ကိုညိဳ၀င္း (ဒါမွမဟုတ္)
ကို၀သုန္ဆြဲထားတဲ႔ သူ႕ဓာတ္ပံုက
သူ႕ကိုအျပံဳးနဲ႔ အသုဘရႈလို႔။အလွမယ္ျပိဳင္ပြဲ၀င္တဲ႔ ေမာ္ဒယ္လ္ေတြ
စင္ေပၚမွာရပ္ျပီး အစြမ္းကုန္ဖူးပြင္႔ေနတဲ႔အတိုင္း
အေရာင္အေသြးစံု လြမ္းသူ႔ပန္းေခြေတြက
သူ႔ထက္…..သူ႔ဓာတ္ပံုကိုသာ အလြမ္းသယ္ေနၾကေပါ႔။
ခန္းမထဲေရာက္ေနတဲ႔သူေတြအားလံုးထက္
သူ႔အေၾကာင္းကိုပိုသိတဲ႔အတိုင္း
သူ႔ရဲ႕သမိုင္းကိုတေ၀ါ႔ေ၀ါ႔အန္ခ်ေနတယ္။
´ရုပ္မပ်က္ဘူးေနာ္`
´ဟယ္..အိပ္ေနတဲ႔အတိုင္းပဲ`
´အဲဒီေန႔ညေနက သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ အေကာင္းၾကီး
ေနာက္ေန႔မနက္ သူဆံုးျပီၾကားရေတာ႔…ကၽြန္ေတာ္ဗ်ာ`
´ေၾသာ္…အရက္ အရက္`
လူကိုယ္တိုင္အျပင္
စကားလံုးေတြနဲ႔လည္းသူ႔ကိုပို႔ၾက။
သူ……..
စာေရးခဲ႔တယ္
ကဗ်ာဖြဲ႔ခဲ႔တယ္
ပန္းခ်ီ..ကာတြန္းဆြဲခဲ႔တယ္
အယ္ဒီတာလုပ္ခဲ႔တယ္
အရက္ေသာက္ခဲ႔တယ္
သူမ်ားအေၾကာင္းမေကာင္းေျပာခဲ႔တယ္
တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စနဲ႔
အခင္အမင္ပ်က္ခဲ႔တယ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ခဲ႔တယ္
သာေရးနာေရးကူညီခဲ႔တယ္
အခုေတာ႔အားလံုးျပီးျပီ။
မထူးျခားဘူး
သူ႔ေရွ႕ကမွတ္တိုင္မွာ အရင္ဆင္းသြားၾကသူေတြအတိုင္း
သူ႔ကိုထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္သြားၾက
အတတ္ႏိုင္ဆံုး၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနၾကတဲ႔မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔
လူေတြတန္းစီလမ္းေလွ်ာက္လိုက္သြားၾက
မီးသျဂိဳဟ္စက္ထဲထည္႔လိုက္ၾက
အျပင္မွာရပ္ထားတဲ႔ကားေတြဆီျပန္ေျပးလာခဲ႔ၾက
ေလထန္ကုန္းမွာကားေတြျပန္ရပ္ၾက
စာေတြဆက္ေရးၾက
ကဗ်ာေတြဆက္ဖြဲ႔ၾက
ပန္းခ်ီကာတြန္းေတြဆက္ဆြဲၾက
မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္ေတြဆက္လုပ္ၾက။
ေခတ္ကဧရာ၀တီလိုစီးဆင္းေနတယ္
ျမစ္က်ဥ္းမွာေရစီးကပိုသန္ပိုျမန္တယ္
သူ႔ကို၀ါးမ်ိဳသြားတဲ႔မီးေတာက္ေတြနဲ႔အတူ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလာကရဲ႕ရွင္သန္မႈေတြ
ေလာင္ကၽြမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာမဟုတ္ဘူး
တံခါးေခါက္သံကိုခင္ဗ်ားၾကားရေတာ႔မယ္
ဘာလုပ္မွာလဲ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
