>
ဒီဇင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၁
ကြၽန္ေတာ္၏ ယမကာညေနခင္းမ်ားမွာ နဂုိအေနအားျဖင့္ အုိေကကာစုိေျပေနေသာ္လည္း လြန္ခဲ့ေသာလမ်ားတြင္္ ေျခာက္ကပ္ႏုိင္စျပဳလာသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ အဓိကမွာ အရပ္ပ်က္၍ အရက္ျပတ္ေနျခင္းေပတည္း။ စားကုန္ႏွင့္ အေဖ်ာ္ယမကာေကာ္ပုိေရးရွင္းတြင္ တစ္လလွ်င္ ကြၽတ္တန္း၀င္ ပုလင္းကေလး ႏွစ္ပုလင္း၊ သုံးပုလင္း ဝယ္ယူရရွိပါမည့္အေရး မ်က္ႏွာကုိ ဆီးရြက္ေလာက္ ေသးေသးေလးထားလ်က္ ေလွ်ာက္ထားဝယ္ယူေနရသည္မွာလည္း ေအာက္တန္း က်လွသည္ဟု ထင္သည္။ ေမွာင္ခုိတြင္ ဝယ္ျပန္ေတာ့လည္း ေစ်းက အဆမတန္။ တစ္ပုလင္း တစ္ရာက်ပ္မွ်မက ေရာင္းခ်ေနၾကသည္။ ဒီအထဲ “အင္’’ က ပါလုိက္ျပန္ေသးသည္။
မေနႏုိင္သူ မတတ္ႏုိင္သူ ယမကာ လုလင္ၾကီးမ်ားမွာေတာ့ ေယာက်ၤားတန္မဲ့ အျဖဴ ဆင္းကုန္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကမူ ျဖဴျဖဴေခၚ အုိပီထိ ဆင္းမေသာက္ႏုိင္ေသး။ ဂ်ာမကာရမ္ႏွင့္ အမ္ိႏုိ႔ရည္ျဖတ္လာခဲ့သူမုိ႔ ယမကာေယာက်ၤားေကာင္း သိကၡာကုိ မႏၱေလးရမ္မွာပင္ တင္က်န္ေနေစေသးသည္။ မာန္သာ တင္းထားရေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ဟန္လုပ္ရန္ပင္ မလြယ္ေတာ့ပါ။ တခ်ဳိ႕ေသာ ယမကာ လုလင္ႀကီးမ်ားဆုိလွ်င္ ျဖဴျဖဴပင္ မတတ္ႏုိင္ေတာ့။
ျဖဴျဖဴကလည္း အစုိးရေစ်း ရွစ္က်ပ္၊ အျပင္တြင္ သုံးဆယ့္ငါးက်ပ္ ေပးေနရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴမွတဆင့္ ဆင္းကာ ေကာ္နီကုိ ႏွိပ္ေန ရသည္။ ေကာ္နီမွာ ယမကာနယ္ပယ္တြင္ ေတာမွာခ်က္သည့္ နံနံေစာ္ေစာ္ ခ်က္အရက္ပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ အဆုိေတာ္ေကာ္နီက “တာဇံ’’ စတီရိယုိေတးကုိ ဆုိ၏။ တာဇံေတာမွာေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာ္နီ ညီမွ်ျခင္း တာဇံ၊ မွ်ျခင္းေတာ။ ေတာ ညီမွ်ျခင္း ခ်က္အရက္—- သို႔လွ်င္ ေကာက္ခ်က္ ဆဲြႏုိင္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကမူ ေကာ္နီကုိ အနံ႔ပင္ခံ၍ မရပါ။
ဤသို႔ ယမကာျပႆနာအေထြေထြကို စဥ္းစားေနသည့္ တညေနတြင္ မိတ္ေဆြ ပင္စင္နာႀကီးႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္ ထုတ္လုပ္သူ ဒါ႐ုိက္တာႀကီးတို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ သူတုိ႔၏လက္တြင္ ေလးမ်က္ႏွာကိုယ္ေတာ္ ေခၚသည့္ ေလးေထာင့္ပုလင္းတစ္လံုး ကိုင္လာၾကသည္။
ေသာ္ ။ ။ ဟာ… ဒါ႐ုိက္တာႀကီး ႂကြပါခင္ဗ်ာ။ ႂကြပါ၊ အမယ္ ကုိယ့္လူက ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ၊ ေဂ်ာ္နီဝါကား ဘလက္ေလဘဲလ္နဲ႔ပါလား။ ခ်ဲထီ ေပါက္လာတယ္ထင္တယ္။
ဒါ ။ ။ ထပ္သရီး… ဘယ္ကလာ ခ်ဲထီတုိက္ရမွာလဲ။ ဒါလည္း ေဂ်ာ္နီဝါကား မဟုတ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္ဝီစကီပါ။ ပုလင္းမ်ားလည္း ေသေသ ခ်ာခ်ာၾကည့္ပါဦး။
ေသာ္။ ။ ဟာ ဟုတ္သားပဲ၊ ပုလင္းပံုကေတာ့ ဘလက္ေလဘဲလ္ပံု၊ တံဆိပ္ကလည္း ခပ္ဆင္ဆင္၊ ေယာင္ေယာင္ပဲေသးတယ္၊ ခင္ဗ်ားက “အင္”ႀကီးမ်ားျဖစ္ေနပါဦးမယ္။
ပင္ ။ ။ စကားမမ်ားနဲ႔၊ ဖန္ခြက္သာထုပ္၊ တ႐ုတ္ဝီစကီ ျမည္စမ္းၾကည့္ၾကတာေပါ့။ တ႐ုတ္ဂ်င္ကေတာ့ မဆိုးဘူးဗ်။ သူ႔ေစ်းနဲ႔သူ ေပးတဲ့ ေဘာ္တဲလ္ကစ္ (Bottle Kick) က တန္ပါတယ္။ (ပင္စင္နာမ်ားမွာ စကားေျပာလွ်င္ အဂၤလိပ္စကားလံုး ညႇပ္မေျပာရေသာ္ မေက်နပ္သူမ်ား ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ညည္းခံခြင့္လႊတ္ နားေသာတဆင္ၾကပါရန္)
ေသာ္။ ။ အင္း… ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေဘာ္တဲလ္ကစ္သာ မဟုတ္ေသးဘဲ ဘတ္ကက္ကစ္ (Kick the bucket) ျဖစ္ေနလို႔ စန္႔ေနပါဦးမယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ တေလာဆီက အင္းစိန္မွာ အုိပီကို မက္သေနာနဲ႔ ေရာစပ္ေရာင္းလုိ႔ သံုးေယာက္ ေခ်ာသြားၿပီလို႔ ၾကားရတာပဲ။
ဒါ ။ ။ ကဲ ကဲ အရက္အိတ္စပတ္ႀကီးက ျမည္းစမ္းၾကည့္ၿပီး မွတ္ခ်က္ကေလးေပးပါဦး။
ေသာ္ ။ ။ ပထမ အရက္သားေလးခ်ည္း လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ထည့္၊ ဖန္ခြက္ေထာင္ၾကည့္၊ အဲ… ဟုတ္ၿပီ၊ အေရာင္ကေတာ့ အေရာင္၏ ေကာင္းျခင္းနဲ႔ျပည့္စံုၿပီ၊ ၿပီး နမ္းၾကည့္၊ အာ… သစ္ၾကံပိုးေစာ္ နံတယ္။ စင္နာမြန္ (Cinnamon) သစ္ၾကံပိုးေခါက္နဲ႔ ဘလဲန္းဒင္း (Blending) လုပ္ၿပီး အနံ႔သတ္ထားတာနဲ႔တူသဗ်။ ေနာက္ၿပီး လွ်ာဖ်ားကေလးနဲ႔ တစ္ငံုစာျမည္းစမ္း။ ေသခ်ာပါသဗ်ာ။ ပူလုိက္ပံုက သစ္ႀကံပိုးအပူပဲ။ ဒါ ေလာက္ပူရင္ ေရမ်ားမ်ားေရာစပ္ေသာက္မွ ေတာ္ကာက်မယ္။ အသည္းေရာင္ အသည္းကြၽတ္ေရာဂါ အျမန္ဆံုးရႏုိင္တယ္။
ပင္ ။ ။ ဒါပဲလားဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား မွတ္ခ်က္က။
ေသာ္ ။ ။ မၿပီးေသးဘူး။ ေနာက္မွတ္ခ်က္ကိုေတာ့ ႏွစ္ပက္ေလာက္ေသာက္ၿပီးမွ ေပးႏုိင္မယ္။ သူကေပးတဲ့အရွိန္၊ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ကစ္(Kick) ေပါ့ဗ်။ ႏွစ္ပက္ေလာက္ေသာက္ၿပီးမွ အရွိန္က ရီေဝေဝမလာဘဲ ကိုယ္ေတြသာ ပူလာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ “အင္”နဲ႔ တုိးၿပီသာမွတ္။ ေနာက္မွတ္ခ်က္ကိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ ဆီးသြားတဲ့အခါ ပူေနရင္ နံေစာ္ေနရင္ အာမုိးနီးယား (Ammonia) ဇဝက္သာနံ႔ ေထာင္းခနဲ ထလာရင္ ဒီအရက္ဟာ တာရွည္စြဲေသာက္ဖုိ႔ မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားေနာက္က်သြားၿပီ။ ေခါင္းအံုေနလိမ့္။
ပင္။ ။ တယ္လည္း ဟုတ္ပါလားဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕စမ္းသပ္မႈ (Test) က။
ေသာ္ ။ ။ ေနာက္ဆံုးစမ္းသပ္မႈကေတာ့ ေျခာက္လေလာက္ စြဲေသာက္ၾကည့္ပါ။ ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာႀကီး ထူအမ္းအမ္းျဖစ္လာရင္ မသန္႔တဲ့ ဖ်ဴ ဆီလ္အြဳိင္း (Fusil Oil) ေတြက ခင္ဗ်ားအသားအေရကို အႏၱရာယ္ေပးလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါပေကာ… မိန္းမမွာ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာသာ ရွိတယ္။ အရက္မွာ ေကာင္းျခင္းေျခာက္ျဖာရွိမွ အရက္ေကာင္းလုိ႔ေခၚတယ္။
ဒါ ။ ။ အရက္ေကာင္းတုိ႔၏လကၡဏာကို လင္းစမ္းပါဦး ကိုယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္မ်ား ၾကားနာ မွတ္သားရေအာင္ပါ။
ေသာ္ ။ ။ စာေမာ္ကြန္း ဆိုတဲ့စာေစာင္မွာ က်ဳပ္ေရးထားခဲ့ပါၿပီဗ်ာ။ အရက္ဟာ အေရာင္၏ေကာင္းျခင္း၊ အနံ႔၏ေကာင္းျခင္း၊ အရသာ၏ ေကာင္းျခင္း၊ မူးယစ္ျခင္း၏ေကာင္းျခင္း၊ အရွိန္ေျပျခင္း၏ေကာင္းျခင္း၊ တာရွည္ မိတ္ေဆြျပဳ သံုးစြဲျခင္း၏ ေကာင္းျခင္းတို႔နဲ႔ ျပည့္စံုမွ အရက္ ေကာင္းမည္တယ္။
ပင္။ ။ ဒါျဖင့္ အခု တ႐ုတ္ဝီစကီကေကာဗ်ာ။
ေသာ္။ ။ ေျပာပါပေကာ၊ ေျခာက္လေလာက္စြဲေသာက္မွ အၿပီးသတ္မွတ္ခ်က္ကို ေပးႏုိင္မယ္။ အနည္းဆံုး သံုးလထားဗ်ာ။ ေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ ယတိျပတ္ မေျပာႏိုင္ေသးဘူး။ သင့္ပါတယ္လို႔ ဆိုရမယ္၊ သူ႔ေစ်းနဲ႔သူေပါ့။ တစ္ခု ယတိျပတ္ေျပာႏုိင္တာက တ႐ုတ္လူမ်ဳိး ဆိုတာ အရက္ေကာင္းေကာင္း ေသာက္တတ္တဲ့လူမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရက္ခ်က္ပညာမွာ လုိေသးတယ္။ အႏုျမဴဗံုးေတာ့ လုပ္ ေကာင္း လုပ္ႏုိင္မယ္၊ အရက္ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္ အရက္ခ်က္သိပၸံမွာေတာ့ သိပ္မထြန္းကားေသးဘူး။
ပင္ ။ ။ ဗ်ာ… တ႐ုတ္ အရက္မေသာက္တတ္ဘူးဟုတ္လား။ ေမာ္ထုိင္းကေတာ့ နာမည္ႀကီးလွခ်ည္လားဗ်။
ေသာ္။ ။ ေမာ္ထုိင္းတုိ႔၊ ႐ုရွေဗာ့ဒကာတုိ႔၊ ဂ်ပန္ဆာေကးတုိ႔ဆိုတာ ကမာၻမွာေတာ့ ခပ္ညံ့ညံ့အရက္ေတြပါဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ေဗာ့ဒကာနဲ႔ ဆာေကး ကေတာ့ ကမာၻ႔ေစ်းကြက္မွာ အေတာ္ေလးေစ်းကြက္ဝင္ေနပါၿပီ။ အခု တ႐ုတ္က ဝိုင္နဲ႔လွည့္ၿပီး ကမာၻ႔ေစ်းကြက္ ဝင္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားေနတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ လာေျမေနရာေရြးၿပီး စပ်စ္ၿခံ စိုက္ေပးတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး တ႐ုတ္ဝိုင္ကို လီတာ သန္းခ်ီၿပီး ထုတ္လုပ္လာတယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံ ေစ်းကြက္ကို ဝင္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာသလိုပါပဲ။ ကိုယ္တုိင္က ဟင္းေကာင္းႀကိဳက္မွ ဟင္းေကာင္း ခ်က္တတ္သလို လူမ်ဳိးက အရက္ေကာင္းေသာက္တတ္မွ အရက္ေကာင္းေကာင္း ခ်က္တတ္တယ္။ ဒါဟာ အေျခခံဥပေဒသ ပဲဗ်။ (ဤတြင္ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးသည္ သူ႔ဖန္ခြက္ကိုခ်ကာ စီးကရက္ဘူးကို ထုတ္ယူလုိက္ၿပီး…)
ဒါ။ ။ ကဲ ေဟာဒါကလည္း တ႐ုတ္စီးကရက္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ေပးဦးမွာလဲ၊ လုပ္စမ္းပါဦး။
ေသာ္။ ။ အင္း… က်ဳပ္တုိ႔လည္း အဝတ္အစားနဲ႔ ေဆးဝါးပစၥည္းကအစ တ႐ုတ္အားထားၿပီး တရား အားထုတ္ေနရပါပေကာ။ ဒူးယားစီးကရက္ေတြ ရွားပါးေတာ့ တ႐ုတ္စီးကရက္ေတြ လွိမ့္ဝင္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားစီးကရက္က မင္လီ (Minle) ဆုိရင္ေတာ့ ေက်းဇူးျပၿပီး မေသာက္ပါ နဲ႔ဗ်ာ။ အနံ႔အသက္ႀကီးက ဆိုးလြန္းလုိ႔ က်ဳပ္ႏွာေခါင္းမခံႏုိင္ဘူးဗ်။ ရွင္းရွင္း (Xin Xing) ဆိုရင္ ေတာ္ပါေသးတယ္။ က်ဳပ္က ေဆးလိပ္ေသာက္တာကို ေဆးေပါ့လိပ္ကအစ ဘာေဆးလိပ္ျဖစ္ျဖစ္ မူအားျဖင့္ကို သေဘာမတူဘူး။
ပင္။ ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဗ်။ ေငြစကၠဴကို မီး႐ႈိ႕ပစ္တဲ့သေဘာေၾကာင့္လား။
ေသာ္။ ။ ဒါလည္းဒါေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့လူဟာ လူညာဗ်။ ဘယ္သူ႔မွ မညာေတာင္ သူ႔ကိုယ္သူ ညာေနတဲ့လူ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ေလာကမွာ အလုပ္မရွိဘဲ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဘဲနဲ႔ ငါ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ေနတယ္လို႔ ထင္တဲ့အလုပ္ဟာ ေဆးလိပ္ ေသာက္ျခင္းပဲ။
ပင္။ ။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ား ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူးေပါ့။
ေသာ္။ ။ က်ဳပ္ တစ္ဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္သားက စေသာက္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ထိ မစြဲဘူး။ က်ဳပ္ေသာက္ဖို႔ စီးကရက္ကို မဟာမိတ္ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားက ေလထီးနဲ႔ခ်ေပးတယ္။ ဂိုးဖ္လိပ္တို႔၊ ဝိုင္းဝုဒ္ဘုိင္တို႔ေပါ့။ ေနာက္ တပ္ထဲေရာက္ေတာ့လည္း ကပ္စတန္တို႔၊ ပေလးယား နံပါတ္ (၃) တို႔၊ ငါးသံုးလံုးတုိ႔၊ စတိတ္အိတ္စပရက္တို႔ ေသာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္က ဖြာ႐ံုသက္သက္ပဲ။ မႀကဳိက္ေပမဲ့ ေမႊးတယ္ ထင္ရတယ္။ ခင္ဗ်ား တ႐ုတ္စီးကရက္က တစ္စက္မွမေမႊးဘူး။ စကၠဴမီး႐ႈိ႕ေစာ္ပဲ နံတယ္။ အရက္ေသာက္တဲ့အခါ ဖြာေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီလို နံနံေစာ္ေစာ္ စီးကရက္ မ်ဳိးေတာ့ မဖြာေသးဘူး။
ပင္။ ။ ဘာလဲ၊ တ႐ုတ္ေတြ ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္တတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာဦးမလို႔လား။ ခင္ဗ်ားက အျပစ္ေျပာခ်င္ရင္ သမိုင္းနဲ႔ လူမ်ဳိးနဲ႔ခ်ီၿပီး ေျပာတတ္လြန္းလို႔။
ေသာ္။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ေဆးလိပ္ေသာက္တာလည္း တ႐ုတ္တို႔ရဲ႕ မူလ ယဥ္ေက်းမႈမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔။ ၾကာေတာ့ ၾကာၿပီ။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဘိန္းမစြဲမီကတည္းက ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့ အက်င့္ ေရာက္လာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေဆးလိပ္ေဆး တ႐ုတ္ျပည္ကို ဝင္လာတာက ဖိလစ္ပုိင္ကဗ်။ ၁၇ ရာစုေလာက္က ဝင္လာတာ။
စပိန္ စြန္႔စားသူသေဘၤာသားေတြ အေမရိကတုိက္ အင္ဒီးယန္းမ်ားဆီက ရရွိၿပီး အဲဒီကတစ္ဆင့္ သူတုိ႔ဟာ ဖိလစ္ပိုင္ကို ယူလာတယ္။ ေနာက္ တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္တယ္။ ေဆးရြက္မ်ဳိးေစ့ေတြ ယူလာၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ေျမာက္ဘက္ ေဒသနဲ႔ ကြမ္တံုနယ္မွာ အႏံွ႔အျပားစိုက္တယ္။ “မင္း”မင္းဆက္က မင္းသား ဝမ္လီ (Wang Li)လက္ ထက္အထိ ေဆးလိပ္၊ ေဆးတံ တ႐ုတ္ျပည္မွာ လံုးဝ မရွိေသးဘူးလို႔ မွတ္တမ္း တရပ္က ဆိုတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ က်န္စုနဲ႔ ဟူေပျပည္နယ္ေတြမွာ ေဆးအႀကီးအက်ယ္ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး ေဆးတံ႐ိုး ရွည္ႀကီးေတြနဲ႔ ေသာက္စျပဳလာၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေဆးလိပ္ေသာက္တာဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၆၀ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ကို ေဆးရြက္၊ ေဆးမ်ဳိးေစ့ဝင္တဲ့ လမ္း ေနာက္တလမ္းက ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားက ဝင္တယ္။ ဒါလည္း ေပၚတူဂီသေဘၤာသားေတြ ယူလာတဲ့ လမ္းပါ။ အဲဒီမွာ တ႐ုတ္ အာဏာပိုင္မ်ားက ႏုိင္ငံျခား ကိုရီးယားကဝင္တဲ့ပစၥည္းမဟုတ္ဘူး ဆုိၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္ တားျမစ္ခဲ့သတဲ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရင့္နန္းေတာ္တခုလံုး ေဆးလိပ္ စြဲေနၾကၿပီျဖစ္လို႔ ၁၆၄၁ ခုႏွစ္မွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း တားျမစ္တဲ့ အမိန္႔ကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းရသတဲ့။
အခုေတာ့ သူတို႔တြင္ ေသာက္ရွဴ႐ံုမက ျမန္မာျပည္ကိုပါ ေမွာင္ခုိလမ္းက တင္သြင္းေရာင္းခ်ေနေတာ့တာေပါ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ သူေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားဝီစကီမွ ခပ္ျမက္ျမက္ကေလး ခံတြင္းေတြ႕ပါတယ္ ဆိုတဲ့လူေတြ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ႏႈတ္ဖ်ားက အမ်ဳိးသားစိတ္တို႔၊ တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္တို႔ေျပာထြက္တာ အံ့ၾသလွသဗ်ာ။ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ မႏၱေလးရမ္ မွန္မွန္ရရင္ ေတာ္ပါၿပီ။ ေဆးလိပ္ကလည္း ေဆးေပါ့လိပ္ပဲ ေသာက္ၾကေပါ့။
ပင္။ ။ ေနပါဦး၊ ခင္ဗ်ားက ဒါေတြ ဘယ္က ရွာေဖြစုေဆာင္းထားတာတုန္း။
ေသာ္။ ။ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢ က်န္းမာေရးဌာန ဒဗလ်ဴအိပ္ခ်္အိုက ထုတ္တဲ့ သတင္းလႊာေတြထဲမွာ ဒီအခ်က္အလက္ေတြ အားလံုးေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ဘယ္တုိင္းျပည္က လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္။ ဘယ္ေရႊ႕ဘယ္မွ်က အရက္ ေသာက္တယ္။ တင္ပို႔တယ္၊ တင္သြင္းတယ္ ဆုိတဲ့သတင္းေတြ အတိအက် သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါထက္ လြယ္လြယ္ ရွာဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ လူထု ေဒၚအမာေရးတဲ့ေဆာင္းပါး ေဖေဖာ္ဝါရီလထုတ္ “ဘက္စံု” စာေစာင္မွာ ပါပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း၊ အရက္ေသာက္ျခင္းတို႔ရဲ႕ နယ္ပယ္အက်ယ္ဝန္းနဲ႔ အျပစ္အနာအဆာေတြပါ။ ႐ုရွားျပည္မွာ ေဂၚဘာေခ်ာ့ဗ္တက္လာမွ အရက္ေသာက္သံုးမႈဟာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ကစၿပီး သိသိသာသာ က်ဆင္းလာတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေကာင္းလည္း ပါတယ္ဗ်။
ပင္။ ။ ဒါ သတင္းေကာင္းလားဗ်။
ေသာ္။ ။ သတင္းေကာင္းေပါ့ဗ်။ ႐ုရွေတြဟာ ေသာက္လံုးႀကီးလြန္းလို႔ လုပ္အားေတြ က်ဆင္းတယ္ တဲ့၊ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္တို႔ဆီမွာ က်ေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အရက္ကို ဖိေသာက္ေနၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ မႏၱေလးရမ္၊ ေဇယ်ဝတီအိုပီ အလံုအေလာက္ မရလုိ႔ မဲေခါင္နဲ႔ တ႐ုတ္ဝီစကီ တြယ္ေနၾကရတယ္။
ဒါ။ ။ အဲဒီ ေမွာင္ခိုက ေျဗာင္လွ်ဳိဝင္လာတာေတြေလ၊ အထူးသျဖင့္ စီးကရက္၊ အရက္ေတြကို မႏွိမ္နင္းသင့္ဘူးလားဗ်ာ။
ေသာ္။ ။ ပေပ်ာက္ေအာင္ မႏွိမ္နင္းႏိုင္ရင္ ပိုၿပီးေစ်းႀကီးလာတတ္တယ္ဗ်။
ပင္။ ။ ဒီေမွာင္ခိုသမားေတြက ေနရာတကာပါပဲလားဗ်ာ။
ေသာ္။ ။ ဒါကေတာ့ ခင္ဗ်ားတကိုယ္လံုးေပၚမွာ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕အိမ္မွာ ေမွာင္ခိုပစၥည္းနဲ႔ လြတ္သလား ဆိုတာ အလ်င္ၾကည့္ဦးေလဗ်ာ။
ဒါ။ ။ဒါထက္ ဟိုအပတ္က ခင္ဗ်ားေရးလုိက္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္အေၾကာင္းက အေတာ္ ဂယက္ ႐ိုက္သြားတယ္ဗ်။ စာေပနယ္ ႐ုပ္ရွင္နယ္မွာ သူ႔အေၾကာင္းပဲေျပာဆိုေနၾကတယ္။ ခင္ဗ်ား ဆက္ေရးဦးမွာလား။
ေသာ္။ ။ဘာျပဳလို႔ ေရးရမွာလဲဗ်ာ။ က်ဳပ္ေရးလုိက္တာကိုက စာေပေဟာေျပာပြဲစင္ သန္႔ေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ပါ။ ပုဂၢဳိလ္ေရး မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္က ၿပီးၿပီးျပတ္ျပတ္ပဲ သေဘာထားပါတယ္။ ဒီထက္ အေရးႀကီးတဲ့အေၾကာင္းေတြ က်ဳပ္မွာေရးလုိ႔ မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ ခုဟာက ခ်စ္သနား လုိ႔ ေဖာ့ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တမ္းကစားတာပါ… “ဒိုင္းေညႇာင့္”။
www.shwezinu.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
