>
ဒုကၡကို ပ်ားရည္ဆမ္း၍ – ၆
ေမာင္လြမ္းဏီ
ေမ ၂၊ ၂၀၁၁
“ထိုင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမိုင္ခ႐ိုင္အတြင္း ၁၀ ႏွစ္သက္တမ္း ေနထုိင္ခြင့္လက္မွတ္ေတြကို ၂၀၁၁ ခု ဇန္နဝါရီလမွ စတင္ၿပီး မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔အထိ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ ျပန္လည္စိစစ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ ထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း မိမိတို႔လက္မွတ္လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြကိုျပန္သြားၿပီး စိစစ္ခံတဲ့အခါမွာ လက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ လူဦးေရ ၅ ေသာင္းနီးပါးရဲ႕ ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ၃ ေသာင္းေက်ာ္ ပယ္ဖ်က္ခံရပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ …”
အာအက္ဖ္ေအ ေသာတရွင္မ်ား ခင္ဗ်ား
အရင္အပတ္က တာ့ခ္ခ႐ိုင္ မဲေဆာက္ေဒသက ဆယ္ႏွစ္ခံ လက္မွတ္ေတြျပဳလုပ္ၾကတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေလ့လာရမိသေလာက္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ဒီဥပေဒကို ျပဌာန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ေပမယ့္ တေနရာနဲ႔တေနရာ တရြာ တပုဒ္ဆန္း၊ တေက်ာင္းတဂါထာ ဆိုသလို မတူညီတာကို ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။
ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့့ ဥပမာ မဲေဆာက္ေဒသနဲ႔ ခ်င္းမိုင္ေဒသဆိုပါေတာ့၊ ေဒသ ၂ ခုဟာ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ အေျခခံတူညီၾကေပမယ့္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ၾကပံုေတြက မတူျပန္ပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ ပဲြစားခေတြ၊ သူႀကီးကို လာဘ္ထိုးရတာေတြကေတာ့ ဆင္တူၾကပါတယ္။ ေစ်းကေတာ့ ေဒသေပါက္ေစ်းလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ မဲေဆာက္ေဒသမွာက အသစ္ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ စိစစ္မႈေတြလုပ္ေနေပမယ့္ ခ်င္းမိုင္ေဒသဘက္က ရွိၿပီးကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ လက္မွတ္ေတြကို ျပန္စိစစ္တာဆိုေတာ့ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြအတြက္ေတာ့ နားလည္ရခက္တယ္လို႔ ညည္းတြားၾကပါတယ္။
ခ်င္းမိုင္ခ႐ိုင္အတြင္းမွာရွိတဲ့ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြ ျဖစ္တဲ့ မယ္ဆိုင္၊ ဖန္၊ ဝင္ဟယ္ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ ၁၀ ႏွစ္ခံ လက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္ေနထိုင္ၾကသူ အမ်ားစုက ျမန္မာႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ ရွမ္း၊ လားဟူ၊ ပေလာင္လူမ်ဳိးေတြပါ။ အမ်ားစုက စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ေတြပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တရားမဝင္ ခိုလႈံေနထိုင္လာၾကတာ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ နီးပါး ရွိၾကတဲ့ သူေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ခန္႔မွန္းေျပာဆိုခ်က္ေတြအရ လူဦးေရ ၅ ေသာင္းနီးပါး ၁၀ ႏွစ္ခံလက္မွတ္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလက္မွတ္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ကမွ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြက စိစစ္ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။
၁၀ ႏွစ္ခံလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္သူေတြဟာ ပညာသင္ၾကားခြင့္၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရပ္ေတြမွာ ယာယီအေျခခ် ေနထုိင္ခြင့္၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္၊ ေဆးကုသခြင့္နဲ႔ ခရီးသြားလာခြင့္ေတြရရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း လူတိုင္းနီးပါး လုပ္ကိုင္လိုၾကပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္ ခ႐ိုင္ရဲ႕ထူးျခားခ်က္က အမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ဳိးသားျဖစ္ျဖစ္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေတာ္ အပါအဝင္ ခ႐ိုင္အတြင္းမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခ်င္ရင္ လုပ္ငန္းရွင္ရဲ ့ ေထာက္ခံခ်က္၊ ၁၀ ႏွစ္ခံ လက္မွတ္လုပ္စဥ္က ေထာက္ခံေပးသူရဲ ့ ေထာက္ခံခ်က္ေတြ ျပည့္စံုရင္၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္ လက္မွတ္ (ဝပ္ပါမစ္) လည္းရွိမယ္ဆိုရင္ ခရီးသြားလာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ကို ၆ လ သက္တမ္းအထိ ေပးတာေၾကာင့္ လူတိုင္းလိုလို ကိုင္ေဆာင္ခ်င္ၾကတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ခ်င္းမိုင္ခ႐ိုင္ထဲမွာ လုပ္ေပးတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ ၃ ၿမိဳ႕နယ္မွာေတာင္ လက္မွတ္လုပ္ဖို႔ စုစုလ်ားလ်ားစရိတ္ေငြေၾကးက ထို္င္းဘတ္ေငြ တေသာင္းကေန ေလးေသာင္း ဝန္းက်င္အထိ ကုန္က်တာေၾကာင့္ လူတိုင္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ အေတာ္ခဲယဥ္းတဲ့ ေငြေၾကးပမာဏ ဆိုပါေတာ့။ သို႔ေပမယ့္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ ့ ၾကံဖန္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ထိုင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမိုင္ခ႐ိုင္အတြင္း ၁၀ ႏွစ္သက္တမ္း ေနထုိင္ခြင့္လက္မွတ္ေတြကို ၂၀၁၁ ခု ဇန္နဝါရီလမွစတင္ၿပီး မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔အထိ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ ျပန္လည္စိစစ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ ထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း မိမိတို႔လက္မွတ္လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြကိုျပန္သြားၿပီး စိစစ္ခံတဲ့အခါမွာ လက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ လူဦးေရ ၅ ေသာင္းနီးပါးရဲ႕ ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ၃ ေသာင္းေက်ာ္ ပယ္ဖ်က္ခံရပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။
တခ်ဳိ႕က ၿမိဳ႕နယ္၊ ရပ္ကြက္ အိမ္နံပါတ္တခုတည္းျဖစ္တဲ့ အိမ္ေထာင္စုတခုတည္းမွာပဲ မိသားစုဝင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ ၂၀၀ ျဖစ္ေနတာ။ ေဒသခံ သူႀကီးျဖစ္သူနဲ႔ ေထာက္ခံခဲ့တဲ့သူေတြ၊ ပဲြစားလုပ္ေပးခဲ့တဲ့သူေတြက ေသဆံုးသြားတာ၊ နယ္ေျပာင္းသြားတာ၊ ဆက္သြယ္လို႔မရတာ၊ ကတ္ေတြကို ျပန္စိစစ္တဲ့အခါ ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ လူအမည္နဲ႔ ကိုယ့္အမည္ လြဲမွားေနတာ စတဲ့ အခ်က္ေတြအျပင္ ထိုင္းဘာသာစကား၊ ထိုင္းစာနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံဥပေဒကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာမေပါက္တဲ့အခ်က္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္႐ံုးက မွန္ကန္တယ္လို႔ စိစစ္ေထာက္ခံခ်က္ရရွိဖို႔အတြက္ကလည္း သူႀကီး၊ ပဲြစားနဲ႔ ႐ံုးျပင္ကနား ႏွီးႏြယ္ပတ္သတ္တဲ့ အရာကိစၥေတြ အတြက္ ေငြတံတားခင္းရျပန္တာပါပဲ။
တရားမဝင္ ပယ္ဖ်က္ခံရတဲ့သူေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးကေတာ့ အေတာ္ရင္ေလးစရာပါ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ကို အတိဒုကၡ ျဖစ္ၾကရတာဆိုပါေတာ့။ ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္က ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းအိမ္မွာပဲ ယာယီတည္းခို ေနထိုင္ၿပီး ရႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းကို ထပ္ရွာရမလို၊ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ခ်င္းမိုင္ကိုပဲ ျပန္တက္ရမလို ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနၾကရတာပါ။ တခ်ဳိ႕က မိသားစုလိုက္ ပယ္ဖ်က္ခံရတဲ့သူေတြလည္း ပါတယ္ေလ။ စာရင္း ပယ္ဖ်က္ခံရသူေတြၾကားမွာလည္း သတင္းစကားနဲ႔ ေကာလဟလေတြကလည္း မိႈလိုေပါက္ေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။
တျခားၿမိဳ႕နယ္မွာ သြားလုပ္ရင္ရတယ္။ ေငြေတာင္ ဒီေလာက္မကုန္ဘူးတို႔။ ေငြေသာင္းခ်ီကုန္လို႔လည္း မေသခ်ာဘူး။ အထက္က ထပ္စိစစ္စစ္ေဆးေနရင္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ၾကာအုန္းမွာတို႔။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေငြသာအဓိကပါ။ ေပးႏိုင္ရင္ ရပါတယ္တို႔။ သူႀကီးက ေနာက္မွပါ။ ခု ေထာက္ခံေပးမဲ့သူကို အရင္ရွာ ဘတ္ေလး ငါးရာနဲ႔ အဆင္ေျပမွာတို႔။ သူႀကီးက စာရင္းသစ္တင္ေပးမယ္ ၃၀၀ ပဲတို႔။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တုိင္းရင္သားေတြ ေဆြလိုက္မ်ဳိးလိုက္၊ အံုလိုက္က်င္းလိုက္၊ ရပ္လိုက္ရြာလိုက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္၊ ျငဳပ္ခင္း၊ ၾကက္သြန္ခင္းနဲ႔ ေတာင္ယာခင္းထဲေတြမွာေတာ့ ဘယ္စကားက အမွန္ဆိုတာ ေဝခဲြရခက္ေနၾကပါတယ္။
နားဆင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေမာင္လြမ္းဏီ
၉ – ၃ – ၂၀၁၁
မူရင္း – လြတ္လပ္သည့္ အာရွအသံ www.rfa.org/burmese
သ႐ုပ္ေဖာ္ – ေမာင္ေမာင္တင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
