>
ကုိေစာလႈိင္၏ စာ
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၁
ေသခ်ာတာတခုက က်ေနာ္ NLD မဟုတ္ပါ၊ ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးသမားလည္းမဟုတ္ပါ၊ ေသာင္းက်န္းသူလည္း မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ေဖါက္ခြဲေရးသမားလည္း မဟုတ္ပါ။
သာမာန္ ကာတြန္းဆရာတေယာက္ ရိုးရိုးသတင္းသမား တေယာက္ရယ္ပါ၊ သို႔ေသာ္ ရယ္စရာလို႔ေျပာရမလား၊ ေမာစရာလို႔ပဲ ေျပာရ မလား မသိ။ န၀တေခတ္ တေခတ္လံုး သြားေလရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ခံခဲ့ရသူေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
အာဏာပိုင္ေတြကလည္း ေမတၱာထားၾကပါသည္။ မၾကာခဏ ေတာေျခာက္ခံခဲ့သည္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ႏွင့္ကိုယ္ ေအး ေအး ေနရသည္ကို မရွိလွ၊ မႏၱေလးေျပးရ၊ ရန္ကုန္ေျပးရ၊ နည္းနည္း တည္ၿငိမ္ၿပီဆိုသည့္ ကသာျပန္ေနလိုက္ရနဲ႔ အေတာ္ပင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ခဲ့ရပါသည္။
အစစ္အေဆး အေမးအျမန္းကလည္း စံုေနေအာင္ခံရဖူးသည္။ ေထာက္လွန္းေရးေခတ္ကဆို ရယ္သလို ေမာသလိုႏွင့္ တညလံုး င႐ုတ္မႈန္႔ ေညႇာ္တိုက္ခါ အစစ္ေဆးခံခဲ့ရဖူးပါသည္။ ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ရိုက္တာ ခံခဲ့ရဖူးသည္။ (အေရွာင္ေကာင္းလို႔ မထိခဲ့)
က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ပင္.. ဟာသဓါတ္ခံေၾကာင့္လား မသိ၊ လူမသိ သူမသိ လမ္းနေဘးကေန ေခၚယူခံရၿပီး ငရုပ္ သီးေညႇာ္ေတြ ေထာင္းေထာင္းထေအာင္ အစစ္ခံေနရသည္ကိုပင္ စကားလံုး အသစ္အဆန္းမ်ားႏွင့္ ေျဖႏိုင္ခဲ့ေသးသည္။ မွတ္မိတာေလး ျပန္ေရးျပ ပါဦးမည္။
ေထာက္…. ခင္ဗ်ားကို UG (ထိုအခ်ိန္က ထိုစကားလံုးေရပန္းစားသည္) လို႔ စြတ္စြဲရင္ ဘာေျပာမလဲ။
ေျဖ … ခင္ဗ်ားတို႔ အဲဒီလိုစြတ္စြဲမွာစိုးလို႔ ကြၽန္းပင္ေတြစုစုရွိတဲ့ေအာက္ေတာင္ ျဖတ္မေလွ်ာက္ပါဘူး။
ေထာက္….. ခင္ဗ်ား က်ေနာ္တို႔စစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္တာႀကိဳက္လား။
ေျဖ… မႀကိဳက္ပါဘူး။
ေထာက္…. ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ေျဖ……. ရွင္းပါတယ္။ စစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္တာမႀကိဳက္လို႔ စစ္ထဲ မ၀င္တာေပါ့ဗ်ာ။ အရပ္သား အုပ္ခ်ဳပ္တာ ခံခ်င္လို႔ အရပ္ ထဲ ေနတာေပါ့။
…. စသျဖင့္ က်န္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီးေမးပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ေလာက္ကဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကို စစ္တဲ့ စစ္ခ်က္ေတြ အသိမ္းအဆည္း ေကာင္းရင္ သူတို႔ဆီမွာ ရွိဦးမွာပါ။
က်ေနာ္ မလိမ္ဘူး၊ အဲဒီအတိုင္းေျဖခဲ့တာ၊ ေနာက္ေန႔လင္းအားႀကီးတြင္ က်ေနာ့္ကို ျပန္လြတ္ေပးခဲ့သည္။ အက်ယ္ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ကသာ ၿမိဳ႕လည္ရွိ ကြက္ကဲေရးစခန္း (စစ္တပ္က ဖြင့္ထားသည္) မွာ ေျခာက္လေလာက္ ေန႔စဥ္ လက္မွတ္သြားထိုးလိုက္ရသည္။
ထိုသို႔ အေျပာအဆို ဆန္းသစ္လို႔လားေတာ့မသိ၊ ကသာၿမိဳ႕မွာ နာမည္စာရင္းနဲ႔ ေပၚတာဆြဲေတာ့ က်ေနာ့္နာမည္က နံပါတ္ (၂)၊ အိမ္တိုင္ယာ ေရာက္ (အိပ္ခန္းထဲအထိ) လာဆြဲသည္၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္က ခရီးထြက္ေနသည့္ အခ်ိန္၊ က်ေနာ့္ကို မမိသျဖင့္ အစ္ကိုအႀကီးဆံုး (ႏိုင္ငံတကာဓါတ္ပံုဆုရ) မာဃစန္၀င္း (ကသာ) ကို ဆြဲေခၚသြားသည္။ ေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ယာထဲက မထႏိုင္သူ အစ္ကိုစန္၀င္းမွာ စစ္တပ္မွာ ညအိပ္လိုက္ရသည္။ ေနာက္ လမ္းတ၀က္ေရာက္မွ လူစားလဲၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ရသည္။ ထားပါေတာ့။
လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ခန္႔ကေတာ့ မႏၱေလးမွာ (၂) ႏွစ္ေလာက္ေနၿပီး မိသားစုရွိရာ ကသာကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ နယ္ေျမတာ ၀န္ခံနယ္ထိန္း ရဲၾကပ္ ေဇာ္ေဇာ္ဆိုသူ အိမ္ေရာက္လာသည္။
သူနွင့္ က်ေနာ္ ေျပာၾကပံုကလည္း …
ေမး… ဦးဂ်ဴ ကသာကို ဘာလာလုပ္တာလဲ။
ေျဖ… ဟ ဒါငါ့အိမ္ေလ၊ ဒါက ငါ့မိန္းမ ဒါငါ့သားသမီးေတြ၊ ေနာက္ ကသာဆိုတာ ငါ့ဇာတိၿမိဳ႕ေလ။ ဒီေတာ့ ဘာလာလုပ္ရ မွာလဲကြ။ ကိုယ္အိမ္ ကိုယ္ျပန္လာတာေပါ့၊
ေမး…ဒါဆို ဘယ္ႏွရက္ ေနမွာလဲ။
ေျဖ…. ေရာ္..ခက္ေတာ့ေနပါၿပီကြာ၊ ငါ့အိမ္မွာ ငါဘယ္ႏွရက္ေနမယ္ ဘယ္သိတတ္ပါ့မလဲ၊
ေမး… ေနာက္ထပ္သိခ်င္တာက (သူ႔ရဲ႕မွတ္စုစာအုပ္ကေလးထုတ္ၿပီး ျပန္ၾကည့္သည္) နယ္ေတြဆင္းဦးမွာလား၊
ေျဖ….. ဒုကၡပါပဲကြာ။ ဘာေတြလာေမးေနတာလဲဟ ေမာင္ေဇာ္ရ..။ ငါလည္း မႈခင္းသတင္းေထာက္ လုပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါကြာ။ မင္းေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြက ႏိုင္ငံေရးသမားကို ေမးရမွာေတြ၊ နယ္ဆင္းတယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြမွ လုပ္ တာဟ၊
ေမး… စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ဦးဂ်ဴရာ၊ က်ေနာ့္ကိုလည္း အထက္ကေမးခိုင္းလို႔ပါ။ နယ္ဆင္းတယ္ဆိုတာ သတင္းကိစၥ သြားရင္ လာရင္ ကူညီရေအာင္ေမးတာပါ..ဆိုၿပီး ျပန္သြားပါသည္။
ေနာက္တလခန္႕ၾကာေသာအခါ ၿမိဳ႕နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔အႀကီးအကဲတဦးႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္သည္၊ သူက က်ေနာ္ကို ေျပာသည္၊
“အစ္ကို၊ က်ေနာ္ တပည့္ေတြေမးျမန္းေထာက္လွမ္းတာေတြနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး စိတ္မဆိုးပါနဲ႔၊ က်ေနာ္ ခိုင္းတာပါ၊ က်ေနာ့္ ကိုလည္း အထက္ ကခိုင္းလို႔ပါ။ အစ္ကိုကို အထက္က အေတာ္စိတ္၀င္စားၾကတယ္”
“ေအးဗ်၊ ခင္ဗ်ားက ေျဗာင္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ေျဗာင္ေမးရေတာ့မွာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔အထက္က လူႀကီးေတြက က်ေနာ့္ကို ဘာျဖစ္ လို႔စိတ္၀င္စားၾကတာတဲ့လဲ။ က်ေနာ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ ေဖါက္ခြဲေရးသမားလည္း မဟုတ္ဘူးဗ်ာ”
“က်ေနာ္လည္း က်ေနာ္အထက္လူႀကီးေတြကိုေမးပါတယ္၊ သူတို႔က ေျပာတယ္၊ အစ္ကိုက ႏိႈက္ႏိႈက္ခြၽတ္ခြၽတ္ေတြေရးတဲ့ သတင္းသမားမို႔ တဲ့”
က်ေနာ္ အစမွာေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ (အထူးသျဖင့္ NLD) ေတြနဲ႔ေတာ့ ခင္မင္လွပါတယ္၊ သူတို႔ကလည္း ခင္စရာကိုးဗ်။ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ဘဲ ေထာင္အက်ခံလုပ္ေနသူေတြဆိုေတာ့ ေလးစားခင္မင္မိတာေပါ့။ သူတို႔တေတြထဲက ကိုေစာလိႈင္အေၾကာင္းေလး အရင္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကိုေစာလိႈင္ ဆိုတာ အင္းေတာ္ၿမိဳ႕က NLD အမတ္၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့အမတ္ေပါ့၊ ဦးသန္႔အေရး အခင္း ကာလကတည္းက အခုအထိ ေထာင္ထဲ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔ေပါ့၊ ေထာင္က တခါထြက္လာလိုက္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ ပိုျပင္းထန္လာလိုက္နဲ႔ အေတာ္ကို ထုသားေပသား က်ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါ၊သူက သိပ္ထက္ေတာ့ ထစ္ကနဲဆို ဒီေမာင္ဆိုသလိုပါပဲ။ သူေနာက္ဆံုးေထာင္က်ေတာ့ ပံုႏွိပ္ဥပေဒဆိုတာႀကီးနဲ႔ က်သြားတာ။ သူ႔အိမ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ ပရင့္တာေတြ႔လို႔တဲ့။ ေထာင္ဒါဏ္ (၁၂) ႏွစ္၊ ကသာေထာင္မွာက်သြားတာ။
သူေထာင္က်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူခ်စ္တဲ့ အေဖအိုႀကီးဆံုးသြားရွာတယ္။ ကိုေစာလိႈင္ အေလာင္းေတာင္ မျမင္လိုက္ရ။
ေနာက္မၾကာခင္ သူ႔ရဲ႕ တဦးတည္းေသာ သမီးေလး မဂၤလာေဆာင္တယ္။ သူ႔သားမက္ ဘယ္လိုရုပ္ရည္ရွိမွန္း မသိလိုက္ရ။ ဒါေတြက ထားပါေတာ့၊ ေျပာခ်င္တာက သူ႕ဇနီးအေၾကာင္း၊ ကိုေစာလိႈင္ေထာင္သက္ (၆) ႏွစ္ေလာက္မွာ သူအမ်ိဳးသမီးက သားအိမ္ကင္ဆာ ေ၀ဒနာ ခံစားရတယ္။ သူ႔ဇနီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေ၀ဒနာခံစားေနရခ်ိန္မွာ သူအနားမွာ ရွိမေနေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ သူ႔ဇနီး မကြယ္လြန္ခင္ (၇) ရက္ေလာက္ အလိုမွာ ေထာင္ထဲကေန ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ စာတေစာင္ေရးၿပီး ပို႔ လိုက္တယ္။ အဲဒီစာကေလးဟာ ရင္နင့္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ မူယင္း အတိုင္းပဲ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူမ်ား အျမန္လႊတ္ေျမာက္ပါေစ …။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
