>
ခ်ဳိတူးေဇာ္န႔ဲ စကားလက္ဆုံ (၁)
မိုးမခ၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၁
ျမန္မာျပည္ကကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ ရုုပ္ရွင္ဒါရိုုက္တာ ခ်ဴိတူးေဇာ္ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုု၊အိုုင္အိုု၀ါတကၠသိုုလ္၊ ႏိုုင္ငံတကာစာေရးသားျခင္းအစီအစဥ္နဲ႔ေခတၱေရာက္ရွိေနခ်ိန္မွာ သူ႔အေၾကာင္း စိတ္၀င္စားတဲ့ မိုုးမခပရိသတ္နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးလိုုက္ပါရေစ။ ေမးခြန္းေတြကိုု အပုုိင္းလိုုက္ ေမးျမန္းျဖစ္တာမိုု႔အပိုုင္းလိုုက္ တင္ဆက္သြားမယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကိုုယ့္စိတ္ထဲရွိတာကိုု ထုုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုုတတ္တဲ့ စာေရးဆရာတေယာက္အေၾကာင္းတေစ့တေစာင္းျမင္ၾကရမယ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ေမးခြန္ (၁) ။ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ က၈၈မ်ဴိးဆက္ေက်ာင္းသားတဦးအျဖစ္ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံမွာ လႈပ္ရွားခဲ့တယ္၊ ၅ညနဲ႔လည္းႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း ခံခဲ့ရတယ္။ ၁၉၉၀ပါတီစုံေရြးေကာက္ပြဲကာလကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ အဲသည္တုန္းက အႏုပညာသမားက အရင္လား၊ႏိုင္ငံေရးသမား (ႏိ္ုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ) ဘ၀က အရင္လား။
ခ်ိဳတူးေဇာ္ မျဖစ္ေသးေပမယ့္ ၈၈ မတိုင္မီမွာ ခ်ိဳတူးေဇာ္ဘ၀က စ ေတာ့စႏွင့္ေနပါၿပီ။ က်ေနာ္ ၁၉၈၅ ဒီဇင္ဘာမွာ အာရ္အိုင္တီ ေက်ာင္းကို စ တက္တယ္။ငယ္ငယ္ေလးထဲက စာ ေတြ စ ေရးခဲ့ေပမယ့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္မွ စာမူ စ ပို႕မယ္ လို႕ကိုယ့္ဖါသာ ဆံုးျဖတ္ၿပီး အဲဒီ ၁၉၈၅ တကၠသိုလ္တက္ဖို႕ေစာင့္ရင္းနဲ႕ပဲ စာမူေတြ စပို႕ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၅ မွာပို႕တဲ့ စာမူက ၁၉၈၆ ႏွစ္ဦးပိုင္းေလာက္မွာ အေရြးခံရတယ္ ဆိုတာသိရတယ္။ သေျပေတးမဂၢဇင္းမွာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သေျပေခတ္လို႔ဆိုရမေလာက္ သေျပမဂၢဇင္းေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။အဲဒီမွာ စာမူအေရြးခံရ ေဖၚျပခံခဲ့ရတယ္။ အခ်စ္၀တၳဳေလးေတြပဲ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၇ ေလာက္မွာ ေဖၚျပခံခဲ့ရၿပီး၊ ေနာက္တပုဒ္ကို ၁၉၈၉ မွာေဖၚျပခံခဲ့ရတယ္။ သေျပက ဆက္တိုက္ေဖၚျပလာၿပီး ဆက္ေရးဖို႕လည္း တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။
၈၈ မတိုင္မီမွာ ေက်ာင္းထဲက လက္ကမ္းစာေစာင္ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြ ထုတ္ခဲ့ၾက၊ခ်ိဳတူးေဇာ္ အေနနဲ႕ ကဗ်ာေတြလည္း ေရးခဲ့ၿပီဗ်။ ဒီေတာ့ ၈၈ မွာႏိုင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြ လုပ္ေနေပမယ့္ ခ်ိဳတူးေဇာ္ သေႏၶက ေမြးၿပီးသားလို႔ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
၈၉ ဧၿပီလမွာ အဖမ္းခံရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတရပ္ရဲ႕ဥကၠ႒တာ၀န္ယူၿပီးလုပ္ေဆာင္ေနရင္း အဖမ္းခံရတာဆိုေပမယ့္ ဒီေ႐ွ႕မွာ ၈၉ ကိုဖုန္းေမာ္ႏွစ္လည္အခမ္းအနားက်င္းပေရး ေကာ္မီတီ ၁၃ ေယာက္ထဲ ပါခဲ့တာ၊ အဲဒီ ၁၃ ေယာက္စလံုးတေယာက္မက်န္ဖမ္းခဲ့တယ္။ မိုးသီးဇြန္တေယာက္ပဲ လြတ္ေအာင္ေျပးႏိုင္တယ္။ က်န္တဲ့ ၁၃ေယာက္စလံုး တေယာက္မက်န္ ဖမ္းတယ္။ အရင္ဆံုးအဖမ္းခံရတာ ကိုေပၚ(မင္းကိုႏိုင္ပါ)။
သူ အဖမ္းခံရၿပီး က်ေနာ္တို႔ ကိုယ့္ပါတီ စည္း႐ုံးေရးနယ္ေျမေတြကိုယ္ဆင္းၿပီး၊ လႈပ္႐ွားမႈေတြျပန္႔ႏွံ႔ေအာင္ လုပ္ဖို႕ တုိင္ပင္ၾကတယ္။”အနကလ”၊ “႐ွမ္းေျမာက္”၊ စသျဖင့္ ေက်ာင္းသားပါတီေတြကိုယ့္ေဒသကိုယ္ဆင္းၿပီး ျပန္လႈပ္႐ွားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႕
“ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္အစည္းအ႐ုံး”အေနနဲ႕ ၿမိတ္၊ ထား၀ယ္ကို ျပန္ဆင္းၿပီး လႈပ္႐ွားမႈေတြလုပ္တဲ့အေနနဲ႕နံရပ္ကပ္စာေစာင္လုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ အယ္ဒီတာအေနနဲ႔ တာ၀န္ယူတယ္။ ဥေယ်ာဇဥ္ေရးတယ္။ကဗ်ာတပုဒ္ေရးတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကို မင္နီေတြတားၿပီးေတာ့ကို ဖမ္းတာ။ ေထာင္တန္တဲ့ကဗ်ာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္မွတ္မိပါေသးတယ္။ . .
“ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္အစည္းအ႐ုံး”အေနနဲ႕ ၿမိတ္၊ ထား၀ယ္ကို ျပန္ဆင္းၿပီး လႈပ္႐ွားမႈေတြလုပ္တဲ့အေနနဲ႕နံရပ္ကပ္စာေစာင္လုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ အယ္ဒီတာအေနနဲ႔ တာ၀န္ယူတယ္။ ဥေယ်ာဇဥ္ေရးတယ္။ကဗ်ာတပုဒ္ေရးတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကို မင္နီေတြတားၿပီးေတာ့ကို ဖမ္းတာ။ ေထာင္တန္တဲ့ကဗ်ာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္မွတ္မိပါေသးတယ္။ . .
သူငယ္ခ်င္းေရ..
မင္းေပ်ာ္တယ္ဆိုျမရိပ္ညိဳလမ္း
ေက်ာင္းအုိစခန္းဆီေရာက္သည္ ဆို႐ုံေရာက္ခဲ့တယ္
မင္းေနခဲ့တဲ့အေဆာင္ရဲ႕မုခ္ဦး
တံခါးထူးမွာ
စစ္ဘီလူးေတြဟာ
လက္နက္အျပည့္
က်ည္အျပည့္ေပါ့။
ေက်ာင္းရဲ႕တဘက္မွာ
ဓမၼာ႐ုံစခန္းဗုဒၶနန္းကို
ဘရန္းကယ္ရီယာ
သံခ်ပ္ကာနဲ႕
စစ္ထြက္အသြင္
စစ္ျပင္ဆင္ၿပီး
စစ္ရင္ျပင္တခုျပဳေနတယ္..။
xx x
xx x x x
ငါတို႕ေက်ာင္းကို လြမ္းစိတ္ပို ရင္
အျပင္ကေနခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ၾကည့္ရတယ္ …
တဲ့…။
အဲဒီစာသားေတြကို မင္နီေတြတားၿပီးကို ဖမ္းတာ။ တခါမွ အယ္ဒီတာတာ၀န္မယူဖူးဘူး။ အဲဒါ ပထမဆံုး အယ္ဒီတာအလုပ္ပါ။ အယ္ဒီတာအလုပ္နဲ႕ အဖမ္းခံရေတာ့၀မ္းသာပါ့။ ရဲစခန္းမွာ အိမ္ကို စာေရးလို႕ ရတယ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုေရးလိုက္တယ္။
“ေမေမ …။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟာ ၁၉၃၆ မွာ အုိးေ၀မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာအေနနဲ႕တာ၀န္ယူရာကေန ေက်ာင္းက အထုတ္ခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕အသက္ ၂၁ ႏွစ္၊ ခု က်ေနာ္လည္း၂၁ ႏွစ္ စိတ္မပူပါနဲ႕ေမေမ။ လို႔ “
အဲဒီစာဖတ္ၿပီး “မ၀တ”ဥကၠ႒က ေစြ႕ေစြ႕ခုန္ေနပါသတဲ့ဗ်ာ။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာကတည္းက အႏုပညာသမားျဖစ္ႏွင့္ၿပီးၿပီထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးက မလုပ္မေန လုပ္ရမွာမို႕သာ လုပ္ခဲ့တာပါ။ အႏုပညာသမားျဖစ္ဖို႔ကို ေမြးလာတယ္ လို႕ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခံယူပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ကထြက္လာေတာ့လည္း အႏုပညာသမားဘ၀ကိုပဲ ေရြးခဲ့တယ္။ႏိုင္ငံေရးသမားဘ၀ကို ျပန္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး။
ေမးခြန္း (၂)။ ။ကိုယ္တိုင္းျပည္ရဲ့ႏိုင္ငံေရးအတြက္ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနတာေတြကို ခင္ဗ်ားက ေက်ာခိုင္းလိုက္တာလား။
ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ရတာကို အမုန္းဆံုးပဲ။ ႏိုင္ငံေရးသမားဘ၀မွာတုန္းက စီနီယာ ႏိုင္ငံေရးသမား ေနာင္ေတာ္တေယာက္က ေမးဖူးတယ္။ဘယ္ေတာ့မွ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလုိ ႏိုင္ငံေရးသမားဘ၀ ကို ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ဘူး လို႕ေျပာေတာ့ ဘာလို႕ ပါတီေထာင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့တာလဲ … တဲ့။ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႕လားတဲ့။အဲဒီတုန္းက က်ေနာ့္မွာ နာမည္ႀကီးဖို႕ တျခားအလုပ္သပ္သပ္ ႐ွိပါတယ္။က်ေနာ္အဲဒီအလုပ္နဲ႕ပဲ နာမည္
ႀကီးခ်င္တယ္။ႏိုင္ငံေရးသမားအေနနဲ႔ေတာ့ နာမည္မႀကီးခ်င္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားအလုပ္ကိုမလႊဲမေ႐ွာင္သာလို႕ ေဟာဒီရင္ဘတ္ထဲက မေနႏိုင္လို႕ လုပ္ရတာပါ လို႕ျပန္ေျဖခဲ့မိတယ္။
ႀကီးခ်င္တယ္။ႏိုင္ငံေရးသမားအေနနဲ႔ေတာ့ နာမည္မႀကီးခ်င္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားအလုပ္ကိုမလႊဲမေ႐ွာင္သာလို႕ ေဟာဒီရင္ဘတ္ထဲက မေနႏိုင္လို႕ လုပ္ရတာပါ လို႕ျပန္ေျဖခဲ့မိတယ္။
သူက နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္လည္း ေျပာသာေျပာရတာ ခ်ိဳတူးေဇာ္ မျဖစ္ေသးဘူး။ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသခ်ာတာ တခုက ခ်ိဳတူးေဇာ္ပဲ လုပ္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။
စာေတြေရးမယ္၊ကဗ်ာေတြေရးမယ္။ ကားေတြ႐ိုက္မယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ဘ၀ကို အႏုပညာနဲ႔ပဲ ထုဆစ္ခ်င္ပါတယ္။မတရားမႈေတြ အဓမၼမႈေတြကို ဆန္႕က်င္တာဟာ အႏုပညာသမားအေနနဲ႕ ဆန္႕က်င္တာပါ။
စာေတြေရးမယ္၊ကဗ်ာေတြေရးမယ္။ ကားေတြ႐ိုက္မယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ဘ၀ကို အႏုပညာနဲ႔ပဲ ထုဆစ္ခ်င္ပါတယ္။မတရားမႈေတြ အဓမၼမႈေတြကို ဆန္႕က်င္တာဟာ အႏုပညာသမားအေနနဲ႕ ဆန္႕က်င္တာပါ။
ခု ႀကီးလာ၊ ရင့္က်က္လာေတာ့ ဘယ္လို ခံယူသလဲဆိုေတာ့ အႏုပညာသမားစစ္ရင္၊ျပည္သူလူထုနဲ႔ တသားတည္းေန၊ တသားတည္းခံစားတဲ့ အႏုပညာသမားစစ္ရင္ ႏိုင္ငံေရးအေထြအထူးလုပ္စရာမလိုပါဘူး၊ အလိုလို မတရားမႈေတြ၊ အဓမၼမႈေတြကို ဆန္႕က်င္ၿပီးသားဆိုတာပါပဲ။
ခင္ဗ်ားတို႔လည္း အဲဒီလိုပဲ မဟုတ္လား၊ မီဒီယာသမား ဆိုေပမယ့္ျပည္သူနဲ႕တသားတည္းေနတဲ့၊ ျပည္သူ႕ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ မီဒီယာသမား ပဲမဟုတ္လား။ ႏိုင္ငံေရး အေထြအထူး လုပ္ဖို႕လုိေသးလို႕လား။
ေမးခြန္း (၃)။ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀၊၈၈အေရးေတာ္ပုံတပ္သားတဦးလို႔ ဆိုၾကပါစို႔။ အဲသည္တုန္းက ခင္ဗ်ားကရန္ကုန္ျမိဳ႔ၾကီးကို စိတ္ကူးနဲ႔ ရုပ္ရွင္ရိုက္ခဲ့တယ္ေလ။ ရန္ကုန္တျမိဳ႔လုံးစစ္မီးေတြ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ျပီးေတာ့ လူေတြက ဆိပ္ကမ္းေတြကေန ေသြးရူးေသြးတန္း ဆုတ္ခြာထြက္ေျပးေနၾကျပီ ဆိုျပီး ခင္ဗ်ား စိတ္ကူးျမင္ေယာင္ခဲ့တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေကာခင္ဗ်ားစိတ္ကူးေတြက ဘယ္လိုမ်ဴိး ရွိေနေသးလဲ။ အေျပာင္းအလဲေတြ ရွိသလား။
အဲဒီတုန္းက ဆိုင္ဂံုကို ဖတ္ဖူးေတာ့ ဇာတ္သိမ္းခန္း တိုင္းျပည္ပ်က္ခန္းကတုန္လႈပ္ခဲ့မိတယ္။ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ ေပၚေပါက္ေနတဲ့ အဓမၼမႈေတြကိုသာမထိန္းမသိမ္းရင္ ဆိုင္ဂံုပ်က္သလို ပ်က္ရ၊ ဆိုင္ဂံုကေန လူေတြ ေျပးသလို ေျပးရမယ္လို႕ခံစားခဲ့မိတယ္။ ခုထိ အဲဒီခံစားခ်က္က ေပ်ာက္မသြားေသးပါ။ စစ္အစိုးရက ခုခ်ိန္ထိအမွန္ကို မျမင္ေသးရင္၊ ျပည္သူအေပၚမွာ မ႐ိုးမေျဖာင့္ရင္ တိုင္းျပည္ႀကီးအစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးနဲ႕ပ်က္စီးရမယ္ လုိ႕ ခံစားေနမိတုန္းပါ။
ခုက ၈၈ တုန္းကထက္ပိုဆိုးတယ္။ ၈၈ တုန္းက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ စစ္တပ္အကြဲအၿပဲေတြပဲ ႐ွိႏိုင္တယ္။ ခုက တ႐ုတ္တပ္ေတြပါ၀င္လာႏုိင္တယ္ဗ်ာ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့အခါ.. လူေတြ ရရာ ေလွေတြသမၺာန္ေတြနဲ႕ ကူးၾက၊ ေျပးၾက တ႐ုတ္စစ္သားေတြ ကသာ၊ ဗန္းေမာ္ထိ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက၀င္လာခဲ့ဖူးတယ္။ သိပၸံေမာင္၀ရဲ႕ “စစ္အတြင္းခရီးသြားမွတ္တမ္း”ဖတ္ၾကည့္ပါ။ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကအစ၊ စက္ဘီးက အစ ျမင္ျမင္သမွ် သိမ္းခဲ့ လုယက္မႈေတြလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ႐ုပ္႐ွင္ျပကြက္မ်ိဳးကို စိတ္ကူးနဲ႕ဖန္တီးၾကည့္ၿပီးေက်ာခ်မ္းခဲ့ဖူးတယ္။ ခုလည္း စိတ္ကူးၾကည့္ၿပီး ေက်ာခ်မ္းေနတုန္းပါ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
