ႏွစ္လည္မ်ားစြာ
အရွင္ဥာဏိက၊ ဇူလိုင္ ၂၄၊ ၂၀၁၂
မုုဒိတာေရႊေက်ာင္းရဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲဖိတ္စာကုုိရုုိက္ေနရင္း တစ္ႏွစ္တာကာလဆုုိတဲ့ အခ်ိန္အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတယ္။ ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲက်င္းပမယ္လုုိ႔ နီးစပ္သူအခ်ိဳ႔ကုုိေျပာျဖစ္ေတာ့ ေအာ္ တစ္ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္သြားၿပီလား၊ ဘာမွ မၾကာေသးဘူး၊ ခဏေလးပဲထင္ရတယ္လုုိ႔ ေျပာၾကတာ မနည္းဘူး။ တစ္ဦး ႏွစ္ဦးစကေတာ့ ေအာ္ခုုမွ တစ္ႏွစ္ပဲရွိေသးတာလား။ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီလုုိ႔ ေအာက္ေမ့ေနတာလုုိ႔ ေျပာပါတယ္။
တစ္ႏွစ္ဆုုိတဲ့အခ်ိန္ကာလဟာ ကုုန္လြယ္တယ္ထင္သူေတြအဖုုိ႔ ျမန္လြန္းႏုုိင္သလုုိ အကုုန္ျမန္လုုိသူ ေတြအတြက္ေတာ့ အလြန္ပဲၾကာေညာင္းပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္ကာလက လူအမ်ိဳးမ်ိဳးကုုိလုုိက္ၿပီး အတုုိ အရွည္ ေျပာင္းရုုိးမရွိေပမယ့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳကေတာ့ ကုုိယ့္ခံစားခ်က္ကုုိအေျခခံလုုိ႔ အခ်ိန္ကာလအတုုိ အရွည္ကုုိ အဓိပၺါယ္ဖြင့္ၾကတာမုုိ႔ ခုုလုုိပဲ အခ်ိန္ကာလ အတုုိအရွည္ ျဖစ္သြားတာျဖစ္မွာပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္အတြင္း ေက်ာင္းျပဳျပင္ေရး အေဟာင္းျပဳျပင္ေရး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုုပ္ေနခဲ့လုုိက္ တာနဲ႔ အခ်ိန္က ကုုန္လုုိ႔ကုုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလုုိက္ဘူး။ အခ်ိန္အကုုန္ျမန္လြန္းလုုိက္တာလုုိ႔ ထင္သူေတြထဲမွာ ကုုိယ္လည္းပဲ အပါအဝင္လုုိ႔ဆုုိရမွာေပါ့။ လုုပ္လုုိပါလ်က္ကယ္နဲ႔ မလုုပ္ႏုုိင္ေသးတဲ့ အလုုပ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုုိပဲ ရွိေနေသးတာမုုိ႔ တစ္ႏွစ္တာအခ်ိန္ကာလဟာ အကုုန္ ျမန္လြန္းတယ္လုုိ႔ ထင္မိတာလည္း ျဖစ္မွာပါ။
မုုဒိတာေရႊေက်ာင္း မျပဳျပင္မီကအေနအထားနဲ႔ လက္ရွိအေနအထားက ေတာ္ေတာ္ကြာျခားသြားလုုိ႔ ေက်ာင္းက တစ္ေခါက္နဲ႔တစ္ေခါက္ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ပဲ ေျပာင္းလဲသြားတယ္လုုိ႔လည္း ေျပာ တတ္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းေလးက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲလုုိ႔ ထူးထူးျခားျခား ေျပာၾကသူေတြလည္း မနည္းဘူး။ သက္ရွိအရာမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ဆုုိတဲ့ စကားကုုိ ၾကားမိတတ္တာ မဆန္းေပမယ့္ အေဆာက္အဦတစ္ခုုကုုိၾကည့္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္တယ္ဆုုိတဲ့စကားကုုိ ေျပာခဲ့ၾကသူေတြ ထဲမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားေရာ၊ အမ်ိဳးသားမ်ားေရာ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ပါေနခဲ့တာကုုိလည္း ထူးထူးျခား ျခား သတိျပဳမိတယ္။
ေျပာၾကသူေတြက အတန္းအစားစုုံဆုုိေတာ့ တစ္ခုုခုုထူးလုုိ႔ပဲျဖစ္မယ္လုုိ႔ ယူဆပါတယ္။ အေဆာက္အဦ တစ္ခုု ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လုုိ႔ အျမင္ခံရျခင္းမွာ အေရာင္လွလွခ်ည္းေၾကာင့္လည္း မဟုုတ္သလုုိ ပုုံစံ က်မႈတစ္ခုုေၾကာင့္လည္းပဲ ဟုုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။ အေရာင္ေရြးတာ ဘယ္သူလဲ၊ ဒီဇုုိင္းေရြးတာဘယ္ သူလဲစသျဖင့္လည္း ေမးတတ္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းထဲကုုိေရာက္ေတာ့ ေအးခ်မ္းမႈတစ္ခုုကုုိ ခံစားရတယ္ လုုိ႔လည္း အခ်ိဳ႔က ေျပာတတ္တယ္။ ခုုလုုိေျပာတတ္သူေတြကုုိေတာ့ လာေရာက္သူေတြ ၾကည္ႏူးခ်မ္း ေျမ့ႏုုိင္ေစဖုုိ႔ ၊ ေအးခ်မ္းေစဖုုိ႔ ေမတၱာေတြ ေစတနာေတြအမ်ားႀကီးထည့္ၿပီး ျပင္ဆင္ခဲ့တာလုုိ႔ ျပန္ေျပာ မိတတ္ပါတယ္။
ေန႔စဥ္ေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ ကုုိယ့္အဖုုိ႔ တေျဖးေျဖးေျပာင္းလဲသြားတာကုုိ သတိမထားခဲ့မိေပမယ့္ ရံဖန္ရံခါမွ ေရာက္လာတတ္ၾကသူေတြအတြက္ေတာ့ တစ္ေခါက္နဲ႔တစ္ေခါက္ တစ္ႀကိမ္နဲ႔တစ္ႀကိမ္ ေျပာင္းလဲသြား တာက သိသိသာသာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုုိင္မွာပါ။
တစ္ေခါက္နဲ႔တစ္ေခါက္ မတူဘူးလုုိ႔ေျပာတတ္ၾကသူေတြရဲ့စကားေနာက္ကြယ္မွာ ေက်ာင္းဝင္းနဲ႔ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦက အလ်င္တစ္ေခါက္ကထက္ ပုုိမုုိသပ္ရပ္လာတယ္၊ ပုုိမုုိၿပီးလည္း သစ္လြင္ ေတာက္ပလာတယ္လုုိ႔ ဆုုိလုုိခ်င္တာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳဖြယ္မရွိတဲ့ အရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကုုိ ျပဳျပင္မြန္းမံလုုိက္တာဆုုိေတာ့ မူလအေနအထားနဲ့ ေတာ္ေတာ္ကြာျခာသြားခဲ့ပါၿပီ။
ျခားနားသြားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းသြားတယ္ဆုုိတဲ့ စကားကုုိၾကားရတုုိင္း သူတုုိ႔ေတြ မျမင္ႏုုိင္တဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းအေၾကာင္းကုုိလည္း သတိရမိတတ္ပါတယ္။ ေနထုုိင္ရာ အေဆာက္အဦတစ္ခုုကုုိ ပုုိၿပီး ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ ဦးစီးစီမံေနတဲ့ သူကုုိယ္တုုိင္က ကုုိယ့္ခႏၶာအေဆာက္အဦကုုိေကာ ပုုိၿပီး ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ျဖစ္ေလေအာင္ ဖန္တီးႏုုိင္စြမ္းရွိပါရဲ့လား။
အေဆာက္အဦတစ္ခုုကုုိ သစ္လြင္လာေအာင္ ဦးစီးမြမ္းမံခဲ့တဲ့သူကုုိယ္တုုိင္မွာေတာ့ တစ္ႏွစ္တာအတြင္း ယြင္းယုုိလာမႈမ်ားက မနည္းမေနာ။ အေပၚယံေၾကာ ရုုပ္လႊာကုုိ ျမင္ရသူေတြအဖုုိ႔ ထင္ထင္ရွားရွား သတိ ထားမိေကာင္းမွ ထားမိႏုုိင္မွာျဖစ္ေပမယ့္ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ကေတာ့ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကုုိ ေကာင္း ေကာင္း အမွတ္ျပဳမိပါတယ္။ ကုုိယ့္ထံကုုိေရာက္ေရာက္လာတဲ့ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုုခုုကုုိ အမွတ္ျပဳမိ ေလတုုိင္း ဟုုိတုုန္းကဆုုိ . . .ဟုုိတုုန္းကဆုုိ . . .ရယ္လုုိ႔ အလ်င္အခ်ိန္မ်ားနဲ႔ လက္ရွိကုုိယ့္အေနအထား ကုုိလည္း ျပန္လည္ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မိတတ္ပါတယ္။
ခႏၶာကုုိယ္က ထိလြယ္ခုုိက္လြယ္၊ နာလြယ္က်င္လြယ္ျဖစ္လာတတ္တာ သိသာလာသလုုိ ေမာလြယ္ပမ္း လြယ္ ျဖစ္လာတာကလည္း ထင္ထင္ရွားရွား။ ေနထိလုုိ႔ ႏြမ္းတတ္တာ၊ ေလထိလုုိ႔ခ်မ္းတတ္တာ၊ ေျမထိ လုုိ႔ ပမ္းလြယ္တတ္တာက ဟုုိယခင္အခ်ိန္ကမ်ားနဲ႔ တူမွ မတူေတာ့တာ။ ပမ္းလြယ္ ႏြမ္းလြယ္တဲ့ရုုပ္ ေနာက္ကုုိလုုိက္ၿပီး စိတ္ကပါ မပမ္းလြယ္ မႏြမ္းလြယ္ေစဖုုိ႔ ေလ့က်င့္ေမြးျမဴေနႏုုိင္လုုိ႔သာ ေတာ္ေတာ့ တယ္လုုိ႔လည္း ကုုိယ့္ကုုိယ္အားေပးလုုိ႔ ေဖးေဖးမမ ေတြးဆမိတတ္ပါေသးတယ္။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ႀကီးရင့္လာတဲ့ ကုုိယ့္အသက္အရြယ္ကုုိ သတိျပဳမိေလတုုိင္း ကုုိယ့္ရဲ့အသက္ႀကီးမႈက အဓိပၺါယ္ရွိတဲ့ ႀကီးရင့္မႈမ်ိဳးေကာ ဟုုတ္ပါေလစရယ္လုုိ႔လည္း ဆင္ျခင္မိပါ တယ္။
မၾကာမီက ဆရာသမားတစ္ပါးထံ အဖူးေျမာ္ေရာက္ခဲ့ေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ဝါရၿပီလဲလုုိ႔ ဆရာသမားက ေမးပါ တယ္။ ေရာက္ရွိေနတဲ့ဝါကုုိ ျပန္လည္ေလွ်ာက္ၾကားေတာ့ ေအာ္ မဟာေထရ္ျဖစ္ေနၿပီပဲလုုိ႔ ဆရာသမား က မိန္႔ပါတယ္။ သာသနာေတာ္အသုုံးအႏႈန္းအရ ရဟန္းေတာ္ေတြမွာ ဝါ ၂၀ ေက်ာ္လာလ်င္ မဟာ ေထရ္လုုိ႔ ေခၚတာကုုိရည္ညႊန္းၿပီး မဟာေထရ္ျဖစ္ေနၿပီလုုိ႔ မိန္႔တာျဖစ္မွာပါ။ ေထရ္ ဆုုိတဲ့စကားရဲ့ေနာက္ မွာက တည္ၾကည္ျခင္းေတြ၊ ရင့္က်က္ခုုိင္မာမႈေတြစတဲ့ ေလးစားဖြယ္ဂုုဏ္ေတြ ကိန္းတည္ေနတယ္ေလ။
ဆရာသမားစကားကုုိၾကားမိေတာ့ ဓမၼပဒမွာ ျမတ္ဗုုဒၵမိန္႔ၾကားေတာ္မူတဲ့ ေထရ္(မဟာေထရ္) လုုိ႔ ေခၚ ထုုိက္သူအေၾကာင္းကုုိ သတိရမိလုုိက္တယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာလုုိ႔ သတ္မွတ္ခ်က္အရ မဟာ ေထရ္ျဖစ္လာတာေတာ့ ဟုုတ္ပါၿပီ။ မဟာေထရ္တစ္ပါးမွာ ရွိရမည့္အခ်က္အလက္ေတြေရာ ကုုိယ့္မွာ တကယ္ရွိတာေကာ ဟုုတ္ရဲ့လား။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္မႈနဲ႔အညီ ႀကီးသင့္တဲ့ အျခားအရာမ်ားက ေကာ ႀကီးလာခဲ့တာမွ ဟုုတ္ပါေလစ။ တကယ္ေကာ မေထရ္ေခၚဆုုိႏုုိင္တဲ့ ဂုုဏ္အဂၤါမ်ား ကုုိယ့္မွာ ရွိတာမွ ဟုုတ္ပါေလစလုုိ႔လည္း ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
ဘဝတစ္ခုုျဖစ္တည္မႈနဲ႔ စပ္ေနတဲ့ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တရား၊ ဆင္းရဲျခင္းကုုိျဖစ္ေပၚေစတဲ့ လက္သည္ တရားခံ အေၾကာင္းမွန္၊ ဆင္းရဲအားလုုံးကေန လြတ္ေျမာက္ရာအရပ္၊ ဒီလြတ္ေျမာက္ရာအရပ္ကုုုုိ ေရာက္ရွိႏုုိင္ေစဖုုိ႔ ေလွ်ာက္လွန္းရမည့္လမ္းေၾကာင္းနဲ့ လုုပ္ရမည့္နည္းလမ္းအသြယ္၊ ဒီအရာေတြကုုိ သိရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီလား။
ေလာကဆင္းရဲကလြန္ေျမာက္ရာဌာနကုုိ အေရာက္လွန္းဖုုိ႔ အက်င့္ေကာင္းေတြကုုိ က်င့္ႀကံေနခဲ့တာ ေကာ ဟုုတ္ရဲ့လား။ ကုုိယ့္လုုိပဲ သံသရာခရီးသြား သက္ရွိသတၱေလာကသားမ်ားနဲ႔ ကုုိယ္မွီတည္ေနတဲ့ သက္မဲ့ၾသကာသကမၻာႀကီးအေပၚမွာ ကုုိယ့္ေၾကာင့္ မထိခုုိက္မနာက်င္ရေလေအာင္ ညွာတာေထာက္ ထား အၾကင္နာတရားေတြ ထားခဲ့တာေရာ ဟုုတ္ပါရဲ့လား။ ကုုိယ့္ရဲ့ကုုိယ္ႏႈတ္ႏွလုုံး အမူအက်င့္ သုုံးမ်ိဳး လုုံးကုုိ ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာေကာ ဟုုတ္ရဲ့လား။ အတုုိးေလာဘ၊ အညိဳးေဒါသ၊ အဆုုိးေမာဟ တရားေတြကုုိ ပါးသထက္ပါးသြားေအာင္ ကိေလသာအလႊာေတြကုုိ ခဝါခ်ႏုုိင္ခဲ့တာေကာ ဟုုတ္ရဲ့လား။ အခါခါ စဥ္းစားမိပါတယ္။
ျမတ္ဗုုဒၶကေတာ့ ‘ထုုိရဟန္း၏ ဦးေခါင္းသည္ ေဖြးေဖြးျဖဴ၏၊ ထုုိဦးေခါင္းေဖြးေဖြးျဖဴကာမွ်ျဖင့္ ထုုိရဟန္း သည္ မေထရ္မမည္။ ထုုိရဟန္း၏ အရြယ္ရင့္အုုိမႈကုုိ အက်ိဳးမဲ့ အရြယ္ရင့္အုုိမႈဟုု ဆုုိအပ္၏။ အၾကင္ ပုုဂၢိဳလ္၌ သစၥာလည္းရွိ၏၊တရားလည္းရွိ၏။ ညွင္းဆဲမႈမရွိ။ သီလေစာင့္ျခင္းလည္းရွိ၏။ ဣေျႏၵကုုိလည္း ဆုုံးမ၏။ ကိေလသာပ်ိဳ႔အန္ၿပီးေသာ ထုုိပညာရွိပုုဂၢိဳလ္ကုုိသာ မေထရ္ဟုု ဆုုိအပ္၏’-လုုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူ တယ္။
ဝါႀကီးရုုံမွ်နဲ႔ မေထရ္လုုိ႔ မေခၚႏုုိင္သလုုိ အသက္ႀကီးရုုံမွ်နဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္လုုိ႔ မဆုုိႏုုိင္ဘူးတဲ့။ ရက္ေတြ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ကုုန္လြန္သြားလုုိ႔ အသက္ေတြ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ႀကီးရင့္လာတဲ့ကုုိယ့္ အဖုုိ႔ ကုုန္လြန္သြားမည့္ႏွစ္ေတြဟာ အခ်ည္းႏွီးကုုန္လြန္သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ ေနထုုိင္တတ္ဖုုိ႔ လုုိ ေပလိမ့္မယ္။ ဒါမွသာလ်င္ ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲက်င္းပျခင္းကလည္း အဓိပၺါယ္ျပည့္တ့ဲ က်င္းပျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
