ဗုဒၶသာသနာထြန္းလင္းရန္ အမရီလုိကေၾကးစည္သံ

● အမာရီလုိဆုိတာ အ၀ါေရာင္ပါ

အခု စာေရးသူသီတင္းသုံးေနတဲ့ေနရာေလးကေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ တကၠဆက္ျပည္နယ္ရွိ အမာရီလုိလုိ႔ေခၚသည့္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါ ပဲ။ ဒီၿမဳိ႕ေလးမွာ ျမန္မာျပည္ဖြား တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ အေျခခ်ေနထုိင္လာခဲ့ၾကတာ ဆယ္စုနွစ္တစ္ခုမကရွိခဲ့ပါၿပီ ။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ ေန အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ မေလးရွားႏုိင္ငံတုိ႔မွတဆင့္ ေရာက္လာသူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ခုိကုိးရာၿမဳိ႕ေလးဆုိရင္လဲ မွားအံ့မထင္ ပါေခ်။ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္ ဖုိ႔ဝိန္းၿမိဳ႕၊ နယူးေယာက္ျပည္နယ္က ဘတ္ဖလုိး၊ ယူတီကာ၊ ေအာ္ဘနီၿမိဳ႕မ်ားတုိ႔လုိ ျမန္မာႏုိင္ငံဖြား တုိင္း ရင္းသားေပါင္းစုံအမ်ားအျပား အေျခခ်ေနထုိင္လွ်က္ရွိေသာ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ အမာရီလုိဆုိတဲ့အမည္ဟာ အမာရီယုိဟူေသာ စပိန္စကားမွဆင္းသက္လာၿပီး အဝါေရာင္ဟုအဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။

● အေရာင္မ်ဳိးစုံ လူမ်ဳိးစုံ
အမာရီလုိျမဳိ႕ေလးမွာေနထုိင္သူေတြကုိ ခြဲျခားၾကည့္တဲ့အခါ ကမာၻ႕ေဒသေပါင္းစုံက ေျပာင္ေရႊ႕ုခုိလႈ႔ေရာက္ရွိလာသူေတြက မ်ားပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဖြား ကရင္၊ ကယား၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း၊ ပအုိဝ့္၊ ပေလာင္ တုိင္းရင္းေပါင္းစုံတုိ႔ရွိၾကသလုိ ဂြာလတီမာလာ၊ ဆိုမာ လီယား၊ စပိန္၊ မကၠဆီကန္နဲ႔ ဗီယက္နမ္၊ လာအုိ စသည္ျဖင့္လဲ ကမာၻ႕လူမ်ဳိးေပါင္းစုံတုိ႔ အတူတကြ မီီွတင္းေနထုိင္္ၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ပါတယ္။

● ျမန္မာေရာက္ရာ သာသနာပါ
ျမန္မာႏုိင္ငံသား အမ်ားအျပားတုိ႔ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကုိ အားထားယုံၾကည္ ကုိးကြယ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည့္အေလ်ာက္ ျမန္မာတုိ႔ေရာက္ ရာမွာလဲ ဗုဒၶသာသနာသည္ တြဲပါလာပါေတာ့တယ္။ ဒီျမန္မာနုိင္ငံဖြား ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုကုိအမွီျပဳ၍လည္း ယေန႔အခ်ိန္အခါမွာ ကမၻာအႏွံ႔ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္ေတြ ျပန္႕ပြား လာတယ္ဆုိရင္ လြန္အံ့မထင္ပါ။ ယေန႔ ကမၻာအရပ္ရပ္သုိ႔ ျမန္မာနုိင္ငံသားမ်ား ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္မႈနဲ႔ အတူ ထုိသူတုိ႔ရဲ႕ ေစတနာသဒၶါအား ထက္သန္စြာ ပင့္ေလွ်ာက္ထားမႈေတြေၾကာင့္ တုိင္းသိ ျပည္ေက်ာ္ သာသနာျပဳဆရာေတာ္ေတြက လုိက္ပါႂကြေရာက္ၿပီး တရားေဒသနာမ်ားေဟာၾကားျပသေနတာဟာ ကမာၻအတြင္း သာသနာအေရာင္လင္းဖုိ႔ အေၾကာင္းရင္းလုိ႔သာ ဆုိ လုိက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။

● ႀကဳိးစားသေလာက္ အရာေရာက္ႏုိင္
အေမရိကန္ေရာက္လာၾကေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္းရဲ႕လူေနမႈအဆင့္ေတြဟာလဲ ေရေျမေဒသကုိလုိက္ၿပီးျမင့္လာတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းကာလေတြမွာ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္ရဲ႕အေထာက္အပံ့ကုိ မီွခုိအားထားေနနုိင္ၾကသလုိ အေျခခံစကားေျပာသင္ခန္းစာ မွအစ အဂၤလိပ္စာစကားကုိလဲ သင္ယူနုိင္တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ကုိယ္ႀကဳိးစားရင္ ႀကဳိးစားသေလာက္ ထြန္းေပါက္ေအာင္ျမင္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္ေရး ရရွိနုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိနုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့လဲ ေရာက္ၿပီးမၾကာမီပဲ လူတုိင္းနီးနီးဟာ ကုိယ္ပုိင္ကားစီးလုိ႔ ေခတ္ေပၚပစၥည္းအသီးသီးကုိ သုံးစြဲလာနုိင္ေတာ့တာေပါ့။ မိမိတုိရဲ႕ ရင္နွစ္သည္းခ်ာ သားသမီးရတနာေလးမ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ပညာေရးဟာလဲ မိဘလုိခ်င္တဲ့အတုိင္း ပုံ သြင္းထုဆစ္ႏုိင္ဖုိ႔ အခြင့္ေရးရလာတယ္လုိ႔လဲ ဆုိနုိင္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးနွင့္ ပညာေရးကုိဦးစားေပးတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးပီပီ တကယ္ႀကိဳးစားသူ အတြက္ေတာ့ ၾကဳိးစားသေလာက္ အရာေရာက္နုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။

● ေကာင္းက်ဳိးလည္းရွိ ဆုိးက်ဳိးရွိ
အထက္မွာေဖၚျပခဲ့သလုိ ေကာင္းက်ဳိးေတြရွိသလုိ ေဘးထြက္ဆုိက်ဳိးေတြက မ်ားျပားလွပါတယ္။ လူ႔အခြင့္ေရးဆုိတဲ့စကားလုံးေအာက္မွာ မိသားစုအတြင္းျပႆနာကုိေသာ္မွ ကုိယ္ပုိင္ႏုိင္နင္းေအာင္မရွင္းနုိင္တာေတြ ျပည့္ေနေလရဲ႕ေပါ့။ လူမႈေရး ႐ႈပ္ေထြးေပြးလီမႈကလဲ ေက်ာ္မ ေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ၾကဳံလာရသလုိ၊ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးစံေတြကုိ ေက်ာခုိင္းလာတာေတြလဲ အမ်ားသားပါ။ ဒီေတာ့ သား သမီးေတြကုိ ျမန္မာနုိင္ငံတြင္းမွာလုိ လုိအပ္သလုိသြန္သင္ဆုံးမခြင့္မရတဲ့မိဘေတြမွာ အေမရိကန္လာမိတာ မွားၿပီလားလုိ႔ပင္ သံသယဝင္ မိၾကပါသတဲ့။

● ေကာင္းက်ဳိးထက္ကုိ ဆုိးက်ဳိပုိသလား
အေမရိကန္ေရာက္လာတဲ့ သူတုိင္းဟာ အေႂကြးနဲ႔ကင္းသူ မရွိသေလာက္ပဲလုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။ ကိုယ္ပုိင္ အိမ္၊ ကား ဝယ္ယူထားသူတုိင္းဟာ လစဥ္ေပးစနစ္နဲ႔ျဖစ္ေလေတာ့ ဒီေငြေတြကုိ အခ်ိန္မွီေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္၊ သားသမီးတုိ႔အတြက္ လုိအပ္ခ်က္ေတြရယ္၊ စား၊ ဝတ္၊ ေနေရး၊ က်န္းမာေရးရယ္နဲ႔ အေရးေတြေတြးၿပီး စိတ္ေအးေအးမေနနုိင္သူ မ်ားလွပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ တစ္ခ်ဳိ႕သားသမီးေတြက ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခားကုိမွ အထင္ႀကီးအားက်ၿပီး မိဘေမတၱာကုိ ေစာ္ကားေမာ္ကားျပဳလုပ္လာတာေတြလဲ မနဲပါဘူး။ ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ ေဝလာေဝး၊ ေက်း ဇူးကုိေတာင္မွ မသိၾကပါဘူး။ ဒီလုိမိဘေမတၱာနားမလည္တဲ့ သားဆုိး သမီးဆုိးမ်ဳိးပါလာတဲ့မိသားစုေတြမွာ ျပႆနာမ်ဳိးစုံ ဒုကၡမ်ဳိးစုံကုိ ၾကံဳ ေနရပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့လဲ ေကာင္းက်ဳိးထက္ ဆုိက်ဳိးကမ်ား ပုိေနသလားလုိ႔ အေတြးမ်ားမိျပန္ပါတယ္။

● မသိနားမလည္ မ်ားပါတယ္
တကယ္ေတာ့ အထက္ေဖၚျပပါ ျဖစ္ရပ္ဆုိး ျပႆနာအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြဟာ၊ တကယ္အဆင့္ျမင့္ ဘာသာေရးႏွင့္ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ စာရိတၱ သင္ခန္း စာေတြ သင္ယူေလ့လာဖတ္႐ႈဖူးၿပီး မိဘဆရာသမားေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ သြန္သင္ညႊန္ျပ ဆုိဆုံးမမႈေတြကုိ ခံယူရရွိသူေတြမွာ မေတြ႕မၾကံဳရတာကုိလဲ သတိျပဳမိပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ လူႀကီးမိဘေတြေရာ သားသမီးငယ္ေတြပါ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး မဆည္းပူး မ ေလ့လာခဲ့ၾကရေလေတာ့ ဒီလုိဗဟုသုတမျပည့္စုံျခင္းသည္ပင္ ဒီျပႆနာတုိ႔ျဖစ္ေပၚရျခင္းအေၾကာင္းရင္းျဖစ္မယ္လုိ႔ ေတြးၾကည့္မိတာပါ။ ကေလးေတြကုိေမးၾကည့္တဲ့အခါမွာလဲ ဆုိးခ်င္လုိ႔ဆုိးေနၾကတာမဟုတ္ပဲ ျမန္မာစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ စာရိတၱသင္ခန္းစာေတြ မသင္ဖူးလုိ႔ ဘာကုိမွ မသိနားမလည္လုိ႔ျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

● စာေပနဲ႔ေ၀း ယဥ္ေက်းမႈေဝး
အျခားေဒသေတြ အေျခခ်ေနသူေတြေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ အမာရီလုိမွာ အေျခခ်ေနၾကသူေတြကေတာ့ စာေပဖတ္႐ႈေလ့လာမႈအားနဲ တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ မိဘေတြကုိယ္တုိင္က စာေပမဖတ္ၾကေတာ့ သားသမီးေတြကလဲ အားရင္ ကြန္ျပဴတာတစ္လုံးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေတာ့ တာေပါ့။ ဂိမ္းေဆာ့မယ္၊ ခ်က္႐ြန္းထုိင္မယ္၊ ကာတြန္းၾကည့္မယ္၊ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္လုိ႔သာ အလိမ္မာစာေပ ယဥ္ေက်းမႈ စာေပေတြဖတ္႐ႈဖုိ႔ မိဘေတြက အားေပးမယ္၊ စီစဥ္ေပးမယ္ဆုိရင္ တကယ္ဆုိးမုိက္မုိက္ကေလးဆုိတာ ရွားမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီ လုိ မသိနားမလည္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြကုိ ျမန္မာစာေပယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအေျခခံ စာရိတၱသင္ခန္းစာေတြ သင္ေပးနုိင္မယ္ဆိုရင္ တကယ္ေတာ္ တကယ္လိမၼာတဲ့ကေလးေတြ ျဖစ္လာနုိင္မွာပါလုိ႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။

● မိဘေမတၱာ လုိခ်င္ရွာ
တခ်ဳိ႕မိဘေတြဟာ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြမွာ အခ်ိန္ပုိဆင္းတာနဲ႔အတူ အျမဲတမ္း အလုပ္မ်ားေနတတ္ၾကပါတယ္။ မိဘေတြအိမ္ရွိေတာ့ သား သမီးေတြက ေက်ာင္းသြားခ်ိန္၊ သားသမီးေတြအိမ္ေရာက္ေတာ့ မိဘကအလုပ္မွာ ျဖစ္ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ အလုပ္အားရက္မ်ားေရာက္ ျပန္ေတာ့လဲ ေစ်းဝယ္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ အိမ္သန္႔ရွင္း၊ ဟုိမိတ္ေဆြ ဒီမိတ္ေဆြ၊ ဟုိအပြဳိင့္မန္႔ ဒီအပြဳိင့္မန္႔နဲ႔ သားသမီးမ်ားနားမွာ ေနအားခ်ိန္ မရွိၾကပါဘူး။ ဒီေတာ့လဲ ၿငိမ္ၿပီးေရာဆုိၿပီး သားသမီးအႀကဳိက္ အုိင္ေပါ့၊ ဖုန္း၊ လက္ေတာ့ပ္ လုိခ်င္တာဝယ္ေပးၿပီး အခန္းတြင္းသြင္းထားၾက ေတာ့တာပါပဲ။ အဆုိးဆုံးက သားသမီးေတြပစ္ထားၿပီး အရက္ေသာက္ ဖဲကစား၊ ငါးမွ်ား၊ ေတာလုိက္လုပ္ေနၾကေတာ့ သားသမီးေတြဟာ မိ ဘအေပၚ အထင္ႀကီးေလးစားမႈေတြ ေလွ်ာ့ကုန္တာပါပဲ။ ေတြ႕ၾကံဳရဖူးသေလာက္ေတာ့ ကေလးေတြဟာ မိဘေမတၱာလုိေနတာလုိ႔ နားလည္ မိပါတယ္။

● အထင္ေသးတာ ျပင္သင့္ပါ
အေမရိကန္ေရာက္လာၿပီးေနာက္ တုိင္းတပါးယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခားကုိမွ အထင္ႀကီးအားက်ၿပီး ကုိယ့္စာေပ၊ ကုိယ့္ယဥ္ေက်း မႈကို အထင္ေသးၾကသူေတြကုိလဲ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ သားသမီးေတြတက္ေနတဲ့ေက်ာင္းတုိင္းသည္ ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခားတုိ႔ရဲ႕နယ္ပယ္မုိ႔ သားသမီးေတြအထင္ႀကီးကုန္တာ အျပစ္မဆုိသာပါဘူး။ အခ်ိဳ႕မိဘေတြကုိယ္တုိင္ပင္လွ်င္ ေယာင္ဝါးဝါးနဲ႔ျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ မေကာင္းမိဘူးေပါ့။ ေက်ာင္းမွာ အတန္းမွာ ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခားတုိ႔ကေမးလာတဲ့အရာကုိ သားသမီးေတြကမသိလုိ႔ ျပန္မေျဖနုိင္လုိ႔ မိဘ တုိ႔ကုိေမးတဲ့အခါ မိဘတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကလဲ ျပန္မေျဖတတ္ေတာ့ၾကျပန္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ သားသမီးေတြဟာ မိဘရဲ႕ကုိးကြယ္အားထားရာ ဘာ သာ သာသနာအေပၚမွာေရာ စာေပနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈမွာပါ လုိက္ပါအထင္ေသးလာပါေတာ့တယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခားတုိ႔ ေျပာျပရာကုိယုံၾကည္ၿပီး မိမိဘာသာကုိ စြန္႔ပယ္သြားၾကတာပါပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ သားသမီးေတြဟာ မိဘေရွ႕မွာေရာ ကြယ္ရာမွာပါ တကယ္အေမရိ ကန္စတုိင္ကုိအထင္ႀကီးၿပီး လြတ္လပ္မႈအျပည့္ယူၾကပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္ပုိင္စာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာသာသနာ အ ေပၚမွာ အထင္ျမင္ေသးမႈေတြကုိေလွ်ာ့ခ်ၿပီး သားသမီးမ်ားကုိ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳေစခ်င္မိပါတယ္။

● အမာရီလုိမွာ သာသနာ
မိမိတုိ႔သားသမီးမ်ဳိးဆက္မ်ားအား အမ်ဳိးဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈအေမြ လက္ဆင့္ကမ္းႏုိင္ရန္ရည္စိတ္သန္ၿပီး အမရိီလုိေဒသေရာက္ေနၾကတဲ့ ဘာသာသာသနာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားသူေတြဟာ စုေပါင္းၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတည္ေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တတ္နုိင္သမွ် စုေပါင္းလွဴ ဒါန္းပါဝင္ၾကလုိ႔ ဆြမ္းေရးကအစ လစဥ္ေရဖုိး မီးဖုိးဆုိတာ ျပည့္မွီေနပါေသးတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာေရး သာသနာေရးပြဲေတာ္မ်ားကုိလဲ စည္ကားစြာက်င္းပျဖစ္ေနေတာ့ သာသနာထြန္းကားသလုိလုိပါပဲ။

● အကာကုိပင္ အနွစ္ထင္ေန
ခက္တာက မိဘေတြကုိယ္တုိင္ ဒီေက်ာင္းကုိ ဘာေၾကာင့္တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသလဲဆုိတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကုိ ေမ့ေနပုံရပါတယ္။ ေက်ာင္းကုိ သြားရမွန္း လာရမွန္း မသိၾကပါဘူး။ လစဥ္ တတ္နုိင္သမွ် အလွဴေငြထည့္ေန႐ုံမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ သာေရး နာေရး ၾကဳံလာတဲ့ အခါမွ ဘုန္းႀကီးပင့္ ဆြမ္းကပ္၊ လွဴဒါန္းမႈျပဳေနၾကေတာ့ ေက်ာင္းသည္၎၊ ဘုန္းႀကီးသည္၎ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ခန္း၀င္ပစၥည္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနပါကလားလုိ႔ ခံစားမိရျပန္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔သားသမီးမ်ားသည္ ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခားမ်ားနွင့္သာ အိမ္ေထာင္က်သြားမယ္ဆုိရင္ ဒီ သားသမီးေတြက မိဘတုိ႔ရဲ႕ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာသာသနာ့အေမြကုိ ခံယူၾကပါမည္လား စဥ္းစားစရာပါ။ တကယ့္သာသနာေတာ္ရဲ႕ အ နွစ္သာရျဖစ္တဲ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ သိကၡာသုံးပါး ကုိယ္က်င့္တရားကုိဖယ္ထားၿပီး အေပၚယံပြဲေတာ္ေတြေလာက္၊ (သုိ႔မဟုတ္) လစဥ္ ပါ ဝင္လွဴဒါန္းေပးမႈမွ်နဲ႔ အားရတင္းတိမ္ေနမယ္ဆုိရင္ျဖင့္ အနာဂတ္သာသနာေရးဟာ မေတြးရဲစရာပါ။

● သားသမီးေတြ ေက်ာင္းပုိ႔ေစခ်င္
ၾကံဳပါမ်ားရင္ ႀကဳိက္ပါသတဲ့။ ျမင္ပါမ်ားရင္ ခင္ပါသတဲ့။ သားသမိီးေလးေတြ ျမန္မာစာေပနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈကုိ သိရွိနားလည္လာရန္မွာ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းေတြအေရာက္မ်ားဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ အထိအေတြ႕မ်ားလာၿပီး ယဥ္ေက်းမႈက်င့္ဝတ္ေတြ နားလည္လာနုိင္မွာပါ ။ ဒီထက္စြမ္းႏုိင္ရင္ ေက်ာင္းေတြကဖြင့္လွစ္ပုိ႔ခ်တဲ့ ျမန္မာစာ ေရးဖတ္သင္တန္း၊ ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းေတြေရာက္ေအာင္ မိဘေတြကုိယ္ တုိင္က တာဝန္ယူ အားေပးပုိ႔ေပးေစခ်င္မိပါတယ္။ ဒါဟာ အမိျမန္မာႏုိင္ငံမဟုတ္ဘူးဆုိတာ နားလည္ထားရမွာပါပဲ။ ျမန္မာမွာေတာ့ ဘာ သာျခား လူမ်ဳိးျခား အထင္ႀကီးၿပီး ဘာသာေျပာင္းျခင္း မိဘေမတၱာ အထင္ေသးေစာ္ကာျခင္းျဖစ္မွာ မစုိးရိမ္ရပါဘူး။ ျမန္မာမွာက ေက်းဇူးသိ တတ္မႈနဲ႔ ဗုဒၶစာေပယဥ္ေက်းမႈက အထုိက္အေလွ်ာက္ လႊမ္းမုိးမႈရွိေနေသးတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရႏုိင္ေနေသးလုိ႔ပါ။

● သတိ သံေဝ ရေစခ်င္
တကယ္ေတာ့ မိမိတုိ႔ေန႔စဥ္က်င္လည္လႈပ္ရွား လုပ္စားေနရတာေတြကုိ ျပန္ၿပီိးစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာန၊ မနာလုိ ၀န္တုိမႈေတြနဲ႔ခ်ည္း မုိးလင္းမုိးခ်ဳပ္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရတာပါ။ ဒါေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အကုသုိလ္တရားေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒီိအကုသုိလ္ တရားေတြဟာ ဆုိးက်ဳိးေတြကုိသာ ေပးတတ္တာမ်ဳိးပါ။ ဒီလုိေန ဒီလုိေသရရင္ျဖင့္ သက္ရွင္ထင္ရွားရွိစဥ္လဲ ဆုိးက်ဳိးေတြနဲ႔ ၾကံဳရနိုင္တယ္။ ေသၿပီးေနာက္ကာလမွာလဲ အပၸါယ္ေလးေထြဟာ မိမိအတြက္ လားရာေျမျဖစ္မွာ ေသခ်ာေနပါၿပိိိီ။ ႐ုပ္ဝတၳဳ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈေနာက္သာ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လုိက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ကုိယ့္အနာဂတ္ကုိ သစၥာေဖာက္တာနဲ႔အတူတူပဲလုိ႔သာ ဆုိလုိက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သတိမမူ ဂူကုိမျမင္ဆုိသလုိ သတိသံေ၀ဂမရေနေသးသမွ်ေတာ့ ဒါေတြကုိ ေတြးျဖစ္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သတိသံေ၀ဂ ရၾကပါေစ လုိ႔သာ ဆုေတာင္းေန႐ုံေပါ့။

● ႀကဳိးစားခဲ့သည္ ေအာင္ခဲ့ၿပီ
အထက္ေဖၚျပပါ အေတြးေတြရွိခဲ့သည္ႏွင့္အညီ စာေရးသူဟာ အမရီလုိမွာ စတင္အေျခခ်ေနခဲ့သည့္ ၂၀၁၁ ဧၿပီလမွ ယေန႔အထိ ႀကဳိးစားၿပီး အေကာင္ထည္ေဖၚျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားတစ္ရာေက်ာ္အား ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းေတြပုိ႔ခ်ျဖစ္ခဲ့သလုိ ျမန္မာစာ ေရး တတ္ ဖတ္တတ္ေအာင္လဲ ႀကဳိးစားေပးခဲ့ပါတယ္။ ထုိ႔အျပင္ အမ်ဳိးေကာင္းသား/သမီး ၁၀၀ ၀န္းက်င္ကုိ ရဟန္း၊ သာမေဏ သီလရွင္အျဖစ္ သြတ္သြင္းၿပီး စိတ္ဓါတ္ခြန္းအားျမႇင့္တင္ စာရိတၱသင္ခန္းစာေတြပုိ႔ခ်သင္ေပးႏုိင္ခဲ့သလုိ တရားစခန္း ေလးႀကိမ္ဖြင့္လွစ္ၿပီး ဝိပႆနာ တရား ေတာ္မ်ားကို ေဟာၾကားပုိ႔ခ်လုိ႔ ေအာင္ျမင္မႈတခ်ဳိ႕ေတာ့ရခဲ့ၿပီလုိ႔ ေျပာနုိင္ပါၿပီ။ ထုိ႔ျပင္လည္း ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား ဆရာေတာ္မ်ားကုိပင့္ၿပီး တရားေတာ္မ်ားကုိ အားရရႊင္ေပ်ာ္ အလွဴေတာ္လုပ္နုိင္ခဲ့ပါၿပီ။

● ဘီလူးေပ်ာ္ရာ အရပ္ပါတဲ့
ဒယ္အုိးဆရာေတာ္ႂကြေရာက္ၿပီး တရားေဟာခဲ့စဥ္က ဒီအရပ္ဟာ ဘီလူးေတြေပ်ာ္တဲ့ အရပ္တဲ့။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ သားစိမ္းငါးစိမ္းေတြ ေပါ လုိ႔တဲ့။ ဟုတ္တယ္ေလ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ ႏြားေကာင္ေရ ေလးငါးေထာင္သတ္ျဖတ္ၿပီး အမဲသားထုတ္ပုိးေနတဲ့အရပ္ကုိး။ ဒါတင္မက အလုပ္ အားရက္ေတြမွာ ေတာထဲသြား သမယ္ ဒရယ္ ဆတ္ သတၱဝါေတြ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၾက၊ ျမစ္ေခ်ာင္း ဆည္ ကန္ရွိရာသြား ငါးမွ်ားအပန္းေျဖ၊ ေသာက္စားမူးယစ္ ဖဲကစားေန စသည္ေတြက အကုသုိလ္နဲ႔ေပ်ာ္တဲ့ အေပ်ာ္ေတြခ်ည္းမလား။ ဒါေၾကာင့္ပဲထင္ပါရဲ႕ အရပ္ေဒသေန လူေတြ မွာ ျပႆနာမ်ဳိးစုံ ၾကံဳေနၾကေလရဲ႕။ ထစ္ကနဲဆုိ သတ္မယ္ ျဖတ္မယ္ ထုိးမယ္ ႀကိတ္မယ္ဆုိတာခ်ည္းပဲ။ ဧကႏၱ ဘီလူးစီးေနလုိ႔လား မသိ နုိင္တာေနာ္။ အဖြဲ႕စည္းေတြ အကြဲအျပဲေတြဆုိတာလဲ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ မဖြဲ႕ရေသးဘူး ကြဲဖုိ႔ျပင္ေနၾကေလရဲ႕။

● ကုသုိလ္တုိးရန္ လွည့္ဆြမ္းခံ
ဒီလုိ အကုသုိလ္မ်ားေနၾကတဲ့သူေတြ သတိသံေဝျဖစ္ေစဖုိ႔ရယ္၊ ေန႔စဥ္ ကုသုိလ္ေတြတုိးၿပီး အကုသုိလ္ကံဆုိးေတြကုိ ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ဖုိ႔ရယ္ ေတြးၿပီး စားေရးသူနဲ႔အတူေန ရဟန္းမ်ားဟာ ေန႔စဥ္ ရပ္ကြက္အတြင္း အိမ္စဥ္ဆြမ္းခံႂကြျဖစ္ေနပါတယ္။ နံနက္ကုိးနာရီေက်ာ္ၿပီဆုိရင္ျဖင့္ အက်ဳိးေဆာင္ဥပသကာမ်ားက ကားကုိယ္စီနဲ႔ေရာက္လာၿပီး ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္အတူ ရပ္ကြက္ထဲ ဆြမ္းခံလုိက္ၾကပါတယ္။ အိမ္ေနသူ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားက အားရဝမ္းသာၾကသလုိ ကေလးသူငယ္မ်ားကလဲ ဦးေတာ္လုပ္တတ္ေနၾကေလၿပီေပါ့။ ဥပါသကာမ်ားရဲ႕ ဆြမ္း ေတာ္ဗ်ဳိ႕…ဆုိတဲ့အသံရယ္ ေၾကးစည္သံရယ္ၾကားရတဲ့အခါ အိမ္တုိင္းရဲ႕တံခါးေလးေတြဟာ ပြင့္လာစျမဲျဖစ္ၿပီး အိမ္ထဲပင့္ေဆာင္ ဆြမ္း ေလာင္းၾကပါေတာ့တယ္။

● အလ်ံပယ္ကုိ ေပါပါတယ္
သံဃာေလးပါးဆြမ္းခံမႈဟာ ရပ္ရြာအတြက္ က်က္သေရတုိးလာသလုိ ေကာင္းက်ဳိးေတြကုိလဲတုိးေစမွာအမွန္ပါ။ ထုိ႔အျပင္ ဗုဒၶဘာသာ ဓ ေလ့ထုံးစံကုိလဲ မ်ဳိးဆက္သစ္တုိ႔အား ျပသရာေရာက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာဆုိ ဘာသာျခား လူမ်ဳိးျခားတုိ႔က အံ့အားသင့္စြာ ရပ္ၾကည့္ေန တာ၊ သဒၶါနဲပါးသူေတြ သဒၶါပြားမ်ားလာတာေတြလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီဆြမ္းခံလုိ႔ ရသမွ်အဟာရကေတာ့ တစ္ေန႔ လူေလးငါးဆယ္ စား ေလာက္တယ္ဆုိရင္ လြန္အံ့မထင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းလာသမွ် ေကြ်းေမြးလုိ႔ ပုိလွ်ံတာေတြကုိ ညေနပုိင္း အလုပ္မွျပန္လာသူေတြကုိ ေကြၽးျခင္း ရပ္ထဲ ျပန္လည္စြန္႔လႊတ္လွဴဒါန္းျခင္းေတြကုိပင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ကုသုိလ္ေတြတုိးၿပီးရင္း တုိးေနတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိပါပဲ။ ဒယ္အုိးဆရာေတာ္ တရားေဟာရန္ႂကြလာစဥ္ကဆုိရင္ စာေရးသူတုိ႔ၿမဳိ႕ေလးကုိ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေနသလားလုိ႔ေတာင္ ခံစားရေၾကာင္း မိန္႔သြားေလရဲ႕ေပါ့။

● ေအးခ်မ္းသာယာ က်က္သေရျဖာ
ဒီလုိနဲ႔ ရပ္ကြက္အတြင္းေန ေစတနာရွင္ေတြမွာလဲ ေန႔စဥ္ဆြမ္းခ်က္ဖုိ႔ကအစ ဆြမ္းေလာင္တာအဆုံး အေလးထားလုပ္လာၾကေတာ့ ကုသုိလ္ ေတြ တုိးေနၾကပါၿပီ။ အရင္က အကုသုိလ္အေတြးတုိ႔ေနရာမွာ ကုသုိလ္အေတြးတုိ႔က၎၊ အကုသုိလ္စကားတုိ႔ေနရာမွာ ကုသုိလ္စကား တုိ႔က၎၊ ဒုစ႐ုိက္မ်ားေနရာမွာ သုစ႐ုိက္တရားတုိ႔က၎ အစားထုိးေနရာယူလာေသာအခါ ရပ္ရြာေလးသည္ အရင္ကလုိမဟုတ္ေတာ့ပဲ ေအးခ်မ္းသာယာသလုိ က်က္သေရမဂၤလာပုိရွိလာသလုိလုိ ခံစားလာရပါေတာ့တယ္။ စာေရးသူတုိ႔ကလဲ ေမတၱာပုိ႔၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားၿပီး သြား ၾကသလုိ ဆြမ္းေလာင္းပီးတုိင္းလဲ ဘ၀တု သဗၺမဂၤလာ သုံးဂါထာကုိ ရြတ္ဖတ္မဂၤလာျပဳ ဆုေတာင္းေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ မေကာင္းေသာ နာနာဘာဝ ဝိနာဘာဝ ပရေလာကသားတုိ႔ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္လဲ ေျပးကုန္ေလာက္ၿပီ၊ ခြာကုန္ေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဘီလူးေတြလဲ မလာနုိင္ ေတာ့ၿပီဟုသာ ယုံၾကည္လုိက္မိပါေတာ့တယ္ ။

● အမာရီလုိက ေၾကးစည္သံ
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရေသာ္ အေမရိကန္နုိင္ငံတလႊားမွာ စာေရးသူေနတဲ့ အမာရီလုိၿမဳိ႕ေလးကဲ့သုိ႔ေဒသေတြ အမ်ားအျပားရွိေနသလုိ အမရီလုိ ေရာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံဖြား တုိင္းရင္းသားမ်ားလုိပဲ ဘ၀ကုိ ရင္ဆုိင္ယွဥ္ၿပဳိင္ေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဘဝတူ တုိင္းရင္းသားညီအကုိမ်ားအေနျဖင့္ ဒီေဆာင္းပါးပါ အေတြးေလးေတြကုိ ဖတ္႐ႈၿပီးေနာက္မွာေတာ့ မိမိဘဝနဲ႔ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနရတဲ့ အေနထားကုိ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္သိျမင္သေဘာေပါက္လွ်က္ သတိသံေဝရၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။ အကုသုိလ္ဒုစ႐ုိက္အေတြး မ်ား ေနရာမွာ ကုသုိလ္သုစ႐ုိက္အေတြးမ်ားနဲ႔ အစားထုိးၾကေစခ်င္ပါၿပီ။ ျမန္မာစာေပယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဘာသာ သာသနာ ဓေလ့ထုံးစံေတြကို သားသမီးမ်ဳိးဆက္သစ္တုိ႔အား လက္ဆင့္ကမ္းအေမြေပးေစခ်င္ပါၿပီ။ အမာရီလုိမွာေတာ့ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ ေၾကးစည္သံတုိ႔ ဆူလုိ႔၊ ညံလုိ႔ လြင့္ ပ်ံလုိ႔ေနပါၿပီ။ ဒီေၾကးစည္သံေလးကုိ ၾကားရသူတုိင္းသည္လည္း ငါတုိ႔ရဲ႕ေခြၽးနဲစာေလးေတြနဲ႔ စုေဆာင္း စုေပါင္းတည္ေထာင္ထားတဲ့ေက်ာင္း ေတာ္ေလးအတြက္ အေမြခံမ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ဖုိ႔လုိတယ္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္လဲ ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဒါန သီလ ဘာဝနာမႈ ေတြနဲ႔ ေမြ႕ေလွ်ာ္သင့္တယ္ဆုိတာ ေတြးမိႏုိင္ပါေစလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ႕။ အဆုံးမွာေတာ့ အမာရီလုိက ဒီေၾကးစည္သံသည္ ဗုဒၶသသနာေတာ္ ေရာင္ဝါအလင္းတုိ႔ကမၻာမွာ ေနလမင္းသုိ႔ပ်ံ႕သင္းဖုိ႔သာ တစ္စိတ္တစ္ေဒသအားျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္ပါေစေတာ့လုိ႔ အာ႐ုံျပဳဆုေတာင္းရင္း စာေရးသူ ရဲ႕အေတြးေလးကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္လုိက္ပါရေစ။

စာ႐ႈသူအေပါင္း ရႊင္လန္းဝမ္းေျမာက္ႏုိင္ၾကပါေစ ….

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ