>
တင္မုိး
မတ္ ၅၊ ၂၀၁၁
(၁)
ေလယာဥ္ေပၚကျမင္ရတဲ့ နယူးေယာက္ခ္ၿမိဳ႕ ည႐ႈခင္းကား လွႏိုင္အားပါေပ့။ မေန႔တေန႔ကလုိ႔ ထင္ရတဲ့ စက္တင္ဘာ(၁၁) ရက္ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးစင္တာ ေမွ်ာ္စင္ညီေနာင္ရဲ႕ အျဖစ္ဆုိးႀကီးကုိေတာင္ ဘာမွမသိသလုိလုိ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရင္တဖိုဖို အသည္းတထိတ္ထိတ္။
ည (၁၀) နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ လွမ္းေမွ်ာ္ျမင္ေနရတဲ့ နယူးေယာက္ခ္ညမွာ မီးေရာင္ လွ်ပ္စစ္ေရာင္တုိ႔ အေရာင္ခ်င္း ယွက္သန္းဆန္းၾကယ္တဲ့ ပန္းခ်ီကား၊ ပန္းပု႐ုပ္ပံုႀကီးပမာ သာယာမဆံုး။ ၾကည္ႏူးေမြ႔ေလ်ာ္လုိ႔ မဆံုး။
ပုထုဇဥ္သဘာ၀ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့တလခန္႔က ၾကားရတဲ့ နယူးေယာက္ခ္ ငုိညည္းသံေပ်ာက္ၿပီး ထိန္ထိန္ေတာက္တဲ့ စိန္ေက်ာက္ေတြခင္းထားတဲ့ နတ္ဘံု နတ္နန္းႀကီး ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ။ အခု .. ငုိ။ အခု … တိတ္။ အခု… ေပ်ာ္။
မ်က္ရည္စတုိ႔ ခန္းေျခာက္ၿပီး ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီးလွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနျပန္ပါပေကာ။ အေဟာဒုကၡံမွ အေဟာသုခံ၊ အေဟာအစၦရိယံ၊ အ့ံၾသဖြယ္ ဖန္ေနပါပေကာ။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ သဲထိတ္ရင္ဖို ရသ၊ ႐ႈခင္း လွလွ ျမဴးႂကြႂကြတုိ႔ သမေရာေမႊၿပီး ေနမထိ ထိုင္မထိ။ လာဂြာဒီးယားေလဆိပ္သုိ႔ ၿငိမ့္ခနဲေလယာဥ္ဆုိက္ေတာ့မွ ရင္ထိတ္ေပ်ာက္ၿပီး ရႊင္စိတ္ေပါက္ေတာ့တယ္။
(၂)
“ေရာမၿမိဳ႕ႀကီး မီးေလာင္ေနစဥ္ တေယာထုိးေနတဲ့ နိ႐ိုးဘုရင္” တဲ့။ စကားပံုတခု ၾကားဘူးတယ္။ နယူးေယာက္ခ္ၿမိဳ႕ႀကီး မီးေလာင္ေနစဥ္ တေယာထိုးတဲ့ဘုရင္မ်ား ျဖစ္ေလမလား။ ပူပင္လယ္ေဗြမွာ အပူေတြေလာင္ကၽြမ္းေနတုန္း တု႔ိစာေပ၊ တုိ႔အေရး ဦးစားေပးရာ ေရာက္ေလမလား။ ျမန္မာစာေပ ထြန္းသစ္ေရးအဖြဲ႕က ကုိေဇာ္၀င္းတုိ႕ကုိေျပာျပေတာ့ ကုိမိုးခ်မ္းက ရယ္ရယ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ “ဆရာေရ႕ …ဘာမွေတြးပူမေနနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ နယူးေယာက္ခ္ၿမိဳ႔ေတာ္၀န္ကုိ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ ‘ေလာင္စရာရွိတာ ေလာင္ၿပီးၿပီ။ လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္’ လို႔ဆုိၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္ဆရာ” လုိ႔ ျဖတ္ထုိးဉာဏ္နဲ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ အားလံုးက ၀ုိင္းရယ္ၿပီး “ဟုတ္တယ္ ..ဟုတ္တယ္” တဲ့။ အင္း …မဟုတ္မွန္းသိေပမယ့္ နားေထာင္လုိ႔အေကာင္းသား။ စိတ္ထဲ ရဲသလိုလို ျဖစ္လာမိတယ္။
၁၄၊ ၁၀၊ ၂၀၀၁ ေန႔မွာ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ ေက်ာင္းခန္းမဟာ ျမန္မာစာေပပဲ့တင္သံ စီစီညံေနတယ္။ အမ်ဳိးသားညႊန္႔ေပါင္းအစုိးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းက ေရွ႕ေျပးႏႈတ္ခြန္းဆက္ မိန္႔ခြန္းေျပာတယ္။ သူ႔မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ပုဂံမွ ကုိလုိနီစာေပေခတ္ ေရစီးအလ်ဥ္တင္ျပတာကုိ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ေခတ္ရဲ႕ရင္ခုန္သံကဗ်ာေတြကုိ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိေအာင္ဒင္က က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း ရွင္းျပၿပီး လူထုရဲ႕ ဟဒယထဲသုိ႔ အေရာက္ပုိ႔တယ္။ ကိုေအာင္ေစာဦးက သ႐ုပ္ျပအလံမ်ားန႔ဲအတူ သံုးေရာင္ျခယ္မွ ခြပ္ေဒါင္းအထိ တိုက္ပြဲခရီးေၾကာင္းကုိ ဆရာႀကီးမိႈင္းရဲ႕ မဟာေလးခ်ဳိးႀကီးမ်ားနဲ႔ ယွဥ္ကာယွဥ္ကာ တင္ဆက္တယ္။ သင့္ဘ၀အယ္ဒီတာ ကုိတင္ေမာင္သန္းကေတာ့ မီဒီယာသမားေတြရဲ႕ စဥ္းစားေတြးေခၚစရာ ပုစၦာေတြနဲ႔ ေခတ္သ႐ုပ္ကုိ လွစ္ထုတ္ျပတယ္။ လက္ခုပ္သံဟိန္းလို႔ ညံတဲ့ခန္းမ။ တက္ႂကြတဲ့ေသြး ပူေႏြးေႏြး။
(၃)
ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လာၿပီ။ ေလးစားအပ္တဲ့ စာေပပရိသတ္ကုိ ဘာတင္ျပမလဲ။ မႏွစ္က ဟန္းတား ေကာလိပ္မွာ “ဗုဒၶႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း” ကုိ ရြတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္။ ဒီစာေပပြဲမွာ ဘာတင္ျပရပါ့မလဲ။
ေလာေလာဆယ္ ကမၻာမွာ႐ိုက္ခတ္ေနတဲ့သတင္းေတြက ကမၻာမွာ ဘင္လာဒင္၊ ျမန္မာမွာ ဗိုလ္ေန၀င္း။ အုိစမာဘင္လာဒင္က ကမၻာ့စစ္ေသြးႂကြေခါင္းေဆာင္၊ ဗိုလ္ေန၀င္းကလဲ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ဗိမာန္ႀကီးကုိ ၿဖိဳခ်ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့စစ္ေသြးႂကြေခါင္းေဆာင္။ ဗိုလ္ေန၀င္းဆုိရင္ အသက္က ကုိးဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ ျပည္သူလူထုကလည္း သူ႔ေခတ္ရဲ႕နိဂုံးကုိ ေမွ်ာ္ေနၿပီ။ အာဏာရွင္ရဲ႕ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကၿပီ။ ေကာလာဟလမ်ဳိးစံုကလဲ ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္။ ေသၿပီ … မေသေသး၊ သတင္းေတြ ႐ႈတ္ေထြးဆဲ။ အမွန္အကန္ သတင္းမ်ား၊ အႀကံအဖန္ သတင္းမ်ား လူးလာပ်ံသန္းေနၾကဆဲ။
ေျမာက္ဥကၠလာ အန္အယ္လ္ဒီ႐ံုးဖြင့္ပြဲမွာ မၾကာခင္ကမွ နအဖအက်ဥ္းသားအျဖစ္က လြတ္လာတဲ့ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးတင္ဦးက “အနင္းခံရတဲ့ျမက္ ပုိသန္တယ္” ဆုိတဲ့ မိန္႔ခြန္းႁမြက္ၾကားေၾကာင္း ဗြီအိုဘီမွာ သတင္းတုိ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ “ေကာလာဟလစားသူမ်ား” ေခၚ “ေန႔ ဘင္လာဒင္၊ ည ဗိုလ္ေန၀င္း” ကဗ်ာနဲ႔ “ေအာင္နိမိတ္ ေအာင္စိတ္” ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ ဖြ႕ဲမိတယ္။ ဒီႏွစ္ပုဒ္ကုိ နယူးေယာက္ခ္စာေပခ်စ္သူမ်ား ေရွ႕ေမွာက္မွာ ရြတ္ျပမယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ပထမတပုဒ္ကုိသာ ေဖာ္ျပပါဦးမယ္။
(၄)
ကဗ်ာက ဒီလုိပါ။
ေန႔ ဘင္လာဒင္၊ ည ဗိုလ္ေန၀င္း
“တုိ႔ဘ၀ရဲ႕ ေန႔နဲ႔ညေတြကုိ
ေကာလာဟလေတြက ခြစီး
ကမၻာႀကီး ပ်က္ေတာ့မေယာင္
ေကာင္းေတာ့မေယာင္နဲ႔
ေခါင္းေထာင္လာသမွ် ႏွိမ္နင္း
႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ဖန္တီးေနၾကတယ္။
ေန႔ ဘင္လာဒင္၊ ည ဗိုလ္ေန၀င္း
သတင္းေတြအမ်ဳိးမ်ဳိးက
တီးတိုး တီးတုိး
အိပ္ရာက ႏိုးၾကတယ္။
တယ္လီဖုန္းနဲ႔ အင္တာနက္မွာ
သတင္းမွန္လုိက္ရွာေနလုိ႔
ေန႔သာကုန္
ဘယ္ပံုခရီးေပါက္မွာတုန္း။
ေကာလာဟလ သတင္းပုပ္ေတြနဲ႔
ထမင္းလုပ္ၿပီး မုိးခ်ဳပ္ေနရတဲ့ဘ၀
စိတ္ခ်လံုၿခံဳပါ့မလားကြယ္။
မ်က္စိမွားရင္ စားမယ္ဆုိတဲ့
ေလာင္းကစားသမားေတြ အကြက္ဖန္တဲ့
မနက္ျဖန္ကုိ
တရြက္လွန္ တရက္ေမာ
ကုိၾကက္ေတာရဲ႕ ဘ၀ခရီး
ဒီလုိနဲ႔ ၿပီးတမ္းလား။
အဆံေခ်ာင္စကားလံုးေတြနဲ႔
အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတဲ့ လူစားေတြ
အကြက္ေတြ ခဏခဏမွားလုိ႔
လုံးပါးပါး ကုန္ေရာ့မယ္။
ပြဲလွန္႔တဲ့
ေလာင္းကစားသမားေၾကာင့္
တုိ႔မ်က္စိမမွားေစနဲ႔
သတိထားဖုိ႔အေရး
ေတာင္ေငး ေျမာက္ေငး မေငးနဲ႔။
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ မွန္မွန္ေလွ်ာက္
ျပဴတင္းေပါက္ အၿမဲဖြင့္
အဆင္သင့္ ႏုိးၾကားေနပါေစ။” … တဲ့
စာေပပြဲသဘင္ကုိ သတင္းယူဖုိ႔ေရာက္လာတဲ့ ဗြီအုိေအသတင္းဌာနက ဆရာဦး၀င္းေအာင္ (စာေရးဆရာ ေမာင္ေအာင္မြန္) က ကၽြန္ေတာ္ရြတ္တဲ့အသံ ၀ိုးတုိး၀ါးတားျဖစ္ေနလုိ႔လားမသိ၊ ထပ္ၿပီး ရြတ္ဆုိေပးဖုိ႔ ခုိင္းတာနဲ႔ စာေပပြဲမွာ ႏွစ္ႀကိမ္ ရြတ္ဆုိ လိုက္ရပါတယ္။ စာေပပရိသတ္ ေက်နပ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕။ ။
တင္မုိး
ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၁၀၂)၊ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀၀၁
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
