မီးသီတဲ့ ႀကိဳး
မင္းတာရာ
ဒီဇင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၃
Photo by Aung Htet
အာရပ္ေႏြဦးကို အိပ္မက္ထဲ ထည့္မက္ၾကည့္ေတာ့
သူတကာေတြနဲ ့မတူေအာင္ ေသြးေတြခ်င္းခ်င္းနီ
ဂ်ီနီဗာ ကြန္ေဗးရွင္းေတြက ေဘးကင္းရာမွာ
သခ်ၤာေဗဒနဲ ့ ေဘာဂေဗဒဆန္ဆန္ေရွာင္ရွားေနခဲ့။
သူတို ့က…ပြင့္ခ်ိန္ သီးခ်ိန္ကို
ေပသီးရိုက္ခ်ိန္ ကုန္လြန္တဲ့အထိေစာင့္လုိ ့။
ငါတို ့က ..အတၱဟိတိ အတၱေနာနာေထာနဲ ့ဆြဲဖြင့္
တည္ေဆာက္ခဲ့ၾက……။
ကိုယ့္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္နဲ ့ကိုယ္ဆိုေသာ္ျငား
သူတို ့က. မုန္တိုင္းၾကား အသာေလး တစ္က်ပ္ရသြားလည္း
ငါတို ့မွာ. တစ္မတ္အတြက္ ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ ့ေခၽြးတလံုးလံုး
နားေနကြန္းခိုစရာ…ကိုယ့္အပင္ေအာက္
ကိုယ္ေတြအတြက္ အရိပ္ေပ်ာက္ရွေနၾကရ…။
အဲဒီ့ဇာတ္
လႈိင္းတြန္ ့ေနေရာင္ မာယာေဆာင္တို ့
ေသြ ့ေျခာက္ ေသြ ့ေလာင္ အာေခါင္ေတြမို ့
ေရအသြင္ရုပ္အဆင္း သူတို ့ဖန္ဆင္းလုိ ့
ေရႊသမင္အလိုက္ မမွားခ်င္သလုိ
မင္းႀကီးတာကထြက္တဲ့….ဒီေရႊသမင္….။
ကိုယ့္အရပ္နဲ ့ ကိုယ့္ဇာတ္မွာ………..
ေသေအာင္ဆံုးမ . ဆံုးမရင္ေသရတဲ့ ဒီဇာတ္ထုပ္
ေပါက္ေအာင္တီးရင္း. တီးရင္းေပါက္သြားတဲ့ ပတ္မႀကီး
သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ရာ ျမည္ဟီးဖို ့အေရးမွာ
လက္သီးဆုပ္နဲ ့ ဗံုရဲ ့မ်က္နာျပင္ၾကားက
လုိရာ ပံုသြင္းခံ ပတ္စာ က ငါတို ့ေတြလား…….။
ျပားသြားတဲ့ ဒီကမၻာႀကီးၾကားေအာင္…
ငိုႀကီးဟစ္က်ယ္ ရီေမာျပစ္လုိက္မယ္ကမၻာကုန္က်ယ္သ၍
အေရြ ့အေျပာင္းမွာ
ေက်းေတာသားကေန ၿမိဳ ့ျပသားျဖစ္တဲ့ ကိစၥကိုမ်ား……………..။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
