၀င္းၿငိမ္း/ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း ႏုိ၀င္ဘာ ၃၊ ၂၀၁၂
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတိုင္ခင္ တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚမွာ အစိုးရက Black List သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ားရဲ႕ အမည္မ်ားကို ပင္လွ်င္ ေဖာ္ျပခြင့္ မရွိတာေၾကာင့္ မျဖစ္မေန အဲဒီလူေတြ ရဲ႕နာမည္ကို ေဖာ္ျပဖို႔ လိုအပ္လာရင္ အႏုပညာ နာမည္ မသံုးဘဲ နာမည္ရင္းမ်ားနဲ႔ လွည့္ပတ္ သံုးၾကရ ပါတယ္။
ဒါလည္း စာေပစိ စစ္ေရးက နာမည္ရင္းကို သိတယ္ဆိုရင္ “အဲဒါ ဘယ္သူ႔ကိုေျပာတာ မဟုတ္လား။ ျဖဳတ္ပါ” ဆိုတဲ့ အမိန္႔မ်ားေၾကာင့္
ျဖဳတ္ၾကရ ျပန္ပါတယ္။
နာမည္ေဖာ္ျပခြင့္ မရွိတဲ့ အႏုပညာသည္မ်ားထဲမွာ အဆိုေတာ္ႀကီး ေဒၚမာမာေအးလည္း ပါတာေၾကာင့္ သူ႔နာမည္ကို ေဖာ္ျပဖို႔ လိုအပ္ရင္ ေရးသူမ်ားက “မေအးျမင့္” လို႔ သံုးၾကပါတယ္။ ဦး၀င္းေဖကို ဆိုရင္ “အုပ္ႀကီး” လို႔ သံုးၾကၿပီး ဆရာ တင္မိုးကိုေတာ့ “ဆရာဂ်မ္း” လို႔ သံုးၾကပါတယ္။ အခုေတာ့လည္း အစိုးရသစ္ အေျပာင္းအလဲမွာ အရာရာ ပြင့္လင္းလာ ခဲ့ၿပီမို႔ ျပည္ပမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အႏုပညာသည္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ျပည္ေတာ္ျပန္ ခရီးမ်ားနဲ႔ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ရွိေနၾကပါၿပီ။
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လအတြင္းက ကၽြန္ေတာ္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေရာက္ရွိစဥ္ LA မွာ ႏွင္းဆီနီအိပ္မက္ ဇာတ္ကားနဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ဇာတ္ပို႔ ထူးခၽြန္ဆု ရခဲ့ဖူးတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေမယုကို ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ သာမန္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ အျဖစ္နဲ႔ သူ ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွား ေနရတာေတြကို နားေထာင္ရေတာ့ ႏွမခ်င္း စာနာၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္ ဖို႔ဒ္ေလာ္ဒါေဒးလ္ ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ့မိခင္လို ျဖစ္တဲ့ စာေရး ဆရာမႀကီး ေဒၚပတၱျမားခင္ကို ေတြ႕ဖို႔ ေရာက္သြားေတာ့ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသားမ်ား စုစည္းထားတဲ့ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ က ေဒၚပတၱျမားခင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရးသူ ဖတ္သူ ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ခ်င္တယ္ လို႔ဆိုတာေၾကာင့္ လက္ခံ ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာ ၾကင္ဟိုးရဲ႕ ေနအိမ္မွာ က်င္းပတာပါ။ တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ ေဒါက္တာ ၾကင္ဟိုးရဲ႕ ဇနီးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္မွာ တစ္ႏွစ္တည္း တက္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေဟာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ေရးသူ ဖတ္သူ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ တက္ေရာက္ လာတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုမ်ားက ဟင္းတစ္ခြက္စီယူလာၾကတာေၾကာင့္ အဲဒီညက ညစာ စားရတာ ဟင္းခြက္ တစ္ရာနဲ႔ ပြဲေတာ္ တည္တဲ့ နရသီဟပေတ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ လို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စားသူေတြက စားေနၾကစဥ္ ေဒါက္တာ ၾကင္ဟိုးက “မာမာေအးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရၿပီးၿပီလား”လို႔ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က တယ္လီဖုန္း နံပါတ္ မသိတဲ့ အတြက္ အဆက္အသြယ္ မရေသး ေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူက ဖုန္းဆက္ေပးပါတယ္။ မမေအးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခဏတစ္ျဖဳတ္ စကား ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေခတ္စနစ္ ေျပာင္းၿပီး ျပည္ပေရာက္ ေနတဲ့ အႏုပညာရွင္မ်ား အေၾကာင္းကို ေရးသား ေဖာ္ျပခြင့္ျပဳ ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္၀န္းလံုးက အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ အဆိုေတာ္ႀကီး ေဒၚမာမာေအးကို ဆက္သြယ္ၿပီး ၂၃ ႏွစ္ေျမာက္ ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္းအတြက္ အင္တာဗ်ဴး ေျဖေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္း ေတြကို မမေအးက ျပန္ေျဖ ေပးတာေၾကာင့္ သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္မ်ား သိရွိႏိုင္ေအာင္ ေဖာ္ျပ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေမးသမွ်ကို မႁခြင္းမခ်န္ ေျဖဆိုေပးတဲ့ မမေအးကို အထူး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပအပ္ပါတယ္။
မမေအး… ၂၀၁၀ ၾသ ဂုတ္လ ကၽြန္ေတာ္ ဖေလာ္ရီဒါေရာက္ေတာ့ ေဒါက္တာ ၾကင္ဟိုးနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့ရာက မမေအးကို ဖုန္းေခၚ ေပးတာေၾကာင့္ စကားေျပာ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက မမေအး ေျပာလိုက္တာ တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိ ေနပါတယ္။ မမေအးက အေမရိကားမွာ ေရာက္ေနတာ ႏွစ္ဖက္ အစိုးရေတြ ကတိ မတည္လို႔ ေသာင္တင္ ေနတာလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အေၾကာင္းကို မမေအး ေျပာျပလို႔ ရမလား။ အေမရိကားကို ဘာေၾကာင့္ သြားခဲ့တယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ျပန္မလာျဖစ္ဘဲ ေသာင္တင္ ေနခဲ့တယ္ေပါ့။
ႏွစ္ဖက္ အစိုးရေတြ ဆိုတာထက္ ႏွစ္ဖက္ အစိုးရတဲ့ သူေတြလို႔ ေျပာမွ ပိုမွန္လိမ့္မယ္ ကိုၿငိမ္းေရ…။ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ မမေအး ေျပာလိုတဲ့ အစိုးရတဲ့ သူေတြက ဦးပိုင္ အဖြဲ႕ရဲ႕ ဘဏ္လူႀကီးမင္းမ်ားနဲ႔ U.S မွာရွိတဲ့ ျမန္မာ ျပည္ထဲက ျပည္ပကို ထြက္ခြင့္ မရတဲ့၊ အက်ပ္အတည္း ၾကံဳေနတဲ့ သူေတြကို ကူညီေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းႀကီး တစ္ခုက တာ၀န္ရွိသူ ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ကို ဆိုလိုျခင္းပါ။ တစ္အခ်က္က ဘဏ္ကိစၥပါ။ ဦးပိုင္က ဘဏ္မွာ အသံသြင္း လုပ္စဥ္ အခါက မေလာက္ေတာ့ ေငြ ေခ်းခဲ့ရတယ္။ ေငြမေခ်းဖူးတဲ့ ကၽြန္မ ရသမွ် ထိုးဆပ္ရတဲ့ ဒုကၡ ရခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ U.S ကျပန္ရင္ အားလံုး ေပးဆပ္မယ္လို႔ ဆိုင္ရာ ဘဏ္လူႀကီးမင္းထံ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ဆံု ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္မ ဒီကိုေရာက္လို႔ တစ္လေလာက္ ရွိေတာ့ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ ေနာက္ဆံုး မဆပ္ႏိုင္ရင္ အိမ္သိမ္းမယ္ ဆိုတဲ့ ရာဇသံ အိမ္ကို ေရာက္တာေၾကာင့္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ မိတ္ေဆြမဆီက ေငြေတာင္း ျပန္ပို႔ ေပးဆပ္ လိုက္ရေတာ့ ဒါကို ျပန္မဆပ္လို႔ ေကာင္းမလား ကိုၿငိမ္းရယ္။ ရပါတယ္ ဆိုတဲ့ ကတိ။ ကၽြန္မ မရွိတုန္း သူတို႔ ဖ်က္တာပဲ။
ဒီမွာ ရရာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ေကၽြးဆပ္ရေအာင္ စၿပီး ေသာင္တင္ရတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ့္ဒုကၡ မသိဘဲ ဟိုပိတ္ ဒီဆို႔ေတြလည္း ခံရတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏွလံုး ခြဲစိတ္ၿပီးခ်ိန္က သက္တမ္းတိုးဖို႔ နယူးေယာက္ သံ႐ံုးမွာ ႏွစ္တိုင္းလိုပဲ ႀကိဳတင္ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ တစ္ပတ္ၾကာရင္ လာယူပါတဲ့။ အဲဒီကတိလည္း ပ်က္တာပဲ။ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္မွာ သက္တမ္း မတိုးေပးေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမယ္ ေယာင္လည္လည္၊ ေသာင္ျပင္ လႊတ္တဲ့ ငွက္မိမယ္ ေပါ့ကြယ္။ ဒီဘက္က ျမန္မာကို ကူညီေနတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီး ဆိုတာက အမ်ဳိးသမီး ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးမင္းကလည္း အရင္ ကၽြန္မ တစ္ေခါက္ ေရာက္ေတာ့ ဒီမွာ ယာယီ ပါေမာကၡ လုပ္မလား ေမးတယ္၊ ေခၚပါတယ္။ အခု ကၽြန္မ တကယ္ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ျမန္မာစာသင္ ဆရာႀကီး တစ္ေယာက္က တစ္ဆင့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ဂီတအတြက္ မွတ္တမ္းျပဳသြားမလားလို႔ ေျပာျပန္ေတာ့ ကၽြန္မ ယံုလိုက္တယ္။ ေဒါက္တာ ၾကင္ဟိုး ဖုန္းထဲမွာ သူေျပာတာကို အသံ သြင္းထားတာ မင္းေမးရင္ သိလိမ့္မယ္။ သူ အေရးတႀကီး လုပ္ရမဲ့ ကိစၥေပါင္း ၅၀ မွာ မာမာေအးလည္း တစ္ခု အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကို တကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာ မွတ္တမ္းေတြ ဘယ္လို လုပ္တယ္ဆိုတာ ေလ့လာ ခိုင္းထားႏွင့္ပါ တဲ့။
က်ဴးဘားဂီတ မွတ္တမ္းက ေကာင္းတယ္ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အခုထိ ကိုယ့္မွာ ဒံုရင္း ဒံုရင္းပဲ။ ဒီလို ဖုန္းနဲ႔ ရွာေဖြၿပီး လိုက္ဆက္တဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕စကား၊ ကတိမ်ဳိး ဆိုေတာ့ ေစာင့္လိုက္တာ၊ ေစာင့္လိုက္တာ ကိုယ့္ ဘ၀ အခ်ဳိးေျပာင္း၊ လူပါ ေဒါင္းမသြားတာ ကံေကာင္း။ အဲဒါ ဒီမွာေသာင္ တင္ရေၾကာင္း အေၾကာင္း ႏွစ္ရပ္ပါပဲ။ ဒီလာတာ ကေတာ့ တကယ္ အလည္ သက္သက္ပဲ။ ဗီဇာ ေျခာက္လ ရလို႔ စကားေျပာရင္ ေခြးအ လွည္း နင္းသလို မျဖစ္ရေအာင္ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းေလး တက္ေနတုန္း ဒါေတြ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ ကိုၿငိမ္းေရ…။
အေမရိကမွာ မမေအး ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သုေတသန လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိထားပါတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ပရိသတ္မ်ား သိရေအာင္ ေျပာျပေပးပါလား။
အခု ေျပာျပေနတာ သုေတသန လုပ္ဖို႔ သူတို႔ ေျပာၿပီးေတာ့ လုပ္မယ္၊ မလုပ္ျဖစ္ဘူး ဆုိတာေတာင္ ခုထိ ျပန္ေျပာေဖာ္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ ကိစၥ ကူမဲ့ တာ၀န္ ရွိသူရဲ႕ကတိဟာလည္း ပ်က္ခဲ့တာပဲ။ သူတို႔ Grant ေပးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဂီတ သမား အတီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ေခၚၿပီး အတူလုပ္မွ အသံနဲ႔ မွတ္တမ္း လုပ္လို႔ ရမွာ။ ကိုယ္ လုပ္ခဲ့မွာက မဟာဂီတ ရဲ႕အစ ႀကိဳးသီခ်င္း(၁၃)ပုဒ္ရွိေနၿပီး တာက အတီးမ်ားအတြက္ စည္း၀ါး သံက်နဲ႔ သီခ်င္းရဲ႕အလိုက္(မယ္လိုဒီ)သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုနည္း ဆိုပံု ဆိုေပါက္ေတြ သီဆိုမႈ အပိုင္း ေသခ်ာဂန မွတ္တမ္း မွတ္ရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုနည္း မွတ္တမ္း လုပ္ေပးထား ခဲ့ခ်င္တာပါ။ ကၽြန္မ ရင္ထဲက ရတနာ ေတြစု၊ ပံုးနဲ႔ ထားခဲ့မယ္လို႔ စိတ္ကူးသာ ယဥ္ေနရတယ္။ စား၀တ္ ေနေရး အတြက္ လုပ္ေနရေသးေတာ့ ခရီးမတြင္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ U.S ကဟာေတြ ေျပာတဲ့အေပၚ ယံုစား အခ်ိန္ေပးခဲ့မိတာေပါ့။ ဒါခ်ည္း ထိုင္လုပ္ ႏိုင္ေအာင္ ခ်မ္းသာရင္လည္း ေကာင္းသားေနာ့။ ကမာၻ႔ဂီတ ပညာရွင္ႀကီး ေတြလည္း သူတို႔ရဲ႕ ေငြရွင္ေၾကး ရွင္ဂုဏ္ထူး ရွင္ၿမိဳ႕စား ေတြကိုမွီၿပီး သူတို႔ ဂီတကို ထားခဲ့ႏိုင္တာေတြ ဖတ္ရဖူးပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႔ ဂီတကိုလည္း ျမႇင့္တင္ ထိန္းသိမ္းေပးခ်င္သူေတြ ေပၚလာရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ပရိသတ္ေတြ ဘယ္လို သေဘာရပါသလဲ။
မမေအးတို႔ေခတ္က ျမန္မာ့ အသံကေန “ကာလေပၚ တူရိယာ အဖြဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖမႈ” ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ လႊင့္ထုတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဥ္ကေန သီခ်င္းေကာင္း ေတြကို “ဓာတ္ျပားရ သီခ်င္းမ်ား”ဆိုၿပီး ဓာတ္ျပားအျဖစ္ ခုတ္ၿပီး မၾကာခဏ လႊင့္ထုတ္ေပးတာေၾကာင့္ သီခ်င္းသစ္ ဆိုေပမဲ့ ပရိသတ္ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ခဏအတြင္း ေရပန္း စားသြားေလ့ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ မမေအး ဆိုခဲ့တဲ့ သက္တံေပၚမွာ ကစားမယ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္း မ်ဳိးေပါ့။ ဒီေန႔ ေခတ္မွာေတာ့ အဲဒီလို တစ္မုဟုတ္ခ်င္း နာမည္ႀကီးသြားတဲ့သီခ်င္းေတြ ေပၚထြက္ မလာေတာ့တာ ဘာေၾကာင္႔ ပါလဲ။
ဒီကေန႔ ၾကားရတဲ့ သီခ်င္းေတြ အမ်ားစုက ျမန္မာတို႔ရဲ႕ နားမွာ နား၀င္မခ်ဳိ၊ ဖြဲ႕ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို သိႏိုင္ေအာင္ ဆိုတဲ့ စာက မပီသ၊ ကာရန္ အခ်ိတ္အဆက္ နေဘက ပ်က္သနဲ႔ ကိုၿငိမ္းရယ္။ ဘာကို မက္မက္စက္စက္ ျဖစ္စရာ ရွိသလဲကြယ္။ ဂီတ ဆိုတာမွာ ေကာင္မေလး လွလွ ကျပေနလို႔ေတာ့ အလကားပါပဲ။ သူ႔အသံလည္း လွ၊ သူ႔စကားလည္း ပီ၊ မယ္လိုဒီလည္း ကိုက္၊ ပရိသတ္ ရင္ကို ခိုက္ေအာင္ ခံစား ဖမ္းစား ႏိုင္ေအာင္ ဆိုပါမွ။
ဒီေန႔ေခတ္ ဂီတ ေလာကမွာ ရွားရွားပါးပါး ေပၚေပါက္လာတဲ့ ျမန္မာသံ အဆိုေတာ္ကေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ သီခ်င္းက မရွိသေလာက္ နည္းပါးၿပီး ျပန္ဆိုေတး ေတြကိုသာ ဆိုေနၾကရ ပါတယ္။ အဲဒါကို ေျဖရွင္းႏိုင္ ဖို႔ မမေအး ဘယ္လိုမ်ား အၾကံေပး ခ်င္ပါသလဲ။
ျမန္မာ တိုင္းျပည္ႀကီးမွာ ျမန္မာသံ အဆိုေတာ္ ေလးေတြ ရွားရွားပါးပါး ေပၚလာသတဲ့လားကြယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ဂီတကိုယ္ ခ်စ္ရေကာင္းမွန္း မသိေတာ့ ေလာက္ေအာင္ အားေပး ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္ စားျခင္းကင္း လာေနလို႔ ျမန္ျမန္ စင္ေပၚေရာက္ေအာင္ ခုန္ေပါက္ လႈပ္ရွား ေရၾကည္တဲ့ေနရာ သြားကုန္ၾကတာလည္း တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဗမာ အဆိုေတာ္က ပီသၾကည္ျမ စည္း၀ါး ဌာန္ က႐ိုဏ္း က်ဦးမွ ျဖစ္ႏိုင္တာပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အသံလႊင့္ဌာနႀကီး ျမန္မာ့အသံ ေခၚ ျပည္လမ္းအသံလႊင့္႐ံုဟာလည္း တျဖည္းျဖည္း လံုျခံဳေရးကိစၥ၊ လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပ ျပၿပီး လူအ၀င္အထြက္ေတြ တင္းက်ပ္၊ ဂီတ သမားေတြ၊ တီး၀ိုင္းေတြ၊ အသံသြင္း ထုတ္လႊင့္ေပးမႈေတြ ရပ္ေလေတာ့ ရြက္ပုန္းသီးေလးေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၾက ရွာတာ ေပါ့ေလ။ တီး၀ိုင္း အသံ မလႊင့္ျဖစ္ရင္ သီခ်င္းသစ္ ဘယ္မွာ နားေထာင္လို႔ရမွာလဲ။ သီခ်င္း ထုတ္လုပ္တဲ့သူေတြေတာ့ ရွိသားေပါ့။ ေခတ္အႀကိဳက္ ခပ္ေဟာ့ေဟာ ့ေတြပဲ မ်ားမွာပါ။ ျမန္မာသံ ဘက္က်ေတာ့ လူသစ္ သိပ္တင္ ရဲမွာမဟုတ္ဘူး။ တင္ျဖစ္ မယ္ဆိုရင္လည္း တစ္ဖက္က ပရိသတ္ ႀကိဳက္ၿပီးသား သီခ်င္းေကာင္းနဲ႔ တြဲထုတ္ပါတယ္။
လူႀကိဳက္တဲ့ ပစၥည္းကို အေရာင္းထိုင္းပစၥည္းနဲ႔ ေရာေရာင္းတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေပါ့။ ခုေတာ့ ပိုဆိုးေနမလား ေတာင္ မသိဘူး။ ခိုးကူးေတြ ႏွိမ္မရလို႔ ထိုင္ေနၾက ဆိုလားပဲ။ တီး၀ိုင္း အဖြဲ႕ေတြ ဟိုတုန္းကလို အသ ံျပန္လႊင့္ေပးမယ္။ ထုတ္လုပ္သူေတြအတြက္ ခိုးကူးတာေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ပရိသတ္ကလည္း ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ေက်ာ႕ ျပန္လာမွာေပါ့ရွင္။
ျမန္မာသံ သီခ်င္းသစ္ေတြ ေပၚထြက္ မလာတာ ေတးေရး ဆရာေတြေၾကာင့္လား၊ သီခ်င္း သီဆိုသူေတြေၾကာင့္လား။
ျမန္မာသံ သီခ်င္းေတြကုိ ျမန္မာေတြက အားမေပးလို႔ပါ။ ေရးတဲ့သူကလည္း ေရးတုန္းပါပဲ။ ဆိုတဲ့သူကလည္း ဆိုတာပါပဲ။ “ျမန္မာစာသည္ တို႔စာ၊ ျမန္မာစကားသည္ တို႔စကား”လို႔ ေႂကြး ေၾကာ္ခဲ့တဲ့ ေရႊျမန္မာ မလြတ္လပ္မီ ေတာ္လွန္ေရးေခတ္၊ သူ႔ကၽြန္ဘ၀မွာ အတူပါခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ ဂီတကို တို႔ဂီတလို႔ မေႂကြးေၾကာ္ေတာ့ဘူးလား ကိုယ္ ျပန္ေမးခ်င္ပါတယ္။
မမေအး ကိုယ္တိုင္ အဆို သင္တန္း ဖြင့္ခဲ့ဖူးသူ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ေမးခ်င္ပါတယ္။ ေတာ္႐ံု ၀ါသနာပါသူ တစ္ေယာက္ကို အဆိုေတာ္ ျဖစ္လာေအာင္ အတန္းပညာ သင္သလို သင္ၾကား ေပးလို႔ ရႏိုင္ပါသလား။
သီခ်င္း ဆိုတတ္ေအာင္ သင္ေပးလို႔ကေတာ့ ရတယ္၊ အဆိုေတာ္ျဖစ္လာေအာင္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ကံ ဉာဏ္၀ီရိယ အျပင္ သူ႔၀န္းက်င္ နဲ႔လည္း ဆိုင္ေသးတာေၾကာင့္ ကံေသကံမ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။
မမေအး သီဆိုခဲ့တဲ့ ေရဒီယိုသီ ခ်င္းေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ စုေဆာင္းထားတာ အပုဒ္ တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ရွိတဲ့အတြက္ တကယ္ သီဆို ခဲ့တာေထာင္ ေပါင္းမ်ားစြာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခန္႔မွန္းျခင္းပါ။ အဲဒီ သီခ်င္းေတြကို အရင္အစိုးရ လက္ထက္က အသံလႊင့္ဖို႔ ခြင့္မျပဳခဲ့တာေၾကာင့္ မမေအးရဲ႕ ဓာတ္ျပားသီခ်င္း မွန္သမွ်ကို ဖ်က္ဆီး လိုက္တယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ အေပၚ မမေအးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို သိခ်င္ပါ တယ္။
ဓာတ္ျပားေတြလည္း အနိစၥ၊ ကိုယ္လည္း အနိစၥလို႔ တရားနဲ႔ ေျဖရတယ္ကြယ္။ ျပန္မဆိုႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြ ေပ်ာက္သြားမွာေတာ့ အစိုးသားေပါ့။
အသက္အရြယ္ ရလာတဲ့အခါမွာ အသံလည္း အိုသြား ႏိုင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ မမေအးရဲ႕ သီခ်င္းသစ္ေတြကို ၾကားရာ မွာေတာ့ အသံ မအိုေသးဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ မမေအး အေနနဲ႔ အထူးတလည္ ေလ့က်င့္တာမ်ဳိးမ်ား ရွိပါသလား။
အထူးတလည္ ေလ့က်င့္ ရတာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ သီခ်င္းထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ ေရာက္သြားေအာင္ ဆိုတာမ်ဳိး ဆိုခဲ့တာပါပဲ။ စိတ္ႏွစ္ထားတဲ့ သေဘာပါ။
အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ေနထိုင္တဲ့ မမေအးရဲ႕ တစ္ေန႔တာ လႈပ္ရွားမႈ ေတြကို ပရိသတ္မ်ား သိေအာင္ ေျပာျပ ေပးပါလား။
ေရာက္စတုန္းက ဒီက ေက်ာင္း အေတြ႕ အၾကံဳရေအာင္ အဂၤလိပ္ စာသင္တန္း တက္ေတာ့ အားတဲ့အခါ စာေရး စာဖတ္ တာပါပဲ။ တည္းတဲ့အိမ္က ညီမလို ဆိုေတာ့ ဘာမွ ကူစရာ မရွိဘူးကိုး။ သီခ်င္းပြဲ ဆိုတာက တစ္ခါတစ္ရံမွ ဆိုျဖစ္တာပါ။
LA မွာ ေက်ာင္းသား ဗီဇာရဖုိ႔ သြားေနေတာ့ ညဘက္ ေက်ာင္းတက္ ရတာပဲ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းက ဘာ သာေရးေက်ာင္းႀကီး ခဏခဏ အာမင္ အာမင္ လုပ္ရ။ အခ်ိန္ျပည့္ ေက်ာင္းမတက္ ႏိုင္လည္း “အိုင္-၂၀”ဆိုတာ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာနဲ႔ ထြက္ခဲ့ေရာ။
ပစၥဘာ့ဂ္ၿမိဳ႕မွာ အစ္မႀကီးတစ္ ေယာက္ကို သီခ်င္းသြား သင္ေတာ့လည္း သင္တဲ့ အခ်ိန္ေလး ခဏပဲမို႔ စာဖတ္လိုက္၊ ေလပစ္လိုက္ပါပဲ။
ဒီစီက ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ ၀ါသနာပါ လြန္းလို႔ သီခ်င္းလာ သင္ေပးပါ အေမ ဆိုတာနဲ႔ သံုးလ ေလာက္ အတူ သြားေနေပး၊ သင္ေပးေပမဲ့ ဒီကေလးက တစ္ေနကုန္ အလုပ္သြား၊ ျပန္လာရင္ ထမင္း ခ်က္စားနဲ႔ အခ်ိန္မရ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာ ျပန္ေတာ့ ပိုအခ်ိန္က မရ။ စိတ္ပ်က္ လွတာနဲ႔ နယူး ေယာက္ျပန္သြား၊ ရခိုင္ မိသားစု တစ္စုနဲ႔ ေနေတာ့ သူတို႔မွာ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္က ေဆးလိပ္သမား ဆုိေတာ့ ခက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေရႊမန္း၀င္းေမာင္ အလုပ္လုပ္တဲ့ “ၾကာပန္း”နာမည္နဲ႔ အကသင္တန္းေက်ာင္းမွာ ျမန္မာ အဆိုသင္တန္း တစ္ႀကိမ္ ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီက တပည့္ေလး တစ္ေယာက္မွာ မိဘေတြ ရွိတုန္းက တစ္ခန္းပိုတယ္၊ လိုက္ေနၾကည့္ပါဆိုတာနဲ႔ သြားေနေသးတယ္။ အဲဒီမွာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာ တစ္ခုခု လက္မွတ္ ရထားမွျဖစ္မဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ ေနရေတာ့မဲ့ဘ၀ၾကံဳၿပီ ဆိုေတာ့ ေဆး႐ံု ေဆးခန္းအလုပ္က လုပ္မယ္ ဆိုလည္း လုပ္ႏိုင္တယ္။ တိုင္းျပည္ျပန္သြားရင္လည္း ေက်းလက္မွာ ကေလးေတြ သင္ျပ၊ က်န္းမာေရး ဘယ္လိုလုပ္မွ ဘယ္လို ျပဳစုရ ဆိုတာေတြ ဆင့္ပြားဆယ္ရာလုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး MOA သင္တန္း ၂၀၀၀ မွာ တက္လိုက္ရင္း ညအလုပ္ ၀င္လုပ္တယ္။
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ အိပ္ခ်ိန္ ၃ နာရီပဲ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းက ညေန ၅ နာရီက ည ၁၀ နာရီခြဲ အထိတက္၊ ၿမိဳ႕ထဲက အလုပ္က ညသန္းေခါင္ ၁၂ နာရီက မနက္ ၈ နာရီအလုပ္ပါ။ စာေတြ နမူနာ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ စာကူးစက္ေပၚ တင္ၿပီး ခလုတ္ႏိွပ္ကူး ေပးရတာမ်ဳိး လုပ္ရတာ မပင္ပန္းပါဘူး။
မနက္ ၈ နာရီအလုပ္ကထြက္ ဘူတာ႐ံုကုိ လမ္းေလွ်ာက္သြား “စတား ဘတ္ ေကာ္ဖီဆိုင္”က ဘူတာ အ၀င္၀တင္ ရွိေတာ့ ေကာ္ဖီ၀င္ေသာက္၊ ဆိုင္က မထြက္ မခ်င္း ႀကိဳက္သလို ေသာက္လို႔ရတယ္။ စကၠဴဘူးေလးနဲ႔ တစ္ဘူး ထည့္သြား လို႔လည္း ရေတာ့ ေစ်းႀကီးေပမဲ့ ကိုက္ပါတယ္။ ရထား ေပၚ၊ ကားေပၚ အိမ္မေရာက္မခ်င္း ေသာက္ရင္း ျပန္တာေပါ့။ အိမ္က်ေတာ့ အ၀တ္လဲ ဘုရား ဆြမ္းေတာ္ကပ္၊ ထမင္း တစ္လုတ္ ႏွစ္လုတ္ စားၿပီးေတာ့ ေန႔ ၁၁ နာရီ ေလာက္အိပ္၊ ၂ နာရီ ျပန္ ထ၊ အိမ္စာ ေပးလိုက္တာေတြ လုပ္၊ ညေန ၄ နာရီဆို အိမ္ကထြက္ ေက်ာင္းအေျပးတက္နဲ႔ ၂ ႏွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ေအာင္ခ်က္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကလည္း ခ်စ္ၾကပါတယ္။ ေသြးေဖာက္တဲ့ပညာနဲ႔ ႐ံုးခန္းဆိုင္ရာ အေထာက္ အကူပညာ အတြက္ ေအာင္လက္မွတ္ ၂ ခု ရၿပီးပါၿပီ။
အေမရိကန္ ျပည္နယ္ေပါင္း ငါးဆယ္ ဘယ္မွာလုပ္လုပ္ (အလုပ္) ရႏိုင္တဲ့ စာေမးပြဲႀကီးလည္း ေအာင္ၿပီးၿပီ။ ဒီအပင္ပန္းခံႀကိဳးစား ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္က အျမတ္ထြက္ပါတယ္။ ကုိယ္ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းက ကိုယ့္နာမည္ ေျပာတာနဲ႔ ဗမာေတြဆို အလြယ္တကူ လက္ခံေတာ ့တာပဲတဲ့။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ ပညာသင္ခ်ိန္ မရေတာ့လို႔ နာမည္ ေနာက္က ABCD ေတြ အၿမီး မတပ္ခဲ့ ရပါဘူး။ ဒီမယ္ အၿမီးတပ္ခ်င္ရင္ တပ္လို႔ရၿပီ။ မာမာေအး(NC MOA, NCPT) ဒါမ်ဳိးေပါ့ေလ။ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ေန႔ကလည္း အမွတ္တရေလးပဲ။ (၀၂.၀၂. ၂၀၀၂) ႏွစ္ေလးလံုး ဆံုတဲ့ေန႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။
၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္က အသံလႊင့္ဖို႔ တစ္ခ်ိန္ ေပးတာနဲ႔ “ေျပာျပစရာေတြလည္း တစ္ပံုႀကီး ရွိေသးတယ္”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ၾကာသပေတးညတိုင္း အသံလႊင့္ ေနတာ ခုထိပါပဲ။ ေန႔စဥ္စာဖတ္၊ သတင္း နားေထာင္၊ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး၊ လူမႈေရး ေတြကူ၊ စာမူေတြ ေရး၊ အသံ သြင္း ပ်င္းစရာကို မရွိပါဘူး။ ေမးတဲ့သူက တစ္ေန႔တာ လႈပ္ရွားမႈတဲ့၊ ေန႔ေတြက တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ေန႔ တူတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ အကုန္ပဲ ေျပာလိုက္ေတာ့ ရွင္းေရာေပါ့ေနာ။
မမေအး ျပည္ေတာ္ျပန္ေအာင္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ကိုယ္တိုင္က အာမခံတဲ့စာ ပို႔ေပးထားတယ္လုိ႔ ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဟုတ္ပါသလား မမေအး။
အာမခံစာ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိပါဘူး။ ဗီဇာ ထုတ္ေပးဖို႔ သေဘာတူေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာကို ထုတ္ေပးတဲ့ စာမိတၱဴေတာ့ E-mail ထဲ ထည့္ပို႔လို႔ ရထားပါတယ္ကြယ္။
အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အသိက မမေအးကို ဘယ္လိုခံစား ေစပါသလဲ။
ျပန္လာပါ။ ျပန္လာပါလို႔ စကားေပး ေနတာ ၾကာၿပီ။ ခုေတာ့ အတည္ျပဳခ်က္ ေသခ်ာၿပီေပါ့လို႔ စိတ္မခ်တာႀကီး ေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။
ရန္ကုန္မွာ ပြဲတစ္ပြဲ သီဆိုဖို႔ ဘိုဘုိ အင္တာတိန္းမန္႔နဲ႔ စီစဥ္ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ မမေအး ဘယ္ႏွပုဒ္ေလာက္အထိ သီဆိုမယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းထားၿပီး ဘယ္လို သီခ်င္းမ်ဳိးေတြ ေရြးမယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
ဘိုဘိုတို႔က ဘာေတြ ဘယ္လို စီစဥ္ထားမယ္ ဆိုတာ မသိပါဘူး။ ဘယ္ႏွပုဒ္ဆို ျဖစ္မလဲ ဆိုတာ သူတို႔ အစီအစဥ္ ေတြေပၚမွာ ၾကည့္မွ သိရမွာပါ။ ဘယ္လို သီခ်င္းမ်ဳိးေတြ ေရြးမွာလဲဆုိေတာ့ ပရိသတ္ကို ေရြးခိုင္းပါလို႔ ေျပာထားတယ္။ ဥပမာကြယ္ လက္မွတ္ကို ႀကိဳေရာင္းေပါ့။ ၾကည့္မဲ့သူက ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေတာင္းဆိုခဲ့ဖို႔ပါပဲ။ စာရင္းပိတ္ တဲ့အခါ လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုး ေတာင္းဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြကုိ တန္းစီေရြး ခ်ယ္ ဆိုေပး ခ်င္လို႔ပါ။ အေမရိက ေရာက္ တခ်ဳိ႕မိတ္ေဆြ ေတြက လိုက္လာၾကည့္ မယ္။ လက္မွတ္ႀကိဳ၀ယ္ ေပးပါလို႔ ခိုင္းတဲ့သူက ခိုင္းေနၿပီ။ ပြဲစီစဥ္မဲ့ သူဆီေတာင္ မေျပာ ရေသးဘူး။
ဇာတ္မင္းသား နန္း၀င္းနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ မမေအးနဲ႔ ဖုန္းေျပာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မမေအးက သူရယ္၊ သိန္းေဇာ္ ရယ္နဲ႔ တြဲၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ တစ္ခုေလာက္ စီစဥ္ပါလားလို႔ တိုက္တြန္းေၾကာင္း နန္း၀င္းက ေျပာပါတယ္။ ဘယ္လို စိတ္ကူးလို႔လဲ မမေအး။
ဒီႏွစ္၀န္းက်င္မွာ အလကၤာ ေက်ာ္စြာ ေရႊျပည္ေအး၊ ဆရာႀကီး ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၊ ဆရာ ေရႊတိုင္ၫြန္႔တို႔ ရာျပည့္ပြဲေတြ ေတြ႕ရျမင္ရ ၾကားရတယ္။ နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆရာတင္ႀကီး သီခ်င္းေတြ လည္း ဒါမ်ဳိး ပြဲလုပ္သင့္ တယ္ထင္လို႔ နန္း၀င္းတို႔၊ နန္းခင္ေမႊးတို႔က တပည့္ စာရင္း၀င္ေတြမို႔ ေျပာလိုက္တာပါ။ ကိုၿငိမ္းမင္းနဲ႔ နန္းခင္ေအးတို႔ သမီးေလးကလည္း မမေအးဆီ အလည္ လာေရာက္လို႔ ဖုန္းဆက္ ေျပာခဲ့တာေပါ့။ တစ္ေလာက သဘင့္ဦးေသွ်ာင္ ဂရိတ္ ဦးဘိုးစိန္ ပြဲႀကီး မွာ နန္း၀င္းနဲ႔ သိန္းေဇာ္တို႔ ပါတာလည္း မေတြ႕ေတာ့ ဘာျဖစ္ ေနၾက တာလဲ စိတ္ထဲ သတိတရ အရြယ္ မကုန္ခင္ စင္ေပၚ ျပန္အ၀င္ ကေလး ျပေစခ်င္လို႔ ေျပာလိုက္တာပဲ။ သူတို႔ပြဲ လုပ္ျဖစ္ရင္ ၀င္ကူ မယ္လို႔ပါ။ သူတို႔တင္ မကပါဘူး။ ဆိုင္းေလာက သားေတြစု၊ ပြဲတစ္ခု လုပ္ဖို႔လည္း တိုက္တြန္း ထားပါတယ္။ ကိုယ္ေရာက္တုန္း အားလံုးကို စိတ္ခ်မ္း သာ ေစခ်င္လို႔ ပါပဲ။
မမေအးရဲ႕ သီခ်င္း ေပါင္းမ်ားစြာထဲက စႏၵရား ခ်စ္ေဆြရဲ႕ စႏၵရားလက္သံနဲ႔ မမေအး ဆုိတဲ့ ေမာင့္ အခ်စ္ ျမားစူးကို ျမန္မာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက လႊင့္ထုတ္ ဖူးပါတယ္။ ေမာင့္ အခ်စ္ျမားစူးကို ဗားရွင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးေပမဲ့ အဲဒီအဆို ကေတာ့ အားလံုးထဲမွာ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီသီဆိုမႈက မမေအး အတြက္ ပိုၿပီး ထူးျခား ခဲ့လို႔လား။
ဘယ္ႏွယ့္ “ေမာင့္အခ်စ္ ျမားစူး” ျဖစ္ရတာလဲ ကိုၿငိမ္းရယ္၊ “ေမာင့္အခ်စ္ ျမား”အထိပဲ ထားပါ။ “စူး”မပါဘူးရွင္ရဲ႕။
ဟုတ္တယ္ မမေအး၊ ကၽြန္ေတာ္ သိထားတာကလည္း “ေမာင့္အခ်စ္ ျမား”ပါ။ ဒါေပမဲ့ အခု ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြ၊ FM ေရဒီယိုေတြက ဒီသီခ်င္း လႊင့္မယ္လို႔ ေၾကညာရင္ (မမေအး အသံနဲ႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္) “ေမာင့္ အခ်စ္ျမားစူး”လို႔ ေၾကညာၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိ လည္သြားတာ။ ကိုယ္သိတာကပဲ မွားၿပီလားေပါ့။
TV ႐ိုက္တဲ့အခါ Live ဆိုရင္း ႐ိုက္မွ အသက္၀င္တာ ျဖစ္လို႔ေပါ့ ဆရာရဲ႕။ သီခ်င္း ဖြင့္ၿပီး ပါးစပ္ေပါက္ လိုက္ ကိုက္ရရင္ အဲဒါ သတိထား ေနရတာနဲ႔ အသက္ မ၀င္ဘူး။ မ်က္လံုးမွာ ရွင္းရွင္း အဓိပၸာယ္ ေပၚေအာင္ မျပႏိုင္ ဘူးလို႔ မွတ္လိုက္ေပးေတာ့။
ဒီေခတ္ ကေလးေတြက မာမာေအး ဆိုတာ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္ အျဖစ္သာ ၾကားဖူး သိဖူးမွာပါ။ မမေအး သ႐ုပ္ ေဆာင္လုပ္ ဖူးတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ သိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္ကားေတြ ႐ိုက္ခဲ့ဖူးတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ဆက္မလုပ္ ျဖစ္သလဲ ဆိုတာေတြ ေျပာျပ ေစခ်င္ပါတယ္။
သ႐ုပ္ေဆာင္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ တာက ကိုယ့္အညႇာကို လာလာ ထိသလို ခံရတာေတြ ရွိလို႔ပါ။ တို႔မ်ား ေအာင္ျမင္ ေနစဥ္မွာ မမခင္ယုေမ၊ တြံေတး သိန္းတန္၊ သူငယ္ခ်င္း ငယ္ေပါင္း သန္းေဖေလး တုိ႔တစ္ေတြ ႐ုပ္ရွင္ အႏုပညာ ေျမကို ေရာက္သြားၾက၊ ေပါက္သြားၾကတာ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒါကို တခ်ဳိ႕က မာေအးေရာ လိုင္းမကူး ဘူးလား၊ မရဲဘူးလား ဘာလားနဲ႔ က်ီစယ္ သလိုလိုနဲ႔ လူက ဖိအား ေပးမဲ့ အခ်ဳိးေတြနဲ႔ ရင္ ဆိုင္ရတာ မၾကာခဏပဲ။ ေယာက်္ား ေၾကာက္ရလို႔ လားဆို တဲ့သူက တစ္မ်ဳိး။ စိတ္ဆိုး လို႔လည္း မျဖစ္ေတာ့ ညစ္ေန တာေပါ့။ ကိုယ္က ဇာတ္စင္ကစ အႏုပညာႏြယ္ ဆက္ခဲ့တဲ့ သူပဲဟာ။ ဘာမလုပ္ ႏိုင္စရာ ရွိလဲ။ ကိုယ္႐ုပ္ရွင္ကို ကူးရင္ အလြယ္ ကေလးရယ္။ ကိုယ့္မွာ ဂီတက ပရိသတ္တစ္၀က္ ပါၿပီးသား မဟုတ္လား။ ႐ုပ္ရွင္ ပရိသတ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရဦးေတာ့ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ေအာင္တဲ့ေက်ာင္းသား စေကာလာ ဂရိတ္မ်ား ရသလို ေနမယ္ မဟုတ္လား ကြယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ လုပ္ပါဆိုတာ သုေမာင္တို႔ ကို၀ဏၰတို႔ အေဖ စာေရးဆရာ သာဓုက အိမ္ေထာင္ မက်ခင္ ကတည္းက ေတြ႕တိုင္း ေျပာခဲ့တာ။ မင္းသားႀကီး ၀င္းဦးလည္း ေျပာတာပဲ။
ေရႊဟသၤာ ဦးဟန္သိန္းက ေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာ႐ံုမက အစ္ကိုေလး (ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္) ကိုပါ ေခၚခ်လာၿပီး မာေအး အတြက္ ဂီတ ဇာတ္လမ္း သန္႔သန္႔ ေရးခိုင္းၿပီး အစ္ကိုေလး ကိုယ္တိုင္ ဒါ႐ိုက္တာ လုပ္မွာ ပါဆိုလို႔ ခင္ပြန္းက လိုက္ေလ်ာ ေပးခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ တစ္နယ္ တိုးတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ အသံ ဦးသန္းျမင့္ ေခၚတဲ့ အဘ ေရးေပးတဲ့ “ျမျခဴသံ” ဇာတ္ကားကို စၿပီး ႐ိုက္ကူးဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ ဒုတိယ“သူ႔ကိုမွ ခ်စ္သည္” ဒါ႐ိုက္တာ အသစ္ က်ပ္ခၽြတ္ ေအာင္ျမင့္ ျမတ္ရဲ႕ ပထမဆံုး ႐ိုက္တဲ့ ဇာတ္ကားပါ။ ေနာက္ဆံုး ႐ိုက္တာ တိုးႏုိင္ ဓာတ္ျပား ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္ အေမ ေဒၚသန္းရင္နဲ႔ ကၽြန္မ အပါအ၀င္ စုတင္ၾကတဲ့ ေရႊကရ၀ိက္ ကုမၸဏီက ဒါ႐ိုက္တာ ကိုစိန္ေသာ္နဲ႔ ႐ိုက္ခဲ့တယ္။ ေအာင္လင္း ၀တၳဳနာမည္ ေက်ာ္ “မန္ဒါလီ”ေပါ့။ ကိုယ္က ပပ ၀တီမွ မဟုတ္တာ။ မင္းသမီး တာရွည္ ဘယ္လုပ္ လို႔ျဖစ္မွာလဲ။ ႐ုပ္ရွင္ကား တစ္ကားဟာ အေစာဆံုး တစ္ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ ေစာင့္ရတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ တစ္ကားရဲ႕၀င္ေငြဟာ သီခ်င္းဆိုတဲ့ တစ္ႏွစ္စာ ေလာက္ေတာင္ ရွိတာမွ မဟုတ္ တာဘဲ။ ႐ုပ္ရွင္ကင္မရာက တစ္ခုတည္း။ ဟိုလွည့္႐ိုက္၊ ဒီလွည့္ ႐ိုက္၊ မီးေတြ ထိုးလိုက္၊ မွိတ္လိုက္၊ လူလည္း ပူလိုက္၊ ေအးလိုက္၊ ၾကာရင္ အသံေတာင္ ထိခုိက္ ႏိုင္မလား စိုးလာပါတယ္။
ဟိုတုန္းက ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ ဖို႔ရာ မမေမရွင္လည္း အလုပ္က ထြက္႐ိုက္ရတယ္။ တြံေတး သိန္းတန္လည္း ထြက္ရတာပဲ။ ကၽြန္မအလွည့္ ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာ့အသံမွာ ကၽြန္မ ခံစား ရတာေတြ သိပံုရတဲ့ တာ၀န္ခံ ဗိုလ္မွဴးႀကီး တင္ထြန္းက ႐ံုးကေန ထြက္ မခိုင္း ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မ ကလည္း ခြင့္မယူဘဲ ႐ံုးတာ၀န္ မပ်က္ဘဲ ႐ိုက္မွာပါလို႔ ေျပာၿပီး ေတာင္းဆိုခဲ့ တာပါ။ ႐ုပ္ရွင္က ဂီတေလာက္ ၀ါသနာ မစြဲေလေတာ့ သံုးကားပဲ ႐ိုက္ၿပီး အႏိုင္နဲ႔ ပိုင္းထားလိုက္တာပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို မမေအးလာမွာက အၿပီးအပိုင္ ျပန္လာ တာလား။ ခဏ လာတာလား။ သိပါရေစ။
ဥပမာေလးနဲ႔ ေျပာရေအာင္ကြယ္။ မမေအးက ရတနာေလးတစ္ပြင့္ ဆိုပါ ေတာ့။ အထား မတတ္လို႔ ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီပဲ။ ေရအဆံုး ကုန္းတစ္၀က္ ဆိုတဲ့ ျဖတ္ထံုး အတိုင္း ျပန္ေတြ႕ေတာ့ ကိုယ့္ကို တစ္၀က္ပဲ ဆိုင္ၾကေပေတာ့ ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ က်န္းမာေရးက သိပ္စိတ္ခ်ရေတာ့တာမဟုတ္ဘူး ကိုၿငိမ္းရယ္။ ႏွလံုးေသြးေၾကာေတြ ခြဲထုတ္ ျဖဳတ္လဲ ေပးထားရတာ။ ကိုယ္တစ္ျခမ္းလည္း ေလထိလို႔ကပ္သြားတာ ကံေကာင္းလို႔။ ကိုယ္ ဟာ “အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္ ေမြးဖြားေပးစမ္းပါ ေမေမ”လို႔ ဒုကၡေတြ ခံစားရတုန္းက အေမ့ဆီမွာ ေတာင္းဆိုမိလို႔ U.S က ခြဲစိတ္ ရွင္သန္ေစခဲ့တာလားလို႔ေတာင္ သံသယ ျဖစ္မိပါတယ္။ ေဆး႐ံုက ဆင္းေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြကို ဘယ္ေတာ့တစ္ခါ ျပန္လာ ျပရမလဲလို႔ ေမးေတာ့ မင္းကို လူသစ္လုပ္ေပးလိုက္ၿပီ၊ ျပန္လာျပစရာ မလိုဘူးတဲ့ ကိုၿငိမ္းရဲ႕။ ကိုယ့္မွာ ေသြးတိုးလည္း ရွိသတဲ့။ အဆီ မ်ားတဲ့ ျပႆနာ ရွိသတဲ့။ အခု “ေဂါက္” ျဖစ္ျပန္ၿပီတဲ့။ ေနာက္ဆံုးက အလာဂ်ီ ဆိုပဲ။ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ေသာက္လိုက္ ရတဲ့ေဆး၊ တစ္လကို ေဒၚလာ တစ္ေထာင္မက သက္ႀကီး ေထာက္ပံ့တဲ့ က်န္းမာေရး ဌာနက ကုန္က်ခံ ေပးလို႔ပဲ။ မဟုတ္ရင္ လူပါ ေဂါက္သြားမွာ ေၾကာက္ရတယ္။ ဒီမွာ ေနလို႔ မက်န္းမာရင္ ကိုယ္ ဘယ္က ေငြနဲ႔ကုရမတုံး။ နာမည္ျဖတ္၊ သီခ်င္းပိတ္၊ သတင္းပိတ္၊ တံခါးပိတ္ ဂ်ိတ္လုပ္ထားခဲ့တဲ့ ဆယ္စု တစ္ခုစာ ကိုယ္ ဘယ္မွာရွာခဲ့ရလို႔လဲ။ ေစာေစာက ေ၀းရမဲ့ အစား ေ၀းေ၀းမွာ တစ္ရက္ ပိုေနရင္ ကိုယ္ လုပ္ခ်င္တာ၊ ကိုယ္ လုပ္သင့္တာ အားလံုး အတြက္ တစ္ရက္ ပိုလုပ္ႏိုင္မွာပဲ။ နားလည္ေပးႏိုင္ ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ေနပါ တယ္။
လင္းလြန္းခင္စာေပက မမေအး ေရးတဲ့ “ရင္ဖြင့္ၾကည့္ပါ သူငယ္ခ်င္း” ကို အခုမွ ဖတ္ဖူးတဲ့ ပရိသတ္ေတြက မာမာေအးက စာေရးလည္း ေကာင္းသားပဲလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ မမေအး စာဆက္ေရးဖို႔ စိတ္ကူး ရွိပါသလား။
ပရိသတ္ဆီက ဒီအသံ ၾကားရတာ ၀မ္းသာပ ါတယ္။ ကၽြန္မ စာေတြေရးမွာပါ။ ကၽြန္မ အိမ္ေဆာက္ေတာ့ ႀကီးလာရင္ ကိုယ္ေရး ကိုယ္ထုတ္လုပ္မယ္ စိတ္ကူးတာနဲ႔ စာပံုႏွိပ္စက္ ထားႏိုင္ေအာင္ ေျမေအာက္ ေဖာင္ေဒးရွင္းကို ကၽြန္မ အရပ္ေလာက္ ေက်ာက္ေလာင္းထားခဲ့ပါတယ္။ “ေျပာျပစရာေတြ”ကို အက်ယ္ ၁၂၀ လုပ္ေတာင္ “ေရးစရာေတြ တစ္ပံုႀကီး” ျဖစ္မွာပါေနာ္။
ျမန္မာသံ စစ္စစ္မ်ားကိုသာမက ေကာ္ပီသီခ်င္းမ်ားကိုလည္း ပိုင္ပိုင္ ႏိုင္ႏိုင္ သီဆိုခဲ့တဲ့ ေဒၚမာမာေအးက အခုဆိုရင္ အသက္ ၇၀ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အသံက အခုထက္ထိ ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္အ၀ရွိေနဆဲ ဆိုတာ ျပည္ပ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားက လႊင့္ထုတ္တဲ့ သူ႔သီခ်င္းသစ္မ်ားကို နားဆင္ဖူးသူတိုင္း သိၾကမွာပါ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ မကုန္ခင္မွာ သူ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာေရာက္ၿပီး ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္မ်ားကို သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္။ ဒီပြဲကို စီစဥ္ေနတဲ့ ကိုဘိုစန္းက ေဒၚမာမာေအး ပြဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ပရိသတ္ မ်ားမ်ားဆံ့ႏိုင္မယ့္ေနရာကို ႀကိဳးစား ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေနရာ အတိအက် မေျပာႏိုင္ေသးပါဘူး။ ပြဲျဖစ္မွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္က သီဆိုခဲ့တဲ့ သက္တံေပၚမွာကစားမယ္က အစ အခုထက္ထိ ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူ ေဆာင္းေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ ေတးသံရွင္ႀကီး ေဒၚ မာမာေအး က်န္းမာ အသက္ရွည္စြာနဲ႔ ျမန္မာ့ ဂီတ ေလာကအတြက္ အက်ဳိးရွိမဲ့ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ပါတယ္။
မအားမလပ္ တဲ့ၾကားက ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းအတြက္ ေစတနာ အျပည့္အ၀နဲ႔ ေျဖၾကားေပးခဲ့တဲ့ မမေအးကို အထူး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါ။
(မူရင္း – ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၀၁၂) http://shweamyutay.com/
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
