>
ဒီဇင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၁
(က)
နားထဲမွာ
ေႁမြတြန္သံေတြ ၾကားေနရဆဲ
မမက္ဘူးတဲ့ အိပ္မက္တခုနဲ႔
မထုဘူးတဲ့ ႐ုပ္ထုတခုယူကာ
(ဥေရာပဆန္ဆန္)
ပခံုးတြန္႔ ဖိနပ္တခ်က္ ႐ွပ္ၿပီး
သတၳဳငွက္ ေက်ာကုန္းေပၚက
ကၽြႏု္ပ္ ဆင္းခ်လိုက္
အို …
ေမပယ္လ္ရြက္ေတြ ဘယ္မွာလဲ
ဗယ္ရီသီးအျပာ ဘယ္မွာလဲ
“အက္ဗက္မြန္႔ခ္” ရဲ႕ “ေအာ္သံ” ၁ ဘယ္မွာလဲ။
ဟိုမွာ
၀န္႐ိုးစြန္းေပၚက ေနေရာင္ေတြ
အျဖဴေရာင္ညထဲက ေရႊေရာင္ေတြ
ေလ တခြၽန္ခြၽန္ ကုတ္အက်ႌ တမမနဲ႔
ကြၽႏု္ပ္ဆီကို လာေနသလား
“ဟဲလို
ေနေကာင္းပါစ
ဥေရာပ ေက်းလက္သမီးပ်ဳိတို႔”
က်ဴ႐ိုး ေဖာင္ဖြဲ႔
(ကမၻာသစ္ရဲ႕ နိဒါန္း)
ႏွစ္တေထာင္ကို ေျခတလွမ္းနဲ႔ လွမ္းခဲ့သူတို႔
သု၀ဏၰသာမလက္သစ္ ေရႊသမင္ ခ်စ္သူတို႔
နဖူးမွာ အ႐ိုးေခါင္း ပ၀ါပါတ္
ရြက္သေဘၤာဦးမွာ ရပ္ရင္း
ပင္လယ္ဘြဲ႕ သီခ်င္းဆို
အို “ဗိုက္ကင္း” တို႔
ခင္ဗ်ားတို႔ထံ
ကဗ်ာဆရာ လာေနၿပီ
“ဟန္းနရစ္ ၀ါဂီလန္း” ၂ ကို အေလးျပဳဘို႔
“ေနာ္ေဒးဂရစ္” ၃ ကို ဦးညႊတ္ဘို႔
ကြၽႏ္ုပ္လာခဲ့ၿပီ။
သည္မွာ
လေရာင္ေတြ ေကာက္သစ္ခူးႏိုင္မလား
ေရတြင္းခ်ဳိခ်ဳိ တူးႏိုင္မလား
သံလြင္သီးေတြ ဖူးၿပီလား
ဇင္ေယာ္ ေတာင္ပံခတ္
ေနေရာင္ တံစက္ၿမိတ္ေအာက္က ကြၽန္းဟူသမွ်
လြမ္းပါတ္ ပ်ံသန္း
သင္တို႔ထံ လာခဲ့ေပါ့
သည္မွာ
ႏွင္းဖံုးတဲ့မီးေတာင္ေတြ ရိွေသးရဲ႕လား
ေဘာစနီးယား
ဟာဇီဂိုဗီးနားကယူလာတဲ့ ႏွင္းဆီ
ကိုင္းကူးၿပီးၿပီလား
ကြၽႏ္ုပ္အား
သင္တို႔ရဲ႕ “တိုက္ပြဲ၀င္ဖခင္” နဲ႔
ေတြ႕ခြင့္ျပဳပ
“ဗစ္ကို ဟန္းစတင္း” ၄ ဂုဏ္ျပဳပြဲ
တက္ခြင့္ျပဳပ
“အ၀ါေရာင္ႏွစ္တစ္ရာ” ရွာခြင့္ျပဳပ
(၁၈၃၀)
ဥေရာပလြတ္ေျမာက္တဲ့ေဒသကို
(၁၉၉၅)
“အာရွလြတ္ေျမာက္ေဒသ” က တဆင့္
ကြၽႏ္ုပ္ေရာက္လာခဲ့။
သင့္အတြက္ လေရာင္ပိတ္စနဲ႔ ထုပ္ထားတဲ့
ပျခဳပ္တခု ယူလာ
အဲဒီ ပျခဳပ္ထဲ
“ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဗံုတလံုးလို႔ယူဆထားတဲ့
ဗံုမဟုတ္တဲ့ ဗံုတလံုးရဲ႕ ဗံုသံေတြ” ထည့္လာ
“သံလြင္ငွက္” မွသည္ “သံလြင္ခက္” ဆီသို႔
လြတ္ေျမာက္ေရး စကား၀ွက္ေတြ ပါလာ
ကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ အိပ္မက္ထဲ
တ၀ုန္း၀ုန္း ထပ်ံေနၾကတဲ့
ဥေဒါင္းငွက္ေတြထည့္လာ
(ၿပီးေတာ့)
ကဗ်ာဆရာ တိုက္ေမာင္းရဲ႕ “႐ိုက်ဳိးမႈ” ေတြ ထည့္လာ
၀ံပုေလြ လာဆင္ရဲ႕ ေလခ်ဥ္တက္သံ ခ်န္မထားခဲ့မိ
အမွန္တကယ္ေတာ့
သင္တို႔ရဲ႕ ေခတ္သစ္႐ိုးသားရွင္းလင္းမႈဆီ
ကြၽႏု္ပ္တို႔ရဲ့ ေခတ္ေႏွာင္း ေပြလီ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြနဲ႔
ကြၽႏ္ုပ္လာခဲ့တာပ။
(ခ)
သည္လိုနဲ႔
ေနခ ျမခ
ႀကိဳးႂကြ ေတာက္ပ
ျမထက္ ၀င္းလက္
လထက္ ရႊန္းျပက္ေ၀
(ေနေရာင္ေအာက္က)
ေတာင္ေပၚ ပင္လယ္ေရလက္ၾကားေတြ
ဟိုမွာ
တစတစ နယ္ခ်ဲ႕လာေနတဲ့ ႏွင္းေတာင္ေတြ
တေျဖးေျဖး က်ဳံ႕၀င္သြားေနလ်က္
ႏွင္းဆီနက္ေရာင္ ငွက္ေတြ
တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ျမဳပ္၀င္ပါးလ်ား
ဖ်ားနာေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြ
ဂ်ဳံခင္း၊ အာလူးခင္း၊ ျမက္ခင္း
သရီး ဒိုင္ေမးရွင္း ကြင္းေတြ
ေဒါင္လိုက္
အလ်ားလိုက္
ကြၽႏု္ပ္ေနာက္က လိုက္လာ
ကြၽႏု္ပ္ေရွ႕က ေရာက္လာ
ကြၽႏု္ပ္နဲ႔ ေ၀းကြာ
ကြၽႏု္ပ္နဲ႔ နီးလာ
ကြၽႏု္ပ္ ေက်ာထက္မွာ
ကြၽႏု္ပ္ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ
တခါက
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုရဲ႕ ကဗ်ာျမင္းလွည္းထက္
အိပ္စက္ခြင့္ၾကံဳ
သံုးမိုင္ပတ္လည္ ေရအို္င္ေပၚ
(မ၀ံ့မရဲ)
နင္းခြင့္ၾကံဳ
အျဖဴေရာင္ ညတဖက္
အနက္ေရာင္ ေန႔တ၀က္
ပဥၥလက္ဆန္လွတဲ့
ဂမၻီရဘ၀ ၀ကႏၱ အလွေလလား၊
ဗဟိုဘူတာ႐ံုေရွ႕က
“ေအာ္စလို” ရဲ႕ ငွက္ငယ္မ်ားကေတာ့
အဟာရခမ္းေျခာက္
သဘာ၀လမ္းေပ်ာက္လို႔
ကမ္းေမွာက္ရတဲ့ ငွက္ေတြေပါ့၊
“ဗီဂီလန္း” ၅ ပန္းျခံထဲက
ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ခေလးေရ
(၁၉၂၆)
အခု- အႏွစ္၊ ၇၀ ေက်ာ္
မင့္ေဒါသေတြ မေျပႏိုင္ေသးဘူးလား
လည္ေခ်ာင္းသံ အတံုးအတစ္နဲ႔
ဘယ္သူဟစ္လိုက္တဲ့ “ေအာ္သံ” လည္း
ႏွင္းေတာင္နံရံေတြ ၿပိဳက်
အလင္းအေမွာင္ေတြ ၿမိဳခ်
ဒီလိုနဲ႔
ဥေရာပေက်းရြာ၀ါဒလည္း သစ္ခဲ့ေပါ့။
တခါတခါေတာ့လည္း
“တဂိုး” ရဲ႕ “ေကာင္းကင္ကုတ္ျခစ္တဲ့လက္ေတြ” မွန္းဆ
“ေဇာ္၀င္းထြဋ္” ရဲ႕ “ထစ္ခ်ဳန္းမိုး” ကို တမ္းတ
ခ်ယ္ရီ ေတာင္တန္းေပၚက
ေပ်ာ္က်လာတဲ့ လေရာင္ကို အငမ္းမရ
“ၾကည္ေအး” ရဲ႕
“ညႀကီး မင္းႀကီး ထၿပီးထိုင္ေန” ကို မွန္းဆ
လြတ္လပ္တဲ့ေနရာင္ကို လြမ္းသ။
ကြၽႏု္ပ္အဖို႔ရာ
အျပာမိႈင္းမိႈင္း သင္တိုင္းစိမ္းစိမ္း
တံတိုင္းတခုရဲ႕ ဟိုမွာဘက္
ဟိုးအေ၀းႀကီးထက္ ေ၀းတဲ့
အနံ႔ေတြ တေျဖးေျဖး ပါးသြားေနတဲ့ ေနရာ
အေရာင္ေတြ တေျဖးေျဖး ၀ါးသြားေနတဲ့ ေနရာ
အဲဒီေနရာမွာ
ကမာၻသစ္တည္ေဆာက္
ဘ၀ခ်င္းမတူတဲ့ တိုင္းျပည္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳလိမ့္ႏိုး
ေမွ်ာ္ကိုးခဲ့မိ။
အို …
အစိမ္းေရာင္ ေကာ္ေဇာမ်ားေပၚက
လိႈင္တံပိုးလို ထႂကြလာၾကမယ့္
ကြၽႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕
အိုးအိမ္ ေျမယာနဲ႔ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား
ေမြးဖြားလာျခင္းအသစ္နဲ႔
စစ္ပြဲေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး
စိမ္းလန္းတဲ့ ဘ၀ဆိုတာ
လက္ဖ၀ါးေပၚက “ကဗ်ာ” တဲ့။
ရက္ေပါင္း (၅၀၀) ေက်ာ္
“စိန္႔ အိုလပ္စ္ပလစ္စ္” လမ္းၾကားထဲ
ငွက္လႊတ္ ပြဲေတာ္ေလ
တခ်ဳိ႕ အေတာင္စံုစ
တခ်ဳိ႕ အေတာင္ခ်
တခ်ဳိ႕ အေတာင္က်
တခ်ဳိ႕ ေလွာင္မရတဲ့ ငွက္ေတြလား
ကၽြႏ္ုပ္ ေန႔တိုင္း
ႀကိဳးေျဖၿပီး လႊတ္ခဲ့ရ
အဲဒီေနရာ
တခ်ဳိ႕အတြက္ ဆည္းဆာ
တခ်ဳိ႕အတြက္ နည္းနာ
တခ်ဳိ႕အတြက္ သည္းခ်ာ
ကြၽႏ္ုပ္အတြက္ေတာ့ “မဲဇာ” ျဖစ္ခဲ့့။
ေနေရာင္ ျဖဳန္းျဖဳန္း ဖ်ဖ်
လေရာင္ တံုးတံုး အအ
မည္သို႔ပင္ ရိွေစ
ႏွင္းေတြကိုေတာ့ ကြၽႏု္ပ္ ခ်စ္မရ ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး
ရာဇ ဒဏ္သင့္
“မင္းလက္၀ဲ သုႏၱရ” က
“ေရာင္၀ါမထြန္း ခ်မ္းရွာလြန္း” တဲ့
ဘ၀ဒဏ္သင့္
ကြၽႏ္ုပ္အဖို႔ေတာ့
“ေရာင္၀ါမပြင့္၊ ခ်မ္းပံုဆင့္” ခဲ့။
(ဂ)
အို မိတ္ေဆြ “ဗိုက္ကင္း” ႀကီးရဲ႕
ကြၽႏ္ုပ္က အာရွအပ်ဳိစင္ပါ
“ေဟာေဒါ့” နဲ႔ “ဟမ္ဘာဂါ” ကို
ဘီယာတခြက္နဲ႔ မလဲႏိုင္သူပါ
ယဥ္ေက်းမႈ ေထာင္ေခ်ာက္
၀ါးေထာက္ၿပီး မခုန္ႏိုင္ခဲ့သူပါ
ရာသီဥတုအေၾကာင္း အပ္ေၾကာင္း မထပ္ႏိုင္သူပါ
“ကာ႐ိုဟန္” လမ္းမႀကီးေပၚက
ပီး႐ူးဂီတ
စေကာ့တလန္ ပုေလြသံ
လက္တင္ အေမရိက ဗံုသံ
စကန္ဒီ ေနးဗီးယား ေနျခည္
စေတာ္ဗယ္ရီ အ႐ိုင္း
ဗယ္ရီသီး အျပာ
ဒါေတြကိုပဲ စြဲလန္းမိသူပါ။
အို “ဆန္ဗစ္ကာ” ၆ ေရ
သင္နဲ႔ကြၽႏု္ပ္
ႏွလံုးသားကို ႏွလံုးသားခ်င္း
ဘ၀ကို ဘ၀ခ်င္း
ခ်စ္ျခင္းကို ခ်စ္ခ်င္း
ယံုၾကည္ခ်က္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း
ဘာတာစံနစ္ကို အေျခခံ
၀ါဏိစၥ အဘိဓါန္တခုျပဳစုခဲ့
ဒီလိုနဲ႔
သင့္လက္ခုပ္ထဲ ဒဏ္ရာရေနတဲ့ ျမစ္ေတြ
သင့္မ်က္လံုးအိမ္ထဲ ကဗ်ာရြတ္တဲ့ ေလညႇင္းေတြ
သင့္ဆံပင္ေတြထဲ
အိပ္စက္ရင္း ထေယာင္လိုက္တဲ့
ဆိုက္ပရပ္စ္ပင္ႀကီးရဲ႕ စကားသံေတြ
သင့္ႏွလံုးအိမ္ထဲ နကမၸတိ စိတ္ဓါတ္ေတြ
သင့္ခြန္အားထဲ ကတၱီပါလက္အိပ္ စြပ္ထားတဲ့ သံလက္သီးေတြ
သင့္အနာဂါတ္ထဲ စၾကၤာ၀ဠာၿမိဳ႕ျပေတြ
သင့္ရင္ခုန္သံထဲ အႏုသုခုမ စက္ခလုပ္ခံုေတြ
မကုန္မခမ္း တထမ္းတနင့္
ငါ့ရင္တြင္း ငါ့ျမင္ကြင္း
ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္ ေခ်ာင္းေပါက္ခဲ့ၾက။
ကၽြႏ္ုပ္အဖို႔ေတာ့
သင့္ ကြင္းျပင္ေတြထဲ
ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ဥယ်ာဥ္ေတြ ပစ္ခ်
သင့္ ေရခဲျပင္ေပၚ
ခမ္္းေျခာက္ခဲ့ၿပီး စမ္းေခ်ာင္းေတြ ပစ္ခ်
သင့္ ကမ္းေျခေတြေပၚ
ေနထိုင္ျခင္း
ခတ္ညံ့ည့ံခိုး၀ွက္မႈေတြ ပစ္ခ်
သင့္ ေတာအုပ္ေတြေပၚ
ဗဟု၀ါဒ အေရၿခံဳ မုသာ၀ါဒ ေျမမႈန္ေတြ ပစ္ခ်
သင့္ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚ
အာ႐ံုျမင္ လေရာင္ေတြ ပစ္ခ်
သင့္ လမ္းၾကားေတြေပၚ
“ဆိတ္ဖလူးရနံ႔” ေတြ ပစ္ခ် ပစ္ခ်နဲ႔
ပစ္ခ်လိုိ႔ကို မ၀ႏိုင္ခဲ့ဘူး
“ဆပ္စ္” ေဟာ္တယ္ႀကီးက
မက္ထ႐ိုပိုလီ ၿမိဳ႕ျပ နိမိတ္ပံုမ်ားလား
“ေအာ္စလို” ရဲ႕ ညေနခင္း
အျပာေရာင္ ေလညႇင္း
ကမ္းနားလမ္း ျမင္ကြင္းေတြကလည္း
“ေဒါက္တာေအာင္ခင္” ရဲ႕
ဥေရာပ ေက်းလက္ ရင္ခုန္ျခင္းေပါ့။
“ဂ်က္ေကာ့ဆန္” ၇ ေရ
ေစ်းဆိုင္တန္းေတြနဲ႔ လမ္းဟူသမွ်
ေဟာဒီေနရာမွာ ရပ္တန္႔သြားၾက
ဒီဖက္က ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ ပင္လယ္ျပင္ရဲ႕ ဟိုမွာဘက္ထဲ
တေစၦအရိပ္ေတြ ထိုးက်
ကြၽႏ္ုပ္
ပင္လယ္ ကမ္းစမ္မွာရပ္
ႏွင္းျပင္ႀကီးေပၚ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနခဲ့သလား
အဲဒီ ကမ္းနားလမ္း ျမင္ကြင္းေတြက
ကြၽႏ္ုပ္ ရင္တြင္း
အထီးက်န္ျခင္းေတြ ပစ္သြင္း
တအိအိ ၿပိဳက်လာတဲ့ ႏွင္းေတြက
ကြၽႏ္ုပ္ ရင္တြင္း
အထီးက်န္ျခင္းေတြ ပစ္သြင္း
တဖဲြ႕ဖြဲ႕ တႏြဲ႕ႏြဲ႕
ႏွင္းရည္ျမစ္တစင္းက
ကြၽႏု္ပ္ ရင္တြင္း
အထီးက်န္ျခင္းေတြ ပစ္သြင္း
“ဧဧသန္း” ရဲ႕
“ထြက္ေျပးလို႔ မရတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ အဖို႔
မိုးမလြတ္ခဲ့ဘူး” ဆိုတဲ့ စာသား
ႏွင္းေတြ ႏွင္းေတြ ႏွင္းေတြနဲ႔ အစားထိုး
အထီးက်န္ျခင္း တာ႐ိုးက်ဳိးလုလု
အဲဒီ ႏွင္းေတြေလ
ေနေရာင္ေတြ စိုရႊဲေအာင္က်လာ
ရင္ခုန္သံေတြ ၿပိဳကြဲေအာင္က်လာ
ကားသံေတြ ေခါင္းမျပဴရဲေအာင္က်လာ
သစ္ပင္ေတြ အသက္ရွဴ မရေအာင္က်လာ
ေက်ာက္႐ုပ္ေတြ ေၾကမြေအာင္က်လာ
လေရာင္ေတြ အေငြ႕ပ်ံေအာင္က်လာ
လမ္းမေတြ ေကြ႕လန္ေအာင္က်လာ
ေျခသံေတြ ေျခာက္ျခားေအာင္က်လာ
စိတ္ဓါတ္ေတြ ေမွာက္မွားေအာင္က်လာ
က်ၿပီးရင္း က်လာ …။
ေနာက္ဆံုးမေတာ့
“ေဂၚဂင္” ရဲ႕
ေတာ္၀င္ အလင္းေရာင္ေတြ သိမ္းထုပ္
“အက္ဗတ္မြန္႔ခ္” ရဲ႕ “ေအာ္သံ” ေတြ သိမ္းထုပ္
ကြၽႏု္ပ္ အိပ္စက္ခဲ့ရာ အိမ္ေရွ႕က
ဆြံ႕အေနတဲ့
သစ္ပင္တန္းကေလးကို သိမ္းထုပ္
“ေနာ္ေဒးဂရစ္” ရဲ႕ “စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေက်ာက္တံုးေတြ” ၈ ကို သိမ္းထုပ္
ႏွလံုးသား ေထာင့္တေနရာက
ေခြက်ေနတဲ့ လေရာင္ အႂကြင္းအက်န္ေလးကို သိမ္းထုပ္
ႏွစ္ငါးေထာင္
စိန ယဥ္ေက်းမႈျပတိုက္ထဲက
ကဗ်ာဆရာ “ေမာ္” ရဲ႕ အ႐ိုးျပာႀကဲ
ျမစ္၀ါျမစ္ သဲမႈန္ေတြသိမ္းထုပ္
သိမ္းထုပ္ … သိမ္းထုပ္ၿပီး
(မေဒ၀ီရဲ႕)
ကြၽႏု္ပ္အဖို႔ေတာ့
ခင္ညြန္႔ရီရဲ႕ “ေႏြမ်က္ရည္လက္က်န္” နဲ႔
အိ္မ္အျပန္ မခက္ေခ်ပါဘူး
သက္ေသေတြ တပံုတပင္
မ်က္ရည္ေတြ ပံုျပင္ မဟုတ္ခဲ့ေလေတာ့
ယံုခ်င္ လ်က္ေလနဲ႔
ထံုက်င္ ခက္ေပြတဲ့
ဥေရာပရက္ေတြလား
ထားခဲ့ၿပီ။ ။
၈၊ ၄၊ ၉၉
ပန္းေဝေဝ ကေဖး
ေအာက္ေျခမွတ္စုမ်ား
၁။ အက္ဗတ္မြန္႔ခ္ – ေနာ္ေ၀းပန္းခ်ီဆရာ
၂။ ဟန္းနရစ္၀ါဂီလန္း – ေနာ္ေ၀း အမ်ဳိးသားစာဆိုႀကီး
၃။ ေနာ္ေဒးဂရစ္ – ေနာ္ေ၀း မ်ဳိးခ်စ္ကဗ်ာဆရာ
၄။ ဗစ္ဂိုဟန္းစတင္း – နာဇီဂ်ာမန္မ်ားရဲ႕ ပစ္သတ္ျခင္းခံရသူ (၁၉၉၄) ေနာ္ေ၀းအမ်ဳိးသား
၅။ ဗီဂီလန္း – ေနာ္ေ၀း ပန္းပုဆရာ
၆။ ဆန္ဗစ္ကာ – ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ ေအာ္စလိုႏွင့္ မနီးမေ၀းတြင္ရိွသည့္ ၿမိဳ႕ငယ္ကေလး
၇။ ဂ်က္ေကာ့ဆန္ – ေနာ္ေ၀း ကဗ်ာဆရာ
၈။ “စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေက်ာက္တံုးမ်ား” – ၁၉၂၅ တြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ ေနာ္ေဒးဂရစ္ရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္အမည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
