>Htain Linn’s article – 77

>

ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စာေပအႏုပညာ (၇၇)

ဦးဖိုးက်ား၏ ဘဝႏွင့္စာေပ
ထိန္လင္း
စက္တင္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၀

ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္မွာ တင္ျပခဲ့သလိုပဲ ျမန္မာစာ ျမန္မာမႈကို အေလးမထားတဲ့ ေကာလိပ္ပညာေရးစနစ္ကို ဘဝင္မက် ျဖစ္ရတဲ့ ကိုဖိုးက်ားဟာ ယူနီဘာစီတီ အက္ဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ သပိတ္ထဲ ပါဝင္ခဲ့ပံုက ဒီလိုပါ။

ယူနီဗာစီတီ အက္ဥပေဒဆိုတာ ၁ဝ တန္းကို အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္မွ တကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ရမယ္၊ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစားပဲ တက္ခြင့္ရိွမယ္ စသျဖင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားစြာ ပါဝင္တဲ့ ဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒကို အားလံုးက ဝိုင္းကန္႔ကြက္ေနေပမယ့္ အာဏာပိုင္ေတြက အတင္း အတည္ျပဳဖုိ႔ လုပ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ေမွာက္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။

၁၉၂ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္ေကာလိပ္က ေက်ာင္းသားၾကီး ၁၁ ေယာက္ဟာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ရင္ျပင္ စေနေထာင့္မွာ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကျပီး ေနာက္ေန႔မွာ ဗဟန္း ၾကားေတာရလမ္းထဲက ဦးအရိယေက်ာင္းတိုက္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ အစည္းအေဝးလုပ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔ အစည္းအေဝးမွာ ရန္ကုန္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြ သာမက ဂ်ပ္ဆင္(ယုဒသန္)ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ျပီး အဲဒီထဲမွာ ကိုဖိုးက်ားလည္း ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။

တက္ေရာက္သူ ၆ဝဝ ေလာက္ရိွတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ အစည္းအေဝးမွာ ေဆြးေႏြးရင္း အေျခအတင္ ေဆြးေႏြးစရာ အယူအဆ ၂ ခု ထြက္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ပထမ အယူအဆက ‘ေက်ာင္းကို သပိတ္အရင္ေမွာက္မယ္၊ ျပီးမွ လိုရာကို တင္ျပမယ္’ဆိုတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ျပီး ရန္ကုန္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ကိုဘဦးက ဦးေဆာင္တင္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယအယူအဆ ကေတာ့ ‘တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ေတာင္းဆိုရမယ္၊ မေအာင္ျမင္မွ သပိတ္ေမွာက္ရမယ္’ဆိုတဲ့ အယူအဆျဖစ္ျပီး ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ကိုဖိုးက်ားက ဦးေဆာင္ တင္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအဆို ၂ ရပ္အေပၚ ေဆြးေႏြးရင္း ၂ ဖက္စလံုးက မေလွ်ာ့ႏုိင္တဲ့အထိ အေျခအတင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ သဘာပတိလုပ္တဲ့ ရန္ကုန္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ကိုလွစိန္က တက္ေရာက္လာသူေတြရဲ႕ မဲဆႏၵကို ရယူဖုိ႔ စီစဥ္ျပီး ဆႏၵမယူခင္ ရံႈးတဲ့ဘက္က ႏုိင္တဲ့ဘက္ကို လိုက္ဖုိ႔ ကတိ ေတာင္းပါတယ္။ အားလံုး သေဘာတူညီလုိ႔ ဆႏၵမဲ ခဲြတဲ့အခါ ကိုဖိုးက်ားတုိ႔ဘက္က ၇ မဲနဲ႔ ကပ္ရံႈးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကတိျပဳထားတဲ့အတိုင္း အမ်ားနဲ႔အတူ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ထဲမွာ ပါဝင္ခဲ့သလို ၂၆ ဦးပါဝင္တဲ့ သပိတ္ေကာ္မတီထဲမွာလည္း ပါဝင္ဦးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားပညာေရးေကာင္စီ ဖဲြ႔စည္းျပီး တိုင္းရင္းသားေက်ာင္းေတြ ေနရာအနံွ့ ထူေထာင္တဲ့အခါ၊ အမ်ဳိးသားပညာေရးစနစ္ရဲ႕ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခါမွာလည္း ေရွ႕ဆံုးက ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ားရဲ႕ဆႏၵလိုက္ဖုိ႔နဲ႔ ေပးထားတဲ့ ကတိကို တည္ေအာင္ေစာင့္ထိန္းတဲ့ ဦးဖိုးက်ားရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေမာင္ထင္ကေတာ့ ဦးဖိုးက်ားဟာ အမ်ဳိးသားပညာေရးစနစ္ကို အစအဆံုး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ဉာဏ္စြမ္း ဝီရိယစြမ္း ၂ ပါးစလံုးနဲ႔ စိတ္အားထက္ထက္သန္သန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္လုိ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ အထူးေလးစားျခင္း ခံရသူျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုဖိုးက်ားဟာ အေျပာအေဟာ ေကာင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ကို လွည့္လည္ျပီး အမ်ဳိးသားပညာေရးစနစ္နဲ႔ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမ်ား အေရးကိစၥေတြကို ေဟာေျပာခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ အမ်ားအျပား ေပၚလာတဲ့အခိ်န္မွာေတာ့ ဦးဖိုးက်ားက အမ်ဳိးသား (တိုင္းရင္းသား) ပညာဝန္အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ‘ပုသိမ္ရာဇဝင္’ နဲ႔ ‘ဦးထြန္းရိွန္ အတၴဳပၸတၲိ’ တုိ႔ကို ျပဳစုခဲ့ျပီး ၁၉၂၉ ခုႏွစ္မွာ တစ္အုပ္တည္းေပါင္းျပီး ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ျမန္မာရာဇဝင္ သမိုင္းစာအုပ္ေတြကို ကိုးကားျပဳစုျပီး ေဆာင္းပါး ၁၃၇ ပုဒ္ ပါဝင္တဲ့ ‘ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္’စာအုပ္၊ ေပါရာဏအဘိဓာန္’၊ ‘ေက်ာင္းေတာ္ရာ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရား ေထရုပၸတၲိ’ စာအုပ္ေတြထုတ္ေဝခဲ့ျပီး ‘ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္’ နဲ႔ ‘ေပါရာဏအဘိဓာန္’ စာအုပ္ေတြက ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။

ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္စာအုပ္က စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူအျပင္ စာအုပ္ထုတ္ေဝသူပါ အဆင္ေျပတဲ့စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္စာအုပ္ ထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ဦးေမာင္ကေလးတုိ႔ ဇနီးေမာင္နံွက ၁၉၂၇ ခုႏွစ္အတြင္း ရန္ကုန္ ကန္ေတာ္ေလးက ကာလ္ဘတ္လမ္းမွာ ေျမကြက္ကေလး တစ္ခု ဝယ္၊ တိုက္ခံအိမ္ကေလးေဆာက္၊ တပတ္ရစ္ ပံုနိွပ္စက္ကေလး ဝယ္ျပီး ‘ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္ ပံုနိွပ္တိုက္’ကို ထူေထာင္ပါတယ္။ စာေပလုပ္ငန္းနဲ႔ဆက္စပ္ျပီး အိမ္သားတပိုင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုဖိုးက်ားဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးေမာင္ကေလး ေဒၚေဒၚသိန္းတုိ႔ရဲ႕ သမီးျဖစ္သူ မေအးၾကည္နဲ႔ အေၾကာင္းပါျပီး အိမ္သားလံုးလံုး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဦးဖိုးက်ားဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျဖစ္တဲ့အထိ အမ်ဳိးသားပညာဝန္ အျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့ျပီး ကမၻာစစ္ျဖစ္လုိ႔ စစ္ေဘးေၾကာင့္ ထန္းတပင္ၿမဳိ႕မွာ တိမ္းေရွာင္ ေနထိုင္ရင္း ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဧျပီလ ၁ဝ ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးဖိုးက်ားရဲ႕ ‘ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္ စာပံုနိွပ္တိုက္’ဟာ ဦးဖိုးက်ား ျပဳစုေရးသားတဲ့ စာေပေတြကိုသာ မဟုတ္ဘဲ တိမ္ျမုဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ စာေပေတြကိုလည္း ျပန္လည္ ထုတ္ေဝပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပံုနိွပ္တိုက္ကို စာေပလိုက္စားသူ ဟူသေရြ႕ မသိသူ မရိွသေလာက္ ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရျပီးတဲ့အခါ ဦးဖိုးက်ားေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ကာလ္ဘတ္ လမ္းကို ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္လမ္းလုိ႔ အစိုးရက ေျပာင္းလဲေခၚတြင္ခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၄၄ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔ ဂ်ပန္ေခတ္ ျမန္မာအစိုးရက စတင္ ေျပာင္းလဲ ေခၚေဝၚေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။)

အသက္ ၅၂ ႏွစ္အရြယ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ဦးဖိုးက်ားဟာ အေရးႀကဳံတဲ့အခါ ႏုိင္ငံ့အေရး ကိစၥေတြကို ေဆာင္ရြက္သလို စာေပဘက္မွာလည္း စံျပဳေလာက္တဲ့ မွတ္တမ္းေတြ ခ်န္ရစ္ခဲ့သူလုိ႔ ဆိုရပါမယ္။ ဆရာမင္းသုဝဏ္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ စာအုပ္ေဝဖန္ခ်က္ တစ္ခုမွာ ဦးဖိုးက်ားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အခုလို ေရးသားထားပါတယ္။

“တိုင္းရင္းသားပညာဝန္အျဖစ္ ႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိး၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေသာအခါ ဦးဖိုးက်ားသည္ ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္စာအုပ္ကို ထုတ္သည္။ ကိုယ္ေတြ႔ဝတၴဳမ်ားကို စီကံုးသည္။ ၅၅ဝ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ားကို စီစဥ္သည္။ ထိုေခတ္ထိုအခါက လူငယ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္ကိုဖတ္၍ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္ တက္ၾကြၾကသည္။ ကိုယ္ေတြ႔ဝတၴဳမ်ားကိုဖတ္၍ တိုင္းျပည္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္လိုစိတ္ကို ေမြးျမဴၾကသည္။ ၅၅ဝ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ားကို ဖတ္၍ ကိုယ္က်င့္တရားျမင့္ျမတ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကသည္”

အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ ဘဝင္မက်ခဲ့တဲ့ သမိုင္းစာအုပ္ အမွားေတြအေပၚမွာ ျပန္လည္ေခ်ပတဲ့ အေနနဲ႔ ေရးသားတဲ့ ‘သီေပါမင္း ပါေတာ္မူ အေရးေတာ္ပံု’၊ နတ္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အေထာက္အထားေတြ သံုးသပ္ခ်က္ေတြ ပါဝင္တဲ့ ‘၃၇ မင္း’ စတဲ့ စာအုပ္ေတြဟာလည္း ဦးဖိုးက်ားရဲ႕ အဖိုးတန္တဲ့ စာေပအေမြအႏွစ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြ႔ဝတၴဳမ်ားဟာလည္း အတုယူစရာ၊ ဆင္ျခင္စရာ၊ စဥ္းစားေတြးဆစရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

သံအမတ္ၾကီးေဟာင္း ဦးတင့္ေဆြေရးသားတဲ့ ‘ေနာင္ၾကီးက်ား’ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာလည္း ဦးဖိုးက်ားနဲ႔ တစ္ခါေတြ႔ရင္ ဗဟုသုတတစ္မ်ဳိး တိုးတဲ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာစာအုပ္ေတြ အမ်ားဆံုး စုေဆာင္းထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕မွာ ဦးဖိုးက်ား ပါဝင္တဲ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စကားေျပာအေကာင္းဆံုး လူငယ္တစ္ဦးလုိ႔ သပိတ္ေမွာက္ေခတ္မွာ ေက်ာ္ၾကားတဲ့အေၾကာင္း၊ ၉၆ ပါးေသာ ေရာဂါနဲ႔ ဦးဖိုးက်ား ကြယ္လြန္သြားတဲ့အတြက္ ဝမ္းနည္းမိသလို ႏွေျမာရေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ ေခတ္သစ္ ထူေထာင္တဲ့အခါက်မွ အမ်ဳိးေကာင္းသားတစ္ေယာက္ ပ်က္စီးရေလျခင္းလုိ႔ ေတာက္တေခါက္ေခါက္ ျဖစ္မိရေၾကာင္းေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဦးဖိုးက်ား တင္မက သူလို တိုင္းျပည္အတြက္ အားထားရတဲ့ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္ေတြကို ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔မွ အခ်ည္းနီွး မဆံုးရံႈးရတဲ့ အေျခအေနေတြ အျမဲတမ္း ဖန္တီးထားႏုိင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

ျမန္မာျပည္သူမ်ား ေအးခ်မ္းတဲ့ အရိပ္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ခြင့္ ရရိွပါေစ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ထိန္လင္း (၂၁၊ ၂၊ ၂ဝ၁ဝ)

(ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ၂၀၁၀၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၈ ရက္ေန႔ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္)

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts