>
ဂြဒ္ထနဲ႔ ကလီးယားန (ကြက္စိတ္ေတာ္ၾကီး)
မိုးနတ္သား
မိုးမခ၊ ဧျပီ ၂၁၊ ၂၀၁၁
(သံေန သံထားနဲ႔ တဦးတည္း အသံထြက္ဖတ္ရန္)
တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားတို႔ခင္မ်ား ဒူ ဟူ ဟူ ဟူ…………….
အဟြတ္အဟြတ္ အၿဖီးအျဖန္းလဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒရြတ္ ဒရြတ္နဲ႔ ခရီးမလွမ္းၾကရေအာင္၊ ဂြဒ္ ဂြဒ္နဲ႔ ကလီးယန္း ေတာ့မွာပါဗ်ဆိုၿပီး ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္္ သမၼတႀကီးက အမိန္႔ႀကီးဟလိုက္ၿပီ။
ဒူ ဟူ ဟူ ဟူ…………..
ျပည္ျမန္မာသာေစ့သာေစေၾကာင္း အေကာင္းအစင္ေတြနဲ႔ ေမာင္းႏွင္ေတာ့မယ္။
ဒူ ဟူ ဟူ ဟူ………….
အေကာင္းအစင္ေတြ အဟုတ္တန္းေပၚေအာင္ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ား ေဖၚေဆာင္ရာမွာ ေတာ္ေအာင္ေရာ္ေအာင္ ရည္ရြယ္ေတာ္မမူဘဲ ျပည္သူမ်ားရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ေျပာစကားေတြကို ေတာစကားေတာင္စကားရယ္လို႔ ေဂ်ာင္ၾကားမသြင္းပါဘူးတဲ့ေလ။
ဒူ ဟူ ဟူ ဟူ……….
အရုပ္ရတဲ့ကေလး အရုပ္တျပျပနဲ႔ ေျပးလႊားေနသလုိ ဒီမိုကေရစီအစိုးရဟုတ္သကြဆိုၿပီး စတုတၳမ႑ိဳင္ေတာင္ တုပ္ကြရမဲ့အလံတိုင္လို႔ သံၿပိဳင္လဲ ဟစ္ေပါ့။
ဒူ ဟူ ဟူ ဟူ……….
ဥပေဒမ်ား၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို ေဖၚက်ဴးတဲ့အခါ ခ်စ္ရပါေသာျပည္သူမ်ားရဲ႕ မူလအခြင့္အေရးမ်ားကို အေငၚတူးသလိုလဲ မျဖစ္ေစနဲ႔တဲ့။
ဒူ ဟူ ဟူ ဟူ……….
ျပည္သူေတြအေပၚေစတနာထားေၾကာင္း ေၾကညာေမာင္းအထပ္ထပ္ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္၊ လွည္းေန ေလွဆိပ္ ေထာ္လာဂ်ီဂိတ္မက်န္ တီဗီ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္တကာတို႔ကေန သမၼတႀကီးအသစ္က ဟစ္ဟစ္ၿပီး ေအာ္ေခ်ၿပီ။
ဥကၠဌတုန္းကလုိ မဟုတ္သမွ် မလုပ္ၾကေတာ့ဘဲ သမၼတမို႔ သမေတာ့မယ္ မွ်ေတာ့မယ္ေပါ့။
အင္း ယံုေကာင္ငံုၿပီး ဒီမိန္႔ခြန္းကိုေျပာေပမဲ့ ယံုရခက္ခက္။ ေတာ္ၾကာေန ယံုသူ႔တာဝန္သာျဖစ္ေၾကာင္းဆို ကိုယ္ဘဲ အ- ရာက်ေတာ့မယ္။
ဦးသန္႔ရဲ႕ေျမးကေလးေျပာသလို လာဘ္မစားတဲ့ တမတ္သား အရပ္သားအစိုးရႀကီးလို႔ေတာင္ နာမည္ႀကီးေနတာပဲေလ လို႔ ေတြးၿပီး ယံုမယ္ျပင္လိုက္ျပန္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ အမတ္ကေလးမ်ားရဲ႕ အရပ္ေလးကို အားနာေနရတဲ့ လတ္တေလာ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ျမင္ေယာင္မိပ။
အမတ္အမတ္ကေလးမ်ားခမ်ာ
“ငါလာၿပီ ဗမာျပည္ေရ၊ မင္းရဲ႕အနာမ်ဳိး ၉၆-ပါးထဲက က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးေလာက္ေတာ့ အခုခ်က္ခ်င္း ငါကုေပးလို႔ရမယ္၊ က်န္တာေတြေတာ့ ၅-ႏွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္၊ အခ်ိ္န္ေတြမွ အားႀကီး၊ လုပ္ပါေလ့”
ဆိုၿပီး စိတ္ကူးတေလွႀကီးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲေခ်ာင္းေလးကို ျဖတ္ၾက။
ေရြးေကာက္ပြဲကမ္းတဖက္က လႊတ္ေတာ္ႀကီးထဲေရာက္လို႔ ေခါင္းေပါင္းစတလြင့္လြင့္ ေတာင္ရွည္ပုဆိုး တပင့္ပင့္နဲ႔ တိုင္းက်ဳိးျပည္ျပဳအဆိုေတြ ဆင့္လုိက္မဟဲ့ဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတာ္ဖြင့္လိုက္ေတာ့မွ ဒါျဖင့္ ဟဝွာျဖင့္ အရင့္အရင္က လုပ္ပီးသား၊ အဲဒီတုန္းက မင္းဘယ္နား သြားအိပ္ေနလဲ၊ အဲဒါေတြ ေတာျပန္ေျပာလို႔ ဝန္မင္းမ်ားက ေကာလိုက္ေတာ့ ေခါင္းေပါင္းစမဝင့္၊ ေတာင္ရွည္မပင့္သာ၊ မဆိုသင့္ရာ၊ ဆိုမိပါသည္၊ ဆိုရာစကား၊ ဒီအမွားကို၊ ေျမာင္းၾကားထဲမွာ ပစ္လို္က္ပါမည္ အဟင့္ အဟင့္ ဆိုၿပီး ျပန္ထိုင္သြားရတာေတြက တေလွႀကီး။
ၾကားရၾကားရ နားဝမသက္သာေတြေလ။
တေနကုန္လဲ စာေတြၾကည့္၊ တႏွစ္လံုးလဲ စာေတြၾကည့္၊ စာမသိ စာမသိ။
တဘြဲ႔ရလဲ တမ်ဳိးလို၊ ႏွစ္ဘြဲ႔ရလဲ တမ်ဳိးလို၊ သင္တန္းကို သင္တန္းကုိ။
စစ္တပ္ဖက္လဲ တမ်ဳိးသင္၊ အရပ္ဖက္လဲ တမ်ဳိးသင္၊ ႏွစ္ဖက္ခ်ဥ္ ႏွစ္ဖက္ခ်ဥ္–
ဆိုတဲ့ပညာေရးႀကီးကို သံုးသပ္အကဲျဖတ္ၿပီး ျပင္သင့္တာျပင္ ဆင္သင့္တာဆင္ရေအာင္လို႔ ဇလပ္ေျမ အမတ္ေဆြက တင္ျပေတာ့ သူရႆတီကိုယ္စား ျမန္မာ့ပညာေရးကိုေစာင့္ေရွာက္သူ ေဒါက္တာခ်မ္းၿငိမ္းက လက္ရွိျမန္မာ့ပညာေရးသည္ ေအာက္စဖို႔ကပင္ ေအာက္ႀကိဳ႕ရမည့္ ပညာေရးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္က ပီအိပ္ခ်္ဒီမ်ားသည္ ဟားဗတ္ကိုပင္ မအားလပ္လို႔သာ သြားေရာက္ မသင္ေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မွင္ႏွင့္ေမာင္းႏွင့္ ရွင္းလင္းကာ တင္သြင္းတဲ့အဆိုကို ျပန္ရုပ္ခိုင္းေတာ့ အရင့္အရင္ အမတ္မင္းမ်ားလို ခ်င္းကိုယ္ေတာ္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ေသသင့္ပါတယ္ဆိုၿပီး ျပန္ရုပ္မေပးတဲ့အတြက္ မဲခြဲၾကေရာ။
အဲသလိုမဲခြဲၾကေတာ့မွဘဲ ပညာေရးမွာေတာ့ ကန္႔ကြက္သူမရွိႏိုင္ပါဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တဲ့ လြတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးႀကီးဟာ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလြန္းလွစြာ ျမန္မာ့ပညာေရးတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႀကီးကို တက္ညီလက္ညီ မီးေလာင္တိုက္ သြင္းခဲ့ၾက။
ေအာ္ ျမင္ရျမင္ရ ရင္ဝမသက္သာဆိုတာမ်ဳိး။
တက်ပ္တျပားမရွိတဲ့ ဆင္းရဲသား၊ တေန႔လုပ္ တနပ္မဟားဒယားစားမ်ားမေျပာနဲ႔၊ လက္မွတ္တခါထိုး ဆယ္မိုးဆယ္ေႏြစားမကုန္သူေဌးေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ေျမေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြကို သန္းေပါင္း ေသာင္းခ်ီ ေပးဝယ္ေနၾကတဲ့သူေဌးေတြ၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမ အပန္းေျဖစခန္းေတြအပါအဝင္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ေတာင္ ဘာေတြ ပိုင္တယ္လို႔ ေျပာရမွန္းမသိႏိုင္ေအာင္ပင္ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ဟူးဟူးထေနတဲ့ ထူးေတဇတို႔လိုသူေဌးေတြ၊ ေငြေၾကးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိပါတယ္လို႔ အဘယ္စာရင္းအင္းပညာရွင္မွ တြက္ခ်က္ဖို႔ စိန္မေခၚရဲတဲ့ ကိုခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊမိသားစုလို ခ်ဳပ္မိသားစုေတြ၊ (စစ္သားစစ္စစ္ဟုလဲ မေျပာသာ၊ အရပ္သားဟုလဲ ေျပာရခက္၊ အာဏာစက္ရွိေသးလားလဲ မသိ၊ မရွိေသးလားလဲ မသိ၊ ေနာက္ျဖစ္လာသည့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမဟုတ္သည္ကတခ်က္၊ အဖက္ဖက္က တြက္လုပ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ၊ လူနဲ႔စစ္သားေပါင္းစပ္တဲ့ ကိုခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေတာ့ ဟုတ္တန္ရာေသးသည္ဆိုၿပီး ကိုခ်ဳပ္မွဴးႀကီး လုပ္လိုက္ပါေၾကာင္း) ေခတ္အစုတ္မွာ သစ္ခုတ္ရင္း သူေဌးျဖစ္ေနတဲ့ အလံုတင္ဝင္းတို႔လိုဟာေတြအတြက္ ေတာင္ က်န္းမာေရးဝန္ေဆာင္မႈ အျပည့္အဝေပးထားတယ္၊ ဘာမွ ထပ္လုပ္ေပးစရာ၊ ျဖည့္စရာ၊ စြက္စရာ မလိုတဲ့ စၾကာဝဠာ့အေကာင္းဆံုးက်န္းမာေရးစနစ္ က်င့္သံုးေနပါတယ္ဆိုၿပီး က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အဆိုကိုပယ္ခ်သူ က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း ေဒါက္တာေက်ာ္ျမင့္ရဲ႕ ဖုန္းနံပတ္မ်ား၊ တိုက္လိပ္စာ မ်ား၊ ကုမၼဏီလိပ္စာမ်ား၊ ၿခံလိပ္စာမ်ား၊ ဆိုင္လိပ္စာမ်ားသိရင္ ေဖၚျပေပးၾကပါခင္ဗ်ား။
ေဆးဖိုး၊ ေဆးရုံဖိုးမတတ္ႏိုင္လို႔ ေဆးရုံမတက္ႏိုင္ဘဲ (တိုင္းျပည္အတြက္) (က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးအတြက္) အေသခံသြားသူေတြ၊ ေဆးဖိုး၊ ေဆးရုံဖိုးမတတ္ႏိုင္လို႔ ဆက္မကုေတာ့ဘဲ ေဆးရုံကဆင္းၿပီး (တိုင္းျပည္ အတြက္) (က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးအတြက္) အေသခံေနရသူေတြရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားက တိရစၦာန္ေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈခံရတာကို အားက်ရင္း၊ တခ်ဳိ႕လဲ ႏိုင္ငံျခားက တိရစၦာန္ျဖစ္ခ်င္ရင္း ေသသြားသူေတြရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာၾကရေအာင္ နတ္လမ္းညြန္မလို႔ပါခင္ဗ်ား။
(တခ်ဳိ႕ စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔သာ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ေနရသည္၊ အျခားစြန္႔သူမရွိဟု ထင္ၾကသည့္အတြက္ (တိုင္းျပည္အတြက္) ဆိုေသာစကားရပ္ကို ထည့္သြင္းလိုက္ပါသည္၊ ေသခ်ိန္တန္လို႔ မဟုတ္ဘဲ တိုင္းျပည္၏ လမ္းမေကာင္းလို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ အခြန္ေငြရွာရင္း ေသသြားရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး ရွိေသးသည္၊ သဘာဝေဘးဒဏ္က်ေရာက္စဥ္ တိုင္းျပည္၏ အသဘာဝအေတြးစံေၾကာင့္ အသက္စြန္႔ သြားၾကသူမ်ားလဲ မေရမတြက္ႏိုင္၊ တိုင္းျပည္ဘ႑ာေငြအတြက္ သဘာဝေဘးဒဏ္အက်ခံၿပီး သစ္ခုတ္ခြင့္ ေတာျပဳန္းခြင့္ ေရႀကီးခြင့္ မိုးေခါင္ခြင့္ေပးရင္း အသက္စြန္႔သြားသူေတြ၊ စြန္႔ေနအံုးမယ့္သူေတြ၊ သက္တမ္းေလွ်ာ့ ၿပီးေနသြားသူေတြဆိုတာက မေရမတြက္ႏိုင္) (အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြ အခြန္ထမ္းႏိုင္ဖို႔ လိုရာပို႔ေဆာင္ျမန္း ေပးေနရတဲ့ လိုင္းကားေမာင္းသူမ်ားဆိုလွ်င္ ရဲပေဒါင္းနီဘြဲ႔မ်ားပင္ ခ်ီးျမွင့္ထိုက္ေပ၏)
ႀကိဳတင္မဲအစိုးရပီပီ အဆိုေတြကို ႀကိဳတင္သြင္းခိုင္းၿပီး ရွင္းခ်င္တဲ့အတိုင္းရွင္း၊ ဗ်င္းခ်င္တဲ့အတိုင္းဗ်င္းေနတဲ့ လြတ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ဂုတ္စီး သမၼတႀကီးက ေျပာတာဆိုေတာ့လဲ ယံုဖို႔ခက္သား။
ေတာ္ေသးတယ္။ မယံုမိလို႔၊ ယံုတဲ့အေၾကာင္း မေျပာမိလို႔သာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စကားေဖါင္ဖြဲ႔ ရဲေတာ့တယ္။ ယံုမိတဲ့ေကာင္ေတြခမ်ာ မသက္သာလွ။
ဒီမိုကေရရယ္လို႔၊ စီမိသည့္ဝန္၊ ကၽြံမိသည့္ႏႈတ္မို႔ မရုပ္ေလာက္ဘူးထင္သူေတြ ဟက္တက္ကြဲသြားၾကတယ္။
ညာတာပါေတး ေရႊျပည္ေအးမိန္႔ခြန္းေလးနဲ႔ ေရႊနားေတာ္သြင္းလိုက္လို႔ တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေတြက မခို႔တရုိ႕ေလး ႀကိဳဆိုလိုက္ၾကေရာ
ေဟာ …
သံခ်ပ္မထိုးရတဲ့။
သမၼတႀကီးစကားကို ယဥ္ေက်းမႈဝန္မင္းက သင္းကြပ္လိုက္သလား။
သမၼတႀကီးကိုယ္စားဘဲ ယဥ္ေက်းမႈဝန္မင္းက ဗ်င္းလြတ္လိုက္သလား။
ဒီမိုကေရစီမ်ားတို႔ရယ္ …
ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ သမၼတမျဖစ္ရဲရင္လဲ စစ္တပ္ကိုသာျပန္အပ္လိုက္ပါ။
စစ္အစိုးရပဲေလဆိုၿပီး ေက်နပ္ၾကမွာပါ။
ဟိုဟာ မလုပ္ရ၊ ဒီဟာ မလုပ္ရ၊ ဟုိဟာ မေျပာရ၊ ဒီဟာ မေရးရဆိုတဲ့ တက္ေခတ္နဲ႔မညီတဲ့ နဂၢတစ္စကားေတြ မိဖျပည္သူမ်ားခမ်ာ မၾကားလိုေတာ့ပါ။ နားခါးလွပါၿပီ။
( ျပည္သူက မိဘျပန္ျဖစ္ခြင့္ရၿပီထင္ပါသည္ )
( မည္သူသည္အမိ၊ မည္သူသည္အဖ၊ မည္သူကသား၊ မည္သူကသမီးဆိုသည့္ကိစၥကိုလည္း လြတ္ေတာ္ ထဲတြင္ တပ္ေရာ အရပ္ေရာဆံုတုန္း ရွင္းသင့္သည္ထင္သည္။ ခုဟာက အေဖကို သားက သားေခၚေနသလား၊ သားကို အေဖက အေဖေခၚေနသလား၊ ကြဲကြဲျပားျပားမသိေခ်။ အကယ္၍သာ အေဖသား မွားမိၾကမည္ဆိုလွ်င္ ဤအကုသိုလ္ႀကီးသည္ အေဖသားႏွစ္ဦးလံုး၏ အမိျမန္မာျပည္ႀကီး ေမွာင္ႀကီးက်ကိန္းဆိုက္ေစႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လင္းေအာင္ ရွင္းသင့္သည္ထင္ပါသည္ )
ဒီလို တားတာ ျမစ္တာ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ဘဝကို စိတ္နာၾကလြန္းလို႔ ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာေတြလဲ မနဲေတာ့ပါဘူး။
သားသားႀကီးရင္ဘာလုပ္မယ္လို႔ ကေလးကိုေမးေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးလုပ္မယ္လဲ မေျပာေတာ့ဘူး၊ အင္ဂ်င္နီယာ ႀကီးလုပ္မယ္လဲ မေျပာေတာ့ဘူး၊ စစ္ဗိုလ္ႀကီးလုပ္မယ္လဲ မေျပာေတာ့ဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားသားလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ကေလးေတြေတာင္ အေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။
ေအာ္ သူတို႔လဲ တီဗီ ဗီဒီယိုေတြကတဆင့္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကဘာ၊ သူ႔တိုင္းျပည္ကဘာဆိုတာ သိသြားၾကၿပီေပါ့။
သံခ်ပ္ဆိုတာ အႏုပညာပံုသ႑ာန္တခု။
စာေပပံုသ႑ာန္တခု။
သံခ်ပ္ဆိုတာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈလကၡဏာ။
ကဗ်ာဖြဲ႔ထံုးတမ်ဳိး။
သံခ်ပ္ဆိုတာ စတုတၳမ႑ိဳင္ရဲ႕ ဦးေဆာက္ပန္း။
သံခ်ပ္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ရဲ႕ ေရွ႕ေတာ္ေျပး။
သံခ်ပ္ဆိုတာသမၼတႀကီး အေလးထားရမယ္ေျပာတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕သေဘာထား၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈဆိုတာကို အသိေတာ္ေခါက္ခက္ေနၾကပါစ။
သမၼတဟာ အစိုးရတရပ္ဟာ သူ႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈတခုလံုးကို ကိုယ္စားျပဳသလား။
ယဥ္ေက်းမႈဝန္ႀကီးဆိုသူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကေရာ ဘာလဲ။ ဘယ္ႏွစ္ဆယ္သားလဲ။
ဧည့္ခန္းထဲ ေစာင္းေကာက္ထည့္ထားရုံနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈရွိသြားေရာလား။
တိုင္းျပည္တျပည္မွာ ၅-ႏွစ္ေလာက္သမၼတျဖစ္ခြင့္ရရုံကေလးနဲ႔ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာပံုသ႑ာန္ တခု၊ စာေပဖြဲ႔ထံုးတရပ္ကို ကန္႔သတ္ခြင့္ရွိသလား။
ယဥ္ေက်းမႈတရပ္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ခြင့္ရွိသလား။
တိုင္းျပည္တျပည္၊ လူမ်ဳိးတမ်ိဳးကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာရွင္တေယာက္ဟာ သူဖြဲ႔ဆိုမဲ့ အႏုပညာ ပံုသ႑ာန္တရပ္ကို သမၼတႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္ဖြဲ႔ဆိုရမွာလား။
ေဟာဒါ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို သင္းကြပ္ပစ္တဲ့သူေတြ ယဥ္ေက်းမႈဝန္ႀကီးျဖစ္တဲ့တိုင္းျပည္ေပါ့။
အႏုပညာဟာ သက္တမ္းမဲ့တယ္။
သမၼတက ဝန္ႀကီးက အခ်ိန္က် သူ႔ဘာသာျပဳတ္သြားမယ္၊ ေသသြားမယ္။
ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာက ရွိေနမွာေလ။
တိုင္းျပည္ႀကီးက ရွိေနမွာေလ။
လူမ်ဳိးေတြက ရွိေနမွာေလ။
စာေပေတြက ရွိေနရမွာေလ။
ကမၻာတည္သေရြ႕ ျမန္မာက ရွိေနရမွာေလ။
ျမန္မာဆိုတာကို ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ျမန္မာ့အႏုပညာ ျမန္မာ့ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကလြဲရင္ ဘာကမ်ား မီးေမာင္းထိုး ျပႏိုင္မွာမို႔လဲ။
ရပ္ထဲရြာထဲ ေဒသထဲက အရြဲအေဆြး အေၾကးအညစ္ေတြကို ေဆးပစ္ေရးသံခ်ပ္ေတြ မေရး မဆို မၿပိဳင္ရေတာ့ တႏြယ္ငင္တစင္ပါ ေတးသစ္ဖြဲ႔ဆိုမႈေတြပါ တျဖည္းျဖည္းက်ဆင္းလာၿပီး သႀကၤန္အႏွစ္သာရ အညစ္အေၾကး ေဆးေက်ာေရးေပ်ာက္ကာ သႀကၤန္ဆိုတာ အရက္နဲ႔ေရေရာထားတဲ့ ေသာက္ေသာက္လဲ ကြဲကြဲေက် အေသၿပိဳင္ပြဲေတာ္ႀကီးျဖစ္သြားၿပီ။
သႀကၤန္ဆိုတာ ျမန္မာေတြ ေတးသစ္သီရာလ။
သႀကၤန္ဆိုတာ ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ၊ ဆိုကၠားသမားေရာ ကားပိုင္ပါ၊ စာမတတ္သူေရာ ပါေမာကၡပါ ေတးဖြဲ႔ၾကတဲ့လ။
သႀကၤန္ဆိုတာ ကေလးလူႀကီး အလႊာေပါင္းစံု စိတ္ကူးကြန္႔ျမဴး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လ။
သႀကၤန္ဆိုတာ တျပည္လံုး အႏုပညာေတြ ႏိုးတဲ့လ။
သႀကၤန္ဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာ ရြက္ေဟာင္းေၾကြၿပီး ရြက္သစ္ေဝတဲ့လ။
ခုေတာ့ သႀကၤန္ဆိုတာ အရက္ဖိုးစုတဲ့လ။
အရက္ေသာက္ၿပိဳင္တဲ့လ။
အရက္ကုမၼဏီေတြ ဂုဏ္ျပဳခံတဲ့လ။
မိဖေတြ စိတ္ပူရတဲ့လ။
နာေရးကူညီမႈယဥ္ေတြ စက္ႏိုးထားရတဲ့လ။
ယဥ္ေက်းမႈေတြ ၿဖဲဆုပ္ခံရတဲ့လ။
သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား …
ကဗ်ာဖြဲ႔နည္းတရပ္ကို ကုမၼဏီလိုင္စင္ခ်ေပးသလို ခ်ေပးလို႔ေရာ ရပါသလား။
ပိတ္ပင္လို႔ေကာ ရပါသလား။
အဲဒီ သံခ်ပ္မထိုးရဥပေဒကို လြတ္ေတာ္ကေရာ အတည္ျပဳေပးလိုက္ပါသလား။
ေအာ္ တိုင္းျပည္ကေတာ့ မရွိေရ ရွိေရနဲ႔ လစာေတြပံုေပး၊ လြတ္ေတာ္ႀကီးေတြ ေဆာက္ေပး၊ အစိုးရဖြဲ႔ေပးနဲ႕ လုပ္လိုက္ရတာ။ လာ လာခ်ည္ေသး၊ သံခ်ပ္ေတာင္မထုိးနဲ႔တဲ့။ တတိုင္းျပည္လံုးမ်ား ခင္မ်ားတို႔ဗိုက္ထဲက ထြက္လာတယ္မ်ား ထင္ေနၾကလား။
ရပ္သင့္ၿပီ။
စစ္အစိုးရတုန္းကလိုမ်ဳိး အႏုပညာေတြကို ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ေသြးလွန္႔ ေသြးပ်က္ၿပီး ခ်ိဳးဖ်က္ႏွိပ္ကြပ္ ျဖတ္ေတာက္ ပိတ္ဆို႔တားဆီးခဲ့တာေတြ ရပ္သင့္ၿပီ။
ဟိုပိတ္ ဒီဆို႔နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး ၾကက္သေရတံုးသြားတာဘဲ အဖတ္တင္တယ္။ ဒီတိုင္း ဆက္သြားရင္ ႏိုင္ငံႀကီးကလဲ တစျပင္လိုျဖစ္ေတာ့မွာ မၾကာေတာ့ဘူး။ ဧရာဝတီႀကီးေတာင္ ေျခာက္ခန္းသြား ေအာင္ လုပ္ပစ္လုိက္ၾကၿပီ။ ဘယ္သူက ဘာနဲ႔ကုစားေပးမွာလဲ။ ဘယ္သူ႔အိတ္ထဲေရာက္သြားတဲ့ စိန္ေတြ ေရႊေတြ ေငြေတြက ဘာနဲ႔ ဘယ္လို ျပန္လုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကထြက္တဲ့လွ်ပ္စစ္ ကိုယ္မသံုးရတဲ့ တိုင္းျပည္ ကမၻာမွာ ဘယ္ျပည္မ်ား ရွိသလဲ။ ကိုယ္တိုင္းျပည္မီးတပြင့္ေတာင္ မသံုးရတဲ့လွ်ပ္စစ္အတြက္ ကိုယ့္အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္တဲ့ ျမစ္ေတြအပ်က္ခံတာ ဘယ္တိုင္းျပည္မ်ားရွိသလဲ။
ဂက္စ္ထြက္တယ္။ လွ်ပ္စစ္ထြက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ ထင္းေခြရတုန္း။ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းရတုန္း။ တတုိင္းျပည္လံုး က်ိန္စာတိုက္ခံေနရၿပီ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား အေမွာင္က်ေနၿပီ။ အဆင္ျခင္မဲ့မႈေတြနဲ႔ ေတာလဲေျမၿပိဳေတာ့မယ္။
တိုင္းျပည္ကို ရင္ကြဲပက္လက္ခ်စ္ၾကသူေတြ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ေငြထုတ္ပိုက္ဆင္းသြားၾကတယ္။ ဂရံေတြကိုင္ ဆင္းသြားၾကတယ္။ တိုင္းျပည္ႀကီးကို ျခစ္လိုက္ၾကတာ။ သစ္ေတြလဲျခစ္၊ ေတာေတြလဲျခစ္၊ ေျမေတြလဲျခစ္၊ ေရေတြလဲျခစ္၊ ေက်ာက္ေတြလဲျခစ္၊ ဂက္စ္ေတြလဲျခစ္၊ တဗိုလ္ၿပီးတဗိုလ္၊ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ခေခြးရရစ္ၿပီး ဝိုင္းျခစ္လိုက္ၾကတာ။ တိုင္းျပည္ႀကီးကေတာ့ ပူေလာင္ကၽြတ္ရြေနၿပီ။
ဧရာဝတီကို ဝကြက္အပ္ခြင့္ ဘယ္သူ႔မွာ ရွိသလဲ။
ဧရာဝတီနဲ႔ အလဲအထပ္လုုပ္ရေလာက္ေအာင္ ဘာေတြမ်ားရခဲ့လဲ။
ဧရာဝတီဆိုတာ ျမန္မာျပည္ဘဲ။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ အလဲအထပ္လုပ္ေလာက္တဲ့အရာေတြ၊ အေၾကာင္းတရားေတြက ဘာေတြလဲ။ ျမန္မာျပည္က တဦးတေယာက္ပိုင္ပစၥည္းလား။
ဒီကိစၥေတြ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာၾကဆိုၾကဖို႔ေတာ့ လိုလာၿပီ။ လြတ္ေတာ္မွာ ၾကားနာၾကဖို႔ေတာ့ လိုလာၿပီ။
ဥပေဒေတြကို ဝန္ႀကီးေတြက ထုတ္ခ်င္ရာထုတ္မွာဆိုရင္ လြတ္ေတာ္ဆိုတာႀကီးက ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ။
လြတ္ေတာ္မွန္သမွ်အတြက္ တလ တလ တိုင္းျပည္က ေပးထားရတဲ့ေငြေတြက နဲနဲေနာေနာမဟုတ္။
တကယ္တမ္း တိုင္းျပည္မွာက ဘာအလုပ္မွ ဟုတ္တိပတ္တိ မရွိ။
ေျမေပၚရွိတဲ့အပင္ေတြလဲကုန္၊ ေျမေအာက္ရိွသမွ်လဲ ႏႈိက္ထုတ္ေရာင္းေနရလို႔ ဘယ္ေန႔တိုင္းျပည္ႀကီးက ေျမေအာက္ကၽြံဝင္သြားမယ္မွန္းေတာင္ မသိ။
လူငယ္လူရြယ္မွန္သမွ် အိုးပစ္ အိမ္ပစ္ မိပစ္ ဖပစ္ သားပစ္ မယားပစ္ လယ္ပစ္ ယာပစ္ ႏိုင္ငံျခားထြက္ ကၽြန္ခံၿပီး ေငြရွာေနရတာ။
အဲဒါေတြကို ထိုင္သံုးေနသူေတြက …..
ခင္ဗ်ားတို႔ အစိုးရဆိုသူေတြက တခ်ိန္လံုး သတင္းစာေတြ တီဗီေတြ ဂ်ာနယ္ေတြကေန ေျပာခ်င္ရာကို ေျပာခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေျပာခ်င္သလိုေျပာလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာပတုန္း။
အဲဒီလို ေျပာေနသူေတြက…..
က်ဳပ္တုိ႔ ျပည္သူေတြမွာ ဒီသႀကၤန္ေလးဘဲ ေပ်ာ္စရာရွိတာေပ်ာ္၊ ဒီသံခ်ပ္ေလးေတြနဲ႔ဘဲ ေျပာစရာရွိတာ ေျပာရတာ။
ေအာ္ သံခ်ပ္သံေလးေတာင္ မၾကားရဲသူေတြက……….
ျပည္သူ႔စကား နားေထာင္အံုးမတဲ့။
အရပ္ကတို႔ေရ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား ………။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
