>
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္ ၂
ဒီလက္မ်ဳိး
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၊ ၂၀၁၁
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
ဆင္းရဲမြဲေတမွဳေတြနဲ႕ ပညာတတ္ေတြေခါင္းပါးေနသလို
ဖခင္မဲ့ေနတဲ့ ဗိုက္ပူနံကား ကေလးမ်ားစြာရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏို္င္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
ေခတ္က ေခတ္ကို ျပန္အေလ်ာ္ေပးလိုက္ရတဲ့
အၾကီးမားဆံုး အေလ်ာ္အစားေတြရွိသလို
ေက်ာေလးတခင္းစာအတြက္
ဘ၀မဲ့ေနတဲ့ မ်က္ရည္စေတြလဲရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
ေဒးဗစ္ေကာ္ပါဖီးေတာင္ မတတ္ႏိုင္တဲ့
ပဥၥလက္ေမွာ္အတတ္နဲ႕
အသပ္ရပ္ဆံုး ေရြးေကာက္ပြဲေတြရွိသလို
ေျခာက္စားေျမာက္စား နဲ႕ အေၾကာက္တရားေတြလည္းရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
ခနေလးပါပဲလို႔ ေျပာျပီး
တဘ၀လံုးေ၀းကြာေနရတဲ့ ညေတြရွိသလို
ကုန္စိမ္းသည္မေလးရဲ့ ညီးညဴေနသံေတြလည္းရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
ပူစီမေတြတေန႕တျခားတိုးပြားလာသလို
ေငြတိုးေခ်းစားျပီး အတုိးေရာအရင္းပါျပန္မရတဲ့
ေအာက္တန္းက်က် အထက္တန္းစားေတြလည္းရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တုိင္းျပည္မွာ
မေဟာ္သဓါ မေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ့
ခိုးသားငါးရာ ရွိသလို
က်န္စစ္သားေတာင္ ေသသြားႏိုင္တဲ့
ေခတ္သစ္ ငရမန္ကန္းေတြရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
သူရဲေကာင္းေတြရဲ့ အက်ဥ္းက်ညေတြရွိသလို
တိုင္းျပည္အရုဏ္တက္အတြက္
ျငိမ္းခ်မ္းေရးမင္းသမီးတလက္လည္း ရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ တုိင္းျပည္မွာ
တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ေတြရွိသလို
ကူသူမဲ့ကယ္သူမဲ့ ဘ၀အသစ္ေတြလည္းရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏို္င္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
ေရာဂါပိုးမြားေတြ တေန႕တျခားတိုးပြားလာသလို
ကုရာနတၱိိ ေဆးရံုမွာ ေဆးမရွိလို႕ ေသမယ့္ေန႕ကိုေစာင့္ေနရတဲ့
အရိုးေဂါက္ဂက္ မသာေလာင္း ပက္လက္ေတြလည္းရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္နိုင္ေသးတဲ့တုိင္းျပည္အတြက္
အရိုးေၾကေၾက အေရခန္းခန္းလို႕ေျပာျပီး
ရသမ်ပိုက္ဆံ အိတ္ထဲထည့္ေနတဲ့
ရရစားစား ႏိုင္ငံေရးသမားအၾကီးစားေတြလည္းရွိတယ္။
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
အေရာင္ပ်ယ္သြားတဲ့ မုဆိုးမတေယာက္ရဲ့ ပါတိတ္ထမီနဲ႕တူတဲ့
သံုးေရာင္ျခယ္အလံအသစ္ၾကီးတလက္လည္းရွိသလို
ဆံျဖဴသြားၾကိဳး စစ္သားအဖုိးၾကီးတေယာက္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႕
ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့တိုင္းျပည္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေတာ့
ထိထိမိမိကဗ်ာတပုဒ္ကို ျပန္သတိရတယ္။
“သူခိုးဖမ္းပါ
လမ္းၾကားမွာလား …
ပန္ကာေအာက္မွာ ထိုင္ေနသည္ …*” ။ ။
(* ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ယဥ္မြန္၏ သူခိုုးဖမ္းပြဲကဗ်ာ)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
