>
အိပ္မက္ကို အသက္သြင္းၾကစို႔
အရွင္ေကာင္း (ေရႊဝါေရာင္)
ဧျပီ ၁၁၊ ၂၀၁၁
လူမည္းေခါင္းေဆာင္ “မာတင္လူသာကင္း (ဂ်ဴနီယာ) ရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ သူတို႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြေပမယ့္ အိမ္ရွင္ဝတ္မပ်က္ ေနရာေပးျခင္း ႏႈတ္ဆက္ျခင္း ပဋိသႏၶာရ ေတြကိုျပဳလုိက္တယ္။ လာရင္းအေၾကာင္းကို ေျပာျပေတာ့မွ၊ သူတို႔ဟာ တုိင္းရင္းသားေတြဆုိတာ သိလိုက္ရတယ္။ လာမည့္ ၂ လပိုင္းမွာ က်ေရာက္မည့္ သူတို႔ အမ်ဳိးသားေန႔က်င္းပဖုိ႔ ဒီမွာေနတဲ့ လူတေယာက္ကို လာဖိတ္ျခင္း တဲ့။
ဒါနဲ႔ စကားအလ်င္မျပတ္ဖို႔ စကားဆက္ရွာၿပီး
“ဒီၿမိဳ႕မွာ ေမာင္ရင္တို႔ အမ်ဳိးသားဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရိွလဲ”
လို႔ ေစ့ငုၾကည့္မိတယ္။
မမ်ားလွ၊ လက္သုံးဖက္စာမွ်သာ၊ သို႔ေသာ္ နည္းမ်ား အေရအတြက္ထက္ သူတို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားစိတ္နဲ႔ အမ်ဳိးသားဂုဏ္ကို မေမ့မေလ်ာ့ရွိမႈကို သေဘာက်မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ သမိုင္းခမ္းနားခဲ့ပံုကို သိသေလာက္ေျပာျပဖုိ႔ စလုိက္ေတာ့
“ဟုတ္တယ္ အခုေတာ့ ဗမာေတြက ကြန္ျမဴနစ္နည္းေတြနဲ႔ အႏိုင္က်င့္တာခံေနရေၾကာင္း”
တေယာက္က ခက္မာမာ တုံ႔ျပန္လာတယ္။
အံ့ၾသသြားမိေပမယ့္ မသိက်ဳိးႏြံနဲ႔
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အားထုတ္ စုစည္းထားခဲ့တဲ့ Federal မူက အသက္မဝင္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ရေၾကာင္း”
ေျပာမိေတာ့၊
“ဟုတ္တယ္ Federal မူကို သူတို႔က လက္ခံေၾကာင္း၊ ဗမာေတြကသာ မေပးခ်င္ဘဲ ေမာင္ပုိင္စီးထားတာ”
တဲ့။
ေရာ … … … ခက္ပ၊ ဗမာေတြ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တခ်ဳိ႕ဗမာေတြသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီ ဗမာေတြကလည္း အာဏာကို အေသဖက္တြယ္ၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေနသူ လူတခ်ဳိ႕သာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပမိျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္
“ဗမာဆုိရင္ အတူတူနဲ႔ အႏူႏူပဲ၊ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကုိ က်င့္သံုးသူေတြျဖစ္တယ္”
လုိ႔ ေလသံဝဲဝဲနဲ႔ ေစာဒကတက္ျပန္တယ္။ ဘယ္လုိေျပာျပရပါ့၊ ခုမွဆံုဖူးသူ၊ ဧည္စိမ္းတေယာက္ကို အျငင္းအခုန္ထဖို႔ မေလ်ာ္၊ အခုေတာ့ ျမင္ျမင္ျခင္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းဆိုသလို ျဖစ္မွျဖင့္၊ တခါမွ သူတို႔အေပၚ (သူတု႔ိမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ) ဘယ္တိုင္းရင္းသားကိုမွ လူမ်ဳိးငယ္လို႔ မေတြးမိ႐ုိးအမွန္ပါ။ အမ်ဳိးစြဲျပင္းၿပီး အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူ တခ်ဳိ႕တေလေတာ့ ရွိေကာင္းရွိမွာေပါ့၊
ဒါေၾကာင့္ သူ႔ ေစာဒကကုိေျဖဖို႔ စဥ္းစားေတာ့ အေကာင္းဆံုး စကားေလးတခြန္းကို ႐ုတ္ခ်ည္းအမွတ္ရလုိက္မိတယ္။ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကလြတ္စ ေျပာၾကားလုိက္တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕စကားေလး။
“ဟုတ္ပါတယ္ က်မတို႔က လူမ်ိဳးႀကီးပါ၊ ဒါေပမယ့္ အခြင့္အေရး ပိုယူမည့္ လူမ်ဳိးႀကီး မဟုတ္ပါဘူး၊ တာဝန္ပိုယူမည့္ လူမ်ဳိးႀကီးပါ” တဲ့။
တခ်ဳိ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရးေတြ၊ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံး ညီညြတ္ေရးေတြ၊ ေျပာလာ ေရးလာ မိန္႔ခြန္းေတြေပးလာ႐ုံမက၊ စာအုပ္တုိင္းမွာ မပါမေနရ အာဏာနဲ႔ ထည့္ခုိင္းလာလိုက္ၾကတာ “ဝမ္းမသန္႔ဘဲ ခံတြင္းနံ႔ မေကာင္းႏိုင္” ဆုိသလုိ ဓာတ္ခံဆုိးနဲ႔ စည္း႐ုံးေရးစကား ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ျပည္သူက နားမဝင္ႏိုင္ဘူး၊ မယံုၾကည္ႏိုင္ဘူး။
မဆလ လက္ထက္ကဆို ျပည္ေထာင္စုေန႔ႀကီးေတြ တခမ္းတနားက်င္းပ၊ အလံေတာ္ႀကီးကို အႏွံ႔သယ္ယူနဲ႔၊ အေပၚယံ ေသြးစည္း ျပခဲ့တာထက္ သည္စကားေလးက ဘယ္ေလာက္တာသြားလဲ၊ တုိင္းရင္းသားေသြးစည္းမႈကို ဘယ္ေလာက္ အေထာက္အကူျပဳလဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီဆရာေလးကေတာ့ အဲဒီစကားကုိ မၾကားမိလုိက္ေလသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ “နားမဝင္ ရင္မဆံ့” ေလသလား ေတာ့မသိ။
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ဟာ တေလွ်ာက္လံုး အႏွိမ္ခံရတာ၊ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကိုမွ မယံုၾကည္ဘူး”
လို႔ ဆုိလာျပန္ေတာ့၊ “က်ားက်ားမီးယပ္” ထင္ရဲ႕ဆုိၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ လက္ေလ်ာ့မယ္လုပ္ၿပီးမွ
“ဘယ္လုိႏွိမ္ခံရတာလဲ”
လို႔ ေမးမိတယ္။ အဲဒီေတာ့လည္း သူေရေရရာရာ မေျပာႏိုင္၊ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္၊ တုိင္းရင္းသားေတြကို ရယ္ပြဲဖြဲ႔တဲ့ ဟာသေတြ၊ ပံုျပင္ေတြ၊ ဒ႑ာရီေတြေၾကာင့္မ်ားလား “ေလွက မေမာ လူသာ ေမာပါလားေဝး … …” ဆိုတဲ့ ပံုျပင္တုိ႔ “ငါတို႔ ဗမာေတြ အိပ္ရင္ ခၽြတ္ခၽြတ္ ခၽြတ္ခၽြတ္နဲ႔ ျမည္တယ္” ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေတြဟာ ႏွိမ့္ခ်သလုိမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလေရာ႔သလား၊ ဒါေတြဟာ ရယ္ေမာ႐ုံသက္သက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အထင္ေသးႏွိမ္ခ်လို၍ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဗမာေတြကိုယ္တုိင္ အၿမီးအေမာက္မတည့္တဲ့ အျဖစ္ေတြၾကံဳရင္လည္း ခုလို ရယ္စရာ အရြန္းေဖာက္တတ္ၾကေၾကာင္း၊ ဗမာဘက္က အခမဲ့ ေရွ႕ေန လုပ္မိျပန္တယ္။
အဲဒီအခါမွ ေမာင္မင္းႀကီးသား ေရာင့္တတ္သြားလုိက္ပံုက
“သမုိင္းကိုျပန္ၾကည့္ သူတုိ႔ကသာ ေနရာတကာ အႏိွမ္ခံခဲ့ရေၾကာင္း”
ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္ၿပီ၊ သူက သမုိင္းနဲ႔ခ်ီလာေတာ့ ကိုယ္ကလည္း အားက်မခံ
“တေျမထဲေန တေရထဲေသာက္လာၾကေတာ့ သူတျပန္ ကုိယ္တလွည့္ အားၿပိဳင္မႈေတြ ရွိခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ အခုလည္း ရွိသလို ေနာင္လည္းရွိမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အင္းဝေခတ္ကိုၾကည့္ရင္ အႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ စစ္ခင္းခဲ့ၾကတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကိုေတြ႔ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အင္းဝက အင္အားႀကီးတဲ့အခါ ဟံသာဝတီကို သြားတုိက္လိုက္၊ ဟံသာဝတီက အင္အားေကာင္းတဲ့အခါ အင္းဝကို လာတုိက္လိုက္နဲ႔ စစ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စစ္ေညာင္းတဲ့အခါ “သမီးေပး သမက္ျပဳ” “ႏွမေပး ေယာက္ဖယူ” နဲ႔ ေျပၿငိမ္းခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား …”
လုိ႔ အက်ယ္တဝင့္ ေျပာျပမိတယ္။
ပုိထင္ရွားေစခ်င္လို ဆက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ဆို ဟံသာဝတီကတုိက္လုိ႔ အင္းဝ ပ်က္သုဥ္းသြားရေၾကာင္း ေထာက္ျပမိေတာ့
“ဒီ ဘုရင္ေခတ္ကဟာေတြ ေျပာေနလို႔ ဘာမွမထူးဘူး၊ လက္ရွိ အခြင့္အေရးမတူတာက အဓိက”
လုိ႔ ဆိုေလျပန္တယ္၊ ဘယ္အခြင့္အေရးေတြလည္းလုိ႔ ေမးမိေတာ့၊
“အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားေတြဟာ ဗမာေတြခ်ည္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ကို ဖိႏွိပ္တဲ့သူေတြျဖစ္ေၾကာင္း”
မေက်မခ်မ္း ေျပာျပန္တယ္။
သူေျပာတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူဆိုသူေတြထဲမွာ တိုင္းရင္းသားေတြ မပါဘူးဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား၊ ထဲထဲဝင္ဝင္ေရာ သိလုိ႔လားလို႔ ေမးမယ္ျပဳၿပီးမွ လုိရင္းကိုပဲေျပာေတာ့မယ္လို႔ ေတြးမိကာ
“အဲဒီအုပ္ခ်ဳပ္သူ ဆိုသူေတြဟာ လူတစုသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ စနစ္တခုရဲ႕ ႀကိဳးဆြဲသူမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ စနစ္နဲ႔လူမ်ဳိး၊ အုပ္စုိးသူနဲ႔ အုပ္စုိးခံသူတို႔ကို ခြဲျခားျမင္ေစလိုေၾကာင္း၊ မတရားအုပ္စုိးသူမွန္လွ်င္ ဘယ္လူမ်ဳိးမွ မေကာင္းႏိုင္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ စနစ္ဆုိးကို တတ္ညီလက္ညီ ပယ္ရွားၿပီး ေကာင္းတဲ့စနစ္နဲ႔ အစားထုိးၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခုလည္း လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ လုိလားသူေတြ ႀကိဳးစားေနၾကေၾကာင္း၊ စနစ္ေကာင္းလာရင္ အားလံုးညီမွ်မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခုေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကိုပဲ ၾကည့္၊ လူမ်ဳိးေတြစံုသေလာက္ တျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုတမ်ိဳးလို႔ ဆုိရေအာင္ က်ယ္ေျပာေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ စနစ္ကေကာင္းၿပီး အေျခခံ ဥပေဒက ခိုင္မာေတာ့ အားလံုးတူညီ ေနထုိင္ႏိုင္ၾကေၾကာင္း”
ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ေျပာျပမိလုိက္ပါေတာ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ေမာင္မင္းႀကီးသားကေတာ့ မေလ်ာ့ေရးခ် မေလ်ာ့
“အေမရိကန္နဲ႔ ႏိႈင္းစရာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဗမာေတြကသာ ဥပေဒမဲ့ အႏိုင္က်င့္ေနၾကတာ” တဲ့။
ေနာက္တခ်ီ လာျပန္ခ်ည္ေသးလို႔ သာေအာ္လုိက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။ ခက္ပါေသာ္ေကာ၊ စနစ္နဲ႔ လူမ်ဳိးခြဲျခားျမင္ဖို႔၊ စနစ္ဆိုးကို ကိုင္စြဲသူဟာ လူမ်ဳိးကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ေၾကာင္း၊ သိေစခ်င္တာ၊ ဘယ္လုိမွ နားမေပါက္ပါလား။ သူကပဲ အစြဲျပင္းတာလား၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကပဲ အဲဒီအစြဲျပင္းေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေလေရာ့သလား၊ နယ္ခ်ဲ ႔ဆုိတဲ့ ၿဗိတိသွ်အစိုးရေလာက္မွ တာဝန္မေက်ခဲ့လုိ႔လား၊ အင္း … … … … …။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီေခတ္မွာေတာ့ … … … … အား ဟုတ္ၿပီ၊ ဒါကို သူ႔ကို ေျပာျပရမယ္၊ ဒါဆို လူမ်ဳိးႀကီး လူမ်ဳိးငယ္မျခား အခြင့္တူခဲ့ပံုကိုေတြ႔ရၿပီး၊ စနစ္ေကာင္းရင္ လူမ်ဳိးမေရြး ေကာင္းစားေစႏိုင္ပံုကို ထင္ရွားမယ္ဆုိၿပီး
“ျမန္မာျပည္ရဲ့ ပထမဆံုး သမၼတကို သိလား”
လုိ႔ ေမးမိတယ္၊
သိတယ္ “ဦးႏု” တဲ့၊
အေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ သူရဲ႕လူမ်ဳိးစြဲျပင္းမႈဟာ မဆန္းလို႔ေတြးမိတယ္၊ “အာရာနဂၢါဟိတာ ေမာဃာစရိတႆ ဒုပၸဋိနိႆဂၢိတာ” “အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူသည္ အယူအစြဲသန္၏” ဆိုတဲ့ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသရဲ႕စကားကို အမွတ္ရမိတယ္။ သူတို႔လူမ်ဳိးကိုသူတို႔ တကယ္ေရာ ျမႇင့္မွျမႇင့္ႏိုင္ပါမလားလုိ႔ စိတ္မေကာင္း ေတြးမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာလက္စေလး လက္စသိမ္းဖို႔
“မဟုတ္ဘူး ဦးႏုက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ သမၼတက စဝ္ေရႊသိုက္၊ ေနာက္ သမၼတက မန္းဝင္းေမာင္၊ ဆမားဒူးဝါးႀကီး တတ္မည့္အလွည့္မွာ စစ္တပ္က အာဏသိမ္းသြားခဲ့တာ၊ ဒါကိုၾကည့္ရင္ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားတာတုိ႔၊ ႏိွမ္ခ်တာတို႔ ဆုိတာေတြဟာ လူမ်ဳိးနဲ႔မဆုိင္ေၾကာင္း၊ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆုိးေၾကာင့္သာျဖစ္ရတဲ့ အက်ဳိးဆက္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း”
ေျပာလိုက္မိတယ္၊ (ဒီတခါ ေလသံနည္းနည္းက်ယ္သူက ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္သြားတာကိုေတာ့ ဝန္ခံပါရဲ႕)။
ဒါေလာက္ဆို ေျပာျပလိုက္တဲ့ သမၼတႀကီးေတြရဲ့ နာမည္ေရွ႕က နာမဝိေသသနပုဒ္ေတြကုိၾကည့္ၿပီး တုိင္းရင္းသားေတြကို အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑ေတြမွာ ေနရာႏွင္းခဲ့ပံုေတြကို သူ ေတြ႔တန္ေကာင္းပါရဲ့၊ သူတို႔ လူမ်ဳိးရဲ႕အလွည့္လည္း မတုိင္မွီ အာဏာသိမ္းခံရတာကိုလည္း စဥ္းစားမိတန္ေကာင္းပါရဲ႕လုိ႔ အေတြးေလးေတာင္ မဆံုးလိုက္
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလက္ရွိမွာ ဗမာေတြကသာ အခြင့္အေရး ပိုယူေနၾကေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း”
ထပ္ေလာင္းလာျပန္ပါတယ္။
ကိုင္း … … တတ္သမွ် မွတ္သမွ်လည္း ကုန္လုၿပီ၊ ပါးစပ္လည္း အျမႇဳပ္ထြက္လုၿပီ၊ လက္ေရာ ေျခေရာ ပါးစပ္ေရာ ေလွ်ာ့ေတာ့မည္။ မုန္းတီးမႈကို အေျခခံတဲ့ အေတြးအျမင္နဲ႔၊ အေတြးအျမင္ကို အေျခခံတဲ့ မုန္းတီးမႈဟာ ဘယ္လိုမွ မ်ဥ္းညႇိလို႔ရႏိုင္မယ္ မထင္။
ဒါေၾကာင့္
“ေအး … ေမာင္ရင္ေျပာတဲ့ အခြင့္အေရး တူမတူဆိုတာ ဘာကိုရည္ရြယ္မွန္း ကိုယ္ မသိပါဘူး၊ အခြင့္အေရးတူတာ တခုေတာ့ ေျပာလုိက္ပါရေစ၊ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ဖိႏွိပ္ညႇဥ္းဆဲ ခံရမႈေတြကေတာ့ လူမ်ဳိးမခြဲ ဘာသာမျခား အတူ ခံၾကရတယ္ဆုိတာပါပဲ”
“အဲဒီအတြက္ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကေတြကေတာ့ ရွစ္ေလးလံုးလူထုအံုႂကြမႈႀကီးတို႔၊ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးတို႔၊ ခဏခဏ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ က သက္ေသေပါ့။ သူတို႔တေတြဟာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္း ေကာင္းစားေရးကို လုပ္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ တုိင္းရင္းသားအားလံုး ေကာင္းစားေရးအတြက္ စေတးခံေနၾကတာပါ”
စကားသတ္ၿပီး အသာလွည့္ထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္။
အဲဒီ အေရးအခင္းေတြတုန္းက က်ဆံုးရွာတဲ့သူေတြထဲမွာ ေမာင္ရင္တို႔လူမ်ဳိးပါရဲ႕လားလို႔ ကေလးကလားဆန္တဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးကိုေတာ့ မေမးလိုေတာ့၊ ေနာက္ၿပီး LA တုိ႔၊ ကို႐ုိရာဒိုတုိ႔၊ အရီးဇုိးနားတို႔၊ ေအာ္ရီဂြန္တုိ႔မွာေျပာခဲ့တဲ့ အေမရိကားေရာက္ ျမန္မာျပည္ဖြားေတြ ညီညြတ္ၾကရင္ အင္အားရွိမယ္၊ စည္းလံုးၾကရင္ ရန္လံု ဖြံ႔ၿဖိဳးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီညြတ္ၾကေစခ်င္တယ္။
ဥပမာ ႏိုင္ငံသားစာရင္း စစ္တမ္းေကာက္ယူတဲ့အခါ ဖြားရာေျမကို ကုိယ္စားျပဳၿပီး တ႐ုတ္ (ျမန္မာ)၊ ကရင္ (ျမန္မာ)၊ မြန္ (ျမန္မာ)၊ ရခုိင္ (ျမန္မာ)၊ ဗမာ (ျမန္မာ) စသည္ျဖင့္ ေပါင္းစည္းလုိက္ရင္ လူဦးေရ ေတာင့္တင္းၿပီး ကိုယ့္အခြင့္အေရးကိုလည္း ရဲရဲရင့္ရင့္ ေတာင္းဆုိႏိုင္မယ္၊ အမိေျမရဲ႕အခြင့္အေရးကိုလည္း အေရးဆို ကာကြယ္ႏိုင္မွာျဖစ္တဲ့အျပင္ ေနာင္ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္၊ တတိယမ်ဳိးဆက္ေတြမွာဆို ဆီနိတ္တာတို႔၊ သမၼတတို႔ ျမန္မာျပည္ဖြားေတြထဲက မေပၚေပါက္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ အသက္မသြင္းရေသး တဲ့ ကိုယ့္အိမ္မက္ကို ေျပာမျပလိုက္ေတာ့ပါဘူး။
ကိုယ့္နားထဲမွာေတာ့ မာတင္လူသားကင္ (ဂ်ဴနီယာ) ရဲ႕ စကားေတြကို ပဲ့တင္ၾကားေယာင္မိတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္မွာ အိမ္မက္တခုရွိပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေသြး ေလးေယာက္ဟာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ အသားအေရာင္ေၾကာင့္ ခြဲျခားျခင္းမခံရဘဲ၊ အက်င့္စ႐ိုက္ေၾကာင့္ ခြဲျခားတဲ့တိုင္းျပည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္လူလားေျမာက္ေနမယ္လို႔”
အခုေတာ့ မာတင္လူသားကင္ရဲ႕အိမ္မက္ဟာ အသက္ဝင္ေနၿပီေကာ၊ အဲဒီလိုပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့သူေတြနဲ႔ ကိုယ္တုိ႔မွာလည္း အိမ္မက္တခု ရွိပါတယ္။
အဲဒီအိမ္မက္က … … …
မၾကာခင္မွာ အားလံုး … … …
အားလံုး … … … လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲၾကရင္း … … … အမုန္းမဲ့စြာ ျငင္းခုံၾကရင္း … … … အခ်စ္ျပည့္စြာ ေဝဖန္ေထာက္ျပၾကရင္း … … … စားပြဲဝုိင္းတခုမွာ … … … …။
၁/ ၂၆/ ၂၀၁၁ (နံနက္ ၃ နာရီ)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
