>
ၾသဂုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၁
ပိေတာက္ပန္းအညိိႈးမ်ားကိုျမင္ရလွ်င္ က်ေနာ့္အေဖေသဆံုးသြားသကဲ့သို႔ ယူက်ံဳးမရစိတ္ျဖင့္ က်ေနာ္ငိုရပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆို ေသာ္ အဖူးမွအငံု၊ အငံုမွအပြင့္၊ အပြင့္မွအသီးဟူေသာ က်ေနာ့္အတၱစိတ္အစြဲျဖင့္ ပိေတာက္ဖူးမွပိေတာက္ပြင့္ကိုျမင္ရေသာ္လည္း ထိုပိ ေတာက္ပြင့္မ်ားသည္ ပိေတာက္သီး မသီးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ ။ က်ေနာ္သည္ ပိေတာက္သီးကိုျမင္ခြင့္မရ၍ ဆႏၵမျပည့္ေသာ ေၾကာင့္ ငိုရျခင္းျဖစ္၏။ က်ေနာ့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို အ႐ူးတေယာက္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မည္ဆိုလွ်င္လည္း က်ေနာ္မည္သို႔မွ မတံု႔ျပန္ လိုပါ။ ‘မွန္ေနလွ်င္ အ႐ူးစကားလို႔ လက္ခံလိုက္ပါ’ဟူေသာ သီခ်င္းကို ဆိုညည္းလွ်က္ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံမွေပးထားေသာ က်ေနာ့္၏ လူနာမွတ္တမ္းကဒ္ျပားကို ထုတ္ျပရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခါ က်ေနာ့္အားအ႐ူးတေယာက္ဟု သတ္မွတ္နိုင္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း က်ေနာ္မ႐ူး သြပ္ေသးေၾကာင္းကိုေတာ့ တစ္စံုတစ္ရာက ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးပါလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ကာလ အနည္းငယ္မွ်ေတာ့ ေစာင့္စားရပါလိမ့္မည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ေနာ္မရူးသြပ္ေၾကာင္း ကိုေလွ်ာက္လဲခ်က္ ေပးမည့္သူသည္ “အခ်ိန္ကာလ” ဟူေသာ ဂုဏ္သေရရွိ ေရွ႕ေနႀကီးတဦး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ကာလအနည္းငယ္မွ်ေတာ့ ေစာင့္စားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
အမ်ားကကြၽဲဟုဆိုသျဖင့္ ဤျဖစ္စဥ္အား က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ဤမဟုတ္ဟု ျငင္းဆိုခဲ့မိပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ က်ေနာ့္အား ‘ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွ ေတြးမထားနဲ႔’ ဟူေသာ လက္လွမ္းမွီရာ ေဆးၿမီးတိုတခြက္ျဖင့္ ၾကံဳရာလူတိုင္းက ကုသၾကသည္။ က်ေနာ့္ အေမသည္ လက္ေမာင္းအရင္းမွ ျဖတ္လိုက္ရေသာ သူမ၏ညာဘက္လက္တဖက္ကို ၾကည့္သလိုမ်ဳိး က်ေနာ္အား ၾကည့္လွ်က္ “အေမ ဒုတၱ၀ယ္ေပးထားမယ္ေနာ္၊ မင္း ပိေတာက္ပင္ ပင္စည္အေျခမွာ ဖ်န္းဖို႔ေလ။ မင္းထင္တဲ့အတိုင္းေနာက္ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဆို ပိေတာက္သီး သီးလာမွာ”
“ေမႀကီးရာ ေနစမ္းပါ။ ဒီေကာင္ေဆး႐ုံတက္လုိက္ရင္ ေပ်ာက္သြားမွာပါ”
အေဖက အေမ့အားႏွစ္သိမ့္မည္။ ထုိ႔ေနာက္ က်ေနာ့္အား ျပံဳးေစ့ေစ့ၾကည့္လွ်က္
“သား မင္းေနမေကာင္းဘူး။ ေဆး႐ုံတက္ရမယ္။ မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘာမွမထားနဲ႔။ အခုလာမယ့္ေႏြက ရာသီဥတုေကာင္းသားပဲ။ ပိေတာက္ေတြ သီးမွာပဲ။ အဲ့ဒီ့ပိေတာက္သီးေတြခူးဖို႔ မင္းေနေကာင္းမွ ျဖစ္မယ္ေလ”
အေဖကလည္း က်ေနာ့္အားႏွစ္သိမ့္စြာ လွည့္စားသည္ ။ ေဆး႐ုံတဲ့။ ထိုသို႔ျဖင့္ –
*******
က်ေနာ္ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံသို႔ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ၿပီး ရက္မ်ားမၾကာမီ ကိုပုညႏွင့္ဆံုဆည္းခဲ့ရသည္။ ကိုပုညသည္ ႐ုကၡေဗဒ အဓိကျဖင့္ မဟာသိပၸံတန္းတက္ေရာက္ေနစဥ္မွာ စိတ္မက်န္းမာသျဖင့္ ေက်ာင္းမွႏႈတ္ထြက္ကာ ေဆး႐ုံ မၾကာခဏတက္ေနရသူ ျဖစ္သည္။ ကိုပုညႏွင့္က်ေနာ္ ဆံုေတြ႕ေတြ႔ခ်င္း …
“ျမင္ဖူးလား။ ဒါမ်ဳိးေလ ဒါမ်ဳိး”
“ဟာ … ခင္ဗ်ား အ႐ူးပဲ”
“အသီးေလဗ်ာ … အသီး”
က်ေနာ္က ဘယ္ဘက္လက္မွ လက္ညႇဳိးႏွင့္လက္မအား ခပ္ဟဟခြာကာ ညာဘက္လက္မွ လက္ညႇဳိးျဖင့္ ထိုအဟေနရာအား ပိတ္လွ်က္ အသီး ပံုစံလုပ္ျပမိ၏ ။
“အသီး ဟား.. ဟား… ဟား။ အသီး ဟား… ဟား… ဟား။ အသီး ဟား… ဟား….ဟား”
သူ႔ေလွာင္ရယ္သံမွာ မတိတ္နိုင္ေတာ့ ။
“ကိုပုည မရယ္နဲ႔ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား အ႐ူးပဲ။ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလားဗ်ာ”
“ကိုသစၥာရယ္ … က်ေနာ္က ႐ုကၡေဗဒကို ဘြဲ႔ေတြ ၊ ဂုဏ္ထူးေတြအတြက္မဟုတ္ဘဲ ၀ါသနာအရလိုက္စားခဲ့သူပါ။ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့အသီးေတြ၊ အပင္ေတြ က်ေနာ္မသိတဲ့အသီး၊ က်ေနာ္မသိတဲ့ အပင္မရွိသေလာက္ပဲဗ်။ ဟား … ဟား … ဟား”
“ဒါမ်ဳိးအသီးေလဗ်ာ”
က်ေနာ္လည္း မေက်နပ္နိုင္ေသးဘဲ သူ႔အားထပ္ျပမိျပန္၏။
“ေအးေလ ဒါလည္း က်ေနာ့္အတြက္ ထပ္တိုးလာတဲ့ပညာပဲေပ့ါ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားျပတဲ့ပံုသ႑ာန္အရ အဲ့ဒီ့အသီးကို က်ေနာ္မသိေသးဘူးဗ်။ အဲ့ဒါ ဘာသီးလဲ ”
“ပိေတာက္သီးေလ … ပိေတာက္သီး”
ကုိပုည ခ်က္ခ်င္းပင္ ေတြေ၀သြား၏ ။ က်ေနာ့္လက္အားကိုင္လ်က္ သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕သို႔ ပင့္မၾကည့္ကာ …
“ျပန္ … ျပန္ျပစမ္းပါဦး ကိုသစၥာ”
က်ေနာ္က သူ႔အားထပ္ျပမိလိုက္ရာ ကိုပုညလည္း အိပ္မက္ေယာင္သူလို ႏႈတ္ကေရရြတ္ေတာ့၏ ။
“ပိေတာက္သီး”
“ဟုတ္တယ္ ပိေတာက္သီး”
********
က်ေနာ့္ဘ၀တြင္ အေရးအႀကီးဆံုးတခုတည္းကိုသာ ျပပါဟုဆိုလွ်င္ ပိေတာက္သီးကိုသာျပရေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ က်ေနာ္ သည္ (တသက္နဲ႔တကိုယ္ မည္သည့္အပင္မ်ိဳးကိုမွ မစိုက္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း) လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အတန္ငယ္အၾကာက ပိေတာက္ပင္တစ္ပင္ကို စိုက္ဖူးခဲ့ျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲအေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုပိေတာက္ပင္အား က်ေနာ္ စတင္စိုက္ပ်ဳိးခဲ့စဥ္ကာလမွစ၍ ယခုအခ်ိန္အထိ အျခားသူတို႔အတြက္ အေရးႀကီးသည္ဟု ယူဆထားၾကေသာ အရာမ်ားကို က်ေနာ္ဘ၀တြင္ ျငင္းဆိုပယ္ခ်ၿပီးခဲ့ၿပီျဖစ္ သည္။
တခါတုန္းက က်ေနာ္တကၠသိုလ္တက္ရန္ျပင္ဆင္ေနခဲ့ေသာႏွစ္တစ္ႏွစ္ တစ္ေပါင္းတကူး ေႏြဦး။ တသက္ေပ်ာ္ခ်င္လွ်င္ သစ္ပင္စိုက္ေပး ပါဟူေသာ စကားပံုအရ က်ေနာ့္တသက္တာ ေပ်ာ္ရႊင္ရမည့္အေရးအတြက္ ပညာေရးအိပ္မက္သစ္ပင္ေရြးခ်ယ္စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ၾကံဳဆံုခဲ့ေသာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္။
“ေဆးျဖစ္ျဖစ္၊ ကြန္ျပဴတာျဖစ္ျဖစ္ တက္ရမယ္။ မင္းအမွတ္က မွီေနတာပဲ။ သူမ်ားေတြတက္ခ်င္လြန္းလို႔ေတာင္ အမွတ္မမွီၾကဘူး”
“မျဖစ္ဘူး အေမ.. သားအဲ့ေလာက္ျမင့္တဲ့ပညာေတြသင္ဖို႔ သားလိုက္မွီမွာမဟုတ္ဘူး … သားည့ံတာ အေမအသိပဲ”
တကၠသိုလ္တက္ခြင့္တြင္ ျမင့္မားေသာအမွတ္မ်ားျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္စာည့ံပါသည္။ အနည္းငယ္မွ် ေရြးခ်ယ္၍သာ ႏႈတ္တုိက္က်က္မွတ္ခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားႏွင့္ စာေမးပြဲေမးခြန္းတိုင္းသည္ အံ့ၾသဖြယ္ရာ တိုက္ဆိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာ က်ေနာ္သည္ ျမင့္မားေသာအမွတ္မ်ားစြြာျဖင့္ေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
“သား ႐ူးသြားလိမ့္မယ္အေမ။ အဲ့ေလာက္ျမင့္တဲ့ပညာရပ္ေတြ သားလုိက္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး”
“ဟဲ့ ႐ူးသြားမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုတည္းက မင္း႐ူးေနၿပီ။ ဒီေလာက္ျမင့္တဲ့အမွတ္ရဖို႔ ေတာ္႐ုံလူလြယ္တာမွတ္လို႔”
“သား ႐ုကၡေဗဒပညာေလာက္ပဲယူၿပီး ဘ၀မွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္တယ္”
“ဘာ ႐ုကၡေဗဒေမဂ်ာယူမယ္ဟုတ္လား။ သစၥာရယ္ … သစ္ပင္ေတြနဲ႔ပက္သက္ရင္ မင္းကဘယ္ေလာက္အျဖစ္ရွိလို႔လဲ”
က်ေနာ္ အားငယ္ခဲ့ရသည္။ အေမ့က႐ုဏာေဒါသစကားေၾကာင့္လည္း က်ေနာ့္ခႏၶာကိုယ္တြင္း ႐ုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီထဲရွိသမွ် အားအင္မ်ားဆုတ္ယုတ္ခန္းေျခာက္သြားသလို ခံစားရေတာ့သည္။ အေမေျပာသည္လည္း မွန္၏။ တသက္နဲ႔တကုိယ္ တပင္တည္းသာစိုက္ခဲ့ဖူးေသာ က်ေနာ့္ ပိေတာက္ပင္သည္္ က်ေနာ့္အား အရွက္ရေစခဲ့၏ ။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အတန္ငယ္အၾကာက က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕တြင့္ အင္အားႀကီးမားေသာ မိုးသက္မုန္တိုင္းတခု က်ေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ္အခ်ိန္ တုန္းက က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ျပင္ရွိ ပိေတာက္ပင္အိုအိုႀကီးသည္ ၿပိဳလဲခဲ့ေလ၏။ ထိုအခါ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသည္ သစ္ေတာေရးရာဦးစီးဌာန၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ အပင္ျပန္လည္စို္က္ရန္သင့္ ေလ်ာ္မည့္ ပိေတာက္ကိုင္းမ်ားကို ယူခြင့္ရခဲ့ၾက၏ ။ က်ေနာ္လည္း ထိုစဥ္က ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါပဲႏွင့္
ပိေတာက္ကိုင္းတကိုင္းကို ေရြးယူ၍ က်ေနာ့္ျခံေထာင့္တြင္ စိုက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာ္ က်ေနာ့္နည္းတူ ပိေတာက္ပင္စိုက္ခဲ့ၾကေသာ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားအျပင္ ၿမိဳ႕ထဲရွိ ျခံ၀န္းတိုင္း၌ ပိေတာက္ပန္းမ်ားပြင့္ေ၀ၾက၏။ ပိေတာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ဟုပင္ ႏႈိင္းဖြဲ႔ဖြယ္။ ဆိုဒီယမ္ မီးဆလုိက္အလင္းေအာက္မွ ပြဲခင္းဇာတ္ခံုကဲ့သို႔ လင္းပ၀င္းလဲ့ေနေသာ ပိေတာက္ပန္းမ်ားႏွင့္ ပိေတာက္ရန႔ံမ်ားသင္းပ်ံ႕ထံုလိႈင္လ်က္ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးသည္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွ၏။ သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ္စိုက္ခဲ့ေသာပိေတာက္ပင္မွာ အပြင့္မဆိုထားႏွင့္
အရြက္ပင္ေ၀ေ၀ဆာဆာ မရွိခဲ့ေပ။
“မင္းတို႔ျခံက အရင္တုန္းက ႐ုပ္ရွင္႐ုံအေဟာင္းေနရာႀကီးကြ။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံပိုင္ရွင္စီးပြားပ်က္ၿပီး ေျပာင္းသြားေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကိုဖ်က္ၿပီး ျခံကြက္ ေတြပိုင္းၿပီးေရာင္းခဲ့တာ။ မင္းတို႔ျခံက ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္စင္ေနရာတည့္တည့္ပဲ။ မင္းပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာ အုတ္ျမစ္႐ုိးအေဟာင္းေတြရွိေနလို႔လားမွ မသိတာ”
ရပ္ကြက္ထဲက အေမတို႔၏အေဖအရြယ္ျဖစ္သူ ေရွ႕မွီ ေနာက္မွီအဖိုးႀကီးတဦးက က်ေနာ္အားေျပာခဲ့ဖူး၏။
“ေဟ့ေကာင္သစၥာ… မင္းစိုက္တုန္းက ပိေတာက္ကိုင္းကို ေျပာင္းျပန္စိုက္လိုက္လို႔ အပင္ကအားယူၿပီး အသက္ဆက္ရွင္ေနရတာျဖစ္မယ္ ဟား … ဟား … ဟား”
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
