>
ျဖဴျဖဴသင္း
ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၁
ခုတေလာေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီက လူေတြ၊ စစ္တပ္အသုိင္းအဝိုင္းနဲ႔ နီးစပ္သူေတြ၊ ဗမာျပည္တြင္းမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနခ်င္သူ ဥေရာပဘက္က စီပြားေရးကုမၸဏီေတြက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေလသံကေတာ့ စီပြားေရးပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈ ျဖဳတ္သိမ္းေရးဆိုတဲ့ အသံပဲျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ပကတိျဖစ္ေနတဲ့ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းဟာ ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္ က်ပ္တည္း ဆင္းရဲေနရတာ မဟုတ္ဘဲ လက္ရွိ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရးကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားတဲ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ အေပါင္းပါမ်ားရဲ႕ တုိင္းျပည္ စီးပြားေရးအေပၚ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းတာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။
စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈကို က်မအေနနဲ႔ နားလည္ေနတာကေတာ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြက အာဏာရွင္ ႏိုင္ငံေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ၊ ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြကုိ ခ်ဳိးေဖာက္တဲ့အတြက္ ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္ အေရးယူတာ ျဖစ္ပါတယ္။
စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔လို႔ တိုင္းျပည္ ဆင္းရဲပါတယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ တကမၻာလံုးမွာ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ ဒဏ္ခတ္ခံထားရတာ က်မတို႔တိုင္းျပည္ တခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အနီးဆံုး သာဓက ျပပါ ဆုိရင္ေတာ့ က်မတုိ႔ အာဆီယံႏုိင္ငံ ဗီယက္နမ္ကိုပဲ ၾကည့္ပါ။ သူ႔ကို အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ စီးပြားေရ းပိတ္ဆို႔ ဒဏ္ခတ္ခံရတာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ၾကာပါတယ္။ သူလည္း အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံႀကီးကို က်မတုိ႔လိုပဲ မွီခိုၿပီးေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔နဲ႔ အျဖစ္ခ်င္း အေတာ္ေလးဆင္တယ္ ေျပာရမွာပါ။
ခု ဗီယက္နမ္ ဘာျဖစ္ေနသလဲ ျမင္သာႏိုင္ပါတယ္။ အာဆီယံမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ အျမန္ဆံုးစာရင္း ဝင္လာေနၿပီးေတာ့ တဦးခ်င္းဝင္ေငြ ျမင့္တက္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္္ေယာက္ကေတာ့ ဒီလိုျမင္ပါသတဲ့။
“အမွန္ကေတာ့ဗ်ာ တုိင္းျပည္ေပၚထားတဲ့ ေစတနာသာ အဓိကပါ၊ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ေလာက္ သဘာဝ သယံဇာတ မ်ားတဲ့ တုိင္းျပည္ ရွိအံုးမလားဗ်ာ။ ဒါေတြကို ေရာင္းစားတာေတာ့ ေရာင္းရမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ အဓိက ဘယ္မွာ ျပသနာတက္သလဲ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားတုိင္းျပည္က ေငြဝင္လာရင္ တစ္ေဒၚလာ ကုိ တရားဝင္ ေျခာက္က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔ လဲလွယ္တယ္ဗ်ာ။ တကယ့္ေပါက္ေစ်းက တစ္ေထာင္ဆုိေတာ့ ကိုးရာ့ ကိုးဆယ့္ ေလးက်ပ္က ဘယ္သူ႔ဆီ ေရာက္သြားသလဲ ဆိုတာ သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမင္းေတြ အသိဆံုးပါ။
ေနာက္ စီးပြားရွာတယ္ဗ်ာ၊ စီးပြားရွာတယ္ ဆိုတာက ျပည္တြင္းမွာ စီးပြားရွာတယ္။ ဦးပိုင္ လုပ္ငန္းဆုိၿပီးေတာ့ စီးပြားရွာတယ္ဗ်ာ၊ ဒီလို စီးပြားရွာတာလည္း သူတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ရွာေနတာ။ ျပည္သူကို အခြန္အခ သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူ႔ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ဆုိတဲ့ အေျခခ ံလိုအပ္ခ်က္ ျဖည့္ဆည္းဖုိ႔လည္း မဟုတ္ဘူး။
တျခား မေျပာနဲ႔၊ တကၠစီကိုပဲၾကည့္။ ျပည္သူေတြက စားဝတ္ေနေရးေလး ေခ်ာင္လည္ေလမလား ဆိုၿပီးေတာ့ ကားေလးေတြ ေထာင္ၿပီး ဆြဲၾကတယ္။ ဦးပိုင္ကလည္း ပါရမီ တကၠစီဆိုၿပီး လိုက္ဆြဲတယ္။ ဒီကားေတြကလည္း သူတို႔က အေကာက္ခြန္ ကင္းလြတ္ခြင့္နဲ႔ သြင္းလာတယ္။ ဒီကားေတြက ကားအေကာင္းစားေတြ၊ အဲယားကြန္းပါတယ္ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ကားေတြကုိ လူစီးပိုမ်ားတာေပါ့။ ဒါက ထင္သာျမင္သာအပိုင္းဗ်ာ။
အစိုးရဆုိတာ ျပည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြား အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးရတယ္ လုိ႔ပဲ နားလည္တယ္။ ခုဟာက ျပည္သူကို ၿပိဳင္ဘက္လို သေဘာထားေနတာဗ်ာ။ ေနာက္ ျမစ္ဆံုေရကာတာ စီမံကိန္း ဆိုပါေတာ့ ဒီကရလာမယ့္ အက်ဳိးျမတ္ကို ထုိင္းကို ၄၀ ရာႏႈန္း သြားရမယ္၊ တ႐ုတ္က ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ယူမယ္။ တကယ္တမ္း ပိုင္ဆိုင္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကက်ေတာ့ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲရမယ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ သူတုိ႔ တုိင္းသူျပည္သား ျပည္သူလူထုအေပၚ ထားတဲ့ ေစတနာ ေပၚလြင္ေလာက္ေရာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔က ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ ျပန္ငွားေနရသလို ျဖစ္မေနဘူးလား။
ေနာက္ ရလာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြထဲက ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ဒီ ႏုိင္ငံျခားေငြ ဆုိတာကလည္း ခုနေျပာသလို တစ္ေဒၚလာ ေျခာက္က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔ လဲထားတာ။ ဒီေလာက္ေငြကိုေတာင္ စစ္အသံုးစရိတ္ခ်ည္းပဲ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ သြားတာဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္္သူမွ မဆင္းရဲရင္ ဘယ္သူ ဆင္းရဲေတာ့မလဲ။
အခုေတာ့ ကိုယ့္ညံ့ဖ်င္းမႈနဲ႔ ေလာဘကို ထည့္မေျပာပဲနဲ႔၊ တဆိတ္ရွိ စီးပြားေရးပိတ္လို႔ ျပည္သူ ဆင္းရဲတာခ်ည္း ေျပာေနတယ္။ သူတို႔ပုိင္တဲ့ထဲကေန တေယာက္ နည္းနည္းေပးရင္ေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္သူျပည္သားေတြ လူခ်မ္းသာခ်ည္း ျဖစ္ကုန္မွာ။”
အဓိကေတာ့ မိမိရဲ႕ေစတနာေပၚ တည္မီေနရတဲ့ ျပည္သူကို မငဲ့ကြက္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္ ကိုယ့္သားစဥ္ေျမးဆက္ ခ်မ္းသာ အာဏာရေရးေတြနဲ႔ လံုးပမ္းၿပီး တဆိတ္ရွိ ဟုတ္သေယာင္ ဆင္ေျခေပးလိုက္၊ ျပည္သူနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြနဲ႔ ျပည္သူကို ရန္တိုက္ေပးလိုက္ဆိုတဲ့ ၂၀ ရာစုက နည္းေဟာင္းေတြ သံုးေနျမဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခုလက္ရွိ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို ေမးေစ့ခ်င္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈလုပ္လို႔လား ဆိုတာ ေမးရင္ အစိုးရညံ့လို႔ ဆုိတဲ့အေျဖကို ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက ေျဖၾကမွာပါ။ အရင္ ၂ ႏွစ္ေလာက္က ကုမၸဏီဒါ႐ုိက္တာတေယာက္က စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္ က်ေနာ့္ ဝန္ထမ္းေတြ အလုပ္ျပဳတ္ရပါတယ္လို႔ ထေအာ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုမလုပ္ရင္ အျပစ္မဲ့ ကရင္ အပါအဝင္ တိုင္းရင္းသားေတြ ဘယ္ေလာက္ေသမလဲ ဆိုတာ မေတြးဝံ့စရာပါ။ လူေတြ အလုပ္ျပဳတ္တာနဲ႔ လူေတြ အသတ္ခံရတာ ဘယ္ဟာက စိတ္ခ်မ္းသာစရ ာေကာင္းမလဲ ဆိုတာကို အလုပ္ျဖဳတ္ခံရသူေတြလည္း ခံစားမိမွာပါ။
ဒီိေတာ့ တုိင္းျပည္ကို ဘယ္လုိစီမံခန္႔ခြဲမလဲ၊ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္သလား၊ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ခ်စ္ေနတာလားဆုိတာေတြကုိ ျပန္လည္ တြက္ဆမိေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖြဲ႔ ဆိုတာမရွိဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔လုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္သြားသလဲ၊ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ ဆုိတာ မရွိေတာ့ဘဲနဲ႔ စစ္တပ္ လုိ႔ပဲ အမည္နာမတြင္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွတဲ့ အမိေျမ ကာကြယ္ေရး အဓိပၸာယ္ ဘာေၾကာင့္ ေလ်ာက်သြားသလဲ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။
ဒါေတြကေတာ့ စီးပြားေရ းပိတ္ဆုိ႔မႈနဲ႔ လံုးဝ မသက္ဆုိင္တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္တယ္ ဆိုတာ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ က်မတို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း အရာရာ ပိတ္ဆို႔မႈ ခံေနရတာပါ။ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၂၀၀၀ အပါအဝင္ တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရွင္ေတြ အပိတ္အဆို႔ အတားအဆီး ခံေနရတာေၾကာင့္ ပိတ္ဆို႔မႈကို က်မကိုယ္တိုင္ မလိုလားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ အရာဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အဝိဇၨာလို႔ မျမင္ေသးသ၍ေတာ့ စီးပြားေရးတင္ မကပါဘူး၊ နိဗၺာန္ကုိပါ ပိတ္ဆို႔လိမ့္မယ္လုိ႔ က်မ ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။
က်မ မျဖဴျဖဴသင္းပါ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
