Nyein Chan Aye Op-Ed

Nyein Chan Aye – Depeyin Masscare … impossible justice ….

ဗမာျပည္အတြက္ ဆ႒မေျမာက္ ဒုလႅဘတရား
ျငိမ္းခ်မ္းေအး၊ ေမ ၃၁၊ ၂၀၁၃
ဒီေန႔ ဒီပဲရင္း အုပ္စုဖြဲ႕ လူသတ္၊ ရမ္းကား၊ ပစၥည္းလု ဒုစရိုက္မႈႀကီး (၁၀) ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔..။
ဒီ (၁၀) ႏွစ္အတြင္းမွာ အုပ္စုဖြဲ႕  ရမ္းကားခဲ့တဲ့ ရာဇဝတ္မႈ ႀကီးရဲ႕ နံပါတ္တစ္ တရားခံေတြ၊ ဦးေဆာင္သူေတြ၊ ႀကိဳးကိုင္သူေတြဟာ လြတ္လပ္၊ ခ်မ္းသာ ရာဇဝတ္ေဘး မေျပးဘဲ လြတ္ေနရင္း ဒူးႏွန္႔ ေနႏိုင္ရံုသာမက ယေန႔ေခတ္ မွာ အဓိက တရားခံ တခ်ိဳ႕ ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ထဲမွာပါ ေနရာယူ၊ ႀကီးစိုး ျခယ္လွယ္ တြင္က်ယ္ ထင္ရာစိုင္းခြင့္ ရေနတယ္။  ဒါဟာ ရာဇဝတ္ေကာင္ တရားခံေတြ ျပဳမယ့္၊ ျပဳတဲ့ ဥပေဒေတြ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ဆက္လက္ သက္ဆိုးရွည္ဦးမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။  တနည္းအားျဖင့္ မတရားတဲ့ တရားဥပေဒေတြ လူထုအေပၚ မတရား သျဖင့္ ေရရွည္  စိုးမိုး ေနဦးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။  တနည္းအားျဖင့္ တရားမွ်တမႈဟာ တိုင္းျပည္မွာ ဆက္လက္ မုဒိမ္းက်င့္ခံရဦးမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာလည္း ျဖစ္တယ္။  ဒီ ယုတ္မာရိုင္းစိုင္း အၾကံပက္စက္ခဲ့မႈႀကီးရဲ႕ ပူးတြဲ တရားခံ ၾကံရာပါ အေပါင္းအေဖာ္ေတြဟာလည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ အာဏာဆက္ယူျမဲ ယူေနႏိုင္ရံုသာမက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသူ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးမ်ား အျဖစ္ပါ နာမည္ေကာင္းယူ၊ ႏိုင္ငံတကာမွာပါ ပနံစား ေန ေန ႏိုင္ျပန္တယ္။  အမွန္တရား နဲ႕ တရားမွ်တမႈ ဟာ ဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္ေနစဥ္ မုသားေတြ၊ လိမ္ညာမႈေတြ၊ တရားမဲ့မႈေတြဟာ ကမၻာတပတ္ လွည့္ၿပီးေနၿပီ ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။
ေခတ္အဆက္အဆက္ ျပည္သူျပည္သားကို လူလို မထင္ တိရစာၦန္ေတြအလား ထင္ထိုင္းၾကဲ ဖိႏွိပ္၊ ညွဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္၊ ေသြးေအးေအး သတ္ျဖတ္လာခဲ့တဲ့ ရာဇာဝတ္ေကာင္၊ လူသတ္သမားေတြဟာ ဒီ (၁၀) ႏွစ္အတြင္းမွာ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲရင္း တဘက္ကလည္း လိမၼာပါးနပ္စြာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ကို သူတို႔ အနာဂတ္၊ အာဏာသက္ဆိုးရွည္ေရးအတြက္ အလြဲသံုးစား လုပ္ဖို႔ သက္သက္ အသံုးခ်တတ္၊ စာတတ္ သြားခဲ့တယ္။  ဒါကေတာ့ ခုျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလို႔ ဆိုေနၾကတဲ့ စစ္အုပ္စုပံုဖ်က္၊ လူဝတ္လဲ၊ အတုအေယာင္ ဒီမိုကေရစီ ေျခလွမ္းေတြပဲ ျဖစ္တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အခုဆိုရင္ သားသတ္သမား၊ လူရမ္းကားႀကီးေတြဟာ မင္းသားေခါင္းစြပ္ၿပီး မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္၊ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ သိုးကေလးမ်ားပမာ လူထူထူ ေရွ႕ေရာက္ရင္ ဒီမိုကေရစီ စကားကို ယိုသူမရွက္၊ ျမင္သူရွက္ အလဇီၨ အေလဏေတာ ခ်ေျပာတတ္လာတယ္။  ေရွးယခင္ ျပည္သ႔ူ ဆႏၵ၊ လႈပ္ရွားမႈ နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ကို ေလသံမွ် မၾကားဝံ့ဘဲ အယုတၱအနတၱ အတြင္တြင္သာ အပုပ္ခ်၊ “တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ” သာ လက္ကိုင္ထားေနရာကေန “ျပည္သူသာ အမိ၊ ျပည္သူသာ အဖ” တရားကို လက္ေတြ႕မပါ စကားအရာနဲ႔ သာ ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္၊ အာဝဇၨန္းရႊင္ရႊင္၊ ညာဝါျဖန္းသန္း အျပန္ျပန္ ေရလဲသံုးေဟာရင္း လူဝါးဝ အေရခြံလဲ အေပၚရံ အေရာင္ေျပာင္း တတ္လာခဲ့တယ္။  တကယ့္ အတြင္းသေဘာမွာေတာ့ စားေနက် ေၾကာင္ဖားႀကီးရဲ႕ အက်င့္၊ အၾကံ၊ စဥ္းလဲ ရက္စက္၊ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္ မ်ားတဲ့ ဝံပုေလြ စရိုက္ေတြနဲ႔  သူတို႔ အာဏာ၊ သူတို႔ ဥစၥာ၊ သူတို႔ စီးပြား အတြက္ အေရးၾကံဳလာရင္ လက္မေႏွးဘဲ မင္းသားေခါင္းေနာက္က ဘီးလူးအစြယ္ကို ထုတ္ျပပါေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဒီ (၁၀) ႏွစ္အတြင္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ သမိုင္းရက္စြဲေတြမွာ ေသြးစြန္းတဲ့ေန႔ရက္ေတြသာ ပိုတိုးလာခဲ့တယ္။  ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ အထိမ္းအမွတ္ျပဳစရာ ရက္ေတြသာ ထပ္မ်ားလာခဲ့တယ္။  ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတြ ေသြးေျမက်ခဲ့ရတာ က စလို႔ မေန႔ (၂၉-ေမ) က မွ (၆) လ ျပည့္ခဲ့တဲ့ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေဒသ ရဟန္းရွင္၊ လူ၊ ျပည္သူအေပါင္း မီးေလာင္ဗံုးဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းဝင္ ကလိယုဂ္ ဒီမိုကေရစီေခတ္ ရက္စက္ယုတ္မာမႈႀကီးအထိ ပူေဆြးေသာက၊ ငိုေၾကြးမႈ၊ ခံျပင္းတက္ေခါက္သံ အျပည့္နဲ႔ နာၾကည္း ေန႔ရက္ ေတြသာ ဗမာ့သမိုင္းမွာ မ်ားသထက္ မ်ားလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒါ့အျပင္.. အတုအေယာင္၊ အေရျခံဳ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ရဲ႕ တဘက္လွည့္ ေသြးထိုးမႈ၊ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္အဆက္ဆက္ မႈိင္းတိုက္ခဲ့မႈ ရလဒ္ အက်ိဳး ေခတ္သစ္ လက္ယာစြန္း အမ်ိဳးသားေရး သူငယ္နာ ျပန္ထ၊ ေလပုပ္ထုတ္ ရမ္းကားေနမႈေၾကာင့္ အုပ္စုဖြဲ႕ လူသတ္၊ မီးရိႈ႕၊ ဓါးျပတိုက္ ပစၥည္းယူ တဲ့ ႀကီးစြာေသာ ဒုစရိုက္မႈေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ဆယ္ႏွစ္ ဒီပဲရင္းတုန္းကလို လူမသိ၊ သူမသိ အညာေဒသ ၿမိဳ႕သိမ္၊ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ ညဥ့္ကာလ မထင္မရွား သိုသိုသိပ္သိပ္၊ အလစ္ေခ်ာင္း ျပဳလုပ္ဝံ့တာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အခု ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ပ်က္ႀကီးမွာ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာပါ ထင္သာျမင္သာ ရွိရွိ၊ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း၊ ထင္ထင္ရွားရွား မင္းမဲ့တိုင္းျပည္ အလား အမ်ိဳး၊ ဘာသာ အေၾကာင္းျပ ျပဳလုပ္ခြင့္ရေနတာမ်ိဳးကိုလည္း ဝမ္းနည္းဖြယ္ လက္ရွိ ေတြ႕ျမင္လာရတယ္။  ေတာေၾကာင္၊ ၿမိဳ႕ေၾကာင္ အားလံုးေသာ မသူေတာ္ ေၾကာင္အေပါင္း လက္ခေမာင္းခတ္ လႈပ္ရွား က်က္စား ထင္တိုင္းၾကဲ ရမ္းကားခြင့္ရေနသလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။  ဒီ ဆယ္စုႏွစ္တခုအတြင္း အုပ္စုဖြဲ႕ ရမ္းကားမႈ ဓေလ့ဟာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ တြင္က်ယ္လာခဲ့တယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္တယ္။  အၾကမ္းဖက္၊ လူသတ္၊ မီးေလာင္ဗံုးသံုးၿပီး အဓမၼနည္း၊ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ သာ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းတက္လုပ္၊ ဗိုလ္က်တတ္တဲ့ လက္မရြံ႕ စစ္အုပ္စု အစိုးရ ေခတ္မွာ လက္မရြံ႕ျပည္သူတခ်ိဳ႕ တရားမဲ့ ထင္ရာစိုင္း လြတ္လပ္ခြင့္ရေနတာ အထူးအဆန္းလို႔လည္း မဆိုႏိုင္ျပန္ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ဆို႔ဟဲ့.. ဒီမိုကေရစီ အပင္း ဆိုၿပီး အပင္းလွ်ိဳခိုင္းခ်င္သူေတြ၊ တာဝန္ရွိ၊ တာဝန္ယူမႈအေၾကာင္း မေျပာဘဲ လူ႕အခြင့္အေရး နဲ႔ လြတ္လပ္ခြင့္ကိုသာ ျပစ္တင္ ေျပာခ်င္သူေတြရဲ႕ ဖန္တီးမႈနဲ႔ စနစ္ဆိုးရဲ႕ သားေကာင္ ဗာလာနံ လူမိုက္တခ်ိဳ႕ တလြဲဆံပင္ေကာင္းမႈ တို႔ေၾကာင့္ ဗမာ့သမိုင္းမွာ နီရဲေသြးစြန္း၊ ေမွာင္မိုက္၊ မီးခိုးနံ႔သင္းတဲ့ ေန႔ရက္ေတြဟာ အေတာမသတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရျပန္တယ္။
ပိုဝမ္းနည္း ခံျပင္းဖို႔ေကာင္းတာက အခုအခါမွာ အမ်ားစု ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ား၊ လူ႕အခြင့္အေရး တက္ၾကြလုပ္ရွားသူမ်ားဟာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ အလိုေတာ္ရိေတြရဲ႕ ေနာက္ျပန္လွည့္အေျခာက္တရား ဇီးကပ္ကာ မတရားမႈေတြကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္၊ တရားမွ်တမႈ တခုတည္းကို လံုးလံုး ေဇာင္းမေပးႏိုင္ဘဲ ေရလိုက္၊ ငါးလိုက္ သေဘာ မီးစင္ၾကည့္ကရင္း တရားမဲ့မႈတိုင္းလိုလိုမွာ အာေစးထည့္၊ မေထြးႏိုင္၊ မအန္ႏိုင္၊ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္၊ ၿငိမ္သက္ ႏွာေစး ျဖစ္ေနမႈပါ။  ဖိႏွိပ္သူ၊ အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္သူ ကို အေရးယူဖို႔ ေန ေနသာ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ ေဒါင္းတင္ေမာင္တင္ ေတာင္  အျပစ္မဆိုႏိုင္ဘဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ အျဖဴအမည္း မကြဲလုပ္ထားတဲ့ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ၿဖိဳခြင္းမႈ အစီရင္ခံစာကိုပဲ ဥပမာအေနနဲ႔ ၾကည့္ ၾကည့္ပါ။
ဒီလိုနဲ႔ အက်ည္းတန္ ေန႔သစ္ေတြ၊ ေန႕ေဟာင္း ေတြဟာ အေပၚရံ ထံုးသုတ္၊ သနပ္ခါးလိမ္း၊ ႏွမ္းျဖဴစကား၊ ေရႊျပည္ေအး တရားေတြနဲ႔ တျဖည္ျဖည္း ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းခံလာရတယ္။  တရားမွ်တမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ နဲ႔ ရာဇဝတ္ေကာင္ေတြကို တရားဥပေဒ ေရွ႕ေမွာက္ ေခၚေဆာင္ႏိုင္ဖို႔က မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳျခင္းခံရတဲ့အျပင္ အမွန္တရားဆိုတာ ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္လုပ္ စကားစပ္လို႔ေတာင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္း မခံရ ျဖစ္လာတယ္။
ဟုတ္ဟုတ္ညားညား လက္ေတြ႕ အလုပ္ သေဘာမပါတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြေတာ့ လုပ္ပါရဲ႕..။  ဒါေပမယ့္ ဒီလို ေသြးစြန္း ရက္စက္ယုတ္မာမႈမ်ိဳး ေနာင္သမိုင္းမွာ မေပၚဖို႔၊ လက္နက္အားကိုး၊ အင္အားႀကီးသူ ႏိုင္စတမ္း ေတာရိုင္းဥပေဒသ စစ္အာဏာရွင္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒ တိုင္းျပည္မွာ ဆိတ္သုန္းေပ်ာက္ကြယ္ မ်ိဳးတံုးဖို႔ကိုေတာ့ မၾကံေဆာင္ သလို ျဖစ္ေနတယ္။  မၾကံေဆာင္တဲ့ အျပင္ စစ္အုပ္စု သက္ဆိုးရွည္ဖို႔၊ ျပည္သူျပည္သား ေတြ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ဆက္ နင္းခံဖို႔ရာအတြက္ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးသာ ကာကြယ္ ေရွးရႈတဲ့ စစ္ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ နဲ႔ စစ္အုပ္စုသာ ႀကီးစိုးရာ စစ္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရး တရားဝင္ေရးကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေဇာင္းေပးအေလးထား ေဖာ္ေဆာင္ေနျခင္းကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနရျပန္တယ္။ 
ဒီလိုနဲ႔ အဓမၼ ကိုယ္စားျပဳ အရပ္သား ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳ စစ္အုပ္စု အသိုက္အျမံဳ၊ ဖုတ္သြင္းရထား ဟာ အရွင္လတ္လတ္ ေမြး၊ ေန႔ခ်င္း ႀကီးလာတယ္။  ဓမၼကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီတရားကေတာ့ မီးတြင္းထဲမွာ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ ဆိုတဲ့ အဆင့္ေတာင္ မေရာက္ဘဲ အေသ ေမြးခဲ့တယ္။  ဒီလို စစ္တပိုင္းအစိုးရမ်ိဳးနဲ႔သာ တန္တယ္ဆိုတဲ့ အညြန္႔တံုး စကား၊ ေစ်းေပါင္က်ိဳး အေတြးအေခၚေတြ ဗူးလံုးနားမေထြး လူထုေဝဝါးေအာင္ ဆိုၾကရင္းနဲ႔ အမွန္တရား နဲ႔ တရားမွ်တမႈ ကေတာ့ အခုအခ်ိန္ထိ ဇီးေလွ်ာ ေနဆဲပဲ ျဖစ္တယ္။
ေရွ႕တိုင္းျပည္ အနာဂတ္မွာ ဒီမိုကေရစီ သုခခ်မ္းသာ ရ၊ တိုင္းျပည္ တည္ၿငိမ္ ေအးေဆး၊ သာယာ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ ခ်င္သလား။  အရင္ဦးဆံုး သမိုင္းတရားခံေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရပါမယ္။  ခါးသီးတဲ့ အတိတ္သမိုင္းကို ဆင္ျခင္တတ္ရပါမယ္။  အမွားကေန သင္ခန္းစာ ယူတတ္ရပါမယ္။  သင္ခန္းစာ မယူခင္ မွားေၾကာင္းကို သတၱိရွိရွိ အရင္ ဝန္ခံရဲ ရပါမယ္။  ဝန္ခံႏိုင္ရပါမယ္။  သမိုင္းေပးတာဝန္ကို တပ္မေတာ္က က်ရာေနရာကေန ဝန္ထမ္းၿပီး တိုင္းျပည္ႀကီး ေခ်ာက္ထဲမက်ေအာင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကာကြယ္ခဲ့ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳး၊ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳး၊ အေတြးအေခၚမ်ိဳး၊ ခံယူခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ အနာဂတ္ ဒီမိုကေရစီလမ္း ကို နည္းမွန္၊ လမ္းမွန္ အေျဖာင့္အတိုင္း အဆံုးစြန္ အႏၱိမ ပန္းတိုင္ အထိ မေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါ။
အေၾကာင္းက.. အမွားကို အေျခတည္လို႔ အမွန္ရလဒ္ မထြက္ႏိုင္ပါ။  အဓမၼကို အေျခတည္လို႔ ဓမၼ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ပါ။  တရားမဲ့ခဲ့မႈကို အေျခတည္လို႔ တရားမွ်တမႈ ရမလာႏိုင္ပါ။  အမွန္တရား၊ ဓမၼ နဲ႔ တရားမွ်တမႈကို အရင္ဦးဆံုး အေျခခံက်က် ေဆာက္တည္ရပါမယ္။  ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ ရက္စြဲေတြကို သမိုင္းကေန လံုးလံုး ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ဖ်က္ေခ်ပစ္လို႔မရပါ။  စြန္းေပခဲ့တဲ့ ေသြးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆးေၾကာလို႔ပဲ ရပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အမွန္တရား၊ ဓမၼ နဲ႔ တရားမွ်တမႈ ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ နဲ႔ ေသြးစြန္းေနတဲ့ လက္ေတြကို ေဆးေၾကာဖို႔ရာမွာ တရားဥပေဒ အရ ထိုက္တန္တဲ့ အေရးယူ အျပစ္ေပးမႈမ်ိဳးဆိုတာဟာ မျဖစ္မေန ထည့္သြင္းစဥ္းစား၊ ၾကံစည္လုပ္ေဆာင္ ရမယ့္ အေၾကာင္းအခ်က္ ျဖစ္တယ္။  ႏုိင္ငံတကာ က အာဏာရွင္ေဟာင္း န႔ဲ အေပါင္းအပါေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဒုစရိုက္မႈေတြအတြက္ ကာလဝိပါက္ ေနာက္ပိုးတက္ၿပီး ရာဇဝတ္ခံု႐ံုးေတြမွာ အမႈရင္ဆိုင္ရ၊ အျပစ္ဒဏ္ခံရတာေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ကမၻာမွာ သာဓက ျပစရာ ဒုနဲ႔ေဒး ပါ။
ဒါဟာ ဥဒါန္းမေက်ဘူးေဟ့ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အာဃာတ တရားကို အေျခခံ ေျပာေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။  အမွန္တရား နဲ႔ တရားမွ်တမႈကို အေျခခံၿပီးသာ ဆိုျခင္း ျဖစ္တယ္။  အနာဂတ္ တိုင္းျပည္မွာ အမွန္တရား နဲ႔ တရားမွ်တမႈ သေႏၶတည္ အေျခခိုင္ ရပ္တည္ ဖြံ႕ၿဖိဳး ရွင္သန္ေစခ်င္ရင္ အျပစ္မဲ့ ရဟန္းရွင္၊ လူ၊ ျပည္သူလူထု၊ ေက်ာင္းသား အရပ္သား လူမ်ိဳးစံု အေပၚ ေခတ္အဆက္ဆက္ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ရာဇာဝတ္မႈေတြအတြက္ စစ္အုပ္စုဟာ ထိုက္သင့္တဲ့ တရားဥပေဒရဲ႕ စီရင္မႈ ခံရပါမယ္။  အနည္းဆံုးေတာ့ သူတို႔ကို ျပည္သ႔ူ တရားခြင္မွာ တင္စစ္ေဆးၿပီး အမွားေတြ၊ အျပစ္ေတြ၊ ရာဇဝတ္မႈေတြ အတြက္ ဝန္ခံ ခိုင္းရပါမယ္။
တရားဥပေဒနဲ႔ အညီ စီရင္ ျပစ္ဒဏ္ေပးမႈ ဆိုတာကို သင္ပုန္းေခ်ေရး၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ခရီးလွမ္း စတင္ ျဖစ္ထြန္း ေဖာ္ေဆာင္ေစဖို႔ အလို႔ငွာ အေပးအယူလုပ္၊ အေလွ်ာ့အတင္းျပဳ ညွိႏိႈင္းျခင္းသေဘာအရ လက္ေတြ႕ မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ေလာေလာဆယ္မွာ စစ္အုပ္စု ဟာ၊ အထူးသျဖင့္ စစ္အုပ္စု ကိုယ္စားျပဳ လက္ရွိ သမၼတ နဲ႔  ဝန္ႀကီး အဖြဲ႕၊ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းႀကီးမ်ား ျဖစ္တဲ့ လူဝတ္လဲ  လႊတ္ေတာ္  ဥကၠ႒မ်ား နဲ႔ အေပါင္းအပါ အမတ္မ်ားဟာ စစ္အုပ္စု က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ရာဇဝတ္မႈ၊ ဒုစရိုက္ အမွား၊ အျပစ္ေတြကို တာဝန္ယူ ဝန္ခံ ႏိုင္ရပါမယ္။  ေခတ္အဆက္ဆက္ အသက္၊ အိုးအိမ္၊ စည္းစိမ္ ပ်က္စီး ဆံုးရံႈး နစ္နာခဲ့တဲ့ ျပည္သူလူထု ကို ေက်ေအး ခြင့္လႊတ္ဖို႔  အရင္ ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ ရပါမယ္။
“Let bygones be bygones” ဆိုတဲ့ ေရႊျပည္ေအးတရားမွာ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ကို ဆိုခဲ့သလို အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ခံရသူ ျပည္သူမွာ လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ ေမ့ပစ္ဖို႔ေတာ့ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။  ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ခံစားလာခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ေမ့ႏိုင္စရာလည္း အေၾကာင္းမရွိပါ။  ေမ့ဖို႔ရာ လိုလည္း မလိုပါ။
ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ရာမွာကို က်ဴးလြန္သူ တရားခံေတြဘက္က စၿပီး ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ ခြင့္လႊတ္ဖို႕ အရင္ ကမ္းလွမ္းရမွာ ျဖစ္တယ္။  ၾကက္တူေရြးက ေတာ္ေတာ္ မယ္ေဘာ္က ကဲကဲ လုပ္ခ်င္လို႔ မရပါ။  က်ဴးလြန္သူ တရားခံက အရင္ ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ မေတာင္းဆိုဘဲနဲ႔ အက်ဴးလြန္ခံ နစ္နာသူ တရားလို ျပည္သူက ေက်ေအးလို႔ မရပါ။  ေရႊျပည္ေအး သမားမ်ား ဒီအခ်က္ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။
ေနာက္တခုက စစ္အုပ္စု ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔ အာဏာ၊ သူတို႔ စီးပြား၊ သူတို႔ အက်ိဳး အလို႔ငွာ တိုင္းျပည္ကို စနစ္တက် ဖ်က္စီးရင္းနဲ႔ ခြန္အားမဲ့ ျပည္သူအေပၚ အႏိုင့္အထက္ျပဳ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ လူသတ္မႈ အပါအဝင္ ျပည္သ႔ူ အိုးအိမ္၊ စည္းစိမ္ နဲ႔ ဘဝေတြ မ်ားစြာ ပ်က္စီးေစမႈ အျပစ္ေတြအားလံုးဟာ ဥပေဒရႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ ရာဇဝတ္မႈေတြခ်ည္းပါ။  တရားမမႈေတြ မဟုတ္ပါဘူး။  တရားမမႈမွာသာ ျပည္သူ႔တရားရံုး တင္ စစ္ေဆး အျပစ္ေပး၊ အေရးယူ ဖို႔အတြက္ ႏွစ္ကာလ အပိုင္းအျခား သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ ရာဇဝတ္မႈမွာ ႏွစ္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါ။  ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္သူကို တရားစြဲဆိုဖို႔ရာအတြက္လည္း တရားလို ရွိဖို႔ မလိုပါ။  စစ္မွန္ တရားမွ်တတဲ့ ဥပေဒသာ အမွန္တကယ္ တိုင္းျပည္မွာ စိုးမိုးေနရင္ တရားဥပေဒ ကိုယ္ႏိႈက္က တရားလို လုပ္ၿပီး ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္သူ ရာဇဝတ္ေကာင္ေတြကို ျပည္သူ႔တရားခြင္ တင္ စစ္ေဆး၊ အေရးယူ အျပစ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။  ဒါဟာ အဂတိ (၄) ပါး လြတ္ကင္းတဲ့ တရားမွ်တမႈ ဥပေဒ သေဘာ သက္သက္ပါ။  အၿငိဳး အေတးထား၊ အမွတ္သည္းေျခႀကီး နဲ႔ အတ႔ံုအလွည့္ လက္စားေခ်ေရးသေဘာမ်ိဳး လံုးဝ မဟုတ္ပါ။
အခုအခ်ိန္ထိ လုပ္သမွ်တင့္တယ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ (အနည္းဆံုးအေနနဲ႔) အမွားကို ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ဖို႔လမ္း ေလာေလာဆယ္ေရာ၊ အနာဂတ္မွာပါ မျမင္ပါ။  ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ဘက္ကလည္း ကုိယ္တိုင္ နဲ႔ ျပည္သူျပည္သား တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစံု ေက်ာေကာ့ ခံခဲ့ရတဲ့ မတရားမႈေတြအတြက္၊ ဆံုးရံႈးခဲ့ရတဲ့ အသက္ေတြအတြက္၊ ပ်က္စီးခဲ့တဲ့ ဘဝေတြ၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာေတြအတြက္ စစ္အုပ္စုဘက္ကို အနည္းဆံုး ဝန္ခ်ေတာင္းပန္မႈျပဳဖို႔ နဲ႔ (မထိုက္တန္ေပမယ့္) ေလ်ာ္ေၾကးသေဘာ ေငြေၾကး ျပန္လည္ ေပးေရး စတဲ့ တရားမွ်တမႈ တိုက္ပြဲ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ အင္တိုက္အားတိုက္၊ အားႀကိဳးမာန္တက္၊ အားတက္သေရာ ေဆာ္ၾသေနတယ္၊ ႀကိဳးစားေနတယ္လို႔လည္း ျပည္သူထဲက ျပည္သူတေယာက္အေနနဲ႔ ရိုးရိုးသားသား မျမင္မိပါ။
ဆိုေတာ့ ဗမာျပည္သူျပည္သား အဖို႔ တရားမွ်တမႈ န႔ဲ အမွန္တရား ကို အရိေမတၱယ် ျမတ္စြာ ဘုရားနဲ႔ အတူသာ ဖူးရေတာ့ဖို႔ မ်ားပါတယ္။  ရခဲလွတဲ့ “တရားမွ်တမႈ”၊ “တန္းတူညီမွ်မႈ”၊ “လူ႕အခြင့္အေရး”၊ “ဒီမိုကေရစီ” နဲ႔ အမွန္တရားဟာ ဗမာျပည္မွာ ဆ႒မေျမာက္ ဒုလႅဘတရား စာရင္း သြင္းဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ကတၱရာလမ္းေတြကိုခြာ၊ ဗမာျပည္ အႏွံ႔ က ေျမႀကီးေတြကို တူးဆြ ရာဇဝင္႐ုပ္ေရး၊ သမိုင္းစစ္တမ္းထုတ္ သုေတသနလုပ္ရင္ ရဟန္းသံဃာ၊ ေက်ာင္းသား ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူထုအေပါင္း ရဲ႕ မရိုင္းခဲ့တဲ့ သမိုင္းေနာက္ခံနဲ႔ တာဝန္ေက် ခံထည္ နီျမန္းတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ေတြ႕ရပါမယ္။  ဒီလို သမိုင္းေတြ၊ တာဝန္ေက်ခဲ့မႈေတြ၊ အနစ္နာခံခဲ့မႈေတြ၊ ဘဝေတြ၊ ေသြးေခၽြးေတြ အတြက္၊ လမ္းေပၚ၊ ေထာင္ထဲ၊ ေတာထဲ နဲ႔ ဗမာျပည္ အဝွမ္း က်ဆံုးခဲ့သူ အေပါင္းအတြက္၊ ေသြးစြန္းခဲ့ေသာ ေန႔ေတြအားလံုးအတြက္၊ မတရားမႈေတြ အားလံုးအတြက္ ခ်ီလီ ေတာ္လွန္ကဗ်ာဆရာႀကီး နီရူဒါ ရဲ႕ “ပန္းျခံတြင္း၌ ေသဆံုးရသူမ်ား” ကဗ်ာ ထဲမွ ကဗ်ာစာသားတခ်ိဳ႕ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ ရြက္ဆိုရင္း တရားမွ်တမႈကို ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။
I do not come to weep here where they fell.
“…သူတို႔က်ဆံုးခဲ့ေသာ ဤေနရာသို႔ ငါသည္ ငိုေၾကြးရန္ လာျခင္းမဟုတ္။
I come to speak to you who are still living;
ယခုတိုင္ရွိေနၾကသူ သင္တို႔အား ေျပာၾကားရန္ ငါလာျခင္း ျဖစ္သတည္း။
In the name of these our dead
I demand punishment.
ဤက်ဆံုးသူမ်ားအတြက္
ငါသည္ အျပစ္ဒဏ္ကို ေတာင္းဆိုပါ၏။
For those who spattered our fatherland with blood
I demand punishment.
ငါတို႔၏ အဖတိုင္းျပည္ကို ေသြးျဖင့္ ေပက်ံေစသူတို႔အား
ငါသည္ အျပစ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုပါ၏။
For him by whose command this crime was done
I demand punishment.
ဤလူသတ္မႈ က်ဴးလြန္ရန္ အမိန္႔ေပးသူကို
အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ ငါေတာင္းဆိုပါ၏။
For the traitor who clambered to power over these bodies
I demand punishment.
ဤအေလာင္းမ်ားေပၚမွ ကုတ္ကတ္၍  တန္ခိုးအာဏာ လုယူသူ သစၥာေဖာက္မ်ားအား
အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ ငါေတာင္းဆိုပါ၏။
For those forgiving ones who excused this crime
I demand punishment.
ဤသတ္ျဖတ္မႈအား အျပစ္လႊတ္သူ ခြင့္လႊတ္ေရးသမားမ်ားအား
အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ ငါေတာင္းဆိုပါ၏။
I do not want to shake hands all around and forget;
ငါသည္ သူတို႔နဲ႔ လက္ဆြဲကာ ေမ့ေလ်ာ့ရန္ အလိုမရွိ။
I do not want to touch their blood-stained hands;
ငါသည္ သူတို႔၏ ေသြးစြန္းေသာ လက္မ်ားကို ထိရန္ အလိုမရွိ။
I want punishment.
ငါသည္ အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္သာ အလိုရွိသည္သာတည္း။
I do not want them sent off somewhere as ambassadors
nor covered up here at home until it blows over.
သူတို႔ကို အရပ္ရပ္သို႔ သံအမတ္ႀကီးမ်ား အျဖစ္ ေစလႊတ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊
အိမ္မွာပင္ ကိုးကြယ္ကာ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ပသြားေစမည္ကို လည္းေကာင္း
ငါသည္ အလိုမရွိ။
I want to see them judged,
here, in the open air, in this very spot.
ဤေနရာမွာပင္၊ ဤပန္းျခံမွာပင္
သူတို႔အား တရားစီရင္ရန္ အလိုရွိသည္။
I want to see them punished.
ငါသည္ သူတို႔အား အျပစ္ဒဏ္ေပးရန္သာ အလိုရွိသတည္း။
Oh.. Fallen Brothers, out of the silence
your voices will rise in the mighty shout of freedom
when the hope of the people flames into paeans of joy.
အုိ.. က်ဆံုးေလၿပီးေသာ ေသြးခ်င္းသားခ်င္း အေပါင္းတို႔
တိတ္ဆိတ္ေနျခင္းမွ ေန၍ ငါတို႔၏ က်ယ္ေလာင္ေသာ  အသံျဖင့္
လြတ္လပ္ေရး ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ ဟစ္ေအာ္ လႊမ္းေမာ္ၾကကုန္အံ့။
ထိုအခါ၌ ျပည္သူတို႔၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္သည္
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ေတးသံျဖင့္ အလွ်ံညီးညီး ျမည္ဟည္းေနပါအံ့။
I must speak to those dead now as if they were here.
Brothers, it will go on.
ဤေနရာမွာ ငါတို႔ႏွင့္အတူ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ သူတို႔ ရွိေနသကဲ့သို႔ သူတို႔ကို ငါတိုင္တည္ဆိုအံ့။
အုိ.. ေသြးခ်င္းသားခ်င္း အေပါင္းတို႔
ငါတို႔တိုက္ပြဲ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္လတၱံ႕။
Our fight will go on in the land,
in the factories, in the farms,
in the streets the fight will go on,
in the craters of copper, glowing with green and red,
the battle-lines will be drawn.
ငါတို႔တိုက္ပြဲသည္
ေျမျပင္၌ လည္းေကာင္း၊ စက္ရံု၌ လည္းေကာင္း၊ လယ္ေတာ၌ လည္းေကာင္း၊ လမ္းမေပၚ၌ လည္းေကာင္း
စိမ္းစိမ္းနီနီ ႏွင့္ ရဲရဲေတာက္လ်က္ရွိေသာ ေၾကးနီဖိုက်င္မ်ား၌မ်ား၌ လည္းေကာင္း
စစ္ေၾကာင္းျဖန္႔၍ ေနမည္သာတည္း။
ဗမာျပည္အတြက္ ဆ႒မေျမာက္ ဒုလႅဘတရား အလား ရခဲလွ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႕အခြင့္အေရး၊ တန္းတူညီမွ်ေရး နဲ႔ လူမႈ တရားမွ်တေရး အားလံုး အျမန္ဆံုး ရရွိေစဖို႔ရာ ျပည္သူ႔ ဘက္သားႏိုင္ငံေရး သမားမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား၊ လူတစု ေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္တဲ့ တကယ့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ အစစ္မ်ား နဲ႔ ျပည္သူအေပါင္း ႏိုးၾကားၾကဖို႔ မိုမခကေနတဆင့္ ႏိႈးေဆာ္လိုက္တယ္။
”အင္အားသည္သာ အမွန္တရား (Might is Right)” လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကေန “အမွန္တရားသည္သာ အင္အား (Right is Might)” လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို အျမန္ဆံုး ကူးေျပာင္းႏိုင္ဖို႔ ရည္မွန္းလ်က္…
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၃၀၊ ေမ ၊ ၂၀၁၃
မွတ္ခ်က္။  ။ ပါဘလိုနီရူဒါ ၏ “ပန္းျခံတြင္း၌ ေသဆံုးရသူမ်ား” ကဗ်ာ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကို “Robert Brittain” ဘာသာျပန္ “The Dead in the Square” မူ ကို ယူပါတယ္။  ျမန္မာ ဘာသာျပန္ကို “လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္” “ခ်ီေဂြဗားယား (၁၉၆၈)” စာအုပ္မွာ ကဗ်ာ တပိုင္းတစ ဘာသာျပန္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပတဲ့ မူကို ယူၿပီး က်န္ေနတဲ့ ကဗ်ာစာသားတခ်ိဳ႕ ထပ္မံ ျဖည့္စြက္ပါတယ္။
(ဓာတ္ပုံ၊ အင္တာနက္၊ ဒီပဲယင္းအခ်ိန္က နအဖ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး သန္းဟန္ (လံုထိန္း တပ္ခ်ဴပ္ – ၂၀၀၇ ခုႏွစ္)၊ နအဖ ဗုိလ္မွဴးသိန္းထြဋ္ (အတြင္းေရးမွဴး၊ ခယက ေရႊဘို)၊ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ စိုးဝင္း (ေသဆုံး – ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္၊ ဒီပဲယင္းအခ်ိန္က နမခ တိုင္းမွဴး) ။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
My Friend Tin Moe By Maung Swan Yi - Selection of MoeMaKa Articles

Similar Posts