>
ေဒါက္တာ ေမာင္ဘခ်စ္
ေအာက္တိုဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၀
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းက ဝယ္ပါသည္ x x x
ႏွစ္က်ပ္ခြဲပဲ ေပးရသည္၊ ေဆးဆိုးပန္း႐ိုက္ ျဖစ္ပါသည္ x x x
တူနယ္ တူ႔နဲ႔ ေျဗာင္”
“ေအာင္ဘု သီခ်င္းဖ်က္မဆိုရဘူး”
“ဖ်က္ဆိုတာမဟုတ္ဘူး ေမာင္ဘခ်စ္ရာ၊ ေျပာင္းဆိုတာ၊ ဒိေခတ္ႀကီးမွာ ေျပာင္းတယ္ေလ။ အိုဘားမား ေျပာထားတယ္မဟုတ္လား (Change) တဲ့။ ဒို႔ျမန္မာေတြကို အေမရိကန္ေတြ မမီဘူးကြ”
“ဘာေျပာင္းလဲ”
“အလံေျပာင္းတယ္ေလ”
“အင္း အလံေျပာင္းေတာ့ အေလာင္းျပန္တာေပါ့ကြ”
“ဘာလဲ ေမာင္ဘခ်စ္ရာ မင္းေျပာတာနဲ႔ ငါေတာင္ ေၾကာက္လာၿပီ”
“အဟုတ္ကြ၊ မယံုမရွိနဲ႔ ၁၉၇၄ တုန္းက ဦးသန္႔ ကြယ္လြန္တယ္”
“ဟုတ္တယ္ေလ”
“အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးေနဝင္းက ၇၄ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒအရ အလံေျပာင္းတယ္”
“ဒါေတာ့ ေျပာင္းရမွာေပါ့”
“ေအးကြ၊ ဒီလုိေျပာင္းေတာ့ နိမိတ္ပဲဆိုရမယ္၊ ဦးသန္႔အေလာင္း ေရာက္လာတယ္”
“အေလာင္းျပန္လာတာေပါ့”
“ေအး၊ အလံေျပာင္းေတာ့ အေလာင္းျပန္တယ္လို႔ လူေတြေျပာခဲ့ၾကတယ္”
“မင္းကေတာ့ကြာ၊ အေတာ္ေလး ဒုကၡေပးတာပဲ၊ အရင္ကလည္း ပုဒ္မ ေလး၊ ေပးမွလုပ္တယ္လို႔ ဒို႔ဝန္ထမ္းေတြကို နာမည္ဖ်က္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား”
“ဒါကေတာ့ ဟုတ္လို႔ေက်ာ္ ပုတ္လို႔ေပၚတာပဲဟ”
“ေအး ေစာင့္ၾကည့္ရတာေပါ့။ ဘယ္သူ႔အေလာင္းပ်ံမယ္ဆိုတာ။ သာမည ဆရာေတာ္အေလာင္း ေပ်ာက္သြားတာေတာ့ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား”
“ၾကားဖူးတယ္။ လူတစုက မွန္ေခါင္းကို ေဖာက္ယူသြားၾကတာ။ အဲဒီအေလာင္း ေပ်ာက္ဖူးတာေတာ့ ရွိတယ္”
“ဆရာေတာ့္အေလာင္း ျပန္လာရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ နာဂစ္က အေလာင္းေတြ ျပန္လာရင္ေတာ့ ဧ”
“ဘာလဲ နာဂစ္က အေလာင္းေတြ”
“နာဂစ္မွာ လူေတြ ေသတယ္။ ေသတဲ့လူေတြကိုျမႇဳပ္ရင္ အျပစ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုပဲ ဆားေရထဲမွာ အၾကာႀကီးေမ်ာေနတဲ့ အေလာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲေပါ့”
“အင္း … ေဝါ့ ေဝါ့”
“မရြံပါနဲ႔ကြာ မင္းလည္း တေန႔ေသရမွာ အားလံုးအပုတ္ေကာင္ပဲ”
“အပုတ္ေကာင္မို႔ ရြံတာေပါ့ကြ”
“အဲဒီအေလာင္းေတြဟာ ဆားေရနဲ႔ ေနပူနဲ႔ မည္းေျပာင္ေနတာပဲတဲ့။ မာက်စ္ေနတာ မိေခ်ာင္းေတြေတာင္ မစားၾကဘူးတဲ့”
ေမာင္ဘခ်စ္သည္ ေရေသာက္ၿပီး တေဝါ့ေဝါ့နဲ႔ျဖစ္ေနသည့္ ေအာင္ဘုကိုၾကည့္ကာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနသည္။
“ေအာင္ဘုရာ၊ လူေသကို ဒိေလာက္ရြံရလား။ မင္း ႀကီးေဒၚေသတုန္းကေတာ့ ေခါင္းရင္းမွာ ဖဲ႐ိုက္ၿပီးေတာ့”
“ဒါက အေလာင္းေစာင့့္မယ့္လူမွ မရွိတာပဲ၊ ငါက ဖဲ႐ိုက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ ေၾကာက္တတ္တယ္ကြ”
“ေအး ေၾကာက္မယ္ဆိုလည္း ေၾကာက္စရာပဲေလ၊ အဲဒီတုန္းက ေၾကာင္က ထခုန္တာ အားလံုး လန္႔ေျပးတာပဲ”
“ေအးကြာ။ ခုေတာ့ ေက်ာ္သူတို႔ရွိေနလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့”
“အင္း၊ ေက်ာ္သူတို႔ သန္းျမင့္ေအာင္တို႔ရွိလို႔ ရဲရဲေသရဲတာ။ ဒါေတာင္ ေအာင္ေဝး တေယာက္ ဒို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မရွိေတာ့ အေတာ္ေလး အားငယ္တယ္”
“ေအာင္ေဝးက ဘာလုပ္လုိ႔လဲ၊ သူလည္း ေက်ာ္သူတို႔လို သုဘရာဇာ လုပ္ေပးလို႔လား”
“ေအးကြ၊ ဒို႔ျမန္မာေတြ ကံေကာင္းၾကတယ္။ ေသတဲ့အခါ မင္းသားက ကားေမာင္းပို႔တယ္။ စာေရးဆရာမ (သန္းျမင့္ေအာင္)က ႀကီးၾကပ္တယ္။ ေနာက္ ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေဝးက ဆားဗစ္လုပ္တယ္”
“ဘာလဲ ဆားဗစ္ဆိုတာ”
“(Service)ပါကြာ ေသတဲ့သူေတြကို ခရစ္ယာန္ေတြကဆိုရင္ ေသတဲ့လူအေၾကာင္းေျပာၿပီး သီခ်င္းဆို (Service) လုပ္တာေပါ့ကြ။ ေအာင္ေဝးက ဒီလိုလုပ္တယ္”
“သူ ကဗ်ာေတြရြတ္လို႔လား”
“ကဗ်ာေတာ့ မရြတ္ေသးဘူးကြ၊ ေနာက္ဆို ရြတ္ခ်င္ရြတ္မွာ။ သူက ကြယ္လြန္သူအေၾကာင္းကို ရွင္းျပ ေျပာဆိုတယ္ေလ။ လာတဲ့လူေတြက ေသသူကို နားလည္ၾကဖို႔ေပါ့”
“ေအး ဒါလည္းေကာင္းတာပဲေလ။ တခါက ျပႆနာေတာ့ ျဖစ္ဖူးတယ္”
“ဘယ္လိုလဲ”
“မိန္းမတေယာက္ေပါ့။ သူက ေသသူအေလာင္းကို ကန္ေတာ့ၿပီး ထငိုေတာ့တာ။ ‘ရွင္က ကြၽန္မကို သမီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ထားခဲ့ၿပီေပါ့ေလ ၊ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးရဲ႕’ လို႔ငိုေတာ့ လာတဲ့လူေတြ ဘာေျပာရမွန္း မသိဘူးေပါ့”
“အင္း လူေတြကေတာ့ ဒီလူၾကည့္ရတာ ႐ိုးပံု႐ိုးလက္နဲ႔ ခုေတာ့ ပုတ္လို႔ေပၚၿပီဆိုတာမ်ဳိး စဥ္းစားေနၾကမွာပါပဲ”
“ဒါေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမိန္းမက အေလာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ဟင္ ကြၽန္မေယာက္်ား လည္းမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ထြက္သြားရွာတယ္။ ဒီေတာ့မွပဲ လူေတြ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္တာေပါ့။ ကိုေအာင္ေဝးလို လူေတြရွိရင္ ေသသူ႔အေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာေျပာႏိုင္ေတာ့ မလြဲေတာ့ဘူးေပါ့”
“ေအးဗ်ာ၊ ျမန္မာစကားတခုေတာ့ ျပင္ခ်င္တယ္”
“ဘာကိုလဲ”
“အေသေစာလို႔ႏွေမ်ာတယ္ဆိုတာနဲ႔အတူ အေသေနာက္က်လို႔ ေၾကာင့္က်ရတယ္လို႔ ျပင္ခ်င္တာပဲ”
“မင္း ေစာင္းေျပာေနတာ – နာတိတယ္ေနာ္။ အလံေျပာင္းတာကို လူေတြက ယၾတာလို႔လည္း ေျပာေနၾကတာပါပဲ”
“ေအးဗ်ာ၊ ၾကယ္တလံုးအလံဆိုေတာ့ ‘လာၿပီေနာ္ ၾကယ္တလံုး ဝုန္း’ ခနဲျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္လို႔လား”
“၂၁ ရက္ဆိုေတာ့ ၃။ သံုးနာရီမွာဆိုေတာ့ အဂၤါသားသမီး သူလည္း ၃ ပဲ၊ သံုးက်ေအာင္ အလံခ်ရသတဲ့”
“အဂၤါသားသမီးေတြကို အက်အဆင္းရွိေအာင္ လုပ္တာနဲ႔တူတယ္”
“ဒါေပမယ့္ စစ္ဆိုတာလည္း အဂၤါပဲ။ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ဆင္ကလည္း အဂၤါပဲ မဟုတ္လား”
“ေအးဗ်ာ၊ ဒါကိုေတာ့ စံဇာနီဘိုကို ေမးၾကည့္မွသိမွာပဲ”
“တကယ္ေတာ့ ယၾတာဆိုတာ သဘာဝကို လိမ္တာပဲကြ”
“ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ”
“မေျပာင္းခ်င္ဘူး။ ရာထူးက မျပဳတ္ခ်င္ရင္ ေျပာင္းဖူးကို အစိမ္းစားရတယ္”
“ဘယ္လို”
“မျပဳတ္ဘူး။ ေျပာင္းဘူးေပါ့”
“ဟား ဟား ဟား”
“ေနာက္ ယၾတာတခုက ဘုရင္းကို ေနာက္ဆုတ္တက္ရတယ္”
“ဒါက”
“ေနာက္ျပန္တက္တဲ့ မင္းေပါ့။ ေနာက္ျပန္ၿပီး တက္တယ္တဲ့”
“တယ္ဟုတ္ပါလား။ ေခြးေျပးဝက္ေျပးကိုေတာ့ ၾကားဖူးတယ္”
“လုပ္စမ္းပါဦး”
“ေနျပည္ေတာ္မွာ ကားႀကီးေတြနဲ႔ ေခြးေတြ ဝက္ေတြကို တင္သြားၾကသတဲ့။ ၿပီးေတာ့ လမ္းမွာ ရပ္ၿပီး လႊတ္လိုက္ေတာ့ ေခြးေတြဝက္ေတြ ေျပးေတာ့တာေပါ့။ ဒါကို ေနာက္က လိုက္ေမာင္းေသးတယ္။ ေခြးေျပး ဝက္ေျပးေျပးရမယ္ဆိုတာကို ယၾတာေျခတာတဲ့”
“အင္း တရားမရွိလိုက္ၾကတာ”
“ဟုတ္ပ။ ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ေျပးရမွာကို သိေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား”
“ေအးေလ၊ သူတို႔ကို လူေတြက အမုန္းတရားေတြသာ ပြားၾကတာပါပဲ”
“သူတို႔ဟာ ေၾကာက္ေတာ့ မေၾကာက္ဘူး။ ဒူးတုန္ေနတာပဲေပါ့”
ဆင္ကို ရွိခိုး၊ စစ္ကို ဗဟုိျပဳထားသူမ်ားက အဂၤါသားသမီးေတြကို က်ဆံုးေစခ်င္သတဲ့။
အလံေဟာင္းကို မီး႐ိႈ႕ေျမျမႇဳပ္လိုက္သတဲ့။
ဗုဒၶလက္ထက္က ၾကားဖူးပါသည္။
သကၤန္းပိုေနရင္။ လိုေနသူကို ေပးသည္။ ထိုသကၤန္းစုတ္လွ်င္ ေရလဲလုပ္သည္။ ရလဲလုပ္လို႔ မသင့္လွ်င္ ေျခသုတ္ လုပ္သည္။ ေျခသုတ္လုပ္ဖို႔မသင့္လွ်င္ ႏုတ္ႏုတ္စဥ္းကာ ျပာနဲ႔ေရာၿပီး အကာေတြကို လိမ္းက်န္သတဲ့။ ဘာကိုမွ မျဖဳန္းပါ။
အလံကိုမီး႐ႈိ႕လို႔ေကာ သူတို႔တေတြ အေလာင္းေတြ မျဖစ္ဘူးလား။ ေျမျမႇဳပ္လို႔ေကာ ေသခ်ိန္တန္ ေသရမွာပါ။ သြားခ်ိန္တန္လွ်င္ သြားရမွာပါ။ အလံေျပာင္းၿပီး အေလာင္းျပန္မွာ မလြဲႏိုင္ပါဘူး။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ