မာယာမ်ားတဲ့ အကယ္ဒမီ

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ လူ႔ေလာကသို႔ မေရာက္ေသးေသာ၊ လူမျဖစ္ေသးေသာ ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔ေတာ့ အတိတ္ကို ျပန္မတူးဆြလိုပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေလးအရြယ္႐ုပ္ရွင္ပိုးထေသာ အ႐ြယ္မွစ၍ မွတ္မိသေလာက္ (ဦး) ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္း၊ (ဦး) ၫႊန္႔ဝင္း၊ (ေဒၚ) ၾကည္ၾကည္ေ႒း၊ (ေဒၚ )ဝါဝါဝင္းေရႊ၊ (ေဒၚ) ခင္သန္းႏု၊ (ေဒၚ) ႏြဲ႔ႏြဲ႔မူ စသည့္ အႏုပညာရွင္မ်ားသည္ အလြန္႔အလြန္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ထူးခြၽန္ထက္ျမက္ ေသာ ပရိသတ္၏ႏွလံုးသားအား ဆြဲကိုင္ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ေသာ အႏုပညာရွင္ႀကီးမ်ားျဖစ္သည္ႏွင့္ အေလွ်ာက္ ထူးခြၽန္ထက္ျမတ္ေသာ အကယ္ ဒမီ ေ႐ႊစင္႐ုပ္တုႀကီးမ်ားကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိဝါရင့္သ႐ုပ္ေဆာင္ႀကီးမ်ားထဲတြင္ (ဦး) ေက်ာ္ဟိန္း မပါဝင္ခဲ့ေခ်။ (ဦး) ေက်ာ္ဟိန္း မည္မွ်ပင္သ႐ုပ္ေကာင္းေသာ္ျငားလည္း အကယ္ဒမီဆုဟူေသာ ထူးခြၽန္ဆုကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္ဝယ္သို႔ မေရာက္ရွိခဲ့ ေခ်။ ဘဘ ဦးသုခဒါ႐ုိက္တာအျဖစ္႐ိုက္ကူးခဲ့ေသာ “အကာက အခ်စ္၊ အႏွစ္က ေမတၱာ” ဟူေသာ ဇာတ္ကားတြင္ ကေတာင္းေျမႇာင္ ေအာင္ႀကိဳက္သည့္အ႐ုပ္ျဖင့္ ထူးခြၽန္ဆုကို ရရွိခဲ့သည္မွာ အံၾသစရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ဤတြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို တင္ျပပါေတာ့မည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တြင္ လက္ဦးဆရာ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးမ်ိဳးျမင့္ေအာင္၏ “ခ်စ္ႀကိဳးေလး ႏွစ္မွ်င္” ႏွစ္ကိုယ္ခြဲဇာတ္ကားျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာေလာကထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ မတိုင္ခင္ကတည္းက ဖခင္ ဦးစိန္တင္ ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနေသာ “အမ်ိဳးသား” ႐ုပ္ရွင္ကုမၸဏီပိုင္ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေရး စတူဒီယိုထဲတြင္ ႀကီးျပင္းလာသည္ႏွင့္အညီ အႏုပညာသည္မ်ား စံုလင္စြာႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့သူ တစ္ေယာက္ လည္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္စတင္ျဖစ္သည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ လူငယ္သ႐ုပ္ေဆာင္သစ္မ်ား ႐ွားပါးေနသည္ႏွင့္အညီ လူငယ္စ႐ုိက္၊ လူငယ္သဘာဝ၊ လူငယ္တို႔၏ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈတုိ႔ျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးခဲ့ရေသာ လူငယ္သ႐ုပ္ေဖာ္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားသာျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္ကာလတြင္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ဒီဇိုင္းမ်ားသည္ ေခတ္လူငယ္ကိုယ္စားျပဳ ဝတ္စားဆင္ ယင္မႈမ်ားကို အေလးသာခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ အႏုပညာသက္တမ္း (၅) ႏွစ္တာကာလသို႔ေရာက္ရွိေသာအခါ သဘာဝဇာတ္႐ုပ္မ်ား၊ သဘာဝကာ႐ိုက္တာမ်ားကို စတင္ေျခလွမ္းခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုကာလမ်ားတြင္႐ုိက္ကူးခဲ့ေသာ “မာနမင္းသား”၊ “မရဲ႕ေမာင္ေလး”၊ “ရင္ခုန္မိ တာအခ်စ္လား”၊ “ခ်စ္မ” စသည့္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားသည္ အလြန္ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ဇာတ္ကားမ်ားျဖစ္ေတာ့ သည္။ ထိုစဥ္အခါက ကြၽန္ ေတာ္သည္ အႏုပညာသမားတစ္ဦး၏ ျပည္သူအေပၚေပးဆပ္ရမည့္၊ ျပည္သူ႔ကိုယ္စား သ႐ုပ္ေဖာ္ ေပးရမည့္ ျပည္သူ႔အႏုပညာသမားတစ္ဦး၏ တာဝန္တစ္ရပ္ကို သိရွိနားလည္ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေပ ဗိမာန္ဆုရ “တဒဂၤေလးမ်ားစြာ” ဟူေသာ ဝတၳဳအား ဒါ႐ိုက္တာ ေအဝမ္းသိန္းထြဋ္ (စပ္စု)မွ တစ္ဆင့္ ဖတ္႐ႈ မိကာ လူငယ္ျပဳျပင္ေရး၊ မူးယစ္ေဆးဝါးတိုက္ဖ်က္ေရး ဟူေသာ တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးျပဳဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါ၍ ဖခင္ ဦးစိန္တင္အား ကိုယ္ပိုင္အမ်ိဳးသား႐ုပ္ရွင္မွ ထုတ္လုပ္႐ိုက္ကူးရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ ဖခင္ ဦးစိန္တင္မွ ဒါ႐ိုက္တာ ၾကည္စိုးထြန္းအား ႐ိုက္ကူးေစခဲ့သည္။ ထို “တဒဂၤေလးမ်ားစြာ” ဇာတ္လမ္းအား ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ဖတ္႐ႈၿပီးသည့္ေနာက္ လူငယ္တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္အား တည့္တည့္မတ္မတ္ ထိေရာက္ေအာင္ ပစ္ႏိုင္ေသာ “ဒိုး” ဟူေသာ အမည္နာမအား ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအျဖစ္ အသံုးျပဳရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ ယင္း “ဒိုး” (အျဖဴ/အမဲ) ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွာ ေက်ာ္သူ၊ စိုးသူ၊ ေမဝင္းေမာင္၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ စသည့္အႏုပညာသည္မ်ား ပါဝင္ခဲ့ကာ အလြန္ေအာင္ျမင္ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့သည့္ ဇာတ္ကား ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယင္း “ဒိုး” ဇာတ္ကားအား ကြၽန္ေတာ္မ်ားစြာ အားထားခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ၁၉၈၆၊ ၁၉၈၇၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ အကယ္ဒမီထူးခြၽန္ ဆု အခမ္းအနားမ်ား ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရမွ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ပါ ေသာေၾကာင့္ “ဒိုး” ဇာတ္ကားသည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အကယ္ဒမီထူးခြၽန္ ဆုပြဲႏွင့္ အက်ံဳးဝင္ေနေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ထားရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ကြၽန္ေတာ္႐ုပ္ရွင္ေလာကထဲသို႔ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ ႐ုပ္ရွင္အကယ္ဒမီ ထူးခြၽန္ဆုေပးပြဲဖိတ္စာမ်ားကို သက္ဆိုင္ ရာအႏုပညာရွင္မ်ားအားဖိတ္ၾကားရာတြင္ ဥပမာအားျဖင့္ ဇနီးျဖစ္သူ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ သည္ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္ေကာင္း၊ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးစလံုးကို ထိုင္ခံုတြဲလ်က္ဖိတ္ၾကားျခင္း မျပဳခဲ့။ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူႏွစ္ဦးစလံုး ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာေလာကတြင္လုပ္ကိုင္ေနပါမွ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးစလံုး ထိုင္ခံုတြဲလ်က္ရရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ၌ ႐ုပ္ရွင္အကယ္ဒမီ ထူးခြၽန္ဆုေပးပြဲတြင္ ပြဲတက္ေရာက္ရန္ဖိတ္ၾကားေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္၏ဖခင္ႏွင့္မိခင္တို႔သည္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ေရာက္ ရွိေနေသာအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အကယ္ဒမီအကဲျဖတ္ဘုတ္အဖြဲ႔မွ ဖိတ္စာဖိတ္ၾကားရာတြင္ ကြၽန္ေတာ့္အား ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ မတက္မ ေနရ၊ ထို႔အျပင္ “အမ်ိဳးသား႐ုပ္ရွင္” ကုမၸဏီကိုယ္စားတက္ေရာက္မည့္သူတစ္ဦးပါ မျဖစ္မေနတက္ေရာက္ရန္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အထူးျခားဆံုး အႀကိဳးစားဆံုးသ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ “ဒိုး” ဟူေသာ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွာ အကယ္ဒမီဆုႏွင့္ မလြဲႏိုင္ေတာ့ၿပီ ဟု ယံုၾကည္မိခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ စိတ္အစဥ္တုိ႔သည္ အကယ္ဒမီပြဲခင္းထဲတြင္ လြန္စြာမွ စိတ္လႈပ္႐ွား ေနမိေတာ့သည္။ သတင္းေထာက္မ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္ေလာကသားမ်ား၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ထံ ဝိုင္းဝန္းစူးစိုက္ ၾကည့္႐ႈၾကျခင္းကို ခံေနရသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ႐ုပ္ရွင္သက္ တမ္း (၆) ႏွစ္ၾကာသည္ အထိ ထူးခြၽန္ဆု အကယ္ဒမီဆုကိုမရရွိေသးေသာ အႏုပညာအင္အား၊ ခြန္အားမ်ား နည္းပါးေနေသာ ခ်ိဳ႕တဲ့သည့္ အႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ခံစားေနရသည္။ ရႏိုး ရႏိုုးႏွင့္ ဤ အကယ္ဒမီ ထူးခြၽန္ဆုႀကီးကို ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ ပစ္မလြဲရေတာ့မည္ဟု ယံုၾကည္မိသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ဇနီးျဖစ္သူ ေ႐ႊဇီးကြက္မွလည္း အနားမွ ကြၽန္ေတာ္၏လက္အားဆုပ္ကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္အား အားေပးမႈကို ခံေနရသည္။ အခမ္းအနားစ၍ ယင္းႏွစ္အတြင္း ထူးခြၽန္ေသာ အေကာင္းဆံုးဇာတ္ကားဆုကို ေၾကျငာလိုက္သည့္အခါ …. “ဒိုး”။ အေကာင္း ဆံုးေသာ အထူးခြၽန္ဆံုးေသာဒါ႐ိုက္တာဆုကို ေၾကျငာလိုက္သည့္အခါ …. “ဒိုး” ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအား႐ိုက္ကူးေသာ ဒါ႐ိုက္တာ ၾကည္စုိး ထြန္း ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အပါအဝင္ ႐ုပ္ရွင္ေလာကသားမ်ားမွ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္အထူးခြၽန္ဆံုးေသာဆုကို တြက္ဆ၍ ရသြားၿပီျဖစ္သည္။ အေကာင္းဆံုး႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားႏွင့္ အေကာင္းဆံုး႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာဆုရရွိသည္ျဖစ္ပါက ထုိဇာတ္ကားထဲတြင္ အေကာင္း ဆံုးေသာ သ႐ုပ္ေဆာင္ဆုတစ္ဆု အနည္းဆံုးရသင့္သည္မဟုတ္ပါလား။ ထုိအခ်ိန္တြင္ အခမ္းအနားအစီအစဥ္ကိုေၾကျငာရာတြင္ စီစဥ္တင္ ဆက္သူ (အမည္မမွတ္မိ) မွ ေၾကျငာရာတြင္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္အတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ အထူးခြၽန္ဆံုးေသာ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ မင္းသားဆုကို ရရွိ သည့္ အမ်ိဳးသားသ႐ုပ္ေဆာင္မွာ ကိုေက်ာ္ . . ေက်ာ္ . . ေက်ာ္ . . ေက်ာ္ ဟူ၍ (အသံအားဆြဲငင္မႈျပဳ၍) ေၾကျငာလိုက္စဥ္ ကြၽန္ေတာ္၏အနီးတြင္ ဝိုင္းဝန္း၍ အားေပးခ်ီးေျမာက္မိ အႏုပညာသမားမ်ား၊ မွတ္တမ္းတင္ ႐ိုက္ကူးမည့္ ဓါတ္ပံုဆရာမ်ား၊ ဗဟိုသတင္း႐ိုက္ကူးေရးအဖြဲ႔သားမ်ား ဝိုင္းဝန္း၍ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာျခင္း၊ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ျခင္း၊ ဓါတ္ပံု႐ုပ္ရွင္မ်ား႐ိုက္ကူးျခင္းတုိ႔ကို မ်က္စိမဖြင့္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ကင္မရာမီးေရာင္မ်ားျဖင့္ ေဝဝါး၍ေနေတာ့သည္။ သို႔ရာတြင္ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ၏ ကိုေက်ာ္ဟူေသာ ဆြဲငင္မႈအသံ၏ အဆံုးတြင္ “ဟိန္း” ဟူ၍ အသံတစ္ခုတည္းသာ ၾကားမိလိုက္ေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ မ်က္ဝန္းအစံုတြင္ မ်က္ရည္စက္မ်ား ခိုတြဲကာ မ်က္လံုးေပါင္းတစ္သိန္းခန္႔ ဝိုင္းဝန္း၍ ဂ႐ုဏာသက္စြာၾကည့္႐ႈမႈကို မခံႏိုင္သည့္အဆံုး ကြၽန္ေတာ္ အကယ္ဒမီဆုေပးပဲြ (အမ်ိဳးသားယဥ္ ေက်းမႈကဇာတ္႐ံု) ခန္းမ မွ ေျပး၍ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ လက္ခ်က္ျဖင့္၊ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ဒဏ္ရာကို ရရွိခဲ့သည္။ ေၾကကြဲမႈ၊ ဝမ္းနည္းမႈ၊ နာက်ည္းမႈ၊ ေပါက္ကြဲမႈ စသည့္ ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေပါက္ကြဲမိသည္။ အနီးအနားတြင္ ကြၽန္ေတာ့္၏ေနာက္မွ ထပ္ခ်က္မကြာ လိုက္လံအားေပး ေျဖသိမ့္ေနေသာ ဇနီးျဖစ္သူ ေ႐ႊဇီးကြက္ႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနအိမ္ရွိရာသို႔ ဦးတည္၍ ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုေန႔ ညတစ္ညလံုးနီးပါး ကြၽန္ေတာ္၏ “ဒိုးေဟ့ …. ဒိုး” ဟူေသာ ေပါက္ကြဲသံ၊ ေၾကြးေၾကာ္သံတို႔သည္ ေက်ာက္ တံတားၿမိဳ႕နယ္ရွိ ႐ုပ္ရွင္သမားတို႔စုေဝးရာႏွင့္ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္၊ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္တို႔တြင္ ပဲ့တင္ထပ္ေနမည္ဟု ၾကားသိသူတိုင္း သိရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခမ္းအနားေၾကျငာသူတို႔၏ ေၾကျငာခ်က္ ေၾကာင့္ အကယ္ဒမီေ႐ႊစင္႐ုပ္အား ရင္နာခဲ့ရေသာ ေပါက္ ကြဲခဲ့ရေသာ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ဖူးမည္ျဖစ္သည္။ဤသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္အႏုပညာသက္တမ္း၏ ပထမဦးဆံုးေသာ အကယ္ ဒမီေပါက္ကြဲမႈပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထို႔အျပင္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အကယ္ဒမီ ဆုေပးပြဲတြင္ ေရြးခ်ယ္ထားရာ၌ ပါ၀င္ေသာ ကြၽန္ေတာ္ ပထမ ဦးဆံုး ဒါရိုက္တာအျဖစ္ ရိုက္ကူးထားေသာ “ေကာင္းခ်စ္တဲ့မမ” ဇာတ္ကားတြင္ ကြၽန္ေတာ္၀ါသနာပါေသာ ဓါတ္ပံုပညာရပ္မ်ားကို အစြမ္းကုန္အသံုးျပဳရိုက္ကူးခဲ့ရာ ဓါတ္ပံုဆုကို မရရွိခဲ့ ေခ်။ ယင္းဇာတ္ကားတြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဇာတ္ေကာင္တို႔၏ စရိုက္မ်ားအားေပၚလြင္ရန္ ဓါတ္ပံုပညာရပ္ျဖင့္ Filter ခ်ပ္မ်ား အသံုးျပဳကာ မြန္းတပ္ (ဒ္) အျဖစ္ ရိုက္ကူးတင္ျပခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ား အထူးႏွစ္သက္ခဲ့ေသာ ေအာင္ျမင္ေသာ ဇာတ္ကားျဖစ္ ခဲ့သည္။ ယင္း ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေဟာလိ၀ုဒ္မွ ေအာ္စကာဆုေပးပြဲတြင္ သရုပ္ေဆာင္ ဒါရိုက္တာ ကလင့္အိစ္စ၀ုစ္(တ္) ရိုက္ကူးေသာ Untouchable ဟူေသာ ေကာင္းဘိြဳင္ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအတြက္ ဓါတ္ပံုဆုကို Filter ခ်ပ္မ်ား အသံုးျပဳ၍ ေအာ္စကာဆုကို ထုိက္ထိုက္တန္တန္ႀကီး ရရွိသြားခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကတြင္ Filter အသံုးျပဳပါက ဓါတ္ပံုဆုကို မေပးေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ဖန္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ အကယ္ဒမီမေက်ပြဲအတြက္ ထပ္မံတက္ေရာက္ခဲ့ျပန္သည္။ ထို ႏွစ္တြင္ အကယ္ဒမီတစ္ႀကိဳ ေ႐ြးခ်ယ္ရာ၌ ဒါ႐ိုက္တာ ခင္ေမာင္ဦး၊ စိုးသိမ္းထြဋ္တို႔႐ိုက္ကူးေသာ “မူပိုင္ ခ်စ္သူ” ဇာတ္ကားပါဝင္ေန၍ျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္တြင္ “မူပိုင္ခ်စ္သူ” ဇာတ္ကားအား သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာ၌ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္းရွိသမွ် အားတိုက္အင္တိုက္ ႀကိဳးစားသ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယင္းဇာတ္ ကားအတြက္ အကယ္ဒမီဆုကို ေမွ်ာ္လင့္မိျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းႏွစ္တြင္ “မူပိုင္ခ်စ္သူ” ဇာတ္ကားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးသ႐ုပ္ေဆာင္ ထူးခြၽန္ဆုအား ေမသန္းႏု တစ္ဦးသာ ရရွိခဲ့ျပန္သည္။ “မူပိုင္ခ်စ္သူ” ဇာတ္ကားတြင္ ထူးခြၽန္ဆုရေသာ သ႐ုပ္ေဆာင္ေမသန္းႏု၏ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ ကြက္မ်ားအား ျပသရာတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ၏ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၏ အားသာမႈမ်ားကို တက္ေရာက္သူအားလံုး သိရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္း ၁၉၉၂ ခုႏွစ္အတြက္ အေကာင္းဆံုးအမ်ိဳးသားသ႐ုပ္ေဆာင္ဆု တစ္ဆုမွ်ေပးခဲ့ျခင္းမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထုိႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသားသ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် သ႐ုပ္ေဆာင္အတတ္ပညာ မကြၽမ္းက်င္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္သလို ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းအခမ္းအနားမွ ကြၽန္ေတာ္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ အိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေၾကကြဲ၍ ထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။ ထိုႏွစ္တြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဇနီးျဖစ္သူ အားလည္း ဖိတ္ၾကားျခင္းမရွိ၍ ကြၽန္ေတာ္၏ အားငယ္မႈ၊ ေၾကကြဲမႈတုိ႔ကို ကြယ္လြန္သူ လက္ဦးဆရာ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးမ်ိဳးျမင့္ေအာင္၊ ကြယ္လြန္သူ အကိုႀကီးဦးေဇာ္လင္းႏွင့္ အႏုပညာေမာင္ႏွမမ်ားမွ ဝိုင္းဝန္း ေျဖသိမ့္အားေပးမႈကိုခံခဲ့ရသည္။ ဤ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွစ၍ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အကယ္ဒမီေ႐ႊစင္႐ုပ္တုတို႔ ကြာရွင္း ျပတ္ဆဲခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆို ထုိႏွစ္မွစ၍ အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မဝင္စား ေတာ့။ မတက္ေရာက္ခဲ့ေတာ့ေခ်။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွ ကြၽန္ေတာ္ ထပ္မံ၍ ၾကားသိခဲ့ရျပန္သည္။ “မူပိုင္ခ်စ္သူ” ဇာတ္ကားတြင္ သရုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူသည္ ဆရာ၀န္ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္အား သရုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ရွပ္အက်ႌ အေပၚၾကယ္သီးအား ျဖဳတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ အကယ္ဒမီဆုကို မေပးခဲ့တာဟူ၍ ျမန္မာရုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီသင္ခန္းစာအား ရရွိခဲ့့ျပန္သည္။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ အကယ္ဒမ္ေ႐ႊစင္ဆုႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လည္၍ေစ့စပ္ျခင္းကိုခံခဲ့ရသည္။ ထိုႏွစ္တြင္ အကယ္ဒမီဆုေပးမည့္ ေန႔ရက္အခ်ိန္ တြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္၏အိမ္တြင္ တစ္ဦးတည္း ယမကာမီွဝဲ၍ အကယ္ဒမီတည္းဟူေသာ ေ႐ႊစင္႐ုပ္တုအား ေမ့ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္။ အခမ္းအနားသို႔တက္ေရာက္ရန္ ဖခင္ျဖစ္သူမွ လာေရာက္ေခၚရာတြင္ ကြၽန္ေတာ္ျငင္းဆန္ခဲ့၍ ဖခင္ျဖစ္သူ စိတ္မေကာင္း စြာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္၏အိမ္မွထြက္ခြာသြားသည္။ ထိုႏွစ္သည္ အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲ သမိုင္းကာလတစ္ေလွ်ာက္ အထူးျခားဆံုးပြဲတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ အမ်ားျပည္သူ ၾကည့္ခြင့္၊ အားေပးခြင့္မရခဲ့ေသာ အကယ္ဒမီထူးခြၽန္ဆုေပးပြဲမ်ားကို ပထမဦးဆံုးေသာ သုဝဏၰအားကစားကြင္းတြင္ ျပည္သူလူထုအား လက္မွတ္ေရာင္းခ်၍ က်င္းပေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကင္းကြာေန ေသာ အကယ္ဒမီဆုအား အမ်ားျပည္သူတုိ႔မွ ကြၽန္ေတာ့္အားရရွိေစလိုေသာဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝေနေတာ့သည္။ ပြဲခင္းတစ္ခုလံုးတြင္ “ေက်ာ္သူ .. ရရင္ရ … မရရင္ ….. ” ဟူ၍ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ၾကားေနရသည္ဟု သိရွိရသည္။ ပြဲအစီအစဥ္စတင္သည့္အခ်ိန္တြင္ အစုိးရ႒ာနမွ လူႀကီး တစ္ဦးက ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးမွတဆင့္ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္း႒ာနရွိ အရာရွိတစ္ဦးႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ္၏ဖခင္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သြားေရာက္ ေခၚရန္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အား ေနအိမ္တြင္လာေရာက္ အတင္းအက်ပ္ေခၚေဆာင္သြားေတာ့သည္။ ယမကာမီွဝဲေနေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္တုိက္ပံုႏွင့္ေတြ႔ရာ လံုခ်ည္တို႔အားဝတ္ဆင္၍ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းမွအသံုးျပဳေသာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေပၚသို႔ ၾကားညႇပ္၍ ေခၚ ေဆာင္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ (ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္း ေမာ္ေတာ္ကားေပၚမွ ကြၽန္ေတာ္ ခုန္ဆင္းမွာကိုစိုးရိမ္လို႔လားေတာ့မသိ) ပြဲခင္းက်င္းပရာ သုဝဏၰအားကစားကြင္းသို႔ ေရာက္ရွိေသာ ကားေပၚမွဆင္းဆင္းျခင္း ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းမွ လူႀကီးမ်ားက Congratulation ဟူ၍ လက္ဆြဲႏႈတ္ ဆက္ခဲ့သည္။ ပြဲခင္းထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္ထိုင္စရာေနရာမရွိ၍ ေဖ်ာ္ေျဖေရးတီးဝိုင္းေဘးရွိခံုတြင္သာ ထိုင္ခဲ့ရသည္။ အေကာင္းဆံုး အမ်ိဳးသား သ႐ုပ္ေဆာင္ဆုကို ေၾကျငာေသာအခါ ဒါ႐ိုက္တာ ဇင္ေရာ္ေမာင္ေမာင္႐ိုက္ကူးေသာ “တျပည္သူ မေ႐ႊထား” ဇာတ္ကားမွ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူဟူ၍ ၾကားမိလိုက္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ေလထဲသို႔ (၃/၄) ႀကိမ္ခန္႔ ေျမႇာက္တက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အား ဂ႐ုဏာ၊ အၾကင္နာ၊ မုဒိတာတို႔ျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းအားေပးၾကေသာ အႏုပညာညီအစ္ကိုမ်ားမွ ဝိုင္းဝန္း၍ ကြၽန္ေတာ့္အား ေလထဲသို႔ ေျမႇာက္တင္အားေပးၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အားေပး ေျပာၾကားခဲ့ေသာစကားသံ ပဲ့တင္ထပ္မိေတာ့သည္။ ထုိႏွစ္မတိုင္ခင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေနအိမ္ၿခံဝန္းတြင္ ျပည္သူမ်ား၏ ေပးစာမ်ားလက္ခံကာ အပါတ္စဥ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လည္ေျဖၾကားေသာအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္သည္ အႏုပညာသက္တမ္း (၉) ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အႏုပညာႏွင့္ပတ္သက္၍ ႀကိဳးစားခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္ကာလထိ အကယ္ဒမီထူးခြၽန္ဆုဆိုတာ မရရွိခဲ့ျခင္းမွာ စဥ္းစား၍မရႏိုင္ဟူ၍ ေပးစာပို႔ခဲ့ဖူးသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လည္ေျဖၾကားခ်က္မွာ ယခုေပးပို႔ေသာ စာပါ အႏုပညာရွင္ကိုေျပာခ်င္တာကေတာ့ “အမ်ားျပည္သူက တစ္ခဲနက္ေပးထားေသာ ဆုကုိရရွိေနၿပီပဲ။” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “တျပည္သူမေ႐ႊထား” အကယ္ဒမီက်င္းပရာႏွစ္သည္လည္း အမ်ားျပည္သူပရိသတ္အား ၾကည့္႐ႈခြင့္ ေပးခဲ့သည့္အတြက္ အမ်ားျပည္သူ ဆႏၵအတိုင္း ျပည့္ဝခဲ့ရသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္မိေတာ့သည္။

ထို ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွစ၍ အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲ ကိစၥရပ္မ်ားအား ကြၽန္ေတာ္အေနျဖင့္ အသားက်သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ေသြးေအးသြားၿပီျဖစ္သည္။ အေမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏စကားအတိုင္း အမ်ားျပည္သူ၏ ေထာက္ခံအားေပးမႈကသာ အဓိကဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သြား ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္အလုပ္ … ကုိယ္လုပ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ … ကိုယ္ေက်စြာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေဆာင္ရမည့္ ေပးဆပ္ရ မည့္ အႏုပညာခြန္အားမ်ားကိုအသံုးခ်ကာ အမ်ားျပည္သူတို႔အတြက္ အဓိကထား၍ ႐ိုက္ကူးခဲ့ေတာ့သည္။ အကယ္ဒမီဆုဆိုေသာ ရူးသြပ္မႈ ေ၀ါဟာရ ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ မရွိေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ မခံစားရေတာ့ေခ်။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဖခင္တစ္ဦး၊ မိခင္တစ္ဦး၏ ခံစားမႈ၊ အနစ္နာခံမႈ၊ ေပးဆပ္မႈမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳလိုေသာေၾကာင့္ “အေမ့ႏို႔ဖိုး” ဟူေသာ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအား ဖခင္ျဖစ္သူ၏ အမ်ိဳးသား႐ုပ္ရွင္ ကုမၸဏီမွ ထုတ္လုပ္႐ိုက္ကူးေပးခဲ့သည္။ “အေမ့ႏို႔ဖိုး” ႐ိုက္ကူးစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္၏ ဦးတည္ခ်က္သည္ ကမာၻေပၚရွိ မိခင္မ်ားအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳ ဂုဏ္ျပဳ႐ိုက္ကူးခဲ့ျခင္း၊ ကိုယ္လုပ္ေဆာင္ရမည့္ လုပ္ငန္းအား တာဝန္ေက်စြာ လုပ္ကိုင္႐ိုက္ကူးခဲ့ျခင္းစသည့္ ကိုယ့္လိပ္ျပာ … ကိုယ္လံုစြာ ႐ိုက္ကူးခဲ့ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ အကယ္ဒမီဆုေပးပြဲတြင္ “အေမ့ႏို႔ဖိုး” ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးေသာ ဖခင္၏ အမ်ိဳးသား႐ုပ္ ရွင္၊ ဇာတ္ၫႊန္းေရးသားေသာ ဆရာၿငိမ္းမင္း၊ ကင္မရာ႐ိုက္ကူးေသာ ေက်ာက္ျဖဴ၊ အဓိကသ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသမီး ထြန္း အိျႏၵာဗိုလ္၊ အဓိကဇာတ္ပို႔သ႐ုပ္ေဆာင္ ခ်ိဳၿပံဳး၊ ေဇာ္ဦးႏွင့္ ဒါ႐ိုက္တာဆုအျဖစ္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ကြၽန္ေတာ္ရရွိခဲ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္သမိုင္းတြင္ ဇာတ္ကားတစ္ကားတည္းမွ အကယ္ဒမီထူးခြၽန္ ဆု (၇) ဆုကို ဆြတ္ခူးရယူၿပီးသည့္ေနာက္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွစ၍ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ေလာကထဲတြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္တားဆီးခံခဲ့ရေတာ့သည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ျမန္မာ့ ႐ုပ္ရွင္ေလာကႏွင့္ ကင္းကြာခဲ့သည္မွာ (၄) ႏွစ္ေက်ာ္ (၅) ႏွစ္နီးပါးရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ထူးခြၽန္ဆု အကယ္ဒမီေပးပြဲမ်ားကိုလည္း ဖိတ္ၾကားျခင္းကို မခံခဲ့ရေတာ့ေခ်။

ယခု ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၇) ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပမည္ျဖစ္ေသာ အကယ္ဒမီထူးခြၽန္ဆုေပးပြဲအတြက္ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ဇနီး ေဒၚေ႐ႊဇီးကြက္ဟူ၍ ထူးျခားအံၾသစြာျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္းကိုခံခဲ့ရသည္။ ဤတြင္ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုးသို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လည္၍ ေမးၾကားခဲ့ သည္။ “ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္ေလာကမွ ဖယ္ထုတ္ျခင္းခံထားရေသာ သ႐ုပ္ေဆာင္ဒါ႐ိုက္တာတစ္ဦးကို ဘာေၾကာင့္ဖိတ္ၾကားရတာလဲ” ဟူ၍ေမးျမန္းရာ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ံုး၏ တာဝန္ရွိသူမွ “အစုိးရေျပာင္းသြားလို႔ မူလည္းေျပာင္းသြားၿပီ” ဟု ေျပာၾကားသည္။ ထပ္မံ၍ ကြၽန္ ေတာ္က “အရင္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္းဖိတ္တာ အခုဘာေၾကာင့္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုဖိတ္တာလဲ” ဟု ျပန္လည္၍ ေမးၾကားရာ။ တာဝန္ရွိသူမွ “အစုိးရေျပာင္းသြားၿပီ ဒါေၾကာင့္ မူလည္းေျပာင္းသြားၿပီ” ဟုသာ ထပ္မံ၍ ေျဖၾကားခဲ့ေတာ့သည္။ ထပ္မံ၍ ကြၽန္ ေတာ့္အား “ကိုေက်ာ္သူ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေတြရိတ္သြားဦး စင္ေပၚတက္ၿပီး ဆုရမယ့္သူေတြအတြက္ ေၾကျငာခိုင္းရင္ ခိုင္းလိမ့္မယ္။ ဒုတိယတန္းမွာ ေနရာေပးထားတယ္တဲ့”။

ထို႔ေၾကာင့္ …. အစိုးရေျပာင္းသြားၿပီ မူလည္းေျပာင္းသြားၿပီဆိုျငားလည္း ကြၽန္ေတာ္ေက်ာ္သူအတြက္ေတာ့ ဘာမူမွမေျပာင္းလဲေသးပါ။ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ဒါ႐ိုက္တာေက်ာ္သူဘဝမွ သုဘရာဇာ လူမႈေရးသမားေက်ာ္သူဘဝသို႔ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာင္းလဲေပးလိုက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ ျပန္ၾကားေရး႒ာနမွ ကြၽန္ေတာ့္အား ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးခြင့္ရရွိေသာ အႏုပညာသမားဘဝသို႔ ျပန္လည္၍ေျပာင္းလဲေပးျခင္း (တရားဝင္) မျပဳေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ့္လမ္း ကုိယ္သြား၊ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္၊ ကိုယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေက်၊ ကိုယ့္သီလ ကိုယ္လံု၊ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးဖို႔ပဲ လိုပါေတာ့တယ္။ မာယာမ်ားတဲ့ ေရႊစင္႐ုပ္တုရယ္ဟုသာ ေျပာၾကားလိုက္ရပါေတာ့သည္။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ