by Eaint Khaine on Monday, 11 June 2012 at 00:08 · (Facebook )
အိမ့္ခုိင္ဦး
ဇြန္ ၁၁ ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္
ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ အဓိကရုဏ္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿ္ပီး ဇြန္လ၁၀ရက္ေန႔ ညက ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္ေဆြက ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားကုိ ေခၚယူသတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိသတိေပးရာမွာ မီဒီယာေတြရဲ႕ ေရးသား ေဖၚျပမႈေတြဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ မၿငိမ္မသက္မႈေတြကို မီးေလာင္ရာ ေလပင့္သလို ျဖစ္ေစတယ္ဆိုရင္ ဥပေဒပုဒ္မ ၅၀၅(ခ) ႏွင့္ ပုဒ္မ ၅(ည)တုိ႔ျဖင့္ အေရးယူသြားမယ္လုိ႔ သတိေပးခဲ့ပါတယ္။
အေရးယူမည့္ပုဒ္မေတြျဖစ္တဲ့ ၅၀၅(ခ)ဆုိတာကုိ ၾကည့္ရရင္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ အၿပီးမွာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ဆက္ႏြယ္သည္ဟု ယူဆရသူေတြ အားလုံး အတြက္မပါမၿပီး ပါ၀င္ အတပ္ခံခဲ့ရတဲ့ ပုဒ္မျဖစ္တဲ့အျပင္ မီဒီယာသမားအခ်ိဳ႔လဲ ဒီပုဒ္မနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္စီရင္တာခံခဲ့ရဘူးတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အေရးယူမည့္ ၅၀၅(ခ)မွာ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ႏွစ္အျပင္ ေငြဒဏ္လည္း ပါရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ႏုိင္ငံေရးသမား၊ သတင္းသမားမွ ဒဏ္ေငြႏွင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ သာဓက မရွိခဲ့ပါ။
ပုဒ္မ၅ညကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လဲ ၁၉၅၀ခုႏွစ္ အေရးေပၚစီမံခ်က္ အက္ဥပေဒတခုျဖစ္ၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ၇ႏွစ္အထိ ခ်မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ တေခတ္တခါက ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကုိ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ရွည္ခ်ခ်င္ရင္ အသုံးျပဳခဲ့တဲ့ ပုဒ္မတခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္တုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ ဦးျမင့္ေဆြ ေခၚယူေျပာဆုိခဲ့တဲ့ ဒီဥပေဒပုဒ္မ ႏွစ္ခုစလုံးဟာ အရင္က ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကုိ ဖိႏုိပ္ခ်င္ရင္ သုံးတဲ့ပုဒ္မေတြျဖစ္ေနတာကုိက စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။
လာမယ့္ ဇြန္လကုန္မွာ စာေပကင္ေပတုိင္ေခၚ စာေပစီစစ္ေရးကုိ ဆုတ္ခြာေပးေတာ့မယ္လို႔ ကတိျပဳထားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ စာေပစီစစ္ေရးနဲ႔ မွတ္ပုံတင္ဌာနကုိ မပ်က္မကြက္ တင္ျပေပးရမည္ဆုိေသာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ ညြန္ၾကားေရးမွႈးခ်ဳပ္ ဦးတင့္ေဆြရဲ့ သတိေပးခ်က္က ယခင္ စာေပစီစစ္ေရးမူ၀ါဒအတုိင္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္ခ်င္တဲ့ သေဘာကုိ သက္ေရာက္ေနသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။
အဓိကရုဏ္း နဲ႔ မီဒီယာ
တကယ္ေတာ့ မီဒီယာေတြကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းပုံကုိ ၾကည့္ရမယ္ဆုိရင္ ျပည္တြင္းမီဒီယာေတြ ဘာမွ မထုတ္ျပန္ႏုိင္ေသးခင္ ႏုိင္ငံပုိင္မီဒီယာျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ ေၾကးမုံတုိ႔က စတင္ပီး မြတ္စလင္ကုလားဆုိတဲ့ အျငင္းပြားဖြယ္အသုံးအႏႈန္းကုိ လက္လြတ္စပယ္ သုံးႏႈန္းၿပီးကာမွ ယခုလုိ ျပည္တြင္းမီဒီယာဂ်ာနယ္မ်ား အေပၚ စာေပစီစစ္ေရးကုိ မျဖစ္မေန ျဖတ္ပီးမွ ထုတ္ရမယ္ဆုိတဲ့ တင္းက်ပ္တဲ့ သတိေပးစကား ေျပာဆုိလာတာဟာ ေရႊသမင္ မင္းႀကီးတာက လႊတ္ၿပီးမွ မျဖစ္မေနျပန္ဖမ္းခုိင္းသလုိျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
ျပည္ပမီဒီယာအခ်ိဳ႔ကလဲ ဘဂၤါလီအၾကမ္းဖက္တဲ့ ကိစၥအေပၚ သာမာန္ဘာသာေရး အေရးအခင္းပုံသ႑န္ အေရာင္ေျပာင္းေရးသား ေနေပမယ့္ အစိုးရအေနနဲ႔ ဘာမွ ေ၀ဖန္မေျပာဆိုႏိုင္ပဲ ျပည္တြင္းမီဒီယာ ေတြကိုသာ ၿခိမ္းေျခာက္ သတိေပးတဲ့ အျဖစ္ဟာ သဘာ၀မက်ပါဘူး။
ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္တခုမွာ ယခုလို နီးရာလူကုိ ဆြဲထုတ္ပီး တာ၀န္ယူခုိင္းတဲ့ ကိစၥေတြက အလြန္ကုိ အရုပ္ဆုိးတဲ့ အျပင္ ဥပေဒအရလဲ ခုိင္မာတိက်မႈမရွိပဲ လူတဦးတေယာက္ရဲ့ ႏႈတ္ထြက္စကားက ဥပေဒအလားျဖစ္ေနပါတယ္။
မီဒီယာေတြဘက္ကလည္း လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡလုိ ကိစၥရပ္ကို ျပည္တြင္း သတင္းဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးသားေဖၚျပတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း အခုကိစၥဟာ ပထမဆံုးျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိေဖၚျပမႈကို တာ၀န္ယူမႈနဲ႔ တြဲၿပီး သတင္းမီဒီယာတခုရဲ႕ စံခ်ိန္စံႏႈန္းနဲ႔ အညီေဖၚျပၾကဖို႔ လိုအပ္တာမွန္ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ရဖို႔ အနည္းငယ္ေရာင္နီသမ္းေနခ်ိန္မွာ ပုဒ္မ ၅၀၅(ခ) ၅ (ည) ၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀သူမ်ား အက္ဥပေဒ စတာေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းကေတာ့ ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုလို႔ ရႈျမင္ေၾကာင္းပါ။
(စာေရးသူရဲ့ ကုိယ္ပုိင္ အျမင္သာျဖစ္ပါတယ္)
(မိုုးမခမွတ္ခ်က္ – အိမ့္ခိုုင္ဦးသည္ ျမန္မာျပည္၊ ရန္ကုုန္ျမိဳ့က အလြတ္သတင္းေထာက္တဦးျဖစ္သည္၊ ေဖ့စ္ဘြတ္က သူတင္ထားတာကိုု ျပန္လည္ကူးယူတင္ျပသည္)
(Photo – caption – ယမန္ႏွစ္က နာဂစ္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ယူအင္ဒီပီ (ကုလသမဂၢ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္ရံုး) သို႔ လိုက္ပို႔ေပးစဥ္ အဖမ္းခံခဲ့ရသည့္ အီကိုဗီးရွင္း ဂ်ာနယ္မွ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခုိင္ဦးႏွင့္ ၀ီးကလီအလဲဗင္း ဂ်ာနယ္မွ သတင္းေထာက္ေဟာင္း ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သန္႔တို႔သည္လည္း ယေန႔ လြတ္ေျမာက္သည့္ အထဲတြင္ ပါ၀င္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၀၉ )
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
