႕က ျမင္ကြင္းနဲ႔ေတာ့ ကြာေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔လူငယ္ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းဖက္ ဆက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းမွာ မေန႔ကသူတုိ႔ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြနဲ႔ေတြ ့ခဲ့တဲ့သူေတြအေၾကာင္းေမးၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားအဖြဲ ့တဖြဲ ့ဖြဲ ့ဖို႔ႀကိဳး စားေနတယ္ဆိုတာပဲ သိခဲ့ရေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔ကိုလည္း တျခားသူေတြက အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ဖို႔အၾကံ ေပးၾကတယ္လုိ႔ ေျပာျပၾကပါတယ္..။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
