ဖိုုးထက္၊ ၾသဂုုတ္ ၁၅၊ ၂၀၁၂
ဒီမယ္ဗ် က်ဳပ္ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္ ထြက္လုပ္ေနတဲ႔ႏွစ္ေတြ ရည္တြက္ရင္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေတာင္ မရည္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ က်ဳပ္ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ၀န္ၾကီးဌာန တစ္ခုမွာ ေန႔စားနဲ႔ ၀င္လုပ္ေသးတာ။ အဲ ေျပာစမ္းပါရေစအံုး။ ၾကြားတယ္လို႔လဲ မထင္ၾကနဲ႔။ ၾကြားေလာက္ေအာင္လဲ ဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ရတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာလို႔သာေျပာတာပါ။ သူလို ကိုယ္လို ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တစ္တန္း ပံုမွန္ေအာင္သြားတာပါ။ ဘာတတ္လဲ မေမးနဲ႔။ ဘာမွ မတတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ကို သင္တဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမေလးေတြဆိုတာ ၁၅၀ တန္းဆိုလား၊ စံျပတန္းဆိုလား ဆင္းလာၿပီး က်ဳပ္တို႔ကို သင္တာ။
ဆရာ၊ ဆရာမေလးေတြဆိုတာ အသက္က ငယ္ငယ္။ အစိုးရေပးတဲ႔ လခနဲ႔ ဘယ္မွာ ေလာက္ပါ႔မလဲ။ သူတို႔ခင္မ်ာ ေရြးၿပီးသား ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမို႔လို႔သာ ဇြတ္ႏွစ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနရသာ။ အရည္အခ်င္း ျပည္႔ျပည္႔နဲ႔ ေက်ာင္းသားကို ပညာလက္ဆင္႔ကမ္းႏိုင္တဲ႔ သူဆိုတာ ရွားပါတယ္။ သူတို႔ အျပစ္လို႔ က်ဳပ္က ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ မသင္ခဲ႔ရတဲ႔ ဘာသာရပ္ေတြကို ၀န္ၾကီးဌာကက ေရာ႔၊ အင္႔ ဒီႏွစ္ ဒါသင္ဆိုၿပီး လုပ္တာေလ။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ေလးေတြ ခင္ျမာလဲ စာဖတ္သင္ေပါ႔။
ဥပမာ တစ္ခု ေျပာရရင္ C++ လို႔ေခၚတဲ႔ ကြန္ျပဴတာ ပရိုဂရမ္ေရးဆြဲနည္း ဘာသာရပ္ကို မသင္ခဲ႔ရတဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမေလးေတြက ဘာမွ မသိေသးတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို စာအုပ္ေပၚမွာဘဲ ပရိုဂရမ္ေတြ ေရးၿပီး သင္ရေတာ႔ တြက္သာၾကည္႔ေတာ႔။ က်ဳပ္တို႔လဲ မတတ္ဘူး။ သူတို႔လဲ စိတ္မေကာင္းဘူး ။ ေခတ္ၾကီး ေျပာပါသယ္။ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္တဲ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးတစ္ေလဘဲ အျပင္က သင္တန္းေတြနဲ႔ စာေတြ ဖတ္လို႔ နည္းနည္းတတ္တယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္ဆိုပါေတာ႔။
အင္း ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္ အင္ဂ်င္နီယာဘြ႔ဲရခဲ႔တယ္ ဆိုပါေတာ႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရတာ ၾကြားစရာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျပာခ်င္တာ။ ကိုယ္႔ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းေတာ႔ အနာသက္သာပါတယ္။ စကားဆက္ရရင္ က်ဳပ္ ၀န္ၾကီးဌာနမွာ ေန႔စား၀င္လုပ္ရင္း အစိုးရ အရာရိွ ေနရာအတြက္ လူေခၚပါတယ္။ က်ဳပ္ဆို ၾကည္႔လိုက္ရတဲ႔စာေတြ။ တက္လိုက္ရတဲ႔ က်ဴရွင္။ ေမးတဲ႔ ေရးေျဖေမးခြန္းေတြေျဖႏိုင္တာလဲ ေမးခြန္းထုတ္တဲ႔သူကိုေတာင္ အထင္ေသးစိတ္ ၀င္မိေသးတာ။ ေနာက္ လူေတြ႔လဲေရာက္ေရာ က်ဳပ္ သိလိုက္ပါၿပီ။ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ပ်က္သလို “တနလၤာေန႔က ျမင္႔မိုရ္ေတာင္ထိပ္က ကၠိဳလ္ပင္မွာ ဘာငွက္နားသြားသလဲ” ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းေျဖရသလိုပါဘဲ။ ဆိုင္ရာ ပိုင္ရာ ပါတ္သက္ရာ ပါတ္သက္ေၾကာင္း မင္းၾကီး မင္းေလး ပူေဇာ္ပသထားတဲ႔ သူေတြက ဘာငွက္မွ မနားဘူးဆိုၿပီး အေျဖေပးတာေတာင္ ေတာ္လိုက္တာ ဆုိၿပီး လုပ္တာ။ က်ဳပ္လိုေကာင္ေတြ အကပ္ အရပ္မရိွေကာင္ေတြက လဒဗ် လဒဗ် လို႔ ေျဖျပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္ေရာဘဲ။
စိတ္မပ်က္ လက္မပ်က္ က်ဳပ္ ဆက္ၿပီး ေန႔စားနဲ႔ လုပ္ေနပါေသးတယ္။ ခိုးလို႔ရတဲ႔ ခြဲတမ္းေလး ခြဲေပးတာ၊ ဘံုးလို႔ရတဲ႔ ေငြစေလးနည္းနည္း ေပးတာနဲ႔ တစ္ကုိယ္ေရ တစ္ကာရကေတာ႔ ေအးေအး ေဆးေဆးေပါ႔။ လူဆိုတာမ်ိဳးက တစ္ေယာက္တည္း ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ အိမ္ေထာင္ ျပဳရ၊ ကေလးေမြးရန႔ဲ မိသားစု ဘ၀ကိုတည္ေဆာက္ရအံုးမွာေလ။
က်ဳပ္လား ရည္းစားရိွတာေပါ႔ဗ်။ က်ဳပ္အတန္းထဲက အတူတူဘဲ။ သူလဲ “အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရေလ က်မသမီးေလးက” ဆိုတာထက္ ပိုၿပီး အသံုးမ၀င္လွပါဘူး။ ႏွဳတ္ခမ္းပဲ႔ခ်င္း မီးမွဳတ္တဲ႔ ဘ၀ေတြဆုိေတာ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔ ကိစၥ ၀ိစၥေတြ အကုန္လံုး က်ဳပ္ေခါင္းေပၚေပါ႔။ က်ဳပ္နဲ႔ သူက ခ်စ္တာေကာ၊ သံေယာဇဥ္ေကာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးဆိုေတာ႔ သူကလဲ က်ဳပ္ကလြဲလုိ႔ ဘယ္ေယာက္က်ားမွ ယူစရာမရိွ။ က်ဳပ္ကလဲ သူကလြဲၿပီး ဘယ္မိန္းမ မွယူစရာမရိွ။
ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္ ေန႔စားဘ၀နဲ႔ ဆက္သြားလို႔မရေတာ႔ဘူးဆိုတာ သိလာရတယ္။ ေန႔စား၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႔ ေနၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား လက္ထပ္ရင္ေတာ႔ ျဖစ္တာေပါ႔ေလ။ က်ဳပ္ကို ၾကီးက်ယ္တယ္ေျပာေျပာ ေျပာစမ္းပါရေစ။ က်ဳပ္ မခိုးခ်င္ဘူးဗ်။ က်ဳပ္ ငယ္ငယ္က အိမ္မွာ အေမ႔ပိုက္ဆံကို အခိုးဆံုး၊ အႏိွဳက္ဆံုး သူေပါ႔။ ဒါေပသိ ေန႔စား၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႔ ေလး ငါး ဆယ္ႏွစ္ လုပ္ၿပီး ျပန္တမ္း၀င္ အရာရိွ ျဖစ္လာၿပီဆိုပါေတာ႔။ က်ဳပ္ မိုးခါးေရ ေသာက္မွ ျဖစ္ေတာ႔မွာ။ မေသာက္ခ်င္လဲ ေသာက္ရေတာ႔မွာ။ က်ဳပ္စိတ္မလံုဘူး။ အထက္အရာရိွေတြက ျပည္သူပိုင္ ပိုက္ဆံေတြကို ကုိယ္႔ရပိုင္ခြင္႔လို သေဘာထားၿပီး ခိုးေနတာ က်ဳပ္ မၾကိဳက္ဘူး။ နဂိုကမွ ကိုယ္ခံအား မေကာင္းတဲ႔ က်ဳပ္။ သူတို႔လိုေနရာေရာက္ၿပီး ခိုးခြင္႔သာရခဲ႔ရင္ က်ဳပ္ ခိုးမိေတာ႔မယ္။ ခိုးခ်င္ဘူးဗ်ာ။ မခိုးဘဲ အစိုးရ ၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႔ ရပ္တည္လုိ႔ ရသလားဆုိေတာ႔လဲ အမ်ား အသိဘဲေလ။ က်ဳပ္မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ တစ္လမ္းဘဲ ရိွတယ္။ အျပင္ အလုပ္ လုပ္ေပါ႔။ ဒါဘဲ ရိွတာဘဲ။ အျပင္ ျပည္တြင္း အလုပ္ လုပ္ရေအာင္ကလဲ တစ္ရက္ လၻက္ရည္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ မေသာက္ရရင္ ေနမေကာင္းခ်င္တဲ႔ က်ဳပ္ နဲ႔ လဲ မျဖစ္ပါဘူး။ လစာ တစ္လ ႏွစ္သိန္းေလာက္နဲ႔ ေမြးလာမယ္႔ ကေလးေတြနဲ႔ ႏွစ္ဖက္ မိဘ ျပန္ၾကည္႔ရမွာနဲ႔ ျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေတာ႔ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ဖို႔ လမ္းစ ရွာရေတာ႔တာေပါ႔။
ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ လမ္းစရွာရတာလဲ ခက္ပါတယ္။ က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ အင္ဂ်င္နီယာဘြ႔ဲရဗ်။ ပညာတတ္ဗ် ဆိုၿပီး လုပ္ေနတာ မဟန္ဘူးဆိုတာ သိလာရတယ္။ စကၤာပူထြက္ပါလားလို႔ ေျပာလို႔ ေအးဂ်င္႔ေစ်းစံုစမ္းၾကည္႔တာ က်ဳပ္ ဘယ္ေပးႏိုင္မလဲဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ အလည္အပါတ္ထြက္ၿပီး အလုပ္ရွာရင္ ရတယ္ဆိုလို႔ စြန္႔စားၾကည္႔မယ္ဆိုေတာ႔လဲ ထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူးဗ်။ ကုန္မယ္႔ ေငြေၾကးကို ခ်ီးငွားသြားရအံုးမယ္။ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်ဳပ္ကို ေမးရင္ မေျဖႏိုင္မွာ မပူေပမယ္႔ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ဗ်လို ႔ လက္မ တစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔ က်ဳပ္ အဂၤလိပ္စကားက ေတာင္တစ္လံုး ေျမာက္တစ္လံုး။ အက်ိဳးအပဲ႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကီးတဲ႔ မလွမပ အက်ိဳး အပဲ႔ေတြပါ။
အဲဒီလို ျဖစ္ေနတံုး ကံေလးလိုက္ခ်င္ေတာ႔ ေျပာပါတယ္။ ေမြးသမိခင္ ေက်းဇူးရွင္ ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ အိမ္၀ိုင္း ေရာင္းရေငြေလးနဲ႔ “မင္း တတ္ႏိုင္မွ ျပန္ဆပ္ေပါ႔”ဆိုၿပီး ေျပာလို႔ လက္ထဲ တုတ္ေလး ရလာတာေပါ႔။ လက္ထဲ ပိုက္ဆံရိွလာလို႔ ႏိုင္ငံျခား ထြက္မယ္ေပါ႔။ ဘယ္ႏိုင္ငံသြားမလဲ။ကိုရီးယားလား၊ မေလးရွားလား၊ စကၤာပူလား။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ေက်းဇူးနဲ႔ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား ရတယ္ဆိုတဲ႔ ကိုရီးယားသြားမယ္ေပါ႔။ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား ျမန္ျမန္ရ။ ျမန္ျမန္ မ်ားမ်ားစု။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေနမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္လဲ မရိွတာေၾကာင္႔ ကိုရီးယားဘဲ က်ဳပ္ထြက္ခဲ႔တယ္။ ေပးလိုက္ရတဲ႔ ပိုက္ဆံ။ ကုန္လိုက္တဲ႔ေငြ။ တိုတိုေျပာရရင္ ကိုရီးယားေရာက္တယ္ဆိုပါေတာ႔။ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ေတြ ညာေတြ ေဘးခ်ိတ္။ ပိုက္ဆံရမယ္၊ ပိုက္ဆံေပးမယ္။ လူကို ဗလကာယ မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ဘာမဆို လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ လုပ္တာဆုိေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ပိုက္ဆံ စုခ်င္လို႔ သံုးႏွစ္ အလုပ္ လုပ္ခဲ႔တဲ႔ ၾကားထဲ ျမန္မာျပည္ေတာင္ အလည္မျပန္ဘူး။ တစ္လ တစ္လ ျမန္မာေငြ ဆယ္႔ႏွစ္သိန္း၊ ဆယ္႔သံုးသိန္း ပို႔ႏိုင္ပါတယ္။ သံုးႏွစ္ျပည္႔လို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္မယ္လဲ ဆိုေရာ အေမ႔ အေၾကြး ေက်တယ္။ တိုက္ခန္းေလး ခပ္လတ္လတ္ တစ္ခန္းရတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရတယ္။ လက္ထဲ သိန္းငါးဆယ္ေလာက္ရတယ္။ ဒါဘဲ။ အသက္က သံုးႏွစ္ၾကီးသြားတယ္။
လက္ထဲက ပိုက္ဆံနဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္မယ္ဆိုၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ေတာ႔ ကိုသင္းျမိဳင္+ မလွလွေဌး (BE Civil) ဆိုၿပီး ၀က္သားတုတ္ထိုးဘဲ ေရာင္းရမလိုလို။ အသုတ္စံုဘဲ ေရာင္းရမလိုလို ျဖစ္ေနတာ။ ပူပူေႏြးေႏြး တရား၀င္ ယူၿပီးလို႔ မိန္းမနား ကပ္မလို႔ ၾကံကာ စည္ကာ ရိွေသး လက္ထဲက ေငြက လံုးပါး ပါးလိုက္လာတယ္ေလ။
အမ်ိဳးေတြကေတာ႔ ေစတနာနဲ႔ အၾကံေပးၾကပါတယ္။ တက္စီေလး ေထာင္ပါ႔လားေပါ႔။ သူတို႔ ေျပာသလို ခ်ီးဟယ္၊ ငွားဟယ္နဲ႔ တက္စီေလး တစ္စီး ၀ယ္ေမာင္းရမလားလဲ စဥ္းစားပါေသးတယ္။ က်ဳပ္သား၊ သမီးေတြကို မင္းတို႔အေဖ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရ Taxi ဒရိုင္ဘာလို႔ က်ဳပ္ ေျပာခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ဂ်ီးမ်ားတယ္ ေျပာခ်င္ေျပာ။ လက္ေၾကာမတင္းဘူးလို႔ မေျပာၾကေစခ်င္ဘူး။ ကိုရီးယားမွာ လက္ေၾကာမတင္းရင္ ဘယ္လို မွ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ကိုရီးယားမွာ အလုပ္ လုပ္ဖူးသူတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မိန္းမ ကိုယ္၀န္ ငါးလေလာက္မွာ ႏိုင္ငံျခား စကၤာပူသို႔ ေနာက္ တစ္ေခါက္ေပါ႔ဗ်ာ။
စကၤာပူမွာ ရိွတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကူညီၾကရွာပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေတြလဲ ရပါတယ္။ အလုပ္လဲ ရတယ္။ S.pass တင္ေတာ႔ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုး ဘ၀မွာ ဘုရားနဲ႔ ဒီေလာက္ နီးနီးကပ္ကပ္ ဘယ္တံုးကမွ မရိွခဲ႔ေလာက္ေအာင္ ရွစ္ခိုး ဆုေတာင္းလိုက္ရတာ ျမန္မာႏိုင္ငံက မိန္းမေတာင္ အဆစ္ပါေသး။ ကံေလး လိုက္ခ်င္ေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ pass က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မိန္းမလဲ ေမြးေရာ က်ဳပ္က အလုပ္ စ၀င္ခါစ။ အလုပ္က ခြင္႔မေပး။ ေယာက်ၤားေလးေမြးတယ္။ က်န္းမာတယ္။ မင္း က်န္းမာေအာင္ေနေနာ္။ ေမာင္ က်န္းမေအာင္ ေနေနာ္။ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္။ ေမာင္႔သား ကို စိတ္ခ်ပါ ဆိုတာနဲ႔ က်ဳပ္မွာ ေယာက္က်ားတန္မဲ႔ မိန္းမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ မသိေအာင္ ငိုလိုက္ရတာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ႔။ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
က်ဳပ္ စလံုးမွာ အလုပ္ လုပ္ေနတာ ခုႏွစ္ေက်ာ္ ရွစ္ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီ။ ၾကားထဲမွာ တစ္ႏွစ္ တစ္ခါေလာက္ မိန္းမနဲ႔ ကေလးဆီ ျပန္ပါတယ္။ က်ဳပ္ ပထမဆံုး ျပန္တံုးက ေန႔ကို ေမ႔လို႔ကို မရဘူး။ ေလယာဥ္ကြင္းမွာ အခါလည္သားေလာက္ ရိွေနတဲ႔ က်ဳပ္သားက က်ဳပ္ကို ဘယ္က လူၾကီးလဲ မသိဘူးဆိုၿပီး ေတြးသလား မသိပါဘူးဗ်ာ။ ခ်ီဖို႔ ေနေနသာသာ “သား ငါ မင္း အေဖေလကြာ” လို႔ ေျပာတာေလးနဲ႔ကို ငိုလိုက္တာ အာျဗဲနဲ႔။ စဥ္းစားသာ ၾကည္ေပါ႔ဗ်ာ။ ရင္ထဲ မေကာင္းခ်က္ေတာ႔။
ေနာက္ၿပီး ဆံစေန ေျခဖ်ားအထိ ရွစ္ၾကီး ခိုးပါရဲ႕။ မရိုေသ႔စကားေျပာပါရေစ။ က်ဳပ္က ရဟႏၱာမွ မဟုတ္တာ။ ကိေလသာလဲရိွတယ္။ ရာဂလဲ ရိွတယ္။ ကိုယ္႔မိန္းမ မဟုတ္ရင္ တစိမ္းမိန္းမေတြကို ဘယ္စိတ္နဲ႔မွ မျပစ္မွားမိေအာင္ ေန ႏိုင္ေပမယ္႔ က်ဳပ္ မိန္းမ က်ဳပ္ေတာ႔ အားရ ပါးရ ျပစ္မွားတယ္ဗ်ာ။ ဟယ္ ၾကမ္းလိုက္၊ ရိုင္းလိုက္ တာလို႔ က်ဳပ္ကို ျမင္ေကာင္း ျမင္ၾကမွာေပါ႔ေလ။ က်ဳပ္ အမွန္အတိုင္းေျပာတာပါ။ ေသြးနဲ႔ သားနဲ႔ ကိုယ္ဘဲဗ်ာ။
က်ဳပ္ ေဘာ္ဒါ စာေလး ဘာေလး ေရး၊ ဖတ္တဲ႔ အေကာင္ ေျပာတာ သတိရမိတယ္။ ဒီေကာင္ေျပာတာ ဘာတ႔ဲ။ “ေအးဗ်ာ..ေသြးသားေကာင္းတံုး အရြယ္က်ေတာ႔ ေ၀းေနရတယ္။ မက်န္းမမာ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္က်မွ ေမာင္ေရ..မိန္းမေရ နဲ႔ ဟား ဟား” ဆိုၿပီး ေမာင္ေရ နဲ႔ မိန္းမေရ ဆုိတဲ႔ အသံကို အဘိုးၾကီး အဘြားၾကီး အသံနဲ႔ ေျပာေတာ႔ က်ဳပ္မွာ မရီရဘဲ တြန္႔တြန္႔သြားတယ္။
မိန္းမနဲ႔ သားဆီကို က်ဳပ္ တစ္ပါတ္ တစ္ခါ ဖုန္းဆက္တယ္။ တယ္လီဖုန္းထဲကေန ကိုယ္႔မိန္းမကုိယ္ သားေျပာ မယားေျပာ ေျပာရတာေလာက္ အရသာရိွတာ က်ဳပ္လို ႏိုင္ငံျခားမွာ မိသားစုနဲ႔ ခြဲၿပီး လုပ္ေနရတဲ႔သူေတြဘဲ ခံစားဘူးမယ္ ထင္သာဘဲ။ သားေတာ္ေမာင္ကေတာ႔ အသက္နည္းနည္းၾကီးလာေတာ႔ က်ဳပ္ကို အေဖအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနရဘဲ တစ္ခါ ျပန္လာမွ တစ္လေလာက္ ဧည္႔သည္ျပန္ ျပန္ေနတဲ႔ က်ဳပ္ကို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ တယ္မရိွလွပါဘူး။ စိတ္မေကာင္းေပမယ္႔ ဒီေကာင္ က်ေနာ္႔လို မပူမပင္ရ ေက်ာင္းတက္၊ စားႏိုင္၊ ၀တ္ႏိုင္ေနတာနဲ႔ကို ေျဖသိမ္႔ႏိုင္ပါတယ္ေလ။
ဒီေလာက္ ႏွစ္ေတြ အၾကာၾကီး လုပ္လာတာ ပိုက္ဆံ ေတြ အေတာ္စုမိၿပီေပါ႔လို႔ အေၾကာင္းမသိတဲ႔ အမ်ိဳးေတြကေတာ႔ ထင္ၾကပါတယ္။ အထင္လဲ ၾကီးၾကပါတယ္။ ဒုကၡသုကၡေရာက္ရင္ အားကိုးတၾကီး လာၿပီး အကူအညီလဲ ေတာင္းၾကပါရဲ႕ ။ မိန္းမက ဒါေတာ႔ စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္။ က်ဳပ္အမ်ိဳး သူ႔အမ်ိဳး ခြဲျခားမေနဘဲ သြားစရာရိွတာသြား။ ေပးစရာ ရိွတာေပး။ ကမ္းစရာ ရိွတာ ကမ္းရွာပါတယ္။ ေပးႏိုင္ ကမ္းႏိုင္လို႔ က်ဳပ္ကို က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးေတြ ေမတၱာပို႔သံေတြ ပိုလွ်ံေနတာဘဲ ရိွတယ္။ ခ်မ္းသာမလာပါဘူး။ မိန္းမေရ မင္း စုထားတာ ဘယ္ေလာက္ရိွၿပီလဲ လို႔ က်ဳပ္ေမးရင္ ရွင္ မယံုရင္ ရွင္႔ဘာသာ လာသံုးၾကည္႔။ က်ဳပ္စာရင္းပို႔လိုက္မယ္ဆိုၿပီး သူ႔စာရင္း စာရြက္ ေရာက္လာေတာ႔လဲ ဟုတ္သားဟလို႔ ျဖစ္ရတာပါဘဲ။
ၾကည္႔ေလ။ က်ဳပ္ ပို႔ႏိုင္တာ တစ္လကို ဆယ္သိန္းထားပါေတာ႔။ ဒါေတာင္ အမ်ားဆံုးေနာ္။ ဒီထက္ေတာ႔ ေက်ာ္ဖုိ႔ မရိွဘူး။ ဒီဘက္က က်ဳပ္ အခန္းငွားခ၊ စားစရိတ္၊ ခရီးစရိတ္ ၊ ဘာညာ ႏွဳတ္လိုက္ရင္ လစာက တစ္၀က္စား တစ္၀က္ပို႔ျဖစ္ေနရတာ။ မိန္းမဘက္ စာရင္းစာရြက္လဲ ၾကည္႔အံုး။ ရွင္ ဆယ္သိန္းပို႔။ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ အသံုးစရိတ္၊ အိမ္စရိတ္ တစ္သိန္းခြဲ။ ရွင္႔သား က်ဴရွင္နဲ႔ ေက်ာင္းဖယ္ရီခက ငါးေသာင္း။ သူ႔ အဂၤလိပ္စာ ေက်ာင္းလခနဲ႔ ဖယ္ရီခက တစ္လ ၇ ေသာင္း။ ရွင္႔ အေမ ၊ က်ဳပ္အေမ ကန္ေတာ႔ စုစုေပါင္း ႏွစ္သိန္း။ ဒီလစုေငြ ငါးသိန္း (သံုးေသာင္း ေျခေစာင္႔လက္ေစာင္႔ထား) ဆိုၿပီး စာရင္းတြက္ျပေတာ႔လဲ ဟုတ္ေနတာဘဲ။ ဒါေတာင္ ၾကားထဲမွာ လူမွဳေရးေတြျဖစ္တဲ႔ မဂၤလာေဆာင္သြားရတာ၊ ကူေငြ ပို႔ရတာ၊ ေဆးရံု ေဆးခန္းျပရတာ မပါမွ တစ္လ ငါးသိန္း စုႏိုင္တာ။ တစ္ႏွစ္ကို သိန္းေျခာက္ဆယ္။ က်ဳပ္ ခုႏွစ္ႏွစ္ လုပ္တယ္ဘဲထားပါေတာ႔။ သိန္း ၄၂၀။ သိန္း ၄၂၀နဲ႔ က်ဳပ္သား ေရွ႕ေရးနဲ႔။ က်ဳပ္တို႔ အဘိုးၾကီး အဘြားၾကီးျဖစ္ေတာ႔ သံုးဖို႔ စြဲဖို႔နဲ႔ အဲဒီေငြဆိုတာ အလကားဆိုတာ လူတိုင္း သိပါတယ္ဗ်ာ။
ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။ က်ဳပ္က ညည္းျပတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္ ေၾကနပ္ပါတယ္။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာရရင္ ဆရာၾကီး ဦးေအာင္သင္းစကားကို ေျပာခ်င္သားဗ်။ ဆရာၾကီးက လူဆိုတာ ကိုယ္႔အမ်ိဳးကိုယ္ တစ္ဆင္႔ျမင္႔ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔ လူျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္လို႔ ေျပာတယ္မုိ႔လား။ ဒီျပင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ကိုယ္႔အမ်ိဳးကိုယ္ ေခ်းတြင္းထဲေရာက္ေအာင္ ဘာလုပ္ၾက လုပ္ၾက က်ဳပ္အမ်ိဳးေတာ႔ က်ဳပ္ ျမွင္႔ရမွာဘဲ။ အခုဆို က်ဳပ္ညီနဲ႔ ညီမကို ေက်ာင္းထားေပးတာ ဘြဲ႔ရကုန္ၿပီ။ ေနာက္ ႏွစ္လေလာက္ဆို ညီကို ေခၚၿပီး အလုပ္ ရွာေပးရအံုးမယ္။ အငယ္မကေတာ႔ ဆိုင္ေလး ဖြင္႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လုပ္ေပးရအံုးမယ္။ က်ဳပ္မိန္းမလဲ သူ႔ ေမာင္ေလးကို က်ဳပ္သိေအာင္ တစ္မ်ိဳး။ မသိေအာင္ တစ္မ်ိဳးေပးမွာပါ။ က်ဳပ္ သဒၵါပါတယ္။ ေပးပါေစေလ။ က်ဳပ္ရွာေဖြရသမွ် သူနဲ႔လဲ ဆိုင္တယ္မို႔လား။
တစ္ေလာက စကၤာပူကို ေက်ာင္းတံုးက က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္း အရာရိွတစ္ေယာက္ လာသြားတယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ လာတာလို႔ေတာ႔ ေျပာတာဘဲ။ အေတာ္ အဆင္ေျပေနပံုရပါတယ္။ သူ႔အေဖက က်ဳပ္ေန႔စားလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ၀န္ၾကီးဌာနမွာ ရာထူး အေတာ္ၾကီးပါတယ္။ အရွင္ေမြးေတာ႔ ေနခ်င္းၾကီးလာတဲ႔ ပံုစံပါဘဲ။ လူဆိုတာ ကိုယ္႔ယံုၾကည္ရာ ကိုယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ သူေရြးခ်ယ္ရာ လမ္းအတြက္ သူေရြးခ်ယ္ၿပီး ေက်နပ္ေနပံုရပါရဲ႕။ က်ဳပ္ကို ေန႔စား၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႔ ဆက္ၿပီး လုပ္မသြားလို႔ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ ဒီေကာင္က အျပစ္တင္သြားေသးတယ္။ က်ဳပ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာလုိက္ပါဘူး။ ဒီလိုပါဘဲကြာလို႔ ခပ္ေဖာ႔ေဖာ႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ သူ႔သမီး ေက်ာင္းထားတာ တစ္လကို ဘယ္ေလာက္ကုန္ေၾကာင္း။ သူဘယ္ေလာက္၀င္ေၾကာင္းေတြကို ဒီေကာင္႔ထံုးစံအတိုင္း ခပ္ၾကြားၾကြား ေျပာသြားေလရဲ႕။
က်ဳပ္ သူ႔ကို ေလယာဥ္ကြင္း လိုက္ပို႔လုိက္ေတာ႔ မင္းဒီလိုဘဲ ေနေတာ႔မွာလားလို႔ ေျပာသြားေလရဲ႕။ ဒီေကာင္႔မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ရိုးသားမွဳ အျပည္႔နဲ႔ က်ဳပ္ကို သနားတဲ႔ အရိပ္အေရာင္ေတြ ျမင္ရပါတယ္။ က်ဳပ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ႔ပါဘူးေလ။ သူလဲ သူ႔မိသားစု၊ သူ႔မ်ိဳးဆက္ကို သူယံုၾကည္ရာနဲ႔ ျမွင္႔တင္ေပးတယ္လို႔ က်ဳပ္ေတြးပါတယ္။ က်ဳပ္လဲ က်ဳပ္တတ္ႏိုင္တာနဲ႔ က်ဳပ္ မ်ိဳးဆက္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျမွင္႔ရမွာမို႔လား။ ဒါေပမယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို မထိခိုက္တဲ႔၊ အမ်ား တကာ စိတ္ဆင္းရဲရမယ္႔ ျမွင္႔တင္ျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္သားၾကရင္ သူယူမယ္႔ မိန္းမနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္မွာ ေနၿပီး ဘ၀ကို ရိုးရိုးသားသား ျဖတ္သန္းတဲ႔သူျဖစ္ရင္ က်ဳပ္တာ၀န္ေၾကၿပီ။ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းက သူ႔မ်ိဳးဆက္ကို ျမွင္႔တဲ႔ ေနရာမွာ အျပစ္ကင္းပါေစလို႔ဘဲ က်ဳပ္ စိတ္ထဲ ရိွတဲ႔ အတိုင္း ဆုေတာင္းတယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္ကို သူငယ္ခ်င္းကိုမနာလိုျဖစ္ေနတယ္လို ႔ထင္ခ်င္သလားဗ်။ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းလို မေနခဲ႔လို႔ အျပစ္မ်ား တင္ခ်င္ၾကသလား။ က်ဳပ္သား လူၾကီး ျဖစ္လာရင္ ငါ႔အေဖက ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္ လုပ္ၿပီးစုေဆာင္းရင္းနဲ႔ ငါတို႔ကို လုပ္ေၾကြးလာခဲ႔တာကြလို႔ ၀င္႔၀င္႔ၾကြားၾကြား ေျပာႏိုင္ရင္ကို က်ဳပ္နဲ႔ က်ဳပ္မိန္းမ ေသြးသားေကာင္းတာေတြ၊ ငယ္တံုးရြယ္တံုးေတြ၊ သူမ်ားကြ်န္ေတြ ဘာေတြကို က်ဳပ္ ေမ႔ပစ္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
very good
Oversea is leveling ground to show everyone’s capacity without any back grounds, all rely on own’s attempt.
Not completely true. Our capabilties are much better in every corner in locals but still bottom .Probably this is the Asian style.
Ko Po Htet, very coincidence! almost same as my experience. It seems that you are senior to me in YIT.