>
ေသြး
အမည္မေဖာ္လုိသူတဦး
ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၁
(PLHA – People living with HIV/ AIDS)
(ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေ၀ဒနာသည္တို႔ရဲ့ ပင္ကိုယ္ေရး ခံစားခ်က္မ်ား)
ကိုယ့္မွာ HIV ႐ွိတယ္ဆိုတာ မသိခင္ကတည္းက တရပ္ထဲေန သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တာ ေတြ႕ဖူးတယ္။အတူစား၊ အတူသြား၊ အတူလာပဲ။ သူ႔အေမက ဖာေခါင္း။ သူ႔အိမ္ကဟာေတြဆီကကူးတာပဲလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ သူ႔ကို ခြဲျခားၿပီးမဆက္ဆံခဲ့ဘူး။ အတူသြား၊ အတူလာတာနဲ႔ မကူးႏိုင္ဘူးဆိုတာကိုသိတယ္ေလ။
ကၽြန္ေတာ္မွာ HIV ပိုး႐ွိေနၿပီလို႔ (၂၀၀၇) ေလာက္မွသိတာ။ အ႐ိုး အဆစ္ေတြကိုက္လို႔ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္ ျဖတ္လိုက္ရတယ္။ ေသြးေၾကာပုတ္ေရာဂါဆိုလား။ ေဆးလိပ္ေတြ တအားေသာက္လို႔ လို႔ ဆရာ၀န္က ေျပာတာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ခုႏွစ္ႏွစ္သားေလာက္ကတည္းက ေသာက္ခဲ့တာ။ အဲဒီေျခေထာက္ျဖတ္ရ တုန္းက HIV ရွိတာ သိရတာပဲ။ ေဆး႐ုံကဆင္းေတာ့ အေမနဲ႔ မိသားစုက သူတို႔နဲ႔ အတူအေနမခံေတာ့ဘူး။ စားအိုး၊ စားခြက္၊ ေသာက္ေရအိုးအတူ အသုံးမခံေတာ့ဘူး။ အိမ္ေလးတစ္အိမ္ သီးသန္႔ခြဲေဆာက္ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၀မ္းလဲနည္းတယ္။ ေဒါသလည္း ထြက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေနရတယ္။
ညည မိသားစုနဲ႔ TV ၾကည့္တာကို ကူးမွာေၾကာက္လို႔ အၾကည့္မခံဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ၾကည့္တဲ့ ခံုကို အစ္ကိုက ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္တယ္။ အရပ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္ ႏိွပ္ေပးေနက် လူတစ္ယာက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့ကို အႏွိပ္မခံေတာ့ဘူး ။ တူမေလးကို ခ်ီေတာ့လဲ သူ႔အေမက အခ်ီမခံေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္မွမထြက္ေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းေနျဖစ္ေတာ့တယ္။ မိသားစုထဲက တစ္ေယာက္က ရပ္ကြက္ထဲ ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့ တစ္ရပ္လံုး သိကုန္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေ႐ႊျခေသၤ့ေရာက္သြားေတာ့ ေ႐ႊျခေသၤ့ကလူေတြ ခဏခဏလာတယ္။ သူတို႔က အိမ္သာ အတူတက္လို႔ မကူးႏုိင္ဘူးေျပာတယ္။ ေရအတူေသာက္၊ ထမင္းအတူစားတာနဲ႔ မကူးႏုိင္ဘူးလို႔ လာတိုင္း ေျပာတယ္။ ေရႊျခေသၤ့သင္တန္းတို႔၊ ေတြ႕ဆံုပြဲတို႔က ျပန္လာရင္လည္း ပညာေပးစာအုပ္ေတြကို အေမ့ကို ဖတ္ျပတယ္။
မႏွစ္က မခင္မ္ိုးမိုးလြင္လာၿပီး သူလည္းပဲ ေ၀ဒနာ႐ွင္ပါ။ မိသားစုက ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ခံရတယ္။ အခုေတာ့ ေျပလည္ေနပါၿပီလို႔ သူ႔အေၾကာင္းကို ေျပာသြားတယ္။ အဲဒါေတြကို အေမက အိမ္ထဲကေန နားေထာင္ေနၿပီး သူျပန္သြားေတာ့ ငိုေတာ့တာပဲ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ မိသားစုက ခဲြျခားဆက္ဆံျခင္း ေလ်ာ့နည္းလာတယ္။ အဲဒီေနာက္ အိမ္သာလည္း ခြဲမထားေတာ့ဘူး။ အစားအေသာက္လည္း အတူ စားလာတယ္။ တခါတေလ သူတို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ထမင္းခ်က္ေပးရတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္က က်န္းမာေရး ေကာင္းလာၿပီး တျဖည္းျဖည္းဝလာတယ္။ ထင္းကူခြဲေပးတယ္။ အိမ္က အေၾကာ္ေရာင္းတယ္ေလ၊ အေၾကာ္ေၾကာ္ဖို႔အတြက္ တိုဟူးကိ်ဳေပးတယ္။ ေရာဂါေၾကာင့္ေတာ့ ခြဲျခားမႈ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။
တကယ္လို႔သာ ေ႐ႊျခေသၤ့အဖြဲ႕နဲ႔ မေတြ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို စိတ္ညစ္ၿပီး ေသေလာက္ ၿပီဗ်။ ဘာေသြးသားမွ မေတာ္မစပ္တဲ့ လူေတြက အိမ္လာၿပီး ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးေနေသးတာ၊ အရင္း အခ်ာႀကီးေတြက ပစ္ထားလို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး သေဘာထား ေျပာင္းလာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ၁၆ ႏွစ္သားေလာက္မွာ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ ငါးႏွစ္ေလာက္ေပါင္းၿပီး အဲဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ကြဲသြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ မိသားစုနဲ႔ ျပန္မေနေတာ့ပဲ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေနတယ္။ အလုပ္ကေတာ့ ဆိုက္ကားနင္းတယ္။ အဲဒီေနာက္ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ေနတယ္။ ပထမအိမ္ေထာင္နဲ႔တုန္းက ေတာင္သူလုပ္တယ္။ မိန္းမရြာ သြားၿပီး လုပ္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုက အစ္ကိုတစ္ေယာက္ အစ္မတစ္ေယာက္ ညီမတစ္ေယာက္ ႐ွိတယ္။ အစ္ကိုက လက္သမားလုပ္တယ္။ အစ္ကိုနဲ႔လက္သမား လိုက္လုပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၿပီး မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ဆိိုုက္္ကားနင္းတယ္။ အဲဒီေနာက္ မိန္းမ ၂-၃ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့ ဖူးတယ္။ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကေပါ့ဗ်ာ။
HIV ရွိမွန္းသိရတဲ့ အခ်ိန္က် ဒုကၡိတျဖစ္ေနၿပီ။ မိသားစုက ကၽြန္ေတာ္ကို ခြဲျခားထားေတာ့ ေဒါသ ထြက္တယ္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိတုန္းကဆို ဘယ္သူ႔မွထည့္မတြက္ဘူး။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းသာရွိွရင္ မိသားစုအားလံုးက ထိုင္္ကန္ေတာ့ခ်င္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ျပႏုိင္တယ္။ အခုေတာ့ ကိုယ္ကဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ သူတို႔ေကၽြးတဲ့ မဝေရစာဘဲ စားရတယ္။ ဝဝ မေကၽြးဘူး။ မဝေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ရပ္ကြက္ထဲ လွည့္ေတာင္းတယ္၊ ေတာင္းတာ ကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီေလာက္ပါပဲ။
အဲဒီေတာ့ အစ္ကိုနဲ႔ မိသားစုက ငါတို႔မိသားစုကို သိကၡာခ်တယ္ဆိုၿပီး မေက်နပ္ၾကဘူူး။ ရပ္ကြက္ကလည္း အိမ္ကသြပ္မိုးနဲ႔၊ တီဗြီအေပၚစက္ ေအာက္စက္နဲ႔ ေနႏုိင္လ်က္ ထြက္ေတာင္းေတာ့ ကဲ့ရဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တကယ္မဝလို႔ ထြက္ေတာင္းတာပါဗ်ာ။ သူမ်ားအိမ္ ေတာင္းဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္သတၱိေမြးရတယ္။ သာမာန္အေကာင္းတိုင္းဆို မေတာင္းရဲဘူး။ အရက္ေလး နဲနဲေသာက္ၿပီး မူးလာမွ ေတာင္းရဲတာ။ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္သာ ေကာင္းတယ္ဆို ဘယ္သူ႔ဆီမွ မေတာင္းဘူး။ ဘယ္သူ႔မွလည္း ထည့္မတြက္ဘူး။ ဆိုက္ကားနင္းမယ္။ ဘူတာမွာ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းမယ္။ အိမ္ကဟာေတြကို ထည့္ကို မတြက္ဘူး။
အခုေတာ့ သူတို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေကၽြးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စိတ္ကိုထိန္းၿပီး ေတာ္ေတာ္ကို အေလွ်ာ့ေပးထားရပါတယ္။ အစ္ကိုက ကၽြန္ေတာ္ကို အားက်တာတဲ့ဗ်ာ။ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းခူးေပးတယ္၊ ေရခပ္ေပးတယ္၊ ျခင္ေဆးေခြထြန္းေပးတယ္၊ အဲဒါေတြကို အားက်တာတဲ့ေလ။ သ႔ူကိုလဲ လုပ္ေပးေစခ်င္တာတဲ့ေလ။
အခုဆို အိမ္အလုပ္ကေလးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးပါတယ္ဗ်ာ။ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႔ ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ပဲ အိမ္သာေရကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ျဖည့္တယ္၊ ထင္းခြဲတယ္၊ တိုဟူးက်ိဳေပးတယ္၊ ပဲက်ိတ္ေပးတယ၊္ ထမင္းခ်က္ေပးတယ္……။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
