မတ္လ ၁၃၊ ၂၀၁၂
ဖဆပလ အစိုးရလက္ထက္ (၁၉၅၂-၅၅) ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏု ႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ၾကီးမ်ား
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သခင္ႏုအပါအဝင္ အဖြဲ႕ဝင္(၁၈)ဦး ပါဝင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ကို အတည္ျပဳေၾကညာၿပီးေနာက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ယာယီသမၼတက ေရြးခ်ယ္ေသာ အႀကီးအကဲမ်ားအျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ဆာဘဦး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေ႐ွ႕ေနခ်ဳပ္ ဦးခ်န္ထြန္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဦးစံလြင္တို႔ကို ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ဇန္နဝါရီ၁၂ရက္တြင္ ညီလာခံအစည္းအေဝးကို ဆက္လက္က်င္းပခဲ့ရာ တရားေရးဝန္ႀကီးဦးဗဂ်မ္းက တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ လစာ၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးတင္ထြဋ္က ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတလစာႏွင့္ စားရိတ္မ်ားအက္ဥပေဒၾကမ္းတို႔ကို တင္သြင္းခဲ့သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ အမတ္တို႔က ျပင္ဆင္ခ်က္ထည့္သြင္းၿပီး လစာဥပေဒၾကမ္းကို အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။
လစာႏႈန္းထားမ်ားသတ္မွတ္ရာတြင္ သမၼတ က်ပ္ ၅၀၀၀ (တစ္ႏွစ္စာအမ်ားဆံုး အေသးသံုးစားရိတ္ က်ပ္ ၂၄၀၀၀၊ တိုင္းခမ္းလွည့္လည္ေငြ က်ပ္ ၆၀၀၀၀)၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ က်ပ္ ၂၃၀၀၊ ဝန္ႀကီးမ်ား က်ပ္ ၁၇၀၀ (ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးတို႔အား စားရိတ္ေငြလစဥ္ က်ပ္ ၁၀၀၀၊ အျခားဝန္ႀကီးမ်ားအား ေနအိမ္တေဆာင္ သို႔မဟုတ္ က်ပ္ ၂၅၀)၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ က်ပ္ ၃၅၀၀၊ ဒုဥကၠ႒ က်ပ္ ၁၀၀၀၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေ႐ွ႕ေနခ်ဳပ္ က်ပ္ ၂၅၀၀၊ ႏိုင္ငံေတာ္စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ က်ပ္ ၁၀၀၀ စသည္ျဖင့္ ပါဝင္ခဲ့သည္။
ယင္းေနာက္ ၁၉၄၈ မတ္လ ၂၂ မွ ၂၃ရက္ေန႔အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံတိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ပၪၥမအႀကိမ္ညီလာခံကို က်င္းပခဲ့သည္။ ညီလာ ခံက်င္းပၿပီး (၄) ရက္အၾကာတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ႀကီးမွဴး၍ ေတာ္လွန္ေရးႏွစ္ပတ္လည္အခမ္းအနားတစ္ခုကို ဖဆပလႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္က်င္းပသည္။ ထိုအခမ္းအနားတြင္ သခင္သန္းထြန္းက ဖဆပလအစိုးရကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ၾကရန္ ေျဗာင္ေသြးထိုးေပး႐ုံမက ‘ဗားကရာေခ်ာက္’ ၌ ဆို႐ွယ္လစ္မ်ား၏ ေသြး၊ အ႐ိုးတို႔ျဖင့္ ျပည့္လွ်ံသြားေစရမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခဲ့သည္။
၁၉၄၈ မတ္လ ၂၈ရက္ေန႔တြင္ သခင္သန္းထြန္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (အလံျဖဴ) ေတာခိုခဲ့ေလသည။္
၁၉၄၈ ဇြန္ ၁၂ တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သခင္ႏုက အခ်က္ ၁၄ ခ်က္ပါေသာ လက္ဝဲညီၫြတ္ေရးလမ္းစဥ္ကို ေၾကညာခဲ့သည္။ ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ဖဆပလ အစိုးရက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အမိန္႔ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ဇူလိုင္ ၂၉တြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕ (ျဖဴ) မ်ားကိုဖမ္းဆီးခဲ့ရာ ထိုေန႔မွာပင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ (ျဖဴ) မ်ား ေတာခိုခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ၁၉၄၈ ၾသဂုတ္ ၉ ရက္တြင္ သရက္ၿမိဳ႕တြင္ခ်ထားေသာ တပ္မေတာ္တပ္ရင္း (၁) ေတာခိုခဲ့သည္။ ယင္းတို႔ ေတာခိုၿပီးေနာက္တေန႔ ၾသဂုတ္ ၁၀ရက္ေန႔တြင္ မဂၤလာဒံု႐ွိ တပ္မေတာ္တပ္ရင္း (၃) ႏွင့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးတပ္မွ တပ္သား ၃၅၀ ခန္႔ ေတာခိုခဲ့ျပန္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၈ ၾသဂုတ္ ၁၉ တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ယာယီသမၼတစဝ္ေ႐ႊသိုက္က ျမန္မာျပည္အေရးတႀကီးအေျခအေနျဖစ္ေပၚေန၍ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ စစ္ဥပေဒထုတ္ျပန္ေၾကညာမႈဆိုင္ရာ တခ်က္လႊတ္ဥပေဒအမွတ္ ၅ ႏွင့္ ၆တို႔ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ၾသဂုတ္ ၂၁ တြင္ ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက သထံုၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ အေျခအေန႐ႈပ္ေထြးေနစဥ္မွာပင္ ၁၉၄၈ ခု စက္ တင္ဘာ ၁၃ မွ ၁၆ ရက္ေန႔အထိ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ညီလာခံ ဆ႒မအႀကိမ္အစည္းအေဝးကို လည္းေကာင္း၊ ၁၉၄၉ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ မွ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ ရက္ေန႔အထိ သတၱမအႀကိမ္တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ညီလာခံကိုလည္းေကာင္း၊ ၁၉၄၉ ဇြန္ ၇ မွ ၂၁ ရက္ေန႔အထိ အ႒မအႀကိမ္ေျမာက္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ညီလာခံကိုလည္းေကာင္း က်င္းပခဲ့သည္။
အ႒မအႀကိမ္ညီလာခံတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၾကပ္စီမံေရးအဖြဲ႕က ေသာင္းက်န္းသူမ်ားေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမက်င္းပႏိုင္ေသး၍ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၃၃ တြင္ပါေသာ အကူးအေျပာင္းကာလသတ္မွတ္ခ်က္ကို (၁၈ လ) ဟု ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ကာ ေရြးေကာက္ ပြဲကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ မွ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၆ ရက္ေန႔အထိ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဒႆမအႀကိမ္ညီလာခံကို က်င္းပခဲ့ရာ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၾကပ္စီမံေရးအဖြဲ႕က ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို ၁၉၅၁ ေမလ ၄ ရက္ေန႔အထိ ေ႐ႊ႕ဆိုင္းေပးရန္ ညီလာခံသို႔ တင္ျပခဲ့သည္။
၁၉၅၀ ၾသဂုတ္ ၂၈ မွ ေအာက္တိုဘာလ ၅ ရက္ေန႔အထိ (၁၁) ႀကိမ္ေျမာက္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ (ပါလီမန္) ညီလာခံကိုလည္းေကာင္း၊ ၁၉၅၀ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ မွ ၂၆ ရက္အထိ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ (ပါလီမန္) ၁၂ ႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံကိုလည္းေကာင္း က်င္းပခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ (ပါလီမန္) ၁၂ ႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံကို ၁၉၅၁ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၇ မွ မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔အထိ ဆက္ လက္က်င္းပရာ ညီလာခံတြင္ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၾကပ္စီမံေရးအဖြဲ႕က ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထံ ေရြးေကာက္ပြဲရက္ကို ၁၉၅၂ ဇန္နဝါရီ ၄ရက္ေန႔အထိ ရက္တိုးေပးရန္ တင္သြင္းခဲ့ျပန္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအကူးအေျပာင္းကာလကို (၁၈)လ မွ (၂၈)လ၊ လ (၄၀)၊ (၄၈) လဟု ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၁ ဇြန္လ ၁၂ရက္ေန႔မွစ၍ ၁၉၅၂ ဇန္နဝါရီလ ၃ ရက္ေန႔အထိ (၃) ရစ္ ခြဲ၍ က်င္းပခဲ့သည္။
ဖဆပလသည္ ၁၉၅၁ ဇြန္လ ၁၂ရက္တြင္ စတင္က်င္းပေသာ ေရြးေကာက္ပြဲအဆင့္ဆင့္တြင္ မိမိတို႔ အာဏာဆက္လက္ တည္တံ့ေရးအတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုကို သံုး၍ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ိဳ႕ကို ၁၉၄၇ ျပည္သူ႔ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး (ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္မႈ) အက္ဥပေဒပုဒ္မ (၅) ျဖင့္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း၊ အတုိက္အခံအမတ္ေလာင္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ဖဆပလဆို႐ွယ္ လစ္မ်ား ၏ ခါးပိုက္ေဆာင္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ယူအမ္ပီ (Union Military Police) ေခၚ ျပည္ေထာင္စုစစ္ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ ေျပာက္က်ားမ်ား၊ ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဖဆပလအႏိုင္ရေရးအတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ မတရားအႏိုင္က်င့္ျခင္းတို႔ကို က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပၿပီးေနာက္ မဲေရတြက္သည့္အခါ၌လည္း အာဏာရ ဖဆပလအာဏာပိုင္မ်ားက မဲပံုးမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းမဖြင့္ဘဲ မဲပံုမ်ားေဖာက္၍ မဲမ်ားခိုးၿပီးမွသာ မဲေရတြက္ၾကသည္။ ၁၉၅၁ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဖဆပလကမဲခိုးသည္ဟု ယံုၾကည္ ေၾကာင္း ထိုစဥ္က တရားေရးဝန္ႀကီး ဦးဧေမာင္က ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဝန္ခံခဲ့သည္။
ပထမအႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ ဗမာျပည္အလုပ္သမားလယ္သမားပါတီ၊ ဦးေအာင္သန္း ၏ျပည္သူ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ေပါင္းစံု၊ ဦးပု၏ ယူနီယံလိဂ္ေခၚ ဗမာျပည္ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕၊ ဗိုလ္ထြန္းစိန္၏ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႕၊ သခင္ဗစိန္၏ ဗမာျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၊ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ မဟာဗမာအဖြဲ႕၊ ဦးဘေဘ၏ ျပည္ခ်စ္မဟာမိတ္အဖြဲ႕၊ တသီးပုဂၢလ၊ ရခိုင္အမ်ိဳးသားမ်ား အဖြဲ႕၊ ဦးဝမ္းေမာင္၏ ဆင္းရဲသားပေပ်ာက္ေရးပါတီ ေခၚ သံမဏိအဖြဲ႕၊ ဗမာမြတ္ဆလင္ကြန္ဂရက္၊ ေအာင္ပါတီ၊ အင္ဒီပင္ဒင့္ပါတီ၊ ဗိုလ္သိမ္းေဆြ၏ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အဖြဲ႕၊ စေသာ အဖြဲ႕အစည္းပါတီစံု ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကသည္။
ပထမအသုတ္ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၅၁ ဇြန္လ ၃၁ ရက္ေန႔အထိ ရ႐ွိေသာ စာရင္းမ်ားအရ ဖဆပလအဖြဲခ်ုဳပ္သည္ မဲဆႏၵနယ္ ၄၂ေနရာအနက္ ၂၇ေနရာ တြင္ အႏိုင္ရ႐ွိခဲ့သည္။ ဖဆပလသည္ အာဏာလက္ဝယ္႐ွိေနျခင္းႏွင့္ ရန္ပံုေငြေတာင့္တင္းခိုင္မာျခင္းတုိ႔ ေၾကာင့္ အႏိုင္ရ႐ွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ၁၉၅၁ ဇြန္ ၂၁ တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မ မဲဆႏၵနယ္မွ အေရြးမခံၾကရသူအမတ္မ်ားဦးေဆာင္ကာ အတုိက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီစံုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ (Opposition Action Committee) ကိုဖြဲ႕စည္း၍ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္း ပၿပီးလွ်င္ၿပီး ခ်င္း မဲေရတြက္မႈမျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ မဲပံုမ်ား၏ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဖာ္ထုတ္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၅၁ ဇူလိုင္ ၁၄ရက္၌လည္း အတုိက္အခံအမတ္ေလာင္းမ်ား စုေဝးကာ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအတြင္း လူထု႐ွင္းလင္းပြဲတရပ္ကို က်င္းပခဲ့သည္။ အခမ္းအနားသို႔ ဦးဘေဘ၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၊ ဦးဝမ္းေမာင္၊ သခင္ခ်စ္၊ သခင္ထြန္းအုပ္၊ ဦးေအာင္သန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္အစ္ကို)၊ ဗိုလ္ျမေသြး၊ သခင္ တင္ေမာင္ စသူတို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
အခမ္းအနားတြင္ ဦးဘေဘက “ေရြးေကာက္ပြဲမွာ က်ေနာ့္ေနရာ သိမ္ျဖဴမဲဆႏၵနယ္မွာ မဲပံုး ၂၁ ပံုး ႐ွိတယ္။ အနည္းဆံုး က်ေနာ္ ၄၊ ၅ ပံုးႏိုင္ ႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြ႐ွိတယ္။ အခုေတာ့ ဘယ္ပံုးမွမႏုိင္ဘဲ ရန္ကုန္မွာ ဖဆပလကပဲ အားလံုးအျပတ္အသတ္အႏိုင္ရသြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ဆန္းသလဲ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ မၾကားဖူးဘူး။ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ မဲျပားေတြဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္႐ုပ္ပံု႐ွိတဲ့ဆီမွာ အလိုလိုသြားပူးတည္တာနဲ႔ တူတယ္” ဟူ၍ ကန္႔ကြက္ေျပာဆိုသြားသည္။
ထို႔ေနာက္ ပထမအႀကိမ္ ပါလီမန္ ဒုတိယအသုတ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၁ ၾသဂုတ္လ၂၃ ရက္ေန႔ တၿပိဳင္တည္း က်င္းပခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အတြက္ မဲဆႏၵနယ္မွာ ၁၁ နယ္ျဖစ္ၿပီး လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္အတြက္ မဲဆႏၵနယ္မွာ ၂၅ နယ္ျဖစ္သည္။ ပထမအႀကိမ္ ပါလီမန္ တတိယႏွင့္ေနာက္ဆံုးအသုတ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၁ စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ မဲဆႏၵနယ္ ၃၅ ေနရာ၌ က်င္းပခဲ့သည္။ ယင္းတို႔မွာ ရခိုင္ေဒသမွ ေမာင္ေတာ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္၊ ရမ္းၿဗဲ၊ မာန္ေအာင္၊ ဘူးသီးေတာင္တို႔ ပါ ဝင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းေဒသမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ထားဝယ္ေျမာက္ပိုင္း မဲဆႏၵနယ္အထိ ပါဝင္သည္။
ပါလီမန္ တတိယႏွင့္ေနာက္ဆံုးအသုတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲဆႏၵနယ္အမ်ားစု၌ ဖဆပလကပင္ အႏိုင္ရ႐ွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သာယာဝ တီ ခ႐ိုင္ႏွင့္ မင္းလွႏွင့္ အုတ္ဖိုမဲဆႏၵနယ္တို႔တြင္မူ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစုက မဲအျပတ္အသတ္ျဖင့္ အႏိုင္ရ႐ွိခဲ့ရာ ထူးျခားခ်က္တရပ္ဟု ဆိုရေပမည္။
ထို႔အျပင္ ၁၉၅၁ ေအာက္တိုဘာ ၂၂ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္မဲလိမ္သူမ်ားအား အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ ၄ လ အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ပါလီမန္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ညီလာခံ ပထမအႀကိမ္အစည္းအေဝးကို ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃ မွ ၂၁ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့သည္။ ပထမအႀကိမ္ပါလီမန္ညီလာခံတြင္ သမၼတေလာင္း စာရင္းကို တင္သြင္းေသာအခါ ဖဆပလဘက္မွ ေဒါက္တာဘဦးကို တင္သြင္း၍၊ အတိုက္အခံဘက္မွ ဦးခ်စ္လႈိင္ကို တင္သြင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးခ်စ္လႈိင္မွာ ဥပေဒႏွင့္ မညီဟုဆိုကာ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရရာ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္သို႔ တုိင္ၾကားခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က စစ္ေဆးခဲ့ၿပီး ေဒါက္တာဘဦး အားသမၼတအျဖစ္ အတည္ျပဳေပးခဲ့၍ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ တရားေရးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေဒါက္တာဘဦးအား ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတအျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေညာင္ေ႐ႊေစာ္ဘြားႀကီး သမၼတေဟာင္း စဝ္ေ႐ႊသိုက္ကိုလည္း လူမ်ိဳးစု လႊတ္ေတာ္နာယကအျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခဲ့သည္။ ထိုေန႔မွာပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သခင္ႏုက ၄င္း၏အမည္အား သခင္ႏုမွ ဦးႏုအမည္သို႔ ေျပာင္းလဲသံုးစြဲရန္ ေၾကညာခဲ့သည္။
၁၉၅၂ မတ္ ၁၄ တြင္ ဦးႏုအား ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ၾကသည္။ မတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ဝန္ႀကီး ဦးႏု ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ဝန္ႀကီးသစ္မ်ားက က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲကို သမၼတအိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပခဲ့သည္။
အစိုးရအဖြဲ႕သစ္တြင္-
(၁) သမၼတ – ေဒါက္တာဘဦး
(၂) ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ – ဦးႏု
(၃) ႏိုင္ငံျခားေရးႏွင့္႐ွမ္းျပည္နယ္ – စဝ္ခြန္ခ်ိဳ
(၄) ဘ႑ာေရးႏွင့္အခြန္ေတာ္ – ျမန္မာ့အလင္း ဦးတင္
(၅) အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္သာသနာေရး – ဦးဝင္း
(၆) ကာကြယ္ေရး – ဦးဗေဆြ
(၇) ျပည္ထဲေရး – ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလး
(၈) လယ္ယာေျမႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရး – သခင္တင္
(၉) လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္သစ္ေတာေရး – သခင္ေက်ာ္ဒြန္း
(၁၀) သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး – မန္းဝင္းေမာင္
(၁၁) ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး၊ျပည္သူ႔ေထာက္ပံ့ေရးႏွင့္သမဝါယမဌာန – သခင္သာခင္
(၁၂) ျပည္သူ႔လုပ္ငန္းႏွင့္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး – ဗိုလ္မင္းေဂါင္
(၁၃) တရားေရးဌာနႏွင့္ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းဌာန – ဦးခင္ေမာင္လတ္
(၁၄) ပညာေရး – ဦးသန္းေအာင္
(၁၅) ျပည္ေထာင္စုယဥ္ေက်းမႈဌာန – ဦးထြန္းေဖ
(၁၆) အိမ္ရာေဆာက္လုပ္ေရးႏွင့္အလုပ္သမားဌာန – အမ္ေအရာ႐ွင္
(၁၇) လူနည္းစုေရးရာႏွင့္ကယ္ဆယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေရးဌာန – ဦးဘေစာ
(၁၈) ျပန္ၾကားေရး – ဦးထြန္းဝင္း
(၁၉) ကရင္ျပည္နယ္ – မစၥက္ဘေမာင္ခ်ိန္တို႔ပါဝင္ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္တရားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို ဝတ္လံုေတာ္ရ သတိုးသီရိသုဓမၼ ဦးသိမ္းေမာင္အား ၁၉၅၂ မတ္ ၂၀ တြင္က်င္းပခဲ့ေသာ ပါလီမန္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ပူးတြဲညီလာခံက သေဘာတူညီခဲ့ရာ တရားေရး႒ာနဝန္ႀကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္က သေဘာ တူေၾကာင္း အဆိုတင္သြင္းေထာက္ခံခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ အစိုးရသစ္ေပၚထြန္းလာသည့္တိုင္ေအာင္ ၁၉၅၂ ဧၿပီ ၁ နံနက္ ၉ နာရီတြင္ ျပည္လံုးကၽြတ္မတရားေရြးေကာက္ပြဲ ကြန္ဖရင့္ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၌ က်င္းပခဲ့ရာ ယာယီသဘာပတိ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ယာယီအက်ိဳးေဆာင္ သခင္ခ်စ္ေမာင္တို႔က ဦးေဆာင္က်င္းပ ခဲ့သည္။ အစည္းအေဝးသို႔ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဦးဘေစာ၊ ဦးေအာင္သန္း၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၊ သခင္လြင္၊ ဦးဘၿငိမ္း၊ ဦးေ႐ႊျဖဴ၊ သခင္ခ်စ္ေမာင္၊ ေဒၚခင္ခ်စ္တို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပၿပီးေနာက္ ေပၚထြန္းလာေသာ ဖဆပလအစိုးရလက္ထက္တြင္ ၁၉၅၂ ၾသဂုတ္လ ၄ မွ ၁၇ ရက္ေန႔အထိ ျပည္ေတာ္သာညီလာခံကို က်င္းပခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၃ ဇန္နဝါရီ ၅ တြင္ ၿဗိတိသွ်တို႔ႏွင့္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ လက္်ာဖရီးမင္းကာကြယ္ေရးစာခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ျခင္း၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕တြင္ အႏုပညာႏွင့္ပန္တ်ာေက်ာင္းကို ၁၉၅၃ ဇူလိုင္လ ၁ရက္ေန႔တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၃ ၾသဂုတ္ ၁ တြင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံသံုး ဒဂၤါးအမ်ိဳးအစားအားလံုးကို တရားဝင္အျဖစ္ရပ္စဲ၍ က်ပ္ျပားစနစ္က်င့္သံုးခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၃ ႏိုဝင္ဘာ ၃ တြင္ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္တံဆိပ္ တီထြင္ျပ႒ာန္းခဲ့ျခင္း၊ တ႐ုတ္ျဖဴတို႔၏ က်ဴးေက်ာ္မႈ ၁၉၅၄ ဧၿပီ ၂၅ တြင္ ဘုရင့္ ေနာင္စစ္ဆင္ေရးျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာတုိက္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၄ ေမ ၁၇ တြင္ ဆ႒မသဂၤါယနာဓမၼသဘင္ဖြဲ႕ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သီရိမဂၤလာ ကမၻာေအးကုန္းေျမ ဆ႒သံဂီတိ မဟာပါသာဏလိုဏ္ဂူေတာ္၌ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၄ ဇြန္ ၁ တြင္ ကရင္ျပည္နယ္ကို အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၄ ဇြန္ ၅တြင္ ရန္ကုန္ဘူတာ႐ုံသစ္ႀကီးကို စတင္ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ ျခင္း၊ ၁၉၅၄ ဇူလိုင္ ၁၉ တြင္ မႏၱေလးအာဇာနည္ဗိမာန္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၄ ဇူလိုင္ ၃၁တြင္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ ၂၂ နယ္တြင္ထုတ္ျပန္ထားေသာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ႐ုတ္သိမ္းေပးခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၄ ေအာက္တိုဘာ ၂၇ တြင္ အင္းဝတံတား (စစ္ကိုင္းတံတား) ကို ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၄ ႏိုဝင္ဘာ ၅တြင္ ဂ်ပန္-ျမန္မာ စစ္ေျပၿငိမ္းေရးစာခ်ဳပ္ႏွင့္ ဂ်ပန္-ျမန္မာ စစ္ေလ်ာ္ေၾကး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ျခင္း၊ ၁၉၅၅ မတ္ ၂၆ ရက္တြင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေန႔ကို ဗမာ့တပ္မေတာ္ေန႔အျဖစ္ သတ္ မွတ္ခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၅၅ ေအာက္တိုဘာ ၁ မွ ၁၉၅၆ မတ္ ၃၁ ရက္ေန႔အထိ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အမိန္႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္း စသည္တို႔ကို ေဆာင္႐ြက္ ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ပထမအႀကိမ္ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲတက္ေရာက္လာေသာ ဖဆပလအစိုးရသည္ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ ေသာ ဒုတိယအႀကိမ္ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲ၌ အႏိုင္ရ႐ွိခဲ့ေသာ ဦးဗေဆြေခါင္းေဆာင္သည့္ အစိုးရအဖြဲ႕သစ္သို႔ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၅ ရက္ေန႔ တြင္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ေလသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
