>Saung Yun La – Home Comming Poem

>

ေနာင္အႏွစ္၂၀အၾကာအိမ္အၿပန္ခရီးတရက္မွာ
ေဆာင္းယြန္းလ
စက္တင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၁
အေရာင္လြင့္အနားဖြာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတထည္လို ေကာင္းကင္နဲ႔
အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့တဲ့ ေဝလီေဝလင္းမနက္ခင္းတခုက
အရင္လိုလက္ဖက္ရည္တခြက္နဲ႔ ဧည့္ခံဖို႔ကိုလည္းပ်က္ကြက္ခဲ့ေလၿပီ။
ေခၽြးတဒီးဒီးက်ေအာင္ေစ်းစကားေၿပာေနၾကတဲ့ လမ္းမေတြေပၚမွာ
ေရြ႕လ်ားမႈမွန္သမွ်ဟာသုတ္သီးသုတ္ပ်ာနဲ႔
ေခတ္နဲ႔လိုက္ေလ်ာညီေထြရာသီဥတုေတြကလည္း သုတ္သီးသုတ္ပ်ာနဲ႔
လႈပ္ရွားေနတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ရင္းရင္ထဲမွာ ၿမစ္တစင္းခမ္းေၿခာက္သြားခဲ့ရတယ္။

အိမ္အၿပန္ခရီးရထားၾကီးတစီးေပၚကိုအေရာက္မွာ
ေရွ႕တည့္တည့္ကိုဝင္ထိုင္လိုက္သူရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ အပူေရာင္
လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့စက္ရုပ္တေကာင္ကေတာ့ ဘူတာတခုမွာ ဆင္းသြားတယ္
ေသာကေတြကိုမိတ္ကပ္ဖို႔ထားတဲ့ မ်က္ႏွာတခ်ိဳ႕က ဘူတာတခုမွာ တက္လာတယ္။

စာသားႏွစ္ေၾကာင္းနဲ႔သီခ်င္းလုပ္ထားတဲ့ ေတးတပုဒ္က
မ်က္ႏွာက်က္ဆီကေနအသံခပ္အုပ္အုပ္ လိမ့္ဆင္းၿပဳတ္က်လာတယ္
အပ်င္းေၿဖစရာကဗ်ာတပုဒ္ကို အာရုံအံဝွက္ထဲက ဆြဲထုတ္ၿပီးဖတ္မိေတာ့
ႏွာေစးေနတဲ့ႏွစ္ကာလေတြရဲ့ ပါဒတခုက ရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္တယ္။

နာနာက်င္က်င္ရွိတာနဲ႔ေဆြးေဆြးေၿမ့ေၿမ့ၿမင္ကြင္းေတြကိုု
ေစးကပ္ကပ္လက္ဖဝါးတဖက္နဲ႔ဖံုးအုပ္ၿပီး
အိတ္ကပ္ထဲကေလယာဥ္လက္မွတ္ေဟာင္းတေစာင္ကို
ေအးစက္စက္က်န္လက္ဖဝါးတဖက္နဲ႔လံုးေၿခပစ္လိုက္မိတယ္။

မေန႔ညတုန္းကမက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ေတြက အၿပာ
သက္ရွိၿပငိပကမၻာကိုလွမ္းၾကည္မိေတာ့
ၿမင္ကြင္းေတြကအနာနဲ႔ေဆးမတည့္သလို အဖာအေထးေတြ ပိုသီပတ္သီနဲ႔။

ငယ္ငယ္တုန္းကလိုလမ္းတေလွ်ာက္စိမ္းစိုေနခဲ့ဖူးတဲ့ သစ္ပင္ေတာအုပ္ၾကီးေတြလည္း
လူတခ်ိဳ႕ရဲ့ညစာစားပြဲေတြထဲမွာ တည္ခင္းဧည့္ခံေနရလို႔ … တဲ့
ၿမိဳ႔ၿပဟာၿမိဳ႔ၿပနဲ႔တူေအာင္ တိုက္တာအေဆာက္အအံုတခ်ိဳ႕က မိုးထိုးေနၾကေပမယ့္
လူေတြကလူေတြနဲ႔မတူေအာင္ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ ေၿမလွ်ိဳးသြားၾကၿပီ … တဲ့
အၿပားကမၻာမွာမၾကားဖူးတာေတြၾကားေနရၿပီး မၿမင္ဖူးတာေတြၿမင္ေနရၿပီ … တဲ့
ေပါမ်ားခဲ့ဖူးတာေတြရွားပါးသြားခဲ့ၾကၿပီး ရွားပါးခဲ့တာေတြ ေပါမ်ားလာခဲ့ၾကၿပီ … တဲ့။

အရွိတရားေတြကမ္းေပ်ာက္အသိတရားေတြခမ္းေၿခာက္လာခဲ့ပံုမ်ား ယံုမွားဖြယ္ရာမရွိ
ၿငိေနတဲ့အေတြးရဲ့ၿပင္ပကမၻာကို ခုန္ဆင္းထြက္လိုက္မိမွ
စီးလာတဲ့ရထားဟာခရီးဆံုးဘူတာမွာ ရပ္နားလိုက္ေၾကာင္း သတိထားလိုက္မိတယ္။

အငိုက္မိေနတဲ့အေတြးေတြထဲကခုန္ထြက္လြတ္ေၿမာက္လာၿပီး
စီးလာတဲ့ရထားေပၚကေနအိပ္ငိုက္ေနတဲ့ၿမိဳ႔ေပၚကို တလွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့မိတယ္
လမ္းေဟာင္းကေလးေပၚမွာလူအသစ္ေတြကို ေတြ႔လိုက္ရသလို
လူအသစ္ေတြေပၚမွာေတာ့စိတ္အေဟာင္းေတြကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။

အရင္လိုလမ္းေဟာင္းေလးနံေဘးက
အရင္လို သဘာဝတရားကိုေတးလုပ္ဆိုတတ္တဲ့ အရင္လို ၿမစ္မင္းဧရာ
အခု….မရွိရွာေတာ့ဘူး….။           

ဒီလိုနဲ႔..ငါအေမွာင္ကိုတံခါးေခါက္လို႔ ညအေပါက္ထဲကို တိုးဝင္ေရာက္ခဲ့မိေလတယ္
တၿမန္ေန႔ကေလယာဥ္ပ်ံၾကီးစီးၿပီး ခဏဝင္နားလာခဲ့ရတဲ့ ပီကင္းၿမိဳ႕ၾကီးကေတာ့
ငါနဲ႔အေဝးဆံုးတေနရာဆီမွာလွ်ပ္စစ္မီးေတြထိန္ထိန္သာလို႔ေပါ့….။                   ။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts