နေမာဗုဒၶႆ
ပန္းေကာင္းမွန္ ပန္တိုင္းေမႊး
ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ (ေတာင္စြန္း)
ဇြန္ ၂၊ ၂၀၁၃
ဒီကေလးက မိမိရဲ့တူနဲ႔ ခင္မင္မႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေက်ာင္းကို မၾကာ မၾကာေရာက္လာေလ့ရိွတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းရိွဦးဇင္းကိုရင္အားလံုးနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးခဲ့တာ ၾကာၾကာလွျပီ။ ၾကာဆို နယ္မွာ ေလးတန္းေအာင္ၿပီးလုုိ႔ ေတာင္စြန္းကို ငါးတန္းဆက္တက္ဖုုိ႔ ေရာက္လာကတည္းက သူတုုိ႔ခ်င္း ခင္မင္ခဲ့တာ အခုဆို ရွစ္တန္းေတာင္ ေရာက္ၾကျပီ။
မိမိတူကလည္း နတ္ေမာက္နယ္က ေလးတန္းေအာင္ၿပီးလုုိ႔ ရြာမွာ ပညာဆက္လက္ သင္စရာမရိွတဲ့အတြက္ မိမိေနတဲ့ေတာင္စြန္းကို ေရာက္လာခဲ့တာ။ ဒီကေလးကလည္း အလားတူပဲ သူ႔ရြာမွာ ေလးတန္းေအာင္ၿပီးလုုိ႔ ပညာဆက္သင္ခ်င္တာနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးအဆက္အသြယ္ရိွရာ ေတာင္စြန္းကို ေရာက္လာခဲ့တာဆိုေတာ့ မိေဝး၊ ဖေဝး၊ ရပ္ေဝးက လာရတဲ့ ဘဝတူခ်င္း ျဖစ္လုုိ႔လည္းပိုၿပီး သံေယာဇဥ္ျဖစ္ၾကသလားေတာ့ မသိပါဘူး။ သူတုုိ႔နွစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းေနဘက္ဆိုတာထက္ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးသလိုထင္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းမွာ သခၤ်ာ ဝါသနာပါတာ၊ သခၤ်ာဘာသာမွာ ထူးခြ်န္ၾကတာခ်င္းလည္း တူတယ္လုုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီကေလး တည္းခိုေနတဲ့ သူ႔ေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္က ေတာင္စြန္းနဲ႔တစ္မိုင္ခဲြေလာက္ ေဝးတယ္။ မိမိေနတဲ့ေက်ာင္းက သူတုုိ႔ပညာသင္တဲ့ အထကေက်ာင္းနဲ႔အက်ဥ္းဦးစီးဌာနဝင္းတစ္ခုပဲျခားတာျဖစ္လုုိ႔ ငါးမိနစ္ခရီးေလာက္ပဲ ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းေန႔လည္ေက်ာင္းဆင္းခိ်န္မွာ ဒီကေလးက မိမိတူနဲ႔အတူ ေက်ာင္းကို ပါလာေလ့ရိွတယ္။ အစကေတာ့ ဘာသာခ်င္းမတူလုုိ႔ထင္ပါရဲ့ ရိႈးတိုးရွန္႔တန္႔ ရိွေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိမိက “ကေလး မင္းဘာမွ ရိႈးတိုးရွန္႔တန္႔ မျဖစ္နဲ႔၊ မင္းေနတတ္သလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႀကိဳက္သလိုေနပါ။ တုုိ႔ေက်ာင္းမွာ ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ မခန္႔ေလးစား ျပစ္မွားတာမ်ဳိး မလုပ္ဖုုိ႔သာလိုတယ္။ ရိုေသတာ ပူေဇာ္တာက ကိုယ့္သေဘာဆႏၵအတိုင္းပဲ’’ ဆိုမွ ဝင္ရဲ ထြက္ရဲ၊ ေနရဲ ထိုင္ရဲ ျဖစ္သြားတယ္။
မိိမိက ေတာင္စြန္းမွာ ပံုမွန္မေနျဖစ္ဘဲ ရန္ကုန္မွာသာ အေနမ်ားၿပီး အေၾကာင္းၾကီးငယ္ရိွမွသာ ေတာင္စြန္းကို ေရာက္ေလ့ရိွတာ သံုးနွစ္ ေလာက္ရိွျပီ။ ဒီတစ္ေခါက္ခရီးၾကံဳလုုိ႔ ေတာင္စြန္းမွာ တစ္ေန႔ဝင္ၿပီး နားတဲ့ေန႔မွာ ဒီကေလးကလည္း ေက်ာင္းကိုေရာက္လာျပန္တယ္။ ဆြမ္း စားၿပီးလုုိ႔ မိမိက နားေနက်ျဖစ္တဲ့ သိမ္ေက်ာင္းေဆာင္ဘက္ ကူးလာတဲ့အခိ်န္မွာ ဒီကေလးနဲ႔မိမိတူတုုိ႔လည္း ေနာက္ကေန ကပ္လိုက္ လာ ၾကပါတယ္။တစ္စံုတစ္ခု ေလွ်ာက္ထားစရာ အေၾကာင္းထူးရိွဟန္တူရဲ့လုုိ႔ အကဲခတ္မိတဲ့အတြက္ “ဘာကိစၥရိွလုုိ႔လဲ၊ လာၾကေလ’’ဆိုေတာ့ နွစ္ေယာက္လံုး သိမ္ထဲအထိ လိုက္လာတယ္။ ေနရာမွာ ထိုင္မိေတာ့ “ကဲ .. လူၾကီးမင္းတုုိ႔က ဘာမ်ား ျမြက္ၾကားၾကမလုုိ႔လဲ’’လုုိ႔ မိမိက ရယ္ ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေမးလိုက္ေတာ့ ေစာေစာက အနားယူခိ်န္မွာ အေနွာက္အယွက္ေပးသလိုျဖစ္ေနမလားဆိုၿပီး မဝံ့မရဲ ျဖစ္ေနပံု ရတဲ့ သူတုုိ႔နွစ္ေယာက္လံုး ေပ်ာ္သြားၾကပံုရပါတယ္။
မိမိတူကပဲ စၿပီး “သူက ဘုန္းဘုန္းကို နည္းနည္းေမးစရာရိွလုုိ႔တဲ့’’ ဆိုၿပီး စကားစေဖာ္ေပးလိုက္တယ္။ “ကဲ .. ဆို ..ဘာကိစၥ’’ လုုိ႔ မိမိက ထပ္ ဆင့္တိုက္တြန္းလိုက္ေတာ့ အဲဒီကေလးက “ကြၽန္ေတာ္က .. အဲ .. တပည့္ေတာ္ ..’’ ဆိုၿပီး ထစ္ေနလုုိ႔ “ကေလး ေျပာတတ္သလို ေျပာ၊ ဘာ မွ မေၾကာက္နဲ႔’’လုုိ႔ ေထာက္ေပးလိုက္ရေသးတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္က ဘုန္းဘုရားတူနဲ႔၊ ေနရပ္လည္း မတူဘူး၊ လူမ်ဳိးလည္း မတူဘူး၊ ဘာသာခ်င္းလည္း မတူဘူး၊ ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ကေရာ သူကေရာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ ညီအစ္ကိုအရင္းလို သိပ္ခင္ၾကပါတယ္။ အဲဒါ …အခု တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ လူမ်ဳိးခ်င္း၊ ဘာသာခ်င္းမတူၾကလုုိ႔ဆိုၿပီး ဘာျဖစ္လုုိ႔ ရန္ျဖစ္ေနၾကတာလဲ’’ ဆိုၿပီး စဥ္းစားသလိုလိုနဲ႔ စကားရပ္သြားျပန္တယ္။
“ဘာလဲ .. အခု သတင္းေတြထဲမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ေနတဲ့ မိတၳီလာတုုိ႔ ဘာတုုိ႔မွာ ျဖစ္တဲ့ကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မင္းတုုိ႔ကိုလည္း ပတ္ဝန္းက်င္က သတင္းေတြ ၾကားေနရလုုိ႔လား’’ လုုိ႔ စကားေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့မွ “အဲ … အဲဒါ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒါဘာျဖစ္တာလဲ’’ တဲ့။
“ဘယ္လို ဘာျဖစ္တာလဲတံုးဟ၊ ဘာေျပာခ်င္တာတံုး’’ ဆိုေတာ့ …“ေအာ္ .. ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ ဘာျဖစ္လုုိ႔ အခုလိုၾကီးမွေတြ႕ၾကၿပီး ညီအစ္ကိုလို ခင္မင္ရတာလဲ။ ဘာျဖစ္လုုိ႔ လူမ်ဳိးခ်င္း၊ ဘာသာခ်င္း မတူၾကတာလဲ။ ဘာသာခ်င္း လူမ်ဳိးခ်င္း မတူဘဲခင္မင္ရင္းႏွီးရင္ေရာ ဘာျဖစ္လဲ …၊ ၿပီးေတာ့ ဟိုမွာ ဘာျဖစ္လုုိ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက တစ္ရပ္တည္း အတူ ေနၾကသူေတြျဖစ္ရက္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ အဲ .. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ .. အဲ .. အဲဒါ ဘုန္းဘုရားကို ေမးခ်င္တာ’’ ဆိုၿပီး ေျပ ျပစ္တဲ့ေဝါဟာရ ရွာမရသလို ခပ္ထစ္ထစ္နဲ႔ေမးလာပါတယ္။
“ေအး … မင္းေမးလိုရင္းကို ငါသေဘာေပါက္ပါတယ္ကြ။ ဒီကိစၥေတြ ငါလည္း နည္းနည္းပါးပါး ၾကားေနတာပါပဲ’’ ပထမဆံုး မင္းတုုိ႔ခ်င္း ၾကီးမွ ေတြ႕ၾကေပမဲ့ ငယ္ေပါင္းေရာင္းရင္းလို၊ ညီအစ္ကိုအရင္းလို သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ၾကတယ္ေပါ့ကြာ။ အဲဒီလို ခင္မင္ၾကတာကေတာ့ အရင့္ အရင္ဘဝေတြ အမ်ားၾကီးတုန္းကတည္းက ဒီလိုခင္မင္ဆက္ဆံခဲ့တာတုုိ႔၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတာ္စပ္ခဲ့တာတုုိ႔စတဲ့ သံေယာဇဥ္ဓာတ္ခံ ေခၚ တာေပါ့ကြာ၊ တုုိ႔ ဗုဒၶဘာသာအလိုအရဆိုရင္ေတာ့ ေရွးေရစက္လုုိ႔လည္းေခၚတာေပါ့။ အဲဒါ ရိွခဲ့လုုိ႔လုုိ႔ပဲတဲ့ကြ။
အဲ .. “ဘာျဖစ္လုုိ႔ လူမ်ဳိးခ်င္း၊ ဘာသာခ်င္းက်ေတာ့ မတူၾကတာလဲ’’ဆိုတာကေတာ့ ေျပာရတာ နည္းနည္းခက္မယ္ကြ။
မင္းတုုိ႔ .. ဟိုး .. ဒုတိယကမၻာစစ္တြင္းနဲ႔စစ္ၿပီးကာလေလာက္တုန္းက အဂၤလန္က နာမည္ၾကီး ေခါင္းေဆာင္ၾကီးကြာ၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဆာ ဝင္စ တန္ခ်ာခီ်’’ ဆိုတာ ၾကားဖူးလား။ သူက အဂၤလန္နိုင္ငံရဲ့ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေပါ့။ သူ စစ္ၾကီးၿပီးလုုိ႔ အေမရိကန္ကိုေရာက္သြားတဲ့အခါ အေမရိ ကန္မွာ သူ႔ကိုမေက်နပ္ၾကလုုိ႔ ဆႏၵျပမယ္ဆိုတဲ့လူေတြလည္း ရိွတယ္။
အမွန္ကေတာ့ အခု အေမရိကန္နိုင္ငံသားေတြဆိုတဲ့ လူေတြက မူလအေမရိကန္လူမ်ဳိးေတြ မဟုတ္ဘူးေလ။ မူလတိုင္းရင္းသားေတြက ရက္အင္ဒီယန္ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးေတြပဲ။ အခု အေမရိကန္ဆိုၿပီး ခ်ယ္လွယ္ေနၾကသူေတြက အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြပဲ။ အေမရိကန္ကို ေျပာင္းေရႊ႕အ ေျခခ်လာၾကလုုိ႔ သူတုုိ႔ကိုယ္သူတုုိ႔ အေမရိကန္သားေတြလုုိ႔ ေျပာေနၾကတာ။ အဲဒီ ေနာက္မွလာၿပီး “ငဦး’’ လုုိ႔ အမည္ခံထားတဲ့ အေမရိ ကန္ ေတြကပဲ သူတုုိ႔ရဲ့မူရင္းဇာတိ အဂၤလန္အေပၚမေက်နပ္ၾကလုုိ႔ မစၥတာခ်ာခီ်လာတုန္းမွာ ဆႏၵျပၾကဖုုိ႔ စီစဥ္ၾကတာတဲ့။
ဒါကို အဂၤလန္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ခ်ာခီ်ကလည္း သိထားတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ပထမဆံုး သူက အေမရိကန္ျပန္သူေတြကို နႈတ္ခြန္းဆက္စကား ေျပာ တဲ့အခါမွာ “အေမရိကန္နိုင္ငံသူ နိုင္ငံသားမ်ားခင္ဗ်ား … ခင္ဗ်ားတုုိ႔ရဲ့ ဘိုးဘြားမိဘေတြက အေမရိကန္မွာ အေျခခ်ေနထိုင္လာၾကတဲ့အတြက္ ခင္းဗ်ားတုုိ႔ဟာ အေမရိကန္နိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ့ ဘိုးဘြားမိဘေတြကေတာ့ အဂၤလန္မွာပဲ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကလုုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ အခု အဂၤလန္နိုင္ငံသားျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္လုုိ႔သာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ဘိုးဘြားမိဘေတြကလည္း ခင္ဗ်ားတုုိ႔ရဲ့ ဘိုးဘြားမိဘမ်ား နဲ႔အတူ ဒီအေမရိကန္မွာ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အခုဆို အေမရိကန္နိုင္ငံသားျဖစ္ေနမွာပါပဲ’’ လုုိ႔လည္း ေျပာလိုက္ေရာ ေစာေစာက သူ႔ကို ဆန္႔က်င့္ဆႏၵျပမယ္ဆိုသူေတြကပါ လက္ခုပ္ေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းတီးၿပီး “မွန္တယ္၊ မွန္တယ္’’ နဲ႔ ေထာက္ခံကုန္ၾကသတဲ့ကြ။
မင္းတုုိ႔ အခု ရွစ္တန္းအရြယ္ေတြပဲ ဘုန္းဘုန္းေျပာတာ သေဘာေပါက္တယ္မို႔လား။ ဘာျဖစ္လုုိ႔ လူမ်ဳိးခ်င္း ဘာသာခ်င္းကဲြၾကသလဲဆိုေတာ့ ဘိုးဘြားမိဘေတြ မတူၾကလုုိ႔လုုိ႔ပဲ ေျပာရမွာပဲကြ။ မင္းတုုိ႔ ဘိုးဘြားမိဘေတြသာ ဗုဒၶဘာသာေတြဆိုရင္ မင္းလည္း ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနမွာပဲ။ အဲ .. ငါ့တူ မင္းသူငယ္ခ်င္းေပါ့ေလ။ ေအး .. သူ႔ဘိုးဘြားမိဘေတြက မင္းတုုိ႔လူမ်ဳိး မင္းတုုိ႔ ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း သူဟာ မင္း နဲ႔ဘာသာတူပဲ ျဖစ္မွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္မို႔လား’’ ဆိုေတာ့ ကေလးကအေတာ္ေလး ေက်နပ္သြားသလိုျပံဳးၿပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ ေန ပါတယ္။
—xxx—-
“ၿပီးေတာ့ “ဘာသာခ်င္း၊ လူမ်ဳိးခ်င္းမတူရင္ ဘာျဖစ္လဲ’’ ဆိုတဲ့ကိစၥေပါ့ေနာ္။ ဒါကလည္း သေဘာထားၾကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ အသိညဏ္အဆင့္ အ တန္းရိွတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြဆိုရင္ သေဘာေပါက္တတ္ၾကပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းနားမွာ အေမရိကန္က ဘာသာေရးအေတြးအေခၚပညာရွင္ ဘဂဝန္ရွရီ ရာဂ်နီး (Bhagwan Shree Rajneesh) ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးေရးတဲ့ THE BOOK An Introduction to the Teachings of Bhagwan Shree Rajneesh ဆိုတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ရိွတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္မွာ ေဆြးေႏြးထားတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္က သူ႔မူရင္း အဂၤလိပ္လိုလည္း မင္းဝါသနာပါရင္ကူးခ်င္ကူးထားေလ … ေဟာဒီမွာ –
DIVISION The divisions are not needed; that is human stupidity. if you love the rose,good; there is no question of fighting with you. I love the lotus and you love the rose,but we both are lovers of flowers. That’s where the meeting ground is: that we both loveflowers.You love Christ; that is one flower. I love Buddha; that is another flower. Somebody eles loves Lao Tzu; that is another flower. we are all friends because we loveflowers, and I can appreciate your rose, you can appreciate my lotus. There is no needto create any division. (page – 377)
ျမန္မာလိုကေတာ့၊ အဲ .. ျမန္မာလိုဆိုလုုိ႔ ဘုန္းဘုန္းက အတိအက် ဘာသာျပန္တတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုတစ္လံုး ဒီတစ္လံုးေလာက္ ဖတ္ ၾကည့္တတ္တာပါ။ သေဘာက်သလိုလိုရိွတဲ့ အပိုဒ္က်ေတာ့ ပိုၿပီးကြၽမ္းက်င္တဲ့လူကို အတိအက် ဘာသာျပန္ခိုင္းရတာေပါ့။ အခုလည္း ဂ်ပန္သံ႐ံုးမွာလုပ္ေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ့မိတ္ေဆြ ဘာသာျပန္ဆရာ ဦးခ်ဳိထြန္းက ျမန္မာျပန္ေပးထားတာပါ။ သူ႔ဘာသာျပန္တာက –
ခဲြျခားမႈဆိုတာ မလိုအပ္ပါ။ ဒါဟာ လူသားရဲ့ မိုက္မဲမႈပဲ။ ခင္ဗ်ားက နွင္းဆီကိုခ်စ္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ရန္ျဖစ္ရမယ့္ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ၾကာပန္းကို ခ်စ္တယ္။ ခင္ဗ်ားက နွင္းဆီကို ခ်စ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ဟာ ပန္းခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါ တယ္။ ဒါ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ရဲ့ဆံုရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျပဳလုုိ႔လည္းဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔နွစ္ဦးစလံုး ပန္းခ်စ္သူမ်ားျဖစ္လုုိ႔ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားက ခရစ္ ေတာ္ကို ခ်စ္တယ္။ ဒါက ပန္းတစ္ပြင့္။ ကြၽန္ေတာ္က ဗုဒၶကိုခ်စ္တယ္။ ဒါက အျခားပန္းတစ္ပြင့္။ အျခားတစ္ေယာက္က ေလာက္ဇူးကို ခ်စ္ တယ္။ ဒါကလည္း အျခားပန္းတစ္ပြင့္။ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔ဟာ ပန္းခ်စ္သူမ်ားျဖစ္လုုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုုိ႔အားလံုးဟာ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားရဲ့နွင္းဆီကို တန္ဖိုးထားေလးစားနိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း ကြၽန္ေတာ္ရဲ့ၾကာပန္းကို တန္ဖိုးထားေလးစားနိုင္ပါတယ္။ ခဲြျခားျခင္းေတြကို ဖန္တီးဖုုိ႔မလိုအပ္ပါဘူး’’ တဲ့ကြ။
သူ႔စာက ေတြးပံုေရာ၊ ေရးပံုေရာ၊ ေၾကာင္းက်ဳိးယုတၱိေပးပံုေရာ သိပ္ကိုရိုးရွင္းပီျပင္လြန္းတဲ့အတြက္ မင္းတုုိ႔အရြယ္၊ မင္းတုုိ႔အတန္းပညာ ေလာက္ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းကို သေဘာေပါက္ေလာက္ပါတယ္။ ဘာမွ အပိုခဲ့်ၿပီး ေျပာစရာမလိုေလာက္ပါဘူး။ ဒီမွာ အေရးၾကီးဆံုးအခ်က္က “တစ္ဦးခ်စ္တဲ့ ပန္းကို တစ္ဦးက တန္ဖိုးထား ေလးစားနိုင္ပါတယ္’’ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲကြ။
ဒီသေဘာထားမ်ဳိးကို လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းနွစ္ေထာင္ေက်ာ္ အဲ .. ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကိုးကြယ္တဲ့ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးလုုိ႔ နွစ္ေပါင္း နွစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့ကြာ၊ မဇၩိမေဒသလုုိ႔ေခၚတဲ့ အခုအိႏၵိယနိုင္ငံမွာေပါ့ကြာ။ အဲဒီေခတ္ကေတာ့ “တစ္မိုးေအာက္ တစ္ မင္း’’ လုုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံရတဲ့ “အေသာက မင္းတရားၾကီး’’ ဆိုတာ ရိွခဲ့ဖူးတယ္။ သူက ဗုဒၶဘာသာကိုကိုးကြယ္တဲ့ဘုရင္တစ္ပါးပဲ။ နိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရးတုုိ႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ႔ရဲ့သေဘာထားအျမင္ေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ေတြ၊ အမိန္႔္ေတာ္ျပန္တမ္းေတြကို ေက်ာက္စာေတြနဲ႔ အခိုင္အမာေရးထိုးခဲ့တယ္။
သူေရးထိုးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စာအမွတ္ (၇) မွာ ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္လုုိ႔ သူ႔ရဲ့သေဘာထားအျမင္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာရာမွာ သူနဲ႔အယူဝါဒ ခ်င္း မတူၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကပါေစ သူ႔နိုင္ငံေတာ္ဝန္းက်င္မွာေနထိုင္ၾကတာကို လိုလားနွစ္သက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုုိ႔လည္းဆိုေတာ့ အယူ ဝါဒ တစ္ခုခုကို ယံုၾကည္တယ္ဆိုကတည္းက မေကာင္းမႈကိုမျပဳမိေအာင္ ေစာင့္စည္းျခင္း၊ ဘဝရဲ့ စင္ၾကယ္ျမင့္ျမတ္မႈကို လိုလားျခင္းဆိုတဲ့ စည္းကမ္းလိုက္နာတတ္မႈ အေျခခံအသိတရားရိွၾကလုုိ႔ပါပဲဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးကိုေရးထိုးထားတယ္။ ဘာသာတရားကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ရ ေကာင္းမွန္း သိတယ္ဆိုရင္ ပန္းခ်င္းမတူေပမဲ့ ပန္းခ်စ္သူတိုင္းရဲ့အေျခခံ စိတ္ထားျဖစ္တဲ့ “သူခ်စ္တဲ့ပန္းကိုလည္း လွမ္းမေခြၽနဲ႔၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ပန္းကိုလည္း မႏြမ္းေစနဲ႔’’ ဆိုသလို “သူ႔စည္းကိုလည္း မေနွာက္၊ ကိုယ့္စည္းကိုလည္း မေဖာက္’’ တဲ့ လူသားအေျခခံစိတ္ထားရိွၾကတဲ့အတြက္ ဘာသာတရားတစ္ခုခု ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူ႔နိုင္ငံမွာေနျခင္းကို နွစ္သက္လက္ခံပါတယ္လုုိ႔ ဆိုလိုတဲ့သေဘာပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္စာအမွတ္ (၁၂) မွာလည္း –
ဘယ္သူမဆို မိမိယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာဝင္တုုိ႔ကိုသာ ခီ်းေျမွာက္ပူေဇာ္ၿပီး သူတစ္ပါးဘာသာဝင္တုုိ႔ကို ကဲ့ရဲ့ရႈတ္ခ်လုပ္မယ္။ အဲဒီလို သူတစ္ ပါးကိုနိွပ္ကြပ္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာတရား ေပၚလြင္မႈကိုလုပ္ေဆာင္တဲ့သူဟာ ကိုယ္ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့အယူဝါဒကို အၾကီးအက်ယ္ ပုတ္ခတ္ ဖ်က္စီးရာ ေရာက္တယ္။ (သူတစ္ပါးကို ရန္လိုတာဟာ ကိုယ့္အေပၚ ရန္ပိုေအာင္ ျပဳရာက်တယ္လုုိ႔ ဆိုလိုတာေပါ့)။
အမွန္တကယ္ လုပ္သင့္တာက၊ အယူဝါဒရွင္ အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးရဲ့ဝါဒကို တစ္ဦးက နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးေလးစားၾကဖုုိ႔သာ ျဖစ္တယ္’’ တဲ့။ ေရွးလူၾကီးေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ “ရန္လိုရင္ ရန္ပိုမယ္၊ ရန္မလိုမွ ရန္ျပိဳမယ္’’ ဆိုတာ ဒီသေဘာမ်ဳိးေျပာရတာေပါ့။ အဲဒါ မင္းတုုိ႔ လူငယ္ ေတြ အေလးအနက္သေဘာေပါက္ က်င့္သံုးၾကဖုုိ႔ သိပ္ကိုအေရးၾကီးတယ္။ မွတ္ထားေနာ္ … ဆိုေတာ့ ကေလးက သေဘာေပါက္ လက္ခံတဲ့ သေဘာနဲ႔ေခါင္းညိတ္ၿပီး ကတိျပဳပါတယ္။
—-xxx—-
အဲ .. ေနာက္ထပ္ မင္းသိခ်င္တာက ဘာတဲ့၊ “သာသာခ်င္း၊ လူမ်ဳိးခ်င္း မတူၾကသူေတြ ခင္မင္ရင္းႏွီးတာ ဘာျဖစ္သလဲ’’ တဲ့… ဟုတ္လား’’
ဒါနဲ႔ပတ္သက္လုုိ႔ေတာ့ “ခင္မင္ရင္းႏွီးတာ ဘာျဖစ္သလဲ’’ ဆိုတာထက္ “မခင္မင္ မရင္းႏွီးၾကရင္ ဘာျဖစ္မလဲ’’ ဆိုတာကို အရင္စဥ္းစားၾကည့္ ရင္ ပိုၿပီး အျမင္ရွင္းမယ္ထင္တယ္ကြ။
မင္းအခု ကမၻာ့သတင္းေတြထဲမွာ ဟိုး .. နွစ္ေပါင္းရာစု ထက္ဝက္နီးပါးေလာက္ကတည္းက တက်က္က်က္ရန္ျဖစ္ေနၾကၿပီး နွစ္စဥ္မျပတ္လို စစ္ပဲြေတြ ဆင္ႏႊဲေနၾကတဲ့ ပါလက္စတိုင္းတုုိ႔၊ အစၥေရးတုုိ႔ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္ေနာ္။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းတုုိ႔၊ အာရပ္ကမၻာတုုိ႔ဆိုတဲ့ အမည္ ေတြနဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ေဒသေလ။ အဲဒီေဒသ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ပါလက္စတိုင္းနဲ႔အစၥေရး ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတုုိ႔ရဲ့ “ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္’’ သမိုင္းေနာက္ခံစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ ဒီလူေတြဟာ လူမ်ဳိးခ်င္းကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာခ်င္းမတူၾကေပမယ့္ သဘာဝေဘး အႏၱရာယ္ေတြ၊ အခက္ခဲေတြ မ်ားျပားထူေျပာတဲ့ ဒီေဒသမွာ ဆိုးတူေကာင္းဖက္ လက္တဲြရင္ဆိုင္ၾကရင္း ညီေနာင္သားခ်င္းေတြလို ေနခဲ့ၾက တာတဲ့။
အဲ .. ခရစ္ယာန္ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြက “အစၥေရးနိုင္ငံ’’ ဆိုတာကို တည္ေထာင္ေၾကညာလိုက္တဲ့ အခိ်န္မွာေတာ့ မူစလင္နိုင္ ေတြျဖစ္တဲ့ အာရပ္ကမၻာနိုင္ငံေတြက မေက်မနပ္ျဖစ္ရာကေန ေနာက္ဆံုးေတာ့ တေျမတည္း၊ တေရတည္းလို အနီးကပ္ဆံုးေနခဲ့ၾကတဲ့ ပါလက္ စတိုင္းေတြနဲ႔ ဂ်ဴး (အစၥေရး) ေတြက အနီးကပ္ရန္သူေတြ အျဖစ္နဲ႔ အျမဲတမ္း ေခါင္းခ်င္းေတ့ဆတ္ေနၾကရေတာ့တာ။ အရင္ကဆိုရင္ အဲဒီေဒသမွာ ပါလက္စတိုင္းမိသားစုကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဂ်ဴးမိသားစုကပဲျဖစ္ျဖစ္ လူဦးေရတစ္ဦးတိုးပြားတာဟာ ဒီမ်ဳိးႏြယ္စုနွစ္ဦး နွစ္ဖက္လံုး အတြက္ ခြန္အားတစ္ခုတိုးသလိုျဖစ္ခဲ့ၾကလုုိ႔ “အဇာတမိတၱ = မေမြးမီက မိတ္ေဆြမ်ား’’ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။
ကဲ .. ခုေတာ့ လူမ်ဳိးမတူ၊ ဘာသာမတူၾကသူခ်င္းျဖစ္လုုိ႔ ရန္သူလိုသေဘာထား သတ္မွတ္လိုက္တဲ့အခိ်န္ကစၿပီး ဂ်ဴးလူမ်ဳိးမွန္သမွ်ဟာလည္း အာရပ္ေတ ြ(အထူးသျဖင့္ ပါလက္စတိုင္းေတြေပါ့ေလ) အတြက္ “အဇာတသတၳု = မေမြးမီကတည္းက ရန္သူေတြ’’ ျဖစ္ေနၾကရသလို အာ ရပ္ (ပါလက္စတိုင္း)ဟူသမွ်ဟာလည္း ဂ်ဴးတုုိ႔အတြက္ “အဇာတသတၳဳ = မေမြးမီက ရန္သူေတြ’’ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ဘာ ျဖစ္သလဲ။ လူ႔ဘံုလူ႔ဘဝဆိုတာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ့ အဆံုးအမအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ “သုဂတိ လူ႔ဘံုသား’’ေခၚတယ္။ “သုဂတိ’’ ဆိုတာ ေကာင္း တဲ့ ကုသိုလ္ကံရိွသူတုုိ႔ ျဖစ္တည္ခြင့္ရတဲ့ ဘံု’’ လုုိ႔ ဆိုလိုတာေပါ့။
“ေကာင္းတဲ့ ကုသိုလ္ကံ’’ဆိုတာ အျပစ္ကင္းျခင္း၊ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာနဲ႔ျပည့္စံုျခင္းဆိုတဲ့ အက်ဳိးထူးေတြကို ေတြ႕ၾကံဳခံစားခြင့္ဆိုတဲ့ အခြင့္ ထူးကို ေပးတတ္တဲ့ကံေပါ့။ အတိုခ်ဳပ္ကေတာ့ “လူ႔ဘံုက လူသားဆိုတာ အျပစ္ကင္းကင္းနဲ႔ စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနထိုင္ခြင့္ရတဲ့ ဘံုသားမ်ဳိးျဖစ္ တယ္’’လုုိ႔ ဆိုလိုတာပါပဲ။
အဲ .. အခု အဲဒီမေမြးမီကတည္းက အခ်င္းခ်င္းရန္သူလို သတ္မွတ္ေနထိုင္ၾကတဲ့ေဒသကလူေတြမွာ အဲဒီလို သုဂတိလူ႔ဘံုနဲ႔တန္တဲ့ အခြင့္ အေရးေတြ ရနိုင္ၾကရဲ့လား။ မင္း “ငရဲၾကီးတယ္’’ ဆိုတာ ၾကားဖူးလား။ “ငရဲ’’ ဆိုတာ ပါဠိစကားနဲ႔ဆိုရင္ ”နိရယ’’လုုိ႔ ေခၚတယ္ကြ။ ျမန္မာ လိုေတာ့ “ခ်မ္းသာျခင္းေတြအားလံုး ခ်ဳိ႕တဲ့ေနတဲ့ဘဝ’’ လုုိ႔ ဆိုတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုရန္သူလို သတ္မွတ္ေနထိုင္ၾကသူေတြဆို တာ ဘယ္လိုစိတ္ထားေတြနဲ႔ဘယ္လိုေနထိုင္ၾကမလဲ။ မင္းတုုိ႔စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ အိပ္ရာက နိုးျပီဆိုကတည္းက ရန္လိုတဲ့စိတ္ေတြေမြး။ ၾကံုလာရင္ နႈတ္ၾကမ္း၊ ကိုယ္ၾကမ္းေတြနဲ႔ထိပါးပုတ္ခတ္ၾက၊ ညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ၾကဆိုတာမ်ဳိးေတြ အျမဲလုပ္ေနၾကရျပီဆိုကတည္းက ဒီလူ ေတြမွာ ခ်မ္းသာျခင္းေတြ အားလံုးခ်ဳိ႕တဲ့ မေနၾကေပဘူးလား။
“လူမ်ဳိးမတူ၊ ဘာသာမတူတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မခင္မင္မရင္းႏွီးၾကရင္ ဘာျဖစ္မလဲ’’ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ ဒါဟာ အေျဖမွန္ပဲ။ အဲ .. “အဇာတသတၳဳ’’ဆိုလုုိ႔ မင္း “အဇာတသတ္မင္း’’ ဆိုတာေတာ့ ၾကားဖူးတယ္မို႔လား။ ေအး ၾကားဖူးတာလည္း ၾကားဖူးတာေပါ့ကြာ။ သူ႔ျဖစ္ရပ္ မွာ အမ်ားနားမလည္မိခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ကေလးေတြရိွတယ္ကြ။ အဲဒီမင္းသားက ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးရဲ့ မိဖုရားေခါင္ၾကီးျဖစ္တဲ့ ေဝေဒဟီမိဖုရားၾကီး ဝမ္းမွာ ပဋိသေႏၶတည္ေနတာေပါ့။
မိဖုရားၾကီးမွာကိုယ္ဝန္ရိွလာတဲ့အခါ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ေလာင္းေတြမွာျဖစ္တတ္တဲ့ ဓမၼတာလုုိ႔ဆိုတာပဲကြာ၊ တစ္ခုခုကို စားခ်င္ေသာက္ ခ်င္တဲ့ “ခ်င္ျခင္း’’ဆိုတာ ျဖစ္ေလ့ရိွတဲ့အတိုင္း အဲဒီမိဖုရားၾကီးမွာ ကေလးရဲ့ဖခင္ျဖစ္တဲ့ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးရဲ့လက္ရံုးေသြးကို ေသာက္လိုတဲ့ ခ်င္ျခင္း အျပင္းအထန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အိပ္မေပ်ာ္၊ စားမဝင္၊ စိတ္လည္း မရႊင္ဆိုတာလိုျဖစ္ၿပီးရုပ္ရည္ေရာ မ်က္နွာအဆင္းပါ သိသိသာသာ ၾကီး ယိုယြင္းလာသတဲ့။
ဒါနဲ႔စံုစမ္းေမးျမန္းၾကည့္လုုိ႔ အေၾကာင္းစံုသိတဲ့အခါ မင္းတရားၾကီးက “ဒါေလးမ်ား ခဲရင္းတဲ့ကိစၥမွတ္လုုိ႔’’ ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ့ သမားေတာ္ၾကီးကိုေခၚ လက္ရံုးေသြးအေဖာက္ခိုင္းၿပီး မိဖုရားၾကီးကိုတိုက္လိုက္တာေပါ့။ ဒီအထိကေလးဖခင္ေရာ၊ မိခင္ေရာဝမ္းထဲကကေလးေရာ အားလံုး ေက် ေက်နပ္နပ္ ေျပေျပလည္လည္ပါပဲ။ ျပႆနာက ဘယ္ကေနစလာလဲဆိုေတာ့ – ဒီအေၾကာင္းကို ဟူးရာပုဏၰားေတြၾကားသိတဲ့အခါ “ဧကႏၱ .. ဒီကေလးေမြးဖြားလာလုုိ႔ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ရင္၊ အဖကိုသတ္မယ့္ရန္သူျဖစ္လာမယ္’’ ဆိုၿပီး ေဟာခ်လိုက္ပါေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ အေမ့ဝမ္းထဲ မွာလူပံုစံေတာင္ အျပည့္အစံုေပၚပံုမရေသးတဲ့ ကေလးငယ္ကို “အဇာတသတၳဳ = မေမြးဖြားမီက အဖရဲ့ရန္သူ’’ ဆိုၿပီး ဝိုင္းသမုတ္လိုက္ၾက ေတာ့တာ။ အမွန္ကေတာ့ ကေလးက မေမြးမီက အဖရဲ့ရန္သူျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ကေလးကို “မေမြးမီက အေဖ့ရဲ့ရန္သူ’’ (အဇာတသတၳု = အဇာတသတ္) ရယ္လုုိ႔ ဝိုင္းၿပီး သတ္မွတ္လိုက္ၾကတာ။
အမည္အရသာ သတ္မွတ္တာမဟုတ္ဘူး။ စိတ္ထဲကကို စိတ္ပါလက္ပါဆိုသလို ခံယူသတ္မွတ္လိုက္ၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္ အမိဝမ္းတည္းမွာ ကတည္းက ဒီကေလးက ေမတၱာငတ္လာခဲ့တာ။ ေဒါသနဲ႔ဖ်က္ဆီးပစ္ဖုုိ႔အထိ အၾကိမ္ၾကိမ္ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ ဗိမၺိသာမင္းၾကီးက ဒီအေၾကာင္းသိ ေတာ့မွ အာဏာစက္နဲ႔အျပင္းအထန္ အမိန္႔ထုတ္တားျမစ္လိုက္လုုိ႔သာ ဒီကေလးက လူျဖစ္ခြင့္ရလိုက္တာ။
လူရယ္လုုိ႔ ျဖစ္လာျပန္ေတာ့လည္း အထိန္းေတာ္၊ အေခ်ာ့ေတာ္ဆိုသူေတြကအစ “သူတုုိ႔ရဲ့ေက်းဇူးရွင္ မင္းတရားၾကီးကိုသတ္မဲ့ကေလး’’ဆိုတဲ့ ဟူးရားတေစၧၾကီးက အျမဲတမ္းေခ်ာက္လွန့္ေနေလေတာ့ ေမတၱာမထားနိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ စိုးရိမ္၊ ေၾကာက္ရံြ႕၊ ရန္လိုတဲ့မ်က္နွာထားေတြက မဖံုးနိုင္၊ မကြယ္နိုင္ ေပၚလြင္ေနၾကေတာ့တာ။ “မိုးေခါင္ေရရွားရပ္ဝန္းမွာ ဆူးထူတဲ့အပင္မ်ားသာေပါက္ေလ့ရိွသလိုေပါ့ကြာ၊ ေမတၱာမိုးေခါင္ေန တဲ့ အဇာတသတ္မွာလည္း ေဒါသဆူးေတာင္ေတြ ေပါက္လာမွာေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တကယ့္အဖသတ္မင္းျဖစ္သြားတာ။
အဲဒီေနာက္မွာ သူ႔အမွား သူျမင္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔သြားေတြ႕တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဆံုးမလိုက္ေတာ့ စိတ္ထားေတြအားလံုး ေျပာင္း ျပန္ဆိုသလို ေျပာင္းလဲသြားေတာ့တာ။ အဲဒါ .. ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဇာတသတ္မင္းရဲ့ အခုစိတ္ထားဟာေျပာင္းလဲလာတဲ့ စိတ္ထားမ ဟုတ္ဘူး၊ ဒါကမွ ပင္ကိုယ္စိတ္ထား အစစ္တဲ့။ အဖကို သတ္ခဲ့တဲ့ စိတ္ထားကမွ မဆီမဆိုင္ပင္ကိုယ္စိတ္ထားနဲ႔ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ထား။ဘာျဖစ္လုုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီအဇာတသတ္မင္းဟာ အဖကို သတ္တဲ့ကံၾကီးသာမထိုက္ခဲ့ရင္ အဆင့္ျမင့္လူသားတစ္ဦးလုုိ႔ဆိုရမယ့္ ေသာတာပန္အရိယာျဖစ္နိုင္တဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသားတစ္ဦး ျဖစ္လုုိ႔ပဲတဲ့ဟုတ္လည္း ဟုတ္တယ္ကြ။ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ေတြ႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ သူ႔စိတ္ထားေတြ ပံုမွန္ျဖစ္သြားသလို သူ႔ဘဝကလည္းသုဂတိလလူ႔ဘံုသားေတြထဲက ဘုန္းရွင္ကံရွင္ျဖစ္တဲ့ ရွင္ဘုရင္တစ္ဦးပီပီ ထီးနန္း စည္းစိမ္ကိုလည္း ခံစားနိုင္သြားတယ္။ အရင္ကေတာ့ သူျပစ္မွားမိတဲ့ ကံၾကီးက ဖိစီးနိွပ္စက္ၿပီး စိတ္ေတြ ကေယာက္ကယက္နဲ႔အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရ၊ စားေကာင္းျခင္းမစားရ၊ စိတ္ေအးကိုယ္ခိုင္ ေနထိုင္မရဆိုတဲ့ ဒုကၡေတြခံစားေနရတာေလ။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အဇာတသတ္မင္းၾကီးရဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကလည္း ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ အေသာကမင္းတရားၾကီးထက္ ေစာလည္း ေစာသလို ေရွ႕ေျပးလမ္းညႊန္တစ္ဦးလုုိ႔လည္း ဆိုနိုင္ေလာက္တယ္။ ဒီေန႔ ဗုဒၶဘာသာ ဆက္လက္တည္တံ့ေရးအတြက္ အဓိကအေရးပါတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာထားသမွ်တရားေတာ္ေတြ ပင္ရင္းမူလမပ်က္ .. အဲ .. မင္းတုုိ႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ original အတိုင္းေပါ့ကြာ။ တည္ ရိွေနတယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး မၾကာမီအတြင္းမွာပဲ အရွင္မဟာကႆပစတဲ့တပည့္ၾကီးေတြက စုစည္းစီစဥ္ေတာ္မူၾကၿပီး စုေပါင္းရြတ္ဆို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကလုုိ႔ေပါ့။ အဲဒီလို စုေပါင္းရြတ္ဆိုမွတ္တမ္းတင္တာကို “သဂၤါယနာတင္တယ္’’ လုုိ႔ ေခၚတယ္။ ဘုရားရွင္ထံမွာ မ်က္ျမင္နားၾကား နာယူမွတ္သားဖူးတဲ့ ရဟနၱာအရွင္ျမတ္ၾကီးေတြငါးရာေလာက္စုေပါင္း ရြတ္ဆိုေတာ္မူၾကတာ အခိ်န္သံုးလေလာက္ ၾကာ တယ္။ အဲဒီ ပထမဆံုး သဂၤါယနာတင္ပဲြၾကီး ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အစစတာဝန္ယူေဆာင္ရြက္တဲ့ သာသနာ့ဒါယကာ တာဝန္ကို အဇာတသတ္မင္းၾကီးက ယူခဲ့တာေပါ့။ ဒါဟာသူ႔ရဲ့ ပင္ကိုယ္သရုပ္မွန္ အရည္အခ်င္းနဲ႔စိတ္ဓာတ္ကို ျပလိုက္တာပဲ။
အဲ .. အခု အေရွ့အလယ္ပိုင္းဆိုတဲ့ ေဒသက အထူးသျဖင့္ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ဳိး၊ ဂူ်းလူမ်ဳိးေတြထဲမွာလည္း အာခီးမီဒီးတုုိ႔၊အိုင္စတိုင္းတုုိ႔လို အံ့မခန္းပညာရွင္ၾကီးေတြ ျဖစ္ၾကမည့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြ ဘယ္ေလာက္ရိွေနမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေျပာနိုင္မွာလဲ။ အခုေတာ့ အဇာတသတ္ဇာတ္လမ္းက မရပ္တန္႔နိုင္ေသးတဲ့အတြက္ ကံၾကမၼာေတြဟာ တန္ရာနဲ႔လဲြေနၾကရတာေပါ့။ဒီဇာတ္လမ္းဆိုးၾကီး ရပ္တန္းက ရပ္သြားျပီဆိုရင္ေတာ့ အဇာတသတ္မင္းၾကီးဟာ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ အလြန္အေရးပါတဲ့တာဝန္ၾကီးကို ထမ္းေဆာင္ျပခဲ့သလို အဲဒီေဒသ သားေတြထဲကလည္း ေလာကတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၾကမယ့္ ေလာကဝန္ထမ္းေကာင္းမ်ားစြာ ေပၚထြက္လာမွာ မလဲြပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုုိ႔ လဲဆိုေတာ့ ဒီလူမ်ဳိးေတြရဲ့ မူလအမ်ဳိးအႏြယ္ေတြဆိုတာ ကမၻာ့ပညာေရးသမိုင္းမွာ ခုခိ်န္ထိ တုဘက္ကင္း အနိႈင္းမဲ့ေတြျဖစ္တဲ့ အာခီးမီဒီးတုုိ႔၊ အိုင္စတိုင္းတုုိ႔ရဲ့ ပင္ရင္းမူလအမ်ဳိးအႏြယ္ေတြျဖစ္လုုိ႔ပဲေပါ့ကြာ။
—xxx—
အဲ .. ေနာက္ထပ္ မင္းသိခ်င္တာ တစ္ခုက ဘာလဲ၊ အဲဒီလူေတြဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက တရပ္တည္းေနၾကသူေတြျဖစ္ၿပီး ဘာျဖစ္လုုိ႔ အခု လို ပဋိပကၡေခၚတာေပါ့ကြာ။ အမွန္ကေတာ့ မင္းေျပာသလို ရန္ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လုုိ႔လဲဆိုေတာ့ -အဲ .. တုုိ႔ျမတ္စြာဘုရားက ရ ဟန္းေတာ္မ်ား ေန႔စဥ္မပ်က္မကြက္ ပြားမ်ားရြတ္ဖတ္ရမယ္လုုိ႔ ေဟာညႊန္ထားတဲ့ ”ေမတၱသုတ္’’ ဆိုတာရိွတယ္ကြ။
ေမတၱသုတ္ဆိုတာ လူေကာင္းသူေကာင္းမွန္သမွ် အေျခခံထားရိွရမယ့္ “ျမင့္ျမတ္စိတ္ထား’’ ေတြကို ေဟာညႊန္ဆံုးမထားတဲ့သုတ္တစ္သုတ္ပါ။ အဲဒီသုတ္မွာ ဘယ္လူမ်ဳိး၊ ဘယ္ဘာသာဝင္မဆို သုဂတိလူ့ဘံုသားပီပီ စိတ္ေအးကိုယ္ခိုင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနထိုင္နိုင္ဖုုိ႔အတြက္ ထားရိွရမယ့္စိတ္ဓာတ္ကို ညႊန္ျပထားတာရိွတယ္။
(၁) န ပေရာ ပရံ နိကုေဗၺထ = တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး စဥ္းလဲလွည့္ပတ္ မျပဳပါေစလင့္။ (လူအခ်င္းခ်င္း၊ လွည့္ပတ္ခ်င္း၊ကင္းရွင္းၾကပါေစ)။
(၂) နာတိ မေညထ ကတၳစိ နကိဥၥိ = ဘယ္အရပ္မွာမဆို၊ ဘယ္သူ႔အေပၚမွာမဆို၊ ေမာက္မာေထာင္လႊား၊ ရမ္းကားသမႈ၊မထီမဲ့ျမင္ မျပဳပါေစ လင့္။ ( အထင္ေသးျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ)
(၃) ဗ်ာေရာသနာ ပဋိဃသည၊ နာညမညႆ ဒုကၡမေစၧယ် = ကိုယ္နႈတ္အားျဖင့္ နိွပ္စက္ေစာ္ကားျခင္း၊ အမ်က္ေရွ႕ထား၊အခ်င္းခ်င္း ဒုကၡ ပြားေစျခင္းကို မလိုလားပါေစလင့္။(ဆင္းရဲလိုျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ) တဲ့ ။
ဒီစိတ္ထားသံုးမ်ဳိးဟာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေဟာညႊန္ခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုုိ႔အတြက္သာမဟုတ္ပါဘူး။ သုဂတိလူ့ဘံုမွာ လူျဖစ္ရခိုက္ လူ့အခြင့္အေရးအျပည့္နဲ႔လူျဖစ္ကို်းနပ္လိုသူတိုင္း ထားရိွရမည့္ အထက္တန္းစားစိတ္ဓာတ္ပါ။ဒီလို အထက္တန္းစား စိတ္ ဓာတ္မ်ဳိးရိွမွသာ ပန္းခ်စ္သူတိုင္း ပန္းရနံ႔သင္းၿပီး “ပန္းသတင္း ပန္းခ်င္းေဆာင္’’ ဆိုသလို အျပန္အလွန္တန္ဖိုးထား ေလးစားၾကမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။
ဒီေန႔ မင္းတုုိ႔ ၾကားသိေနရတဲ့ မိတၳီလာကစတဲ့ ကိစၥေတြဆိုတာ ဘာသာေရးအတြက္ သက္သက္ျဖစ္ၾကတဲ့ အဓိကရုဏ္းေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ အခုေျပာခဲ့တဲ့ အထက္တန္းစား စိတ္ဓာတ္ေတြ ခြ်တ္ျခံဳက်ေနၾကသူေတြက ေနရာရဖုုိ႔အတြက္ ဖ်ာခင္းနိုင္ဖုုိ႔ပဲြလန္႔ေအာင္ တမင္ဖန္တီးလံႈ႕ ေဆာ္မႈေတြလည္း ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါၿပီးေတာ့ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတြအထိ ျဖစ္ေအာင္စၿပီးလုပ္ၾကတဲ့လူေတြကလည္း မင္းတုုိ႔ထင္သလို အဲဒီ ေဒသသား အတူတူေနဖက္ေတြ မဟုတ္ဘူးတဲ့ကြ။ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ မ်က္နွာစိမ္းေတြက အဓိကေရွ႕ေဆာင္ လံႈ႕ေဆာ္ၿပီး လုပ္ၾကတာေတြတဲ့။ ရဟန္းရွင္လူ ေလးစားရတဲ့ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားအပါအဝင္ ဘာသာၾကီးေလးခုလံုးရဲ့ တာဝန္ရိွသူ ေခါင္း ေဆာင္ေတြအားလံုး သိၾကပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာလည္း ေဟာထား ေရးထားတာေတြ ပါေနပါျပီ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြာ .. အဓိက ကေတာ့ အခုေျပာခဲ့တဲ့ လူေကာင္းသူေကာင္းတုုိ႔ရဲ့ အေျခခံ ျမင့္ျမတ္စိတ္ထားေတြ ခ်ဳိ႕တဲ့ၾကလုုိ႔လုုိ႔သာ ဆိုရမွာပါပဲ။
လူတိုင္းလူျဖစ္ကို်းနပ္ဖုုိ႔ .. အဲ … ပန္းခ်စ္သူတိုင္း ပန္းနံ႔သင္းေစဖုုိ႔ ဆိုပါေတာ့ကြာ၊ အေရးအၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အထက္တန္းစား စိတ္ဓာတ္သံုးမ်ဳိး ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မလႊတ္မိေစနဲ႔ေနာ္။ အထက္တန္းစိတ္ကို လက္လႊတ္လိုက္ရင္ေတာ့ေအာက္တန္းက်သြားမယ္ ၾကားလား … ဆိုေတာ့ ကေလးက မ်က္ရည္ဝိုင္းတဲ့အျပံဳးေတြနဲ႔ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပပါတယ္။ စကားေတာ့ ေျပာထြက္ဟန္မတူပါဘူး။
လူအခ်င္းခ်င္း၊ လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ …။
အထင္ေသးျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ …။
ဆင္းရဲလိုျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ …။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
