>
ဒီဇင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၁
ဒီအေၾကာင္းေတြ
ျပန္ေျပာရေပမယ္လို႔
က်ေနာ္မထင္ခဲ့ဘူး။
အခုေတာ့လည္း
ဆီနာနာစိမ္ထားတဲ့ လၻက္ကို
စားရသလိုပါပဲလားေလ။
“ကိုဘုန္းေရ”
“မေဒ၀ီရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္း
တေစ့တေစာင္းၾကည့္႐ံုနဲ႔
ငါ့မွာ
ေမာပမ္းရ ေၾကာခ်မ္းရ” လို႔
ခင္ဗ်ား တမ္းတခဲ့သူ။
“ကိုဘုန္း
မက်ဆံုးေစနဲ႔အုန္း … ”ဆိုတဲ့
မေဒ၀ီရဲ႕ ေရွ႕မွာ
ဒူးခ်င္း႐ိုက္ၿပီး
ခင္ဗ်ား
မူးမူးနဲ႔ ေခါင္းငိုက္ ဦးခိုက္ခဲ့တာ။
ေလွကားထစ္ မ်ားေပၚက
တထစ္ခ်င္း ေနာက္ျပန္ဆင္းသူေတြအျဖစ္
အလွေသရည္ကိုလည္း ခ်စ္
ခင္္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္၊
“အတ္ေဖၚႏိုးဆိတ္”
ေဖ်ာက္ဆိပ္ေဖ်ာက္ဆိပ္အသံ
တကယ္ေတာ့
ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ လက္သည္းဆိတ္တဲ့အသံဆိုၿပီး
ဘံုအလကၤာ ေဒါသ
ေပါက္ကြဲခဲ့ၾက အဲဒီည
ခင္ဗ်ား
မထတမ္း မူးခဲ့ဖူးၿပီ။
က်ေနာ္က လၻက္ရည္ႀကိဳက္သူ
ကဗ်ာတပိုဒ္ လၻက္ရည္တက်ဳိက္
ခင္ဗ်ားက တပင္ေရႊထီးလက္သစ္
ထန္းရည္ကိုလည္း ခ်စ္သူ
ထန္းရည္တက်ဳိက္
ကဗ်ာက်ေတာ့ လက္ကုန္ႏိႈက္တတ္သူ။
ဒါဟာ
ဗမာျပည္ရဲ႕ `ဆိုဗြန္း´ရပ္ကြက္ဗ်
ကဗ်ာဆရာလည္း ရိွ
ပန္းခ်ီဆရာလည္း ရိွ
သဘာ၀တၳဆရာႀကီးေတြလည္း ရိွ
ဖက္ဆစ္ရဲ႕ အက္စစ္မ်က္ႏွာေတြလည္း ရိွ
ဟိုဟာေတြလည္း ရိွ
ေကတုမတီရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈသစ္ နန္းေတာ္လို႔ပဲ ေခၚေခၚ
က်ေနာ္နဲ႔ ခင္ဗ်ား
အဲဒီရပ္ကြက္ထဲမွာ လမ္းသလားခဲ့ၾက။
`ဒါဒါ၀ါဒီ´ေတြ ေဟာစာတန္းထဲက
`ေဘာဂဗလ ဆန္႔က်င္ေရး
ပုဂၢလလိင္ ဆန္႔က်င္ေရး
လူေတြလုပ္တဲ့ ဥပေဒဆန္႔က်င္ေရး´
ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ေနာ္
ေတြးေတြးဆဆ ဖြဖြဆြတ္ခ်ဴ
ယူသင့္တာယူ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာေပါ့ဗ်ာ။
မ်ဳိးဆက္ သစ္္ မသစ္
လမ္းေၾကာင္း ေဟာင္း မေဟာင္း
ေက်းကြၽန္သစ္ ျဖစ္ မျဖစ္
ေတာ္လွန္ေရးစစ္ စစ္ မစစ္
ေလွကားထစ္မ်ားေပၚ တထစ္ၿပီးတထစ္
ရန္သူ႕အေပၚ ထံုးတို႔ထားဘို႔လည္း သတိမလစ္
က်စ္လစ္ျခင္းသံုးမ်ဳိး
ေလ့လားေရးမိုးကို
က်ေနာ္ခင္္ဗ်ား
အတူတကြ ေရခ်ဳိးခဲ့ၾက။
`ဧကရာဇ္ကို အံတု
ဗဟုရာဇ္ကို စံျပဳ ´
လူထုတိုက္ပြဲ
ပန္းေပါက္ေပါက္ႀကဲ သဲခင္းခဲ့ၾက ၀င္းခင္းၾက။
ယံုၾကည္တယ္ေလ
အေနာက္ေလဟာ အေရွ႕ေလကို
ဖိတိုက္ေနၿပီပဲ။
အစ္ဇင္ေတြက
ဘယ္လိုပဲ ျပဌာန္း မျပဌာန္း
မူေတြက
ဘယ္လိုပဲ လမ္းခင္း မခင္း
သူငယ္ခ်င္းေရ
ျပည္သူေတြ ေရြးတဲ့သမိုင္း
ျပည္သူေတြ ေလွ်ာက္တဲ့ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း
မုန္တိုင္းေတြ ဘယ္လိုပဲ ထန္မထန္
လမ္းမွန္ပဲတဲ့။
“ေမာင္ေလးေအာင္”က
“က်ေနာ္ ေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ
ကဗ်ာကို ခ်စ္ရတဲ့အတြက္” တဲ့။
သံလြင္ျမစ္ကမ္း ေတာင္တန္းႀကီးေတြၾကားမွာ
ကဗ်ာေတြ ကဗ်ာေတြ ကဗ်ာေတြ
ေရးဖြဲ႕လို႕ မကုန္ႏိုင္ေပဘူး
က်ေနာ္ ႐ူးေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ္ေနၿပီ ကိုဘုန္း။
မယ္တုကၡီစမ္းေခ်ာင္းေလး
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းရလို႔
စိတ္ညစ္ေနတဲ့ၾကားက
သူ႔ကိုလည္း ခ်စ္ရတဲ့အတြက္ေပါ့။
`အလင္းႏွစ္ထက္ျမန္တဲ့ အလ်င္မ်ဳိးနဲ႕
ေဟာဒီ အခ်ဳိးအေကြ႕ႀကီးတခု´ မွာ
က်ေနာ္ ပါလာေနၿပီ
က်ေနာ္ ပါလာေနၿပီ
ၾကည္ေအးရဲ႕ ကဗ်ာေတြလိုပါပဲလားဗ်ာ။
က်ေနာ့္မွာ
ဆည္းဆာမ်ားကိုလည္း ခ်စ္
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က
တပ္မႉးကေလးကိုလည္း ခ်စ္
သူရဲေကာင္းတို႔ ရင္ခြင္ထဲ
ထာ၀ရလဲေလ်ာင္းသြားၾကတဲ့
ခြပ္ေဒါင္းကေလးမ်ားကိုလည္း ခ်စ္
ေတာ္လွန္ေရးကိုလည္း ခ်စ္
ခင္ဗ်ားကိုလည္း ခ်စ္
ၿပီးေတာ့ (ခင္ဗ်ားသိပါတယ္)
မေဒ၀ီကိုလည္း ခ်စ္
ေဟာဒီလို ေခတ္ႀကီးထဲမွာမွ
ကဗ်ာကို ခ်စ္ခြင့္ႀကံဳ
ကမ္းကုန္ေအာင္ ေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ့္ ကဗ်ာ
က်ေနာ့္ ေ၀ဒနာ
က်ေနာ့္ ေဒသနာ
ႏွစ္ရွည္ၾကာ ရာေထာင္တည္ေစေသာ၀္။ ။
(ဒီကဗ်ာကေတာ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ `ေကတုဘုန္းေမာ္´ မေသဆံုးခင္ ေတာ္လွန္ေရးဌာနခ်ဳပ္ မာနယ္ပေလာမွာ ေရာက္ရွိေန စဥ္က ေရးခဲ့တာပါ။ ဒီကဗ်ာေရးၿပီး ၂ ႏွစ္အၾကာမွာ ေကတုဘုန္းေမာ္ ဆံုးပါးခဲ့ရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီကဗ်ာရဲ႕သက္တမ္း ၁၂ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ ကိုဘုန္းေမာ္ဆံုးတာ ၁၀ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
