ဧၿပီ ၁၂၊ ၂၀၁၂
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဘုရားအျဖစ္ေရာက္ေတာ္မူၿပီးစ ပထမ၀ါကို မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာ ၀ါဆို၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး တရားဓမၼမ်ားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ၀ါတြင္းသံုးလျပည့္ေတာ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးအမွဴးျပဳတဲ့ တပည့္ရဟႏၱာေပါင္း ေျခာက္ကိ်ပ္ (၆၀) ရရိွေတာ္မူပါတယ္။သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔မွာ ရဟႏၱာေျခာက္ကိ်ပ္တုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္မႏၱကျပဳတဲ့ “ပ၀ါရဏာပဲြ’’ ဆင္ႏႊဲၾကပါတယ္။ ပ၀ါရဏာပဲြဆိုတာ တစ္ဦး နဲ႔တစ္ဦး အျမင္မေတာ္၊ အၾကားမေတာ္တဲ့ကိစၥတုိ႔၊ အမ်ားကသံသယျဖစ္စရာ ေျပာဆို၊ ျပဳမူ၊ ေနထိုင္မႈတုိ႔ေတြ႕ခဲ့ရင္ အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုဆံုး မၾကဖို႔ ဖိတ္ၾကားတဲ့ပဲြပါပဲ။ ဖိတ္ၾကားသူက ႐ိုးသားစြာဖိတ္ၾကားသလို ဆံုးမသူကလည္း က႐ုဏာေရွ႕ထားၿပီး အက်ဳိးလိုလားတဲ့စိတ္နဲ႔ ေျပာ ဆိုဆံုးမေပးဖို႔ အခ်င္းခ်င္း ကတိက၀တ္ျပဳတဲ့သေဘာေဆာင္ပါတယ္။ အနွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ႐ုိးသားမႈကို ႐ုိးသားမႈနဲ႔ဖိတ္ၾကားတဲ့ပဲြပါပဲ။
အခ်င္းခ်င္းဖိတ္ၾကားၾကလို႔ၿပီးတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က -“ခ်စ္သားတုိ႔ … ငါဘုရားရွင္ဟာ ကိေလသာေက်ာ့ကြင္းအားလံုးက လြတ္ေျမာက္ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးသလို သင္ခ်စ္သားတုိ႔လည္း ေက်ာ့ကြင္းအားလံုးက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ ေအာင္ပဲြရွင္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီ။ ေအာင္ပဲြ ရွင္တုိ႔ေအာင္ပဲြဆင္ၾကရေအာင္ အရပ္ေဒသအသီးသီးကို ခရီးတစ္ေၾကာင္း တစ္ပါးစီ လွည့္လည္ၾကရမယ္။ ဒီခရီးဟာ ေအာင္ပဲြဆင္ရမည့္ ခရီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း အေရးအႀကီးဆံုး ပထမအခ်က္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိုယ္က်ဳိးဆိုတာကို လံုး၀မငဲ့ကြက္ မေတာင့္တပဲ ေလာကကို သနားေစာင့္ေရွာက္ဖို႔နဲ႔ ေလာကအားလံုးရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ထားရမယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က လူတိုင္းအတြက္ ကိုယ္က်င့္တရား ခိုင္မာမႈ (အစ)၊ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္မႈ (အလယ္)၊ အသိပညာျမင့္ မားတိုး တက္မႈ (အဆံုး) ဆိုတဲ့ ေကာင္းျခင္းသံုးျဖာနဲ႔ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့တရားကို ေဟာၾကပါ။ တရားေဟာတဲ့အခါ သူတစ္ပါးက ျဖည့္စြက္စရာ၊ ပယ္ဖ်က္ ျငင္းဆန္စရာမရိွေအာင္ ခိုင္မာတိက်ဖို႔အတြက္ အနက္အဓိပၸာယ္နဲ႔လည္း ျပည့္စံုသလို ငါဘုရားရွင္ေဟာညႊန္ခဲ့တဲ့ အဆိုအမိန္႔ အေထာက္ အထားပါဠိမ်ားလည္း အခိုင္အမာ ျပည့္စံုၾကပါေစ။
ေနာက္ဆံုး အေလးအနက္သတိျပဳရမည့္အခ်က္ကေတာ့ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မရိွ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ အက်င့္ျမတ္ရဲ႕ စင္ၾကယ္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ထင္ရွား ျပၾကပါ’’လို႔ တိုက္တြန္းမိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ အရပ္ေဒသအသီးသီးဆီကို သာသနာျပဳခရီးထြက္ၾကဖို႔ ေစလႊတ္တိုက္တြန္းေတာ္မူတာပါပဲ။
ရရိွနိုင္တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးနဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္တဲ့အႏၱရာယ္မ်ား၊ ျပႆနာမ်ားကို ႀကိဳတင္သိျမင္ေတာ္မူနိုင္စြမ္းတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕သာသနာျပဳခရီးညႊန္ၾသ၀ါဒေတာ္ဟာ အေပါက္အၾကားမရိွေလာက္ေအာင္ကို ေစ့စပ္ေသခ်ာလွပါတယ္။
ဒီညႊန္ၾကားခ်က္ထဲမွာ သေဘာေပါက္ဖို႔လိုအပ္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ “အက်င့္ျမတ္ရဲ႕ စင္ၾကယ္ႀငိမ္းခ်မ္းမႈကို ထင္ရွားျပၾက’’ ဆိုတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ဓာတ္ကို ထင္ရွားျပဖို႔ဆိုတာ သူ့ရဲ့ ကာယကံ ၀စီကံမ်ားနဲ႔ပဲ ျပသနိုင္မွာျဖစ္လို႔ အတြင္းစိတ္ဓာတ္ စင္ၾကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းသလို အျပင္က သိသာျမင္သာတဲ့ ကာယကံ ၀စီကံမ်ားလည္း “စင္ၾကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္၊ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ရမယ္၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ ေမြ႕ရမယ္’’လို႔ ဆိုလိုတဲ့သေဘာပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ ဒီညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားဟာ ေအာင္ပဲြရွင္မ်ားပီပီ သိကၡာရိွရိွ ေအာင္ပဲြဆင္နိုင္ေရးအတြက္ ႁခြင္းခ်က္မရိွ လိုက္နာရမည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္မ်ားထဲက တစ္ခုခုကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးမထား မေလးမစားလုပ္ခဲ့ရင္ ေအာင္ပဲြရွင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအာင္ပဲြ မဆင္နိုင္ဘဲ အရွက္တကဲြအက်ဳိးနဲ ၾကံဳရၿပီး ေအာင္ပဲြအျပင္ေရာက္သြားရတဲ့ သာဓကေတြ ပိဋကတ္ေတာ္မွာထင္ရွားရိွပါတယ္။ နမူနာ တစ္ခု ကို ထုတ္ျပရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ …
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေစတိယတိုင္းကို ေဒသစာရီႂကြေတာ္မူတဲ့အခါ ဘဒၵ၀တိကဆိုတဲ့ ရြာႀကီးကိုေရာက္ပါတယ္။ ႏြားေက်ာင္းသား၊ ဆိတ္ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ လယ္သမားေတြက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို အေ၀းကေနလွမ္းျမင္တဲ့အခါ ေျပးသြားၾကၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို “အရွင္ ဘုရား သရက္ပင္ဆိပ္ဘက္ကိုေတာ့ မသြားပါနဲ႔ဘုရား၊ အဲဒီမွာ ရေသ့ရဲ႕ေက်ာင္းသခၤမ္းနားက နဂါးႀကီးဟာ တန္ခိုးလည္းႀကီး အဆိပ္လည္း အလြန္ျပင္းထန္ လွ်င္ျမန္ပါတယ္။ အဲဒီနဂါးၾကီးက အရွင္ဘုရားကို ႏွိပ္စက္ပါလိမ့္မယ္’’ ဆိုၿပီးေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေလွ်ာက္ထား တားျမစ္ၾကေပမယ့္ ဘုရားရွင္ကေတာ့ စကားတုန္႔ မျပန္ဘဲ ႂကြသြားျမဲ ႂကြသြားပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဘဒၵ၀တိကကိုေရာက္ရိွသီတင္းသံုးေနစဥ္မွာပဲ ေလာကီစ်ာန္အဘိညာဥ္ကိုရရိွထားတဲ့ အရွင္သာဂတမေထရ္က သရက္ ပင္ဆိပ္မွာရိွတဲ့ ရေသ့ရဲ႕ေက်ာင္းသခၤမ္းရိွရာကိုသြားၿပီး နဂါးႀကီးကို ေတေဇာဓာတ္အေျခခံတဲ့ စ်ာန္အဘိညာဥ္တန္ခိုးနဲ႔ ႏွိမ္နင္းေအာင္ျမင္ လိုက္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ခရီးစဥ္အတိုင္း ေကာသမၻီျပည္ကို ႂကြေတာ္မူတဲ့အခါ ေနာက္ပါသံဃာမ်ားထဲမွာ အရွင္သာဂတမေထရ္လည္း ပါပါ တယ္။ ေကာသမၻီကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ နဂါးႀကီးကို နိွမ္နင္းေအာင္ျမင္ေတာ္မူတဲ့ အရွင္သာဂတရဲ႕ဂုဏ္သတင္းက ဟိုးေလးတေက်ာ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး တၿမိဳ႕လံုး ေျပာမဆံုးနိုင္တဲ့ သတင္းထူးႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ကန္ ေတာ့ ၿပီးတာနဲ႔ အရွင္သာဂတနားမွာပဲ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ပါသံဃာေတြထဲမွာ ေနရာတကာ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ရႊတ္ေနာက္ ေနာက္လုပ္ေလ့ရိွတဲ့ ဆဗၺဂၢီဆိုတဲ့ ရဟန္းေျခာက္ပါးတုိ႔လည္း ပါပါတယ္။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြက အရွင္သာဂတကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္ၾကလြန္းလို႔ “အ ရွင္ျမတ္တုိ႔မွာ ရလည္း ရခဲ၊ အရွင္ျမတ္တုိ႔လည္း နွစ္သက္မယ့္ ဘယ္လိုအစားအေသာက္မ်ားနဲ႔ စီစဥ္ပူေဇာ္ရပါမလဲ’’ လို႔ ေလွ်ာက္ထားၾက တဲ့အခါ ဆဗၺဂၢီရဟန္းမ်ားက ခိုေျခေထာက္လိုနီျမန္းတဲ့ စိမ္ရည္အရက္မ်ားနဲ႔ စီစဥ္ပူေဇာ္ဖို႔ အၾကံေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခိ်န္မွာ ရဟန္း ေတာ္မ်ားအတြက္ “အရက္ေသစာ မေသာက္ရ’’ ဆိုတဲ့သိကၡာပုဒ္က မပညတ္ရေသးပါဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ အိမ္ေပါက္ေစ့လိုလို ခိုေျခနီအရက္ေတြစီစဥ္ၾကၿပီး အရွင္သာဂတကို ဆက္ကပ္ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။ ေလာကီ အဘိညာဥ္ေလာက္သာရရိွၿပီး တကယ္တရားအနယ္ထိုင္ တည္ၾကည္မႈကိုမရေသးတဲ့ အရွင္သာဂတလည္း ခ်ီးက်ဳးေထာမနာ ၾသဘာသံ ၾကားမွာနစ္ေမ်ာၿပီး အိမ္ေပါက္ေစ့က ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္တဲ့ ခိုေျခနီအရက္ေတြကို တစ္အိမ္တက္ဆင္းေသာက္လိုက္တာ ေနာက္ဆံုးၿမိဳ႕က အ ထြက္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕တံခါးအနီးမွာပဲ ကြၽမ္းထိုးေမွာက္ခုန္ ပစ္လဲသြားပါေတာ့တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ရဟန္းအမ်ားတုိ႔ၿမိဳ႕ထဲက ျပန္ႂကြလာခိ်န္မွာ အရွင္သာဂတကိုေတြ႕ရေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ ရ ဟန္းမ်ားက အရွင္သာဂတကိုတဲြေခၚၾကတယ္။ ေက်ာင္းထဲေရာက္တဲ့အခါ အရွင္သာဂတကို ဘုရားရိွရာဦးေခါင္းျပဳၿပီး လဲွအိပ္ေစေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရွင္သာဂတကေတာ့ အမူးမေျပေသးတဲ့အတြက္ ဟိုဟိုဒီဒီ လူးလိွမ့္ရင္း ဘုရားရွင္ရိွရာဘက္ေျခပစ္ၿပီး အိပ္ေနပါေတာ့တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ရဟန္းတုိ႔ကို “ခ်စ္သားတုိ႔… အရင္က သာဂတဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို သိပ္ၿပီး႐ိုေသေလးစားေပမယ့္ အခုေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ အရင္က သာဂတဟာ သရက္ပင္ဆိပ္က အဆိပ္ျပင္းထန္လွတဲ့နဂါးႀကီးကိုေတာင္ အနိုင္ယူခဲ့တဲ့ ေအာင္ပဲြ ရွင္ႀကီးျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုအခါမွာေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေပၚတက္ေနတဲ့တီေကာင္ကိုေတာင္ ဖယ္ရွားနိုင္ေသးရဲ႕လား။ ဒါဟာ အရက္ေသစာ ေသာက္စားတဲ့အတြက္ ပင္ကိုယ္စိတ္ေပ်ာက္သြားတာပဲ။
သာဂတဟာ ပင္ကိုယ္စိတ္ေပ်ာက္သြားတဲ့အတြက္ ေအာင္ပဲြရွင္အျဖစ္ကေန ေအာင္ပဲြအျပင္ေရာက္သြားရၿပီ။ ဒါဟာ မၾကည္ညိဳေသးသူ ေတြကို ၾကည္ညိဳေစဖို႔မဆိုထားနွင့္ ၾကည္ညိဳၿပီးသူေတြကိုပင္ အၾကည္ညိဳပ်က္သြားေစတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။ ေသရည္ေသရက္ဆိုတာ ရဟန္း ေတာ္မ်ားနွင့္ လားလားမွမသင့္ေလွ်ာ္ မအပ္စပ္တဲ့ကိစၥလည္းျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ရဟန္းေတာ္မ်ား ေသအရက္ကိုေသာက္သံုးရင္ ပါစိတ္ အာပတ္သင့္ေစ’’လို႔ သိကၡာပုဒ္ကိုပညတ္ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
အရွင္သာဂတမေထရ္ ေအာင္ပဲြရဲ့အျပင္ကိုေရာက္သြားရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို စိစစ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ျမတ္ဗုဒၶညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း “ကိုယ္က်ဳိးကို လံုး၀မငဲ့ကြက္ရ’’ ဆိုတာနဲ႔ဆန္႔က်င္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးငဲ့ကြက္ခဲ့တာရယ္၊ “ေကာင္းျခင္းသံုးျဖာနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ တရားကို ေဟာၾကားပါ’’ ဆိုတာနဲ႔ဆန္႔က်င္ၿပီး တရားမေဟာဘဲ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ကို ျပခဲ့တာရယ္၊ (အမွန္ကေတာ့ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ဆိုတာ အထင္ႀကီးမႈကိုသာျဖစ္ေစၿပီး အသိတိုးမႈကိုမျဖစ္ေစနိုင္တဲ့အတြက္ အသိဉာဏ္နည္းပါးတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဆန္းတၾကယ္အံ့ၾသဖြယ္မ်ားကိုျပျခင္းဟာ အသိဉာဏ္ကို ပိုၿပီးကန္းသြားေစတတ္လို႔ မွားယြင္းတံု႔ျပန္မႈမ်ားကို ရရိွတတ္တယ္ဆိုတာ အရွင္သာဂတ သတိမထားမိတာပါ) “အက်င့္ျမတ္ရဲ႕ စင္ၾကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ထင္ရွားျပၾက’’ ဆိုတာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္အက်င့္ျမတ္ကို အထင္အျမင္ေသးေစတဲ့ ကာယကံအမွား၊ ၀စီကံအမွားေတြကို က်ဴး လြန္မိခဲ့တာရယ္ဆိုတဲ့ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ၿမိဳ႕တံခါး၀မွာ ျမင္မေကာင္း၊ ႐ႈမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့တပည့္ကို ေက်ာင္းအထိသယ္ေဆာင္ေစၿပီး ဒီျဖစ္ရပ္ရဲ့ အက်ဳိးအျပစ္မ်ားကို တပည့္သားအားလံုး ေရွာင္ၾကဥ္ေစလာေအာင္ ဆံုးမေတာ္မူတာရယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိး သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းထဲမွာ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေပၚေစရေအာင္ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့တာရယ္ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတုိ႔အတြက္ အားက်အတုယူစရာ စံနမူနာေကာင္း တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားအတိုင္း အတိအက်လိုက္နာက်င့္သံုးခဲ့တဲ့အတြက္ ေအာင္ပဲြရွင္ပီပီ ေအာင္ပဲြေတြ အလီလီဆင္ခဲ့ရတဲ့ သာဓက အေနနဲ႔ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ပထမဆံုးသာသနာျပဳေစလႊတ္တဲ့ တပည့္ရဟႏၱအရွင္ျမတ္မ်ားထဲက ရာဇၿဂိဳဟ္၀န္းက်င္ကို သာသနာျပဳႂကြ ေတာ္မူတဲ့ အရွင္အႆဇိမေထရ္ျမတ္နဲ႔ ေနာင္အခါ သာသနာေတာ္မွာ အျမတ္ဆံုးတပည့္ႀကီး (အဂၢသာ၀က) ျဖစ္လာၾကမယ့္ သာရိပုၾတာပရိဗိုဇ္တုိ႔ေတြ႕ဆံုပံုကလည္း ထင္ရွားပါတယ္။
မေသရာ အၿမိဳက္တရားကို လွည့္လည္ရွာေဖြေနတဲ့ သာရိပုၾတာပရိဗိုဇ္ဟာ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဆြမ္းခံႂကြေတာ္မူတဲ့ အရွင္အႆဇိမေထရ္ ျမတ္ရဲ့ စကၡဳစတဲ့ ဣေႁႏၵအားလံုး ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ သြားလာလႈပ္ရွားပံုနဲ႔ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ မ်က္နွာေတာ္ကို ျမင္လိုက္႐ံုနဲ႔ “မေသရာ အၿမိဳက္တရားျမတ္ မုခ်ရရိွပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရမယ္’’လို႔ သိလိုက္ရၿပီး အရွင္ျမတ္ေနာက္ကို လိုက္ပါဖူးျမင္ေတြ႕ဆံုပါတယ္။ တရားျမတ္ကိုနာယူတဲ့အခါ ဂါထာထက္၀က္ (အကၡရာ ဆယ့္ေျခာက္လံုး) မွ် နာၾကားရ႐ံုနဲ႔ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ တရားရွာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ေမာဂၢလာန္ပရိဗိုဇ္ကိုပါေခၚၿပီး သာသနာေဘာင္၀င္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အဂၢသာ၀ကဆိုတဲ့ လက်ာ္ ရံ၊ လက္၀ဲရံ အျမတ္ဆံုးတပည့္ႀကီးမ်ာ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ သာသနာ့ထံုးစံအရ ဘုရားရွင္မွာတပည့္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားေနေန အဂၢ သာ၀ကျဖစ္တဲ့ လက်ာ္ရံ၊ လက္၀ဲရံတုိ႔ရိွၿပီးမွသာ တပည့္သံဃာရဲ႕အဂၤါရပ္ ျပည့္စံုပါတယ္။ ခုေတာ့ အရွင္အႆဇိမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ သာသနာျပဳမႈေၾကာင့္ တပည့္သံဃာအဂၤါရပ္ ျပည့္စံုသြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္အႆဇိမေထရ္ျမတ္ရဲ့ ဣေႁႏၵသိကၡာ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းစြာ သြားလာလုပ္ကိုင္ေျပာဆိုမႈမ်ားဟာ ဘုရားရွင္ရဲ့သာသနာေတာ္မွာ တပည့္သာ၀ကအဂၤါရပ္ကို ျပည့္စံုေစေလာက္ေအာင္အထိ ေအာင္ပဲြေတြဆင္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလို တပည့္အဂၤါရပ္ ျပည့္စံုသြားလို႔လည္း အဲဒီမဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခု၊ တပို႔တဲြလျပည့္ေန႔မွာ ပထမဦးဆံုး သာ၀ကစံုညီစည္းေ၀းပဲြႀကီးကို က်င္းပျပဳလုပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအစည္းအေ၀းႀကီးမွာပဲ ေနာင္အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔ရဲ႕ အဆံုးအမ အႏွစ္ခ်ဳပ္အျဖစ္နဲ႔ ထင္ရွားတည္ တန္႔မည့္ …
သဗၺပါပႆ အကရဏံ = မေကာင္းမႈေရွာင္
ကုသလႆ ဥပသမၸဒါ= ေကာင္းမႈေဆာင္
သစိတၱ ပရိေယာဒပနံ = ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား
ဧတံဗံဗုဒုဒၶါန သာသနံ = ဒီသီသံုံုံးပါးဟာ ဘုရားရွင္တုိင္းရဲဲ႕ဆံုံုံးမစကား ..စတဲ့ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ကုိ ေဟာညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအဆံုး အမသံုးခုဟာ သာသနာေတာ္ အရွည္ခန္႔ၿပီး တည္တံ့ခိုင္ျမဲရျခင္းရဲ႕ အဓိကေျခေထာက္သံုးေခ်ာင္းဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။
ဒီလို သာသနာ့အေျခခံႀကီးေပၚထြန္းၿပီး သာသနာစဥ္ဆက္ တည္တံ့ျပန္႔ပြားလာသည္အထိ ေအာင္ပဲြအဆင့္ဆင့္ေတြကို ဆင္ျမန္းနိုင္ခဲ့ျခင္းဟာ အရွင္အႆဇိမေထရ္ျမတ္က ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးအမအတိုင္း လိုက္နာၿပီး အက်င့္ျမတ္ရဲ့ စင္ၾကယ္ေအးခ်မ္းမႈကို ထင္ရွားျပခဲ့လို႔ဆိုတာက ေတာ့ အထူးေျပာစရာလိုမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး။ “အနွစ္သာရ တိုးတက္ျမင့္မားေရးမွာ အသြင္သဏၭာန္ဟာလည္း အေရးႀကီးတယ္’’ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း အရွင္ျမတ္က ထင္ရွားျပလိုက္တာပါ။
ဘုရားရွင္ရဲ့ သာသနာျပဳလမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားနဲ႔ တပည့္ေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ေကာင္းမြန္တဲ့ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈမ်ားဟာ ေအာင္ပဲြအဆင့္ဆင့္ ဆင္လိုၾက တဲ့ ေအာင္ပဲြရွင္တိုင္း အေလးထားလိုက္နာစရာလမ္းညႊန္ အျမဳေတရတနာမ်ားျဖစ္တယ္လို႔သာ ထပ္ဆင့္အသိေပးလိုက္ပါရေစ။
ေအာင္ပဲြရွင္တုိ႔ ေအာင္ပဲြဆင္နိုင္ၾကပါေစေသာ္ … ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
