>ျမန္မာ့သမိုင္းတေကြ႔မွ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား
ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္း
သန္းဝင္းလႈိင္
ဧၿပီ ၂၀၊ ၂၀၁၁
“အႏွစ္ ၂ဝ မွ် တိုင္းျပည္အတြက္လုပ္လာၿပီးေနာက္ က်ေနာ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္၍ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ႀကဳိးတိုက္ထဲသို႔ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္’’
အထက္ပါစာပိုဒ္ကား ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔က စတင္ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ‘အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္’ စာအုပ္ထဲ ဗိုလ္ခ်စ္ေကာင္း၏ ႏိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈျဖင့္ ေသဒဏ္အမိန္႔ခ်ထားျခင္းခံရၿပီး ႀကိဳးတိုက္ထဲေရာက္ေနပုံကို ေရးခဲ့သည့္ စာပိုဒ္ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်စ္ေကာင္း၏ အမည္ရင္းမွာ ကိုစိုးေမာင္ ျဖစ္သည္။ သခင္သန္းထြန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(ဗကပ)၏ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္တပ္ျဖစ္သည့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္တြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး (ကာနယ္) ရာထူးျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးမွဴးႀကီး ခန္႔ထားျခင္းခံရသည့္ အတြက္ အမည္ရင္းေပ်ာက္ၿပီး ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္း (သို႔မဟုတ္) ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းဟူ၍ သူ႔အား ေခၚေဝၚခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ ေကာင္းသည္ ‘အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္´အမည္ရွိ စာအုပ္ကို ပထမအႀကိမ္ထုတ္ေဝစဥ္က ‘ဗိုလ္ခ်စ္ေကာင္း’ အမည္တပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း ထုတ္စာအုပ္မ်ားတြင္ ‘ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္း’ ဟု သုံးႏႈန္းခဲ့ေလသည္။
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္တဦးျဖစ္ေသာ ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္း ေခၚ ရဲေဘာ္စိုးေမာင္အား ၁၉၂ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ျမင္းျခံၿမိဳ႕နယ္ လယ္သစ္ရြာ၌ ေျမတိုင္းစာေရး ဦးအုံးေဖ၊ အမိ ေဒၚအိတို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ငယ္စဥ္က ျမင္းျခံၿမိဳ႕ ေအဘီအမ္ေက်ာင္းတြင္ စတင္ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္တြင္ ဥပစာအထက္တန္း (I.S.C-Intermediate Senior Class) ေအာင္သည္အထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။
သူသည္ စစ္ႀကိဳေခတ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါဝင္၍၊ ျမင္းျခံခ႐ိုင္ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠ႒ႏွင့္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ကိုစိုးေမာင္သည္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိသူျဖစ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးစီးသည့္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (B.I.A) သို႔ဝင္ရန္ ျမင္းျခံမွ သခင္အုန္းတင္ (ေနာင္ ဗိုလ္အုန္းတင္)၊ သခင္ဗိုလ္၊ ကိုဘကြန္း၊ ကိုထြန္းျမင့္တို႔ႏွင့္အတူ သူတို႔ငါးေယာက္ ျမင္းျခံဘူတာမွ မီးရထားစီးလွ်င္ ပုလိပ္ (ရဲ) မ်ားရိပ္မိမည္စိုးသျဖင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႔ ဘတ္စ္ကားစီး၍သြားၿပီး မႏၲေလးဘူတာမွ မီးရထားစီးၾကသည္။
သူတို႔အစီအစဥ္အရ ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕သို႔ဝင္၍ သခင္ဇင္ (ေနာင္ ဗကပ ဥကၠ႒) ႏွင့္ေတြ႔ၿပီး သခင္ဇင္က သူတို႔ကို ေရႊက်င္ (သို႔မဟုတ္) ယိုးဒယား (ယခု ထိုင္းႏိုင္ငံ) သို႔လႊတ္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ေညာင္ေလးပင္တြင္ သခင္ဇင္ကို စုံစမ္း၍ မရ၊ ထိုအခ်ိန္ (၁၉၄၁ ခုႏွစ္) က သခင္မ်ားကို အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက လိုက္လံဖမ္းေနခ်ိန္ျဖစ္၍၊ သခင္ဇင္မွာ တိမ္းေရွာင္ေနရသည္။ ေညာင္ေလးပင္တြင္ သခင္ဇင္ကိုမေတြ႔ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ၿပီး သူတို႔ငါးဦး ျမင္းျခံသို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၂ ဇန္နဝါရီတြင္ စိတ္မေက်နပ္သျဖင့္ ကိုစိုးေမာင္သည္ ျမင္းျခံမွ ကိုဘဆက္၊ ကိုကိုႀကီးတို႔ႏွင့္အတူ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႔သြားၿပီး ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္သို႔ ဝင္ခဲ့ၾကသည္။
ကိုစိုးေမာင္တုိ႔ ဘီအိုင္ေအတပ္ထဲဝင္စဥ္က ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္သည္ အင္အား ၃၂,ဝဝဝ ထိရွိခဲ့သည္။ ယင္းသုိ႔ အင္းအားရွိ ဘီအိုင္ေအတပ္ကို ဂ်ပန္အာဏာပိုင္တုိ႔က “စည္းကမ္းမရွိ” ဆိုကာ ဖ်တ္သိမ္းပစ္လိုက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုလည္း အဆင့္ႏွိမ့္ကာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး (ကာနယ္) ရာထူးသာေပးၿပီး တပ္အင္အားကိုလည္း တပ္ရင္းသံုးရင္းစာ ၃,ဝဝဝ အထိ ခ်ဳံ႕ပစ္လိုက္သည္။ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကိုလည္း ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ကုိစိုးေမာင္၊ ကိုဘဆက္ႏွင့္ကိုကိုႀကီးတုိ႔သည္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီဒီေအ) သုိ႔ ဆက္ဝင္ၾကသည္။ ပ်ဥ္းမနားတြင္ တပ္ရင္း ၄ သုိ႔ ကိုစိုးေမာင္တုိ႔သည္ ႐ုိး႐ုိးတပ္သားမ်ားအျဖစ္ ဝင္ၾကရသည္၊။ သူတုိ႔၏ လခမွာ ဂ်ပန္ေဒၚလာ ၇ က်ပ္သာ ရသည္။
ကိုစိုးေမာင္၊ ကိုဘဆက္ႏွင့္ ကိုကိုႀကီးတုိ႔သုံးေယာက္ မဂၤလာဒုံ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္သုိ႔တက္ရန္ အေရြးခံၾကရသည္။ ဗိုလ္သင္တန္းတက္ရန္ ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ စာေမးပြဲအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ စစ္ေဆးသည့္အျပင္ “ဇြဲစမ္း” သည္ဆိုကာ အုတ္ခဲမ်ားကို တညလုံး သယ္ခိုင္းသည္။ နံနက္အာ႐ုံတက္ခါနီးတြင္မွ “ဇြဲစမ္းပြဲႀကီး” ၿပီးေတာ့သည္။
ကိုစိုးေမာင္တုိ႔သုံးေယာက္ကို ပ်ဥ္းမနားမွ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးသုိ႔ မီးရထားျဖင့္ပို႔ကာ ဘူတာႀကီးမွ မဂၤလာဒုံသုိ႔ ကားမ်ားျဖင့္ပို႔ေပးသည္။ မဂၤလာဒုံရွိ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းကို ဂ်ပန္လို “ခံဘုေတာေဝါေစ” ဟု ေခၚသည္။
ကိုစိုးေမာင္တုိ႔တက္ရသည့္အပတ္မွာ စစ္တကၠသိုလ္ ဒုတိယပတ္ျဖစ္သည္။ ဤဒုတိယပတ္တြင္ ေက်ာင္းသား ၃ဝဝ ရွိ၍ တပ္ခြဲ ႏွစ္ခု ခြဲထားသည္။ ေက်ာင္းၿပီးသည့္ေနာက္ ၆ လအၾကာတြင္ ကိုစိုးေမာင္သည္ ဒုဗိုလ္ျဖစ္လာသည္။ မဂၤလာဒုံဗိုလ္သင္တန္း ေက်ာင္းတြင္ရွိစဥ္ ကိုစိုးေမာင္သည္ ေျမေအာက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေကဒါမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဗိုလ္သိ္န္းတန္ (ပထမပတ္ေက်ာင္းဆင္း) ႏွင့္ ရဲေဘာ္ခ်စ္လႈိင္ (ယခု ကိုကိုေမာင္ႀကီး) တုိ႔၏ စည္း႐ုံးမႈေၾကာင့္ ေျမေအာက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္တဦး ျဖစ္လာသည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္႐ုံးတြင္ အမႈထမ္းေနစဥ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ကာလကတၲားၿမိဳ႕သုိ႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ေစလႊတ္၍ အဂၤလိပ္တုိ႔ဖြင့္လွစ္ထားေသာ စစ္ေက်ာင္း၌ ဂ်ပန္တိုက္ခိုက္ေရးႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ ပညာရပ္မ်ားကိုသင္ၾကားရန္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္းခံရသည္။ ကုိစိုးေမာင္ႏွင့္အတူ သြားေရာက္ခဲ့သူမ်ားမွာ သခင္ဗိုလ္ (ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ေလယာဥ္ပ်က္က်ကာ ေသဆုံးခဲ့သူ)၊ မန္းဝင္းေမာင္ (ေနာင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး)၊ ကိုေက်ာ္ရင္ (ကထိက ဦးေက်ာ္ရင္)၊ ကိုအုန္းေမာင္ (ေလထီးဦးအုန္းေမာင္)၊ ကိုေစာဟန္၊ ကိုသန္း၊ ကိုဘေသာင္းတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
အဂၤလိပ္တုိ႔ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဗမာျပည္ဌာနခြဲ (B.C.S) တြင္ ဂ်ပန္တိုက္ခိုက္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္သည့္ စည္း႐ုံးေရး ပညာ၊ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး၊ ႐ုပ္ဖ်က္နည္း၊ စကားဝွက္ေရးနည္း၊ စာလုံးမေပၚေအာင္ေရးနည္း၊ ဖတ္နည္း၊ ေျပာက္က်ားတပ္ ဖြဲ႔နည္း၊ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးနည္း၊ လက္နက္ငယ္မ်ားကို ကိုင္စြဲပစ္ခတ္နည္း စသည္တုိ႔ကို သင္ၾကားခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၅ ဇန္နဝါရီ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ သင္တန္းဆင္းၿပီးေသာအခါ ေလ့က်င့္ခန္းဆက္ယူရန္ ကိုစိုးေမာင္၊ သခင္ဗိုလ္၊ မန္းဝင္းေမာင္၊ ကိုအုန္းေမာင္၊ ကိုသန္းတုိ႔ ၅ ဦးအား သီဟိုဠ္ (သီရိလကၤာ) ႏုိင္ငံသုိ႔ ပို႔ခဲ့သည္။
ထုိ႔ေနာက္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာတုိ႔၏ စီစဥ္ခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဂ်ပန္တုိ႔သိမ္းပိုက္ထားေသာ နယ္ေျမမ်ား အတြင္းသုိ႔ ေလထီးျဖင့္ဆင္း၍ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ႀကီး (ဖတပလ) တြင္ ဝင္ေရာက္ကာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး၌ ပါဝင္ခဲ့သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၄၅ စက္တင္ဘာလတြင္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ကႏီၵစာခ်ဳပ္အရ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို ျမန္မာႏုိင္ငံစစ္တပ္ (ဘားမား႐ိုင္ဖယ္) အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းေသာအခါ ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းသည္ တပ္မေတာ္တြင္ အမႈမထမ္းေတာ့ဘဲ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ေႂကြးေၾကာ္သံ အာေဘာ္ျဖစ္ေသာ “ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္” ထုတ္ေဝေရးအတြက္ ကိုဗဟိန္းနဲ႔အတူ စိုင္းျပင္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ စက္တင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္ စတင္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
၁၉၄၆ ခု၊ ေမလတြင္ အင္းစိန္ခ႐ုိင္၊ ထန္းတပင္ၿမိဳ႕၌ လူထုတန္းစီလွည့္လည္ အင္အားျပပြဲအား ပုလိပ္မ်ားက ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ရာ လယ္သမားႀကီး ၄ ဦး ထိမွန္ေသဆုံးခဲ့ရေသာေၾကာင့္ “ထန္းတပင္ ေသနတ္ပစ္မႈႀကီး” အုံႂကြမႈႀကီး ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းသည္ အဆိုပါ ေသနတ္ပစ္မႈႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္မွေန၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ေရးသားခဲ့သည္။
ထုိ႔ျပင္ ရမည္းသင္းအေရွ႕ဘက္တြင္ရွိေသာ နန္းစြဲရာေတာင္ေပၚမွေရကို ရမည္းသင္းအထိ ေဖာက္ယူႏုိင္ေရး စီမံကိန္းတြင္ ေဒသဆိုင္ရာ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစုံႏွင့္ပူးေပါင္း၍ တက္တက္ႂကြႂကြေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၈ ခု၊ မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေတာခိုေသာအခါ ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းသည္ ပ်ဥ္းမနားမွတဆင့္ လိုက္ပါသြာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မၾကာမီမွာပင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္တဦး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္တြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး (ကာနယ္) ရာထူးျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ခန္႔ထာျခင္းခံရသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရသည္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးခ်စ္ေကာင္းအား အရွင္ (သုိ႔မဟုတ္) အေသဖမ္းဆီးမိပါက ဆုေငြ ငါးေသာင္း က်ပ္ခ်ီးျမႇင့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၅၇ ခု၊ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္း ႏွင့္ ကိုေမာင္ကို (ပမညတ အမတ္ ဦးေမာင္ကို) တုိ႔ အဖမ္းခံရသည္။ ကိုေမာင္ကိုသည္ ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းတုိ႔ ဖမ္းမိေသာအခ်ိန္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ ပမညတက ဖဆပလအစိုးရအေပၚ အယုံအၾကည္မရွိအဆိုတင္ခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေနသလို၊ သူႏွင့္အတူ ေလထီးဆင္းဖက္ မန္းဝင္းေမာင္ကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးအျဖစ္တင္ေျမႇက္ၾက ေသာအခ်ိန္ႏွင့္ လည္းတိုက္ဆိုင္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေနးရွင္းသတင္းစာက မန္းဝင္းေမာင္က သမၼတအိမ္ေတာ္သုိ႔ေျပာင္းၿပီး ခ်စ္ေကာင္းက ေထာင္ သုိ႔သြားသည္ ဟု ေရးသားခဲ့ေလသည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းအားဖမ္းမိၿပီးေနာက္ (၁ဝ) လအၾကာ (၁၉၅၈ ဇန္နဝါရီ ၃ဝ) မွ ႐ုံးတင္တရားဆြဲခဲ့ေလသည္။ သူ႔အား အစိုးရက (၁) ၁၉၄၈ မတ္လတြင္ေတာခိုခဲ့သည္။ (၂) ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု ဗဟိုစည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီ ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သည္။ (၃) ျပည္သူ႔လြတ္ေျမႇာက္ေရးတပ္မေတာ္ ဗဟိုစစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္တြင္ ႏုိင္ငံေရးမွဴးႀကီးျဖစ္သည္။ (၄) ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဖြဲ႕စည္း သည့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္တြင္ ႏုိင္ငံေရးမွဴးႀကီးျဖစ္သည္။ (၅) သူပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ ဗဟိုစစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ပ်ဥ္းမ နားနယ္အတြင္းရွိ လက္နက္ကိုင္တပ္သားမ်ားသည္ ၁၉၅၂ တြင္အစိုးရတပ္မ်ားကို တိုက္ခဲ့သည္၊ (၆) ၁၉၅၃ တြင္ေျမာက္ပိုင္း ဌာနခ်ဳပ္ ႏုိင္ငံေရးမွဴးႀကီးျဖစ္သည္၊ (၇) ေတာ္လွန္ေရးဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာျဖစ္သည္။ (၈) ကေလာ့စ္ဂစ္၏ On War စာအုပ္ကို “စစ္၏ အေျခခံဥပေဒသမ်ား” အမည္ျဖင့္ ဘာသာျပန္မွတ္စုေရးခဲ့သည္။ (၉) အလင္းေရာင္သတင္းစဥ္တြင္ “လူေယာင္ေဆာင္ေနေသာ ဘီးလူး မ်ား၏လွည့္ဖ်ားမႈကို သတိျပဳ”ေဆာင္းပါးႏွင့္ “ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ဆိုတာဘာလဲ”ေဆာင္းပါးတုိ႔ကို ေရးသားခဲ့သည္။ (၁ဝ) မသုံးလုံး (မႏၲေလး၊ မိတၳီလာ၊ ျမင္းျခံ) ေဒသသုိ႔သြား၍ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ကို ဝါဒျဖန္႔ခဲ့သည္။ (၁၁) ရဲေဘာ္လွေဖကို ရန္ကုန္သုိ႔လႊတ္ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ ဝါဒျဖန္႔စာရြက္ စာတမ္းမ်ားကို႐ိုက္ေဝရန္ တာဝန္ေပးခဲ့သည္ဟူ၍ စြဲခ်က္တင္ခဲ့သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၅၉ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ခ႐ုိင္ ရာဇဝတ္တရားသူႀကီး ဦးသန္းႏြဲ႕သည္ ကာနယ္ ခ်စ္ေကာင္း (ေခၚ) ဦးစိုးေမာင္အား ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈျဖင့္ ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၁၂၂ (၁) အရ ေသဒဏ္က်ခံေစရန္ အမိန္႔ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္၊ တနလၤာေန႔ (၂) နာရီအခ်ိန္တြင္ ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္းႏွင့္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး၌ အတူတကြေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ သမၼတႀကီးမန္းဝင္းေမာင္ (၁၉၁၆-၁၉၈၉) ၏ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အမိန္႔ျဖင့္ ႀကဳိးဒဏ္မွလြတ္ေျမႇာက္ကာ ေထာင္မွလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ေလသည္။ ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္းသည္ ေထာင္ထဲ၌ စုစုေပါင္း ဘားလမ္းအခ်ဳပ္ခန္း၌ တစ္ႏွစ္နီးပါးႏွင့္ႀကိဳး တိုက္ထဲတြင္ ရွစ္လနီးပါးအပါအဝင္ (၃) ႏွစ္ႏွင့္ (၅) လတိတိၾကာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျပည္လမ္းဘူတာ႐ုံအေနာက္တြင္ေနထိုင္၍ “အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္” စာအုပ္ေရးသားေနစဥ္အတြင္း ၁၉၆၁ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္ ပုဒ္ (၅) ျဖင့္ ထပ္မံဖမ္းဆီးခံရျပန္သည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီ (၆) ရက္ေန႔တြင္ ေထာင္မွျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။
၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္သြားေသာအခါ ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္းသည္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပန္လည္ဆက္သြယ္ကာ ေတာခိုသြားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္းေခၚ ရဲေဘာ္စိုးေမာင္သည္ ၁၉၆၆ ခု၊ ႏုိဝင္ဘာလတြင္ ဟသၤတခ႐ုိင္ ေလးမ်က္ႏွာၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာတိုက္ပြဲတေနရာတြင္ က်ဆုံးသြားခဲ့သည္။
ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္းသည္ သာယာဝတီခ႐ိုင္၊ စစ္ကြင္းၿမိဳ႕ေန ဦးသာေဖ၊ ေဒၚယုတုိ႔၏သမီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္မ်ဳိးညြန္႔ (ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္) ႏွင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလတြင္လက္ထက္ကာ သားသမီးသုံးဦးထြန္းကားခဲ့သည္။ သားသမီးမ်ားမွာ စုိးခ်စ္ထြန္း၊ ခင္မာေအးခ်စ္၊ ခင္ေမထြန္းခ်စ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္မွဴးႀကီးခ်စ္ေကာင္းသည္ ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္၊ အလင္းေရာင္သတင္းစဥ္၊ ဒဂုန္မဂၢဇင္းႏွင့္ အျခားစာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ “ျမင္းျခံစိုးေမာင္”၊ “ေအာင္ထြန္း”၊ “ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္း”၊ “ဗိုလ္ခ်စ္ေကာင္း” စသည့္ ကေလာင္ကြဲမ်ားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာစာေပမ်ား ေျမာက္မ်ားစြာ ေရးသားခဲ့သည္။
၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဒဂုန္မဂၢဇင္းတြင္ ျမင္းျခံစိုးျမင့္ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့ေသာ “ႏြားသိုးေလာက” ေဆာင္းပါးေၾကာင့္ အစိုးရက ဒဂုန္မဂၢဇင္းကို အာမခံေငြေတာင္းရာ၊ ဒဂုန္ကအာမခံေငြမတင္ဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာမဂၢဇင္းကို ရပ္၍ပစ္လိုက္ေလသည္။ အဆိုပါေဆာင္းပါးမွာ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္စည္းလုံး ညီညြတ္ၾကရန္လႈံ႕ေဆာ္ထားၿပီး၊ ေခတ္ေနာက္ၾကေသာ လူႀကီးမ်ားကို သေရာ္ထားသည္။ လူငယ္မ်ားကိုမူ အားေအးအားေျမာက္ျပဳထားသည္။ ထုိ႔ျပင္ မင္းမဲ့ဝါဒ သေဘာထားမ်ားကိုလည္း ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္း၏ ထင္ရွားေသာစာအုပ္မ်ားမွာ “သိန္းေဖစခန္း မွ သန္းထြန္းစခန္း သုိ႔” (၁၉၄၅)၊ “ေလးဆယ့္တစ္” (၁၉၅၈)၊ “အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္”(၁၉၆၁)၊ “ႏုိင္ငံေရးအဘိဓာန္”(၁၉၆၃)၊ “လူ႔မူလအစ” (၁၉၆၃) တုိ႔ ျဖစ္သည္။ ဂ်ာမန္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကားလ္ ဖြန္ကေလာ့စ္ဝစ္ Karl Von Causewtg (၁၇၈ဝ-၁၈၃၁) On War စာအုပ္ကို “စစ္၏အေျခခံဥပေဒသမ်ား” အမည္ျဖင့္ ေတာတြင္း၌ ဘာသာျပန္ဆိုခဲ့ေသာ္လည္း အစုိးရ၏ သိမ္းဆီးျခင္းခံရကာ စာအုပ္အျဖစ္ မထုတ္ေဝျဖစ္ခဲ့ေခ်။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
