>
စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၁
ရြာဦးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ ကဗ်ာေလးနဲ႔ပတ္သက္ႀကီး ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကားဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတစ္ပုဒ္၊ အမွ် ဘာေၾကာင့္ ယူရတယ္ဆုိၿပီး စာတစ္ပုဒ္၊ စာႏွစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပထမေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ေဆာင္းပါးထဲမွာ ငယ္စဥ္က ကစၥည္းသဒၵါႀကီးစာအုပ္ထဲမွာ သင္ယူခဲ့ဘူးတဲ့ “ဇီရႏၲိ ေဝ ရာဇရထာ သုစိတၱာ၊ အေထာ သရီရမၸိ ဇရံ ဥေပတိ။ သတဥၥ ဓေမၼာန ဇရံ ဥေပတိ၊ သေႏၲာ ဟေဝ သဗၻိ ပေဝဒယႏၲိ” ဆုိတဲ့ဂါထာေလးအေၾကာင္းကုိ ထည့္ေျပာလ်င္ ပုိျပည့္စုံမယ္။ တပည့္ေတာ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ တရားေဟာဖုိ႔ တရားတစ္ပုဒ္ရၿပီဆုိၿပီး ေလာေလာဆယ္ နယူေယာက္မွာေရာက္ေနတဲ့ ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္က အၾကံျပဳစကားနဲ႔ မုဒိတာ စကား မိန္႔ၾကားပါတယ္။
ဆရာေတာ္အမိန္႔ရွိတဲ့ ပါဠိဂါထာေလးက ဓမၼပဒ ဇရာဝဂ္မွာလာတဲ့ ဂါထာေလး။ ဒီဂါထာေလးက သံဃာေတာ္ မ်ားရဲ႕ ပါဠိစာေပသင္ၾကားေရးမွာ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ကစၥည္းသဒၵါႀကီးက်မ္းထဲမွာ ပါဠိျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္ ထည့္သြင္းထားတာ။ ကစၥည္းသဒၵါက်မ္းက ျမန္မာျပည္စာသင္သား အားလုံးနဲ႔ မကင္းႏုိင္တဲ့က်မ္းမုိ႔ ဒီဂါထာေလးကုိလည္း စာသင္သားအားလုံး ငယ္စဥ္ကတည္းက အလြတ္ရေနၾကတာ။
ဒီဂါထာေလးကုိရေနတာ ႏွစ္ကာလၾကာေညာင္းခဲ့ေပမယ့္ ထင္သာျမင္သာ ဇရာတရားက ကုိယ့္အပါးကုိ မကပ္လာေသးေတာ့ ဒီစကားေလး ကေျပာျပတဲ့ သံေဝဂတရားက သိပ္အားေကာင္းစြာ မထင္လာခဲ့ဖူးေသးဘူးေလ။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဇရာရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက အား ေကာင္းေမာင္းသန္စြာပဲ ကုိယ့္ရဲ႕ေျခလက္ေခါင္းခါး ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားဆီကုိ ထိေတြ႔စမ္းသပ္လာေလၿပီမုိ႔ ေရႊဇရာကုိ မ်က္ႏွာလႊဲထားလုိ႔ မရႏုိင္ေအာင္ကုိပဲ ျဖစ္ေနရၿပီေလ။
ဇီရႏၲီေဝဆုိတဲ့ ပါဠိဂါထာေလးရဲ့ ျမန္မာလုိအဓိပၸါယ္က “ရတနာတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာဆန္းၾကယ္ေသာ မင္းတို႔၏ရထားတို႔သည္ ေဆြးေျမ့ အိုမင္းၾကကုန္ေသး၏၊ ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ထို႔အတူပင္ ေဆြးေျမ့အိုမင္းျခင္းသို႔ ေရာက္ရေသး၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရားေတာ္ သည္ကား ေဆြးေျမ့ အိုမင္းျခင္းသို႔ မေရာက္ႏုိင္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးေျပာၾကားၾကကုန္၏” လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။
ဆရာေတာ္အမိန္႔ရွိၿပီးတဲ့ေနာက္ရက္ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔မွာပဲ ဒကာမႀကီး ေဒၚသိန္းႂကြယ္ရဲ့ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဆြမ္းကပ္လာတဲ့ဒကာႀကီး ဦးကံထြန္း၊ ဒကာမႀကီး ေဒၚသိန္းႂကြယ္နဲ႔ ႏွမ ေဒၚခင္ႏွင္းျမင့္တုိ႔ မိသားစုသုံးဦးကုိ ဒီအေၾကာင္းအရာေလး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ဓမၼ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေျပာျဖစ္တဲ့စကားထဲမွာ ႐ုတ္တရက္စဥ္းစားျဖစ္တာေလးေတြကုိပါ ထည့္ေျပာျဖစ္လုိက္ခဲ့တယ္။ အမွတ္မထင္စဥ္းစားမိလုိ႔ ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေလးေတြက ေနာင္မွာျပန္ေပၚလာခ်င္မွလည္း ေပၚလာတတ္ေတာ့တာ။ ငါ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကုိ တစ္မ်ဳိးစဥ္းစားခဲ့ဖူးပါတယ္ဆုိ ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားေပမယ့္လည္း ဘယ္လုိမွျပန္ၿပီး မေပၚလာႏုိင္ေတာ့တာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမ့ေပ်ာက္ မသြားပဲ အမွတ္တရျဖစ္ရေလေအာင္ စာတစ္ပုဒ္ေရးဖုိ႔ပါ စိတ္ကူးေပၚလာခဲ့တယ္။
ေနာက္ၿပီးလည္း အုိမင္းရင့္ေရာ္မႈကုိအေျချပဳကာ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ေနထုိင္တတ္ဖုိ႔ မၾကာခဏဆုိသလုိပဲ သတိေပးေနမိတတ္တဲ့ ကုိယ့္ ကုိယ္လည္း ခုထက္ပုိၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ဖြယ္ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေလေအာင္ တြန္းအားေပးရင္း စဥ္းစားမိတာေလးကုိ အမ်ားကုိျဖန္႔ေဝလုိက္တဲ့ စာတစ္ပုဒ္လည္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဇရာဧည့္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ မၾကာမၾကာလာလည္မႈကုိခံေနရတဲ့ အိမ္ရွင္ေတြအတြက္ အထူး ရည္ညႊန္းပါတယ္။
ရြာဦးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ၊
ဒုိးဒုိးေဒါင္ေဒါင္ညံ။
ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား၊
အမွ်ယူစုိ႔လား။
အမွ်ဘာေၾကာင့္ ယူရတယ္၊
ကုသုိလ္ရဖုိ႔ကြယ္။
ကုသုိလ္သည္ ဘယ္မွာလဲ၊
ေခါင္းေလာင္းထုိးေနဆဲ။
အေပၚယံလႊာ ႐ုပ္ဝတၳဳအကာေတြဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ခန္းနားႀကီးက်ယ္ေအာင္ လွလွပပျဖစ္ေအာင္ တန္ဆာဆင္လုိ႔ ခ်ယ္သကာ ထားပါေစ။ အခ်ိန္ကာလရဲ႕တုိက္စားမႈက အဆုံးမေတာ့ အုိမင္းရင့္ေရာ္ေဆြးေျမ့ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေစႏုိင္တယ္။ အႏွစ္အမေတ အျမဳ ေတလုိ႔ဆုိႏုိင္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားစစ္စစ္ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားအႏွစ္ကေတာ့့ ႏွစ္ကာလတုိက္စားမႈဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္စြမ္းတယ္။ ဘယ္ေသာ အခါမွာမွ အုိးမင္းေဆြးေျမ့သြား႐ုိး မရွိဘူးတဲ့။
ဇရာလက္နဲ႔ ထုိးႏွက္လုိက္တာေၾကာင့္ ဗ်ာဓိဆုိတဲ့ နာက်င္သံစဥ္ ထြက္တဲ့အေၾကာင္းကုိ ပထမေဆာင္းပါးထဲမွာ ေရးလုိက္တာ။ အမ်ားတကာ ေျပာတတ္တဲ့အတုိင္း အရြယ္ကစကားေျပာလာၿပီဆုိသလုိ အရြယ္က အုိမင္းရင့္ေရာ္မႈနဲ႔စပ္တဲ့ ဆုတ္ယုတ္မႈေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သယ္ ေဆာင္လာခဲ့ၿပီေလ။ သုိ႔ေပမယ့္ ကံေကာင္းလွစြာပဲ အုိ ျခင္း မကပ္ႏုိင္တဲ့ေနရာ၊ နာျခင္း မထိႏုိင္တဲ့ေနရာဆုိတာလည္း ရွိရမယ္ဆုိတဲ့အေတြးကုိ ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္ေက်ာ္က သိဒၶတၳဆုိတဲ့ လုလင္တစ္ေယာက္က ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ေတြးခဲ့ဘူးတယ္။
သူေတြးမိတဲ့အေတြးကုိ ေတြးေန႐ုံအဆင့္မွာ ရပ္မထားပဲ လက္ေတြ႔စူးစမ္းရွာေဖြဖုိ႔ ဇနီးမယား သားနဲ႔စည္းစိမ္ေတြကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့တယ္။ လုိခ်င္တဲ့အရာကုိ အရရွာဖုိ႔က အခ်ိန္ေပးဖုိ႔လုိတယ္္။ အျခားေသာ တာဝန္ေတြနဲ႔ လုံးေထြးပိျပားကာ မေနဖုိ႔လည္းလုိတယ္။ ဘဝဝဋ္ေႏွာင္ လူ႔ရဲ႕ေဘာင္မွာ လုပ္ေဆာင္စရာေတြက အမ်ားသားမုိ႔႔ သူရွာလုိတဲ့အရာကုိ အေႏွာက္အယွက္ကင္းကင္း ရွာေဖြႏုိင္ဖုိ႔က လြယ္မယ္မဟုတ္ ဘူးဆုိတာကုိလည္း သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူသူေဝးရာ ေတာတြင္းတစ္ေနရာကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။
မပုိင္ဆုိင္ေသးတဲ့အရာကုိ မရ ရတဲ့နည္းနဲ႔ရွာေဖြျခင္း။ ပုိင္ဆုိင္တဲ့အရာမွန္သမွ်ကုိလည္း အႏႈိင္းအဆမဲ့ သုံးေဆာင္ခံစားျခင္း။ ပုိင္ဆုိင္မႈမွန္ သမွ်ကေတာ့ အမွန္တရားရဲ့ ဆန္႔က်င္ဖက္၊ ခံစားသုံးေဆာင္ျခင္းမွန္သမွွ်ဟာ လည္း ဒုကၡမီးေတာက္ေစဖုိ႔ ေလာင္စာဆီထည့္ေပးျခင္းသက္သက္ပဲစတဲ့ အစြန္းေရာက္အျမင္ေတြဟာ အမွန္တရားရွာေဖြေရးမွာ မမွန္တရားေတြပဲဆုိတာကုိ လက္ေတြ႔က်က် သိျမင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလုိ သမား႐ုိးက်အျမင္ေတြကေန ေဖာက္ထြက္ၿပီး အလယ္အမွန္လမ္းနဲ႔ ပန္းတုိင္ကုိေရာက္ခဲ့တယ္။
သူေလ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းကုိလည္း အမွန္တရားလုိလားတဲ့ သူ႔လုိခရီးသြားေတြ မပင္မပန္းရေလေအာင္လည္း လမ္းျပေဆာင္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ အမြန္ျမတ္ဆုံးေသာ ရသကုိ ကုိယ္တစ္ဦးတည္းသာ ခံစားမယ္ဆုိတဲ့စိတ္ဓာတ္ စုိးစဥ္းမွ်ပင္ ကိန္းကပ္မေနခဲ့ဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ မဟာ က႐ုဏာအဦးျပဳတဲ့ မုဒိတာစိတ္ထားဂုဏ္က အာ႐ုံုျပဳလုိ႔ မကုန္ေအာင္ႏုိင္ေအာင္ကုိပဲ ျမင့္ျမတ္ႀကီးက်ယ္လွပါတယ္။
အုိနာေသဆင္းရဲေတြနဲ႔ လုံးေထြးရစ္ပတ္ကာ အေတာမသတ္ အေမာမသတ္ႏုိင္တဲ့ ဒီသံသရာဇာတ္ေမ်ာ ေရလ်င္ေၾကာထဲမွာ အစဥ္ထာဝရ ေမ်ာပါေနရလ်င္ ဘယ္မွာ ၿငိမ္းေအးသက္သာမႈဆုိတာ ရွိႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဒီသေဘာကုိ ဉာဏ္နဲ႔ေစာေၾကာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အသက္တစ္႐ႈစာ ေလးမွ်ပင္ အာမခံခ်က္မရွိလွတဲ့ဘဝကုိ ေတြ႔ျမင္ၾကရမွာပါ။
ေဆြးေျမ့ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာတရားရွိတဲ့ ႐ုပ္နာမ္အစု တရားေတြနဲ႔ေပါင္းစုထုလုပ္ထားတဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ေခၚတဲ့ ႐ုပ္ပုံအကာတစ္ခုမွာ ဘယ္လုိလုပ္ ခုိင္မာမႈဆုိတာေရာ ရွိႏုိင္ပါ့မလဲ။ မခုိင္ခန္႔တဲ့အေျခခံအေပၚ ခႏၶာအိမ္တစ္ခုတည္ေဆာက္ခဲ့လ်င္ေကာ ဘယ္လုိလုပ္ခုိင္ခန္႔မႈ ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ သုိ႔ေပမယ့္ အကာလုိ႔ေခၚဆုိႏုိင္မႈမွာကုိက အႏွစ္ဆုိတာလည္းရွိႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တဲ့သေဘာ။
ဒီသေဘာကုိ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ ထုိးထြင္းကာသိရွိေတာ္မူခဲ့တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶက “အဆန္းတၾကယ္တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ မင္းစီးရထားေတြ၊ အေမႊးနံ႔ သာ ခ်ယ္သထားတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ေတြ အုိမင္းေဆြးေျမ့ေပမယ့္ သူေတာ္စဥ္မ်ား ႏွစ္သက္ခင္မင္ျပစ္မထင္တဲ့အမတဆုိတဲ့ သူေတာ္ဓမၼ နိဗၺာန္ ကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ အုိေဟာင္းေဆြးေျမ့ျခင္းဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအမတ နိဗၺာန္ကုိ ရရွိဖုိ႔အေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကုိ အရင္းျပဳရပါတယ္။ ဒီအေျခခံအေၾကာင္းမ်ား ကေတာ့ မွန္တဲ့အရာမ်ားကုိ ရဲရင့္စြာ ယုံၾကည္ျခင္း သဒၶါတရား။ လုိက္နာထိန္းသိမ္းျပဳက်င့္ရမည့္ ေရွာင္ဖြယ္ေဆာင္ဖြယ္ က်င့္ဝတ္တရား သီလ။ သိသင့္သိဖြယ္၊ တတ္ သိ တတ္ဖြယ္ေတြကုိ သိမႈ တတ္မႈ သုတ။ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္တဲ့ စီးစည္းဥစၥာနဲ႔အတတ္ပညာ စတာမ်ားကုိ အျခားသူေတြကုိလည္း မွ်ေဝေပးလုိျခင္း စာဂနဲ႔ ရွက္ေၾကာက္ထိတ္လန္႔ရမည့္ အလုပ္အေျပာေတြကုိ လုပ္ဖုိ႔ေျပာဖုိ႔ ရွက္ေၾကာက္မႈနဲ႔ လုပ္သင့္ေျပာသင့္တဲ့ အလုပ္အေျပာမ်ား ကုိ မေၾကာက္မရြ႔ံ႔ လုပ္ဝန္႔ ေျပာဝန္႔မႈ ဟီရိ ၾသတၱပၸစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား လူ႔စြမ္းအားေကာင္းမ်ားကုိ ျဖည့္က်င့္ေပးျခင္းပါပဲ။
ဒီေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ကုသုိလ္သည္ဆုိတာ အျမတ္ဒါနေတြကုိ ျဖည့္ဆည္းျပဳလုပ္ၾကတဲ့ ဒကာႀကီး ဒကာမႀကီးတုိ႔လုိသူေတြကုိ ေျပာလုိ႔ရ ႏုိင္သလုိ ဒကာႀကီးဒကာမႀကီးမ်ားရဲ့ ခႏၶာကုိယ္က ခုကုိယ္ပဲ ထုိင္မႈ ခက္၊ ထမႈ ခက္စတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲေတြကုိ ျပသကာ ကုသုိလ္တရားေတြကုိ ထာဝရအမွတ္ရေနေအာင္ ျပသေပးတဲ့အတြက္ အုိမႈ နာမႈ သေဘာတရားေတြကိုလည္း ကုိယ့္ကုိကုသိုလ္ေပးေနတဲ့ ကုသုိလ္သည္ေတြပဲလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ခုလုိ ေမြးေန႔အခါသမယမွာ ကုသုိလ္မဂၤလာျပဳလုပ္ၾကတဲ့သူေတြအေနနဲ႔ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးလာရုံမွ်ကုိ အမွတ္ ျပဳမိရုံမွ်သာမက ကုသိုလ္ တရားေတြလည္း တစ္ႏွစ္စာ ပုံၿပီးဆည္းပူးလာခဲ့ၿပီရယ္လုိ႔ ျပန္လည္စဥ္းစားၿပီး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ႏုိင္ေစဖုိ႔ကုိလည္း သတိျပဳၾကရမွာပါ။
ေရွ႕ႏွစ္ေရွ႕ႏွစ္မ်ားမွာလည္း ရက္ေတြ အသက္ေတြ ႀကီးရင့္လာလုိ႔ အုိျခင္းနာျခင္းေတြ တုိးတုိးလာတာနဲ႔အမွ် အုိ မႈနာမႈ မဆုိက္မကပ္ႏုိင္တဲ့ အၿမိဳက္နိဗၺာန္ဆီ ဆုိက္ေရာက္ႏုိင္ေၾကာင္းတရားေတြကုိလည္း ပုိမုိလုိ႔ ျဖည့္ဆည္းပူးၾကဖုိ႔လုိေပလိမ့္မယ္။ အုိျခင္းဆုိတဲ့ ကုသုိလ္သည္ကုိ အမွီျပဳလုိ႔ သူေရာင္းလာတဲ့ကုသုိလ္ေတြကုိ ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္ဝယ္ျဖစ္ေအာင္ ဝယ္လုိက္ၾကဖုိ႔လည္း လုိပါလိမ့္မယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
