>
ဇန္န၀ါရီ ၃၊ ၂၀၁၂
ငွက္ကေလးေတြ
သူတို႔ေမြးဖြားရာ
သိုက္ျမံဳကို စြန္႔ခြာပ်ံသန္းသြားသလိုမ်ဳိး …
မိုးေကာင္းကင္ႀကီးက
လြတ္လပ္က်ယ္ေျပာတယ္။
ေလွကေလး တစင္းလို
ကမ္းကခြာတဲ့အခါ
ပင္လယ္ဆီပဲ သြားသြား
ဦးတည္ရာအတိုင္းပဲ ေမ်ာေမ်ာ
ဘ၀သမုဒၵရာရဲ႕ နက္႐ႈိင္းမႈအဆံုးမွာ
အ႐ိုးရွင္းဆံုး အမည္နာမကို
ရွာေဖြေတြ႔ရွိႏိုင္လိမ့္မယ္ …။
ေ၀ဒနာ မ်က္လံုးနဲ႔
ေလာကႀကီးကို
စာနာ ၾကည့္ျမင္တတ္တဲ့အခါ
ပန္းပြင့္ကေလးေတြက မီးလွ်ံေတြျဖစ္
ေရျပင္လႊာက
ေသာက အပူလႈိင္းကုိ တံလွပ္ထင္တယ္ … ။
ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္မယ္ဆို
တခါကဆိုတဲ့စကားဟာ
အျပင္းစားအဆိပ္ထက္ ပိုလို႔ျပင္း
လူသူ မယံုၾကည္ေတာ့တဲ့ ယာဇ္ပလႅင္ထက္မွာ
ေၾကေၾကကြဲကြဲ အသက္ငင္ေနပါလိမ့္မယ္ … ။
ကိုယ္က ပိုးမယ္ဆိုၿပီး
ဒီတံပုိးကုိ ကိုယ္တိုင္တင္ခဲ့တာ
ကိုယ္ေပးခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြအေပၚ
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မယံုၾကည္ စြန္႔ခြာရဲခဲ့ရင္
ေသခ်ာပါတယ္
ညတာဟာ ဆက္ၿပီးရွည္
နံနက္ခင္းဟာ
အလင္းလည္း မသစ္
အမိုက္တိုက္ေတြက
ပုိလို႔ သည္းထန္ ရွင္သန္ေန … ။
ေခတ္က
ဘူတာ႐ံုကေလးလို
ထိုင္ေစာင့္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး
ေတာင္ၿပိဳသလို
တိုက္စားသြားေတာ့မွာ …
မယံုရင္
သတၱိရွိရွိ လြမ္းၾကည့္လိုက္ ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
