>
ဇြန္ ၈၊ ၂၀၁၁
စစ္လက္က်န္ ဘတ္စ္ကားအိုႀကီးဟာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းေပၚမွာ တအိ အိေျပးလ်က္။ ျခံအမွတ္ (၅၄) ေရွ ႔ အေရာက္မွာ ကားေပၚကလူေတြရဲ႕အာ႐ံုက ေဒၚစု ျခံေရွ႕ရွိ လူပရိသတ္ဆီ စုျပံဳေရာက္သြားၾကတယ္။
”လူေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနဘီ”
”ေဒၚစုေတာ့ စကားမေျပာေသးဘူး”
တေယာက္တေပါက္ ေျပာသံေတြ ကားေပၚမွာ ထြက္လာတယ္။ လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရွ ႔မွာရပ္မယ့္ ကုကၠိဳင္းလမ္းဆ ံုမွတ္တိုင္မွာဆင္းဖို႔ တသိုက္သိုက္နဲ႔ ျပင္ေနၾကၿပီ ။
”တိုးမဆင္းၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ…. ေအးေဆးဆင္းၾကပါ”
”တကားလံုးဆင္းမွာပါ ..ခင္ဗ်ား”
”တကားလံုးဆင္းမွာပါ …”
ကားစပယ္ယာကေလးရဲ႕ ခပ္သြက္သြက္ အေျပာေလးေၾကာင့္ တကားလံုးျပံဳး ၾကတယ္။ စပယ္ယာကေလး မ်က္ႏွာ ကလဲ ရွစ္ေခါက္ခ်ဳိးမဟုတ္။ ျပံဳးလို႔။ ဟုတ္ပါရဲ႕။ ေဒၚစုျခံအလြန္ ကုုကၠိဳင္းလမ္းဆံု မွတ္တိုင္မေရာက္ခင္ ကားက ရပ္ေပးလိုက္ေတာ့ … တကားလံုး သြန္ခ်လိုက္သလို။ ကားေပၚမွာ ဒ႐ိုင္ဘာနဲ႔ စပယ္ယာဘဲ က်န္တယ္။ ကား ေပၚက လူေတြဟာ ေနာက္မွာက်န္ခဲ႔တဲ့ ေဒၚစုျခံဘက္ဆီ ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းလို႔။ စေန၊ တနဂၤေႏြတိုင္း ျပဳလုပ္ေနၾက ေဒၚစုျခံေရွ႕ စကား၀ိုင္းေလးဆီသို႔။ အားလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ေဒၚစုကို ခ်စ္ခင္ေလးစားစိတ္ေတြ အျပည္႔။ ေမတၱာဓာတ္ေတြ အျပည့္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ အျပည္႔။
ျခံေရွ႕သံတံခါးႀကီးကေတာ့ ပိတ္ထားတုန္း။ ကားေပၚက ဆင္းလာသူေတြကလဲ ျခံေရွ ႔က လူအုပ္ထဲ စီး၀င္ေရာယွက္။ အခ်င္းခ်င္းလဲ သိသိ မသိသိ ႏႈတ္ဆက္ၾက ေျပာၾက ဆိုၾက ရီေမာ ဖလွယ္ၾက။
ေဟာ …. ဟိုမွာ ေဒၚစုရဲ႕သားငယ္ေလးပါလား။
ကရင္ပုဆိုးအနီကေလးနဲ႔ ေဘးမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ထင္တယ္။ သူနဲ႔ရြယ္တူ နိုင္ငံျခားသား႐ုပ္ လူငယ္ကေလး တေယာက္နဲ႔ အတူတူ။ လူအုပ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ထိုင္ရင္း … သူ႔အေမရဲ႕ လူထုစကား၀ိုင္း ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေန တယ္။ ငယ္ငယ္က အိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္ေတြ ေျပာခဲ႔တဲ႔ သူ႔ ေမေမဟာ … ခုေတာ႔ သူမ ရဲ႕ လူထုကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္း သူမ ခ်စ္တဲ႔ တိုင္းျပည္ ကို အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖို႔ မေမာနိုင္ မပမ္းနိုင္ ႀကိဳးပမ္း ေနရတဲ့အေျခအေနကို (၁၄) ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ေလး၊ ဘယ္လို နားလည္လက္ခံ ထားရရွာပါလိမ္႔။
သိပ္မၾကာခင္မွာ … ျခံ၀င္းသံတခါးႀကီးအေပၚမွာ … ေဒၚစု၊ ဦးၾကည္ေမာင္၊ ဦးတင္ဦးတို႔ (၃) ေယာက္ ေပၚလာတယ္။ သူမရဲ႕ လူထုပရိသတ္ႀကီးဟာ လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္းတီးရင္း … သူမတို႔အဖြဲ႔ကို ႀကဳိဆိုၾကတယ္။ တဦးနဲ႔တဦး အျပန္အလွန္ ေမတၱာ တံု႔ျပန္ေနၾကလို႔၊ စင္ေပၚကလူေတြေကာ၊ စင္ေအာက္က လူထုပရိသတ္ ပါ ျပံဳးရႊင္တဲ့ မ်က္ႏွာ ကိုယ္စီနဲ႔ ပါ။
လူထုက သိခ်င္လို႔ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေဒၚစုတို႔အဖြဲ႔က ေျဖလို႔။ လူထုက လဲ အျပန္အလွန္ ေမးၾက ေျဖၾက။ တိုင္းျပည္ကို စနစ္ဆိုးေအာက္က ႐ုန္းထြက္နိုင္ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္း စဥ္းစား အေျဖရွာၾကလို႔။ ၾကည္နူးစရာ ျမင္ကြင္းေတြပါ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ျခံ၀င္းသံတိုင္ေတြ ေနာက္ကေန … သံတိုင္ ေတြကိုကိုင္ရင္း ျခံျပင္ကလူထုကို ျပံဳးျပဳံးႀကီး ၾကည့္ေနသူက မိုက္ကယ္အဲရစ္။ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ အေခၚ … မိခိလ။
သူ႔ခ်စ္ဇနီးနဲ႔ သူမရဲ႕လူထု တသားတည္းျဖစ္ေနတာကို … ၾကည္ၾကည္နူးနူး ေငးေမာလို႔။ သူ႔အေတြးေတြထဲမွာ …. ”သူခ်စ္တဲ့ … စုကို သူ မပိုင္ေတာ႔ပါလား” လို႔ မ်ား ေတြးေနေလမလား။
ခဏေနေတာ႔ ေရွ႕ဆံုး လူအုပ္ထဲမွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား။ ဘာေတြ ျဖစ္ပါလိမ္႔။ ေဒၚစုကလဲ စကားေျပာရင္း ခဏငံု႔ၾကည္႔တယ္။ ဦးၾကည္ေမာင္၊ ဦးတင္ဦးတို႔ကလဲ … ျပံဳးၿပီး ငံု႔ၾကည့္လို႔။ စိတ္ပူစရာေတာ့ …. မဟုတ္ေလာက္။
ေနာက္ေတာ႔မွ ေဒၚစု ျခံစည္း႐ိုး သံတိုင္ေတြမွာရွိတဲ့ သံတိုင္ေကာက္ေကာက္ႀကီးေတြ ၾကားထဲမွာ … သံဆူးခြၽန္ အေျဖာင့္ တိုတိုကေလးတခုစီ ရွိတယ္။ ေဒၚစုက စကားေျပာရင္း သံတိုင္ေကာက္ေကာက္ႀကီးေတြေပၚကို လက္တင္ၿပီး ေျပာတာကိုး။
အဲဒီမွာ တေယာက္က … ေဒၚစုလက္ကို သံဆူးခြၽန္ အတိုေလးေတြန ဲ႔စူးမွာ စိုးရိမ္သြားသကိုး။ သူ႔မွာပါလာတဲ႔ … ေရးနိုး ေဘာပင္အဖံုးကေလးကို ခြၽတ္ၿပီး သံဆူး ငုတ္တိုေလးေပၚကို သြားစြပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာဘဲ တေယာက္ၿပီး တေယာက္၊ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ေဘာပင္ အဖံုးကေလးေတြ ခြၽတ္ခြၽတ္ၿပီး သံဆူး ငုတ္တိုကေလးေတြမွာ သြား .. သြား စြပ္လိုက္ၾကတာ… ျခံစည္း႐ိုးက သံဆူးငုတ္တိုေလးေတြ အကုန္ ေဘာ ပင္အဖံုး ေရာင္စံုေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ပါေရာလား …။
ေမတၱာဆိုတာ … ေရာင္ျပန္ဟပ္တဲ့ သေဘာေပါ႔ေနာ္။ ျပည္သူေတြက … သူ တို႔ ခ်စ္တဲ့ ေဒၚစုကို သံဆူးငုတ္တိုကေလးေတြနဲ႔ေတာင္ ဆူးမိျခစ္မိမွာ မလိုလားၾက ပါ။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ (၁၅) ႏွစ္ေလာက္က ျမင္ကြင္းကေလးကို ဒီေန႔အထိ ေမ႔မရ။ ျပည္ သူ႔ေမတၱာ လႊမ္းျခံဳခံထားရတဲ့ … ေဒၚစု … ေဘးအႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္က အျမဲ လြတ္ေျမာက္ပါေစ …. ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
